Η Ρητορική του Μίσους στα Social Media | Society Uncensored (2)
και τους λέω: "εσείς που μου τα λέτε όλα αυτά, να ξέρετε ότι σας γράφω εκεί που δεν πιάνει μελάνι". Και σταμάτησε εκεί αυτό.
Αυτό έφερε ως αποτέλεσμα το ότι έχασα μία εταιρεία την οποία είχα δύο χρόνια συνεργασία, γιατί είπε η εταιρεία αυτή ότι -άσχετη με τα ρούχα- ότι δε μπορούμε να έχουμε τη Σοφία που είναι αυτό το παράδειγμα το ότι βρίζει στα βίντεο.
Οπότε χάθηκε αυτή η συνεργασία.
Αυτό που με εκνεύρισε σε όλη αυτήν την κατάσταση, δεν είναι ούτε τα χρήματα που έχασα ούτε τίποτα.
Με εκνεύρισε το ότι δεν καταλάβανε ποτέ για ποιο λόγο εγώ μπορεί να βγήκα να το πω αυτό το πράγμα.
Και απλά είπαν... Αντί να είναι περήφανοι ουσιαστικά ότι βγαίνει ο νέος κόσμος και μιλάει για αυτό...
"Απλά θέλουμε να φύγει γιατί δεν είναι το προφίλ αυτό που θέλουμε για την εταιρεία μας". Δύο ερωτήσεις έχω. Η μία είναι αν το video απάντηση πήγε καλά.
Πήγε πολύ καλά. Έγινε χαμός.
Και η δεύτερη είναι πώς αισθάνθηκες που παρότι ήσουν το θύμα, τελικά την πιο έμπρακτη κύρωση την υπέστης εσύ.
Τη διακοπή της συνεργασίας με την εταιρεία.
Με πείραξε μόνο αυτό. Δηλαδή δεν έχω να πω κάτι άλλο.
Αυτό το θετικό feedback που πήρα από κοπέλες που μου μου λέγανε "Σοφία είσαι η φωνή μας", ή... Ακόμα έχω και ένα παράδειγμα μιας κοπέλας που ακόμα το θυμάμαι.
Μου έστελνε μηνύματα και μου έλεγε: "Στο σχολείο μού συμπεριφέρονται απαίσια για τα κιλά μου. "Έχω να βγω για καφέ κάτι μήνες. Να πάω στη θάλασσα δύο χρόνια, "γιατί όλοι νιώθω ότι με κοροϊδεύουν". Και γυρνάω και της λέω: "Στους γονείς σου έχεις μιλήσει;" Μου λέει "όχι". "Στο σχολείο σου;" "Όχι". Της λέω "Θες να πούμε ότι σε μία εβδομάδα από τώρα θα μου ξαναστείλεις να μου πεις ότι θα έχεις μιλήσει;" Περνάει ο καιρός, και μετά από ένα μήνα περίπου λαμβάνω ένα μήνυμα μιας άλλης κοπέλας και μου λέει:
"Γεια σου, είμαι η ξαδέρφη της κοπέλας που είχε στείλει τότε μήνυμα. Δεν ξέρω αν θυμάσαι.
"Δεν ξέρω πόσα ευχαριστώ να σου πω.
"Γιατί μίλησε και στους γονείς της και στο σχολείο της και αυτή τη στιγμή αυτό το καταπολεμάμε "και εσύ φταις για αυτό γιατί εσύ της το είπες". Δηλαδή αυτό και μόνο που πήρα από αυτήν την κοπέλα, αξίζει παραπάνω από ό,τι θα ήταν για την εταιρεία αυτή.
