Ένα «διαφορετικό» βιογραφικό | Vasilis Vasiliadis | TEDxChania - YouTube
Μετάφραση: Thomina Voziki Επιμέλεια: Lucas Kaimaras
Βασίλης Βασιλειάδης: Θέλω να μου πεις το εξής
Καταρχήν, κοίταξε εδώ, έχουμε τέσσερα βιογραφικά, τα βλέπεις;
Το δικό σου με ποιο μοιάζει πιο πολύ;
Σάκης Τανιμανίδης: Το δικό μου; ΒΒ: Ναι, απ' τα τέσσερα.
ΣΤ: Έχω να κάνω βιογραφικό καμιά δεκαριά χρόνια.
ΒΒ: Δεν πειράζει.
ΣΤ: Αλλά το τελευταίο που είχα κάνει μοιάζει περισσότερο με...
ΒΒ: Ποιο; ΣΤ: Αυτό, αυτό του κυρίου εδώ πέρα.
ΒΒ: Ωραία, ωραία. Η ερώτηση είναι η εξής:
«Πόσο τοις εκατό του Σάκη, του εαυτού σου ως όλον,
υπάρχει στο βιογραφικό σου;»
ΣΤ: Καλά τώρα! Το 1%.
ΒΒ: Ένα; Σοβαρά;
ΣΤ: Πού να χωρέσουν όλα εδώ μέσα;
ΒΒ: Πόσο περίπου;
Σκεφτείτε και για εσάς.
Πόσο τοις εκατό του εαυτού σας είναι μέσα στο βιογραφικό σας;
ΣΤ: Από τα τυπικά στοιχεία το 99% από την προσωπικότητα 0%.
ΒΒ: Πολύ ωραία. Ευχαριστώ πολύ, φεύγεις.
ΣΤ: Καλά τα είπα; Περνάω; ΒΒ: Περνάς. Τέλεια.
(Χειροκρότημα)
Λοιπόν, κάπως έτσι είναι το θέμα μας.
Αυτό που θα προσπαθήσω
-αν δεν τα καταστρέψω όλα- να σας μιλήσω,
επειδή στο διάλειμμα έγραψα μια μαντινάδα για να ξεκινήσω,
γιατί είμαι απ' την Κρήτη.
Λοιπόν, θα σας πω το εξής:
Ξένο όλοι έχουμε μέσα μας,
κάπου καλά κρυμμένα,
και όσο δεν το ψάχνουμε,
φεύγουν χρόνια χαμένα.
(Χειροκρότημα)
Οπότε, αυτό που θα προσπαθήσω τα επόμενα λεπτά
και μετά θα χρειαστώ τη βοήθειά σας
-σας έχουνε μοιράσει ήδη κάτι χαρτιά, στυλό,
θα σας πω πότε θα χρειαστώ τη βοήθειά σας-
είναι να πάμε ένα ταξίδι λίγο
γιατί το δικό μου το βιογραφικό είναι κάπως έτσι.
Πώς σας φαίνεται;
Δεν φαίνεται ε, πού είναι;
Δεν φαίνεται καθόλου θα έλεγα.
Α, να το! Πώς σας φαίνεται;
Έχει κάποιος παρόμοιο βιογραφικό;
Δύσκολο, ε;
Οπότε θα μου επιτρέψετε για να βοηθήσω λίγο τη διαδικασία
και να μπορέσω να σας περάσω
τα μηνύματα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας,
να σας παρουσιάσω λίγο το βιογραφικό μου,
πέραν του τυπικού που έχετε όλοι στο prospectus ή στο site του TEDx.
Λοιπόν γεννήθηκα στην Κρήτη, όπως σας είπα,
πριν αρκετά χρόνια,
συγκεκριμένα στο Ηράκλειο.
Το σχολείο για μένα, όπως φαίνεται εδώ στις καμπύλες,
ήταν μια περίεργη περίοδος, είχε πάρα πολλά ups and downs,
ήταν ωραία αλλά είχα και πολλές δυσκολίες,
ήμουν μέτριος μαθητής, ποτέ δεν μ' άρεσε πολύ το διάβασμα.
Κάτι πολύ σημαντικό όμως εκείνη την περίοδο,
στην παιδική ηλικία μέχρι την εφηβεία,
ήταν το μπάσκετ που ήταν και παραμένει μεγάλη αγάπη,
και κουβαλάω ακόμα -
κάπου εδώ είναι ίσως ο καλύτερος μου φίλος
που είναι από την παρέα του μπάσκετ, ο Μάνος.
