10. Η αφηνιασμένη μαύρη μπάλα (1)
Μετά το καταστροφικό επεισόδιο με τις νεράιδες της Κορνουάλης, ο καθηγητής Λόκχαρτ δεν ξανάφερε ζωντανά όντα στην τάξη. Περιορίστηκε να τους διαβάζει αποσπάσματα από τα βιβλία του και μερικές φορές να αναπαριστάνει κάποια δραματικά κομμάτια. Γι' αυτές τις αναπαραστάσεις διάλεγε συνήθως τον Χάρι. Έτσι ο Χάρι είχε υποδυθεί μέχρι στιγμής έναν απλοϊκό Τρανσυλβανό χωρικό που του είχαν κάνει μάγια να φλυαρεί ασυνάρτητα και που τα έλυσε ο Λόκχαρτ, ένα Γέτι που είχε πάθει ψύξη στο κεφάλι και ένα βρικόλακα που ο Λόκχαρτ τον έκανε να μην μπορεί να φάει τίποτα άλλο εκτός από μαρούλι.
Στο επόμενο μάθημα της άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών, ο Χάρι στάθηκε μπροστά στην τάξη για να υποδυθεί αυτή τη φορά ένα λυκάνθρωπο. Αν δεν είχε σοβαρούς λόγους να μη θέλει να θυμώσει τον Λόκχαρτ, θα αρνιόταν να το κάνει.
"Βγάλε ένα ωραίο, δυνατό ουρλιαχτό, Χάρι. Έτσι μπράβο. Και μετά, δε θα το πιστέψετε, του όρμησα - έτσι - και τον κοπάνησα στο πάτωμα - έτσι - και τον ακινητοποίησα με το ένα χέρι, ενώ ταυτόχρονα έχωνα με το άλλο το μαγικό ραβδί μου στο λαιμό του. Μετά συγκέντρωσα όσες δυνάμεις μου απέμεναν και εκτέλεσα ένα φοβερά δύσκολο ξόρκι μεταμόρφωσης. Χάρι, ένα θλιβερό βογκητό, σε παρακαλώ. Έλα, Χάρι, λίγο πιο δυνατά. Ωραία, σ' ευχαριστώ. Η γούνα του λυκανθρώπου εξαφανίστηκε, τα δόντια του μίκρυναν και ξανάγινε άνθρωπος. Απλό αλλά αποτελεσματικό. Άλλο ένα χωριό θα με θυμάται για πάντα ως τον ήρωα που το έσωσε από τις μηνιαίες επιθέσεις του λυκανθρώπου".
Το κουδούνι χτύπησε και ο Λόκχαρτ σηκώθηκε λέγοντας:
"Εργασία για το σπίτι: συνθέστε ένα ποίημα για το θρίαμβό μου επί του λυκανθρώπου του ουάγκα ουάγκα! Όποιος γράψει το καλύτερο, θα πάρει ένα υπογεγραμμένο αντίτυπο του βιβλίου μου Εγώ, ο μάγος!"
Η τάξη άρχισε να αδειάζει. Ο Χάρι επέστρεψε στα τελευταία θρανία, όπου ο Ρον και η Ερμιόνη τον περίμεναν.
"Έτοιμοι;" μουρμούρισε ο Χάρι.
"Στάσου να φύγουν όλοι", είπε νευρικά η Ερμιόνη. "...Εντάξει"
Πλησίασε την έδρα του Λόκχαρτ με ένα φύλλο χαρτί σφιγμένο στο χέρι, ακολουθούμενη από τον Χάρι και τον Ρον.
"Ε... Κύριε καθηγητά;" τραύλισε η Ερμιόνη, "Θέλω... Θέλω αυτό το βιβλίο από τη βιβλιοθήκη. Για μελέτη υποδομής". Καθώς έτεινε το χαρτί, το χέρι της έτρεμε ελαφρά. "Αλλά το θέμα είναι πως βρίσκεται στο απαγορευμένο τμήμα της βιβλιοθήκης και πρέπει να υπογράψει ένας καθηγητής. Είμαι βέβαιη πως θα με βοηθήσετε να καταλάβω τι ακριβώς εννοείτε στις περιπλανήσεις με τα ξωτικά όταν λέτε "φαρμάκια βραδείας επίδρασης"..."
