×

Używamy ciasteczek, aby ulepszyć LingQ. Odwiedzając stronę wyrażasz zgodę na nasze polityka Cookie.

Zacznij uczyć się tej lekcji już teraz
image

Zielenschemering [part 1], Hoofdstuk 1 (1)

Hoofdstuk 1 (1)

Toen Gerrit dien morgen wakker werd, voelde hij zich nevelig moê in zijn hoofd, als torste hij een landschap in zijne hersenen, een geheele stapeling van nevelige bergen, die zwaar drukken zouden op zijn brein... Zijn oogen bleven toe en hoewel wordende wakker, scheen zijn nachtmerrie nog na te duisteren, nachtmerrie van een verplettering onder zware rotslawine's, die hij vooral drukken voelde diep in zijn hoofd, zelfs al schemerde reeds, bewust, daglicht rood heen door zijn oogleden, gesloten. Hij lag groot, zwaar, wijdbeens in zijn bed, naast het al leêge bed van Adeline; hij voèlde, dat het leêg was, dat er niemand was in de slaapkamer, waarvan de overgordijnen waren opengetrokken, terwijl de valgordijnen laag hingen. En, wakker, bleven zijn oogleden toe, en zag hij door ze heen alleen het rood van den dag als door twee roze schulpen: het scheen of hij nooit die twee loodzware kleppen naar boven over zijn oogen zoû kunnen heenslaan.

Door zijn groot zwaar lichaam, langzaam weg, vloeide de navermoeienis. Hij voelde fyziek zich ellendig en begreep niet goed waarom. Hij had den vorigen dag, eenvoudig, gedineerd met officieren in de Kur-restauratie te Scheveningen, een afscheidsdiner van een kameraad, die werd overgeplaatst naar Venlo, en het diner werd lang gerekt; veel champagne werd nagedronken; vroolijk waren zij verder gegaan - een paar, getrouwd, hadden goedmoedig gezegd van neen, waren toch meêgeloopen, om geen spelbrekers te zijn, en Gerrit, goedig, ook. Tot hij ten laatste had gemeend, dat het zóo wel was en dat de kant, die de kameraden opgingen, niet meer was de zijne - hij, een redelijk, gematigd man, zonder overdrijving in iets, die veel hield van zijn kleine vrouw en al wroeging voelde haar misschien, zoo laat, wakker te zullen maken, wanneer hij, uitgekleed, in de slaapkamer kwam. Wakker was zij wel geworden, maar hij had haar dadelijk met zijn goedige bromstem gesust, en zij was daarop weêr ingeslapen. Hij had lang open-oogen gelegen, boos, dat hij niet kon slapen, dat hij zoo verleerde een glas wijn meê te drinken; eindelijk, heel licht al de morgen, was hij langzaam-aan weggesoesd, in nevels van gedroom, en langzamerhand waren de nevels de landschappen geworden, de stapeling van nevelige bergen, die zwaar drukten op zijn brein, tot zij in rotslawines neêrbrokkelden. Nu eindelijk schudde hij zich uit die zwaarte, nam zijn bad, en verwonderde zich, toen hij zich naakt zag - frisch blank van vel en vleesch, zwaarspierig gebouwd, een mooie blonde kerel nog, niettegenstaande zijn acht-en-veertig jaren - dat hij soms van die vreemde buien had, als een juffershondje. Hij poogde nu, uit de groote spons telkens het water met stroomen over zich uitknijpende, die buien te ontkennen, haalde er, in zich mopperend, zijn schouders over op, en kneep het water uit, kneep het uit, tot het plaste en spatte rondom hem heen. Het was of hij de loomheid uit zich wegwaschte; hij haalde diep adem, welfde zijn borst, voelde zich sterk weêr worden, en, naakt steeds, nam hij zijn halters, en werkte, trots op zijn bicepsen, die waren als twee rollende kogels. Zijn oogen kregen hunne gewone uitdrukking, glimp van guitigheid, als van inwendige spotting, die ook jovialerig krullen kon rondom zijn blonden snor; de rimpels streken weg uit zijn voorhoofd, dat zich hooger welfde, naarmate zijn blonde kop begon te kalen, en het bloed scheen normaal door zijn groot lichaam te stroomen, na het bad en de vijf minuten beweging, want zijn wangen kleurden zich, geschoren nu, met een bijna rozen blos. En hij kon nog maar niet besluiten zich aan te kleeden; hij bezag zich, zijn groot, sterk, frisch lichaam, dat hij nog eens na-masseerde, trotsch als hij was op zijn spieren, als een vrouw op haar mooie vormen. Toen, in enkele minuten, kleedde hij zich in uniform, ging naar beneden, ontbeet. De kinderen omringden hem dadelijk: en hij voelde zich dadelijk de vader, zijn hart vol van vaderlijkheid, dol als hij was op zijn kinderen. Alex en Guy kon hij nog net zien naar school gaan, met hun tasschen; de school was vlakbij en zij gingen alleen: twee kleine besliste dreumessen al van negen en zeven jaar, maar de andere kinderen - behalve de oudste, Marietje, ook al naar school - aten hun boterham rondom de ronde tafel, terwijl Adeline voor haar theeblad zat. En Gerrit, in de kleine eetkamer, aan de ronde tafel, voelde zich weêr normaal worden, geheel en al, om zijn vrouw en om zijn kinderen. De eetkamer was klein en dood-eenvoudig van meubel, gemeubeleerd met het hoogst noodzakelijke: Adeline, twee-en-dertig nu, leek al ouder, was een dik moedertje, weinig spraakzaam, vol van de kleine zorgen voor het troepje, en Gerrit, luidruchtig, tot hij geheel het kamertje vulde met het blijde gebulder van zijn commando-stem, was oogenblikkelijk vol grap en pleizier. Er zaten rondom de tafel een zestal jongeren: Adèletje, Gerdy, twee meisjes; Constant en Jan, Piet en Klaasje: drie jongens, en de laatste baby, een meisje, die Gerrit, de drie laatste, zoo had genoemd, uit ergernis om de heel mooie namen der anderen: namen, Alexander, Guy, Geraldine, uit Adeline's familie, terwijl Marie en Constant die waren van mama en papa Van Lowe. Hoor eens, niet zoo veel mooie namen, had Gerrit gezegd, toen Jan geboren zoû worden, en na Klaasje - een naam, die de heele familie afschuwelijk vond - had Gerrit gezegd: komt er nu nog een, dan heet het kind naar mij - Gerrit - of het een jongen is of een meid. Gertrude, dan toch, had Adeline geopperd, maar: neen, had Gerrit gezegd: is het een meid, dan heet ze tòch Gerrit. De dolheden van Gerrit waren mama Van Lowe's wanhoop, maar tot nog toe was er van een klein- dochtertje Gerrit nog geen sprake geweest.

Gerrit had geen voorkeur. Zijn lange armen zwaaiden om zoo veel kinderen rond als hij maar kon en hij trok er op zijn knieën, tusschen zijn knieën, bijna onder zijn voeten, en door een wonderlijk toeval had hij er nog nooit éen een arm of been gebroken, zoodat Adeline en de kinderen zelve nooit bang waren - en alleen mama Van Lowe, woonde ze Gerrits omhelzingen bij, duizende angsten uitstond. En de kinderen, in hun vader, schenen te zien de vreugde van het leven, eene vreugde, die zij zich instinctief al heel gauw voorstelden als een groote man, een huzaar, met luide stem en veel moppen, met hooge rijlaarzen en een kletterende sabel... Gerdy was een klein kindje van zeven en dolletjes op liefkoozing, en zoodra ze Gerrit zag, hing ze aan hem, nestelde ze op zijn schoot, wreef haar kopje tegen zijn tressen, trok aan zijn snor, duwde hare vuistjes in zijn oogen. Of zij sloeg hare armpjes om zijn hals en bleef zoo, de anderen rustig aankijkende, omdat zij papa voor zich had overwonnen. Ook nu verliet ze haar stoel, kroop onder tafel op Gerrits knieën, en at uit zijn bord, hoewel Adeline wel even wat zei...

Gerrit at, met Gerdy op zijn schoot, en om hem heen, als van vogeltjes, tjilpten de dunne stemmetjes. En dat getjilp, in hem, gaf een verheldering, zoodat hij eerst glimlachte en toen grappen met Klaasje maakte, de baby in haar baby-stoel, die naast hem wat dommetjes zat en nog niet heel veel zei, achterlijkjes alleen maar dreinde en drensde. Hij had den laatsten tijd een vreemde verteedering als hij zijn kinderen aanzag, alsof hij zich verwònderde over zooveel blond leven, dat hij gewonnen had - hij, die toch altijd gezegd had: kinderen moetje hebben, zonder kinderen heb je geen leven, zonder kinderen blijft er niets van je over, je kinderen zetten je voort... Dat was van het begin van zijn huwelijk, hij, vrij laat getrouwd met een heel jong vrouwtje, zijn beginsel geweest: kinderen verwekken, zooveel kinderen maar mogelijk, omdat hij er een troosteloosheid vond in de gedachte, dat niets van hem zoû overblijven... En nu, als hij ze om zich heen zag, nu dat Marietje, Adèletje, Alex, twaalf waren en tien en negen, nu had hij soms, diep in zich, een verwondering om ze, een verteedering, en een weemoed, als bedacht hij heel plotseling: waar komen ze toch van daan en waarom zijn zij rondom mij heen... Een vreemde naïve verwondering, als voor het raadsel der geboorte, het geheim van het menschelijk leven, plotseling ondoordringbaar voor hèm, vader en echtgenoot. Dan spiedde hij uit, of hij zien zoû in Adeline die zelfde vreemd naïve verwondering; maar neen, rustig ging zij haar gang van blond moedertje en huiselijk vrouwtje, heel eng van gedachten, eenvoudig van ziel, zij, die rustigjes-weg, als een plicht, aan haar man had gebaard hare blonde kindertjes, en ze opvoedde als zij meende, dat goed was. Neen, hij bemerkte niets in haar en des te meer verwonderde hij zich, omdat zij toch de moeder was en dus eigenlijk nog meer de verwondering in haar bloed moest voelen trillen...

Dat zijn nu alle mijn kinderen, dacht hij, en terwijl hij luidruchtig Gerdy kietelde en de boterham weg-at van Jantje - als een plaaggeest van een grooten vader - dacht hij: dat zijn nu alle mijn kinderen, en de kinderen van Adeline. En het was in hem de verwondering, dat hij ze om zich heen zag, de mooie blonde kindertjes: de verwondering van een kunstenaar voor zijn kunstwerk, zoo als een beeldhouwer ziet naar zijn beeld, een schrijver leest in zijn boek, een componist aanhoort zijn melodieën, met eene naïve verwondering, dat hij dat alles gemaakt heeft, een naïve ver- wondering voor zijn macht en zijn kracht.

En als hij zich dan verwonderde, dan werd hij eensklaps bang, bang zoo veel leven, gedachteloos, te hebben verwekt, alleen met dit idee van weemoed, dat, zoo hij geen kinderen had, er na zijn dood niets van hem zoû overblijven. Ja, nu zoùden zij na hem overblijven, zijn kinderen, zijn blond troepje, zijn negental; verspreiden zouden zij zich door het leven, de broêrtjes en zusjes, die nu samen waren als vogeltjes in het nest van het ouderlijk huis - tusschen vader en moeder - en hoe, hoe zouden zij zijn, welk leven zoû het hunne zijn, welke smart, welke vreugde de hunne - als hijzelve, hun vader, oud was, of gestorven? Bang was hij, een angst schoot door hem heen, vreemd, daar, aan die ontbijttafel, terwijl hij samen met Gerdy at uit een bord en kleinen Jan plaagde met zijn grappen, die den jongen luid op deed kraaien. En het heel vreemde voor hemzelven was, dat zijn gedachte een diep geheim was, waarvan Adeline, zijne moeder, zijn broeders en zusters zelfs nooit het minste zouden veronderstellen, omdat hij uiterlijk was een stevige, ruwe kerel, een soort van Germaan, een beschaafde barbaar, met zijn blonden kop en blank spierlichaam, [p. 10] dol op sport, op wedrennen, officier met pleizier in zijn werkkring: uiterlijk bijna banaal van gezonde, stevige normaliteit - luid van stem, wat vulgair van aardigheid, een luide vulgariteit, die hij nog overdreef uit een soort van intuïtieve blague, als wilde hij zich verbergen. En het was zoo: hij verborg zich, hij was onzichtbaar; niemand zag hem, niemand kende hem - noch vrouw, noch familie, noch kennissen -; niemand kende hem in de vreemde duizelingen en flauwtes, die plotseling zijn brein als leêgden, als vloeide al het bloed er uit; niemand kende hem in het geheim zijner matigheid, die hem zelfs geen twee glazen champagne gunde, zonder dadelijk een angstige congestie op naar zijn slapen te voelen kloppen; niemand kende hem, zelfs zijn vrouw niet, die naast hem lag, in de zware drukkende nachtmerrie, als hij na lang wakker te hebben gelegen, insoesde, tot de bergstapelingen en rotslawine's grijnzende wogen op zijn hersenen; niemand kende hem in zijn angsten en bangheden voor zijn kinderen; hij, uiterlijk, de vroolijke, joviale vader; een normale bruut, zooals sommige kameraden hem hadden genoemd.

