Ο Δαίδ-αλλος εαυτός μας! | Dimitris Papastergiou | TEDxChania
Μετάφραση: Maria Pericleous Επιμέλεια: Chryssa Takahashi
Καλησπέρα.
Μου αρέσει πάρα πολύ σήμερα εδώ πέρα,
γιατί κατ' αρχήν στην αίθουσα μυρίζει δημιουργία.
Είναι από το πιο ωραίο κοινό που έχω δει μπροστά μου. Λοιπόν, σήμερα θα μιλήσουμε για δημιουργία
αλλά θα μιλήσουμε και λίγο για τεχνολογία.
Αν είχαν λίγη τεχνολογία οι αρχαίοι Έλληνες θα είχαν λύσει πολλά από τα προβλήματα που είχανε και θα είχαμε και μια ιστορία με λιγότερη ταραχή. Για παράδειγμα, ξέρετε πως ο βασιλιάς Μίνωας ήθελε να δείξει με κάποιο τρόπο ότι έχει την εύνοια των θεών, ότι ο Ποσειδώνας είναι δικός του, και εφηύρε την ιστορία με τον λευκό ταύρο. Αν είχαμε λοιπόν τότε Facebook, θα έκανε το εξής πολύ απλό:
μια σέλφι με τον Ποσειδώνα!
Εκεί λοιπόν βγήκε και το πρώτο χάσταγκ: «θα σέβεστε», που θα το έλεγε ο Μίνωας στους δικούς του για να καταλάβουν ότι τα έχουνε βρει.
(Γέλια)
(Χειροκρότημα)
Αλλά και αυτή η Αριάδνη, τι τράβηξε αυτό το κορίτσι! Αγαπούσε!
(Γέλια)
Με ένα στάτους θα μπορούσε κάλλιστα
να δείξει σε όλους ότι τέλος πάντων με τον Θησέα υπάρχει αίσθημα. Δίπλα, και δεν ξέρω αν φαίνεται καθαρά, φαίνονται και οι τότε εταιρείες.
Είναι η Μίτος DMC, νήματα,
είναι η Δαίδαλος σταρτ-απ, γιατί ο Δαίδαλος ήταν μεγάλος μάγκας,
και γι' αυτόν θα μιλήσουμε μετά,
και ήταν και η Γουάιτ Μπούλ, ένερτζι ντρίγκ.
(Γέλια)
Η Αριάδνη λοιπόν είχε το πρόβλημά της,
ο Μίνωας όμως πραγματικά ήτανε ξύπνιος.
Γιατί, τι έκανε;
Πήρε τον Δαίδαλο, τον μεγαλύτερο εφευρέτη της εποχής, τον έφερε στην Κρήτη
μετά από κάτι τεχνικά ζητήματα που είχε ο Δαίδαλος στην Αθήνα,
θα μπορούσε λοιπόν, αν τότε είχε το μπράντιγκ στο μυαλό του να κάνει την πρώτη θερμοκοιτίδα επιχειρήσεων που θα λεγότανε Μινωβέισιον, από το όνομά του. (Γέλια)
Ο Δαίδαλος, όμως, ήταν αυτός για τον οποία θα μιλήσουμε σήμερα. Ήταν ένας τύπος ο οποίος δημιούργησε, από μια έννοια, το πρόβλημα, κατ' εντολήν του Μίνωα, τον λαβύρινθο,
αλλά ήταν και αυτός ο οποίος, τελικά, χρειάστηκε να βρει τη λύση.
Και νομίζω πως υπάρχουν πάρα πολλά κοινά ανάμεσα στη σημερινή εποχή, και τα όσα έκανε ο Δαίδαλος τότε.
Διότι την κρίση εμείς τη δημιουργήσαμε, και αυτή είναι η αλήθεια, και πρέπει μόνοι μας να βρούμε τη λύση.
Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η κρίση προέκυψε
από τους κακούς Αμερικανούς, από τους κακούς Ρώσους, τους κάκιστους Γερμανούς, από τον ανάδρομο Ερμή, ή από τους εξωγήινους.
Την κρίση εμείς οι νεοέλληνες τη δημιουργήσαμε.
