LO-teria - Małgorzata Karolina Piekarska, ZDJĘCIA (2)

ZDJĘCIA (2)

Z zenitem pod pachą popędził na stację benzynową na skrzyżowaniu Saskiej z Waszyngtona. Filmu do aparatu nie mieli.

– To nie te czasy! – powiedział sprzedawca, kręcąc głową, jakby z niedowierzaniem, że ktoś może chcieć w ogóle kupić film.

Gdzie szukać w niedzielę? Zdecydował się szybko. Przebiegł na drugą stronę Waszyngtona i wskoczył w pierwszy nadjeżdżający tramwaj. Po dziesięciu minutach wysiadł w Centrum i pobiegł w kierunku Pasażu „Wiecha”. Na tyłach Juniora był całodobowy punkt fotograficzny. Kupił jeden czarno-biały film i włożywszy go do aparatu, wyszedł na ulicę.

Pogoda nie zachęcała do zdjęć. Chętnie sfotografowałby kogoś. Najlepiej Kingę. Ale ta ostatnia rozmowa między nimi… ech… Chciałby jeszcze raz… Ale jak pokazać się na oczy Kindze, skoro tyle razy biegał do Klaudii? Choć właściwie… Kinga sama sobie winna. Czemu go wypędzała? Nie chciała wybaczyć?

Dla Kingi świat jest czarno-biały. Jak ktoś zrobi raz źle, jest zły, a jak zrobi raz dobrze – dobry. Liczy się tylko nauka. Wszystko musi być na szóstkę, wykute… właściwie… sam nie wiedział, co go tak do Kingi ciągnęło. Chyba ciągle wydawało mu się, że pod tą maską kujona kryje się coś jeszcze. Wiele razy wydawało mu się, że to wydobył. Na przykład wtedy, gdy towarzyszyła mu podczas jedynej i ostatniej rozmowy z tym człowiekiem… Zawsze gdy się całowali. Właściwie nie mógł zrozumieć tylko jednego. Czemu w Kindze górę brała chora ambicja? Bo że ta ambicja była chora, tego był pewien. Jak można wszystko, całe życie, podporządkowywać nauce? Przecież potem zostanie sama. Nie przeszkadza jej to?

– Co tu robisz? – z zamyślenia wyrwał go głos Kingi.

Stała na wprost niego. W długim, czarnym płaszczu, z paskiem podkreślającym talię. Miała rozpuszczone włosy, tak jak lubił.

– Nie wiem – odparł i rozejrzał się wokół.

Sam się zdziwił. Najwyraźniej nogi same poniosły go pod jej blok. Kinga wzruszyła ramionami i już chciała go minąć, kiedy zastąpił jej drogę.

– Gdzie idziesz? – spytał, podnosząc aparat do oka.

– Przestań! – krzyknęła, odwracając się plecami. – Nie chcę, żebyś mi robił zdjęcia.

– Ale ja chcę ci robić.

– Nie życzę sobie! Rozumiesz?! – krzyknęła głośniej, aż kilka osób idących ulicą obejrzało się w ich stronę. – Uspokój się, bo zacznę krzyczeć.

– I co będziesz wykrzykiwać? Zabierzcie tego faceta, bo on chce mieć moje zdjęcie?

– Mieć. Właśnie – powiedziała Kinga, a w jej głosie dało się wyczuć sarkazm. – Mieć. To jest dla ciebie najważniejsze. Mieć.

– Dlaczego tak mówisz? – spytał, nie przestając pstrykać, choć nie było to łatwe, bo Kinga cały czas podnosiła na wysokość twarzy dłoń w czarnej, skórzanej rękawiczce.

– Ty wiesz dlaczego.

– Nie wiem.

– Wiesz.

– Nie wiem – odparł Michał i po raz kolejny podskoczył, zastępując jej drogę. Kinga zaśmiała się mimowolnie. Pstryk. Trzasnęła migawka zenita. – Dokąd idziesz?

– Do kościoła. Na dwunastą.

– Idę z tobą.

– Nie.

– Tak.

– Nie.

– Nie zabronisz mi.

– To pójdę do innego.

– To ja za tobą.

– Dziecko jesteś?

