×

Używamy ciasteczek, aby ulepszyć LingQ. Odwiedzając stronę wyrażasz zgodę na nasze polityka Cookie.


image

ანტონ ჩეხოვი - კაშტანკა, 1- ანტონ ჩეხოვი - კაშტანკა

1- ანტონ ჩეხოვი - კაშტანკა

თავი პირველი.

ცუდი ყოფაქცევა.

პატარა, წითური ძაღლი - ტაქსასა და ნაგაზის ჯიშნარევი, - ქუჩაში წინ და უკან დარბოდა და თვალებს მოუსვენრად აცეცებდა.

ცხვირ-პირი მელას მიუგავდა.

დროდადრო შედგებოდა, აწკმუტუნდებოდა, ხან ერთ გათოშილ თათს ასწევდა, ხან — მეორეს.

ვერაფრით მიმხვდარიყო, გზა რამ აუბნია.

ცხადად ახსოვდა, როგორ გაატარა დღე და ბოლოს, როგორ აღმოჩნდა ამ უცნობ ქუჩაში.

დილაადრიან მისმა პატრონმა, დურგალმა ლუკა ალექსანდრიჩმა ქუდი დაიხურა, წითელ ხელსახოცში გამოხვეული ხის რაღაც საგანი ამოიიღლიავა და დაიძახა:

− კაშტანკა, წავედით!

თავისი სახელის გაგონებაზე ძაღლი დაზგის ქვემოდან გამოძვრა, იქ ბურბუშელაზე ეძინა, ერთი გემრიელად გაიზმორა და პატრონს გაედევნა.

ლუკა ალექსანდრიჩის მუშტრები ძალზე შორს ცხოვრობდნენ.

ასე რომ, სანამ თითოეულ მათგანი მოინახულებდა, დურგალს ღონეზე მოსასვლელად სამიკიტნოში რამდენჯერმე უნდა შეევლო.

კაშტანკას ახსოვდა, რომ გზაში მეტისმეტად ცუდად იქცეოდა, აქაოდა, სასეირნოდ წამომიყვანესო, გახარებული ხტოდა, კონკის ვაგონებს უყეფდა, ეზოებში შერბოდა და ძაღლებს დასდევდა.

როგორც კი თვალს მიეფარებოდა, დურგალი ჩერდებოდა და გაბრაზებული შეუყვირებოდა ხოლმე.

ერთხელაც გაცეცხლებულმა პატრონმა ძაღლს მელასავით აცქვეტილ ყურში ხელი სტაცა და კბილებში გამოსცრა:

− შენი ჯიში კი გაწყდა, შე ეშმაკის კერძო!

რაკი მუშტრები დაიარა, ლუკა ალექსანდრიჩმა წამით დასთან შეირბინა, სადაც დალია და წაიხემსა, შემდეგ ნაცნობ ამკინძავს ესტუმრა.

მერე ისევ სამიკიტნოში ამოჰყო თავი, სამიკიტნოდან ნათლიმამას მიადგა და ა.შ.

ერთი სიტყვით, როცა კაშტანკა უცნობ ქუჩაში აღმოჩნდა, უკვე საღამოვდებოდა და გვარიანად გამობრუჟული დურგალი ხელებს იქნევდა, მძიმედ ხვნეშოდა და დუდღუნებდა:

− ეჰ, ცოდვის შვილები ვართ!

ცოდვის შვილები!

აგერ ქუჩაში მივაბიჯებთ და ფარნებს შევცქერით, მოვკვდებით და - ჯოჯოხეთის ალში დავიხრუკებით...

ხან მოლბებოდა, კაშტანკას მიიხმობდა და ტკბილად ეტყოდა:

− შენ, კაშტანკა, მწერი ხარ და მეტი არაფერი: ადამიანისაგან ისევე განსხვავდები, როგორც დურგალი ხუროსაგან.

ამ საუბარში რომ იყვნენ, ანაზდად მუსიკამ დაიქუხა.

კაშტანკამ მიიხედა და დაინახა, ქუჩაში, პირდაპირ მისკენ ჯარისკაცთა პოლკი მოაბიჯებდა.

მუსიკა მუდამ ნერვებს უშლიდა, ახლაც ერთ ადგილზე აწრიალდა და აყმუვლდა.