Αλλά είμαι εδώ για να σας πείσω, ή για να προσπαθήσω να σας πείσω,
ότι μπορούμε εμείς οι ίδιοι να αποτελέσουμε και μέρος της λύσης. Διότι δυστυχώς ενώ πήραμε τον μίτο από τους προγόνους μας, είχαμε τις λύσεις στα χέρια μας, αυτό το κουβάρι του μίτου
το μπερδέψαμε, το τεντώσαμε, το κόψαμε,
και τώρα είναι πολύ δύσκολο πλέον να το ανοίξουμε από την αρχή.
Θα σας μιλήσω για τα Τρίκαλα, για την πόλη μου.
Δεν θέλω να δείξω πολλά πράγματα, ούτε θα σας πω ότι κάνω σπουδαία πράγματα. Από αυτά που ακούτε πιστέψετε τουλάχιστον τα μισά, ίσως και λιγότερα. Παρόλα αυτά ξεκινήσαμε, μια ομάδα νέων ανθρώπων πριν από τέσσερα χρόνια,
να πάρουμε την τύχη της πόλης στα χέρια.
Μια ομάδα ανθρώπων που δεν ήξερε και πολλά από πολιτική,
ούτε νομίζω ότι κάνουμε ακριβώς πολιτική.
Μια ομάδα ανθρώπων που παρόλα αυτά είχε ένα όραμα και αποφάσισε να το κάνει πράξη.
Και είμαι πολύ απέναντι σε όλους αυτούς που κριτικάρουν κάθε μέρα τους πολιτικούς ή όσους ασχολούνται με τα κοινά
και λένε «τα λαμόγια, τους κλέφτες», το ένα το άλλο.
Εσύ ρε φίλε τι κάνεις;
Λίγο καναπέ ακόμα, που λέει τώρα η ΙΚΕΑ στην διαφήμιση, αυτό κάνεις; Βγες, πάλεψέ το,
και τότε ναι, αυτό είναι, αυτή είναι η λύση. Στα Τρίκαλα το πιστέψαμε αυτό και το κάναμε πράξη,
με διάφορα απλά πράγματα.
Τρία θα σας δείξω, για να δούμε πώς μπορούμε, με απλές λύσεις,
να παράξουμε αποτέλεσμα για τους δημότες μας. Αυτό που βλέπετε πίσω να δείχνω στον κύριο Θεοδωράκη είναι ένα ΑΤΜ πιστοποιητικών.
Περιμένουμε ουρές, περιμένουμε καιρό να πάρουμε χαρτιά, για ποιο λόγο;
Θα έπρεπε όλα να είναι ψηφιακά, δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε ακόμα πίσω.
Για όσο λοιπόν χρειαζόμαστε χαρτί, κάνουμε το εξής πολύ απλό.
Προσομοιώσαμε για μικρούς, και κυρίως για μεγαλύτερους,
την λειτουργία του ΑΤΜ της τράπεζας
με μια κάρτα, αυτήν εδώ, την κάρτα του δημότη,
πας στο μηχάνημα, βάζεις πιν, επιλέγεις ποιο πιστοποιητικό θέλεις,
το παίρνεις την ίδια ώρα.
Κάναμε και ντελίβερι, που είπε πριν η κα. Σαράφογλου.
Κόστος 20 ευρώ.
Ένα μηχανάκι που είχαμε, πέντε αυτοκόλλητα και το πιστοποιητικό πάει στο σπίτι.
Τόσο απλά και όμορφα.
Κάναμε και κάτι ακόμη, κάναμε το τηλεφωνικό κέντρο του Δήμου. Ψάχνουν οι δημότες να βρουν
πού θα πρέπει να αναφέρουν το πρόβλημά τους, τη λακκούβα, κτλ.