– Przy tobie tak… – powiedział i złapawszy Kingę za rękę, przyciągnął do siebie. – Myślę o tobie codziennie – dodał, przysuwając usta do jej ucha.

– I co z tego? – spytała, próbując uwolnić się z uścisku.

– Wiesz co… – szepnął, ale nie dokończył, bo Kinga przerwała, brutalnie go odpychając.

– A może ja mam kogoś? – spytała.

– Zdziwiłbym się – odparł. – Przecież każdy przeszkadzałby ci w nauce, a to dla ciebie najważniejsze.

– A dla ciebie?

– Co dla mnie?

– Co dla ciebie jest najważniejsze?

– Ty!

– To mnie nie satysfakcjonuje – powiedziała, ruszając w kierunku skrzyżowania z Walecznych, by tamtędy iść do Saskiej.

– Zaczekaj! – zawołał i popędził za nią.

Przez chwilę szli w milczeniu. Michał raz po raz fotografował Kingę. Już się nie zasłaniała. Traktowała go jak powietrze. Odezwała się dopiero po kilku minutach, gdy byli na Walecznych, w połowie drogi z Międzynarodowej na Saską.

– Po co ty ze mną idziesz?

– Nie pytaj – odparł i znów nacisnął spust migawki.

– Dlaczego?

– Jak odpowiem, nie uwierzysz. Lepiej nic nie mówmy.

– Masz zamiar naprawdę wejść ze mną do kościoła?

– Całe dzieciństwo tam chodziłem. To również mój kościół – odparł.

W milczeniu przeszli przez kościelną bramę przy Saskiej. Dzwon bił na Anioł Pański.

* * *

Gdy po godzinie wyszli na zewnątrz, bez słowa skierowali się w stronę Saskiej. Przed bramą, jak co niedzielę, pełno było stoisk z warzywami i kwiatami.

– Chcesz jabłko? – spytał Michał.

Skinęła głową.

– Proszę dwa najładniejsze – powiedział do handlarki. – Ma pani czym umyć?

– Znajdzie się – odparła kobieta i zważywszy dwa jabłka, sięgnęła po torbę, z której wyjęła butelkę z wodą. Opłukała owoce nad chodnikiem. – Proszę. – Wręczyła je Michałowi. – Dziewięćdziesiąt groszy – dodała spiesznie.

Michał wyjął z kieszeni złotówkę.

– Reszty nie trzeba.

Podał jabłko Kindze. Zdjęła rękawiczkę i wzięła owoc.

– W raju było odwrotnie – zauważyła ze śmiechem.

Ruszyli znów w kierunku Walecznych. Byli w połowie drogi, kiedy Michał znów sięgnął po aparat i zdjął przykrywkę z obiektywu.

– Stań na chwilę. Okej? Zrobię ci zdjęcie z jabłkiem – powiedział, przysuwając aparat do oka.

– Wiesz… – zaczęła Kinga. − Myślałam o tym w kościele.

– O zdjęciach?

– Nie tyle o zdjęciach, ile o patrzeniu na świat. Myślałam o tym, co było czytane z Biblii. O tych dwóch ślepych, którym Jezus przywrócił wzrok. Przywrócił im wzrok, bo wierzyli, że może to uczynić.

– A co to ma wspólnego ze zdjęciami?

– Ze zdjęciami? Z tobą raczej. Myślę, że jeśli wierzysz, że jestem w stanie ci wybaczyć, to powinnam to zrobić. Bo może właśnie dziś Jezus przywrócił ci wzrok?

Ledwo to powiedziała, gdy za plecami obojga rozległ się głos:

– No proszę! Kogo ja widzę!

W ich stronę szybkim krokiem zmierzała Klaudia.

Michał i Kinga spojrzeli na siebie. W spojrzeniu Kingi czaiła się niepewność. Twarz Michała nie wyrażała żadnych emocji.

Klaudia podeszła do Michała i nachyliła się, by go pocałować. Odsunął się.

– Nawet nie próbuj – powiedział.

– Teraz to „nawet nie próbuj”? – spytała kpiąco. – A niedawno to…

– Dla ciebie niedawno, a dla mnie dawno – odparł. – I jak ci wielokrotnie mówiłem, to nie miało dla mnie znaczenia.

