Εντροπία: Το θερμοδυναμικό βέλος του χρόνου
Το επεισόδιο αυτό είναι μία προσφορά των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης
και του βιβλίου «Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ».
Γιατί αυτό το βίντεο φαίνεται φυσιολογικό… αλλά αυτό, εντελώς παράδοξο;
Το δεύτερο βίντεο είναι απλά το πρώτο που έπαιξε ανάποδα. Αυτό που δείχνει είναι παράξενο γιατί δε συμβαίνει ποτέ.
Τα παγάκια λιώνουν όταν τα αφήνεις σε θερμοκρασία δωματίου αλλά το νερό δε μεταμορφώνεται ποτέ σε προσεκτικά στοιβαγμένους κύβους πάγου.
Αν μπορούσαμε όμως να βιντεοσκοπήσουμε την κίνηση των μορίων καθώς ο πάγος λιώνει και παίζαμε αυτό το βίντεο ανάποδα, δε θα έμοιαζε καθόλου περίεργο.
Θα ήταν απολύτως συνεπές με τους νόμους της φυσικής.
Οι κινήσεις των μορίων και στις δύο περιπτώσεις είναι το ίδιο εφικτές.
Για την ακρίβεια, όλοι οι θεμελιώδεις νόμοι της φυσικής, όπως για παράδειγμα οι νόμοι του Νεύτωνα, είναι χρονικά αντιστρέψιμοι.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να καταλάβεις ποιο από αυτά τα δύο βίντεο παίζει κανονικά και ποιο αντίστροφα.
Ποιος είναι ο λόγος λοιπόν που βλέπουμε τα παγάκια να λιώνουν αλλάποτέ το νερό να μετατρέπεται αυθόρμητα σε πάγο;
Γιατί το γάλα που ρίχνεις στον καφέ σου σε λίγα δευτερόλεπτα ανακατεύεται σ' ένα ομοιογενές μείγμα,
αλλά ποτέ δεν πρόκειται να το δεις να επανενώνεται σε μια σταγόνα στην κορυφή της κούπας;
Όσον αφορά τα μικροσκοπικά σωματίδια, το σύμπαν δεν έχει κάποια προτίμηση στη φορά που τα πράγματα εκτελούνται.
Ο ατομικός κόσμος είναι ένας δρόμος διπλής κατεύθυνσης
Όταν όμως έχουμε τεράστιες ποσότητες σωματιδίων, αναδύεται ένας μονόδρομος.
Ένας μονόδρομος που έχουμε ονομάσει «Το βέλος του χρόνου».
Ο κόσμος πάντα εξελίσσεταιπρος την κατεύθυνση στην οποία η εντροπία αυξάνεται.
Αλλά γιατί η εντροπία πρέπει πάντα να αυξάνεται;
Και τι είναι τέλος πάντων η εντροπία;
Ας φανταστούμε τρία κοτόπουλα.
Τα κοτόπουλα αλωνίζουν τυχαία σε ένα κοτέτσι, το οποίοχωρίζεται σε 3 κομμάτια γης.
Αν κάνουμε τις πράξεις, θα δούμε πως υπάρχουν 10 διαφορετικοί τρόποι τα κοτόπουλα να ταξινομηθούν στο κοτέτσι.
Γιατί φανταζόμαστε μια μέρα στο μικρό σπίτι στο λιβάδι και τι σχέση έχουν τα κοτόπουλα με την εντροπία;
Όταν ζεσταίνεις ένα στερεό του μεταφέρεις ενέργεια.
Συνήθως φανταζόμαστε την ενέργεια ως κάτι συνεχές, κάτι που ρέει.
Όταν όμως την εξετάσουμε στο ατομικό επίπεδο, σύμφωνα με την κβαντική φυσική, η ενέργεια υπάρχει σε διακριτά πακέτα, τα λεγόμενα κβάντα.
Μπορούμε να παρομοιάσουμε τα άτομα με μικρά δοχεία, μέσα στα οποίατοποθετείται οποιοσδήποτε αριθμός πακέτων ενέργειας.
Όπως τα κοτόπουλα γυροφέρνουν τυχαία στο κοτέτσι, έτσι και τα πακέτα ενέργειας γυροφέρνουν τυχαία μεταξύ των ατόμων του στερεού.
Το στερεό είναι το κοτέτσι, τα κοτόπουλα είναι ενέργεια και τα κομμάτια γης τα άτομα.
Και αυτή πρέπει να είναι η πιο αλλόκοτη πρόταση που έχω ξεστομίσει.
Πίσω στο κοτέτσι λοιπόν.
Αυξάνοντας τον αριθμό των κοτόπουλων αλλά και των κομματιών γης ο αριθμός των πιθανών συνδυασμών αυξάνεται εκθετικά.
Πέντε κοτόπουλα σε πέντε κομμάτια γης μπορούν να ταξινομηθούν με 126 διαφορετικούς τρόπους.
Σε ένα στερεό με μόλις 30 άτομα και 30 πακέτα ενέργειας, υπάρχουν 59 τετράκις εκατομμύρια διαφορετικοί συνδυασμοί.