Ψάχνουν τον Δήμαρχο, εμείς κλείνουμε το μάτι,
πουλάμε κανένα ρουσφέτι, σου άλλαξα την λάμπα,
αυτή είναι η δουλειά, γι' αυτό μας θέλουν;
Ένα λοιπόν τηλεφωνικό κέντρο, σε δύο βάρδιες, μέχρι τις δέκα το βράδυ,
παίρνει τα αιτήματα των δημοτών, τα επεξεργάζεται,
όχι τα επεξεργάζεται «φστ», τα επεξεργάζεται,
τα στέλνει στις ανάλογες υπηρεσίες,
και μετράμε έτσι και την παραγωγικότητα των υπηρεσιών, και τον χρόνο απόκρισης. Βλέπουμε πού πάσχουμε και πού πάμε καλά.
Και το πιο σημαντικό, τηλεφωνούμε πίσω στους δημότες
και ρωτάμε, «η λάμπα που θέλατε αλλάχτηκε, δουλεύει; Τα σκουπίδια μαζεύτηκαν;»
Μάλιστα κάποιοι δημότες νομίζουν πως αυτό γίνεται από την υπέρμετρη αγάπη και το ενδιαφέρον των πολιτών,
και φέρνουν κάθε τόσο στα παιδιά του τηλεφωνικού κέντρου
πίτες, αυγά, όλα αυτά που δίνουμε στις μικρές πόλεις. (Γέλια
Πρέπει, και αυτό δείχνουμε με το τηλεφωνικό κέντρο,
να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών μας. Οι πολίτες βλέπουν μονίμως απέναντί τους ένα ράθυμο, αργό, αδιάφορο δημόσιο. Θα πρέπει να το δούμε ανταγωνιστικά.
Αν εκτός από τον δήμο Τρικκαίων υπήρχε ένας δήμος Τρικαίων 2,
φοβάμαι ότι οι δημότες μου θα πηγαίναν στον δεύτερο δήμο να εξυπηρετηθούν.
Δεν θέλουμε να τους χάσουμε από πελάτες, από πολίτες, τους θέλουμε εκεί.
Το κακό είναι πως τελικά
με όλη αυτή την έλλειψη εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας στο δημόσιο, οι δημότες τι κάνουν, δεν φεύγουν μόνο από τον δήμο, φεύγουν από τη χώρα.
Οι δήμοι όμως δεν είμαστε μόνο εδώ μόνο για να μαζεύουμε τα σκουπίδια.
Θα πρέπει να μιλήσουμε διαφορετικά.
Να δείξουμε και να αναδείξουμε τις δυνατότητες ανάπτυξης του τόπου. Και ο Άι Βασίλης πίσω μου αυτό ακριβώς έκανε.
Στα Τρίκαλα λοιπόν είχαμε έναν μύλο του 1887. Ίσως τον πιο ωραίο μύλο των Βαλκανίων, τον πιο καλοδιατηρημένο των Βαλκανίων. Μια ιδέα που είχε η προηγούμενη δημοτική αρχή γιατί δεν παρέλαβα καμένη γη, και το λέω πάντα,
παρότι κέρδισα τον προηγούμενο δήμαρχο, ο άνθρωπος προσπάθησε,
έφερε ένα αποτέλεσμα μέχρι εκεί που μπορούσε,
και συνεχίσαμε εμείς, για έβδομη χρονιά,
τον μύλο των ξωτικών, μια γιορτή που μαζεύει ένα εκατομμύριο επισκέψεις. Πού; Στα ταπεινά Τρίκαλα,
και έχει αποτελέσει σημείο έλξης για όλη την Ελλάδα,
ενώ πέρσι για πρώτη φορά ακούσαμε στα Τρίκαλα και άλλες γλώσσες, ακούσαμε και Τούρκικα, και Βουλγάρικα, σιγά σιγά η πόλη ανοίγει και μαθαίνει. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε;
Πρέπει να δούμε πού βρισκόμαστε και πού θέλουμε να πάμε. Να δούμε και να αναδείξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα
των δήμων και των πόλεών μας.
Το κάναμε με τον μύλο των ξωτικών, το κάνουμε τώρα και με κάτι ακόμη.
Τα Τρίκαλα είναι η πατρίδα του Ασκληπιού, του πρώτου γιατρού της ανθρωπότητας, ο οποίος είχε βασίσει τη θεραπεία του σε βότανα και αρωματικά φυτά.
Αυτό λοιπόν κάνουμε κι εμείς τώρα.