Ήταν τεράστιο στήριγμα, με κράτησε μακριά από πάρα πολλά περίεργα
που πιθανόν θα μπορούσαν να συμβούν στη ζωή μου.
Στα 14 ή 15, εν τάχει να σας πω
ότι είχα ένα πάρα πολύ σοβαρό ατύχημα με ηλεκτροπληξία,
που όπως μου είπαν χαρακτηριστικά οι γιατροί «Έφυγες αλλά ξαναήρθες»,
οπότε για να είμαι εδώ μάλλον δίκιο είχαν.
Επίσης, μια άλλη μεγάλη αγάπη ήταν η μουσική,
έπαιζα μουσική, παίζω κιθάρα και μ' άρεσε να πειράζω τραγούδια,
δούλευα και σαν dj το βράδυ και ούτω καθεξής.
Οπότε, εκεί που είσαι στην εφηβεία -φαντάζομαι το έχετε περάσει-
και λες «Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω;»
είναι η στιγμή να αποφασίσεις τι θα σπουδάσεις.
Εγώ ήμουν μεταξύ δύο πλευρών.
Το ένα ήταν όπως είπε και η Λία πριν,
λάτρευα πολύ τη μουσική, ήθελα να πάω ηχοληψία,
αλλά τότε ήταν η πληροφορική που ήταν το μεγάλο θέμα
και να 'ναι καλά οι γονείς μου,
μ' έχουν βοηθήσει πάρα πολύ σε πάρα πολλά πράγματα,
βρέθηκα να σπουδάζω πληροφορική.
Φάγαμε την Αγγλία δεν πειράζει.
Εκεί που βλέπετε το pick πάνω,
είναι όταν πήγα στην Αγγλία κι έζησα μόνος μου,
ήταν πάρα πολύ ωραία περίοδος, άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου
είναι ωραίο να βγαίνεις εξωτερικό και να φεύγεις απ' το σπίτι σου.
Έχει πλάκα όταν έρχεται ο πρώτος λογαριασμός και λες,
«Πρέπει να τον πληρώσω εγώ»
και ψάχνεις να βρεις πώς θα τον πληρώσεις.
Άρχισα γενικώς να νιώθω ότι τα πράγματα πάνε καλά σε μένα.
Περνώντας ο καιρός όμως συνειδητοποίησα ότι δυσκολευόμουν με τις σχέσεις,
είτε αυτές είχαν να κάνουν με φίλους, με γνωστούς, με την κοπέλα μου,
με οτιδήποτε.
Κάτι που όσο περνούσαν τα χρόνια εντάθηκε,
όπως βλέπετε η γραμμή μετά, προς τα αριστερά,
είμαι περίπου στα 28
κι ενώ τα πράγματα φαινομενικά πάνε πολύ καλά,
εγώ δεν απολαμβάνω αυτό που μου συμβαίνει.
Ξεκινάει μια περίοδος περίπου δεκαετίας,
όπου εκεί έχω μπει στον επαγγελματικό στίβο.
Μπορώ να πω βέβαια ότι ήταν κι άλλες οι εποχές,
έβρισκες πιο εύκολα δουλειά,
αλλά μου πηγαίναν όλα πάρα πολύ καλά.
Πολύ γρήγορα βρήκα δουλειά,
πολύ γρήγορα εξελίχθηκα, βρέθηκα σε πολυεθνικές,
βρέθηκα στα 28 μου να είμαι first line manager σε μια πολυεθνική,
εξαιρετική εμπειρία.
Όλα ήταν εξαιρετικά και μπορώ να πω ότι το ένιωθα πως ο περίγυρός μου
αυτό που έβλεπε σε μένα ήταν αρκετά ζηλευτό,
δηλαδή είχα την ανεξαρτησία μου,
τα κοστούμια μου, τα ταξίδια μου, τα πάντα.
Εκεί όμως αρχίζει μια περίοδος
όπου, θα έλεγα, το χάσμα μέσα μου μεγαλώνει.
Όσο τα πράγματα εξωτερικά φαίνονταν πάρα πολύ καλά,
εγώ χανόμουνα στον εαυτό μου.
Δεν μπορούσα να απολαύσω αυτά που είχα - πάρα πολύ απλό.
