Udostępnij i zapomnij
Przeglądając swój timeline na Twitterze czy Facebooku zastanawiam się – zaraz, kiedy to ja się tym dzieliłem? Jak się okazuję, nie jestem jedyny. 32. odcinek Świata w trzy minuty poświęca badaniom z których wynika, że nie pamiętasz, co tweetujesz. A na zakończenie – trzecie słowo-klucz w naszym lotniczym konkursie. o tym, że trudno jest skupić się na kilku rzeczach jednocześnie, mówi się od lat; jak się skupić, skoro po lewej miga reklama, po prawej mamy powiązane dokumenty, a o jedno kliknięcie jest najnowszy odcinek ulubionego komiksu? mimo, że o tym wiemy, w dalszym ciągu konsumujemy treści w sposób kompletnie oderwany od potrzeb naszego umysłu; wydawałoby się, że uproszczone programy do przeglądania Twittera załatwiają sprawę, ale jak się okazuje – nawet to nas nie ratuje przed dekoncentracją; badacze z Cornell University oraz Uniwersytetu w Pekinie przeprowadzili bardzo ciekawy eksperyment, bazując na Weibo – chińskim odpowiedniku Twittera; okazuje się, że problemem jest nie tylko skrótowość informacji (140 znaków) czy wymieszanie rzeczy istotnych z nieistotnymi, ale za to ciekawymi; na przykład, czy wiesz, że 4.8% postów na Weibo to treści oryginalne, a cała reszta to retweety lub dyskusja wokół tych niespełna 5%? A 10% najbardziej aktywnych użytkowników Twittera odpowiada za 90% treści na tej platformie? badacze przygotowali 50 komunikatów przypominających typowe dyskusje twitterowe; badani w jednej grupie mieli do dyspozycji “repostuj” oraz “przejdź do kolejnego”, badacze w drugiej otrzymali wyłącznie możliwość przejścia do kolejnego wpisu; po zakończeniu pierwszej części eksperymentu, badani wypełniali testy sprawdzające, co zapamiętali z przekazanych informacji; badani mogący repostować informacje radzili sobie w testach widocznie gorzej, niż ci, którzy mogli tylko czytać informację; badacze podejrzewają, że w sytuacji, kiedy mamy możliwość decydowania o przekazaniu informacji dalej, kurczą się nasze możliwości poznawcze – jesteśmy w stanie mniej zapamiętać, bo umysł myśli o czymś innym; drugi eksperyment wskazuje na długofalowe skutki zajęcia umysłu podczas czytania; ponownie przygotowano dwie grupy – jedni mogli czytać i repostować, inni tylko czytać; następnie obie grupy badanych otrzymały do przeczytania dłuższy tekst oraz zestaw pytań dotyczących jego treści; ci, którzy wcześniej mogli repostować wpisy w sieci społecznościowej, radzili sobie gorzej niż bierni czytelnicy. Wygląda na to, że funkcja repostowania lub odpowiedzi powoduje, że czas, który poświęcilibyśmy na przetrawienie i informacji, spędzamy na rozważaniu, czy warto się nią dzielić dalej. Źródła: Does micro-blogging make us “shallow”? Sharing information online interferes with information comprehension (paywall) Reality check for the Chinese microblog space: a random sampling approach – ciekawe, ale nieistotne w kontekście głównego wątku dzisiejszej opowieści The early bird catches the news: nine things you should know about micro-blogging – jak wyżej Licencja podkastu: CC BY-NC-ND. Jeśli chcesz go wykorzystać w celach niedozwolonych taką licencją, zapraszam do kontaktu. Zaprenumeruj podkast on iTuneson Androidvia RSS
