EXTRA 2 (NO AUDIO) EXTRA 2 (NO AUDIO)

Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ THE COMPOSITION OF THE TEXT

Στις Ατέλειωτες Ιστορίες, που εκδόθηκαν πριν από είκοσι πέντε και παραπάνω χρόνια, παρουσίασα ένα επιμέρους κείμενο της εκτεταμένης έκδοσης αυτής της ιστορίας, που ήταν γνωστή ως Ναρν, από τον τίτλο της στη γλώσσα των Ξωτικών Ναρν ι Χιν Χούριν, “Η Ιστορία των Παιδιών του Χούριν”. In the Endless Stories, published more than twenty-five years ago, I presented a partial text of the extended version of this story, which was known as Narn, from its title in the Elven language of Narn y Hin Húrin, "The Story of the Children of Hurin". Όμως αυτό αποτελούσε μέρος ενός μεγάλου βιβλίου με πολυποίκιλο περιεχόμενο, και το κείμενο ήταν εξαιρετικά ελλιπές λόγω του γενικού σκοπού και της φύσης του βιβλίου. But this was part of a large book of varied content, and the text was extremely incomplete due to the general purpose and nature of the book. Στην ουσία, παρέλειψα έναν αριθμό από σημαντικά εδάφια (και ένα από αυτά πολύ εκτενές), στα οποία το κείμενο Ναρν έμοιαζε πολύ με εκείνο της πολύ πιο σύντομης εκδοχής του Σιλμαρίλλιον, ή όπου θεωρούσα ότι δεν υπήρχε “εκτενές” κείμενο που να το διακρίνει η σαφήνεια. In fact, I omitted a number of important passages (and one of them very long), where the Narn text was very similar to that of the much shorter version of the Silmarillion, or where I felt there was no "long" text to distinguish it from clarity.

Έτσι η μορφή της Ναρν εδώ διαφέρει από εκείνη των Ατέλειωτων Ιστοριών. Thus the form of Narn here differs from that of the Endless Stories. Μερικές από αυτές τις διαφορές οφείλονται στην πολύ πιο διεξοδική μελέτη των αμέτρητων μπερδεμένων χειρογράφων, αφού είχε εκδοθεί αυτό το βιβλίο. Some of these differences are due to the much more thorough study of countless confused manuscripts after this book was published. Αυτό με οδήγησε σε διαφορετικά συμπεράσματα για τις σχέσεις και τη διαδοχή μερικών από τα κείμενα, κυρίως στην εξαιρετικά μπερδεμένη εξέλιξη του θρύλου κατά την περίοδο του “Τούριν ανάμεσα στους Παρανόμους”. This led me to different conclusions about the relationships and succession of some of the texts, especially the extremely confused development of the legend during the "Turin among the Outlaws" period. Ακολουθεί μια περιγραφή και εξήγηση της σύνθεσης αυτού του νέου κειμένου των Παιδιών του Χούριν. The following is a description and explanation of the composition of this new Children of Hurin text.

--

Ένα σημαντικό στοιχείο σε όλα αυτά είναι η ασυνήθιστη κατάσταση του Σιλμαρίλλιον που είχε ήδη εκδοθεί, γιατί, όπως ανέφερα στο πρώτο μέρος αυτού του Παραρτήματος, ο πατέρας μου όταν άρχισε να γράφει τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, το 1937, εγκατέλειψε την Κουέντα Σιλμαρίλλιον στο σημείο που είχε φτάσει (εκεί που ο Τούριν γίνεται παράνομος μετά τη φυγή του από το Ντόριαθ). An important element in all this is the unusual condition of the Silmarillion having already been published, for, as I mentioned in the first part of this Appendix, my father, when he began writing The Lord of the Rings, in 1937, abandoned the Quenta Silmarillion at the point where had arrived (where Túrin becomes an outlaw after fleeing Doriath). Για λόγους αφηγηματικότητας έκανα χρήση σε μεγάλη έκταση Των Χρονικών του Μπελέριαντ (που αρχικά είχαν τίτλο “Ιστορία των Ετών”), αλλά που σε διαδοχικές εκδοχές εξελίχθηκε και διευρύνθηκε σε ένα αφηγηματικό χρονικό παράλληλο με τα διαδοχικά χειρόγραφα του Σιλμαρίλλιον και που έφτανε ως την απελευθέρωση του Χούριν από τον Μόργκοθ μετά το θάνατο του Τούριν και της Νίενορ. For reasons of narrative I made extensive use of The Chronicles of Beleriand (originally entitled "History of the Years"), but which in successive versions evolved and expanded into a narrative parallel to the successive manuscripts of the Silmarillion and which reached the liberation of Húrin by Morgoth after the death of Túrin and Níenor.