ძალიან კი გაუკვირდა, როცა დურგალი იმის მაგივრად, რომ დამფრთხალიყო და შეეყეფა, გაიბადრა, წელში გასწორდა და ჯარისკაცებს მხედრულად მიესალმა.

კაშტანკა რაკიღა დარწმუნდა, პატრონი უკმაყოფილებას არ გამოთქვამდა, უფრო ხმამაღლა აყმუვლდა, თავგზააბნეულმა ქუჩა გადაირბინა და მოპირდაპირე ტროტუარზე აღმოჩნდა.

როცა გამოერკვია, მუსიკა აღარსად ისმოდა და აღარც ჯარისკაცები ჩანდნენ, ისევ გადაირბინა ქუჩა, იმ ადგილს მიაშურა, სადაც პატრონს დასცილდა...

დურგალი იქ აღარ დახვდა.

ახლა წინ გავარდა, მერე ისევ უკან გამოიქცა.

ერთხელ კიდევ გადაირბინა ქუჩა, მაგრამ დურგალი თითქოს მიწას ჩაეყლაპა...

კაშტანკამ ფილაქანი დაყნოსა, იქნებ გეში ავიღოო, მაგრამ უფრო ადრე ვიღაც სალახანას რეზინის ახალი კალოშებით გაევლო და ყველა სურნელი კაუჩუკის მყრალსა და მძაფრ სუნში არეულიყო.

ასე რომ, ვერაფერი გამოარჩია.

კაშტანკა წინ და უკან დარბოდა, პატრონს კი ვერა და ვერ პოულობდა.

ამასობაში კიდეც დაბინდდა.

ქუჩის ორსავე მხარეს ფარნები აინთო.

ფანჯრებში შუქი აკიაფდა.

დიდრონი, ფაფუკი ფანტელები ცვიოდა და ქვაფენილს, ცხენების ზურგებსა და მეეტლეთა ქუდებს თეთრად რთავდა.

რაც უფრო ბინდდებოდა, მით უფრო გამორჩევით ქათქათებდა საგნები, ქუჩაში არ ილეოდნენ უცნობი მუშტრები, კაშტანკას თვალში ეჩხირებოდნენ, ზოგი ფეხსაც წაჰკრავდა ხოლმე (კაშტანკა კაცობრიობას ორ ძალზე არათანაბარ ჯგუფად, პატრონებად და მუშტრებად ყოფდა.

ამათ შორის არსებითი განსხვავება ის იყო, რომ პირველთ მისი ცემის უფლება ჰქონდათ, მეორენი კი თავად უნდა მორიდებოდნენ).

მუშტრები სადღაც მიიჩქაროდნენ და კაშტანკას არაფრად აგდებდნენ.

როცა სულ მთლად ჩამობნელდა, კაშტანკა სასოწარკვეთამ და შიშმა აიტანა.

რომელიღაც სადარბაზოს შეეყუჟა და მწარედ ატირდა.

ლუკა ალექსანდრიჩთან მგზავრობამ დაღალა, ყურები და თათები გაეთოშა.

შიმშილმაც გვარიანად შეაწუხა.

იმ დღეს მხოლოდ ორჯერ მოუწია ჭამა: ამკინძავთან ცოტოდენი ბუბკო მიირთვა და ერთ-ერთი სამიკიტნოს დახლთან ძეხვის კანს წააწყდა.

ეს იყო და ეს.

ადამიანი რომ ყოფილიყო, უთუოდ გაიფიქრებდა: "არა, ასე ცხოვრება შეუძლებელია, თავი უნდა მოვიკლა,"

1- ანტონ ჩეხოვი - კაშტანკა ||卡什坦卡 1- Anton Tschechow – Kaschtanka 1- Anton Chekhov - Kashtanka 1- Antón Chéjov - Kashtanka 1- Anton Tchekhov - Kachtanka 1- アントン・チェーホフ - カシタンカ 1- Антон Чехов - Каштанка 1-安东·契诃夫 - 卡什坦卡

