×

Мы используем cookie-файлы, чтобы сделать работу LingQ лучше. Находясь на нашем сайте, вы соглашаетесь на наши правила обработки файлов «cookie».

image

Tolkien - Τα Παιδιά του Χούριν, VI. Ο Τούριν ανάμεσα στους Παράνομους (3)

VI. Ο Τούριν ανάμεσα στους Παράνομους (3)

Όμως εκείνη τη στιγμή επέστρεψε ο Τούριν, φτάνοντας αθόρυβα όπως συνήθιζε, στάθηκε στη σκιά πίσω από τον κλοιό των ανδρών και είδε το καταβεβλημένο πρόσωπο του Μπέλεγκ στο φως του δαυλού. Τότε ένιωσε σαν να τον χτύπησε βέλος και να 'λιωσε ξαφνικά η παγωνιά μέσα του, και τα μάτια του γέμισαν από δάκρυα που συγκρατούσε καιρό. Πετάχτηκε πάνω και έτρεξε στο δέντρο.

“Μπέλεγκ! Μπέλεγκ!” φώναξε, “Πώς βρέθηκες εδώ; Και γιατί είσαι δεμένος;”. Έκοψε αμέσως τα δεσμά του φίλου του και ο Μπέλεγκ έπεσε στα χέρια του.

Όταν ο Τούριν άκουσε όλα όσα του είπαν οι άντρες, θύμωσε και λυπήθηκε. Αλλά πρώτα ασχολήθηκε με τον Μπέλεγκ. Όσο τον περιποιόταν με τις όποιες ικανότητες είχε, σκεφτόταν τη ζωή του στα δάση και ο θυμός του στράφηκε ενάντια στον εαυτό του, γιατί συχνά σκότωναν αγνώστους που τους έπιαναν κοντά στα λημέρια τους ή στις ενέδρες τους, κι εκείνος δεν το εμπόδιζε, και συχνά ο ίδιος μιλούσε άσχημα για το βασιλιά Θίνγκολ και τα Γκρίζα Ξωτικά, κι έτσι έφταιγε και αυτός αν οι άντρες του είχαν μεταχειριστεί τον Μπέλεγκ σαν εχθρό. Τότε γύρισε με πικρία στους άντρες.

“Φανήκατε σκληροί”, είπε, “και χωρίς λόγο. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε βασανίσει αιχμάλωτο. Όμως σε αυτή την κατάσταση μας έφερε η ζωή που ζούμε, να φερόμαστε σαν Ορκ. Άνομες και άκαρπες ήταν όλες οι πράξεις μας. Υπηρετούσαν μόνο τον εαυτό μας και έτρεφαν το μίσος στην καρδιά μας”.

Αλλά ο Αντρόγκ είπε:

“Και ποιον θα 'πρεπε να υπηρετούμε αν όχι τον εαυτό μας; Ποιον θα 'πρεπε να αγαπάμε, όταν όλοι μάς μισούν;”

“Τα δικά μου χέρια τουλάχιστον δεν θα στραφούν ενάντια σε Ξωτικά ή Ανθρώπους”, είπε ο Τούριν, “Η Άνγκμπαντ έχει αρκετούς υπηρέτες. Αν οι άλλοι δεν θέλουν να δώσουν αυτό τον όρκο μαζί μου, θα συνεχίσω μόνος”.

Τότε ο Μπέλεγκ άνοιξε τα μάτια του και σήκωσε το κεφάλι του.

“Όχι μόνος!” είπε, “Τώρα επιτέλους μπορώ να σου πω τα νέα μου. Δεν είσαι παράνομος και το όνομα Νέιθαν δεν σου ταιριάζει. Όποιο σφάλμα καταλογίστηκε στη συμπεριφορά σου έχει συγχωρεθεί. Εδώ και ένα χρόνο σε αναζητούν για να σε καλέσουν πίσω με τιμές στην υπηρεσία του βασιλιά. Πολύν καιρό τώρα λείπει το Δρακοκράνος”.

Αλλά ο Τούριν δεν έδειξε χαρά με αυτό το νέο και καθόταν για πολλή ώρα σιωπηλός. Γιατί με τα λόγια του Μπέλεγκ μια σκιά είχε πέσει πάλι πάνω του.