Έτσι το πρώτο εδάφιο που παρέλειψα από την εκδοχή του Ναρν ι Χιν Χούριν στις Ατέλειωτες Ιστορίες είναι η περιγραφή της διαμονής του Χούριν και του Χούορ στην Γκοντόλιν στα νεανικά τους χρόνια. So the first verse I omitted from Narn y Hin Hurin's version in the Endless Tales is the description of Hurin and Huor's sojourn in Gondolin in their youth. Και το έκανα αυτό, απλά, επειδή η ιστορία αυτή υπάρχει στο Σιλμαρίλλιον. And I did that, simply, because that story exists in The Silmarillion. Όμως ο πατέρας μου στην πραγματικότητα έγραψε δύο εκδοχές: η μία απ' αυτές προοριζόταν ρητά για την αρχή της Ναρν, αλλά στηριζόταν πολύ στενά σε ένα μέρος των Χρονικών του Μπελέριαντ και ουσιαστικά διέφερε ελάχιστα στο μεγαλύτερο μέρος της. But my father actually wrote two versions: one of them was expressly intended for the beginning of Narn, but was based very closely on one part of the Chronicles of Beleriand and differed little in fact in most of it. Στο Σιλμαρίλλιον χρησιμοποίησα και τα δύο κείμενα, αλλά εδώ ακολούθησα την εκδοχή της Ναρν. In The Silmarillion I used both texts, but here I followed the Narn version.

Το δεύτερο εδάφιο που παρέλειψα από τη Ναρν στις Ατέλειωτες Ιστορίες είναι η περιγραφή της Μάχης των Αναρίθμητων Δακρύων, μια παράλειψη που έγινε για τον ίδιο λόγο, και εδώ πάλι ο πατέρας μου έγραψε δύο εκδοχές, μία για τα Χρονικά και μια δεύτερη, πολύ μεταγενέστερη αλλά με το κείμενο των Χρονικών μπροστά του, το οποίο και ακολούθησε στενά στο μεγαλύτερο μέρος του. The second verse I omitted from Narn in the Endless Stories is the description of the Battle of the Unnumbered Tears, an omission made for the same reason, and here again my father wrote two versions, one for the Chronicles and a second, much later but with the text of the Chronicles before him, which he followed closely for the greater part. Αυτή η δεύτερη αφήγηση της μεγάλης μάχης προοριζόταν ρητά και πάλι να αποτελέσει συστατικό στοιχείο της Ναρν (το κείμενο έχει επικεφαλίδα Ναρν ΙΙ, δηλαδή, δεύτερο τμήμα της Ναρν), και δηλώνει από την αρχή στο κείμενο αυτού του βιβλίου: “Εδώ θα καταγραφούν εκείνα μόνο τα συμβάντα που έχουν σχέση με τη μοίρα του Οίκου του Χάντορ και των παιδιών του Χούριν του Σταθερού”. This second account of the great battle was expressly intended again to form a component of Narn (the text is headed Narn II, i.e., second part of Narn), and states at the outset in the text of this book: “Here shall be recorded those only the events connected with the fate of the House of Hador and the children of Hurin the Steadfast”. Γι' αυτόν το λόγο ο πατέρας μου διατήρησε από την αφήγηση  των Χρονικών μόνο την περιγραφή της “δυτικής μάχης” και  την καταστροφή της στρατιάς του Φίνγκον, και με αυτή την  απλοποίηση και τη συντόμευση της αφήγησης άλλαξε την πορεία της μάχης όπως αυτή περιγράφεται στα Χρονικά. For this reason my father retained from the account of the Chronicles only the description of the "western battle" and the destruction of Fingon's army, and by this simplification and shortening of the account he changed the course of the battle as described in the Chronicles . Στο  Σιλμαρίλλιον φυσικά ακολούθησα τα Χρονικά, αν και με μερικά στοιχεία παρμένα από την εκδοχή της Ναρν όμως σε αυτό το βιβλίο ακολούθησα το κείμενο που ο πατέρας μου θεωρούσε κατάλληλο για τη Ναρν στο σύνολό της. In The Silmarillion I of course followed the Chronicles, albeit with some elements taken from the Narn version, but in this book I followed the text that my father thought was appropriate for Narn as a whole.

