Αττική - Εξόρμηση στο Δάσος του Σχινιά
Η κρίση θέλει καλοπέραση.
Και η καλοπέραση δεν θέλει χρήμα πολύ,
τρόπο θέλει.
Σε 45 λεπτά από την Αθήνα,
ένιωσα λες και βρισκόμουν στις Κουκουναριές της Σκιάθου.
Υπερβολές; Ισως.
Ομως μια ιδέα δεν είναι όλα;
Η προσέγγιση ως εδώ είναι μάλλον τυφλοσούρτης.
Μέσω λεωφόρου Μεσογείων συνέχισα στη λεωφόρο Μαραθώνος
και σε περίπου 50 λεπτά χαλαρής οδήγησης τράβηξα χειρόφρενο στον Σχινιά.
Εναλλακτικά, εάν θέλεις, πιάνεις την Κηφισίας.
Ανεβοκατεβαίνεις τον Διόνυσο και από τη λεωφόρο Μαραθώνος, έφτασες.
Βέβαια η διαδρομή αυτή μπορεί να πάρει λίγο παραπάνω.
Αλλά είναι όμορφη.
Το γεγονός ότι είχα στη διάθεσή μου ένα αυτοκίνητο που κινείται με φυσικό αέριο,
ήταν, δεν σου κρύβω, ένα επιπλέον κίνητρο για να έλθω μέχρι εδώ.
Ως καύσιμο το φυσικό αέριο είναι οικονομικότατο,
άσε που δεν ρυπαίνει και το περιβάλλον.
Και αυτό έχει σημασία στην προκειμένη περίπτωση,
διότι πρέπει να σου πω ότι δεν ήρθα απλώς σε μία παραλία.
Το 2002 το πευκοδάσος του Σχινιά στον Μαραθώνα
ορίστηκε ως μία από τις 25 περιοχές προστασίας της Ελλάδας.
Μία περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους,
το Εθνικό Πάρκο Σχινιά,
χωρίζεται σε οκτώ ζώνες, μια θαλάσσια και επτά χερσαίες.
Ακριβώς από πίσω εκτείνεται το έλος του Μαραθώνα
και πέρα από αυτό υπάρχουν καλλιέργειες,
λοφοειδείς ασβεστολιθικοί σχηματισμοί που καλύπτονται από θάμνους και φρύγανα.
Στα γαλαζοπράσινα αβαθή νερά του Σχινιά,
οι έγνοιες βουλιάζουν
και οι ψυχές ανακουφισμένες επιπλέουν.
Η παραλία, ένα αμμώδες φρύδι περίπου 3 χιλιομέτρων, έχει χώρο για όλους.
Το βόρειο τμήμα της παραλίας είναι το πιο ήσυχο.
Οργανωμένες υποδομές εδώ δεν υπάρχουν,
εκτός από δύο τρεις ταβέρνες,
που και αυτές όμως έκλεισαν έπειτα από 65 χρόνια
διότι, όπως λένε οι ιδιοκτήτες τους, κάποιοι θυμήθηκαν τώρα ότι είναι αυθαίρετα κτίσματα.
Αυτό όμως είναι μια άλλη μικρή πικρή ιστορία.
Εδώ μπορείς να απολαύσεις την ηρεμία του τοπίου,
να βουτήξεις στα πεντακάθαρα νερά,
και να στεγνώσεις κάτω από τη δροσερή σκιά των πεύκων.
Σε αυτό το σημείο του Σχινιά... δεν είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, που λέει και το τραγούδι.
Ο βοριάς δεν θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια.
Ενα κομμάτι γης εκτείνεται βαθιά μέσα στη θάλασσα
και κόβει τις άγριες διαθέσεις του ανέμου.
Μπορείς να βουτήξεις.
Να περπατήσεις.
Να χωθείς στο δάσος.
Να κάνεις ποδηλασία, ακόμα και πικ νικ.
Η καλοπέραση απλώς θέλει τρόπο.
Οπως παλιά.
Οπως αυτός που σκέφτηκε μια ομάδα οικογενειών.
Σαν σύγχρονο καραβάνι επέλεξε ένα σημείο κάτω από τα πεύκα για να κάνει διακοπές.
Να έρθεις εδώ χωρίς προϋποθέσεις και να αφεθείς στην αγκαλιά της φύσης.
Εκείνη ξέρει πώς να σε φροντίσει.
Θα μου πεις, ρε φίλε εγώ δεν θέλω "πριμιτίβ" καταστάσεις.
Οk.
Για σένα λοιπόν που θέλεις τις ανέσεις σου,
ξαπλώστρα,
κοκτέιλ από μπιτς μπαρ, μουσικές και σπορ,
υπάρχει μέρος δεύτερο.
Θα τα πούμε σύντομα.