Έχει συμβεί σε κάποιους σας;
Μπράβο, σιγά σιγά θα τα βγάλουμε.
Έχω φτάσει στην κορύφωση της καριέρας μου,
είμαι ένα πάρα πολύ πετυχημένο στέλεχος
σε διεθνές επίπεδο, μπορεί να πει κάποιος,
όλα καλά αλλά εκεί πραγματικά χάνω τον εαυτό μου.
Όπου κάνω τα αδύνατα δυνατά -και βλέπετε μια κατηφόρα πολύ μεγάλη-
και περνάω την απόλυτη κρίση σε σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους,
και βεβαίως επίσης κάνω τα αδύνατα δυνατά να καταρρεύσω και οικονομικά
ό,τι πάει να πει αυτό, δεν είχα παιδιά ούτε σκυλιά,
μη φανταστείτε τίποτα τραγικό αλλά τα κατάφερα.
Κι εδώ είναι μια περίοδος που πραγματικά,
ενώ όλα ξαναλέω φαίνονταν όμορφα,
εγώ ζούσα πάρα πολύ μοναξιά,
κι επίσης πάρα πολύ δύσκολα.
Και δόξα τω Θεώ, πάρα πολύ σημαντική απόφαση, αρχίζω την αναζήτησή μου.
Όπου μέσα από την προσωπική αναζήτηση
που ακολούθησα τον δρόμο που υπάρχει, της ψυχανάλυσης-ψυχοθεραπείας,
αρχίζω να ψάχνω λίγο προς τα πίσω το παρελθόν μου.
Στην ουσία ξαναγύρισα στην Κρήτη, στον τόπο που γεννήθηκα,
να δω τη σχέση με τους γονείς μου, τους ανθρώπους, τους οικείους μου κτλ
Να ανακαλύψω ποιος είμαι -
γιατί άρχισα να συνειδητοποιώ ότι έχω πολύ ξένο μέσα μου.
Κομμάτι που δεν το ήξερα, ενώ νόμιζα ότι το ξέρω.
Ξαναλέω, φαινομενικά αυτό που έβλεπαν οι τρίτοι σε μένα
ήταν μια χαρά, ήταν εξαιρετικό έως ζηλευτό.
Ήταν πολύ καλά κρυμμένο μέσα μου αυτό.
Ανακάλυψα τις ρίζες μου.
Πέρα από Κρητικός είμαι και Καππαδόκας.
Να 'ναι καλά ο ξάδελφός μου ο Νίκος στην Ελβετία
που μία μέρα ένας άγνωστος Νίκος πήρε τηλέφωνο
και λέει «Είμαι ο ξάδελφός σου».
Και εκεί στην ουσία, όπως βλέπετε πάνω,
αρχίζω να βιώνω μετά από αρκετά χρόνια σ' αυτή τη διαδικασία
την ουσιαστική εξέλιξη, δηλαδή,
απλά πράγματα που μπορεί να πετύχαινα
πραγματικά μπορούσα να τα απολαύσω.
Άρχισα να νιώθω ότι έχω γνωρίσει πλέον ποιος είναι ο Βασίλης,
ποιος είναι ο εαυτός μου, και μπορούσαμε μαζί να συμπορευτούμε.
Στην πορεία, απέκτησα ξανά την οικονομική μου ανεξαρτησία,
την οποία νομίζω κρατάω μέχρι σήμερα -
να 'ναι καλά βέβαια το κράτος, με τσιγκλάει συχνά.
Έγινα μπαμπάς έχω, δύο μικρές κορούλες σήμερα.
Έγινα ψυχοδραματιστής,
δηλαδή τη διαδικασία της ανάλυσης του εαυτού,
μου άρεσε τόσο πολύ που μπήκα και τη σπούδασα.
Οπότε ασκώ και ως επάγγελμα το θέμα,
και μην τα πολυλογώ, γιατί αυτό ήταν εισαγωγικό που σας είπα,
αυτό είναι το βιογραφικό μου και όλο αυτό που είδατε εν τάχει,
είμαι αυτός που είμαι εδώ μαζί σας σήμερα.
Τώρα, θέλω έτσι λίγα συμπεράσματα.
Καταρχήν υπάρχουν πάρα πολύ κρίσιμα σημεία στη διαδρομή μου,
όπως σε όλων τη διαδρομή,
τα οποία τα ονομάζω τα λεγόμενα pain points,
δηλαδή σημεία που μας φέρνουν σε πολύ δύσκολες στιγμές για τον x λόγο.