Το νέο κείμενο του κεφαλαίου “ο Τούριν στο Ντόριαθ” είναι σημαντικά αλλαγμένο σε σχέση με εκείνο των Ατέλειωτων Ιστοριών. The new text of the chapter "Turin in Doriath" is significantly changed compared to that of the Endless Stories. Εδώ υπάρχει ένα σύνολο κειμένων, πολλά σε πολύ ακατέργαστη μορφή, που αφορούν τα ίδια αφηγηματικά στοιχεία σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης, και σε μια τέτοια περίπτωση προφανώς μπορεί να υιοθετήσει κανείς διαφορετικές απόψεις για το πώς έπρεπε να γίνει ο χειρισμός του αρχικού υλικού. Here is a set of texts, many in very crude form, dealing with the same narrative elements at different stages of development, and in such a case one can obviously take different views as to how the original material should have been handled. Έχω καταλήξει πως όταν συνέθεσα το κείμενο των Ατέλειωτων Ιστοριών, επέτρεψα στον εαυτό μου μεγαλύτερη ελευθερία από εκείνη που χρειαζόταν. I have come to the conclusion that when I composed the text of Endless Stories, I allowed myself more freedom than was necessary. Σε αυτό το βιβλίο επανεξέτασα τα πρωτότυπα χειρόγραφα και ανασυνέθεσα το κείμενο, και σε πολλά (συνήθως πολύ δευτερεύοντα) σημεία αποκατέστησα τις αρχικές λέξεις, επαναπροσθέτοντας προτάσεις ή σύντομα εδάφια που δεν έπρεπε να έχουν παραλειφθεί, διορθώνοντας μερικά λάθη και κάνοντας διαφορετικές επιλογές ανάμεσα στις διαφορετικές αρχικές αποδόσεις της ιστορίας. In this book I have re-examined the original manuscripts and reconstructed the text, and in many (usually very minor) places I have restored the original words, re-adding sentences or short passages which should not have been omitted, correcting a few errors, and making different choices among the different initials renderings of history.

Σε σχέση με τη δομή της αφήγησης σε αυτή την περίοδο της ζωής του Τούριν, από τη φυγή του από το Ντόριαθ και την κατάληξή του στο κρησφύγετο των παρανόμων στο Άμον Ρουδ, ο πατέρας μου είχε κατά νου ορισμένα αφηγηματικά “στοιχεία”: τη δίκη του Τούριν ενώπιον του Θίνγκολ, τα δώρα του Θίνγκολ και της Μέλιαν στον Μπέλεγκ, την κακομεταχείριση του Μπέλεγκ από τους παρανόμους όσο έλειπε ο Τούριν, τις συναντήσεις του Τούριν και του Μπέλεγκ. In terms of structuring the narrative in this period of Túrin's life, from his flight from Doriath to his ending up in the outlaws' hideout in Amon Rood, my father had certain narrative "elements" in mind: his trial Túrin before Thingol, Thingol and Melian's gifts to Beleg, Beleg's ill-treatment by the outlaws while Túrin was away, Túrin and Beleg's meetings. Μετακινούσε αυτά τα “στοιχεία” το ένα σε σχέση με το άλλο, και τοποθετούσε τμήματα του διαλόγου σε διαφορετικά πλαίσια, αλλά του ήταν δύσκολο να τα συνθέσει σε μια τελική “πλοκή” -“να ανακαλύψω τι πραγματικά συνέβη”. He moved these "elements" in relation to each other, and placed parts of the dialogue in different contexts, but found it difficult to assemble them into a final "plot" - "to find out what really happened". Τώρα όμως μου έχει αποσαφηνισθεί, μετά από πολλή επιπρόσθετη μελέτη, ότι ο πατέρας μου είχε όντως πετύχει μια ικανοποιητική δομή και σειρά για αυτό το μέρος της ιστορίας πριν την εγκαταλείψει, και επίσης ότι η αφήγηση σε πολύ συντομευμένη μορφή που συνέθεσα για την έκδοση του Σιλμαρίλλιον συμφωνεί μ' αυτήν τη δομή -με μία μόνο διαφορά. But it has now become clear to me, after much further study, that my father had indeed achieved a satisfactory structure and order for this part of the story before he abandoned it, and also that the very abridged account which I composed for the edition of the Silmarillion agrees with this structure - with only one difference.