"Α, οι περιπλανήσεις με τα ξωτικά" είπε ο Λόκχαρτ παίρνοντας το χαρτί που του έτεινε η Ερμιόνη με ένα πλατύ χαμόγελο. "Το αγαπημένο μου βιβλίο. Σου άρεσε;"
"Ω, ναι", είπε ζωηρά η Ερμιόνη. "Τι έξυπνα που παγιδεύσατε το τελευταίο ξωτικό με το σουρωτήρι του τσαγιού..."
"Είμαι σίγουρος ότι κανείς δε θα έχει αντίρρηση να προσφέρω λίγη βοήθεια στην καλύτερη μαθήτρια του έτους", είπε θερμά ο Λόκχαρτ κι έβγαλε μια τεράστια πένα από φτερό παγονιού. "Ωραία δεν είναι;" ρώτησε παρερμηνεύοντας την έκφραση αποστροφής του Ρον. "Συνήθως τη φυλάω για να υπογράφω τα βιβλία μου".
Και υπέγραψε το χαρτί της Ερμιόνης με μια υπογραφή μεγάλη και γεμάτη φιοριτούρες. Ύστερα επέστρεψε το χαρτί στην Ερμιόνη.
"Λοιπόν, Χάρι", είπε ο Λόκχαρτ καθώς η Ερμιόνη δίπλωνε με σπασμωδικές κινήσεις το χαρτί και το έβαζε στην τσάντα της, "αν δεν κάνω λάθος, αύριο είναι ο πρώτος αγώνας Κουίντιτς της χρονιάς. Γκρίφιντορ εναντίον Σλίθεριν, σωστά; Άκουσα πως είσαι πολύτιμος παίκτης. Κάποτε έπαιζα κι εγώ ανιχνευτής. Με είχε ζητήσει μάλιστα η εθνική ομάδα, αλλά προτίμησα να αφιερώσω τη ζωή μου στην καταπολέμηση των σκοτεινών δυνάμεων. Πάντως, αν αισθανθείς ποτέ την ανάγκη για λίγη ιδιαίτερη προπόνηση, μη διστάσεις να μου το ζητήσεις. Είναι χαρά μου να δίνω τα φώτα μου σε λιγότερο καλούς παίκτες..."
Ο Χάρι έβγαλε έναν ακαθόριστο ήχο από το λαρύγγι του και βιάστηκε να ακολουθήσει τον Ρον και την Ερμιόνη.
"Δεν το πιστεύω", είπε ο Χάρι καθώς και οι τρεις τους περιεργάζονταν την υπογραφή στο σημείωμα. "Ούτε που κοίταξε ποιο βιβλίο θέλαμε".
"Επειδή είναι ένας άμυαλος βλάκας", είπε ο Ρον. "Αλλά τι μας μέλλει. Εμείς πήραμε αυτό που θέλαμε".
"Δεν είναι βλάκας", αντέτεινε εριστικά η Ερμιόνη, ενώ πήγαιναν σχεδόν τρέχοντας προς τη βιβλιοθήκη.
"Επειδή είπε δηλαδή πως είσαι η καλύτερη μαθήτρια του έτους..." συνέχισε κοροϊδευτικά ο Ρον.
Καθώς έμπαιναν στη βιβλιοθήκη, χαμήλωσαν τη φωνή τους. Στη βιβλιοθήκη επικρατούσε πάντα υποβλητική ησυχία.
Η κυρία Πινς, η βιβλιοθηκάριος, ήταν μια λιπόσαρκη, οξύθυμη γυναίκα που θύμιζε υποσιτισμένο γύπα.
"Τα ισχυρότερα φίλτρα;" επανέλαβε καχύποπτα προσπαθώντας να πάρει το σημείωμα από την Ερμιόνη.
Αλλά η Ερμιόνη δεν το άφηνε, "θα ήθελα να το κρατήσω", είπε ξέπνοα.
"Έλα τώρα", είπε ο Ρον τραβώντας το από το χέρι της για να το δώσει στην κυρία Πινς. "Θα σου βρούμε άλλο αυτόγραφο. Ο Λόκχαρτ υπογράφει ότι βρει μπροστά του".