– Za każdym razem mówiłeś, że to bez znaczenia, a potem wracałeś, mówiłeś, żebym nie zwracała na te słowa uwagi…

– Dosyć – przerwała Kinga. – Nie chcę tego słuchać. Słyszysz? – ostatnie słowa skierowała do Klaudii.

– Bo co?

– Bo wracamy z kościoła – odparła Kinga i chciała jeszcze coś dodać, ale nie zdążyła, bo Klaudia zaniosła się szyderczym i histerycznym wręcz śmiechem.

– Michał w kościele, a to dobre! – zarykiwała się głośno.

– Idziemy. – Michał podał Kindze rękę. Spojrzała mu prosto w oczy. Było w nich coś takiego, że przestała się wahać. Wsunęła w jego prawą dłoń swoją lewą, odzianą w czarną rękawiczkę. W drugiej ręce cały czas trzymała obgryzane jabłko. W milczeniu ruszyli w stronę Międzynarodowej. Z daleka za nimi rozległ się krzyk Klaudii:

– Czy znowu mam cię załatwić?! – zawołała, a po chwili dodała: – Tak jak wtedy?

Ale Michał z Kingą nawet nie obrócili się w jej stronę, tylko mocniej zacisnęli dłonie. Nie musieli nic mówić. Oboje wiedzieli. Jeśli teraz powtórzy się tamta historia, że któreś z nich ktoś pobije – nie będą milczeć.

* * *

Drzwi mieszkania Kingi otworzył Kuba. Na widok Michała wytrzeszczył oczy ze zdumienia, ale nic nie powiedział. Tylko po chwili nad plecami siostry puścił do Michała oko. Miało to oznaczać ni mniej, ni więcej to, że cieszy się, że go widzi.

Rodzina Kingi zachowywała się tak, jakby nie było tej przerwy w spotkaniach. Jakby dopiero co stąd wyszedł. Zaprosili go na obiad. Dlatego wysłał do mamy esemesa: Jestem u Kingi. W odpowiedzi przyszedł tylko emotikon oznaczający uśmiech.

– Będziemy tak milczeć? – spytała Kinga, gdy po obiedzie siedli w jej pokoju. Michał na dywanie. Ona na krześle przy biurku.

– Ja mogę nic nie mówić. Ważne, że jesteś obok.

– Co zamierzasz?

– Pytasz o plany w ogóle?

– Sama nie wiem.

– Chętnie zapytałabyś o wszystko, co? Ale o plany życiowe boisz się, by nie wyjść na kujona, a o te na najbliższy czas nie masz śmiałości, bo nie wiesz, od czego zacząć?

– Tak jakby. – Kinga pokiwała głową. – To straszne, jak ty mnie dobrze znasz.

– Dlaczego straszne? Powinnaś powiedzieć, że piękne. Dzięki temu możemy obejść się bez tylu zbędnych słów i wyjaśnień.

– Hmmm… – mruknęła Kinga, podciągając nogi pod brodę.

– Będziesz tak siedzieć?

– A co mam robić? – odpowiedziała pytaniem.

* * *

Była prawie północ, gdy wkładał do napędu płytę ze zdjęciami. Wywołanie i zeskanowanie na płytę nie kosztowało zbyt wiele. Czas oczekiwania skrócił sobie w kinie. Poszedł na Rezerwat. Sam.

Czy to przypadek, zrządzenie losu? Sam nie wiedział. Dziś wszystko kręciło się wokół fotografii i zdjęć. Myślał o tym, wracając do domu. Szybko skopiował pliki na twardy dysk i otworzył podgląd zdjęć. Na prawie wszystkich była Kinga. Zasłaniająca się rękoma, obojętna, jedząca jabłko, wreszcie skupiona. Zrobił jej to zdjęcie wtedy, gdy w domu w jej pokoju opowiadał o swojej ostatniej rozmowie z mamą, o śnie z ojcem w roli głównej, o wyciągniętym z szuflady zenicie, propozycji mamy kupna aparatu, wyprawie po film, a nawet o tym, że chyba los zagnał go pod jej dom. Ten sam los, który każe im być razem, bo taka, a nie inna była treść dzisiejszej Ewangelii.

