17. Πολιτικές Πλάνες
Έστω ότι χαλάει η βρύση σας και πρέπει να φωνάξετε
κάποιον ειδικό για να την επιδιορθώσει
κι έστω ότι έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε δύο άτομα.
Κάποιον ο οποίος είναι γενικά δημοφιλής
και έχει όμορφο λόγο με πλούσιο λεξιλόγιο και εκφραστικότητα,
αλλά ξέρετε από το παρελθόν ότι δεν είναι καλός στα υδραυλικά,
και κάποιον ο οποίος γνωρίζεται ότι ενδέχεται να είναι καλός υδραυλικός,
αλλά δεν έχει όλα τα υπόλοιπα χαρίσματα του προηγούμενου.
Ποιον θα επιλέγατε;
Μάλλον τον δεύτερο,
καθώς αυτό που σας ενδιαφέρει είναι να φτιαχτεί η βρύση σας, σωστά;
Στην πολιτική όμως πολλές φορές αυτό δεν ισχύει.
Επιλέγουμε βάσει κριτηρίων που μας αποπροσανατολίζουν από την ουσία,
και σε αυτό το επεισόδιο θα μάθουμε
πώς να διακρίνουμε αυτού του είδους τις πλάνες.
♪ Queen - The Show Must Go On ♪
Στο πρώτο επεισόδιο του καναλιού,
μιλήσαμε γενικά για τα λογικά άλματα στην επιχειρηματολογία των ανθρώπων.
Ένα χρόνο μετά, με σαφή βελτίωση στο τεχνικό κομμάτι και με πιο αργό λόγο,
θα επικεντρωθούμε στα λογικά άλματα που κρύβονται στους λόγους των πολιτικών,
γνωστά από την αρχαιότητα και ως σοφίσματα.
Δεν θα αναλύσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς οι δηλώσεις τους,
αλλά θα δείξουμε τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να φανούν σωστοί,
χρησιμοποιώντας ύπουλες μεθόδους.
Η πολιτική είναι συνυφασμένη με την εξουσία
και τη δύναμη που πηγάζει από αυτή
και γι' αυτό κάθε πολιτικός θα κάνει τα πάντα για να την κερδίσει.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα
να κερδίσουν τις εντυπώσεις και την αποδοχή του κόσμου,
το οποίο θα έχει σαν αποτέλεσμα την ψήφο τους.
Πάμε λοιπόν να δούμε κάποιους παραπλανητικούς τρόπους
με τους οποίους το καταφέρνουν.
Ώπα, και πριν ξεκινήσουμε να ξεκαθαρίσω κάτι,
γιατί ξέρω τι θα ακολουθήσει.
Στα πλαίσια του επεισοδίου δεν υπάρχει καμία εμπάθεια
και καμία προτίμηση σε κάποια παράταξη.
Τέτοιες μεθόδους τις χρησιμοποιούν λίγο-πολύ όλες οι παρατάξεις,
ανεξαρτήτως ιδεολογίας.
Ο λόγος που θα χρησιμοποιήσω αυτά τα παραδείγματα,
είναι επειδή τυγχάνει να είναι πιο αντιπροσωπευτικά.
Ξεκινάμε!
Πλάνη του ψευδούς διλήμματος.
Έχουμε ασχοληθεί σε προηγούμενο επεισόδιο με αυτή την πλάνη,
αλλά έπρεπε να την ξαναναφέρω καθώς είναι η πιο συχνή πλάνη των πολιτικών.
Χρησιμοποιείται όταν κάποιος προσπαθεί
να μας δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν μόνο δύο ενδεχόμενα,
ενώ στην πραγματικότητα
το σύνολο των ενδεχομένων ή των επιλογών είναι μεγαλύτερο.
Συνήθως, οι πολιτικοί αντιπαραθέτουν μια κατάσταση που τους βολεύει
απέναντι σε μια άλλη κατάσταση η οποία είναι χειρότερη, πείθοντας με αυτόν τον τρόπο,
ότι αυτή που τους βολεύει είναι και αντικειμενικά η καλύτερη.
Για παραδείγματα, δείτε το επεισόδιο "Logical Fallacies".
Επίθεση στο άτομο, γνωστό και ως "ad hominem".
