×

Używamy ciasteczek, aby ulepszyć LingQ. Odwiedzając stronę wyrażasz zgodę na nasze polityka Cookie.


image

Youtube - Alpha Omega (History & Mythology), 2. Τί Όπλα χρησιμοποιούσαν οι Πολεμιστές στην Αρχαία Ελλάδα;

Τί Όπλα χρησιμοποιούσαν οι Πολεμιστές στην Αρχαία Ελλάδα; (Μέρος Β') | Αρχαία Ελληνική Ιστορία

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματός μας για τον ατομικό οπλισμό των αρχαίων Ελλήνων μιλήσαμε για τα αμυντικά όπλα.

Μιλήσαμε για την ασπίδα, το κράνος και τον θώρακα που αποτελούσαν βασικά εξαρτήματα του αμυντικού οπλισμού

και αναφέραμε και κάποια πράγματα για τις περικνημίδες και τα περιτραχήλια

τα οποία συμπλήρωναν τον αμυντικό οπλισμό του πολεμιστή και την προστασία του σώματός του.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega.

Σε αυτό το βίντεο θα μιλήσουμε για τον επιθετικό οπλισμό των αρχαίων ελλήνων πολεμιστών.

Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο.

Τι λέτε πάμε να ξεκινήσουμε;

Τα επιθετικά όπλα του αρχαίου ελληνικού κόσμου διακρίνονταν σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

Η πρώτη κατηγορία είναι τα αγχέμαχα, στην οποία κατατάσσονται το δόρυ, το ξίφος και το εγχειρίδιο.

Η δεύτερη κατηγορία είναι τα εκηβόλα όπλα. Εδώ συναντώνται το ακόντιο, το τόξο και η σφενδόνη.

Το κυρίως επιθετικό όπλο των αρχαίων ελληνικών χρόνων ήταν το δόρυ.

Το μήκος του κυμαινόταν από δύο έως δυόμισι μέτρα.

Εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα αποτελούσε η μακεδονική σάρισα, που είχε μήκος πολύ μεγαλύτερο.

Είναι όπλο γνωστό όχι μόνο στους Έλληνες, αλλά σε πολλούς λαούς της αρχαιότητας.

Όπως και τα υπόλοιπα όπλα, έτσι και το δόρυ το γνωρίζουμε μέσα από την τέχνη καθώς απεικονίζεται σε πλήθος έργων.

Η άκρη που στρεφόταν προς την πλευρά του αντιπάλου είχε ως απόληξη μία μεταλλική αιχμή σε σχήμα φύλλου, η οποία είχε μήκος είκοσι έως τριάντα εκατοστά.

Στην άλλη άκρη, που στρεφόταν στην πλευρά του πολεμιστή που έφερε το δόρυ

έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος ώστε αυτό να στερεώνεται στο έδαφος.

Γι' αυτό το λόγο εκεί υπήρχε ο σταυρωτήρ ή στύραξ, δηλαδή μία αιχμή κατασκευασμένη από ορείχαλκο.

Αυτή την πλευρά χρησιμοποιούσαν επίσης για να αποτελειώσουν τους εχθρούς που είχαν πέσει

οι στρατιώτες που βρίσκονταν στις τελευταίες γραμμές της φάλαγγας, οι οποίοι κρατούσαν τό δόρυ στραμμένο προς τα πάνω.

Ακόμα έδινε μία ακόμη επιλογή χρήσης στις περιπτώσεις καταστροφής της λόγχης.

Το κοντάρι του δόρατος ήταν κάποιες φορές επενδεδυμένο με δέρμα στο σημείο της λαβής ώστε αυτή να είναι πιο στέρεη.

Οι πολεμιστές έφεραν προστατευτική θήκη εντός της οποίας τοποθετούσαν το δόρυ όταν δεν το χρησιμοποιούσαν.

Παραλλαγή του δόρατος που χρησιμοποιήθηκε από το μακεδονικό στρατό ήταν η σάρισσα.

Το μέγεθος της σάρισσας ήταν πολύ μεγαλύτερο.

Κατά τον Πολύβιο είχε μήκος 7,2 μέτρα, ενώ ο Πολύαινος αναφέρει ότι ήταν λίγο μεγαλύτερη, στα 7,4 μέτρα.