“Ας περάσει αυτή η νύχτα”, είπε τελικά, “Μετά θα διαλέξω. Ό,τι κι αν γίνει, πρέπει να φύγουμε από αυτό το κρησφύγετο αύριο γιατί δεν θέλουν το καλό μας όλοι όσοι μας αναζητούν”.

“Κανείς απ' όσους μας αναζητούν” είπε ο Αντρόγκ και έριξε μια άγρια ματιά στον Μπέλεγκ.

Το πρωί ο Μπέλεγκ, έχοντας ήδη θεραπευτεί από τους πόνους του με τον τρόπο των παλιών Ξωτικών, μίλησε στον Τούριν παράμερα.

“Περίμενα να χαρείς με τα νέα που σου 'φερα”, είπε, “Σίγουρα θα γυρίσεις τώρα στο Ντόριαθ;”.

Και παρακάλεσε τον Τούριν να το κάνει αυτό με όλους τους δυνατούς τρόπους. Αλλά όσο πιο πολύ τον παρακινούσε, τόσο περισσότερο αντιστεκόταν ο Τούριν. Παρ' όλα αυτά έκανε λεπτομερείς ερωτήσεις στον Μπέλεγκ σχετικά με την κρίση του Θίνγκολ. Τότε ο Μπέλεγκ του είπε όλα όσα γνώριζε και τελικά ο Τούριν είπε:

“Δηλαδή ο Μάμπλουνγκ αποδείχτηκε φίλος μου, όπως φαινόταν κάποτε;”.

“Μάλλον φίλος της αλήθειας”, είπε ο Μπέλεγκ, “και αυτό ήταν το καλύτερο τελικά. Αν και η απόφαση θα ήταν λιγότερο δίκαιη, αν δεν υπήρχε η μαρτυρία της Νέλλας. Γιατί, Τούριν, γιατί δεν μίλησες για την επίθεση του Σάερος στον Μάμπλουνγκ; Τότε μπορεί να εξελίσσονταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Και...”, πρόσθεσε κοιτάζοντας τους άντρες που ήταν ξαπλωμένοι κοντά στο στόμιο της σπηλιάς, “μπορεί να κρατούσες ακόμη το κράνος σου ψηλά και να μην είχες ξεπέσει σε αυτή την κατάσταση”.

“Μπορεί να θεωρείς ότι ξέπεσα”, είπε ο Τούριν, “Μπορεί. Αλλά έτσι έγινε. Και μου κόπηκε η λαλιά. Υπήρχε μομφή στα μάτια του, χωρίς να με ρωτήσει τίποτα για μια πράξη που δεν είχα κάνει εγώ. Η Ανθρώπινη καρδιά μου ήταν περήφανη, όπως είπε ο βασιλιάς. Και έτσι είναι ακόμη, Μπέλεγκ Κουθάλιον. Δεν θα ανεχτεί ακόμη να επιστρέψω στο Μένεγκροθ και να υπομείνω βλέμματα οίκτου και συγχώρεσης, σαν παραστρατημένο και μετανοημένο παιδί. Θα έπρεπε να δώσω συγχώρεση, όχι να λάβω. Και δεν είμαι πια παιδί, είμαι άντρας, σύμφωνα με το είδος μου. Και έχω σκληρύνει από τη μοίρα μου”.

Τότε ο Μπέλεγκ λυπήθηκε.

“Τι θα κάνεις τότε;” ρώτησε.

“Θα παραμείνω ελεύθερος”, είπε ο Τούριν, “Αυτή την ευχή μου έδωσε ο Μάμπλουνγκ όταν χωρίσαμε. Η χάρη του Θίνγκολ δεν θα δοθεί και στους συντρόφους της πτώσης μου, έτσι νομίζω. Αλλά δεν θα χωριστώ τώρα απ' αυτούς, αν δεν θέλουν κι αυτοί να χωριστούν από μένα. Τους αγαπώ με τον τρόπο μου, ακόμη και τον χειρότερο απ' αυτούς λίγο. Είναι από τη δική μου φυλή και κάποιο καλό υπάρχει στον καθένα που μπορεί να καλλιεργηθεί. Νομίζω ότι θα σταθούν δίπλα μου”.