Στις Ατέλειωτες Ιστορίες υπάρχει ένα τρίτο αφηγηματικό κενό στις σσ. In the Endless Stories there is a third narrative gap in pp. 140-141 [ελλην. 140-141 [Greek. έκδοσης]: η ιστορία σταματά στο σημείο όπου ο Μπέλεγκ, έχοντας βρει επιτέλους τον Τούριν ανάμεσα στους παρανόμους, δεν μπορεί να τον πείσει να επιστρέψει στο Ντόριαθ (σσ. edition]: the story stops at the point where Beleg, having at last found Turin among the outlaws, cannot persuade him to return to Doriath (pp. 115-9 στο νέο κείμενο), και δεν αρχίζει πάλι παρά μόνο αφού οι παράνομοι συναντούν τους Μικρονάνους. 115-9 in the new text), and does not begin again until after the outlaws meet the Micronans. Εδώ ανέτρεξα πάλι στο Σιλμαρίλλιον για να καλύψω το κενό, προσέχοντας ότι εκεί ακολουθεί στην ιστορία ο αποχαιρετισμός του Μπέλεγκ στον Τούριν και η επιστροφή του στο Μένεγκροθ “όπου έλαβε το σπαθί Ανγκλάχελ από τον Θίνγκολ και λέμπας από τη Μέλιαν”. Here I turned again to the Silmarillion to fill up the gap, noting that there follows in the story Beleg's farewell to Turin and his return to Menegroth "where he received the sword of Anglachel from Thingol and the blade from Melian." Όμως μπορεί να τεκμηριωθεί ότι ο πατέρας μου στην πραγματικότητα είχε απορρίψει αυτή την εκδοχή, γιατί “αυτό που πραγματικά συνέβη” ήταν ότι ο Θίνγκολ έδωσε το Ανγκλάχελ στον Μπέλεγκ μετά τη δίκη του Τούριν, όταν ο Μπέλεγκ ξεκίνησε για πρώτη φορά να τον βρει. But it can be proven that my father actually rejected this version, because "what really happened" was that Thingol gave Anglachel to Beleg after the trial of Turin, when Beleg first set out to find him. Έτσι, στο παρόν κείμενο το δώρο του σπαθιού τοποθετείται σ' εκείνο το σημείο (σελ. Thus, in the present text the gift of the sword is placed at that point (p. 96) και δεν υπάρχει καμιά αναφορά εκεί για το δώρο του λέμπας. 96) and there is no mention there of the gift of the lembas. Και αργότερα, όταν ο Μπέλεγκ επέστρεψε στο Μένεγκροθ μετά την εύρεση του Τούριν, δεν υπάρχει φυσικά καμιά αναφορά στο Ανγκλάχελ στο νέο κείμενο, αλλά μόνο στο δώρο της Μέλιαν. And later, when Beleg returned to Menegroth after finding Turin, there is of course no mention of Anglachel in the new text, but only of Melian's gift.

Εδώ είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφέρω πως έχω παραλείψει από το κείμενο δύο εδάφια που συμπεριέλαβα στις Ατέλειωτες Ιστορίες, αλλά που ήταν παρενθετικά για την αφήγηση: το ένα είναι η ιστορία που αφηγείται πώς κατέληξε το Δρακοκράνος στα χέρια του Χούριν του Ντορ-λόμιν και το δεύτερο η προέλευση του Σάερος. This is a good time to mention that I have omitted from the text two passages which I included in the Endless Tales, but which were parenthetical to the narrative: one is the story which tells how the Dragonhelm came to be in the hands of Hurin of Dor-lomin, and the second the origin of Saeros. Παρεμπιπτόντως, φαίνεται βέβαιο από μια βαθύτερη κατανόηση του συσχετισμού των χειρογράφων ότι ο πατέρας μου απέρριψε το όνομα Σάερος και το αντικατέστησε με το όνομα Όργκολ, το οποίο κατά “γλωσσική ατυχία” συμπίπτει με την αρχαία αγγλική λέξη όργκολ, όργκελ, “περηφάνια”. By the way, it seems certain from a deeper understanding of the correlation of the manuscripts that my father dropped the name Saeros and replaced it with the name Orgol, which by a "linguistic accident" coincides with the Old English word orgol, orgel, "pride". Όμως θεώρησα ότι είναι πολύ αργά τώρα για να αλλάξω το όνομα Σάερος. But I thought it was too late now to change the name Saeros.