Προσπαθούμε να βγάλουμε τους νέους αγρότες από τα καφενεία, να τους δείξουμε πως αρκετά έχουμε ασχοληθεί
με το βαμβάκι και με το καλαμπόκι,
να τους δείξουμε ότι υπάρχει μια νέα αγορά στα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά.
Και κάτι παραπάνω: με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ξεκινάμε μια σπινόφ προκειμένου να κάνουμε R&D; να δούμε πώς μπορούν τα προϊόντα αυτά να αποκτήσουν ταμπέλα,
να είναι προϊόντα από τη γη του Ασκληπιού, και να προχωρήσουν ακόμα πάρα πέρα.
Και βέβαια τουρισμό, τριτογενή τομέα.
Να γυρίσουμε στα μονοπάτια του Ασκληπιού,
εκεί που ο μύθος ή η ιστορία ήθελε τον Ασκληπιό να μαζεύει τα βότανά του.
Όλα αυτά λοιπόν μπορούμε να τα κάνουμε
σε μια πόλη η οποία θεωρητικά παλιά είχε πολύ λίγα πράγματα. Συμφωνώ και εγώ.
(Γέλια)
Για όλα αυτά όμως χρειάζεται παιδεία, και έβαλα επίτηδες το μωρό να γκρινιάξει
για να πω ότι πρέπει να στοχεύσουμε στην παιδεία. Και έχουμε πάρει πρωτοβουλίες, είναι η επόμενη διαφάνεια, σοβαρά, νάτην. (Χειροκρότημα)
Λοιπόν ο δήμος, σας έλεγα νωρίτερα,
ότι δεν ασχολείται μόνον με λακκούβες και πράσινο. Φέτος πήραμε μια πρωτοβουλία να ασχοληθούμε με το STEM,
Science, Technology, Engineering, Mathematics.
Δείχνουμε στα παιδιά έναν υπέροχο κόσμο που ανοίγεται
και που δυστυχώς τα σχολεία δεν μπορούν να έχουν ακόμα αυτό το εποπτικό υλικό.
Νωρίτερα η κα. Βασιλόπουλος
έλεγε ότι στην Φινλανδία οι δήμοι προφανώς, προφανέστατα,
έχουνε ρόλο και στο κομμάτι της παιδείας.
Αυτό λοιπόν κάνουμε και εμείς, με πολύ λίγα χρήματα, δεν είναι το κόστος,
δεν είναι τα χρήματα, ο τρόπος και το ενδιαφέρον είναι,
έχουμε συνεννοηθεί με τα σχολεία να τους εξοπλίσουμε με κιτ Arduino,
Raspberry, σένσορες, κιτ ρομποτικής, και να ενημερώσουμε τους καθηγητές
να τους επιμορφώσουμε μέσω της e-Trikala AE, για να μπορέσουν να δείξουν στα παιδιά αυτό τον καινούργιο υπέροχο κόσμο.
Ήδη δύο χρονιές τώρα τρέχουμε μαζί με την Αμερικάνικη πρεσβεία
το πρόγραμμα CodeGirls, από εκεί είναι η φωτογραφία που βλέπετε,
για να μικρύνουμε το χάσμα που υπάρχει
ανάμεσα στα αγόρια και στα κορίτσια σε σχέση με την πληροφορική.
Διότι λένε, αν και δεν με συμφέρει, πως οι γυναίκες είναι πολύ καλύτερες
στον προγραμματισμό απ' ό,τι οι άντρες, απλά δεν ασχολούνται.
(Γέλια)
Αυτή είναι η αλήθεια.
Μιλάμε λοιπόν για παιδεία και πάμε να αλλάξουμε τη χώρα,
και για να αλλάξει η χώρα, ας είμαστε σοβαροί,
και ας το παραδεχτούμε ότι θα αλλάξει μόνο αν αλλάξει το κομμάτι της αξιολόγησης στο δημόσιο.
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά, είναι κουτό: ο φούρναρης της γειτονιάς
αξιολογείται κάθε μέρα, και αν δεν έχει καλό ψωμί δεν παίρνουμε.