“Βλέπεις με μάτια διαφορετικά από τα δικά μου”, είπε ο Μπέλεγκ, “Αν προσπαθήσεις να τους αποκόψεις από το κακό, θα σε απογοητεύσουν. Αμφιβάλλω γι' αυτούς και περισσότερο απ' όλους για έναν”.

“Πώς μπορεί ένα Ξωτικό να κρίνει Ανθρώπους;” είπε ο Τούριν.

“Όπως κρίνει όλες τις πράξεις, από αυτό που συμβαίνει”, απάντησε ο Μπέλεγκ, αλλά δεν είπε τίποτε άλλο ούτε και μίλησε για την κακία του Αντρόγκ, στον οποίο κυρίως οφειλόταν η κακομεταχείρισή του. Γιατί βλέποντας τις διαθέσεις του Τούριν, φοβόταν μήπως δεν τον πιστέψει και πληγώσει έτσι την παλιά τους φιλία, γεγονός που θα τον οδηγούσε πάλι στην προηγούμενη κακή ζωή του.

“Θα μείνεις ελεύθερος, λες, Τούριν, φίλε μου”, είπε, “Τι εννοείς με αυτό;”

“Θέλω να είμαι επικεφαλής των δικών μου ανδρών και να κάνω πόλεμο με τον δικό μου τρόπο”, απάντησε ο Τούριν, “Όμως σ' αυτό τουλάχιστον έχει αλλάξει η καρδιά μου: Μετανιώνω για όλα μου τα χτυπήματα εκτός από κείνα που στρέφονταν ενάντια στον Εχθρό των Ανθρώπων και των Ξωτικών. Και πάνω απ' όλα θα ήθελα να σ' έχω δίπλα μου. Μείνε μαζί μου!”.

“Αν μείνω μαζί σου, θα το κάνω επειδή με οδηγεί η αγάπη και όχι η σύνεση”, είπε ο Μπέλεγκ, “Η καρδιά μου με προειδοποιεί ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο Ντόριαθ. Όπου αλλού, απλώνεται σκιά μπροστά μας”.

“Παρ' όλα αυτά, εγώ δεν θα πάω εκεί”, είπε ο Τούριν.

“Αλίμονο!” είπε ο Μπέλεγκ, “Όμως σαν πατέρας που αγαπά το γιο του και ικανοποιεί τις επιθυμίες του παρόλο που βλέπει τις κακές συνέπειες, υποχωρώ στη θέλησή σου. Αν μου ζητήσεις να μείνω, θα μείνω”.

“Αυτό είναι πολύ καλό!” είπε ο Τούριν.

Μετά απόμεινε ξαφνικά αμίλητος καθώς και ο ίδιος αντιλήφθηκε τη σκιά και πάλευε με την περηφάνια του η οποία δεν τον άφηνε να γυρίσει πίσω. Καθόταν έτσι για πολλή ώρα και σκεφτόταν τα χρόνια που είχε αφήσει πίσω του. Βγαίνοντας ξαφνικά από τις σκέψεις του στράφηκε στον Μπέλεγκ και είπε:

“Η κοπέλα που ανέφερες, αν και δεν τη θυμάμαι τώρα, της χρωστώ πολλά για τη μαρτυρία της. Δεν μπορώ να τη φέρω στο μυαλό μου. Γιατί με παρακολουθούσε;”. Τότε ο Μπέλεγκ τον κοίταξε παράξενα.

“Γιατί;” είπε, “Τούριν, ζούσες πάντα με την καρδιά σου και το μισό μυαλό σου μακριά; Όταν ήσουν μικρός, συνήθιζες να περπατάς με τη Νέλλας στο δάσος”.