--

Το κύριο χάσμα στην αφήγηση όπως δίνεται στις Ατέλειωτες Ιστορίες συμπληρώνεται στο νέο κείμενο με τις σελίδες 141 έως 181, από το τέλος του κεφαλαίου “Για τον Νάνο Μιμ”, δηλαδή με τα κεφάλαια “Η Γη το Τόξου και του Κράνους”, “ο Θάνατος του Μπέλεγκ” και " Η Πτώση του Νάργκοθροντ”. The main gap in the narrative as given in the Endless Stories is filled in the new text with pages 141 to 181, from the end of the chapter "For Mim the Dwarf", i.e. with the chapters "The Land of the Bow and the Helmet", "Death of Beleg” and “The Fall of Nargothrond”.

Υπάρχει μια πολύπλοκη σχέση σε αυτό το μέρος του “έπους του Τούριν” ανάμεσα στα πρωτότυπα χειρόγραφα, την ιστορία όπως παρουσιάζεται στο Σιλμαρίλλιον, τα ασύνδετα εδάφια που είναι συγκεντρωμένα στο παράρτημα της Ναρν στις Ατέλειωτες Ιστορίες και στο νέο κείμενο αυτού του βιβλίου. There is a complex relationship in this part of the "Epic of Turin" between the original manuscripts, the story as presented in the Silmarillion, the disjointed passages collected in the Narn appendix to the Endless Histories, and the new text of this book. Πάντα θεωρούσα ότι η γενική πρόθεση του πατέρα μου ήταν, αφού είχε δημιουργήσει την “μεγάλη ιστορία” του Τούριν σε μορφή που να τον ικανοποιεί, με το πλήρωμα του χρόνου να παραγάγει από αυτήν μια πολύ πιο σύντομη εκδοχή της που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε “μορφή Σιλμαρίλλιον”. I have always thought that my father's general intention was, after he had produced the "great story" of Turin in a form to his satisfaction, in the fullness of time to produce from it a much shorter version of it which we might call " form of the Silmarillion”. Όμως αυτό, φυσικά, δεν έγινε. Και έτσι ανέλαβα τώρα, πάνω από τριάντα χρόνια αργότερα, το παράξενο έργο να προσπαθήσω να προσομοιώσω αυτό που δεν έκανε: το γράψιμο μιας εκδοχής Σιλμαρίλλιον  με βάση την τελευταία μορφή της ιστορίας, την οποία όμως να αντλήσω από τα ετερογενή υλικά της “εκτενούς εκδοχής”, της Ναρν. And so I have now, over thirty years later, undertaken the strange task of trying to simulate what he did not: writing a version of The Silmarillion based on the final form of the story, but drawing from the heterogeneous materials of the "extended version" , of Narn. Αυτό είναι το Κεφάλαιο 21 στο Σιλμαρίλλιον. This is Chapter 21 in The Silmarillion.

Έτσι το κείμενο αυτού του βιβλίου που συμπληρώνει το μεγάλο κενό της πλοκής στις Ατέλειωτες Ιστορίες αντλείται από το ίδιο πρωτότυπο υλικό με το αντίστοιχο κομμάτι του Σιλμαρίλλιον, αλλά αυτά τα δύο χρησιμοποιούνται για διαφορετικό σκοπό σε κάθε περίπτωση, και στο νέο κείμενο υπάρχει μια καλύτερη κατανόηση του λαβύρινθου των προσχεδίων και σημειώσεων και της σειράς που έχουν. Thus the text of this book which fills in the great plot gap in the Neverending Stories is drawn from the same original material as the corresponding piece of The Silmarillion, but the two are used for a different purpose in each case, and in the new text there is a better understanding of maze of drafts and notes and their order. Ένα μεγάλο μέρος των πρωτότυπων χειρογράφων που παραλείφθηκαν ή συντομεύθηκαν στο Σιλμαρίλλιον παραμένει διαθέσιμο. Όμως, όπου δεν υπήρχε τίποτα να προστεθεί στην εκδοχή του Σιλμαρίλλιον (όπως στην αφήγηση του θανάτου του Μπέλεγκ, που προέρχεται από τα Χρονικά του Μπελέριαντ), αυτή η εκδοχή απλώς συμπεριλαμβάνεται αυτούσια. But where there was nothing to add to the version of the Silmarillion (as in the account of Beleg's death, taken from the Chronicles of Beleriand), this version is simply included as is.