Θα επαναλάβουμε λοιπόν ότι με αυτή την πλάνη,
ένας πολιτικός προσπαθεί να αντικρούσει
το επιχείρημα κάποιου πολιτικού του αντιπάλου
κάνοντας επίθεση στο άτομό του, και όχι κρίνοντας το ίδιο το επιχείρημα.
Η στοιχειώδης μορφή ενός ad hominem επιχειρήματος έχει ως εξής:
Εγώ, κύριε Μητσοτάκη, δεν έχω εξοχικό στην Τήνο
μεσοτοιχία με τον κύριο Χριστοφοράκο της Siemens.
Δεν έχω σπίτι του Βολταίρου στο Παρίσι.
Δεν πήρα ποτέ δανεικά κι αγύριστα, όπως εσείς από τον «Κήρυκα Χανίων».
Αυτός είμαι και αυτός είστε, αφού τα θέλετε έτσι.
Κοινωνική συμμόρφωση.
Ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της κοινωνικής ψυχολογίας,
είναι η κοινωνική συμμόρφωση, την οποία είχαμε αναλύσει σε προηγούμενο επεισόδιο.
Επηρεαζόμαστε σε μεγάλο βαθμό από το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ανήκουμε
και τείνουμε να ταυτίζουμε την άποψή μας και τα πιστεύω μας
με την άποψη του πλήθους γύρω μας.
Εκτός αυτού, τείνουμε να επικροτούμε και να αποδοκιμάζουμε ανθρώπους
ανάλογα με τις αντιδράσεις του πλήθους.
Γι' αυτό και στις περισσότερες πολιτικές ομιλίες
θα έχετε παρατηρήσει διάφορους πιστούς της παράταξης,
γνωστοί και ως χειροκροτητές, οι οποίοι ζητωκραυγάζουν και χειροκροτούν
κάθε φορά που ένας πολιτικός της παράταξής τους
ανεβάζει λίγο τον τόνο σε κάποια πρότασή του.
Εδώ, φίλες και φίλοι,
[ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΤΟΝΟ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ] είναι το πολιτικό μου σπίτι!
[ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΚΟΡΝΕΣ ΓΗΠΕΔΟΥ]
Με αυτόν τον τρόπο, δίνουν την εντύπωση στους υπόλοιπους
ότι αυτό που λέει είναι σωστό και σημαντικό.
Θα έχετε παρατηρήσει αυτή την τακτική σε κάποιες αμερικάνικες κωμικές σειρές,
στις οποίες μετά από αστείες ατάκες ακούγονται γέλια
και μας κάνουν να γελάμε κι εμείς, ενώ αν δεν υπήρχαν αυτά τα γέλια,
ίσως να μη μας φαίνονταν τόσο αστείες οι ατάκες.
Τεχνική της αναπλαισίωσης.
Ένας πολιτικός χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη τεχνική
με σκοπό να αποπροσανατολίσει και να πείσει τον συνομιλητή του
και τους υπόλοιπους ακροατές
ότι μια συγκεκριμένη κατάσταση ή ένα συμβάν
χαρακτηρίζεται ως νίκη για την παράταξή του,
ενώ στην πραγματικότητα μάλλον πρόκειται για κάποιου είδους ήττα.
Με άλλα λόγια, η αναπλαισίωση
είναι ένας τρόπος να παρουσιάζουμε τα γεγονότα και τις καταστάσεις
από διαφορετική οπτική γωνιά, κάνοντάς τα να φαίνονται θετικά.
Λοιπόν, πάντως αυτοί καταφέραν
να ψηφίσουν μνημόνιο, να υπογράψουν μνημόνιο,
και από ό,τι φαίνεται, κερδίζουν και τις εκλογές.
Εσείς πώς καταφέρατε... ...να τα σκατώσετε;
Να απαντήσω. Εκατόν ογδόντα χρόνια κοινοβουλευτικής ιστορίας στην Ελλάδα,
τέσσερις φορές έχουν γίνει εκλογές εντός του έτους,
και τις έχει κερδίσει όλες το πρώτο κόμμα με μεγαλύτερη διαφορά από τις πρώτες.
Αν η διαφορά είναι τρεις, άλλοι τα σκάτωσαν,
με συγχωρείτε και για τη φράση, για το κλείσιμο.
Πλάνη της επιπόλαιης κατηγοριοποίησης.
Πολλές φορές, οι πολιτικοί προσπαθούν να κατηγοριοποιήσουν ομάδες ανθρώπων
οι οποίοι τους αποδοκιμάζουν ή τους επιτίθενται λεκτικά.