Τη σάρισσα πρόσθεσε στη φάλαγγα ο Φίλιππος Β' και η χρήση της συνεχίστηκε έως και το τέλος των ελληνιστικών χρόνων.

Το μεγάλο μήκος της σάρισσας κάποιες φορές αποτέλεσε μειονέκτημα,

αφού την έκανε αυτόματα πιο δύσχρηστη σε σχέση με το απλό δόρυ.

Το ξίφος χρησιμοποιούνταν κατά κόρον κατά τη διάρκεια του 10ου π.Χ. αιώνα ως επιθετικό όπλο από τους πολεμιστές που δεν διέθεταν δόρυ.

Το μήκος του τότε ήταν αρκετά μεγάλο.

Το ξίφος των οπλιτών είναι συνήθως μακρύ και αμφίστομο.

Το πάχος του ποικίλει. Το πιο πλατύ σημείο του ξίφους βρισκόταν στο μέσο της λεπίδας του.

Το χρησιμοποιούσαν για να κόψουν ή να τρυπήσουν τον αντίπαλο.

Με την πάροδο των ετών το μήκος του ξίφους σταδιακά μειώθηκε.

Ακόμη και τότε όμως το χρησιμοποιούσαν οι οπλίτες ως βοηθητικό όπλο

στην περίπτωση που είχαν χάσει ή για κάποιο λόγο δε μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το δόρυ τους.

Για το ξίφος υπήρχαν οι όροι άορ και φάσγανον.

Η λαβή του ξίφους συχνά έφερε διάκοσμο.

Στην εικόνα που βλέπετε απεικονίζεται λαβή ξίφους με διάκοσμο κεφαλής αετού.

Η λαβή αυτή βρέθηκε στην περιοχή της Δωδώνης και χρονολογείται γύρω στα 300 π.Χ.

Σήμερα φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο των Ιωαννίνων.

Η παρακάτω εικόνα απεικονίζει ξίφος σιδερένιο με πτηνόμορφη λαβή.

Το μήκος του είναι 45 εκατοστά, ενώ η λεπίδα του έχει πλάτος 5 εκατοστά.

Χρονολογείται στους αρχαϊκούς χρόνους, στα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα και προέρχεται από την περιοχή της Σίνδου.

Σήμερα βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης.

Η λαβή του ξίφους μιμείται πτηνό με μακρύ λαιμό και γαμψό ράμφος.

Μαζί με τη λεπίδα αποτελούν ενιαίο έλασμα, το οποίο διαρθρώνεται σε δύο μέρη με το φυλακτήρα.

Το ξίφος έφερε επένδυση από ελεφαντόδοντο, ίχνη της οποίας διατηρούνται ακόμα και σήμερα.

Το ακόντιο παρουσίαζε αρκετές ομοιότητες με το δόρυ.

Χρησιμοποιούνταν ως πολεμικό όπλο ήδη από τον 7ο π.Χ. αιώνα.

Στις ομηρικές περιγραφές συχνά οι στρατιώτες χρησιμοποιούν το ακόντιο.

Το μήκος του ήταν μικρότερο σε σχέση με το δόρυ και κυμαινόταν από 1,35 έως 1,80 μέτρα και ήταν παράλληλα ελαφρύτερο.

Η αιχμή του ήταν πιο μικρή επίσης από αυτή του δόρατος.

Στη λαβή του πολλές φορές διέθετε ένα περιτύλιγμα από κορδόνι

ώστε να ενισχύεται η δύναμη και να είναι ικανό να φτάσει σε μεγαλύτερη απόσταση.

Οι πολεμιστές έπρεπε να έχουν εξασκηθεί στη ρίψη του ακοντίου

ώστε να μπορούν να το κατευθύνουν αρκετά μακριά αλλά και να πετύχουν ακριβή χτυπήματα.

Στην παρακάτω εικόνα παρουσιάζεται μία σιδερένια μορφή ακοντίου,

η οποία βρέθηκε στο Μακεδονικό τάφο του Φοίνικα στη Θεσσαλονίκη.

Χρονολογείται στα 334 – 323 π.Χ. και φαίνεται να προέρχεται από την επίχωση του σκάμματος και του δρόμου.