Teraz patrzyła na niego z tego zdjęcia taka zamyślona. Po prostu Kinga. Dla niego naprawdę najważniejsza. Teraz już nie da się ponieść emocjom. O, co to, to nie!

ZDJĘCIA (2) FOTOS PHOTOS PHOTOS (2) FOTO'S (2) ФОТО (2) FOTOS (2)

Z zenitem pod pachą popędził na stację benzynową na skrzyżowaniu Saskiej z Waszyngtona. Mit|dem Zenit|unter|dem Arm|rannte|zur|Tankstelle|mit Benzin|an|der Kreuzung|der Saska|von|Washington |зенитом||||||||||| Mit dem Zenit unter dem Arm rannte er zur Tankstelle an der Kreuzung von Saska und Washington. Filmu do aparatu nie mieli. Film|für|Kamera|nicht|hatten They did not have a film for the camera. Sie hatten keinen Film für die Kamera.

Gdzie szukać w niedzielę? Wo|suchen|in|Sonntag Wo soll man am Sonntag suchen? Zdecydował się szybko. Er entschied|sich|schnell Er entschied sich schnell. Przebiegł na drugą stronę Waszyngtona i wskoczył w pierwszy nadjeżdżający tramwaj. Er rannte|über|die zweite|Seite|von Washington|und|sprang|in|den ersten|kommenden|Straßenbahn Er rannte auf die andere Seite von Washington und sprang in die erste vorbeikommende Straßenbahn. Po dziesięciu minutach wysiadł w Centrum i pobiegł w kierunku Pasażu „Wiecha”. Nach|zehn|Minuten|stieg aus|in|Zentrum|und|rannte|in|Richtung|Passage|„Wiecha Nach zehn Minuten stieg er im Zentrum aus und rannte in Richtung des Passagen "Wiecha". Na tyłach Juniora był całodobowy punkt fotograficzny. An|Hinter|Junior|war|rund um die Uhr|Punkt|Fotografie Hinter Junior gab es einen 24-Stunden-Fotopunkt. Kupił jeden czarno-biały film i włożywszy go do aparatu, wyszedł na ulicę. Er kaufte|einen|||Film|und|eingelegt|ihn|in|die Kamera|er ging|auf|die Straße He bought one black and white film and after putting it in the camera, he went out into the street. Er kaufte einen schwarz-weißen Film und legte ihn in die Kamera, dann ging er auf die Straße.

Dla Kingi świat jest czarno-biały. Für|Kinga|Welt|ist|| For Kinga, the world is black and white. Für Kinga ist die Welt schwarz-weiß. Jak ktoś zrobi raz źle, jest zły, a jak zrobi raz dobrze – dobry. Wie|jemand|macht|einmal|schlecht|ist|böse|und|wie|macht|einmal|gut|gut Wenn jemand einmal schlecht handelt, ist er schlecht, und wenn er einmal gut handelt – ist er gut. Liczy się tylko nauka. zählt|sich|nur|Lernen Es zählt nur das Lernen. Wszystko musi być na szóstkę, wykute… właściwie… sam nie wiedział, co go tak do Kingi ciągnęło. Alles|muss|sein|auf|Sechs|eingeprägt|eigentlich|selbst|nicht|wusste|was|ihn|so|zu|Kinga|zog ||||шістку|wykute|||||||||| Everything has to be for a number of six, forged ... in fact ... he himself did not know what attracted him so much to Kinga. Все должно быть идеально, выковано... на самом деле... он не знал, что так привлекло его к Кинге. Alles muss eine Sechs sein, auswendig gelernt… eigentlich… er wusste selbst nicht, was ihn so zu Kinga zog. Chyba ciągle wydawało mu się, że pod tą maską kujona kryje się coś jeszcze. Vielleicht|immer|schien|ihm|sich|dass|unter|dieser|Maske|Streber|verbirgt|sich|etwas|noch Думаю, он все еще думал, что под этой маской гика скрывается что-то еще. Es schien ihm immer, dass sich unter dieser Maske des Strebers noch etwas anderes verbarg. Wiele razy wydawało mu się, że to wydobył. Viele|Male|schien|ihm|sich|dass|es|herausgeholt Много раз он думал, что вынес это наружу. Viele Male schien es ihm, dass er das herausgefunden hatte. Na przykład wtedy, gdy towarzyszyła mu podczas jedynej i ostatniej rozmowy z tym człowiekiem… Zawsze gdy się całowali. Zum|Beispiel|dann|als|sie begleitete|ihm|während|einzigen|und|letzten|Gesprächs|mit|diesem|Menschen|Immer|als|sich|küssten Zum Beispiel, als sie ihn während des einzigen und letzten Gesprächs mit diesem Mann begleitete… Jedes Mal, wenn sie sich küssten. Właściwie nie mógł zrozumieć tylko jednego. Eigentlich|nicht|konnte|verstehen|nur|eine Eigentlich konnte er nur eines nicht verstehen. Czemu w Kindze górę brała chora ambicja? Warum|in|Kinga|Höhe|nahm|kranke|Ambition Warum übernahm in Kinga die kranke Ambition die Oberhand? Bo że ta ambicja była chora, tego był pewien. Denn|dass|diese|Ambition|war|krank|dessen|war|sicher Because this ambition was sick, he was sure of it. Denn dass diese Ambition krank war, dessen war er sich sicher. Jak można wszystko, całe życie, podporządkowywać nauce? Wie|man|alles|ganz|Leben|unterordnen|dem Lernen How can everything, the whole life, be subject to science? Wie kann man alles, das ganze Leben, der Wissenschaft unterordnen? Przecież potem zostanie sama. Doch|später|wird bleiben|allein Schließlich bleibt sie dann allein. Nie przeszkadza jej to? Nicht|stört|sie|das Does it bother her? Stört sie das nicht?