Συνήθως τους ονομάζουν ως ακραία στοιχεία,
υποστηρικτές κάποιας αντίπαλης παράταξης
ή αγανακτισμένους, για όσους θυμούνται.
Ο λόγος που γίνεται αυτό, είναι για να υπονομεύσουν τις ενέργειες αυτές
και να υπάρξει μικρότερη ταύτιση των υπολοίπων
με την άποψη των συγκεκριμένων ανθρώπων.
Τείνουμε να συμμορφωθούμε περισσότερο με τις απόψεις των ανθρώπων γύρω μας,
όταν αυτοί ανήκουν στο ίδιο κοινωνικό σύνολο με εμάς, παρά σε διαφορετικό.
Για παράδειγμα, αν ακούσουμε αποδοκιμασίες για μια παράταξη από τον «απλό λαό»,
θα ταυτιστούμε περισσότερο από το να ξέρουμε ότι τα άτομα αυτά
είναι ακραία ή ανήκουν σε κάποια άλλη παράταξη.
Επίκληση στο συναίσθημα.
Όπως έχουμε πει, τα συναισθήματα αποτελούν προτροπές για δράση.
Θα έχετε παρατηρήσει πως ανάλογα με τη συναισθηματική σας κατάσταση,
ο τρόπος με τον οποίο θα δράσετε μπορεί να είναι διαφορετικός.
Και αυτό οι πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά.
Μπορούν να δημιουργήσουν καταστάσεις φόβου.
Είναι ο φόβος της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ.
Μπορούν να επιφέρουν ελπίδα.
Λεφτά υπάρχουν.
Αλλά η συγκεκριμένη πλάνη πιο συχνά αναφέρεται σε καταστάσεις
όπου κάποιος προσπαθεί να συγκινήσει και να ευαισθητοποιήσει τον συνομιλητή του.
Και έχετε και μικρά παιδιά. Και έχουμε και μικρά παιδιά.
Πλάνη της αγκύρωσης.
Η πλάνη αυτή βασίζεται στην προκατάληψη της αγκύρωσης
και αποτελεί μια συνηθισμένη τακτική των πολιτικών,
η οποία βοηθάει στο να αποδεχθεί ευκολότερα ο κόσμος δυσβάσταχτα μέτρα
τα οποία ανακοινώνουν.
Για παράδειγμα, αν ανακοινωθεί από την κυβέρνηση
η αύξηση του ΦΠΑ κατά 2%, ο κόσμος θα αντιδράσει.
Αν όμως ανακοινωθεί πρώτα ότι θα υπάρξει αύξηση κατά 4%,
και στη συνέχεια ότι τελικά η αύξηση θα είναι μόνο 2%,
ο κόσμος θα το αποδεχθεί πολύ καλύτερα, καθώς θα νιώσει κερδισμένος,
αφού έθεσε ως σημείο αναφοράς την αύξηση κατά 4%.
Λαϊκότητα.
Όταν δηλαδή κάποιος κάνει τον εαυτό του να φαίνεται λαϊκός
ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι.
Γενικά οι άνθρωποι συμπαθούμε περισσότερο
τα άτομα τα οποία έχουν κοινές συνήθειες και κοινό τρόπο ζωής με εμάς.
Με αυτόν τον τρόπο, αρκετοί πολιτικοί
προσπαθούν να φανούν ότι είναι πιο κοντά στον λαό,
και να τον πείσουν ότι είναι ένας από αυτούς.
Έτσι λοιπόν συχνά προβάλουν τον εαυτό τους ως έναν βιοπαλαιστή
ο οποίος ξεκίνησε την πορεία του με πολλές κακουχίες
και με δύσκολη οικονομική κατάσταση,
κάνοντάς τον να αφουγκράζεται τα προβλήματα του λαού
και να τον κατανοεί καλύτερα.
Τα φαινόμενα όμως πολλές φορές απατούν.
Πλάνη του ρήτορα.
Πολύ συχνά δεν δίνουμε σημασία στο τι λέει ένας πολιτικός,
αλλά στον τρόπο που το λέει.
Μαγευόμαστε από την εκφραστικότητα, τον τόνο της φωνής του,
ακόμη και από τις κινήσεις των χεριών του.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι πολιτικοί
συμβουλεύονται επαγγελματίες επικοινωνιολόγους
οι οποίοι ειδικεύονται σε τέτοιου είδους θέματα.