Soms, stilletjes, had hij nagedacht over dien naam en er om geglimlacht, omdat hij zich- zelven wist noch bruut, noch normaal. Langzamerhand, als van zelve, had hij vertoond aan allen die schijnkracht van stevig, sterk man, staal van spieren, en staal van eenvoudige levensopvatting: zijn goed man, goed vader en goed officier - terwijl binnen hem knaagde en hem opat zijn merg een zonderling monster: hij stelde het zich soms voor als een worm met pooten... Zie je; een groote, dikke worm; een beroerd, groot, dik beest, en dat in zijn body wroette met pooten, dat in zijn rug zat, en hem langzaam opvrat, ieder jaar meer, het verdomde, lamme gedierte... Natuurlijk, het wàs geen worm; hij wist wel, dat het geen worm was, geen worm was met pooten - maar het was net zoo, zie je - net een beest, een duizendpoot, die wroette... Dan voelde hij zich aan, trots alles trotsch op zijn flinke leden, zijn lenig onderhouden spieren, zijn schijnjeugd van niet zoo heel jong man meer, en dan begreep hij niet, dat het zoo zijn kon; dat door die leden, aan die spieren, diep in zijn mannemerg, die beroerde duizendpoot zanikte... Voor geen geld had hij er ooit een dokter over willen raadplegen; hij maakte beweging, reed paard, trok uit aan het hoofd van zijn escadron, en de koperen schettermuziek der trompetten, het dof gedreun van de paarden, de aanblik van zijn huzaren, - zijn jongens - maakte hem toch ook vroolijk inwendig, deed hem gedurende een morgen de beroerde duizendpoot vergeten. Kom, dacht hij dan, stoer te paard, recht zijn rug, flink zijn kop, mannelijk zijn blonde snor om zijn krullip - kom, donder nou maar op met die dwaze ideeën - en wees een vent, hoor, en geen zieke, nerveuze meid. Duizendpoot... duizendpoot... het is allemaal onzin... ik heb alleen gisteren een borrel gedronken en dat, verdomd, moest ik niet doen... Heelemaal, heelemaal geen borrel drinken... misschien heelemaal geen wijn zelfs... en ook niet meer rooken dan éen sigaar na den eten... Maar, zie je... niet drinken, niet rooken... dàt is de moeilijkheid...

Gerrit had juist gedaan met zijn ontbijt en zette kleine Gerdy neêr, toen er hevig getrokken werd aan de voordeurbel. Adeline schrikte, de kinderen joelden, hoog op:

- Tingeling, tingeling, tingeling! rammelde kleine Piet na, met zijn kroes tikkende tegen zijn bord.

- Stil! zei Adeline, bleek; zij had uit het raam gezien, en Dorine herkend, nerveus loo- pende heen en weêr voor de deur, in afwachting, dat zij geopend werd. Stil, dat is tante Dorine... Als er maar niets is, niets bij grootmama...

Maar Dorine was al open gedaan, en stortte binnen, in de eetkamer, zenuwachtig, een hoog roode kleur op haar gezicht, dat parelde onder haar stroohoed. Zij was boos, zij was driftig en het was onmogelijk de eerste oogenblikken haar te verstaan.

- Verbeeld je... verbeeld je...

Zij kwam niet uit hare woorden; een inwendig ziedende toorn maakte haar onmachtig te spreken, en daarbij was zij buiten adem, omdat zij heel hard had geloopen. In pieken stak haar haar, dat, al vroeg, begon te grijzen, uit den matelot, die danste op haar hoofd; hare kleêren hingen, nog meer dan gewoonlijk, als aangegooid om haar heen, en haar oogen knipten met een boozen, kwaadaardigen blik, een blik van ontevredenheid door tranen van ergernis heen.

- Verbeeld je... verbeeld je...

- Kom zusje, wees nu eens kalm, en vertel nu eens wat er is! maande Gerrit, goedig vaderlijk en jovialerig breed.

- Nu dan... verbeeld je... daar is me dat lamme mensch van morgen vroeg bij mama gekomen... en heeft een scène gemaakt...

- Welk lamme mensch?

- Maar zijn jullie dan doof? Dàt zeg ik je... dat BEGIN ik je te zeggen: juffrouw Velders, dat mensch, waar Ernst bij woont... en heeft me een scène gemaakt... en mama is heelemaal overstuur... en mama heeft mij laten roepen... Waarom mij! Waarom mij altijd! Wat kan ik? Ben ik een man? Waarom niet Karel? Waarom niet jou?... Neen, mama heeft natuurlijk MIJ laten roepen... Ik naar mama... maar mama was er ziek van - dat lamme mensch ook - ik toen met juffrouw Velders... naar Karel eerst... maar Karel... is van een onverschilligheid... een egoïst... een egoïst is Karel... Juffrouw Velders naar huis... Toen ik naar Ernst... en toen ik hem gezien had, ik naar jou... Gerrit, jij bent een man... jij weet... jij weet... Ik ben een vrouw... ik WEET niet wat er moet gedaan worden!

Nu huilde hare stem en zij barstte in tranen uit.

- Maar zusje, nu weet ik nog niet wat er gebeurd is? zei Gerrit kalm. - Maar Ernst, zeg ik je... Ernst, zeg ik je...

- Wat Ernst...

- Hij is gek!

- Hij is gek? ! - Ja, hij is gek... Hij is van nacht... op straat willen gaan... Hij is gek... Adeline had het kindermeisje gebeld: zij nam de kinderen meê.

- Hij is gek? herhaalde Gerrit en streek zich de hand over het hoofd.

- Hij is gek, herhaalde Dorine. Hij is gek... hij is gek.

- Nou, zei Gerrit vaag en vergoêlijkend; Ernst is altijd vreemd.

- Maar nu is hij gèk, zeg ik! schreeuwde Dorine schril. Als je me niet gelooven wilt, ga hem dan maar zien... Trouwens, er MOET iets gedaan worden. Ik, ik weet het niet. Ik ben een vrouw, hoor, en ik ben zelf zenuwachtig. Waarom heeft mama jou niet dadelijk laten roepen? Waarom mij? Waarom mij? En Karel... Karel... is een lammeling... Karel heeft dadelijk gezegd, dat hij verkouden was, dat hij niet uit kon gaan. Karel? Karel is een lammeling... Verkouden! Verkouden, als je broêr in eens gek is geworden...

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Hoofdstuk 1 (1) Глава Chapter Kapitel 1 (1) Κεφάλαιο 1 (1) 第一章（1） Глава 1 (1) Chapter 1 (1)

Toen Gerrit dien morgen wakker werd, voelde hij zich nevelig moê in zijn hoofd, als torste hij een landschap in zijne hersenen, een geheele stapeling van nevelige bergen, die zwaar drukken zouden op zijn brein... Zijn oogen bleven toe en hoewel wordende wakker, scheen zijn nachtmerrie nog na te duisteren, nachtmerrie van een verplettering onder zware rotslawine's, die hij vooral drukken voelde diep in zijn hoofd, zelfs al schemerde reeds, bewust, daglicht rood heen door zijn oogleden, gesloten. Когда|Геррит|тот|утро|проснулся|стал|почувствовал|он|себя|туманно|усталым|в|его|голове|как|нес|он|один|пейзаж|в|его|мозгах|одно|целое|нагромождение|из|туманных|гор|которые|тяжело|давили|бы|на|его|мозг|Его|глаза|оставались|закрыты|и|хотя|становясь|бодрым|казался|его|кошмар|еще|после|к|темнеть|кошмар|от|одного|раздавления|под|тяжелыми|лавинами|которые|он|особенно|давили|чувствовал|глубоко|в|его|голове|даже|уже|смеркалось|уже|сознательно|дневной свет|красный|сквозь|через|его|веки|закрыты |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||écrasement|||roche d'avalanche||||||||||||semerda||||||||| When|Gerrit|that|morning|awake|was|felt|he|himself|foggy|tired|in|his|head|as|carried|he|a|landscape|in|his|brain|a|whole|pile|of|foggy|mountains|that|heavily|pressing|would|on|his|brain|His|eyes|remained|closed|and|although|becoming|awake|seemed|his|nightmare|still|after|to|darken|nightmare|of|a|crushing|under|heavy|rock avalanches|that|he|especially|pressing|felt|||||||||||||||| |Gerrit||||||||||||||taşımak|||manzara||onun|||tam bir|yığın||sisli||||basmak||||beyin|||kaldı||||gökyüzü||gibi||kabus||||karanlık|kabus|||verplettering||ağır|rotslawine'nin||||basmak||o||||||şafak söküyordu||bilinçli|gündüz ışığı|kırmızı||||göz kapakları| ||||||||||||||||||ландшафт||||||||туманних|||||||||||||||вставати||||||||||||тяжкість|||Ротславіни||||||||||||сіріло||||||||очі| |||||||||nebuloso||||||torste|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||| عندما استيقظ جيريت في ذلك الصباح ، شعر بتعب ضبابي في رأسه ، كما لو كان يحمل منظرًا طبيعيًا في دماغه ، كومة كاملة من الجبال الضبابية ، والتي ستثقل كاهل دماغه ... ظلت عيناه مغمضتين ، وعلى الرغم من ذلك كان مستيقظًا ، كان كابوسه يبدو أكثر قتامة ، كابوس ساحق تحت الانهيارات الصخرية الثقيلة ، التي شعر بالضغط عليها بشكل خاص في رأسه ، على الرغم من أن ضوء النهار ، بوعي ، كان بالفعل يشفق باللون الأحمر من خلال جفنيه المغلقين. Gerrit o sabah uyandığında kafasında puslu bir yorgunluk hissetti, sanki beyninde bir manzara, beynine ağır gelecek bir yığın sisli dağ taşıyormuş gibi... Gözleri kapalıydı ve uyanmasına rağmen yukarı. , kabusu hala belirsiz görünüyordu, ağır kaya çığlarının altında ezilme kabusu, özellikle kafasının derinliklerinde baskılar hissetti, buna rağmen, bilinçli olarak, gün ışığı kırmızısı gözkapaklarından parıldadı, kapalıydı. Когда Геррит проснулся тем утром, он чувствовал себя туманно уставшим, как будто в его голове лежал пейзаж, целая куча туманных гор, которые тяжело давили на его мозг... Его глаза оставались закрытыми, и хотя он начинал просыпаться, его ночной кошмар все еще казался ему угрюмым, кошмаром о том, как его раздавило под тяжелыми лавинами, которые он особенно чувствовал глубоко в своей голове, даже когда уже начинало светать, осознанно, красный дневной свет пробивался сквозь его закрытые веки. When Gerrit woke up that morning, he felt hazy and tired in his head, as if he were carrying a landscape in his brain, a whole stack of misty mountains that would weigh heavily on his mind... His eyes remained closed and although he was waking up, it seemed that his nightmare still lingered, a nightmare of being crushed under heavy rock avalanches, which he especially felt pressing deep in his head, even though daylight was already dimly shining red through his closed eyelids. Hij lag groot, zwaar, wijdbeens in zijn bed, naast het al leêge bed van Adeline; hij voèlde, dat het leêg was, dat er niemand was in de slaapkamer, waarvan de overgordijnen waren opengetrokken, terwijl de valgordijnen laag hingen. Он|лежал|большой|тяжелый|широко расставленными|в|его|кровать|рядом|это|уже|пустой|кровать|от|Аделин|он|чувствовал|что|это|пусто|было|что|там|никто|был|в|этой|спальне|из которой|эти|занавески|были|открыты|пока|эти|жалюзи|низко|висели ||||écarté|||||||vide|||||sentait|||vide|||||||||||rideaux||tirées|||rideaux|était| He|lay|large|heavy|with legs spread|in|his|bed|next to|the|already|empty|bed|of|Adeline|he|felt|that|it|empty|was|that|there|nobody|was|in|the|bedroom|of which|the|curtains|were|drawn open|while|the|blinds|low|hung |||||||||||boş|||Adeline|||||boş||||||||yatak odası|||perde||açılmış||||| |||||||||||порожньому||||||||||||||||||||||||штори||висіли Он лежал большой, тяжелый, широко расставив ноги в своей постели, рядом с совершенно пустой постелью Аделины; он чувствовал, что она пуста, что в спальне никого нет, шторы были приоткрыты, в то время как занавески висели низко. He lay large, heavy, and spread-eagled in his bed, next to the completely empty bed of Adeline; he felt that it was empty, that there was no one in the bedroom, where the curtains had been drawn open, while the drapes hung low. En, wakker, bleven zijn oogleden toe, en zag hij door ze heen alleen het rood van den dag als door twee   roze schulpen: het scheen of hij nooit die twee loodzware kleppen naar boven over zijn oogen zoû kunnen heenslaan. И|бодрствующий|оставались|его|веки|закрытыми|и|видел|он|сквозь|их|через|только|это|красный|от|определенный артикль|день|как|сквозь|два|розовых|раковины|это|казалось|или|он|никогда|те|два|тяжелые|крышки|вверх|над|над|его|глаза|мог бы|могли|поднять ||||||||||||||||||||||coques|||||||||paupières||||||||lever And|awake|remained|his|eyelids|closed|and|saw|he|through|them|out|only|the|red|of|the|day|as|through|two|pink|shells|it|seemed|if|he|never|those|two|leaden|lids|up|above|over|his|eyes|would|be able to|lift ||kaldı||göz kapakları|||||||||||||||||pembe|kapaklar||gibi görünüyordu|||||||kapaklar|||||gözlerine|şeydi||açmak И, проснувшись, его веки оставались закрытыми, и он видел сквозь них только красный цвет дня, как через две розовые раковины: казалось, что он никогда не сможет поднять эти две тяжелые крышки над своими глазами. And, awake, his eyelids remained closed, and he saw through them only the red of the day as if through two pink shells: it seemed as if he could never lift those two leaden flaps over his eyes.