Τα στερεά που συναντάς καθημερινά μπορεί να έχουν μερικά επτάκις εκατομμύρια άτομα και άλλα τόσα πακέτα ενέργειας.
Οι δυνατοί συνδυασμοί ατόμων και ενέργειας γίνονται πια τόσο αδιανόητα μεγάλοι που κάνουν το μυαλό μου να πονάει
Σε αυτό το σημείο πιθανόν να αναρωτιέσαι τι σχέση έχουν όλα αυτά με την εντροπία.
Η εντροπία έχει να κάνει με συνδυασμούς.
Εκφράζει τον αριθμό των τρόπων που μπορείς να ταξινομήσεις το εσωτερικό ενός συστήματος,
διατηρώντας την εξωτερική του κατάσταση ίδια.
Έστω για παράδειγμα ένα μπαλόνι.
Το μπαλόνι είναι ένα θερμοδυναμικό σύστημα και εκφράζεται μέσω ορισμένων μεταβλητών,
όπως ο όγκος,η πίεση και η θερμοκρασία του.
Τα μεγέθη αυτάσυντελούν τη μακροκατάσταση του συστήματος.
Μια μακροκατάσταση μπορεί για παράδειγμα να έχει πίεση 1 atm, όγκο 1L και θερμοκρασία 25°C.
Μια κατάσταση με 1atm, 0,98L και 20°C είναι μια διαφορετική μακροκατάσταση.
Τώρα, για κάθε μακροκατάσταση υπάρχει ένας συγκεκριμένος αριθμός μικροκαταστάσεων που οδηγούν σε αυτή.
Οι μικροκαταστάσεις εκφράζουν τα μικροσκοπικά μεγέθη,
τις θέσεις και τις ταχύτητες των μορίων, τις κατευθύνσεις των κινήσεών τους κτλ.
Μπορούν να υπάρξουν πάρα πολλές διαφορετικές μικροκαταστάσεις, που να οδηγούν στην ίδια μακροκατάσταση.
Η εντροπία μιας μακροκατάστασης λοιπόν, εκφράζει τον αριθμό των μικροκαταστάσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτή.
Στο στερεό, κάθε πιθανός συνδυασμός ατόμων και ενέργειας είναι μια μικροκατάσταση.
Κάνοντάς το μεγαλύτερο, προσθέτοντας άτομα, ή κάνοντάς το θερμότερο, προσθέτοντας πακέτα ενέργειας,
ο αριθμός των μικροκαταστάσεων αυξάνεται.
Με άλλα λόγια, η εντροπία αυξάνεται. Ας το δούμε, όμως, αναλυτικά.
Φέρνουμε ένα δεύτερο στερεό σε επαφή με το πρώτο.
Κάθε στερεό έχει 3 άτομα, ενώ το ένα είναι θερμό, έχει 6 πακέτα ενέργειας, και το άλλο είναι ψυχρό, δεν έχει κανένα.
Τα στερεά μπορούν ελεύθερα να ανταλλάζουν ενέργεια μεταξύ τους.
Αντίστοιχα, μεγαλώνουμε το κοτέτσι ενώνοντάς το με ένα διπλανό.
Κάθε κοτέτσι έχει τρία κομμάτια γης και τα 6 κοτόπουλα παύλα πακέτα ενέργειας μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα μεταξύ τους.
Αν παρακολουθήσουμε την κίνηση των κοτόπουλων για αρκετή ώρα, δημιουργείται ένα μοτίβο.
Οι πιθανοί συνδυασμοί κοτόπουλων και κομματιών γης είναι 462.
Μερικές καταστάσεις, όμως, είναι περισσότερο πιθανές από κάποιες άλλες,
γιατί μπορούμε να καταλήξουμε σε αυτές με περισσότερους τρόπους!
Για παράδειγμα, υπάρχουν 28 τρόποι να διατάξεις 6 κοτόπουλα σε 3 κομμάτια γης
(δηλαδή στο ένα κοτέτσι)
αλλά 100 τρόποι να καταλήξεις με 3 κοτόπουλα σε κάθε κοτέτσι και
από 90 για να καταλήξεις με 2 ή 4 κοτόπουλα.
Είναι, δηλαδή, πολύ πιο πιθανό να βρούμε τα κοτόπουλα λίγο πολύ ισομοιρασμένα μεταξύ των κοτετσιών.
Το να βρεθούν εντελώς τυχαία όλα στο πάνω κοτέτσι ή όλα στο κάτω, αν και δεν είναι απίθανο, είναι δύσκολο.
Με άλλα λόγια, η μακροκατάσταση με 3 κοτόπουλα ανά κοτέτσι είναι πιθανότερη,
γιατί περισσότερες μικροκαταστάσεις οδηγούν σ' αυτή.
Βαφτίζω αυτή τη συμπεριφορά, 2ο νόμο της πουλερικής:
Τα κοτόπουλα τείνουν πάντα προς την κατάσταση μέγιστης εντροπίας.
Στο παράδειγμα με τα στερεά, ξεκινήσαμε με το ένα να έχει 6 πακέτα ενέργειας και το άλλο κανένα.