Εν τέλει, παρόλο που υποχρεώθηκα να προσθέσω ενδιάμεσα εδάφια εδώ κι εκεί για να συνδέσω τα διαφορετικά προσχέδια, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο εξωγενούς “επινόησης” οποιασδήποτε μορφής, έστω και της πιο ασήμαντης, στο εκτενέστερο κείμενο που παρουσιάζεται εδώ. Finally, although I have been obliged to add intervening verses here and there to connect the different drafts, there is no evidence of extraneous "invention" of any kind, however trivial, in the larger text presented here. Το κείμενο, παρ' όλα αυτά, είναι τεχνητό. The text, however, is artificial. Πραγματικά, δεν θα μπορούσε να μην είναι, ιδιαίτερα αφού αυτό το μεγάλο σώμα χειρογράφων αντιπροσωπεύει μια συνεχή εξέλιξη της ίδιας της ιστορίας. Indeed, it could not be, especially since this large body of manuscripts represents a continuous development of history itself. Τα προσχέδια που είναι απόλυτα απαραίτητα για το σχηματισμό μιας συνεχούς αφήγησης μπορεί στην πραγματικότητα να ανήκουν σε προγενέστερο στάδιο. Drafts absolutely necessary to the formation of a continuous narrative may actually belong to an earlier stage. Έτσι, για να δώσω ένα παράδειγμα περί προγενέστερου σημείου, το κύριο κείμενο που αφηγείται την άφιξη της ομάδας του Τούριν στο λόφο του Άμον Ρουδ, το χώρο που βρήκαν πάνω στο λόφο, τη ζωή τους εκεί και την εφήμερη επιτυχία του Ντορ-Κούαρθολ, έχει γραφτεί πριν υπάρξει οποιαδήποτε υπόνοια για Μικρονάνους. Thus, to give an example of an earlier point, the main text which tells of the arrival of Turin's party at the hill of Amon Rud, the place they found on the hill, their life there, and the short-lived success of Dor-Quarthol, has written before there was any suspicion of Micronants. Και πραγματικά, μια πλήρης περιγραφή του σπιτιού του Μιμ κάτω από την κορυφή εμφανίζεται πριν από τον ίδιο τον Μιμ. And really, a full description of Mim's house under the top appears before Mim himself.

--

Στην υπόλοιπη ιστορία, από την επιστροφή του Τούριν στο Ντορ-λόμιν μέχρι το τέλος, στην οποία ο πατέρας μου έδωσε μια οριστική μορφή, υπήρχαν, φυσικά, πολύ λίγες διαφορές με το κείμενο στις Ατέλειωτες Ιστορίες. In the rest of the story, from Turin's return to Dor-lomin to the end, to which my father gave a definitive form, there were, of course, very few differences from the text in the Endless Stories. Όμως υπάρχουν δύο λεπτομέρειες στην περιγραφή της επίθεσης κατά του Γκλάουρουνγκ στο Κάμπεντ-εν-Άρας όπου διόρθωσα τις αρχικές λέξεις και οι οποίες χρειάζονται εξήγηση. But there are two particulars in the description of the attack on Glaurung at Cambend-en-Arras where I have corrected the original words, which need explanation.

Η πρώτη αφορά τη γεωγραφία. The first concerns geography. Αναφέρεται (σσ. It is mentioned (pp. 230-1) πως όταν ο Τούριν και οι σύντροφοί του ξεκίνησαν από το Νεν Γκίριθ το μοιραίο βράδυ, δεν πήγαν απευθείας προς το μέρος του δράκου, που βρισκόταν στην απέναντι πλευρά του φαραγγιού, αλλά πήραν πρώτα ένα μονοπάτι προς τις Διαβάσεις του Τέιγκλιν, και “μετά, πριν απομακρυνθούν πολύ, έστριψαν νότια από ένα στενό δρόμο” και διέσχισαν το δάσος πάνω από το ποτάμι προς το Κάμπεντ-εν-Άρας. 230-1) that when Túrin and his companions started from Nen Girith on the fateful night, they did not go directly to the dragon's place, which was on the opposite side of the gorge, but first took a path to the Passes of Teiglin, and "then, before they had gone very far, they turned south by a narrow road" and crossed the forest above the river to Camped-en-Arras. Καθώς πλησίαζαν, σύμφωνα με το πρωτότυπο κείμενο του εδαφίου, “τα πρώτα άστρα είχαν αρχίσει να λάμπουν στην ανατολή πίσω τους”. As they approached, according to the original text of the verse, "the first stars had begun to shine in the east behind them."