Το μήκος της είναι 0,12 μ. και η διάμετρος του αυλού 0,018 μ. Ο αυλός είναι κυλινδρικός και σώζεται ακέραιος.

Το τόξο είναι όπλο που συναντάται από αρχαιοτάτων χρόνων στην περιοχή της αρχαίας Ελλάδας και όχι μόνο.

Το υλικό που χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή του ήταν το ξύλο κρανιάς, υλικό σκληρό αλλά ταυτόχρονα ελαστικό.

Το όπλο αποτελούνταν από ένα στέλεχος καμπύλο, εύκαμπτο αλλά ισχυρό.

Η χορδή δενόταν στα δύο άκρα του στελέχους και ήταν φτιαγμένη από συνεστραμμένα έντερα ή νεύρα ζώων.

Τα βέλη ήταν στην πραγματικότητα μία μικρογραφία του ακοντίου και είχαν μήκος από 0,45 έως 0,60 μέτρα,

ενώ η αιχμή τους ήταν ορειχάλκινη ή σιδερένια.

Στην αντίθετη πλευρά του βέλους υπήρχε η γλυφίδα.

Οι πολεμιστές έφεραν ειδική θήκη με πώμα όπου τοποθετούσαν τα βέλη και ονομαζόταν φαρέτρα.

Η χωρητικότητα της φαρέτρας έφτανε τα είκοσι βέλη.

Η χρήση του τόξου επίσης απαιτούσε ιδιαίτερη προετοιμασία και εξάσκηση ώστε να αυξηθεί η ακρίβεια των χτυπημάτων.

Τέλος, όπλο πολύ απλής κατασκευής που συχνά χρησιμοποιούνταν στην αρχαία εποχή είναι η σφενδόνη.

Πρόκειται για το όπλο με το μεγαλύτερο βεληνεκές,

αν και υστερεί όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και την ακρίβεια σκοπεύσεως.

Το όπλο χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον κατά τη μυκηναϊκή περίοδο.

Στους επόμενους αιώνες έπαψε να εμφανίζεται, ενώ επανήλθε στην αρχαϊκή εποχή.

Ήταν κατασκευασμένη από ένα κομμάτι δέρμα που έφερε ιμάντες δεμένους στα δύο του άκρα.

Ως βλήματα χρησιμοποιούσαν μικρές πέτρες.

Αργότερα οι πέτρες αντικαταστάθηκαν από ελλειψοειδείς σφαίρες κατασκευασμένες από άργιλο ή μέταλλο.

Συχνά χρησιμοποιούσαν το μόλυβδο γι' αυτό το σκοπό.

Η παρουσία της σφενδόνης πιστοποιείται από τα βλήματα που έχουν ανακαλυφθεί,

καθώς και κάποιες, σπάνιες ομολογουμένως, απεικονίσεις της στην τέχνη.

Ο χειριστής της σφενδόνης αφού τοποθετούσε το βλήμα στο κέντρο του δέρματος

και κρατούσε με το χέρι του τους δύο ιμάντες από τα άκρα, τον ένα μάλιστα σταθερότερα,

περιέστρεφε με ταχύτητα τη σφενδόνη.

Σε μία στιγμή άφηνε απότομα τον ιμάντα που κρατούσε χαλαρότερα, οπότε το βλήμα ελευθερώνονταν,

καθώς άνοιγε το διπλωμένο ως τότε δέρμα και εκσφενδονιζόταν με ταχύτητα προς την κατεύθυνση σκόπευσης.

Για την καλύτερη χρήση του όπλου απαιτούνταν η εξάσκηση του χειριστή και η καλή μυϊκή του δύναμη.

Τί Όπλα χρησιμοποιούσαν οι Πολεμιστές στην Αρχαία Ελλάδα; (Μέρος Β') | Αρχαία Ελληνική Ιστορία Welche Waffen benutzten Krieger im antiken Griechenland? (Teil B') | Antike griechische Geschichte What Weapons did Warriors use in Ancient Greece? (Part B') | Ancient Greek History 2. ¿Qué armas usaban los guerreros en la Antigua Grecia?

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματός μας για τον ατομικό οπλισμό των αρχαίων Ελλήνων μιλήσαμε για τα αμυντικά όπλα. Im ersten Teil unserer Widmung an die persönliche Bewaffnung der alten Griechen haben wir über Verteidigungswaffen gesprochen. In the first part of our tribute to the armament of the ancient Greeks we talked about defensive weapons.