Η κυρία Πινς σήκωσε το σημείωμα στο φως σαν να ήθελε να ελέγξει τη γνησιότητά του. Η υπογραφή πέρασε με επιτυχία το τεστ. Στη συνέχεια η κυρία Πινς εξαφανίστηκε ανάμεσα στα βαρυφορτωμένα ράφια και επέστρεψε κάμποσα λεπτά αργότερα, κρατώντας ένα μεγάλο, αραχνιασμένο βιβλίο. Η Ερμιόνη το έβαλε προσεκτικά στην τσάντα της κι έφυγαν, προσπαθώντας να βαδίσουν ήρεμα και δήθεν αδιάφοροι.
Πέντε λεπτά αργότερα είχαν τρυπώσει στις χαλασμένες τουαλέτες της Μυρτιάς που κλαίει. Η Ερμιόνη είχε κάμψει τις αντιρρήσεις του Ρον, τονίζοντας ότι κανένας λογικός άνθρωπος δε θα ερχόταν εκεί κι έτσι είχαν εξασφαλισμένη την ησυχία τους. Η Μυρτιά έκλαιγε δυνατά στον καμπινέ της, αλλά την αγνόησαν, όπως κι εκείνη αυτούς.
Η Ερμιόνη άνοιξε προσεκτικά το βιβλίο. Έσκυψαν και οι τρεις πάνω από τις διάστικτες από την υγρασία σελίδες. Από την πρώτη στιγμή έγινε φανερό γιατί το βιβλίο αυτό βρισκόταν στο απαγορευμένο τμήμα της βιβλιοθήκης. Η επίδραση ορισμένων φίλτρων ήταν φρικιαστική ακόμα και να τη σκέφτεσαι. Μάλιστα στο βιβλίο υπήρχαν και μερικές πολύ δυσάρεστες εικόνες, όπως ένας άντρας που είχαν γυρίσει τα μέσα του έξω και μια μάγισσα που είχαν φυτρώσει χέρια στο κεφάλι της.
"Να το", είπε ενθουσιασμένη η Ερμιόνη, όταν βρήκε τη σελίδα με τον τίτλο "πολυχυμικό φίλτρο".
Ήταν εικονογραφημένη, με σκίτσα ανθρώπων κατά τη διαδικασία μεταμόρφωσης σε άλλα άτομα. Ο Χάρι ευχήθηκε με όλη του την ψυχή ο δυνατός πόνος που αποτυπωνόταν στα πρόσωπά τους να ανήκε στη σφαίρα της φαντασίας του ζωγράφου.
"Είναι το δυσκολότερο φίλτρο που είδα ποτέ μου", είπε η Ερμιόνη καθώς διάβαζε τη συνταγή. "Μύγες χρυσωπές, βδέλλες, νερόχορτο και πασπάλη", μουρμούρισε σέρνοντας το δάχτυλό της στη λίστα με τα συστατικά. "Αυτά είναι εύκολα. Υπάρχουν στην αποθήκη υλικών των μαθητών, θα πάρουμε από εκεί. Ω, δείτε, σκόνη από κέρατο μονόκερου. Πού θα το βρούμε αυτό; Ψιλοκομμένο δέρμα αθυρόστομης γλώσσας -κι αυτό είναι δυσεύρετο- και, φυσικά, κάτι από το σώμα αυτού που θέλεις να πάρεις τη μορφή του".
"Ορίστε;" έκανε κοφτά ο Ρον. "Τι εννοείς, κάτι από το σώμα αυτού που θέλεις να πάρεις τη μορφή του; Εγώ δεν έχω σκοπό να πιώ φίλτρο που περιέχει τα νύχια των ποδιών του Κράμπε..."
Η Ερμιόνη συνέχισε σαν να μην τον άκουσε, "Θα ασχοληθούμε αργότερα με αυτό. Το τελευταίο συστατικό που προσθέτουμε..."
Ο Ρον στράφηκε άναυδος στον Χάρι. Τον Χάρι όμως φαινόταν να τον απασχολεί κάτι άλλο.
"Ερμιόνη", είπε ο Ρον, "έχεις σκεφτεί πόσα πράγματα πρέπει να κλέψουμε; Ψιλοκομμένο δέρμα αθυρόστομης γλώσσας σίγουρα δεν υπάρχει στην αποθήκη των μαθητών. Τι θα κάνουμε, διάρρηξη στην αποθήκη του Σνέιπ; Δε μου φαίνεται καλή ιδέα..."