Door zijn groot zwaar lichaam, langzaam weg, vloeide de navermoeienis. Из-за|его|большого|тяжелого|тела|медленно|прочь|вытекала|эта|усталость |||||||fut||fatigue By|his|large|heavy|body|slowly|away|flowed|the|after-exertion fatigue |||||||||Nachwirkungen Через его большое тяжелое тело медленно уходила усталость. Through his large heavy body, the after-fatigue slowly flowed away. Hij voelde fyziek zich ellendig en begreep niet goed waarom. Он|чувствовал|физически|себя|ужасно|и|понимал|не|хорошо|почему He|felt|physically|himself|miserable|and|understood|not|well|why Он физически чувствовал себя ужасно и не понимал, почему. He felt physically miserable and did not quite understand why. Hij had den vorigen dag, eenvoudig, gedineerd met officieren in de Kur-restauratie te Scheveningen, een afscheidsdiner van een kameraad, die werd overgeplaatst naar Venlo, en het diner werd lang gerekt; veel champagne werd nagedronken; vroolijk waren zij verder gegaan - een paar, getrouwd, hadden goedmoedig gezegd van neen, waren toch meêgeloopen, om geen spelbrekers te zijn, en Gerrit, goedig, ook. Он|имел|тот|предыдущий|день|просто|ужинал|с|офицерами|в|тот|||в|Схевенингене|один|прощальный ужин|для|одного|товарища|который|был|переведен|в|Венло|и|он|ужин|был|долго|растянут|много|шампанского|был|выпит|весело|были|они|дальше|пошли|один|пара|женатые|сказали|добродушно|сказали|о|нет|были|все же|пошли вместе|чтобы|не|нарушители|быть|их|и|Геррит|добродушный|тоже |||précédent|||dîné||officiers||||restaurant||||dîner d'adieu||||||transféré||||||||duré||||nagédrank||||||||||||||||||||||||| He|had|the|previous|day|simply|dined|with|officers|in|the|||at|Scheveningen|a|farewell dinner|of|a|comrade|who|was|transferred|to|Venlo|and|the|dinner|was|long|drawn out|much|champagne|was|drunk afterwards|cheerfully|were|they|further|gone|a|couple|married|had|good-naturedly|said|of|no|were|still|walked along|to|no|party poopers|to|be|and|Gerrit|good-natured|also Накануне он просто ужинал с офицерами в курортном ресторане в Схевенингене, прощальный ужин для товарища, который переводился в Венло, и ужин затянулся; выпили много шампанского; они продолжали веселиться - пара, состоящая в браке, добродушно сказала «нет», но все равно пошла с ними, чтобы не быть занозой, и Геррит, добродушный, тоже. The previous day, he had simply dined with officers at the Kur restaurant in Scheveningen, a farewell dinner for a comrade who was being transferred to Venlo, and the dinner had dragged on; a lot of champagne was consumed; they had continued cheerfully - a couple, married, had good-naturedly said no, but had joined in anyway, to avoid being party poopers, and Gerrit, good-natured as well, had too. Tot hij ten laatste had gemeend, dat het zóo wel was en dat de kant, die de kameraden opgingen, niet meer was de zijne - hij, een redelijk, gematigd man, zonder overdrijving in iets, die veel hield van zijn kleine vrouw en al wroeging voelde haar misschien, zoo laat, wakker te zullen maken, wanneer hij, uitgekleed, in de slaapkamer kwam. До|он|в|последний|имел|думал|что|это|так|хорошо|было|и|что|тот|путь|который|те|товарищи|шли|не|больше|был|тот|его|он|один|разумный|умеренный|человек|без|преувеличения|в|чем-либо|который|сильно|любил|от|его|маленькой|жены|и|уже|угрызения совести|чувствовал|ее|возможно|так|поздно|будить|слишком|будут|делать|когда|он||в|тот|спальню|пришел ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||uitgekleed|||| Until|he|at|latest|had|thought|that|it|so|well|was|and|that|the|side|that|the|comrades|were going up|not|anymore|was|the|his|he|a|reasonable|moderate|man|without|exaggeration|in|anything|who|much|loved|of|his|little|wife|and|already|regret|felt|her|perhaps|so|late|awake|to|would|wake|when|he||in|the|bedroom|came Пока он в конце концов не решил, что так будет лучше, и что путь, по которому шли товарищи, больше не был его - он, разумный, умеренный человек, без преувеличений в чем-либо, который очень любил свою маленькую жену и уже чувствовал угрызения совести, что, возможно, разбудит ее так поздно, когда он, раздетый, вошел в спальню. Until he finally thought that this was enough and that the path his comrades were taking was no longer his - he, a reasonable, moderate man, without exaggeration in anything, who loved his little wife and already felt remorse for perhaps waking her up so late when he came into the bedroom, undressed. Wakker was zij wel geworden, maar hij had haar dadelijk met zijn goedige bromstem gesust, en zij was daarop weêr ingeslapen. Проснувшись|была|она|действительно|стала|но|он|имел|её|сразу|с|его|доброй|грубоватый голос|успокоил|и|она|была|затем|снова|заснула ||||||||||||gentille|voix bourrue|apaisée||||||endormie Awake|was|she|indeed|become|but|he|had|her|immediately|with|his|good-natured|gruff voice|soothed|and|she|was|thereafter|again|fallen asleep Она, конечно, проснулась, но он сразу же успокоил ее своим добродушным голосом, и она снова заснула. She had indeed woken up, but he had immediately soothed her with his good-natured gruff voice, and she had then fallen back asleep. Hij had lang open-oogen gelegen, boos, dat hij niet kon slapen, dat   hij zoo verleerde een glas wijn meê te drinken; eindelijk, heel licht al de morgen, was hij langzaam-aan weggesoesd, in nevels van gedroom, en langzamerhand waren de nevels de landschappen geworden, de stapeling van nevelige bergen, die zwaar drukten op zijn brein, tot zij in rotslawines neêrbrokkelden. Он|имел|долго|||лежал|сердитый|что|он|не|мог|спать|что|он|так|разучился|один|стакан|вино|вместе|инфинитивная частица|пить|наконец|очень|рано|уже|этот|утро|был|он|||уснул|в|тумане|от|сновидений|и|постепенно|были|эти|туманы|эти|пейзажи|стали|эти|нагромождение|от|туманных|гор|которые|тяжело|давили|на|его|разум|пока|они|в|лавины|не обрушились |||||||||||||||verleerde|||||||||||||||||s'endormir||||rêve|||||neiges|||||||||||drukten|||||||rocheuses|ne s'était pas endormi He|had|long|||lain|angry|that|he|not|could|sleep|that|he|so|unlearned|a|glass|wine|along|to|drink|finally|very|light|already|the|morning|was|he|||dozed off|in|mists|of|dream|and|gradually|were|the|mists|the|landscapes|become|the|accumulation|of|misty|mountains|that|heavily|pressed|on|his|brain|until|they|in|rock avalanches|crumbled down Он долго лежал с открытыми глазами, сердитый, что не может уснуть, что так разучился пить бокал вина; наконец, очень легким утром, он медленно заснул, в тумане снов, и постепенно туманы стали пейзажами, нагромождением туманных гор, которые тяжело давили на его разум, пока не обрушились в каменных лавинах. He had lain there for a long time with his eyes open, angry that he could not sleep, that he had so unlearned to drink a glass of wine; finally, very lightly all morning, he had slowly dozed off, in mists of dreams, and gradually the mists had become landscapes, the piling of misty mountains that weighed heavily on his brain, until they crumbled into rock avalanches. Nu eindelijk schudde hij zich uit die zwaarte, nam zijn bad, en verwonderde zich, toen hij zich naakt zag - frisch blank van vel en vleesch, zwaarspierig gebouwd, een mooie blonde kerel nog, niettegenstaande zijn acht-en-veertig jaren - dat hij soms van die vreemde buien had, als een juffershondje. Ну|наконец|стряхнул|он|себя|от|той|тяжести|принял|свое|ванну|и|удивился|себя|когда|он|себя|голым|увидел|свежим|светлым|от|кожи|и|мяса|крепким|сложением|один|красивый|блондин|парень|еще|несмотря на|его||||лет|что|он|иногда|от|тех|странных|настроений|имел|как|один|собачка для девочек |||||||lourdeur|||||s'étonna||||||||blanc|||||de corpulence||||blond|||malgré|||||||||||||||| Now|finally|shook|he|himself|out|that|heaviness|took|his|bath|and|wondered|himself|when|he|himself|naked|saw|fresh|fair|of|skin|and|flesh|heavily muscled|built|a|handsome|blonde|guy|still|despite|his||||years|that|he|sometimes|of|those|strange|moods|had|like|a|little lapdog Теперь, наконец, он стряхнул с себя эту тяжесть, принял ванну и удивился, когда увидел себя голым - свежий, гладкий, с крепким телосложением, красивый блондин, несмотря на свои сорок восемь лет - что иногда у него были такие странные настроения, как у собачки. Now he finally shook off that heaviness, took his bath, and was astonished when he saw himself naked - fresh and fair-skinned, heavily muscled, still a handsome blonde guy, despite his forty-eight years - that he sometimes had those strange moods, like a little lady's dog. Hij poogde nu, uit de groote spons telkens het water met stroomen over zich uitknijpende, die buien te ontkennen, haalde er, in zich mopperend, zijn schouders over op, en kneep het water uit, kneep het uit, tot het plaste en spatte rondom hem heen. Он|пытался|сейчас|из|большой|большой|губка|каждый раз|его|вода|с|потоками|над|себя|выжимающейся|те|дожди|(частица отрицания)|отрицать|поднял|это|в|себя|ворча|свои|плечи|над|вверх|и|выжал|его|вода|из|выжал|его|из|до|его|мочился|и|брызгал|вокруг|него|вокруг ||||||||||||||en pressant|||||||||||||||||||a pressé||||||||autour||il He|tried|now|from|the|large|sponge|each time|the|water|with|streams|over|himself|squeezing out|those|downpours|to|deny|shrugged|it|in|himself|grumbling|his|shoulders|about|up|and|squeezed|it|water|out|squeezed|it|out|until|it|urinated|and|splashed|around|him|around Теперь он пытался, выжимая воду из большой губки, отрицать эти настроения, ворча про себя, он пожал плечами и выжимал воду, выжимал, пока она не начала брызгать вокруг него. He now tried to deny those moods, squeezing the water out of the large sponge in streams over himself, muttering to himself, shrugged it off, and squeezed the water out, squeezed it out, until it splashed and sprayed around him. Het was of hij de loomheid uit zich wegwaschte; hij haalde diep adem, welfde zijn borst, voelde zich sterk weêr worden, en, naakt steeds, nam hij zijn halters, en werkte, trots op zijn bicepsen, die waren als twee rollende kogels. Это|было|как будто|он|(определенный артикль)|вялость|из|себя|смывал|он|сделал|глубокий|вдох|выгнул|его|грудь|чувствовал|себя|сильным|снова|становиться|и|нагим|всегда|взял|он|свои|гантели|и|работал|гордясь|на|свои|бицепсы|которые|были|как|два|катящиеся|шара |||||lenteur|||lavait|||||voûta||||||revenir||||||||||||||biceps|||||roulantes|kilos It|was|as if|he|the|laziness|out of|himself|washed away|he|took|deep|breath|arched|his|chest|felt|himself|strong|again|becoming|and|naked|always|took|he|his|weights|and|worked|proud|of|his|biceps|which|were|like|two|rolling|bullets Казалось, он смывал с себя вялость; он глубоко вздохнул, расправил грудь, почувствовал, как снова становится сильным, и, оставаясь голым, взял свои гантели и начал тренироваться, гордясь своими бицепсами, которые были как два катящихся шара. It was as if he washed the lethargy away; he took a deep breath, puffed out his chest, felt himself becoming strong again, and, still naked, took his weights and worked out, proud of his biceps, which were like two rolling balls. Zijn oogen kregen hunne gewone uitdrukking, glimp van guitigheid, als van inwendige spotting, die ook jovialerig krullen kon rondom zijn blonden   snor; de rimpels streken weg uit zijn voorhoofd, dat zich hooger welfde, naarmate zijn blonde kop begon te kalen, en het bloed scheen normaal door zijn groot lichaam te stroomen, na het bad en de vijf minuten beweging, want zijn wangen kleurden zich, geschoren nu, met een bijna rozen blos. Его|глаза|получили|их|обычное|выражение|проблеск|от|озорства|как|от|внутреннего|насмешки|который|тоже|веселый|завитки|мог|вокруг|его|блондинистый|ус||морщины|исчезли|прочь|из|его|лоб|который|себя|выше|поднимался|по мере того как|его|блондинистая|голова|начал|||и||кровь|казалась|нормально|через|его|большое|тело||течь|после||ванна|и||пять|минут|движения|потому что|его|щеки|окрашивались|себя|выбритый|сейчас|с||почти|розовым|румянцем |||leur|habituelle|expression|||malice|||intérieure|moquerie|||jovialement||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||| His|eyes|received|their|usual|expression|glimmer|of|mischief|as|of|internal|mockery|which|also|jovially|curls|could|around|his|blonde|mustache|the|wrinkles|stroked|away|from|his|forehead|that|itself|higher|arched|as|his|blonde|head|began|to||and|it|blood|seemed|normal|through|his|large|body|to|flow|after|the|bath|and|the|five|minutes|exercise|for|his|cheeks|colored|themselves|shaved|now|with|a|almost|rosy|blush Его глаза вернули себе обычное выражение, проблеск озорства, как будто внутреннего насмешливого настроения, которое также могло весело изгибаться вокруг его светлой усов; морщины исчезли с его лба, который поднимался выше, по мере того как его светлая голова начинала лысеть, и кровь, казалось, нормально текла по его большому телу после ванны и пяти минут движения, потому что его щеки, теперь выбритые, окрашивались в почти розовый румянец. His eyes regained their usual expression, a glimmer of mischief, as if from internal mockery, which could also jovially curl around his blonde mustache; the wrinkles smoothed out from his forehead, which arched higher as his blonde head began to bald, and the blood seemed to flow normally through his large body after the bath and five minutes of exercise, for his cheeks colored, now shaven, with an almost rosy blush. En hij kon nog maar niet besluiten zich aan te kleeden; hij bezag zich, zijn groot, sterk, frisch lichaam, dat hij nog eens na-masseerde, trotsch als hij was op zijn spieren, als een vrouw op haar mooie vormen. И|он|мог|еще|но|не|решить|себя|к|инфинитивная частица|одеться|он|смотрел|себя|его|большое|сильное|свежее|тело|которое|он|еще|один раз|||гордый|как|он|был|на|его|мышцы|как|одна|женщина|на|ее|красивые|формы And|he|could|yet|but|not|decide|himself|to|infinitive marker|dress|he|looked at|himself|his|large|strong|fresh|body|which|he|again|once|||proud|as|he|was|of|his|muscles|as|a|woman|of|her|beautiful|forms И он все еще не мог решиться одеться; он смотрел на себя, на свое большое, сильное, свежее тело, которое он снова массировал, гордясь своими мышцами, как женщина своими красивыми формами. And he still couldn't decide to get dressed; he looked at himself, his large, strong, fresh body, which he massaged again, proud as he was of his muscles, like a woman with her beautiful shapes. Toen, in enkele minuten, kleedde hij zich in uniform, ging naar beneden, ontbeet. Тогда|за|несколько|минут|одел|он|себя|в|форму|пошел|вниз|вниз|позавтракал Then|in|a few|minutes|dressed|he|himself|in|uniform|went|down|stairs|ate breakfast Затем, через несколько минут, он оделся в форму, спустился вниз и позавтракал. Then, in a few minutes, he dressed in uniform, went downstairs, and had breakfast. De kinderen omringden hem dadelijk: en hij voelde zich dadelijk de vader, zijn hart vol van vaderlijkheid, dol als hij was op zijn kinderen. Определенный артикль|дети|окружили|его|немедленно|и|он|чувствовал|себя|немедленно|Определенный артикль|отец|его|сердце|полным|от|отцовской любви|безумно|как|он|был|на|его|дети The|children|surrounded|him|immediately|and|he|felt|himself|immediately|the|father|his|heart|full|of|fatherliness|crazy|as|he|was|on|his|children Дети сразу окружили его: и он сразу почувствовал себя отцом, его сердце было полно отцовской любви, так как он был без ума от своих детей. The children immediately surrounded him: and he immediately felt like a father, his heart full of fatherly love, as he was fond of his children. Alex en Guy kon hij nog net zien naar school gaan, met hun tasschen; de school was vlakbij en zij gingen alleen: twee kleine besliste dreumessen al van negen en zeven jaar, maar de andere kinderen - behalve de oudste, Marietje, ook al naar school - aten hun boterham rondom de ronde tafel, terwijl Adeline voor haar theeblad zat. Алекс|и|Гай|мог|он|еще|только что|увидеть|в|школу|идти|с|их|рюкзаками|эта|школа|была|рядом|и|они|шли|одни|два|маленьких|решительных|озорников|уже|в|девять|и|семь|лет|но|другие||дети|кроме|самой|старшей|Марийке|тоже|уже|в|школу|ели|их|бутерброд|вокруг|этого|круглого|стола|пока|Аделина|за|ее|чайным столиком|сидела Alex|and|Guy|could|he|just|barely|see|to|school|go|with|their|little bags|the|school|was|nearby|and|they|went|alone|two|small|determined|toddlers|already|of|nine|and|seven|years|but|the|other|children|except|the|oldest|Marietje|also|already|to|school|ate|their|sandwich|around|the|round|table|while|Adeline|in front of|her|tea tray|sat Алекса и Гая он еще успел увидеть, как они идут в школу с рюкзаками; школа была совсем рядом, и они шли одни: два маленьких решительных сорванца, девять и семь лет, но другие дети - кроме старшей, Маритje, которая тоже уже пошла в школу - ели свои бутерброды вокруг круглого стола, в то время как Аделина сидела за своим чайным столиком. He could just see Alex and Guy going to school with their little bags; the school was nearby and they went alone: two small determined little boys of nine and seven years old, but the other children - except for the oldest, Marietje, who was also already on her way to school - were eating their sandwiches around the round table, while Adeline sat with her tea tray. En Gerrit, in de kleine eetkamer, aan de ronde tafel, voelde zich weêr normaal worden, geheel en al, om zijn vrouw en om zijn kinderen. И|Геррит|в|маленькой|маленькой|столовой|за|круглым|круглым|столом|чувствовал|себя|снова|нормально|становиться|полностью|и|все|ради|его|жены|и|ради|его|детей And|Gerrit|in|the|small|dining room|at|the|round|table|felt|himself|again|normal|become|completely|and|entirely|for|his|wife|and|for|his|children А Геррит, в маленькой столовой, за круглым столом, снова почувствовал себя нормальным, полностью, из-за своей жены и своих детей. And Gerrit, in the small dining room, at the round table, felt himself becoming normal again, completely, for his wife and for his children. De eetkamer was klein   en dood-eenvoudig van meubel, gemeubeleerd met het hoogst noodzakelijke: Adeline, twee-en-dertig nu, leek al ouder, was een dik moedertje, weinig spraakzaam, vol van de kleine zorgen voor het troepje, en Gerrit, luidruchtig, tot hij geheel het kamertje vulde met het blijde gebulder van zijn commando-stem, was oogenblikkelijk vol grap en pleizier. Определенный артикль|столовая|была|маленькой|и|||из|мебели|обставлена|с|это|крайне|необходимое|Аделина||и||||||был||||||полон||||||||и||||||||||||||||||||||удовольствия The|dining room|was|small|and|||of|furniture|furnished|with|the|highest|necessary|Adeline||and||||||was||||||full|of|||||||and||||||||||||||||||||||fun Столовая была маленькой и совершенно простой по мебели, обставленной самым необходимым: Аделина, которой сейчас тридцать два, казалась уже старше, была толстой мамочкой, мало говорила, полна мелких забот о своем маленьком семействе, а Геррит, громкий, пока полностью не заполнил комнату радостным гулом своего командирского голоса, был мгновенно полон шуток и удовольствия. The dining room was small and dead-simple in furniture, furnished with the bare necessities: Adeline, now thirty-two, seemed older, was a plump little mother, not very talkative, full of small worries for the little group, and Gerrit, loud, filling the whole room with the cheerful booming of his commanding voice, was immediately full of jokes and fun. Er zaten rondom de tafel een zestal jongeren: Adèletje, Gerdy, twee meisjes; Constant en Jan, Piet en Klaasje: drie jongens, en de laatste baby, een meisje, die Gerrit, de drie laatste, zoo had genoemd, uit ergernis om de heel mooie namen der anderen: namen, Alexander, Guy, Geraldine, uit Adeline's familie, terwijl Marie en Constant die waren van mama en papa Van Lowe. Там|сидели|вокруг|стола|стола|шесть|шесть|молодежи|Адэлетия|Герди|две|девочки|Констант|и|Ян|Пит|и||три||и||||||которые||||||||||||||||||||||||||и||||Ван|||||Лоу There|were sitting|around|the|table|a|group of six|young people|Adèletje|Gerdy|two|girls|Constant|and|Jan|Piet|and|Klaasje|three|boys|and|the|last|baby|a|girl|who|Gerrit|the|three|last|so|had|named|out of|annoyance|at|the|very|beautiful|names|of the|others|names|Alexander|Guy|Geraldine|from|Adeline's|family|while|Marie|and|Constant|those|were|from|mama|and|papa|Van|Lowe Вокруг стола сидело около шести молодых людей: Аделетта, Герди, две девушки; Констант и Ян, Пит и Клаас: три мальчика, и последняя девочка, которую назвали Герт, последние трое, так назвал, из-за раздражения от очень красивых имен других: имена, Александр, Гай, Жеральдина, из семьи Аделины, в то время как Мария и Констант были именами мамы и папы Ван Лоу. Around the table sat a group of six young people: Adèletje, Gerdy, two girls; Constant and Jan, Piet and Klaasje: three boys, and the last baby, a girl, whom Gerrit had named, the last three, out of annoyance at the very beautiful names of the others: names like Alexander, Guy, Geraldine, from Adeline's family, while Marie and Constant were names from mama and papa Van Lowe. Hoor eens, niet zoo veel mooie namen, had Gerrit gezegd, toen Jan geboren zoû worden, en na Klaasje - een naam, die de heele familie afschuwelijk vond - had Gerrit gezegd: komt er nu nog een, dan heet het kind naar mij - Gerrit - of het een jongen is of een meid. Слушай|раз|не|так|много|красивые|имена|сказал|Геррит|сказал|когда|Ян|рожден|должен|быть|и|после|Клаасье|одно|имя|которое|вся|вся|семья|ужасно|считала|сказал|Геррит|сказал|приходит|там|сейчас|еще|один|тогда|будет называться|это|ребенок|по имени|мне|Геррит|или|это|один|мальчик|есть|или|одна|девочка ||||||||||||||||||||||||horrible|||||||||||||||||||||||| Listen|once|not|so|many|beautiful|names|had|Gerrit|said|when|Jan|born|would|be|and|after|Klaasje|a|name|which|the|whole|family|awful|found|had|Gerrit|said|comes|there|now|another|one|then|is called|it|child|after|me|Gerrit|whether|it|a|boy|is|or|a|girl Слушай, не так много красивых имен, сказал Герт, когда Ян должен был родиться, и после Клааса - имя, которое вся семья считала ужасным - Герт сказал: если еще одно, то ребенка назовут в мою честь - Герт - независимо от того, мальчик это или девочка. Listen, not so many beautiful names, Gerrit had said, when Jan was to be born, and after Klaasje - a name that the whole family found dreadful - Gerrit had said: if there is another one, then the child will be named after me - Gerrit - whether it is a boy or a girl. Gertrude, dan toch, had Adeline geopperd, maar: neen, had Gerrit gezegd: is het een meid, dan heet ze tòch Gerrit. Гертруда|тогда|всё-таки|(прошедшая форма глагола 'иметь')|Аделина|предложила|но||(прошедшая форма глагола 'иметь')|Геррит|сказал|есть|это|одна|девочка|тогда|зовётся|она||Геррит |||||suggéré|||||||||||||| Gertrude|then|after all|had|Adeline|suggested|but||had|Gerrit|said|is|it|a|girl|then|is called|she|still|Gerrit Гертруда, тогда, предложила Аделина, но: нет, сказал Герт: если это девочка, то ее все равно назовут Герт. Gertrude, then, had Adeline suggested, but: no, Gerrit had said: if it is a girl, then she will still be named Gerrit. De dolheden van Gerrit waren mama Van Lowe's wanhoop, maar tot nog toe was er van een klein-   dochtertje Gerrit nog geen sprake geweest. (артикль)|проделки|предлог|Геррит|были|мама|(фамилия)||отчаяние|но|до|еще|пока|была|там|(предлог)|(артикль)||дочкой|Геррит|еще|никакого|упоминания|не было ||||||||||||||||||||||question| The|antics|of|Gerrit|were|mom|Van|Lowe's|despair|but|until|yet|now|was|there|of|a||daughter|Gerrit|yet|no|mention|been Шалости Герт были отчаянием мамы Ван Лоу, но до сих пор не было речи о внучке Герт. Gerrit's antics were mama Van Lowe's despair, but so far there had been no talk of a granddaughter named Gerrit.