Μιλήσαμε για την ασπίδα, το κράνος και τον θώρακα που αποτελούσαν βασικά εξαρτήματα του αμυντικού οπλισμού We talked about the shield, helmet and chest that were the main components of the defensive armament

και αναφέραμε και κάποια πράγματα για τις περικνημίδες και τα περιτραχήλια and we also mentioned some things about the leggings and the neck bands

τα οποία συμπλήρωναν τον αμυντικό οπλισμό του πολεμιστή και την προστασία του σώματός του. which complemented the defensive armor of the warrior and the protection of his body.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega. Welcome to Alpha Ωmega channel.

Σε αυτό το βίντεο θα μιλήσουμε για τον επιθετικό οπλισμό των αρχαίων ελλήνων πολεμιστών. In this video we will talk about the offensive armament of the ancient Greek warriors.

Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή If you are visiting our channel for the first time, do not forget to Subscribe

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο. and click on the bell icon to be notified every time we upload a new video.

Τι λέτε πάμε να ξεκινήσουμε; Shall we begin?

Τα επιθετικά όπλα του αρχαίου ελληνικού κόσμου διακρίνονταν σε δύο μεγάλες κατηγορίες. The offensive weapons of the ancient Greek world were divided into two major categories.

Η πρώτη κατηγορία είναι τα αγχέμαχα, στην οποία κατατάσσονται το δόρυ, το ξίφος και το εγχειρίδιο. The first category is the 'anhemaha' (for distant fight) , in which the spear, the sword and the dagger are classified.

Η δεύτερη κατηγορία είναι τα εκηβόλα όπλα. Εδώ συναντώνται το ακόντιο, το τόξο και η σφενδόνη. The second category is 'ekivola' (for close combat) weapons. This is where the javelin, the bow and the slingshot belong.

Το κυρίως επιθετικό όπλο των αρχαίων ελληνικών χρόνων ήταν το δόρυ. The main offensive weapon of ancient Greek times was the spear.

Το μήκος του κυμαινόταν από δύο έως δυόμισι μέτρα. Its length ranged from two to two and a half meters. (8.2 feet)

Εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα αποτελούσε η μακεδονική σάρισα, που είχε μήκος πολύ μεγαλύτερο. An exception to this rule was the Macedonian sarissa, which was much longer.

Είναι όπλο γνωστό όχι μόνο στους Έλληνες, αλλά σε πολλούς λαούς της αρχαιότητας. It is a weapon known not only to the Greeks, but to many peoples of antiquity.

Όπως και τα υπόλοιπα όπλα, έτσι και το δόρυ το γνωρίζουμε μέσα από την τέχνη καθώς απεικονίζεται σε πλήθος έργων. Like the other weapons, we know the spear through art as it is depicted in many works.

Η άκρη που στρεφόταν προς την πλευρά του αντιπάλου είχε ως απόληξη μία μεταλλική αιχμή σε σχήμα φύλλου, η οποία είχε μήκος είκοσι έως τριάντα εκατοστά. The tip facing the opponent ended in a sheet-shaped metal tip, which was twenty to thirty centimeters long. (11.8 inches)

Στην άλλη άκρη, που στρεφόταν στην πλευρά του πολεμιστή που έφερε το δόρυ At the other end, which turned to the side of the warrior who carried the spear

έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος ώστε αυτό να στερεώνεται στο έδαφος. , a way had to be found so that it was fixed to the ground.

Γι' αυτό το λόγο εκεί υπήρχε ο σταυρωτήρ ή στύραξ, δηλαδή μία αιχμή κατασκευασμένη από ορείχαλκο. That's why there was the crucifix or styrax, that is, a tip made of brass.

Αυτή την πλευρά χρησιμοποιούσαν επίσης για να αποτελειώσουν τους εχθρούς που είχαν πέσει This side was also used to eliminate the fallen enemies of

οι στρατιώτες που βρίσκονταν στις τελευταίες γραμμές της φάλαγγας, οι οποίοι κρατούσαν τό δόρυ στραμμένο προς τα πάνω. the soldiers in the last lines of the phalanx, who kept the spear pointing upwards.