Η Ερμιόνη έκλεισε απότομα το βιβλίο. "Αν εσείς οι δυο δειλιάζετε, εντάξει", είπε. Στα μάγουλά της είχαν σχηματιστεί δυο ζωηρές κόκκινες κηλίδες και τα μάτια της έλαμπαν περισσότερο από το συνηθισμένο. "Εγώ δε θέλω να παραβιάσω τους κανονισμούς της σχολής. Εγώ νομίζω ότι το να απειλείς αυτούς που κατάγονται από Μαγκλ είναι πολύ χειρότερο από το να παρασκευάσεις ένα δύσκολο φίλτρο. Αν όμως εσείς δε θέλετε να μάθετε αν είναι ο Μαλφόι, θα πάω τώρα αμέσως στην κυρία Πινς να της επιστρέψω το βιβλίο..."
"Δε φανταζόμουν ποτέ πως θα υπήρχε μια μέρα που εσύ θα προσπαθούσες να μας πείσεις να παραβιάσουμε τους κανονισμούς", είπε ο Ρον. "Εντάξει, θα το κάνουμε. Αλλά όχι νύχια ποδιών, εντάξει;"
"Πόσο καιρό θα μας πάρει να το φτιάξουμε;" ρώτησε ο Χάρι καθώς η Ερμιόνη ξανάνοιγε ευχαριστημένη το βιβλίο.
"Το νερόχορτο πρέπει να μαζευτεί νύχτα με πανσέληνο και οι χρυσωπές να σιγοδράζουν είκοσι μία μέρες... Λογαριάζω γύρω στον ένα μήνα, αν βρούμε όλα τα συστατικά".
"Ένα μήνα;" είπε ο Ρον. "Μα ως τότε ο Μαλφόι θα έχει καθαρίσει τους μισούς μαθητές που κατάγονται από Μαγκλ!" Τότε η Ερμιόνη ζάρωσε απειλητικά τα μάτια και ο Ρον πρόσθεσε βιαστικά: "Αφού δεν έχουμε εναλλακτική λύση, πρόσω ολοταχώς!"
Όμως, όταν η Ερμιόνη πήγε να ελέγξει αν το πεδίο ήταν ελεύθερο για να βγουν από τις τουαλέτες, ψιθύρισε κρυφά στον Χάρι: "Αν αύριο ρίξεις τον Μαλφόι από το σκουπόξυλό του, θα γλιτώσουμε και χρόνο και κόπο".
Ο Χάρι ξύπνησε νωρίς το Σάββατο το πρωί κι έμεινε λίγη ώρα στο κρεβάτι, να σκέφτεται τον αγώνα Κουίντιτς. Είχε αγωνία, κυρίως για το τι θα έλεγε ο Γουντ αν το Γκρίφιντορ έχανε, αλλά επίσης και για την προοπτική ότι θα αντιμετώπιζαν μια ομάδα με τα γρηγορότερα αγωνιστικά σκουπόξυλα που μπορεί κανείς να αγοράσει, αν βεβαίως είναι πλούσιος. Ποτέ άλλοτε δεν είχε νιώσει τόσο μεγάλη επιθυμία να νικήσουν το Σλίθεριν. Έμεινε στο κρεβάτι μισή ώρα, με το στομάχι του να γουργουρίζει. Ύστερα σηκώθηκε, ντύθηκε και κατέβηκε νωρίς για πρωινό. Βρήκε τους υπόλοιπους παίκτες του Γκρίφιντορ να κάθονται στο μακρύ, άδειο τραπέζι άκεφοι και χωρίς όρεξη για κουβέντα.
Λίγο πριν από τις επτά, όλο το σχολείο ξεκίνησε για το γήπεδο του Κουίντιτς. Ήταν μια αποπνικτική μέρα και η ατμόσφαιρα προμήνυε καταιγίδα. Ο Ρον και η Ερμιόνη ήρθαν στα αποδυτήρια να ευχηθούν καλή επιτυχία στον Χάρι. Οι παίκτες φόρεσαν τους κατακόκκινους μανδύες του Γκρίφιντορ και κάθισαν να ακούσουν τις οδηγίες που έδινε ο Γουντ πριν από τον αγώνα.
"Το Σλίθεριν έχει καλύτερα σκουπόξυλα από μας", άρχισε ο Γουντ. "Δεν έχει νόημα να το αρνηθούμε. Αλλά εμείς έχουμε καλύτερους παίκτες στα σκουπόξυλα. Είμαστε καλύτερα προπονημένοι και συνηθισμένοι σε πτήσεις παντός καιρού και θα τους κάνουμε να μετανιώσουν την ώρα και τη στιγμή που πήραν στην ομάδα αυτό το σκουλήκι, τον Μαλφόι, μόνο και μόνο για τα λεφτά του".