თავი პირველი. |First Chapter one. Capítulo uno. 最初に顔。

ცუდი ყოფაქცევა. 壞的| |behavior bad behavior mal comportamiento 悪い態度。

პატარა, წითური ძაღლი - ტაქსასა და ნაგაზის ჯიშნარევი, - ქუჩაში წინ და უკან დარბოდა და თვალებს მოუსვენრად აცეცებდა. |紅色的||小型犬|||混血|街上|||回|跑来跑去|||不安地|晃动 |red|||||||||||||| A small red dog - a cross between a dachshund and a shepherd - was running back and forth on the street, blinking restlessly. Un pequeño perro rojo, un cruce entre un perro salchicha y un pastor, corría de un lado a otro por la calle, parpadeando inquieto. ダックスフントと羊飼いを掛け合わせたような赤い小さな犬が、落ち着きなく瞬きしながら道を行ったり来たりしていました。 Mały, rudy piesek – skrzyżowanie jamnika z pasterzem – biegał tam i z powrotem po ulicy, mrugając niespokojnie. Маленькая рыжая собачка — помесь таксы и овчарки — бегала туда-сюда по улице, беспокойно моргая.

ცხვირ-პირი მელას მიუგავდა. |||對著...回應 The nose and mouth resembled a fox. La nariz y la boca parecían un zorro. 鼻と口はキツネに似ていました。 頭-肩を振りながら話しかけました。

დროდადრო შედგებოდა, აწკმუტუნდებოდა, ხან ერთ გათოშილ თათს ასწევდა, ხან — მეორეს. |會形成|翻滚|||冷却的|爪子|抬起|| |||||||||other From time to time he stood up, twitched, sometimes he raised one clawed paw, sometimes the other. 時々彼は立ち上がって、けいれんし、時には片方の爪のある足を上げ、時にはもう一方の足を上げました。 時々組み立てられ、縮められ、一方は千の言葉を叫び、一方は二つ目のもの。

ვერაფრით მიმხვდარიყო, გზა რამ აუბნია. ||道路||迷路了 Couldn't understand, how she got lost. 私は何も理解できませんでしたが、彼が道を教えてくれました。 彼は私を理解できなかったが、道を教えてくれた。

ცხადად ახსოვდა, როგორ გაატარა დღე და ბოლოს, როგორ აღმოჩნდა ამ უცნობ ქუჩაში. She clearly remembered how she spent the day and finally how she ended up on this unknown street. 彼はその日をどのように過ごしたか、そして最終的にどのようにしてこの未知の通りに辿り着いたのかをはっきりと覚えていた。

დილაადრიან მისმა პატრონმა, დურგალმა ლუკა ალექსანდრიჩმა ქუდი დაიხურა, წითელ ხელსახოცში გამოხვეული ხის რაღაც საგანი ამოიიღლიავა და დაიძახა: Early in the morning, her owner, the carpenter Luka Alexandrich, put on his hat, took out some wooden object wrapped in a red napkin and called out:

− კაშტანკა, წავედით! - Kashtanka, let's go!

თავისი სახელის გაგონებაზე ძაღლი დაზგის ქვემოდან გამოძვრა, იქ ბურბუშელაზე ეძინა, ერთი გემრიელად გაიზმორა და პატრონს გაედევნა. Hearing her name, the dog crawled out from under the workbench, slept there on the sawdust, had a good night's sleep and chased the owner.

ლუკა ალექსანდრიჩის მუშტრები ძალზე შორს ცხოვრობდნენ. Luka Alexandrichi's clients lived very far away.

ასე რომ, სანამ თითოეულ მათგანი მოინახულებდა, დურგალს ღონეზე მოსასვლელად სამიკიტნოში რამდენჯერმე უნდა შეევლო. So, before visiting each of them, the carpenter had to enter a tavern several times to get to work.

კაშტანკას ახსოვდა, რომ გზაში მეტისმეტად ცუდად იქცეოდა, აქაოდა, სასეირნოდ წამომიყვანესო, გახარებული ხტოდა, კონკის ვაგონებს უყეფდა, ეზოებში შერბოდა და ძაღლებს დასდევდა. Kashtanka remembered that she behaved too badly on the road, she would take for a walk, she would jump with joy, bark at horse wagons, run around the yards and chase the dogs.

როგორც კი თვალს მიეფარებოდა, დურგალი ჩერდებოდა და გაბრაზებული შეუყვირებოდა ხოლმე. As soon as he lost her, the carpenter would stop and shout angrily.