– Ale ja chcę ci robić. Aber|ich|will|dir|etwas für dich tun - But I want to do to you. – Aber ich möchte dir Fotos machen.

– Dlaczego tak mówisz? Warum|so|sprichst – Warum sagst du das? – spytał, nie przestając pstrykać, choć nie było to łatwe, bo Kinga cały czas podnosiła na wysokość twarzy dłoń w czarnej, skórzanej rękawiczce. fragte|nicht|aufhörte|zu schnipsen|obwohl|nicht|war|das|einfach|weil|Kinga|ganz|Zeit|hob|auf|Höhe|Gesicht|Hand|in|schwarzen|Leder-|Handschuh |||підсвічувати|||||||||||||||||| – fragte er, ohne aufzuhören zu schnipsen, obwohl es nicht einfach war, denn Kinga hob die Hand in einem schwarzen, ledernen Handschuh ständig auf Gesichtshöhe.

– Ty wiesz dlaczego. Du|weißt|warum – Du weißt, warum.

– Nie wiem. Ich|weiß – Ich weiß nicht.

– Wiesz. Du weißt – Du weißt.

– Do kościoła. Zum|Kirche – In die Kirche. Na dwunastą. Um|zwölf Um zwölf.

– Idę z tobą. Ich gehe|mit|dir – Ich komme mit dir.

– Nie. Nein – Nein.

– Tak. Ja – Ja.

– Nie. Nein – Nein.

– Nie zabronisz mi. Nicht|wirst verbieten|mir – Du wirst mir nicht verbieten.

– To pójdę do innego. Ich|werde gehen|zu|einem anderen – Dann gehe ich zu einem anderen.

– To ja za tobą. Das|ich|hinter|dir – Dann komme ich zu dir.

– Dziecko jesteś? Kind|bist – Bist du ein Kind?

– Przy tobie tak… – powiedział i złapawszy Kingę za rękę, przyciągnął do siebie. Bei|dir|so|sagte|und|ergriff||an|Hand|zog|zu|sich "With you so…" he said and, grabbing Kinga by the hand, he pulled her to him. – Bei dir schon… – sagte er und zog Kinga an der Hand zu sich. – Myślę o tobie codziennie – dodał, przysuwając usta do jej ucha. Ich denke|an|dich|jeden Tag|fügte hinzu|indem er näherte|Lippen|an|ihr|Ohr "I think about you every day," he added, bringing his lips to her ear. – Ich denke jeden Tag an dich – fügte er hinzu und neigte seinen Mund zu ihrem Ohr.