“Αυτό πρέπει να ήταν πριν από πολύν καιρό”, είπε ο Τούριν, “Ή έτσι μου φαίνεται τώρα η παιδική μου ηλικία και μια ομίχλη τη σκεπάζει -εκτός από την ανάμνηση του σπιτιού του πατέρα μου στο Ντορ-λόμιν. Γιατί συνήθιζα να περπατώ με μια ξωτική κοπέλα στο δάσος;”

“Ίσως για να μάθεις αυτά που μπορούσε να σου διδάξει”, είπε ο Μπέλεγκ, “έστω και αν ήταν απλώς μερικές λέξεις απ' τη γλώσσα των Ξωτικών, ονόματα των λουλουδιών του δάσους. Τουλάχιστον δεν έχεις ξεχάσει τα ονόματά τους. Αλίμονο, παιδί των Ανθρώπων! Υπάρχουν κι άλλα δεινά στη Μέση-γη πέρα από τα δικά σου, καθώς και πληγές που δεν έχουν γίνει από κανένα όπλο. Πραγματικά αρχίζω να σκέφτομαι ότι τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι δεν πρέπει να συναντιούνται ή να ζουν μαζί”.

Ο Τούριν δεν είπε τίποτα, αλλά κοίταζε για πολλή ώρα τον Μπέλεγκ σαν να 'θελε να διαβάσει στο πρόσωπό του το γρίφο των λόγων του. Η Νέλλας του Ντόριαθ δεν τον ξαναείδε ποτέ και η σκιά του πέρασε από αυτήν. Τότε ο Μπέλεγκ και ο Τούριν στράφηκαν σε άλλα θέματα και άρχισαν να συζητούν πού πρέπει να πάνε.

“Ας γυρίσουμε στο Ντίμπαρ, στα βόρεια σύνορα, όπου πολεμούσαμε κάποτε μαζί!” είπε ο Μπέλεγκ, με ενθουσιασμό, “Μας χρειάζονται εκεί, γιατί τελευταία οι Ορκ έχουν βρει έναν δρόμο και κατεβαίνουν από το Τάουρ-νου-Φούιν, περνώντας από το Πέρασμα του Άναχ”.

“Δεν το θυμάμαι”, είπε ο Τούριν.

“Όχι, δεν απομακρυνθήκαμε ποτέ τόσο πολύ από τα σύνορα”, είπε ο Μπέλεγκ, “Όμως έχεις δει τις κορυφές των Κρισσαέγκριμ στο βάθος, και στα ανατολικά τους τις σκοτεινές πλαγιές του Γκόργκοροθ. Ανάμεσά τους βρίσκεται το Άναχ, πάνω από τις ψηλές πηγές του Μίντεμπ. Είναι δρόμος δύσκολος και επικίνδυνος, και όμως πολλοί τώρα τον περνούν, και το Ντίμπαρ, που παλιά ζούσε ειρηνικά, υποφέρει κάτω από το Σκοτεινό Χέρι και οι Άνθρωποι του Μπρέθιλ είναι προβληματισμένοι. Στο Ντίμπαρ σε καλώ!”.

“Όχι, δεν θα πάω πίσω τη ζωή μου”, είπε ο Τούριν, “Ούτε μπορώ να έρθω εύκολα στο Ντίμπαρ τώρα. Ανάμεσα κυλά ο Σίριον, χωρίς γέφυρες και χωρίς περάσματα κάτω από το Μπρίθιαχ μέχρι μακριά στα βόρεια. Είναι επικίνδυνο να τον περάσεις παρά μόνο στο Ντόριαθ. Όμως δεν θα μπω στο Ντόριαθ, επικαλούμενος την άδεια και τη συγχώρεση του Θίνγκολ”.

“Είπες ότι έχεις γίνει σκληρός, Τούριν. Και είναι αλήθεια, αν με αυτό εννοούσες ξεροκέφαλος. Τώρα είναι η δική μου σειρά. Θα φύγω, με την άδειά σου, όσο πιο γρήγορα μπορώ και θα σε αποχαιρετήσω. Αν θέλεις πραγματικά να έχεις τον Τοξότη δίπλα σου, αναζήτησέ με στο Ντίμπαρ”. Και ο Τούριν δεν είπε τίποτε άλλο.

Την επόμενη μέρα ξεκίνησε ο Μπέλεγκ, και ο Τούριν προχώρησε μαζί του όση απόσταση φτάνει ένα βέλος αλλά παρέμενε αμίλητος.