Gerrit had geen voorkeur. Геррит|имел|никакого|предпочтения Gerrit|had|no|preference Герт не имел предпочтений. Gerrit had no preference. Zijn lange armen zwaaiden om zoo veel kinderen rond als hij maar kon en hij trok er op zijn knieën, tusschen zijn knieën, bijna onder zijn voeten, en door een wonderlijk toeval had hij er nog nooit éen een arm of been gebroken, zoodat Adeline en de kinderen zelve nooit bang waren - en alleen mama Van Lowe, woonde ze Gerrits omhelzingen bij, duizende angsten uitstond. Его|длинные|руки|махали|вокруг|так|много|детей|кругом|как|он|только|мог|и|он|тянул|их|на|свои|колени|между|своими|коленями|почти|под|своими|ногами|и|через|одно|удивительное|совпадение|имел|он|их|еще|никогда|один|один|рука|или|нога|сломана|так что|Аделина|и|(определенный артикль)|дети|сами|никогда|испуганы|были|и|только|мама|(предлог)|Лоу|жила|они|Гэрритса|объятия|при|тысячи|страхов|испытывала |||swinguaient|||||||||||||||||||||||||||merveilleux|hasard|||||||||||||||||||||||||||||||mille|angsten|uitstond His|long|arms|swung|around|so|many|children|around|as|he|but|could|and|he|pulled|them|on|his|knees|between|his|knees|almost|under|his|feet|and|by|a|wonderful|coincidence|had|he|them|still|never|one|an|arm|or|leg|broken|so that|Adeline|and|the|children|themselves|never|afraid|were|and|only|mama|Van|Lowe|lived|they|Gerrit's|hugs|at|thousands|fears|endured Его длинные руки размахивали вокруг так много детей, сколько он только мог, и он тянул их на коленях, между коленями, почти под ногами, и по чудесному стечению обстоятельств у него никогда не было сломано ни одной руки или ноги, так что Аделина и сами дети никогда не боялись - и только мама Ван Лоу, присутствуя при объятиях Геррита, испытывала тысячи страхов. His long arms swung around as many children as he could, and he pulled them on his knees, between his knees, almost under his feet, and by a miraculous coincidence, he had never broken a single arm or leg, so Adeline and the children themselves were never afraid - and only Mama Van Lowe, who witnessed Gerrit's embraces, endured thousands of fears. En de kinderen, in hun vader, schenen te zien de vreugde van het leven, eene vreugde, die zij zich instinctief al heel gauw voorstelden als een groote man, een huzaar, met luide stem en veel moppen, met hooge rijlaarzen en een kletterende sabel... Gerdy was een klein kindje van zeven en dolletjes op liefkoozing, en zoodra ze Gerrit zag, hing ze aan hem, nestelde ze op zijn schoot, wreef haar kopje tegen zijn tressen, trok aan zijn snor, duwde hare vuistjes in zijn oogen. И|(определенный артикль)|дети|в|их|отец|казались|(частица)|видеть|(определенный артикль)|радость|жизни|(определенный артикль)|жизнь|(артикль)|радость|которая|они|себя|инстинктивно|уже|очень|скоро|представляли|как|(неопределенный артикль)|большой|человек|(неопределенный артикль)|гусар|с|громким|голосом|и|много|шуток|с|высокими|сапогами|и|(неопределенный артикль)|звенящей|саблей|Герди|была|(неопределенный артикль)|маленькой|девочкой|(предлог)|семи|и|безумно|на|ласке|и|как только|она|Геррит|увидела|повисла|она|на|нем|устроилась|она|на|его|коленях|терла|ее|головку|о|его|волосы|тянула|за|его|усы|толкнула|ее|кулачки|в|его|глаза |||||||||||||||||||||||se représentaient||||||hussard||||||blagues||grande||||kletterende|sabre|||||||||blagues||caresses||dès||||||||nestée||||||||||tresses|||||duvaient||vuistjes||| And|the|children|in|their|father|seemed|to|see|the|joy|of|the|life|a|joy|that|they|themselves|instinctively|already|very|||as|a|great|man|a|hussar|with|loud|voice|and|many|jokes|with|high|riding boots|and|a|clattering|saber|Gerdy|was|a|small|child|of|seven|and|crazy|on|affection|and|as soon as|she|Gerrit|saw|hung|she|on|him|nestled|she|on|his|lap|rubbed|her|little head|against|his|curls|pulled|on|his|mustache|pushed|her|little fists|into|his|eyes А дети, в своем отце, казались видеть радость жизни, радость, которую они инстинктивно очень быстро представляли себе как большого человека, гусара, с громким голосом и множеством шуток, в высоких сапогах и с звенящим саблей... Герди была маленькой девочкой семи лет и обожала ласки, и как только она видела Геррита, она вешалась на него, устраивалась у него на коленях, терла свою головку о его волосы, тянула за его усы, толкала свои кулачки в его глаза. And the children seemed to see in their father the joy of life, a joy that they instinctively imagined very quickly as a big man, a hussar, with a loud voice and many jokes, with high riding boots and a clattering saber... Gerdy was a little girl of seven and crazy about cuddling, and as soon as she saw Gerrit, she hung on him, nestled on his lap, rubbed her little head against his hair, pulled at his mustache, and pushed her little fists into his eyes. Of zij sloeg hare armpjes om zijn hals en bleef zoo, de anderen rustig aankijkende, omdat zij papa voor zich had overwonnen. Или|она|обняла|её|ручки|вокруг|его|шею|и|осталась|так|другие|другие|спокойно|смотря|потому что|она|папа|перед|собой|имела|победила ||||bras||||||||||regardant|||||||vaincu Or|she|threw|her|arms|around|his|neck|and|remained|like that|the|others|calmly|looking at|because|she|dad|in front of|herself|had|defeated Или она обнимала его за шею и оставалась так, спокойно глядя на остальных, потому что она победила папу. Or she wrapped her little arms around his neck and stayed like that, calmly looking at the others, because she had conquered her papa. Ook nu verliet ze haar stoel, kroop onder tafel op Gerrits knieën, en at uit zijn bord, hoewel Adeline wel even wat zei... Также|сейчас|покинула|она|её|стул|ползла|под|стол|на|Геррита|коленях|и|ела|из|его|тарелка|хотя|Адалина|действительно|немного|что-то|сказала ||quittera|||||||||||||||||||| Now|now|left|she|her|chair|crawled|under|table|on|Gerrit's|knees|and|ate|from|his|plate|although|Adeline|indeed|for a moment|something|said Она снова покинула свой стул, ползла под стол на колени к Герриту и ела из его тарелки, хотя Аделина немного что-то сказала... Even now she left her chair, crawled under the table onto Gerrit's knees, and ate from his plate, although Adeline did say something for a moment...