Tsach;
Άκουσα ό,τι είπαν τα παιδιά. Κυρίως συμφωνώ σε αυτό που είπε η Ξένια ότι υπάρχουν κάποιες λέξεις που κάνουν trigger τον κόσμο και μόλις τις βλέπει δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Μπορεί να έχεις γράψει εφτά παραγράφους... Αν έχεις πει τη λέξη φεμινισμός, σεξισμός, πατριαρχία, δεν ξέρω και εγώ τι ας πούμε, LGBTQ ό,τι ενοχλεί τον κόσμο. Οκ;
Έρχονται ομάδες ανθρώπων και κράζουν και εύχονται καρκίνους πολύ ωραία.
Λένε θα σε βρούμε και θα σε κάνουμε μπαούλο.
Λένε διάφορα, ξέρω γω, από τη στιγμή που λες κάτι ανθρώπινο, εννοείται θα σε βρουν και θα σε σπάσουν στο ξύλο ξέρω γω.
Και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει full στο ίντερνετ γιατί υπάρχει ανωνυμία στο ίντερνετ.
Δε χρειάζεται το θάρρος της γνώμης σου ότι θα 'ρθει μπροστά σου ο άλλος και θα σου πει, "Δε συμφωνώ με αυτά που λες και θα σε πλακώσω στο ξύλο γιατί δε συμφωνώ με αυτά που λες". Αυτό δεν το έχει κάνει ποτέ κανένας μπροστά μου.
Αλλά πάνω από επτά χρόνια παίρνω απειλές για τη ζωή μου.
Υπάρχουν κακά αστεία;
Ναι.
Όχι μη επιτυχημένα. Αστεία τα οποία δεν πρέπει να γίνονται, δεν είναι θεμιτό να γίνονται;
Πολύ γενικό. Δηλαδή ναι υπάρχουν κακά αστεία, υπάρχουν αστεία τα οποία δεν πρέπει να γίνονται.
Αλλά είναι όλα ένα θέμα πού, ποιος, πότε, σε ποιον.
Δηλαδή δεν απαντιέται με το... Ναι υπάρχουν κακά αστεία και υπάρχουν και αστεία που δεν πρέπει να γίνονται.
Έχει αλλάξει εσένα η προσέγγισή σου από τότε που ξεκίνησες το stand up;
Έχεις αφαιρέσει κάποια πράγματα από τον λόγο σου τον κωμικό;
Όπως εξελίσσεται η διεκδίκηση ανθρώπων οι οποίοι δεν είναι τόσο ορατοί, οφείλω και εγώ να είμαι ενημερωμένος για το πώς πρέπει...
Δεν έχω μεταχειριστεί ιδιαίτερα κακοποιητικές λέξεις στη ζωή μου.
Πολύ πιο εύκολα κάποιος θα επιτεθεί ή θα διαφωνήσει ή θα ζητήσει εξηγήσεις από έναν κωμικό ο οποίος χρησιμοποίησε κακοποιητικό ρόλο, παρά από τον συγγραφέα ή τον ηθοποιό που έπαιξε έναν σεξιστικό ή πατριαρχικό χαρακτήρα στο θέατρο.
Κανείς δεν πρόκειται να σηκωθεί στη μέση μιας παράστασης θεατρικής και να πει όχι, αυτό είναι κακοποιητικό, μη βαράς τη γυναίκα σου.
Δεν πρόκειται να γίνει αυτό ποτέ.
Aν εγώ εκφέρω μία τέτοια άποψη πάνω στη σκηνή, χτίζοντας ένα αστείο, είναι πιθανό κάποιος να προσβληθεί.
Αυτό έχει να κάνει με το on stage και το off stage.
Δεν υπάρχει όμως μία συνωμοσία να το πω έτσι εκείνη τη στιγμή μεταξύ εσένα που είσαι πάνω στη σκηνή και εμάς που είμαστε από κάτω, ότι σε αυτό το χώρο, το χρόνο και στο συγκεκριμένο κάδρο, στο συγκεκριμένο context, όλα επιτρέπονται.
Δεν σημαίνει ότι επειδή ήρθατε εδώ και έχετε δει κάποια άλλα μου αστεία, πρέπει εγώ ξαφνικά να ανοίξω ένα βόθρο και να αρχίσω να ξερνάω εμετό πάνω σας.