– A może ja mam kogoś? Vielleicht|habe|ich|jemanden|jemanden - Or maybe I have someone? – Oder vielleicht habe ich jemanden? – spytała. sie fragte – fragte sie.

– A dla ciebie? Und|für|dich - And for you? – Und für dich?

– Co dla mnie? Was|für|mich - What for me? – Was für mich?

– Co dla ciebie jest najważniejsze? Was|für|dich|ist|am wichtigsten - What's most important to you? – Was ist dir am wichtigsten?

– Ty! Du - You! – Du!

– Zaczekaj! Warte – Warte! – zawołał i popędził za nią. rief|und|rannte|hinter|ihr — позвал он и побежал за ней. – rief er und rannte ihr nach.

Przez chwilę szli w milczeniu. Durch|einen Moment|gingen|in|Stille They walked in silence for a while. Eine Weile gingen sie schweigend. Michał raz po raz fotografował Kingę. Michał|immer|nach|einmal|fotografierte|Kinga Michał fotografierte Kinga immer wieder. Już się nie zasłaniała. schon|sich|nicht|versteckte Sie versteckte sich nicht mehr. Traktowała go jak powietrze. Sie behandelte|ihn|wie|Luft Sie behandelte ihn wie Luft. Odezwała się dopiero po kilku minutach, gdy byli na Walecznych, w połowie drogi z Międzynarodowej na Saską. Sie sprach|sich|erst|nach|wenigen|Minuten|als|sie waren|auf|Walecznych|in|der Hälfte||von|Międzynarodowej|nach|Saską Sie sprach erst nach ein paar Minuten, als sie bei den Tapferen waren, auf halbem Weg von der Internationalen zur Saska.

– Po co ty ze mną idziesz? Warum|was|du|mit|mir|gehst - Why are you coming with me? – Warum gehst du mit mir?

– Dlaczego? Warum – Warum?

– Masz zamiar naprawdę wejść ze mną do kościoła? Hast|vor|wirklich|eintreten|mit|mir|in|die Kirche – Hast du wirklich vor, mit mir in die Kirche zu gehen?

* * * * * *

– Chcesz jabłko? Willst|Apfel – Willst du einen Apfel? – spytał Michał. fragte|Michał – fragte Michał.

Skinęła głową. Sie nickte|mit dem Kopf Sie nickte.

Michał wyjął z kieszeni złotówkę. Michał|nahm heraus|aus|der Tasche|Złoty Michał zog eine Goldmünze aus seiner Tasche.

– Reszty nie trzeba. der Rest|nicht|nötig – Den Rest braucht man nicht.

Ruszyli znów w kierunku Walecznych. Sie sind aufgebrochen|wieder|in|Richtung|der Tapferen Sie machten sich wieder in Richtung der Tapferen auf. Byli w połowie drogi, kiedy Michał znów sięgnął po aparat i zdjął przykrywkę z obiektywu. Sie waren|in|der Mitte||als|Michał|wieder|griff|nach|Kamera|und|nahm|die Abdeckung|von|dem Objektiv Sie waren auf halbem Weg, als Michał erneut zur Kamera griff und die Abdeckung vom Objektiv abnahm.

– O zdjęciach? Über|die Fotos – Über die Fotos?

– A co to ma wspólnego ze zdjęciami? Und|was|das|hat|gemeinsam|mit|Fotos - What does this have to do with the photos? – Was hat das mit den Fotos zu tun?

– Ze zdjęciami? Mit|Bildern – Mit den Fotos? Z tobą raczej. Mit|dir|eher Eher mit dir. Myślę, że jeśli wierzysz, że jestem w stanie ci wybaczyć, to powinnam to zrobić. Ich denke|dass|wenn|du glaubst|dass|ich bin|||dir|vergeben|dann|sollte ich|es|tun Ich denke, wenn du glaubst, dass ich dir vergeben kann, dann sollte ich es tun. Bo może właśnie dziś Jezus przywrócił ci wzrok? Denn|vielleicht|gerade|heute|Jesus|hat wiederhergestellt|dir|Sehkraft Denn vielleicht hat dir Jesus heute dein Augenlicht zurückgegeben?