Gerrit at, met Gerdy op zijn schoot, en om   hem heen, als van vogeltjes, tjilpten de dunne stemmetjes. Геррит|ел|с|Герди|на|его|коленях|и|вокруг|него|вокруг|как|от|птички|щебетали|маленькие|тонкие|голоса |||||||||||||oiseaux|chantaient|||voix Gerrit|ate|with|Gerdy|on|his|lap|and|around|him|around|like|of|little birds|chirped|the|thin|voices Геррит ел, с Герди на коленях, а вокруг него, как от птичек, щебетали тонкие голоса. Gerrit ate, with Gerdy on his lap, and around him, like little birds, the thin voices chirped. En dat getjilp, in hem, gaf een verheldering, zoodat hij eerst glimlachte en toen grappen met Klaasje maakte, de baby in haar baby-stoel, die naast hem wat dommetjes zat en nog niet heel veel zei, achterlijkjes alleen maar dreinde en drensde. И|это|щебетание|в|него|дало|одно|прояснение|так что|он|сначала|улыбнулся|и|потом|шутки|с|Клаасей|делал|этот|ребенок|в|ее|||который|рядом|с ним|немного|глупыми|сидел|и|еще|не|очень|много|говорил|отсталые|только|но|плакал|и|капризничал ||gémissement|||||éclaircissement|||||||des blagues||||||||||||||bêtises||||||||dommetjes|||donnait||drensde And|that|chirping|in|him|gave|a|clarification|so that|he|first|smiled|and|then|jokes|with|Klaasje|made|the|baby|in|her|||who|next to|him|a little|silly|sat|and|still|not|very|much|spoke|little backward ones|only|but|whined|and|dribbled И это щебетание в нем дало прояснение, так что он сначала улыбнулся, а потом стал шутить с Клаасом, младенцем в ее детском кресле, который сидел рядом с ним, немного глуповатый и еще не очень много говорил, только жаловался и капризничал. And that chirping in him gave a clarification, so that he first smiled and then made jokes with Klaasje, the baby in her baby chair, who sat next to him a bit dim-witted and didn't say much yet, just whined and fussed. Hij had den laatsten tijd een vreemde verteedering als hij zijn kinderen aanzag, alsof hij zich verwònderde over zooveel blond leven, dat hij gewonnen had - hij, die toch altijd gezegd had: kinderen moetje hebben, zonder kinderen heb je geen leven, zonder kinderen blijft er niets van je over, je kinderen zetten je voort... Dat was van het begin van zijn huwelijk, hij, vrij laat getrouwd met een heel jong vrouwtje, zijn beginsel geweest: kinderen verwekken, zooveel kinderen maar mogelijk, omdat hij er een troosteloosheid vond in de gedachte, dat niets van hem zoû overblijven... En nu, als hij ze om zich heen zag, nu dat Marietje, Adèletje, Alex, twaalf waren en tien en negen, nu had hij soms, diep in zich, een verwondering om ze, een verteedering, en een weemoed, als bedacht hij heel plotseling: waar komen ze toch van daan en waarom zijn zij rondom mij heen... Een vreemde naïve verwondering, als voor het   raadsel der geboorte, het geheim van het menschelijk leven, plotseling ondoordringbaar voor hèm, vader en echtgenoot. Он|имел|определенный артикль|последний|время|одно|странное|умиление|когда|он|свои|дети|смотрел на|как будто|он|себя|удивлял|над||светлых|жизни|который|он|выиграл|имел|он|который|все же|всегда|говорил|имел|дети|должен||без|детей|иметь|тебя||жизни|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||и||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||мужом |||||||tendresse|||||regardait||||s'étonnait|||blond||||gagné|||||||||devait||||||||||||||||||||||||||||mariage|||||||||||principe|||verwekken|||||||||tristesse||||||||||survivre|||||||||||||||||||||||||||||étonnement|||||||nostalgie|||||||||||à||||||||||naïve|||||énig||||||||||ondoordringbaar||il|||époux He|had|the|last|time|a|strange|tenderness|when|he|his|children|looked at|as if|he|himself|wondered|about||blond|life|that|he|gained|had|he|who|yet|always|said|had|children|must|have|without|children|have|your|no|life|without|children|remains|there|nothing|of|you|over|your|children|set|you|forward|That|was|from|the|beginning|of|his|marriage|he|quite|late|married|with|a|very|young|wife|his|principle|been|children|to have||children|but|possible|because|he|there|a|hopelessness|found|in|the|thought|that|nothing|of|him|would|remain|And|now|when|he|them|around|himself|around|saw|now|that|Marietje|Adèletje|Alex|twelve|were|and|ten|and|nine|now|had|he|sometimes|deep|in|himself|a|wonder|about|them|a|tenderness|and|a|melancholy|as|realized|he|very|suddenly|where|come|they|yet|from|there|and|why|are|they|around|me|around|A|strange|naive|wonder|as|for|the|riddle|of the|birth|the|secret|of|the|human|life|suddenly|impenetrable|for|him|father|and|husband В последнее время он испытывал странное умиление, когда смотрел на своих детей, как будто удивлялся такому количеству светлой жизни, которую он приобрел - он, который всегда говорил: нужно иметь детей, без детей у тебя нет жизни, без детей от тебя ничего не останется, твои дети продолжают тебя... Это было с самого начала его брака, он, женившийся довольно поздно на очень молодой женщине, всегда придерживался принципа: рожать детей, сколько только возможно, потому что он находил в мысли о том, что от него ничего не останется, безысходность... И теперь, когда он видел их вокруг себя, теперь, когда Маритке, Адэте, Алексу было двенадцать, десять и девять, у него иногда, глубоко внутри, возникало удивление к ним, умиление и грусть, как будто он вдруг задумался: откуда они вообще взялись и почему они вокруг меня... Странное наивное удивление, как перед загадкой рождения, тайной человеческой жизни, внезапно ставшей непроницаемой для него, отца и мужа. Lately, he had felt a strange tenderness when he looked at his children, as if he was amazed by so much blonde life that he had gained - he, who had always said: you must have children, without children you have no life, without children nothing of you remains, your children carry you on... That had been his principle from the beginning of his marriage, he, marrying quite late to a very young woman: to have children, as many children as possible, because he found a bleakness in the thought that nothing of him would remain... And now, as he saw them around him, now that Marietje, Adèletje, Alex were twelve, ten, and nine, he sometimes felt, deep within him, a wonder about them, a tenderness, and a melancholy, as if he suddenly thought: where do they come from and why are they around me... A strange naive wonder, as for the riddle of birth, the secret of human life, suddenly impenetrable to him, father and husband. Dan spiedde hij uit, of hij zien zoû in Adeline die zelfde vreemd naïve verwondering; maar neen, rustig ging zij haar gang van blond moedertje en huiselijk vrouwtje, heel eng van gedachten, eenvoudig van ziel, zij, die rustigjes-weg, als een plicht, aan haar man had gebaard hare blonde kindertjes, en ze opvoedde als zij meende, dat goed was. Затем|посмотрел|он|наружу|или|он|увидеть|мог бы|в|Аделина|которая|то же самое|странное|наивное|удивление|но|нет|спокойно|шла|она|ее|путь|от|блондинистой|матери|и|домашней|женщиной|очень|узко|от|мыслей|простая|от|душа|она|которая|||как|один|долг|своему||мужу|имела|родила|ее|блондинистых|детей|и|она|воспитывала|как|она|считала|что|хорошим|было |regardait||||||||||||||||||||||||||||étroit|||||âme|||tranquillement||||plicht|||||barbe||||||élevait|||pensait||| Then|he looked|he|out|whether|he|to see|would|in|Adeline|that|same|strange|naive|wonder|but|no|calmly|went|she|her|way|of|blonde|little mother|and|domestic|little woman|very|narrow|of|thoughts|simple|of|soul|she|who|||as|a|duty|to|her|husband|had|given birth to|her|blonde|little children|and|they|raised|as|she|thought|that|good|was Тогда он пытался разглядеть, есть ли у Адели то же странное наивное удивление; но нет, спокойно она продолжала быть светлой мамочкой и домашней женщиной, очень узкой в мыслях, простой душой, она, которая спокойно, как по долгу, родила своему мужу ее светлых деток и воспитывала их так, как считала правильным. Then he peered out, to see if he could see in Adeline that same strange naive wonder; but no, she calmly went about her business as a blonde mother and domestic woman, very narrow-minded, simple of soul, she, who quietly, as a duty, had given birth to her blonde children for her husband, and raised them as she thought was right. Neen, hij bemerkte niets in haar en des te meer verwonderde hij zich, omdat zij toch de moeder was en dus eigenlijk nog meer de verwondering in haar bloed moest voelen trillen... Нет|он|заметил|ничего|в|ней|и|тем|более|больше|удивлялся|он|себя|потому что|она|все же|(определенный артикль)|мать|была|и|значит|на самом деле|еще|больше|(определенный артикль)|удивление|в|ее|крови|должна была|чувствовать|трястись ||remarquait||||||||||||||||||||||||||||| No|he|noticed|nothing|in|her|and|all the|so|more|wondered|he|himself|because|she|after all|the|mother|was|and|so|actually|even|more|the|wonder|in|her|blood|should|feel|trembling Нет, он ничего не замечал в ней, и тем больше удивлялся, потому что она все-таки была матерью и, следовательно, должна была чувствовать еще большее удивление, трепет в своей крови... No, he noticed nothing in her and all the more he wondered, because she was the mother and thus should actually feel the wonder trembling even more in her blood...