Ακόμα έδινε μία ακόμη επιλογή χρήσης στις περιπτώσεις καταστροφής της λόγχης. It also gave another choice of use in cases of spear damage.

Το κοντάρι του δόρατος ήταν κάποιες φορές επενδεδυμένο με δέρμα στο σημείο της λαβής ώστε αυτή να είναι πιο στέρεη. The spear rod was sometimes lined with leather at the point of the handle to make it more solid.

Οι πολεμιστές έφεραν προστατευτική θήκη εντός της οποίας τοποθετούσαν το δόρυ όταν δεν το χρησιμοποιούσαν. The warriors carried a protective case in which they placed the spear when not in use.

Παραλλαγή του δόρατος που χρησιμοποιήθηκε από το μακεδονικό στρατό ήταν η σάρισσα. A variant of the spear used by the Macedonian army was the sarissa.

Το μέγεθος της σάρισσας ήταν πολύ μεγαλύτερο. The size of the sarissa was much larger.

Κατά τον Πολύβιο είχε μήκος 7,2 μέτρα, ενώ ο Πολύαινος αναφέρει ότι ήταν λίγο μεγαλύτερη, στα 7,4 μέτρα. According to Polybius, it was 7.2 meters long, while Polyainos states that it was a little longer, at 7.4 meters.

Τη σάρισσα πρόσθεσε στη φάλαγγα ο Φίλιππος Β' και η χρήση της συνεχίστηκε έως και το τέλος των ελληνιστικών χρόνων. The sarissa was added to the phalanx by Philip II and its use continued until the end of the Hellenistic years.

Το μεγάλο μήκος της σάρισσας κάποιες φορές αποτέλεσε μειονέκτημα, The long length of the sarissa was sometimes a disadvantage,

αφού την έκανε αυτόματα πιο δύσχρηστη σε σχέση με το απλό δόρυ. as it automatically made it more difficult to use than the simple spear.

Το ξίφος χρησιμοποιούνταν κατά κόρον κατά τη διάρκεια του 10ου π.Χ. αιώνα ως επιθετικό όπλο από τους πολεμιστές που δεν διέθεταν δόρυ. The sword was widely used during the 10th century BC. as an offensive weapon by warriors who did not have a spear.

Το μήκος του τότε ήταν αρκετά μεγάλο. Its length at that time was quite large.

Το ξίφος των οπλιτών είναι συνήθως μακρύ και αμφίστομο. The hoplite sword is usually long and double-edged.

Το πάχος του ποικίλει. Το πιο πλατύ σημείο του ξίφους βρισκόταν στο μέσο της λεπίδας του. Its thickness varies. The widest point of the sword was in the middle of its blade.

Το χρησιμοποιούσαν για να κόψουν ή να τρυπήσουν τον αντίπαλο. They used it to cut or pierce the opponent.

Με την πάροδο των ετών το μήκος του ξίφους σταδιακά μειώθηκε. Over the years the length of the sword gradually decreased.

Ακόμη και τότε όμως το χρησιμοποιούσαν οι οπλίτες ως βοηθητικό όπλο Even then, however, the hoplites used it as an auxiliary weapon

στην περίπτωση που είχαν χάσει ή για κάποιο λόγο δε μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το δόρυ τους. in case they had lost or for some reason could not use their spear.

Για το ξίφος υπήρχαν οι όροι άορ και φάσγανον. For the sword there were the terms 'aor' and 'phasganon'.

Η λαβή του ξίφους συχνά έφερε διάκοσμο. The handle of the sword often had a decoration.

Στην εικόνα που βλέπετε απεικονίζεται λαβή ξίφους με διάκοσμο κεφαλής αετού. The image you see shows a sword handle with an eagle head decoration.

Η λαβή αυτή βρέθηκε στην περιοχή της Δωδώνης και χρονολογείται γύρω στα 300 π.Χ. This handle was found in the area of ​​Dodoni and dates back to around 300 BC.

Σήμερα φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείο των Ιωαννίνων. Today it is kept in the Archaeological Museum of Ioannina.

Η παρακάτω εικόνα απεικονίζει ξίφος σιδερένιο με πτηνόμορφη λαβή. The image below depicts an iron sword with a bird-shaped handle.