– No proszę! Nein|bitte - Well well! – Na bitte! Kogo ja widzę! Wen|ich|sehe Who do I see! Wen sehe ich da!

Michał i Kinga spojrzeli na siebie. Michał|und|Kinga|schauten|auf|einander Michał und Kinga schauten sich an. W spojrzeniu Kingi czaiła się niepewność. In||Kinga|lauerte|sich|Unsicherheit In Kingas Blick lauerte Unsicherheit. Twarz Michała nie wyrażała żadnych emocji. Das Gesicht|von Michał|nicht|drückte aus|keine|Emotionen Michałs Gesicht zeigte keine Emotionen.

– Nawet nie próbuj – powiedział. nicht|nicht|versuch|sagte – Versuch es gar nicht erst – sagte er.

– Bo co? Weil|was – Warum?

– Michał w kościele, a to dobre! Michał|in|der Kirche|und|das|gut – Michał in der Kirche, das ist gut! – zarykiwała się głośno. sie||laut – lachte sie laut.

– Idziemy. Wir gehen – Wir gehen. – Michał podał Kindze rękę. Michał|gab|Kindze|die Hand – Michał gab Kind eine Hand. Spojrzała mu prosto w oczy. Sie schaute|ihm|direkt|in|die Augen Sie sah ihm direkt in die Augen. Było w nich coś takiego, że przestała się wahać. Es war|in|ihnen|etwas|so etwas|dass|sie aufhörte||zu zweifeln In ihnen war etwas, das sie aufhörte zu zögern. Wsunęła w jego prawą dłoń swoją lewą, odzianą w czarną rękawiczkę. Sie schob|in|seine|rechte|Hand|ihre|linke|bekleidet|mit|schwarzen|Handschuh Sie schob ihre linke, in einen schwarzen Handschuh gehüllte Hand in seine rechte. W drugiej ręce cały czas trzymała obgryzane jabłko. In|der zweiten|Hand|die ganze|Zeit|hielt|angenagte|Apfel In der anderen Hand hielt sie ständig einen angeknabberten Apfel. W milczeniu ruszyli w stronę Międzynarodowej. In|Stille|setzten sich|in|Richtung|Międzynarodowej Schweigend machten sie sich auf den Weg zur Internationalen. Z daleka za nimi rozległ się krzyk Klaudii: Aus|der Ferne|hinter|ihnen|ertönte|sich|Schrei|Klaudias Von weitem ertönte der Schrei von Klaudia:

* * * * * * * * *

– Będziemy tak milczeć? Wir werden|so|schweigen – Werden wir so schweigen? – spytała Kinga, gdy po obiedzie siedli w jej pokoju. fragte|Kinga|als|nach|dem Mittagessen|sie saßen|in|ihr|Zimmer Kinga asked as they sat in her room after lunch. – fragte Kinga, als sie nach dem Mittagessen in ihrem Zimmer saßen. Michał na dywanie. Michał|auf|dem Teppich Michał auf dem Teppich. Ona na krześle przy biurku. Sie|auf|dem Stuhl|am|Schreibtisch Sie auf dem Stuhl am Schreibtisch.

– Co zamierzasz? Was|hast du vor - What are you going to do? – Was hast du vor?

– Pytasz o plany w ogóle? Du fragst|nach|Pläne|im|Allgemeinen - Are you asking about plans at all? – Fragst du allgemein nach den Plänen?

– Sama nie wiem. allein|nie|weiß - I do not know. – Ich weiß es selbst nicht.

– Będziesz tak siedzieć? Du wirst|so|sitzen – Wirst du so sitzen?

– A co mam robić? Was|was|soll ich|tun – Was soll ich machen? – odpowiedziała pytaniem. antwortete|mit einer Frage – antwortete sie mit einer Frage.