Ένα άλλο όμως πολύ δυνατό χαρακτηριστικό
που μας αποπροσανατολίζει από την ουσία του λόγου ενός πολιτικού,
είναι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί.
Στο τέλος θα μας μείνει μια θετική εικόνα από την ομιλία του,
αν και τα περισσότερα από τα λεγόμενά του μπορεί να μην τα έχουμε καταλάβει καν,
ή και στην τελική μπορεί να είναι αερολογίες και να μην έχουν καμία απολύτως ουσία.
Οι συλλέκτριες των κρόκων της Θήρας έρχονται δίπλα μου
και παγεμένες δίπλα με τον βόρειο τον άνεμο.
Κοινωνικός αυτοματισμός.
Είναι η μέθοδος που χρησιμοποιείται από την εκάστοτε εξουσία
για να μετατοπίσει το ενδιαφέρον του κόσμου από τη ρίζα του προβλήματος,
σε αποδιοπομπαίους τράγους και φανταστικούς εχθρούς.
Συνήθως αυτό γίνεται σπέρνοντας έριδες μεταξύ εργασιακών ομάδων,
κάνοντάς τις να στρέφεται η μία έναντι της άλλης,
αντί να στραφούν εναντίον της ίδιας της κυβέρνησης.
Αυτό το πετυχημένο σκίτσο του Αρκά τα λέει όλα.
Πλάνη της οπλισμένης ερώτησης, ή αλλιώς "loaded question".
Συντελείται όταν κάποιος κάνει μια ερώτηση
η οποία λαμβάνει ως δεδομένο κάτι το οποίο ούτε έχει αποδειχθεί,
ούτε έχει γίνει αποδεκτό από τους συζητητές,
δίνοντας την εσφαλμένη εντύπωση ότι ισχύει.
Αυτή η πλάνη συχνά χρησιμοποιείται στη ρητορική
ούτως ώστε η ερώτηση να περιορίζει τις διαθέσιμες ευθείς απαντήσεις
μόνον σε αυτές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ομιλητή.
Για παράδειγμα η ερώτηση
«Οι ψηφοφόροι σας ξέρουν ότι είστε ψεύτης;».
Όποια απάντηση και να δώσει ο συνομιλητής, δηλαδή «ναι» ή «όχι»,
αυτομάτως παραδέχεται ότι είναι ψεύτης,
πράγμα που ίσως να μην έχει αποδειχθεί και να είναι υπό συζήτηση.
Και τέλος, η πλάνη του ντόμινο, ή αλλιώς "slippery slope fallacy".
Όταν δηλαδή κάποιος υποστηρίζει με επιπόλαιο τρόπο πως ένα σχετικά μικρό γεγονός
θα επιφέρει μια σειρά από πολλά και μεγάλα αρνητικά γεγονότα.
Με αυτόν τον τρόπο, ένας πολιτικός προκαλεί φόβο στο κοινό,
πείθοντάς το ότι ένα ενδεχόμενο δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί.
Συνήθως όμως αυτό το ενδεχόμενο δεν συμφέρει τον ομιλούντα
και κατ' επέκταση την παράταξη στην οποία ανήκει.
Αυτές είναι οι πιο συχνές πλάνες στον λόγο των πολιτικών
που έχω βρει μέχρι στιγμής.
Για να μάθετε να τις ξεχωρίζεται εύκολα, κάντε το εξής.
Παρακολουθήστε διάφορες πολιτικές ομιλίες
και προσπαθήστε να διακρίνετε και να σημειώνετε σε ένα χαρτί
οποιαδήποτε λογική πλάνη αντιλαμβάνεστε.
Στην αρχή ίσως δυσκολευτείτε
καθώς είναι καλά καμουφλαρισμένες στον λόγο τους,
αλλά από ένα σημείο και μετά θα τις αντιλαμβάνεστε ασυναίσθητα
και κάποιες φορές θα γελάτε, όπως κάνω κι εγώ. Ή θα κλαίτε.
Μια υγιής δημοκρατία προϋποθέτει ωριμότητα.
Και είναι πολύ σημαντικό για μια κοινωνία να έχει πολιτικά ώριμους πολίτες.
Είμαι ο Άκης και μόλις παρακολουθήσατε την εκπομπή "The Skeptic Theory".