Όσο περνάει η ώρα, η πιθανότερη κατάσταση είναι τα πακέτα ενέργειας να ισομοιραστούν ανάμεσα στα δύο στερεά,
κι έτσι αυτά να φτάσουν στην ίδια θερμοκρασία.
Το θερμό σώμα ψύχεται λίγο και το ψυχρό σώμα θερμαίνεται.
Γι' αυτό και σε θερμοκρασία δωματίου τα παγάκια πάντα λιώνουν αλλά ο ζεστός καφές κρυώνει.
Η κατάσταση θερμικής ισορροπίας είναι με διαφορά η πιθανότερη κατάσταση που μπορεί να βρεθεί ένα σύστημα.
Και αυτό γίνεται περισσότερο εμφανές, όταν αυξάνουμε τον αριθμό των ατόμων και
πακέτων ενέργειας και τον φέρνουμε πιο κοντά στα νούμερα της πραγματικότητας.
Για 50 άτομα και 50 πακέτα ενέργειας, το διάγραμμα των πιθανών καταστάσεων είναι κάπως έτσι.
Η πιθανότητα ένα στερεό να βρεθεί και με τα 50 πακέτα ενέργειας, είναι 1 στις 133 δισεκατομμύρια!
Τώρα, όταν έχουμε να κάνουμε με ένα παγάκι με περίπου 10^25 μόρια, η καμπάνα του διαγράμματος στενεύει τόσο πολύ,
που πρακτικά είναι αδύνατο το σύστημα να βρεθεί σε οποιαδήποτε άλλη κατάσταση
εκτός από αυτή όπου η ενέργεια έχει διαμοιραστεί μεταξύ των σωμάτων.
Θεωρητικά,θα μπορούσε.
Δεν υπάρχει κάποια “δύναμη” που κάνει την ενέργεια να διαχέεται και την εντροπία να αυξάνεται,
όπως δεν υπάρχει και κάποιος… βοσκός(;) που κατευθύνει τα κοτόπουλα.
Απλά υπάρχουν πολύ, ΠΟΛΥ λιγότεροι τρόποι η ενέργεια, ή τα κοτόπουλα, να μείνουν κάπου συγκεντρωμένα.
Οι καταστάσεις μεγαλύτερης εντροπίας είναι εξαιρετικά πιο πιθανές από τις καταστάσεις μικρότερης εντροπίας.
Η συνειδητοποίηση αυτή, στη φυσική εκφράζεται ως ο δεύτερος νόμος της Θερμοδυναμικής: Η εντροπία ενός απομονωμένου συστήματος μπορεί είτε να παραμείνει σταθερή είτε να αυξηθεί, αλλά ποτέ να μειωθεί.
Στη φύση βέβαια δεν υπάρχει κανένα τέλεια απομονωμένο σύστημα – εκτός από το ίδιο το σύμπαν.
Που σημαίνει ότι η εντροπία του σύμπαντος συνεχώς αυξάνεται.
Αυτό μας οδηγεί σε δύο συμπεράσματα.
Πρώτον, εφόσον η εντροπία αυξάνεται με τον χρόνο, αυτό πρέπει να σημαίνει πως κάποια στιγμή στο παρελθόν,
το σύμπαν βρισκόταν σε μια κατάσταση χαμηλότερης δυνατής εντροπίας.
Ήταν, με άλλα λόγια, εξαιρετικά «τακτοποιημένο».
Πώς ακριβώς το σύμπαν βρέθηκε εκεί, κανείς μας δεν ξέρει.
Μέχρι στιγμής μπορούμε να κάνουμε μόνο υποθέσεις.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι πως στο πολύ, πολύ, ΠΟΛΥ μακρινό μέλλον,
όλοι οι αστέρες θα έχουν χρησιμοποιήσει τα καύσιμά τους, όλοι οι γαλαξίες θα έχουν ακτινοβολήσει τη θερμότητά τους,
όλες οι μαύρες τρύπες θα έχουν εξατμιστεί και το σύμπαν θα φτάσει σε μια βαρετή κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας και μέγιστης εντροπίας.
Δε θα υπάρχει μεταφορά και μετατροπή ενέργειας και ως εκ τούτου δε θα υπάρχει ζωή.
Το σύμπαν θα φτάσει σε ένα σκοτεινό, θλιβερό, θερμικό θάνατο.
Η εντροπία είναι παντού τριγύρω.
Είναι ο λόγος που το γυαλί σπάει,τα παγάκια λιώνουν και ο αέρας εξέρχεται από ένα τρύπιο λάστιχο.
Ο λόγος για τον οποίο βιώνουμε τον χρόνο μόνο προς μία κατεύθυνση.
Το παρελθόν είναι παρελθόν γιατί είναι μια κατάσταση χαμηλότερης εντροπίας.
Είμαι ο Στέφανος και παρακολουθήσατε την Καθημερινή Φυσική.
Στην περιγραφή αυτού του βίντεο θα βρείτε τον σύνδεσμο για να συμμετέχετε στην κλήρωση
για τρία αντίτυπα του βιβλίου «Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ».
[μουσική]