Το μήκος του είναι 45 εκατοστά, ενώ η λεπίδα του έχει πλάτος 5 εκατοστά. Its length is 45 cm, while its blade is 5 cm wide.

Χρονολογείται στους αρχαϊκούς χρόνους, στα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα και προέρχεται από την περιοχή της Σίνδου. It dates back to archaic times, in the middle of the 6th century BC. century and comes from the area of ​​Sindos.

Σήμερα βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης. Today it is located in the Archaeological Museum of Thessaloniki.

Η λαβή του ξίφους μιμείται πτηνό με μακρύ λαιμό και γαμψό ράμφος. The handle of the sword mimics a bird with a long neck and a crooked beak.

Μαζί με τη λεπίδα αποτελούν ενιαίο έλασμα, το οποίο διαρθρώνεται σε δύο μέρη με το φυλακτήρα. Together with the blade they form a single plate, which is structured in two parts with the guard.

Το ξίφος έφερε επένδυση από ελεφαντόδοντο, ίχνη της οποίας διατηρούνται ακόμα και σήμερα. The sword was lined with ivory, traces of which are still preserved today.

Το ακόντιο παρουσίαζε αρκετές ομοιότητες με το δόρυ. The javelin had several similarities to the spear.

Χρησιμοποιούνταν ως πολεμικό όπλο ήδη από τον 7ο π.Χ. αιώνα. It was used as a weapon of war since the 7th century BC. century.

Στις ομηρικές περιγραφές συχνά οι στρατιώτες χρησιμοποιούν το ακόντιο. In Homeric descriptions soldiers often use the javelin.

Το μήκος του ήταν μικρότερο σε σχέση με το δόρυ και κυμαινόταν από 1,35 έως 1,80 μέτρα και ήταν παράλληλα ελαφρύτερο. Its length was shorter than the spear and ranged from 1.35 to 1.80 meters and was also lighter.

Η αιχμή του ήταν πιο μικρή επίσης από αυτή του δόρατος. Its tip was also smaller than that of the spear.

Στη λαβή του πολλές φορές διέθετε ένα περιτύλιγμα από κορδόνι In its handle many times it had a cord wrap

ώστε να ενισχύεται η δύναμη και να είναι ικανό να φτάσει σε μεγαλύτερη απόσταση. to enhance the strength and be able to reach a greater distance.

Οι πολεμιστές έπρεπε να έχουν εξασκηθεί στη ρίψη του ακοντίου The warriors had to be trained in throwing the javelin

ώστε να μπορούν να το κατευθύνουν αρκετά μακριά αλλά και να πετύχουν ακριβή χτυπήματα. so that they could direct it far enough but also achieve accurate blows.

Στην παρακάτω εικόνα παρουσιάζεται μία σιδερένια μορφή ακοντίου, The image below shows an iron figure of a javelin,

η οποία βρέθηκε στο Μακεδονικό τάφο του Φοίνικα στη Θεσσαλονίκη. which was found in the Macedonian tomb of Finikas in Thessaloniki.

Χρονολογείται στα 334 – 323 π.Χ. και φαίνεται να προέρχεται από την επίχωση του σκάμματος και του δρόμου. It dates back to 334 - 323 BC. and seems to come from the embankment of the ditch and the road.

Το μήκος της είναι 0,12 μ. και η διάμετρος του αυλού 0,018 μ. Ο αυλός είναι κυλινδρικός και σώζεται ακέραιος. Its length is 0.12 m and the diameter of the lumen is 0.018 m. The lumen is cylindrical and is preserved intact.

Το τόξο είναι όπλο που συναντάται από αρχαιοτάτων χρόνων στην περιοχή της αρχαίας Ελλάδας και όχι μόνο. The bow is a weapon that has been found since ancient times in the region of ancient Greece and beyond.

Το υλικό που χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή του ήταν το ξύλο κρανιάς, υλικό σκληρό αλλά ταυτόχρονα ελαστικό. The material used to make it was Krania tree wood, a material that is hard but at the same time elastic.

Το όπλο αποτελούνταν από ένα στέλεχος καμπύλο, εύκαμπτο αλλά ισχυρό. The weapon consisted of a curved stem, flexible but strong.