ერთხელაც გაცეცხლებულმა პატრონმა ძაღლს მელასავით აცქვეტილ ყურში ხელი სტაცა და კბილებში გამოსცრა: Once, the angry owner put his hand in the dog's fox-like ear and growled:

− შენი ჯიში კი გაწყდა, შე ეშმაკის კერძო! - Your breed has been cut off, you devil's private!

რაკი მუშტრები დაიარა, ლუკა ალექსანდრიჩმა წამით დასთან შეირბინა, სადაც დალია და წაიხემსა, შემდეგ ნაცნობ ამკინძავს ესტუმრა. After clients, Luka Alexandrich ran to his sister for a moment, where he drank and drank, then visited a bookbinder he knew.

მერე ისევ სამიკიტნოში ამოჰყო თავი, სამიკიტნოდან ნათლიმამას მიადგა და ა.შ. Then he turned up in another tavern, went from the tavern to his godchild’s father, and so on.

ერთი სიტყვით, როცა კაშტანკა უცნობ ქუჩაში აღმოჩნდა, უკვე საღამოვდებოდა და გვარიანად გამობრუჟული დურგალი ხელებს იქნევდა, მძიმედ ხვნეშოდა და დუდღუნებდა: In short, when Kashtanka found herself on the unknown street, it was already evening, and the carpenter, who was drunk, was waving his hands, sighing heavily and muttering:

− ეჰ, ცოდვის შვილები ვართ! - Oh, we are children of sin!

ცოდვის შვილები! Sons of sin!

აგერ ქუჩაში მივაბიჯებთ და ფარნებს შევცქერით, მოვკვდებით და - ჯოჯოხეთის ალში დავიხრუკებით... Here we are walking down the street and looking at the lanterns, then we'll die and - we'll burn in the flames of hell...

ხან მოლბებოდა, კაშტანკას მიიხმობდა და ტკბილად ეტყოდა: Sometimes he would soften, call Kashtanka over and sweetly say:

− შენ, კაშტანკა, მწერი ხარ და მეტი არაფერი: ადამიანისაგან ისევე განსხვავდები, როგორც დურგალი ხუროსაგან. - You, Kashtanka, are an insect and nothing more: you are as different from a person as a joiner is from a carpenter.

ამ საუბარში რომ იყვნენ, ანაზდად მუსიკამ დაიქუხა. While they were in this conversation, all of a sudden music started thundering out.

კაშტანკამ მიიხედა და დაინახა, ქუჩაში, პირდაპირ მისკენ ჯარისკაცთა პოლკი მოაბიჯებდა. Kashtanka looked and saw a regiment of soldiers marching directly towards her on the street.

მუსიკა მუდამ ნერვებს უშლიდა, ახლაც ერთ ადგილზე აწრიალდა და აყმუვლდა. Music always got on her nerves, now too she was in one place fussing and beginning to howl.

ძალიან კი გაუკვირდა, როცა დურგალი იმის მაგივრად, რომ დამფრთხალიყო და შეეყეფა, გაიბადრა, წელში გასწორდა და ჯარისკაცებს მხედრულად მიესალმა. To her great surprise, when the carpenter, instead of being frightened and barking, greeted them, he straightened his back and saluted the soldiers like a knight.

კაშტანკა რაკიღა დარწმუნდა, პატრონი უკმაყოფილებას არ გამოთქვამდა, უფრო ხმამაღლა აყმუვლდა, თავგზააბნეულმა ქუჩა გადაირბინა და მოპირდაპირე ტროტუარზე აღმოჩნდა. Once Kashtanka saw that her owner was not displeased, she barked even louder, confused, ran across the street and found herself on the opposite sidewalk.

როცა გამოერკვია, მუსიკა აღარსად ისმოდა და აღარც ჯარისკაცები ჩანდნენ, ისევ გადაირბინა ქუჩა, იმ ადგილს მიაშურა, სადაც პატრონს დასცილდა... When she realized that the music was no longer heard anywhere and the soldiers were no longer visible, she ran across the street again, to the place where she passed the owner...

დურგალი იქ აღარ დახვდა. The carpenter was no longer there.

ახლა წინ გავარდა, მერე ისევ უკან გამოიქცა. Now she ran forward, then she ran back again.

ერთხელ კიდევ გადაირბინა ქუჩა, მაგრამ დურგალი თითქოს მიწას ჩაეყლაპა... At once she ran across the street, but the carpenter seemed to be swallowed by the ground...