Όταν επεξεργαζόμουν το κείμενο για τις Ατέλειωτες Ιστορίες, δεν επισήμανα ότι αυτό δεν μπορεί να είναι σωστό, αφού σίγουρα δεν κινούνταν προς τα δυτικά αλλά προς τα ανατολικά ή τα νοτιοανατολικά, μακριά από τις Διαβάσεις, και τα πρώτα άστρα στην ανατολή πρέπει να ήταν μπροστά τους, όχι πίσω τους. When I was editing the text for the Endless Stories, I did not point out that this could not be correct, since they certainly did not move west but east or southeast, away from the Crossings, and the first stars in the east must have been ahead of them , not behind them. Όταν το πραγματεύτηκα αυτό στον Πόλεμο των Πετραδιών (1994), παραδεχόμουν ότι ο “στενός δρόμος” που πηγαίνει νότια στρίβει πάλι δυτικά για να φτάσει στον Τέιγκλιν. When I dealt with this in War of the Stones (1994), I admitted that the "narrow road" that goes south turns west again to reach Teiglin. Όμως τώρα αυτό μου φαίνεται απίθανο, γιατί δεν θα είχε νόημα και σκοπό στην αφήγηση, και μια πολύ πιο απλή λύση ήταν να διορθώσω το “πίσω τους” σε “μπροστά τους”, πράγμα που έκανα σε αυτό το κείμενο. But now this seems unlikely to me, because it would have no meaning and purpose in the narrative, and a much simpler solution was to correct "behind them" to "in front of them", which I did in this text.

Ο χάρτης που έφτιαξα στις Ατέλειωτες Ιστορίες για να δείξω τη διάταξη της γης δεν είναι πολύ καλά προσανατολισμένος. The map I made in Endless Stories to show the layout of the land is not oriented very well. Όπως φαίνεται από το χάρτη του Μπελέριαντ, του πατέρα μου, και αναπαράγεται στο δικό μου χάρτη για το Σιλμαρίλλιον, το Άμον Όμπελ ήταν σχεδόν ανατολικά των Διαβάσεων του Τέιγκλιν (“βγήκε το φεγγάρι πέρα από το Άμον Όμπελ”), και ο Τέιγκλιν κυλούσε νοτιανατολικά ή νότια-νοτιανατολικά στα φαράγγια. As shown by my father's map of Beleriand, and reproduced in my own map for the Silmarillion, Amon Obel was nearly east of the Passes of Teiglin ("the moon rose beyond Amon Obel"), and Teiglin flowed south-east or south-southeast in the canyons. Τώρα έχω ξανασχεδιάσει το χάρτη και έχω σημειώσει επίσης κατά προσέγγισιν τη θέση του Κάμπεντ-εν-Άρας. I have now redrawn the map and also marked the approximate position of Camped-en-Arras. (Αναφέρεται στο κείμενο [σελ. (Referred to in the text [p. 225] ότι “Και στο δρόμο του Γκλάουρουνγκ υπήρχε τώρα ένα από αυτά τα φαράγγια, όχι το βαθύτερο, αλλά σίγουρα το στενότερο, βόρεια από τη συμβολή του Κελέμπρος”.) 225] that "And on Glaurung's road there was now one of these gorges, not the deepest, but certainly the narrowest, north of the confluence of the Celebros".)