“Αποχαιρετιόμαστε, λοιπόν, γιε του Χούριν;” είπε ο Μπέλεγκ.

“Αν θέλεις πραγματικά να κρατήσεις το λόγο σου και να μείνεις δίπλα μου”, απάντησε ο Τούριν, “τότε αναζήτησέ με στο Άμον Ρουδ!”. Έτσι μίλησε, επιπόλαια και χωρίς να έχει επίγνωση τι τον περιμένει. “Αλλιώς αυτός είναι ο τελευταίος μας αποχαιρετισμός”.

“Ίσως αυτό είναι το καλύτερο”, είπε ο Μπέλεγκ, και πήρε το δρόμο του.

Λένε ότι ο Μπέλεγκ γύρισε πίσω στο Μένεγκροθ και εμφανίστηκε στον Θίνγκολ και τη Μέλιαν και τους είπε όλα όσα είχαν συμβεί, εκτός μόνο από την κακομεταχείριση που είχε από τους συντρόφους του Τούριν. Τότε ο Θίνγκολ αναστέναξε και είπε:

“Ανέλαβα να είμαι πατέρας του γιου του Χούριν κι αυτό δεν μπορώ να το αθετήσω είτε από αγάπη είτε από μίσος, εκτός αν γυρνούσε ο ίδιος ο Χούριν ο Γενναίος. Τι περισσότερο θα ήθελε να κάνω;”.

Αλλά η Μέλιαν είπε:

“Θα λάβεις τώρα ένα δώρο από μένα, Κουθάλιον, για τη βοήθειά σου και την τιμή σου, γιατί δεν έχω τίποτα πιο πολύτιμο να δώσω”.

Και του έδωσε ένα απόθεμα λέμπας, το ψωμί των Ξωτικών, τυλιγμένο σε φύλλα από ασήμι, και τα νήματα που το έδεναν ήταν σφραγισμένα στους κόμπους με τη σφραγίδα της βασίλισσας, ένα δίσκο από λευκό βουλοκέρι με το σχήμα ενός μοναδικού λουλουδιού Τελπέριον. Γιατί σύμφωνα με τα έθιμα των Ελντάλιε, η διατήρηση και η προσφορά αυτής της τροφής γινόταν μόνο από τη βασίλισσα.

“Αυτό το ψωμί, Μπέλεγκ”, είπε, “θα σε βοηθήσει στις ερημιές και το χειμώνα, και θα βοηθήσει κι εκείνους που θα επιλέξεις γιατί το δίνω τώρα σ' εσένα να το μοιράσεις όπως θέλεις αντί για μένα”.

Σε τίποτα δεν έδειξε η Μέλιαν μεγαλύτερη εύνοια στον Τούριν από ό,τι με αυτό το δώρο. Γιατί οι Έλνταρ δεν είχαν επιτρέψει ποτέ ως τότε στους Ανθρώπους να φάνε αυτό το ψωμί, και σπάνια τους το επέτρεψαν έκτοτε.

Τότε ο Μπέλεγκ έφυγε από το Μένεγκροθ και γύρισε στα βόρεια σύνορα, όπου είχε το σπίτι του και πολλούς φίλους. Αλλά όταν ήρθε ο χειμώνας και ο πόλεμος κόπασε, ξαφνικά οι σύντροφοί του τον έχασαν και ο Μπέλεγκ δεν ξαναγύρισε ποτέ κοντά τους.

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

VI. Ο Τούριν ανάμεσα στους Παράνομους (3) VI. Turin unter den Geächteten (3) VI. Turin among the Outlaws (3)

Όμως εκείνη τη στιγμή επέστρεψε ο Τούριν, φτάνοντας αθόρυβα όπως συνήθιζε, στάθηκε στη σκιά πίσω από τον κλοιό των ανδρών και είδε το καταβεβλημένο πρόσωπο του Μπέλεγκ στο φως του δαυλού. |||||||||||||||||circle||||||exhausted||||||| But at that moment Turin returned, arriving quietly as usual, standing in the shadows behind the men's fence and seeing Beleg's downcast face in the light of the torch. Τότε ένιωσε σαν να τον χτύπησε βέλος και να 'λιωσε ξαφνικά η παγωνιά μέσα του, και τα μάτια του γέμισαν από δάκρυα που συγκρατούσε καιρό. ||||||||||||cold|||||||||||| Then he felt as if an arrow had struck him and the frost inside him had suddenly melted, and his eyes filled with tears that held him for a long time. Πετάχτηκε πάνω και έτρεξε στο δέντρο. He jumped up and ran to the tree.