* * * * * *

Czy to przypadek, zrządzenie losu? Ist|das|Zufall|Fügung|des Schicksals Is it a coincidence, a twist of fate? Ist das ein Zufall, Schicksal? Sam nie wiedział. Sam|nicht|wusste He didn't know himself. Er wusste es nicht. Dziś wszystko kręciło się wokół fotografii i zdjęć. Heute|alles|drehte|sich|um|Fotografie|und|Fotos Today it was all about photography and photos. Heute drehte sich alles um Fotografie und Bilder. Myślał o tym, wracając do domu. Er dachte|an|daran|zurückkehrend|nach|Hause He thought about it as he returned home. Er dachte darüber nach, während er nach Hause fuhr. Szybko skopiował pliki na twardy dysk i otworzył podgląd zdjęć. Schnell|kopierte|Dateien|auf|fest|Platte|und|öffnete|Vorschau|Bilder He quickly copied the files to the hard drive and opened the photo preview. Er kopierte schnell die Dateien auf die Festplatte und öffnete die Bildvorschau. Na prawie wszystkich była Kinga. Auf|fast|allen|war|Kinga Kinga was on almost all of them. Auf fast allen war Kinga. Zasłaniająca się rękoma, obojętna, jedząca jabłko, wreszcie skupiona. die sich schützend|sich|mit Händen|gleichgültig|die essend|Apfel|endlich|konzentriert |||байдужа|||| Covering her hands, indifferent, eating an apple, finally focused. Sich mit den Händen schützend, gleichgültig, einen Apfel essend, schließlich konzentriert. Zrobił jej to zdjęcie wtedy, gdy w domu w jej pokoju opowiadał o swojej ostatniej rozmowie z mamą, o śnie z ojcem w roli głównej, o wyciągniętym z szuflady zenicie, propozycji mamy kupna aparatu, wyprawie po film, a nawet o tym, że chyba los zagnał go pod jej dom. Er machte|ihr|dieses|Foto|damals|als|im|Haus|in|ihrem|Zimmer|erzählte|über|seine|letzten|Gespräch|mit|Mama|über|Traum|mit|Vater|in|||über|herausgenommen|aus|Schublade|Zenit|Vorschlag|Mama|Kauf|Kamera|Ausflug|nach|Film|und|sogar|über|dem|dass|wahrscheinlich|Schicksal|trieb|ihn|unter|ihr|Haus He took this picture of her when, at home in her room, he was talking about his last conversation with his mother, about his dream with his father in the lead role, about the zenith pulled out of the drawer, mom's offer to buy a camera, a trip for a movie, and even about the fact that fate drove him to her home. Er machte dieses Foto von ihr, als er im Haus in ihrem Zimmer von seinem letzten Gespräch mit seiner Mutter erzählte, von dem Traum mit seinem Vater in der Hauptrolle, von dem aus der Schublade gezogenen Zenith, dem Vorschlag seiner Mutter, eine Kamera zu kaufen, dem Ausflug zum Film und sogar davon, dass das Schicksal ihn wohl unter ihr Haus getrieben hat. Ten sam los, który każe im być razem, bo taka, a nie inna była treść dzisiejszej Ewangelii. Der|gleiche|Schicksal|der|zwingt|ihnen|zu sein|zusammen|denn|so|und|nicht|andere|war|Inhalt|heutigen|Evangelium The same fate that makes them be together, because this was the content of today's Gospel. Dasselbe Schicksal, das sie zwingt, zusammen zu sein, denn so war der Inhalt des heutigen Evangeliums.

Teraz patrzyła na niego z tego zdjęcia taka zamyślona. Jetzt|schaute|auf|ihn|von|diesem|Foto|so|nachdenklich Now she was looking at him in that photo, so thoughtful. Jetzt sah sie ihn von diesem Foto aus so nachdenklich an. Po prostu Kinga. einfach|nur|Kinga Just Kinga. Einfach Kinga. Dla niego naprawdę najważniejsza. Für|ihn|wirklich|am wichtigsten The most important thing for him. Für ihn wirklich das Wichtigste. Teraz już nie da się ponieść emocjom. Jetzt|schon|nicht|da|sich|vonreißen|Emotionen Now you can't get carried away. Jetzt kann man sich nicht mehr von den Emotionen mitreißen lassen. O, co to, to nie! Oh|was|das|das|nein Oh, das geht nicht!

SENT_CWT:AFkKFwvL=7.17 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=4.03 de:AFkKFwvL openai.2025-02-07 ai_request(all=290 err=0.00%) translation(all=232 err=0.00%) cwt(all=1461 err=0.96%)