Ο Γουντ στράφηκε στον Χάρι, με στήθος φουσκωμένο από συγκίνηση.
"Σ' εσένα πέφτει η ευθύνη, Χάρι, να τους αποδείξεις πως ο ανιχνευτής χρειάζεται κάτι παραπάνω από πλούσιο μπαμπά. Ή θα πιάσεις τη χρυσή μπάλα πριν από τον Μαλφόι ή θα πεθάνεις, γιατί σήμερα πρέπει να νικήσουμε, να νικήσουμε πάση θυσία".
"Όπως κατάλαβες, κανείς δε σε πιέζει, Χάρι", του έκλεισε το μάτι ο Φρεντ.
Μόλις βγήκαν στο γήπεδο, έγιναν δεκτοί με αλαλαγμούς, αλαλαγμούς ενθουσιασμού από την πλευρά των παιδιών του Ράβενκλοου και του Χάφλπαφλ, που ήθελαν να χάσει το Σλίθεριν, αλλά και αλαλαγμούς αποδοκιμασίας από την πλευρά των παιδιών του Σλίθεριν. Η κυρία Χουτς, η καθηγήτρια του Κουίντιτς, είπε στον Φλιντ και στον Γουντ να σφίξουν τα χέρια. Αυτοί το έκαναν, αγριοκοιτάζοντας όμως ο ένας τον άλλον και σφίγγοντας τα χέρια με περισσότερη δύναμη απ' όση ήταν απαραίτητη.
"Ξεκινάτε μόλις σφυρίξω την έναρξη", είπε η κυρία Χουτς. "Τρία... Δύο... Ένα..."
Οι δεκατέσσερις παίκτες πέταξαν στο μολυβένιο ουρανό κάτω από τις ιαχές του πλήθους. Ο Χάρι ανέβηκε ψηλότερα απ' όλους και αναζήτησε με το βλέμμα τη χρυσή μπάλα.
"Είσαι καλά εκεί πάνω, σημαδεμένε;" του φώναξε ο Μαλφόι περνώντας σαν σφαίρα από κάτω του, λες και ήθελε να κάνει επίδειξη ταχύτητας με το καινούριο του σκουπόξυλο.
Ο Χάρι δεν πρόλαβε να απαντήσει. Εκείνη τη στιγμή μια βαριά μαύρη μπάλα ερχόταν ιλιγγιωδώς καταπάνω του. Μόλις που πρόλαβε να την αποφύγει, αλλά πέρασε τόσο κοντά από το κεφάλι του, που τα μαλλιά του θρόισαν.
"Παρά τρίχα, Χάρι!" φώναξε ο Τζορτζ καθώς περνούσε δίπλα του με το ρόπαλο στο χέρι, έτοιμος να εκτοξεύσει τη μαύρη μπάλα προς την πλευρά των Σλίθεριν.
Ο Χάρι τον είδε να τη ρίχνει με μια δυνατή βολή στον Άντριαν Πιούσι, τον κυνηγό των Σλίθεριν, αλλά η μαύρη μπάλα στη μέση της πορείας της άλλαξε κατεύθυνση και στράφηκε πάλι προς το μέρος του.
Ο Χάρι έχασε απότομα ύψος για να την αποφύγει. Την απέφυγε. Ο Τζορτζ την έστειλε αυτή τη φορά προς τη μεριά του Μαλφόι. Παρ' όλ' αυτά η μαύρη μπάλα, στη μέση και πάλι της πορείας της, έστριψε σαν μπούμερανγκ και σημάδεψε το κεφάλι του Χάρι.
Ο Χάρι κατευθύνθηκε στην άλλη άκρη του γηπέδου αναπτύσσοντας ιλιγγιώδη ταχύτητα. Πίσω του άκουγε το σφύριγμα της μαύρης μπάλας, η οποία τον ακολουθούσε. Τι συνέβαινε; οι μαύρες μπάλες ποτέ δεν καταδίωκαν ένα συγκεκριμένο παίκτη. Δουλειά τους ήταν να καταρρίψουν όσους περισσότερους μπορούσαν...