Dat zijn nu alle mijn kinderen, dacht hij, en terwijl hij luidruchtig Gerdy kietelde en de boterham weg-at van Jantje - als een plaaggeest van een grooten vader - dacht hij: dat zijn nu alle mijn kinderen, en de kinderen van Adeline. Это|есть|сейчас|все|мои|дети|думал|он|и|пока|он|громко|Герди|щекотал|и|тот|бутерброд|||у|Янтje|как|один|проказник|от|одного|большого|отца|думал|он|что|есть|сейчас|все|мои|дети|и|те|дети|от|Аделины That|are|now|all|my|children|thought|he|and|while|he|loudly|Gerdy|tickled|and|the|sandwich|||of|Jantje|like|a|pest|of|a|big|father|thought|he|that|are|now|all|my|children|and|the|children|of|Adeline Вот они все мои дети, подумал он, и пока он громко щекотал Герди и доедал бутерброд Янки - как проказник большого отца - он думал: вот они все мои дети и дети Адели. These are all my children now, he thought, and while he noisily tickled Gerdy and ate Jantje's sandwich - like a mischievous spirit of a great father - he thought: these are all my children, and the children of Adeline. En het was in hem de verwondering, dat hij ze om zich heen zag, de mooie blonde kindertjes: de verwondering van een kunstenaar voor zijn kunstwerk, zoo als een beeldhouwer ziet naar zijn beeld, een schrijver leest in zijn boek, een componist aanhoort zijn melodieën, met eene naïve verwondering, dat hij dat alles gemaakt heeft, een naïve ver-   wondering voor zijn macht en zijn kracht. И|это|было|в|нем|это|удивление|что|он|их|вокруг|себя|вокруг|видел|эти|красивые|блондинистые|детки|это|удивление|от|одного|художника|перед|его|произведением искусства|так|как|один|скульптор|видит|на|его|статую|один|писатель|читает|в|его|книге|один|композитор||его|мелодии|с|одной|наивной|удивлением|что|он|это|все|создал|имеет|одно|наивное||удивление|перед|его|силой|и|его|мощью And|it|was|in|him|the|wonder|that|he|them|around|himself|around|saw|the|beautiful|blonde|little children|the|wonder|of|an|artist|for|his|artwork|just|as|a|sculptor|looks|at|his|sculpture|a|writer|reads|in|his|book|a|composer|listens to|his|melodies|with|a|naive|wonder|that|he|that|everything|created|has|a|naive||wonder|for|his|power|and|his|strength И в нем было удивление, что он видел вокруг себя красивых блондинистых детишек: удивление художника перед своим произведением, как скульптор смотрит на свою статую, писатель читает свою книгу, композитор слушает свои мелодии, с наивным удивлением, что он все это создал, наивное удивление перед своей силой и мощью. And in him was the wonder that he saw them around him, the beautiful blonde children: the wonder of an artist for his artwork, just as a sculptor looks at his statue, a writer reads in his book, a composer listens to his melodies, with a naive wonder that he has created all of this, a naive wonder for his power and his strength.

En als hij zich dan verwonderde, dan werd hij eensklaps bang, bang zoo veel leven, gedachteloos, te hebben verwekt, alleen met dit idee van weemoed, dat, zoo hij geen kinderen had, er na zijn dood niets van hem zoû overblijven. И|если|он|себя|тогда|удивлялся|тогда|становился|он|внезапно|испуганным|испуганным|так|много|жизни|бездумно|слишком|иметь|порождённым|только|с|этой|идеей|о|грусти|что|так|он|никаких|детей|имел|там|после|его|смерти|ничего|от|него|бы|остаться And|if|he|himself|then|wondered|then|became|he|suddenly|afraid|afraid|so|much|life|thoughtlessly|too|to have|procreated|only|with|this|idea|of|melancholy|that|so|he|no|children|had|there|after|his|death|nothing|of|him|would|remain И когда он удивлялся, он вдруг испугался, испугался того, что столько жизни, бездумно, было им вызвано, только с этой мыслью о грусти, что, если у него не будет детей, после его смерти ничего от него не останется. And as he marveled, he suddenly became afraid, afraid of having brought forth so much life, thoughtlessly, only with this idea of melancholy, that if he had no children, nothing of him would remain after his death. Ja, nu zoùden zij na hem overblijven, zijn kinderen, zijn blond troepje, zijn negental; verspreiden zouden zij zich door het leven, de broêrtjes en zusjes, die nu samen waren als vogeltjes in het nest van het ouderlijk huis - tusschen vader en moeder - en hoe, hoe zouden zij zijn, welk leven zoû het hunne zijn, welke smart, welke vreugde de hunne - als hijzelve, hun vader, oud was, of gestorven? Да|сейчас|должны были|они|после|него|остаться|их|дети|его|светлый|группа|его|девятерка|располагались|должны были|они|себя|через|это|жизнь||братья|и|сестры|которые|сейчас|вместе|были|как|птички|в|это|гнездо|от|это|родительский|дом|между|отец|и|мать|и|как|как|должны были|они|быть|какой|жизнь|должно было|это|их|быть|какой|горе|какой|радость||их|если|он сам|их|отец|стар|был|или|мертв Yes|now|would|they|after|him|remain|their|children|their|||be|||||||it||the||||||||if||||||||||father|||||||||||||||||||||||||old|was|or|dead Да, теперь после него останутся его дети, его блондинистая компания, его девятка; они будут распространяться по жизни, братья и сестры, которые сейчас были вместе, как птички в гнезде родительского дома - между отцом и матерью - и как, каковы они будут, какая жизнь будет у них, какая боль, какая радость будет у них - когда он сам, их отец, будет стар или умрет? Yes, now they would remain after him, his children, his little blonde group, his nine; they would spread through life, the little brothers and sisters, who were now together like little birds in the nest of the parental home - between father and mother - and how, how would they be, what life would be theirs, what sorrow, what joy would be theirs - when he himself, their father, was old or dead? Bang was hij, een angst schoot door hem heen, vreemd, daar, aan die ontbijttafel, terwijl hij samen met Gerdy at uit een bord en kleinen Jan plaagde met zijn grappen, die den jongen luid op deed kraaien. Испуганный|был|он|один|страх|пронзил|через|него|внутрь|странно|там|за|тот|стол завтрак|пока|он|вместе|с|Герди|ел|из|одну|тарелку|и|маленького|Яна|дразнил|своими|его|шутками|которые|того|мальчика|громко|над|заставлял|каркать Scared|was|he|a|fear|shot|through|him|away|strange|there|at|that|breakfast table|while|he|together|with|Gerdy|ate|from|a|plate|and|little|Jan|teased|with|his|jokes|which|the|boy|loudly|up|made|crow Он был напуган, страх пронзил его, странный, там, за этим завтраком, пока он ел вместе с Герди из одной тарелки и дразнил маленького Яна своими шутками, которые заставляли мальчика громко кричать. He was afraid, a fear shot through him, strange, there, at that breakfast table, while he ate from a plate with Gerdy and teased little Jan with his jokes, which made the boy crow loudly. En het heel vreemde voor hemzelven was, dat zijn gedachte een diep geheim was, waarvan Adeline, zijne moeder, zijn broeders en zusters zelfs nooit het minste zouden veronderstellen, omdat hij uiterlijk was een stevige, ruwe kerel, een soort van Germaan, een beschaafde barbaar, met zijn blonden kop en blank spierlichaam, [p. И|это|очень|странное|для|него самого|было|что|его|мысль|одно|глубокое|секрет|было|о котором|Аделина|его|мать|его|братья|и|сестры|даже|никогда|это|малейшее|бы|предположить|потому что|он|внешне|был|одним|крепким|грубым|парнем|одним|видом|из|германцем|одним|цивилизованным|варваром|с|его|светлыми|головой|и|белым|мускулистым телом| And|the|very|strange|for|himself|was|that|his|thought|a|deep|secret|was|of which|Adeline|his|mother|his|brothers|and|sisters|even|never|the|slightest|would|suspect|because|he|outwardly|was|a|strong|rough|guy|a|kind|of|German|a|civilized|barbarian|with|his|blonde|head|and|fair|muscular body| И самое странное для него было то, что его мысль была глубокой тайной, о которой Адалина, его мать, его братья и сестры даже никогда не могли бы предположить, потому что он внешне был крепким, грубым парнем, своего рода германцем, цивилизованным варваром, с его светлыми волосами и белым мускулистым телом. And the very strange thing for himself was that his thought was a deep secret, of which Adeline, his mother, his brothers and sisters would never even suspect the slightest, because outwardly he was a sturdy, rough guy, a kind of German, a civilized barbarian, with his blonde head and fair muscular body, [p. 10] dol op sport, op wedrennen, officier met pleizier in zijn werkkring: uiterlijk bijna banaal van gezonde, stevige normaliteit - luid van stem, wat vulgair van aardigheid, een luide vulgariteit, die hij nog overdreef uit een soort van intuïtieve blague, als wilde hij zich verbergen. безумно|на|спорт|на|скачках|офицер|с|удовольствием|в|его|рабочей среде|внешность|почти|банален|здоровой|здоровой|крепкой|нормальности|громким|от|голоса|немного|вульгарен|от|остроумия|одна|громкая|вульгарность|которая|он|еще|преувеличивал|из|один|вид|от|интуитивной|шутки|как|хотел|он|себя|скрыть crazy|about|sports|about|horse racing|officer|with|pleasure|in|his|work environment|appearance|almost|banal|of|healthy|robust|normality|loud|of|voice|somewhat|vulgar|of|humor|a|loud|vulgarity|which|he|still|exaggerated|out|a|kind|of|intuitive|joke|as|wanted|he|himself|to hide 10] обожающий спорт, азартные игры, офицер, получающий удовольствие от своей работы: внешне почти банальный, здоровый, крепкий нормальный человек - громкий голос, немного вульгарный, с громкой вульгарностью, которую он еще преувеличивал из-за своего интуитивного блага, как будто хотел скрыться. 10] crazy about sports, about horse racing, an officer who enjoyed his work: outwardly almost banal in healthy, sturdy normality - loud of voice, somewhat vulgar in his cheerfulness, a loud vulgarity that he exaggerated out of a kind of intuitive joke, as if he wanted to hide. En het was zoo: hij verborg zich, hij was onzichtbaar; niemand zag hem, niemand kende hem - noch vrouw, noch familie, noch kennissen -; niemand kende hem in de vreemde duizelingen en flauwtes, die plotseling zijn brein als leêgden, als vloeide al het bloed er uit; niemand kende hem in het geheim zijner matigheid, die hem zelfs geen twee glazen champagne gunde, zonder dadelijk een angstige congestie op naar zijn slapen te voelen kloppen; niemand kende hem, zelfs zijn vrouw niet, die naast hem lag, in de zware drukkende nachtmerrie, als hij na lang wakker te hebben gelegen, insoesde, tot de bergstapelingen en rotslawine's grijnzende wogen op zijn hersenen; niemand kende hem in zijn angsten en bangheden voor zijn kinderen; hij, uiterlijk, de vroolijke, joviale vader; een normale bruut, zooals sommige kameraden hem hadden genoemd. И|это|было|так|он|прятал|себя|он|был|невидим|никто|видел|его|никто|знал|его|ни|жена|ни|семья|ни|знакомые|никто|знал|его|в||чуждые|головокружения|и|обмороки|которые|внезапно|его|разум|как|опустошали|как|вытекала|вся|это|кровь|оттуда||никто|знал|его|в|это|тайне|его|умеренности|которая|ему|даже|ни|два|бокала|шампанского|позволила|без|немедленно||тревожной|конгестии|на||его|висках||чувствовать|стучать|никто|знал|его|даже|его|жена|не|которая|рядом|им|лежала|в||тяжелой|давящей|ночной кошмар|когда|он|после|долгого|бодрствования|||лежал|засыпал|до||горных завалов|и|лавин|усмехающихся|тяжестей|на|его|мозгах|никто|знал|его|в|его|страхах|и|тревогах|за|его|детей|он|внешне||веселый|жизнерадостный|отец||нормальный|грубиян||некоторые|товарищи|его|называли| And|it|was|so|he|hid|himself|he|was|invisible|nobody|saw|him|nobody|knew|him|nor|wife|nor|family|nor|acquaintances|nobody|knew|him|in|the|strange|dizziness|and|faintness|that|suddenly|his|brain|as|emptied|as|flowed|all|it|blood|out|out|nobody|knew|him|in|the|secret|of his|moderation|which|him|even|no|two|glasses|champagne|granted|without|immediately|a|anxious|congestion|on|towards|his|temples|to|feel|throbbed|nobody|knew|him|even|his|wife|not|who|next|him|lay|in|the|heavy|oppressive|nightmare|when|he|after|long|awake|to|have|lain|dozed off|until|the|mountain piles|and|rock avalanches|grinning|weights|on|his|brain|nobody|knew|him|in|his|fears|and|anxieties|for|his|children|he|outwardly|the|cheerful|jovial|father|a|normal|brute||some|comrades|him|had|called И это было так: он скрывался, он был невидим; никто не видел его, никто не знал его - ни жена, ни семья, ни знакомые -; никто не знал его в странных головокружениях и обмороках, которые внезапно опустошали его разум, как будто вся кровь вытекала; никто не знал его в тайне его умеренности, которая не позволяла ему выпить даже два бокала шампанского, не вызывая немедленно тревожного давления в висках; никто не знал его, даже его жена, которая лежала рядом с ним, в тяжелом давящем кошмаре, когда он долго не мог уснуть, пока горные завалы и лавины не начали грозить его мозгам; никто не знал его в его страхах и тревогах за своих детей; он, внешне, веселый, жизнерадостный отец; нормальный грубиян, как называли его некоторые товарищи. And it was so: he hid himself, he was invisible; no one saw him, no one knew him - neither wife, nor family, nor acquaintances -; no one knew him in the strange dizziness and faintness that suddenly emptied his brain, as if all the blood flowed out; no one knew him in the secret of his moderation, which did not even allow him two glasses of champagne without immediately feeling an anxious congestion pounding towards his temples; no one knew him, not even his wife, who lay next to him, in the heavy oppressive nightmare, as he lay awake for a long time, until the mountain stacks and rock avalanches grinned on his brain; no one knew him in his fears and anxieties for his children; he, outwardly, the cheerful, jovial father; a normal brute, as some comrades had called him.