კაშტანკამ ფილაქანი დაყნოსა, იქნებ გეში ავიღოო, მაგრამ უფრო ადრე ვიღაც სალახანას რეზინის ახალი კალოშებით გაევლო და ყველა სურნელი კაუჩუკის მყრალსა და მძაფრ სუნში არეულიყო. Kashtanka smelled the sidewalk, maybe she could take a lead, but earlier someone walked by with new rubber shoes, and all the scents were mixed with the thick and pungent smell of rubber.

ასე რომ, ვერაფერი გამოარჩია. So she couldn't pick anything out.

კაშტანკა წინ და უკან დარბოდა, პატრონს კი ვერა და ვერ პოულობდა. Kashtanka ran back and forth, but could not find the owner.

ამასობაში კიდეც დაბინდდა. In the meantime, it got dark.

ქუჩის ორსავე მხარეს ფარნები აინთო. Lanterns were lit on both sides of the street.

ფანჯრებში შუქი აკიაფდა. ||lit up There was light in the windows.

დიდრონი, ფაფუკი ფანტელები ცვიოდა და ქვაფენილს, ცხენების ზურგებსა და მეეტლეთა ქუდებს თეთრად რთავდა. large|||were falling||cobblestone pavement||||coachmen's|||was covering Large, fluffy flakes fell and whitened the cobblestones, the backs of the horses and the hats of the cabbies.

რაც უფრო ბინდდებოდა, მით უფრო გამორჩევით ქათქათებდა საგნები, ქუჩაში არ ილეოდნენ უცნობი მუშტრები, კაშტანკას თვალში ეჩხირებოდნენ, ზოგი ფეხსაც წაჰკრავდა ხოლმე (კაშტანკა კაცობრიობას ორ ძალზე არათანაბარ ჯგუფად, პატრონებად და მუშტრებად ყოფდა. ||It was getting dim.|"the more"||"Distinctly"||objects|||"disappeared"|||||"bothered her"|||would trip over||||||unequal|||||divided into The more it was windy, the more the kites flew vigorously, unknown shadows did not wander in the streets, Khashanqa's eyes glinted, some even kicked their shoes off (Khashanqa did not adhere to the rule of two, as peasants and shadows were referred to separately.

ამათ შორის არსებითი განსხვავება ის იყო, რომ პირველთ მისი ცემის უფლება ჰქონდათ, მეორენი კი თავად უნდა მორიდებოდნენ). these|||difference||||||beating|||the latter||||avoid him The main difference among them was that the first should have the right to choose his kite, while the others had to obey themselves).

მუშტრები სადღაც მიიჩქაროდნენ და კაშტანკას არაფრად აგდებდნენ. ||were hurrying|||"paid no attention"|paid no attention The flies were buzzing around somewhere, and the mosquito was not bothering at all.

როცა სულ მთლად ჩამობნელდა, კაშტანკა სასოწარკვეთამ და შიშმა აიტანა. |||got completely dark||despair|||overcame When his soul was completely exhausted, Kashanka was tormented by hunger and fear.

რომელიღაც სადარბაზოს შეეყუჟა და მწარედ ატირდა. some kind of||hid in entrance||| Someone was lurking in the dark shadows and breathing heavily.

ლუკა ალექსანდრიჩთან მგზავრობამ დაღალა, ყურები და თათები გაეთოშა. Traveling with Luca Alexandrichi was challenging, as their ears and noses were numb.

შიმშილმაც გვარიანად შეაწუხა. "Hunger also"||bothered Hunger also affected her greatly.

იმ დღეს მხოლოდ ორჯერ მოუწია ჭამა: ამკინძავთან ცოტოდენი ბუბკო მიირთვა და ერთ-ერთი სამიკიტნოს დახლთან ძეხვის კანს წააწყდა. ||||had to||with the binder|a little bit||||||snack bar||sausage casing|| She had to eat only twice that day: she ate some book glue at bookbinder's place and came across a sausage skin at one of the tavern's counters.

ეს იყო და ეს. It was this and that.

ადამიანი რომ ყოფილიყო, უთუოდ გაიფიქრებდა: "არა, ასე ცხოვრება შეუძლებელია, თავი უნდა მოვიკლა," ||"had been"||would have thought|||||||kill myself If she were a human being, she would undoubtedly think: "No, it's impossible to live like this, I have to kill myself."