Δεν το δικαιολογεί. Οπότε... και σίγουρα οφείλεις, ανάλογα και με το τι κωμικός είσαι να χρησιμοποιείς ή να μη χρησιμοποιείς κάποιες λέξεις.
Υπάρχουν κωμικοί στο εξωτερικό, όπως ο Frankie Βoyle ο οποίος έχει πάρα πάρα πολλά αστεία τα οποία είναι για βιασμούς, για παιδοφιλία.
Χρησιμοποιεί ακόμα εν έτει 2020 τη λέξη spastic, το οποίο στην Αγγλία είναι απαράδεκτο.
Αλλά αυτό είναι η καλλιτεχνική του δήλωση.
Δεν είναι τα σκατά της ψυχής του τα οποία αποφασίζει να τα κεράσει.
Είναι ένας εκπληκτικός καλλιτέχνης, και όλο αυτό το κάνει, αν δει κανείς το έργο του, θα καταλήξει ότι όλο αυτό το κάνει με φροντίδα.
Δηλαδή ουσιαστικά προσπαθεί να κατηγορήσει όλο το ταξικό σύστημα της Αγγλίας και το πώς τα παιδάκια στα ορφανοτροφεία, βιάζονται από ανθρώπους με θέση εξουσίας στο BBC.
Μιλώντας νομίζω με όλους σας, οι περισσότεροι μου είπατε κάποια στιγμή ότι είναι αστείο να μιλάμε στην Ελλάδα του 2021 για δικτατορία της πολιτικής ορθότητας, που είναι επίσης μία κουβέντα που τρέχει παγκοσμίως αυτή τη στιγμή.
Η Ξένια μου έλεγε πριν ότι θέλουμε περισσότερη πολιτική ορθότητα στην Ελλάδα.
Δεν έχει πλάκα στην Ελλάδα να καταφέρεσαι κατά της πολιτικής ορθότητας, γιατί η πραγματικότητα είναι εντελώς πολιτικά μη ορθή.
Ξέρεις δηλαδή είναι σαν απλώς να αναπαράγεις την πραγματικότητα.
Δηλαδή, δεν είναι αστείο αυτό. Είναι η κατάσταση, η αληθινή κατάσταση.
Οπότε, νομίζω η ανατροπή, το αστείο είναι ουσιαστικά να διεισδύεις στην πολιτική, να την υιοθετείς.
Δηλαδή, νομίζω ότι δεν είμαστε σε Campus ας πούμε καλιφορνέζικο ή της Νέας Υόρκης, ούτως ώστε να μπορούμε να καυτηριάσουμε τις υπερβολές και τις ακρότητες τις πολιτικής ορθότητας ή το cancel culture και λοιπά.
Εντάξει όλοι μας διαβάζουμε ξένο Τύπο.
Έχουμε δει κάποια στοιχεία τα οποία είναι λίγο ανησυχητικά, αλλά νομίζω ότι απέχουμε δεκαετία ίσως και 20ετία στην Ελλάδα από αυτήν την κατάσταση των ακροτήτων και των κινδύνων, ας πούμε, της υπερβολικής πολιτικής ορθότητας.
Εδώ πέρα ο δημόσιος λόγος είναι γεμάτος ρητορική μίσους.
Γεμάτος και χωρίς καμία συνέπεια.
Τα ΜΜΕ, οι πολιτικοί, μισογυνισμός, σεξισμός, αντισημιτισμός όπως είπαμε, ομοφοβία.
Δηλαδή είναι ο καθημερινός λόγος ο οποίος περνάει χωρίς καμία τιμωρία.
Εγώ όταν ξεκίνησα το YouTube ήταν το 2011, εντάξει;
Δεν ήξερα τίποτα από αυτά που ξέρω τώρα.