“Μπέλεγκ! “Beleg! Μπέλεγκ!” φώναξε, “Πώς βρέθηκες εδώ; Και γιατί είσαι δεμένος;”. Beleg! ” he shouted, “How did you get here? And why are you tied up? ” Έκοψε αμέσως τα δεσμά του φίλου του και ο Μπέλεγκ έπεσε στα χέρια του. He immediately cut off his friend's shackles and Beleg fell into his arms.

Όταν ο Τούριν άκουσε όλα όσα του είπαν οι άντρες, θύμωσε και λυπήθηκε. When Turin heard everything the men told him, he became angry and sad. Αλλά πρώτα ασχολήθηκε με τον Μπέλεγκ. But first he dealt with Beleg. Όσο τον περιποιόταν με τις όποιες ικανότητες είχε, σκεφτόταν τη ζωή του στα δάση και ο θυμός του στράφηκε ενάντια στον εαυτό του, γιατί συχνά σκότωναν αγνώστους που τους έπιαναν κοντά στα λημέρια τους ή στις ενέδρες τους, κι εκείνος δεν το εμπόδιζε, και συχνά ο ίδιος μιλούσε άσχημα για το βασιλιά Θίνγκολ και τα Γκρίζα Ξωτικά, κι έτσι έφταιγε και αυτός αν οι άντρες του είχαν μεταχειριστεί τον Μπέλεγκ σαν εχθρό. ||was tending||||||||||||||||||||||||||||||||||ambushes|||||||||||||||||||||||||||||||used||Beleg|"like"| As long as he cared for him with whatever abilities he had, he thought about his life in the woods and his anger turned against himself, because they often killed strangers who were caught near their lairs or ambushes, and he did not stop him, and often he spoke ill of King Thingol and the Gray Elves, and so it was his fault if his men had treated Beleg as an enemy. Τότε γύρισε με πικρία στους άντρες. Then he turned bitter to the men.

“Φανήκατε σκληροί”, είπε, “και χωρίς λόγο. "You looked tough," he said, "and for no reason. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε βασανίσει αιχμάλωτο. We have never tortured a prisoner until now. Όμως σε αυτή την κατάσταση μας έφερε η ζωή που ζούμε, να φερόμαστε σαν Ορκ. But in this situation the life we live brought us to behave like an Orc. Άνομες και άκαρπες ήταν όλες οι πράξεις μας. Unlawful||fruitless||||| All our actions were lawless and fruitless. Υπηρετούσαν μόνο τον εαυτό μας και έτρεφαν το μίσος στην καρδιά μας”. "They only served ourselves and nurtured hatred in our hearts."

Αλλά ο Αντρόγκ είπε: But Androg said:

“Και ποιον θα 'πρεπε να υπηρετούμε αν όχι τον εαυτό μας; Ποιον θα 'πρεπε να αγαπάμε, όταν όλοι μάς μισούν;” "And who should we serve if not ourselves? Who should we love when everyone hates us? ”

“Τα δικά μου χέρια τουλάχιστον δεν θα στραφούν ενάντια σε Ξωτικά ή Ανθρώπους”, είπε ο Τούριν, “Η Άνγκμπαντ έχει αρκετούς υπηρέτες. "At least my hands will not turn against Elves or Humans," Turin said. "Angbad has several servants. Αν οι άλλοι δεν θέλουν να δώσουν αυτό τον όρκο μαζί μου, θα συνεχίσω μόνος”. |||||||||oath||||| "If the others do not want to take this oath with me, I will continue alone."

Τότε ο Μπέλεγκ άνοιξε τα μάτια του και σήκωσε το κεφάλι του. Then Beleg opened his eyes and raised his head.