Το δεύτερο σημείο αφορά την αφήγηση της εξόντωσης του Γκλάουρουνγκ τη στιγμή που περνούσε το φαράγγι. The second point concerns the account of the extermination of Glaurung at the moment when he was crossing the gorge. Εδώ υπάρχει ένα προσχέδιο και μια τελική μορφή. Here is a draft and a final form. Στο προσχέδιο ο Τούριν και οι σύντροφοί του αναρριχήθηκαν στην απέναντι πλευρά του φαραγγιού μέχρι που έφτασαν λίγο κάτω από το χείλος. In the draft Turin and his companions climbed up the opposite side of the canyon until they reached just below the rim. Έμειναν εκεί κατά τη διάρκεια της νύχτας, και ο Τούριν “πάλευε με σκοτεινά όνειρα τρόμου στα οποία όλη του η θέληση ήταν δοσμένη στην προσπάθεια να κρατηθεί”. They stayed there during the night, and Turin "struggled with dark dreams of terror in which all his will was given to trying to hold on." Όταν ήρθε η μέρα, ο Γκλάουρουνγκ ετοιμάστηκε να περάσει το φαράγγι σε ένα σημείο “πολλά βήματα προς το βορρά”, και έτσι ο Τούριν υποχρεώθηκε να κατεβεί στην κοίτη του ποταμού και μετά να ανεβεί πάλι τον γκρεμό για να βρεθεί κάτω από την κοιλιά του Δράκοντα. When day came, Glaurung prepared to cross the gorge at a point "many paces to the north", and so Túrin was obliged to descend to the river bed and then climb the cliff again to be under the Dragon's belly. .

Στην τελική έκδοση (σελ. In the final version (p. 235) ο Τούριν και ο Χούνθορ είχαν ανεβεί σε μικρό ύψος, από την απέναντι πλευρά, όταν ο Τούριν είπε ότι σπαταλούν τις δυνάμεις τους ανεβαίνοντας τώρα, αφού δεν ήξεραν ακόμη από πού θα περάσει ο Γκλάουρουνγκ. 235) Túrin and Hunthor had ascended a short height, on the opposite side, when Túrin said that they were wasting their strength in ascending now, as they did not yet know where Glaurung would pass. “Έτσι σταμάτησαν και περίμεναν”. "So they stopped and waited." Δεν αναφέρεται ότι κατέβηκαν από το σημείο που ήταν όταν σταμάτησαν την αναρρίχηση και η φράση για το όνειρο του Τούριν “στο οποίο όλη του η θέληση ήταν στραμμένη στην προσπάθεια να μείνει γραπωμένος” επανεμφανίζεται από το κείμενο του προσχεδίου. It is not mentioned that they descended from where they had been when they stopped climbing, and the phrase about Turin's dream "in which all his will was bent on trying to stay stuck" reappears from the draft text. Όμως στο αναθεωρημένο κείμενο δεν υπάρχει ανάγκη να μείνουν γραπωμένοι από πουθενά: θα μπορούσαν να κατεβούν στον πυθμένα του φαραγγιού και να περιμένουν εκεί. But in the revised text there is no need for them to be stuck anywhere: they could go down to the bottom of the canyon and wait there. Πραγματικά, αυτό έκαναν: αναφέρεται στο τελικό κείμενο των Ατέλειωτων Ιστοριών ότι το σημείο όπου βρίσκονταν δεν ήταν στο δρόμο του Γκλάουρουνγκ και ότι ο Τούριν “προχώρησε κατά μήκος του ποταμού για να έρθει από κάτω του”. Indeed, they did: it is stated in the final text of the Endless Tales that where they were was not on Glaurung's road, and that Túrin "went along the river to come under him". Φαίνεται, λοιπόν, ότι η τελική ιστορία εμπεριέχει ένα περιττό στοιχείο από το προηγούμενο προσχέδιο. So it seems that the final story contains an unnecessary element from the previous draft. Για να της δώσω συνοχή άλλαξα (σ. To give it coherence I changed (p. 237) τη φράση “αφού δεν στέκονταν ακριβώς στο δρόμο του Γκλάουρουνγκ” σε “αφού δεν ήταν ακριβώς στο δρόμο του Γκλάουρουνγκ”, και το “άρχισε να προχωρεί κατά μήκος του νερού” σε “άρχισε να προχωρεί κατά μήκος του γκρεμού”. 237) the phrase "since they were not standing exactly on Glaurung's road" to "since they were not exactly on Glaurung's road", and "he began to advance along the water" to "he began to advance along the cliff".

Αυτά τα θέματα είναι δευτερεύουσας σημασίας από μόνα τους, αλλά αποσαφηνίζουν μια σειρά από σκηνές που έχουν την πιο ζωηρή ίσως οπτική περιγραφή μέσα στους θρύλους των Παλαιών Ημερών και που αντιπροσωπεύουν ένα από τα σπουδαιότερα γεγονότα. These matters are of minor importance in themselves, but they elucidate a series of scenes which have perhaps the most vivid visual description in the legends of the Old Days and which represent one of the greatest events.