Soms, stilletjes, had hij nagedacht over dien naam en er om geglimlacht, omdat hij zich-   zelven wist noch bruut, noch normaal. Иногда|тихо|имел|он|подумал|о|тот|имя|и|над ним|из-за|улыбнулся|потому что|он|||знал|ни|грубым|ни|нормальным Sometimes|quietly|had|he|||||||||||||knew|neither|brutal|nor|normal Иногда, тихо, он размышлял об этом имени и улыбался, потому что знал, что он ни грубиян, ни нормальный. Sometimes, quietly, he had thought about that name and smiled at it, because he knew himself to be neither brute nor normal. Langzamerhand, als van zelve, had hij vertoond aan allen die schijnkracht van stevig, sterk man, staal van spieren, en staal van eenvoudige levensopvatting: zijn goed man, goed vader en goed officier - terwijl binnen hem knaagde en hem opat zijn merg een zonderling monster: hij stelde het zich soms voor als een worm met pooten... Zie je; een groote, dikke worm; een beroerd, groot, dik beest, en dat in zijn body wroette met pooten, dat in zijn rug zat, en hem langzaam opvrat, ieder jaar meer, het verdomde, lamme gedierte... Natuurlijk, het wàs geen worm; hij wist wel, dat het geen worm was, geen worm was met pooten - maar het was net zoo, zie je - net een beest, een duizendpoot, die wroette... Dan voelde hij zich aan, trots alles trotsch op zijn flinke leden, zijn lenig onderhouden spieren, zijn schijnjeugd van niet zoo heel jong man meer, en dan begreep hij niet, dat het zoo zijn kon; dat door die leden, aan die spieren, diep in zijn mannemerg, die beroerde duizendpoot zanikte... Voor geen geld had hij er ooit een dokter over willen raadplegen; hij maakte beweging, reed paard, trok uit aan het hoofd van zijn escadron, en de koperen   schettermuziek der trompetten, het dof gedreun van de paarden, de aanblik van zijn huzaren, - zijn jongens - maakte hem toch ook vroolijk inwendig, deed hem gedurende een morgen de beroerde duizendpoot vergeten. постепенно|как|от|себя|имел|он||к||те||от|||||||и|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||звук|медных|фанфар|||||||||||||||||||||||||||||| gradually|as|of|itself|had|he||on||those||of|||||of||||of|||his|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||| Постепенно, как бы само собой, он показывал всем эту видимость силы крепкого, сильного человека, сталь мышц и сталь простой жизненной философии: хороший человек, хороший отец и хороший офицер - в то время как внутри него грыз и поглощал его мозг странный монстр: он иногда представлял его себе как червя с ногами... Видишь ли; большой, толстый червь; жалкое, большое, толстое существо, которое копошилось в его теле с ногами, которое сидело у него в спине и медленно его пожирало, с каждым годом все больше, это проклятое, хромое создание... Конечно, это не был червь; он знал, что это не червь, не червь с ногами - но это было именно так, видишь ли - просто зверь, тысяченожка, которая копошилась... Тогда он чувствовал себя, гордясь всеми своими крепкими конечностями, своими ловко поддерживаемыми мышцами, своим видимым юношеским обликом не совсем молодого человека, и тогда он не понимал, как это могло быть; что через эти конечности, в этих мышцах, глубоко в его мужском мозге, эта жалкая тысяченожка жаловалась... Ни за какие деньги он никогда не хотел бы обратиться к врачу; он двигался, ездил на лошади, возглавлял свой эскадрон, и медная музыка труб, глухой гул лошадей, вид его гусар, - его мальчиков - все это делало его внутренне веселым, заставляло его на утро забыть о жалкой тысяченожке. Gradually, as if by itself, he had shown to everyone that facade of a sturdy, strong man, steel of muscles, and steel of simple life philosophy: his good man, good father, and good officer - while inside him gnawed and devoured his marrow a strange monster: he sometimes imagined it as a worm with legs... You see; a big, thick worm; a miserable, big, thick beast, that burrowed in his body with legs, that sat in his back, and slowly ate him up, more each year, that damned, lame creature... Of course, it was not a worm; he knew well that it was not a worm, not a worm with legs - but it was just like that, you see - just a beast, a millipede, that burrowed... Then he felt himself, proud of all, proud of his strong limbs, his well-maintained muscles, his false youth of not so very young man anymore, and then he did not understand how it could be so; that through those limbs, in those muscles, deep in his manly marrow, that miserable millipede was whining... For no money would he ever have wanted to consult a doctor about it; he made movements, rode horses, led at the head of his squadron, and the copper sketch music of the trumpets, the dull thud of the horses, the sight of his hussars, - his boys - made him cheerful inside, made him forget the miserable millipede for a morning. Kom, dacht hij dan, stoer te paard, recht zijn rug, flink zijn kop, mannelijk zijn blonde snor om zijn krullip - kom, donder nou maar op met die dwaze ideeën - en wees een vent, hoor, en geen zieke, nerveuze meid. Давай|подумал|он|тогда|круто|на|лошади|прямо|его|спина|крепко|его|голова|мужественно|его|светлые|усы|вокруг|его|губа||черт|ну|но|прочь|с|теми|глупыми|идеями|и|будь|одним|мужчиной|слышишь|и|не|больной|нервной|девушкой Come|thought|he|then|tough|on|horse|straight|his|back|strong|his|head|manly|his|blonde|mustache|around|his|curly lip|come|thunder|now|but|up|with|those|foolish|ideas|and|be|a|man|you know|and|no|sick|nervous|girl Ну, думал он тогда, смело на лошади, выпрямив спину, гордо подняв голову, мужественно подправив свой светлый ус над губой - ну, черт возьми, с этими глупыми мыслями - и будь мужчиной, слышишь, а не больной, нервной девчонкой. Come on, he thought then, boldly on horseback, straightening his back, lifting his head, manly his blonde mustache over his curled lip - come on, damn those silly ideas - and be a man, you hear, and not a sick, nervous girl. Duizendpoot... duizendpoot... het is allemaal onzin... ik heb alleen gisteren een borrel gedronken en dat, verdomd, moest ik niet doen... Heelemaal, heelemaal geen borrel drinken... misschien heelemaal geen wijn zelfs... en ook niet meer rooken dan éen sigaar na den eten... Maar, zie je... niet drinken, niet rooken... dàt is de moeilijkheid... многоножка||это|есть|всё|ерунда|я|(вспомогательный глагол)|только|вчера|один|рюмка|выпил|и|это|черт возьми|должен был|я|не|делать|совершенно|совсем|не|рюмка|пить|возможно|совсем|не|вино|даже|и|тоже|не|больше|курить|чем|одну|сигару|после|(артикль)|еда|Но|видишь|ты|не|пить|не|курить|это|есть|(определенный артикль)|трудность millipede||it|is|all|nonsense|I|have|only|yesterday|a|drink|drunk|and|that|damn|should|I|not|do|completely|completely|no|drink|drink|maybe|completely|no|wine|even|and|also|not|more|smoking|than|one|cigar|after|the|meal|But|see|you|not|drinking|not|smoking|that|is|the|difficulty Многоногий... многоногий... это все ерунда... я только вчера выпил рюмку, и это, черт возьми, мне не следовало делать... Совсем, совсем не пить рюмку... может быть, даже совсем не пить вина... и не курить больше одной сигары после еды... Но, видишь ли... не пить, не курить... вот в чем трудность... Millipede... millipede... it's all nonsense... I only had a drink yesterday and that, damn it, I shouldn't have done... Absolutely, absolutely no drinks... maybe absolutely no wine at all... and also not smoke more than one cigar after dinner... But, you see... not drinking, not smoking... that's the difficulty...

Gerrit had juist gedaan met zijn ontbijt en zette kleine Gerdy neêr, toen er hevig getrokken werd aan de voordeurbel. Геррит|имел|только что|закончил|с|его|завтрак|и|поставил|маленькую|Герди|вниз|когда|там||потянули|был|за||дверной звонок Gerrit|had|just|finished|with|his|breakfast|and|put|little|Gerdy|down|when|there|heavily|pulled|was|at|the|doorbell Геррит только что закончил завтрак и поставил маленькую Герди, когда сильно потянули за дверной звонок. Gerrit had just finished his breakfast and set little Gerdy down when there was a heavy pull at the front doorbell. Adeline schrikte, de kinderen joelden, hoog op: Адилин|испугалась|(определённый артикль)|дети|закричали|громко|вверх Adeline|startled|the|children|yelled|loud|up Аделина испугалась, дети закричали, высоко: Adeline was startled, the children yelled, high up:

- Tingeling, tingeling, tingeling! Тингелинг|| Tingeling|| - Тингелинг, тингелинг, тингелинг! - Ding-a-ling, ding-a-ling, ding-a-ling! rammelde kleine Piet na, met zijn kroes tikkende tegen zijn bord. гремел|маленький|Пит|за|с|его|кудрявый|стучащий|по|его|тарелка rattled|little|Piet|after|with|his|curly|tapping|against|his|plate младший Пит подражал, стуча своей кружкой о тарелку. little Piet echoed, with his cup clinking against his plate.

- Stil! Тихо Quiet - Тихо! - Quiet! zei Adeline, bleek; zij had uit het raam gezien, en Dorine herkend, nerveus loo-   pende heen en weêr voor de deur, in afwachting, dat zij geopend werd. сказала|Адалина|бледная|она|(прошедшее время вспомогательного глагола)|из|(определенный артикль)|окно|увидела|и|Дорин|узнала|нервно|||туда|и|обратно|перед|(определенный артикль)|дверью|в|ожидании|что|она|открыта|была said|Adeline|pale|she|had|out|the|window|seen|and|Dorine|recognized|nervously|||back|and|forth|in front of|the|door|in|anticipation|that|it|opened|was сказала Аделина, бледная; она посмотрела в окно и узнала Дорину, которая нервно ходила взад и вперед у двери, ожидая, когда её откроют. said Adeline, pale; she had looked out the window and recognized Dorine, who was nervously pacing back and forth in front of the door, waiting for it to be opened. Stil, dat is tante Dorine... Als er maar niets is, niets bij grootmama... Тихо|это|есть|тётя|Дорин|Если|там|только|ничего|есть|ничего|у|бабушки Quiet|that|is|aunt|Dorine|If|there|but|nothing|is|nothing|at|grandma Тихо, это тётя Дорина... Лишь бы ничего не случилось, ничего у бабушки... Quiet, that's Aunt Dorine... I hope nothing is wrong, nothing with grandmother...

Maar Dorine was al open gedaan, en stortte binnen, in de eetkamer, zenuwachtig, een hoog roode kleur op haar gezicht, dat parelde onder haar stroohoed. Но|Дорин|была|уже|открыта|сделана|и|вбежала|внутрь|в||столовую|нервно||ярко|красный|цвет|на|её|лицо|которое|блестело|под|её|соломенной шляпой But|Dorine|was|already|opened|done|and|rushed|inside|in|the|dining room|nervously|a|deep|red|color|on|her|face|which|beaded|under|her|straw hat Но Дорина уже вошла, вбежав в столовую, нервная, с ярко-красным лицом, которое блестело под её соломенной шляпой. But Dorine had already been let in, and rushed into the dining room, nervous, a deep red color on her face, which glistened under her straw hat. Zij was boos, zij was driftig en het was onmogelijk de eerste oogenblikken haar te verstaan. Она|была|сердита||было|||||невозможно|первые|первые|мгновения|её|её|понять She|was|angry|she|was|irritable|and|it|was|impossible|the|first|moments|her|to|understand Она была сердита, она была в ярости, и в первые мгновения было невозможно её понять. She was angry, she was furious, and it was impossible to understand her in the first moments.

- Verbeeld je... verbeeld je... Вообрази|ты|вообразил|ты Imagine|you|imagine|you - Представь себе... представь себе... - Imagine... imagine...