Ήμουν ένα παιδί που είχα μεγαλώσει με κάποια συγκεκριμένα στερεότυπα, είχα κάποιες συγκεκριμένες απόψεις, και θεωρούσα χιούμορ συγκεκριμένα πράγματα που θεωρεί ακόμα πολύς κόσμος.
Όσο έκανα YouTube και βιντεάκια λίγο πιο κάφρικα, λίγο με σεξιστικά αστεία και τέτοια, ήμουν ο κάφρος του ελληνικού YouTube με τα μεγαλύτερα κότσια από όλους και είμαι γαμάτος και όλα αυτά.
Όταν ξεκίνησα π.χ. να σχολιάζω έναν παπά που λέει "Να κοπεί το χέρι όσων φάνε κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή". Και βγαίνω να πω ότι δεν είναι σωστός παπάς αυτός, γιατί η δουλειά του είναι να κάνει κάτι άλλο.
Και γενικά από όταν ξεκίνησα να μιλάω για... ρατσισμό, πρόσφυγες, σεξισμό, ομοφοβία...
Είμαι ένας straight άντρας που βάφω τα μαλλιά μου και τα νύχια μου.
Οπότε καταλαβαίνετε πόσο περίεργο μπορεί να είναι αυτό για τον κόσμο και τι μπορεί να λαμβάνω από αυτό.
Από τότε που έχω ξεκινήσει αυτό και έχω αφήσει το σεξιστικό μου χιούμορ και το καφριλίκι, που είναι τέλεια ταμπέλα το καφριλίκι για να βγάζεις τον σεξισμό σου ας πούμε και να τον ξερνάς, εννοείται ότι έχουν πέσει πολύ οι αριθμοί μου και εννοείται ότι παίρνω κυρίως hate όλο αυτόν τον καιρό που το κάνω αυτό.
Δηλαδή, δεν κάνω πλέον το χιούμορ που είναι... κομπλέ για το YouTube και για το internet και για αυτά που βλέπει ο κόσμος συνήθως.
Γι' αυτό και υπάρχουν YouTubers που εύχονται καρκίνο, γιατί αυτό είναι πολύ αστείο για κάποιον κόσμο. Πηγαίντε και κάντε του mass report, ξέρω γω. Πηγαίντε και βρίστε τον όλοι.
Πηγαίντε και ευχηθείτε του τα χειρότερα. Πηγαίντε τώρα στο live που κάνει και βάλτε σβάστικες στο chat πάρα πολλές.
Είναι πάρα πολύ αστείο αυτό για κάποιους, και τι να κάνω;
Και εννοείται ότι συμφωνώ ότι ιδιωτικά ο καθένας με την παρέα του μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Δεν μας ενδιαφέρει η πολιτική ορθότητα όταν μιλάς με τον κολλητό σου.
Αλλά όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο και καλώς ή κακώς οι YouTubers...
Γονείς που βλέπετε αυτό το βίντεο. Mορφώνουμε τα παιδιά σας άθελά μας. Δεν το θέλουμε.
Απλά όλη μέρα μας βλέπουν επειδή δίνετε από μικρά ένα tablet.
Και έχουν φτάσει να μεγαλώνουν τα παιδιά χωρίς παιδεία, όχι...
Έχουν βάλει και καλύτερη σύνδεση, 50άρα και σας βλέπουν...
Έχουν φτάσει κάποια παιδιά να μεγαλώνουν χωρίς παιδεία όχι επειδή οι γονείς τους δεν έχουν παιδεία, που ίσως είναι και αυτό ένα πρόβλημα, αλλά επειδή μεγαλώνουν με ανθρώπους που δεν έχουν παιδεία και απλά ξερνάνε μίσος και όλα αυτά.