Μπορεί να είναι απώλειες ανθρώπων,
μπορεί να είναι συναισθηματικές καταστάσεις.
Αυτά τα σημεία έχουμε την τάση οι άνθρωποι να τα κρύβουμε γιατί έχουν πάρα πολύ πόνο.
Αν δείτε όμως στο δικό μου βιογραφικό,
είναι τα σημεία που μετά -
στην ουσία ήταν η αφετηρία για να υπάρξει μια βελτίωση.
Αυτό είναι ένα που ήθελα να τονίσω.
Το άλλο είναι ότι το βιογραφικό μου το χωρίζω σε τρεις πλευρές.
Η πρώτη πλευρά είναι -αν φαίνεται καλά το πράσινο σκέλος-
μέχρι εκεί που αρχίζω και ψάχνω τον εαυτό μου,
όπου στην ουσία η ζωή μου ήτανε
-δεν ξέρω, κάποιος μ' έφερε στη ζωή, με έβαλε σε μια βάρκα,
με έριξε σ' ένα ποτάμι και πήγαινε-
δηλαδή το τιμόνι δεν το κρατούσα πάντως εγώ.
Στην πορεία μέσα από τη δυσκολία που σας περιέγραψα,
που είναι η δεύτερη φάση, εκεί είναι πραγματικά ίσως
η πιο δύσκολη, αλλά η πιο ουσιαστική περίοδος της ζωής μου
όπου ψάχνω το ξένο μέσα μου.
Επίπονη διαδικασία, ό,τι πιο σημαντικό μπορεί να κάνει άνθρωπος,
γιατί, ναι μεν μπορεί να έχει δυσκολία στην πορεία της διαδικασίας,
αλλά στο τέλος έχει πάρα πολύ μεγάλη ανακούφιση και πάρα πολύ θετικά πράγματα.
Και τέλος τώρα είναι η μπλε, που είναι το αποτέλεσμα αυτής.
Στην ουσία βέβαια, αν με ρωτήσετε πόσο τις εκατό έχω βρει το ξένο μέσα μου,
δεν μπορώ να το απαντήσω, πάντα θα υπάρχει, όπως έλεγε και ο Αλμπέρ Καμί.
Οπότε, τι θα θελα τώρα από εσάς.
Γιατί σας είπα ήταν το εισαγωγικό.
Θα ήθελα το εξής να κάνουμε.
Θα ήθελα να ανάψουμε τα φώτα αν μπορούμε, μπορούμε;
Αχ τι ωραία! Τόσοι πολλοί είστε;
Τόση ώρα δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα.
Να πάρετε λοιπόν το χαρτί, να πάρετε κι ένα στυλό,
και θα σας πω τι θα κάνουμε το επόμενο λεπτό,
ένα λεπτάκι μόνο θα χρειαστώ τη συμμετοχή σας.
Λοιπόν, είναι πάρα πολύ εύκολο.
Μέχρι να ετοιμαστείτε, να σας δώσω λίγο τις οδηγίες.
Καταρχήν, η άσκηση που θα κάνουμε,
την κάνει όποιος θέλει, προφανώς είναι δική σας, έτσι;
Είναι λίγο δύσκολο αυτό για το TEDx, συνήθως δεν βάζουν το κοινό,
οπότε εγώ θα προσπαθήσω να το κάνω, ελπίζω να τα καταφέρουμε.
Και θέλω να κάνετε το εξής απλό.
Κάτω αριστερά στο χαρτάκι,
το βλέπετε εδώ τυπωμένο, λέει «γεννήθηκα». Συμπληρώστε που γεννηθήκατε.
Κάτω αριστερά, ο καθένας το δικό του.
Και τέρμα δεξιά υπάρχει μια διακεκομμένη γραμμή.
Θα ήθελα να κάνετε το εξής το επόμενο λεπτό -
θα παρακαλούσα πάρα πολύ να μη μιλάμε. Να κρατήσουμε λίγο ησυχία.
Ένα λεπτάκι ακριβώς θα κρατήσω, έχω το χρονόμετρο μπροστά μου.