Zij kwam niet uit hare woorden; een inwendig ziedende toorn maakte haar onmachtig te spreken, en daarbij was zij buiten adem, omdat zij heel hard had geloopen. Она|пришла|не|из|её|слов|один|внутренний|кипящий|гнев|делал|её|неспособной|к|говорить|и|при этом|была|она|вне|дыхания|потому что|она|очень|быстро|была|бегала She|came|not|from|her|words|an|inward|seething|anger|made|her|unable|to|speak|and|besides|was|she|out of|breath|because|she|very|fast|had|run Она не могла произнести ни слова; внутренний кипящий гнев делал её неспособной говорить, и при этом она была без дыхания, потому что очень сильно бегала. She could not find her words; an inward seething anger made her unable to speak, and on top of that, she was out of breath because she had run very hard. In pieken stak haar haar, dat, al vroeg, begon te grijzen, uit den matelot, die danste op haar hoofd; hare kleêren hingen, nog meer dan gewoonlijk, als aangegooid om haar heen, en haar oogen knipten met een boozen, kwaadaardigen blik, een blik van ontevredenheid door tranen van ergernis heen. В|пряди|торчали|волосы|её|||||||||||||её||||||||||||её|сквозь|||||||||||||||||| In|peaks|stuck|her|hair|which|already|early|began|to|gray|out|the|sailor|who|danced|on|her|head|her|clothes|hung|even|more|than|usual|like|thrown|around|her|around|and|her|eyes|twinkled|with|a|wicked|malicious|glance|a|glance|of|dissatisfaction|through|tears|of|annoyance|through На пиках её волос, которые, рано поседев, торчали из мателота, танцевавшего на её голове; её одежда висела, ещё больше чем обычно, как будто брошенная вокруг неё, а её глаза сверкали злым, коварным взглядом, взглядом недовольства сквозь слёзы раздражения. In peaks, her hair, which had started to gray early, stuck out from the matelot that danced on her head; her clothes hung, even more than usual, as if thrown around her, and her eyes flashed with a wicked, malevolent look, a look of dissatisfaction through tears of annoyance.

- Verbeeld je... verbeeld je... Вообрази|ты|вообразил|ты Imagine|you|imagine|you - Представь себе... представь себе... - Imagine... imagine...

- Kom zusje, wees nu eens kalm, en vertel nu eens wat er is! Давай|сестричка|будь|сейчас|хоть раз|спокойной|и|расскажи|сейчас|хоть раз|что|там|произошло Come|little sister|be|now|once|calm|and|tell|now|once|what|there|is - Ну, сестричка, успокойся и расскажи, что случилось! - Come on sister, be calm now, and tell me what is wrong! maande Gerrit, goedig vaderlijk en jovialerig breed. уговаривал|Геррит|добрый|отцовский|и|веселый|широко urged|Gerrit|good-natured|fatherly|and|jovial|broadly месяц Герт, добрый отцовский и веселый широкий. month Gerrit, good-natured fatherly and jovially broad.

- Nu dan... verbeeld je... daar is me   dat lamme mensch van morgen vroeg bij mama gekomen... en heeft een scène gemaakt... Ну|тогда|представь|ты|там|есть|мне|тот|хромой|человек|с|завтра|рано|к|маме|пришел|и|сделал|одну|сцену|устроил Now|then|imagine|you|there|is|to me|that|lame|person|of|tomorrow|early|at|mom|come|and|has|a|scene|made - Ну так... представь себе... этот хромой человек пришел ко мне завтра утром к маме... и устроил сцену... - Now then... imagine this... that lame person came to mama early tomorrow... and made a scene...

- Welk lamme mensch? Какой|хромой|человек Which|lame|person - Какой хромой человек? - Which lame person?

- Maar zijn jullie dan doof? Но|вы|вы|тогда|глухие But|are|you (plural)|then|deaf - Но вы что, глухие? - But are you all deaf? Dàt zeg ik je... dat BEGIN ik je te zeggen: juffrouw Velders, dat mensch, waar Ernst bij woont... en heeft me een scène gemaakt... en mama is heelemaal overstuur... en mama heeft mij laten roepen... Waarom mij! Это|скажу|я|тебе|это|начинаю|я|тебе|тебе|сказать|мисс|Вельдерс|это|человек|где|Эрнст|у|живет|и|мне|мне|одну|сцену|устроил|и|мама|есть|совершенно|расстроена|и|мама|мне|меня|||| That|say|I|you|that|BEGIN|I|you|to|tell|Miss|Velders|that|person|where|Ernst|at|lives|and|has|me|a|scene|made|and|mom|is|completely|upset|and|mom|has|me|let|call|Why|me Вот что я тебе говорю... это Я начинаю тебе говорить: мисс Вельдерс, этот человек, с которым Эрнст живет... и устроил мне сцену... и мама совершенно расстроена... и мама позвала меня... Почему меня! That I tell you... that I BEGIN to tell you: Miss Velders, that person, where Ernst lives... and made a scene for me... and mama is completely upset... and mama had me called... Why me! Waarom mij altijd! Почему|мне|всегда Why|me|always Почему всегда я! Why always me! Wat kan ik? Что|могу|я What|can|I Что я могу сделать? What can I do? Ben ik een man? Я|я|один|мужчина Am|I|a|man Я мужчина? Am I a man? Waarom niet Karel? Почему|не|Карел Why|not|Karel Почему не Карл? Why not Karel? Waarom niet jou?... Почему|не|тебя Why|not|you Почему не ты?... Why not you?... Neen, mama heeft natuurlijk MIJ laten roepen... Ik naar mama... maar mama was er ziek van - dat lamme mensch ook - ik toen met juffrouw Velders... naar Karel eerst... maar Karel... is van een onverschilligheid... een egoïst... een egoïst is Karel... Juffrouw Velders naar huis... Toen ik naar Ernst... en toen ik hem gezien had, ik naar jou... Gerrit, jij bent een man... jij weet... jij weet... Ik ben een vrouw... ik WEET niet wat er moet gedaan worden! Нет|мама|(глагол-связка)|конечно|меня|позволила|позвать|Я|к|маме|но|мама|была|там|больна|от|тот|хромой|человек|тоже|я|тогда|с|мисс|Вельдерс|к|Карел|сначала|но|Карел|есть|от|(неопределенный артикль)|безразличия|(неопределенный артикль)|эгоист|(неопределенный артикль)|эгоист|есть|Карел|Мисс|Вельдерс|к|дому|Тогда|я|к|Эрнст|и|когда|я|его|увидел|(глагол-связка)|я|к|тебе|Геррит|ты|есть|(неопределенный артикль)|мужчина|ты|знаешь|ты|знаешь|Я|есть|(неопределенный артикль)|женщина|я|ЗНАЮ|не|что|(частица)|должно|сделано|быть No|mom|has|of course|ME|let|call|I|to||but|||there||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||must|done|be Нет, мама, конечно, позвала МЕНЯ... Я к маме... но мама была больна - этот беспомощный человек тоже - я тогда с мисс Вельдерс... сначала к Карлу... но Карл... это безразличие... эгоист... эгоист Карл... Мисс Вельдерс домой... Потом я к Эрнсту... и когда я его увидела, я к тебе... Геррит, ты мужчина... ты знаешь... ты знаешь... Я женщина... я НЕ ЗНАЮ, что нужно делать! No, mom naturally had ME called... I went to mom... but mom was sick from it - that lame person too - I then went with Miss Velders... to Karel first... but Karel... is of an indifference... an egoist... an egoist is Karel... Miss Velders went home... Then I went to Ernst... and when I had seen him, I came to you... Gerrit, you are a man... you know... you know... I am a woman... I DO NOT know what needs to be done!

Nu huilde hare stem en zij barstte in tranen uit. Теперь|плакала|её|голос|и|она|разразилась|в|слезы|наружу Now|cried|her|voice|and|she|burst|into|tears|out Теперь её голос заплакал, и она разрыдалась. Now her voice was crying and she burst into tears.

- Maar zusje, nu weet ik nog niet wat er gebeurd is? Но|сестричка|сейчас|знаю|я|еще|не|что|там|произошло|есть But|little sister|now|know|I|still|not|what|there|happened|is - Но сестричка, я всё ещё не знаю, что произошло? - But sister, I still don't know what happened? zei Gerrit kalm. сказал|Геррит|спокойно said|Gerrit|calmly сказал Геррит спокойно. Gerrit said calmly. - Maar Ernst, zeg ik je... Ernst, zeg ik je... Но|Эрнст|говорю|я|тебе|||| But|Ernst|say|I|you|||| - Но Эрнст, я тебе говорю... Эрнст, я тебе говорю... - But Ernst, I tell you... Ernst, I tell you...

- Wat Ernst... Что|Эрнст What|Ernst - Что, Эрнст... - What Ernst...

- Hij is gek! Он|есть|сумасшедший He|is|crazy - Он сумасшедший! - He's crazy!

- Hij is gek? Он|есть|сумасшедший He|is|crazy - Он сумасшедший? - He's crazy? ! - Ja, hij is gek... Hij is van nacht... op straat willen gaan... Hij is gek... Да|он|есть|сумасшедший|Он|есть|из|ночи|на|улице|хочет|идти|Он|есть|сумасшедший Yes|he|is|crazy|He|is|from|night|on|street|wants|to go|He|is|crazy ! - Да, он сумасшедший... Он хотел выйти на улицу... ночью... Он сумасшедший... ! - Yes, he's crazy... He wanted to go out... on the street... last night... He's crazy... Adeline had het kindermeisje gebeld: zij nam de kinderen meê. Адилин|имела|это|няня|позвонила|она|забрала|(определенный артикль)|дети|с собой Adeline|had|the|nanny|called|she|took|the|children|along Аделина позвонила няне: она забрала детей. Adeline had called the nanny: she took the children with her.

- Hij is gek? Он|есть|сумасшедший He|is|crazy - Он сумасшедший? - Is he crazy? herhaalde Gerrit en streek zich de hand over het hoofd. повторил|Геррит|и|провел|себя|артикль|рукой|по|артикль|голове repeated|Gerrit|and|stroked|himself|the|hand|over|the|head повторил Геррит и провел рукой по голове. Gerrit repeated and ran his hand over his head.

- Hij is gek, herhaalde Dorine. Он|есть|сумасшедший|повторила|Дорин He|is|crazy|repeated|Dorine - Он сумасшедший, повторила Дорин. - He is crazy, Dorine repeated. Hij is gek... hij is gek. Он|есть|сумасшедший||| He|is|crazy|he|is|crazy Он сумасшедший... он сумасшедший. He is crazy... he is crazy.

- Nou, zei Gerrit vaag en vergoêlijkend; Ernst is altijd vreemd. Ну|сказал|Геррит|неясно|и|оправдательно|Эрнст|есть|всегда|странный Well|said|Gerrit|vaguely|and|justifying|Ernst|is|always|strange - Ну, сказал Геррит неопределенно и оправдательно; Эрнст всегда странный. - Well, Gerrit said vaguely and justifyingly; Ernst is always strange.

- Maar nu is hij gèk, zeg ik! Но|сейчас|есть|он|сумасшедший|говорю|я But|now|is|he|crazy|say|I - Но теперь он сумасшедший, говорю я! - But now he is crazy, I say! schreeuwde Dorine schril. закричала|Дорин|пронзительно shouted|Dorine|shrill закричала Дорин пронзительно. Dorine screamed shrill. Als je me niet gelooven wilt, ga hem dan maar zien... Trouwens, er MOET iets gedaan worden. Если|ты|мне|не|поверить|хочешь|иди|его|тогда|но|увидеть|Кстати|там|ДОЛЖЕН|что-то|сделано|быть If|you|me|not|believe|want|go|him|then|just|see|By the way|there|MUST|something|done|be Если ты не хочешь мне верить, иди посмотри на него... Кстати, что-то ДОЛЖНО быть сделано. If you don't want to believe me, go see him... By the way, something MUST be done. Ik, ik weet het niet. Я|я|знаю|это|не I|I|know|it|not Я, я не знаю. I, I don't know. Ik ben een vrouw, hoor, en ik ben zelf zenuwachtig. Я|есть|одна|женщина|слышишь|и|я|есть|сама|нервничаю I|am|a|woman|you know|and|I|am|myself|nervous Я женщина, слышишь, и я сама нервничаю. I am a woman, you know, and I am nervous myself. Waarom heeft mama jou niet dadelijk laten roepen? Почему|имеет|мама|тебя|не|сразу|позволила|позвать Why|has|mom|you|not|immediately|let|call Почему мама не позвала тебя сразу? Why didn't mom call for you right away? Waarom mij? Почему|мне Why|me Почему меня? Why me? Waarom mij? Почему|мне Why|me Почему меня? Why me? En Karel... Karel... is een lammeling... Karel heeft dadelijk gezegd, dat hij verkouden was, dat hij niet uit kon gaan. И|Карел|Карел|||||имеет|сразу|сказал|что|он|простужен|был|что|он|не|наружу|мог|идти And|Karel|Karel|||||has|immediately|said|that|he|cold|was|that|he|not|out|could|go А Карл... Карл... он слабак... Карл сразу сказал, что он простужен, что не может выйти. And Karel... Karel... is a coward... Karel said right away that he had a cold, that he couldn't go out. Karel? Карел Charles Карл? Karel? Karel is een lammeling... Verkouden! Карел|есть|один|лох|Простужен Karel|is|a|weakling|Cold Карел - это ляммелинг... Простужен! Karel is a wimp... Caught a cold! Verkouden, als je broêr in eens gek is geworden... Простудился|если|ты|брат|вдруг|когда-то|сумасшедшим|стал|стал Caught a cold|if|you|brother|suddenly|once|crazy|is|become Простужен, если твой брат вдруг сошел с ума... Caught a cold, as if your brother has suddenly gone crazy...

SENT_CWT:AFkKFwvL=15.86 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=5.83 SENT_CWT:AFkKFwvL=18.07 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=4.73 ru:AFkKFwvL en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=117 err=0.00%) translation(all=97 err=0.00%) cwt(all=2870 err=15.33%)