Να κάνω λίγο τον προβοκάτορα, τώρα που είμαστε στο κομμάτι της πολιτικής ορθότητας;
Έχει νόημα ο όρος το 2021, όταν μπορούν να τον χρησιμοποιούν ως περιοριστική συνθήκη από τον Donald Trump μέχρι τον Νόαμ Τσόμσκι;
Και όταν ρωτήσεις 4,2 δισεκατομμύρια χρήστες στα social media σε όλο τον κόσμο, θα πάρεις 4,2 διαφορετικούς ορισμούς ως απάντηση;
Κι ο καθένας μάλιστα έχει και το δικό του κανάλι για να προωθήσει τη δική του ερμηνεία;
Το κρίσιμο είναι αυτό που είπε η Μυρτώ, ότι δεν ζούμε σε κοινωνίες ίσων, ελεύθερων, ανέμελων ανθρώπων.
Ζούμε σε άνισες κοινωνίες.
Σε κοινωνίες που έχουν συγκροτηθεί πάνω στο στοιχείο της υποταγής και της ηγεμονίας.
Σε κοινωνίες που έχουν προκαθορίσει τους ρόλους για τους μεν και για τους δε.
Σε κοινωνίες που κάποιους τους καταφρονούν και κάποιους τους συμπεριφέρονται σαν να έχουν κύρος.
Αυτό είναι το στοιχείο που δημιουργεί την ιδιαιτερότητα της κουβέντας που κάνουμε.
Αν πω εγώ δηλαδή ότι οι τραπεζίτες πίνουν το αίμα του λαού, ας πούμε.
Ή να πούμε ό,τι λένε κατά καιρούς σε διάφορες πορείες. "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι". Ή να πούμε "Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι". Όλα αυτά είναι άσχημα, είναι όμως ρητορική μίσους;
Είναι ρητορική μίσους το "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι"; Η άποψή μου είναι ότι δεν είναι ρητορική μίσους, διότι οι ομάδες οι οποίες προφυλάσσονται από τη ρητορική μίσους, είναι ομάδες οι οποίες είναι αδύναμες ομάδες.
Έχει τελείως διαφορετική σημασία, τελείως διαφορετική απήχηση και σημασία η δική μου η εμπειρία από την εμπειρία τη δική σου.
Εμένα αν μου γράψει τώρα ένας φασίστας, "Χριστόπουλε, άει στο διάολο", ας πούμε, εντάξει, δεν θα πάθω και τίποτα.
Αν μου το γράψουν πολλοί όμως και αρχίσουν και τα τηλέφωνα στο σπίτι, όπως είχε συμβεί όταν περνάγαμε το νόμο για την ιθαγένεια, τότε ζορίζομαι.
Διότι ο συσχετισμός πλέον εκεί που εγώ είμαι από πάνω ως καθηγητής που λέει ό,τι γουστάρει να πει, πλέον αλλάζει, διότι νιώθω τη βία.
Άρα λοιπόν θα επιμείνω, έχει σημασία το πλαίσιο -το είπες και εσύ Βύρωνα- δηλαδή έχει σημασία πού είμαστε, σε ποιους απευθυνόμαστε, με ποια ιδιότητα μιλάμε, και έχει σημασία να μην ξεχνάμε το στοιχείο της εξουσίας που διακατέχει τις κοινωνίες μας.
Έμφυλης εξουσίας, ταξικής εξουσίας, πολιτικής εξουσίας, διότι φτιάχτηκε όλη αυτή η κουβέντα όχι για να προστατέψει τους πάντες, αλλά για να προστατεύσει τους αδύναμους. Και νομίζω ότι αυτό είναι το κρίσιμο.
Είναι σαφές ότι ο όρος "πολιτική ορθότητα" έχει αρνητικό πρόσημο για την πλειοψηφία των χρηστών έτσι;
Και σχεδόν πάντα, στο 90% των περιπτώσεων, κάτω από κάποιο σχόλιο που θα γράψει κάποιος κακοποιητής, ένα σχόλιο "ψόφα ρε" κενό - βάζουμε όποια κακοποιητική λέξη θέλουμε, που περιγράφει αρνητικά μία ομάδα ανθρώπων,