Θέλω να βάλετε το στυλό στο σημείο γέννησής σας
και να αρχίσετε μια πάρα πολύ σύντομη αναδρομή,
ό,τι θυμάστε, δεν χρειάζεται ανάλυση,
και να αφήσετε το χέρι να πηγαίνει μόνο του.
ΟΚ; Δηλαδή χαράξτε τη δική σας γραμμή.
Δεν υπάρχει σωστό δεν υπάρχει λάθος. Είναι κατανοητό;
Για το επόμενο λεπτό. Το 'χουμε; Πάμε.
Και τα παιδιά, οι εθελοντές, κάντε το. Αν θέλετε φυσικά.
Το 'χουμε; Πόσοι το κάνατε; Χεράκι να δούμε λίγο. Σούπερ!
Δεν χρειάζεται να το ολοκληρώσετε εντελώς.
Τώρα πάμε στην επόμενη φάση που είναι επίσης σημαντική.
Και πάλι, τους κανόνες και το πλαίσιο δεν θα στους βάλω εγώ,
όποιος θέλει συμμετέχει και μοιράζεται ό,τι θέλει. Θέλω να κάνετε το εξής.
Να δείτε γύρω σας από κει που κάθεστε, να πάρετε το χαρτάκι στο χέρι σας,
και επιλέξτε κάποιον -μπροστά, πίσω σας, δεξιά, αριστερά-
ιδανικά να μην τον γνωρίζετε, και για ένα λεπτό, καταρχήν συστηθείτε,
-τρόποι ευγενείας, πείτε ένα όνομα-
και μετά μοιραστείτε ό,τι θέλετε.
Είτε μέσα από το χαρτί, ή οτιδήποτε άλλο, δεν βάζουμε το πλαίσιο,
απλά πιάστε έναν άγνωστο με το χαρτί στο χέρι
και απλά μοιραστείτε για το επόμενο λεπτό ό,τι θέλετε.
Πάμε. Ο χρόνος ξεκινάει και μετράει.
Μπράβο, έτσι να βλέπω χειραψίες.
Αυτό είναι. Τζέρτζελο.
Ωραία. Και σιγά σιγά τώρα αποχαιρετήστε τον άνθρωπο που μιλήσατε,
πείτε του «Γεια, χάρηκα» και επανερχόμαστε στον εαυτό του ο καθένας.
Για κλείστε λίγο αυτήν την κουβέντα.
Εδώ έγινε και πηγαδάκι.
Μια χαρά, είδατε;
Σιγά σιγά για να ξαναέρθουμε εδώ, και να κλείσουμε τα φώτα.
Για πάμε.
Τέλεια. Χαθήκατε πάλι, πάλι δεν σας βλέπω.
Τώρα θα ήθελα το εξής, που είναι πολύ σημαντικό.
Θα ήθελα φωναχτά, δυνατά δηλαδή, είναι μια μικρή αίθουσα θα ακουστείτε,
αν έχετε κάποιο συναίσθημα αυτή τη στιγμή ή κάτι που θέλετε να μοιραστείτε.
Πώς αισθάνεστε αυτή τη στιγμή μέσα από τη διαδικασία;
Δυνατά-δυνατά.
Χαρά. Άλλο...
Νύστα. Νύσταξε ο άλλος. Μέσα από την κουβέντα;
Τι βιογραφικό ήταν αυτό, Παναγία μου; Άλλος;
Ενσυναίσθηση, empathy.
Πού είναι;
Ο εαυτός μου. Άλλο;
Έμπνευση.
Περιέργεια.
Νοσταλγία.
Πληρότητα.
Η επόμενη ερώτησή μου είναι η εξής.
Πόσοι από εσάς σ' αυτό το λεπτό -αν δεν το καταλάβατε ήταν μόλις ένα λεπτό
σας πήρε να κάνετε τη γραμμή και να μοιραστείτε κάτι με κάποιον άλλον άγνωστο-
βρήκατε κάτι κοινό μ' αυτόν που μιλήσατε;
Οτιδήποτε είναι αυτό.
Είτε στην πληροφορία, είτε οτιδήποτε.
ΟΚ. Πώς το ερμηνεύετε αυτό;
Δύο εντελώς άγνωστοι άνθρωποι
να βρούμε μέσα σ' ένα λεπτό κοινά σημεία.
Θα μου πεις όλες οι ζωές των ανθρώπων έχουμε,
κουβαλάμε βιώματα, δυσκολίες και κομβικά σημεία,
ανάλογα την περίπτωση.