Η χορδή δενόταν στα δύο άκρα του στελέχους και ήταν φτιαγμένη από συνεστραμμένα έντερα ή νεύρα ζώων. The string was tied at both ends of the stem and was made of twisted intestines or nerves of animals.

Τα βέλη ήταν στην πραγματικότητα μία μικρογραφία του ακοντίου και είχαν μήκος από 0,45 έως 0,60 μέτρα, The arrows were actually a miniature of the javelin and ranged in length from 0.45 to 0.60 meters,

ενώ η αιχμή τους ήταν ορειχάλκινη ή σιδερένια. while their tips were made of brass or iron.

Στην αντίθετη πλευρά του βέλους υπήρχε η γλυφίδα. On the opposite side of the arrow was the glyphis.

Οι πολεμιστές έφεραν ειδική θήκη με πώμα όπου τοποθετούσαν τα βέλη και ονομαζόταν φαρέτρα. The warriors carried a special case with a cap where they placed the arrows and it was called a quiver.

Η χωρητικότητα της φαρέτρας έφτανε τα είκοσι βέλη. The capacity of the quiver was up to twenty arrows.

Η χρήση του τόξου επίσης απαιτούσε ιδιαίτερη προετοιμασία και εξάσκηση ώστε να αυξηθεί η ακρίβεια των χτυπημάτων. The use of the bow also required special preparation and practice to increase the accuracy of the blows.

Τέλος, όπλο πολύ απλής κατασκευής που συχνά χρησιμοποιούνταν στην αρχαία εποχή είναι η σφενδόνη. Finally, a very simple weapon that was often used in ancient times is the slingshot.

Πρόκειται για το όπλο με το μεγαλύτερο βεληνεκές, It is the weapon with the longest range,

αν και υστερεί όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και την ακρίβεια σκοπεύσεως. although it lags behind in terms of efficiency and accuracy of aim.

Το όπλο χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον κατά τη μυκηναϊκή περίοδο. The weapon was widely used during the Mycenaean period.

Στους επόμενους αιώνες έπαψε να εμφανίζεται, ενώ επανήλθε στην αρχαϊκή εποχή. In the following centuries it stopped appearing, while it returned to the archaic era.

Ήταν κατασκευασμένη από ένα κομμάτι δέρμα που έφερε ιμάντες δεμένους στα δύο του άκρα. It was made of a piece of leather that had straps tied at both ends.

Ως βλήματα χρησιμοποιούσαν μικρές πέτρες. They used small stones as missiles.

Αργότερα οι πέτρες αντικαταστάθηκαν από ελλειψοειδείς σφαίρες κατασκευασμένες από άργιλο ή μέταλλο. Later the stones were replaced by elliptical spheres made of clay or metal.

Συχνά χρησιμοποιούσαν το μόλυβδο γι' αυτό το σκοπό. They often used lead for this purpose.

Η παρουσία της σφενδόνης πιστοποιείται από τα βλήματα που έχουν ανακαλυφθεί, The presence of the slingshot is attested by the missiles that have been discovered,

καθώς και κάποιες, σπάνιες ομολογουμένως, απεικονίσεις της στην τέχνη. as well as some, admittedly rare, depictions of it in art.

Ο χειριστής της σφενδόνης αφού τοποθετούσε το βλήμα στο κέντρο του δέρματος The operator of the slingshot, after placing the projectile in the center of the skin

και κρατούσε με το χέρι του τους δύο ιμάντες από τα άκρα, τον ένα μάλιστα σταθερότερα, and holding with his hand the two straps from the ends, one even more stable,

περιέστρεφε με ταχύτητα τη σφενδόνη. rotated the slingshot quickly.

Σε μία στιγμή άφηνε απότομα τον ιμάντα που κρατούσε χαλαρότερα, οπότε το βλήμα ελευθερώνονταν, At one point he abruptly let go of the belt that held him looser, so the projectile was released

καθώς άνοιγε το διπλωμένο ως τότε δέρμα και εκσφενδονιζόταν με ταχύτητα προς την κατεύθυνση σκόπευσης. as he opened the hitherto folded skin and hurled it in the direction of aim.

Για την καλύτερη χρήση του όπλου απαιτούνταν η εξάσκηση του χειριστή και η καλή μυϊκή του δύναμη. The best use of the weapon required the training of the slinger and his good muscular strength.