Οι αιρετοί αξιολογούνται,
και πολύ σωστά αξιολογούμαστε κάθε 3, 4, 5 χρόνια.
Γιατί στο δημόσιο να έχουμε μια λάιτ αξιολόγηση,
«έλα μωρέ τα παιδιά μην τα στενοχωρήσουμε». Να κάνουμε αξιολόγηση σοβαρή, τους δημοτικούς υπαλλήλους
που υπάρχουν τέτοιοι και είναι αρκετοί, και ως πολλοί και ενδιαφέρονται
να τους επιβραβεύσουμε,
και αυτούς που θέλουν βοήθεια να τους επιμορφώσουμε.
Τρία πράγματα θεωρώ ότι λείπουν στο Ελληνικό δημόσιο,
αυτά είναι η αξιολόγηση, η σοβαρή αξιολόγηση, η επιμόρφωση, δεν είναι δυνατόν οι μηχανικοί του δήμου, οι συνάδελφοί μου,
να μην ξέρουν το AutoCAD και αντίστοιχα προγράμματα ανοικτού κώδικα
και βασικά νέο αίμα στην αυτοδιοίκηση και στο δημόσιο. Ανθρώπους οι οποίοι θα έχουν διάθεση
να ασχοληθούν και να το ψάξουν και λίγο παραπάνω.
Τελικά με όλα αυτά τι θέλω να πω;
Και για να κλείνω σιγά σιγά,
ως μηχανικός δεν έχω μάθει να μιλάω πάρα πολύ.
Ότι αυτό το οποίο λείπει στη χώρα μας,
είναι οι πραγματικές, ειλικρινείς προθέσεις. Θέλουμε όλοι μία αλλαγή, την ψάχνουμε, την ζητάμε.
Δεν ξέρουμε όμως κατά πόσον είμαστε εμείς διατεθειμένοι να αλλάξουμε.
Στον δήμο μου για παράδειγμα παρέλαβα μια κατάσταση
που δεν οφείλεται στον προηγούμενο, με αρκετά χρέη. Βάλαμε μια σειρά, πληρώνουμε κάθε χρόνο περίπου τρία εκατομμύρια ευρώ
και ξέρω ότι σε 12 χρόνια από τώρα ο δήμος μου δεν θα χρωστάει.
Θα ήμουνα πάρα πολύ ευτυχής αν ήξερα και η Ελλάδα πότε θα φτάσει, αν φτάσει ποτέ, να μη χρωστάει τίποτα.
Στόχευση και προγραμματισμό.
Είμαστε σε μια χώρα που νομίζω πως έχουμε πέσει όλοι σε κατάθλιψη.
Διότι δεν βλέπουμε ένα άστρο, μια πηγή φωτός, για να πιστέψουμε σε αυτό και να προχωρήσουμε. Όμως πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη
γιατί η ελπίδα αυτή, η πηγή φωτός, είναι μέσα μας. Είναι ο άλλος μας εαυτός.
Ο Δαίδ-αλλος εαυτός μας.
Το καλό κομμάτι του εαυτού μας.
Τι θα πρέπει να κάνουμε;
Αφού την θέλουμε την αλλαγή, αφού το συνομολογούμε.
Ανοίγω παρένθεση, άκουγα νωρίτερα τον κ. Οικονόμου ότι μιλάει 32 γλώσσες,
Στην Ελλάδα μιλάμε την ίδια γλώσσα, και άλλα λέμε και άλλα εννοούμε.
Πρέπει να έχουμε εθνική συνεννόηση επιτέλους.
Στα βασικά τουλάχιστον.
Δεν είναι δυνατόν κάθε κυβέρνηση ή κάθε δήμος ή δήμαρχος,
να αλλάζει αυτό το οποίο ο προηγούμενος έκανε
επειδή θεωρεί ότι όλα είναι λάθος.
Αν λοιπόν αυτά τα πιστέψουμε, και αν πιστέψουμε στον εαυτό μας,
βγάλουμε το καλό το κομμάτι,
και βασικά αποφασίσουμε να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, τότε και μόνο τότε θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τις ζωές μας.
Να γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκρότημα)