Οπότε αυτό που θα ήθελα, και που είναι το προσωπικό μου βίωμα,
και θα ήθελα να μοιραστώ σήμερα μαζί σας είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε περάσει,
ο καθένας έχει τη δική του διαδρομή, το δικό του ταξίδι, πόσο σημαντικό είναι
-κι αυτό είναι το μήνυμα- αυτό το κομμάτι που είναι ξένο μέσα μας
που για κάποιους μπορεί να ναι πάρα πολύ μεγάλο, για κάποιους να 'ναι μικρότερο,
πάντα όμως θα υπάρχει, είναι στην ουσία να ερχόμαστε σε επαφή μαζί του.
Δηλαδή να το αναζητάμε.
Όπου πάρα πολλές φορές η ανθρώπινη -
κι αυτό που πιθανά έχουμε μάθει και είναι και φαινόμενο των καιρών,
είναι ότι τα δύσκολα έχουμε την τάση να τα βάζουμε κάτω από το χαλί.
Και το να βάζουμε τα δύσκολα κάτω απ' το χαλί, αυτό που στην ουσία κάνει,
φαινομενικά μας κάνει πιο δυνατούς, αλλά στην ουσία είμαστε πιο αδύναμοι,
γιατί μας κρατάνε πίσω.
Και ναι, είναι πάρα πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να μπορούν να έχουνε
ανά πάσα ώρα και στιγμή μαζί τους, όλο τους τον εαυτό.
Μ' αυτόν τον τρόπο λοιπόν ο ξένος μέσα μας που τον αφήνουμε πάρα πολλές φορές
γιατί πιθανά να μας πονάει ή να μην έχουμε μπει στη διαδικασία να τον ανακαλύψουμε,
ο καθένας έχει δικούς του λόγους, αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε
είναι πόσο δεν μας αφήνει να εξελιχθούμε ως άνθρωποι.
Και είναι πολύ σημαντικό να βρούμε αυτόν τον ξένο μέσα μας.
Το οποίο σημαίνει καλύτερη επαφή με το ξένο μέσα μας,
συνεπάγεται καλύτερη σχέση με τον εαυτό μας.
Γιατί τα πάντα είναι η σχέση με τον εαυτό μας.
Οποιεσδήποτε σχετίσεις κάνουμε στη ζωή μας
έχει να κάνει με το πώς καθρεφτίζουμε τη σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας.
Το οποίο αυτομάτως σημαίνει καλύτερες σχέσεις με τους άλλους.
Γιατί οι άνθρωποι δεν είμαστε μοναχικά όντα,
δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας.
Και είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρούμε μια γαλήνη μέσα μας,
ερχόμενοι σε επαφή με το ξένο
για να μπορέσουμε να έχουμε καλύτερες σχέσεις με τους συνανθρώπους μας.
Σε όλα τα επίπεδα, επαγγελματικά, ερωτικά, οικογενειακά,
σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων.
Οπότε καλύτερες σχέσεις με τους άλλους συνεπάγεται καλύτερη ζωή.
Σ' αυτή την ζωή, γιατί κάποιοι έχουν την τάση να λένε «Έχουμε κι άλλη μία», ε;
Και που ξέρετε αν αυτή που είμαστε τώρα, δεν είναι η άλλη; Επίσης, ΟΚ;
Οπότε είναι πάρα πολύ σημαντικό να αναζητήσουμε αυτό το ξένο μέσα μας.
Και θα ήθελα εδώ να κλείσω με άλλη μια μαντινάδα,
που την έγραψα την ώρα που ο κωμικός μας ο Χατζηπαύλου, ε καλά το λέω,
είπε πάρα πολύ ωραίες μαντινάδες.
Το οποίο λέει το εξής:
Το ξένο μέσα σαν θωρείς, λαχτάρες θα σου φέρει,
-δεν είναι εύκολο;- μα σαν τον πάρεις αγκαλιά
αγάπη σου προσφέρει.
Και να συνεχίσουμε, και όσο μπορούμε να είμαστε πιο συμφιλιωμένοι μέσα μας
για να μπορέσουμε να έχουμε καλύτερες σχέσεις με τους άλλους και καλύτερη ζωή.
Που νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος
που να μην αξίζει να μην αναζητάει μια καλύτερη ζωή.
Αυτά από μένα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκρότημα)