“Όχι μόνος!” είπε, “Τώρα επιτέλους μπορώ να σου πω τα νέα μου. "Not alone!" he said, “Now I can finally tell you my news. Δεν είσαι παράνομος και το όνομα Νέιθαν δεν σου ταιριάζει. You are not illegal and the name Nathan does not suit you. Όποιο σφάλμα καταλογίστηκε στη συμπεριφορά σου έχει συγχωρεθεί. ||was attributed||||| Any mistake attributed to your behavior has been forgiven. Εδώ και ένα χρόνο σε αναζητούν για να σε καλέσουν πίσω με τιμές στην υπηρεσία του βασιλιά. They have been looking for you for a year now to call you back with honors in the service of the king. Πολύν καιρό τώρα λείπει το Δρακοκράνος”. |"A long time"|||| "Drakokranos has been missing for a long time now".

Αλλά ο Τούριν δεν έδειξε χαρά με αυτό το νέο και καθόταν για πολλή ώρα σιωπηλός. But Turin did not show joy with this news and sat in silence for a long time. Γιατί με τα λόγια του Μπέλεγκ μια σκιά είχε πέσει πάλι πάνω του. Because in Beleg's words a shadow had fallen on him again.

“Ας περάσει αυτή η νύχτα”, είπε τελικά, “Μετά θα διαλέξω. "Let this night pass," he finally said, "Then I will choose. Ό,τι κι αν γίνει, πρέπει να φύγουμε από αυτό το κρησφύγετο αύριο γιατί δεν θέλουν το καλό μας όλοι όσοι μας αναζητούν”. ||||||||||hideout|tomorrow|||||||||| "Whatever happens, we must leave this hideout tomorrow because not everyone who seeks us wants our good."

“Κανείς απ' όσους μας αναζητούν” είπε ο Αντρόγκ και έριξε μια άγρια ματιά στον Μπέλεγκ. "None of those looking for us," Androg said, glancing wildly at Beleg.

Το πρωί ο Μπέλεγκ, έχοντας ήδη θεραπευτεί από τους πόνους του με τον τρόπο των παλιών Ξωτικών, μίλησε στον Τούριν παράμερα. ||||||||||||||||||||aside In the morning, Beleg, having already been cured of his pains in the manner of the old Elves, spoke to Turin aside.

“Περίμενα να χαρείς με τα νέα που σου 'φερα”, είπε, “Σίγουρα θα γυρίσεις τώρα στο Ντόριαθ;”. ||||||||I brought||||||| "I was expecting you to be happy with the news I brought you," he said, "Are you sure you will return to Doriath now?"

Και παρακάλεσε τον Τούριν να το κάνει αυτό με όλους τους δυνατούς τρόπους. And he begged Turin to do it in every way possible. Αλλά όσο πιο πολύ τον παρακινούσε, τόσο περισσότερο αντιστεκόταν ο Τούριν. |||||urged||||| But the more he was motivated, the more Turin resisted. Παρ' όλα αυτά έκανε λεπτομερείς ερωτήσεις στον Μπέλεγκ σχετικά με την κρίση του Θίνγκολ. Nevertheless, he asked Beleg detailed questions about the Thingol crisis. Τότε ο Μπέλεγκ του είπε όλα όσα γνώριζε και τελικά ο Τούριν είπε: Then Beleg told him everything he knew and finally Turin said:

“Δηλαδή ο Μάμπλουνγκ αποδείχτηκε φίλος μου, όπως φαινόταν κάποτε;”. "So Mablung turned out to be my friend, as he once seemed?"

“Μάλλον φίλος της αλήθειας”, είπε ο Μπέλεγκ, “και αυτό ήταν το καλύτερο τελικά. "Probably a friend of the truth," said Beleg, "and that was the best thing in the end. Αν και η απόφαση θα ήταν λιγότερο δίκαιη, αν δεν υπήρχε η μαρτυρία της Νέλλας. Although the decision would be less fair, if it were not for Nella's testimony. Γιατί, Τούριν, γιατί δεν μίλησες για την επίθεση του Σάερος στον Μάμπλουνγκ; Τότε μπορεί να εξελίσσονταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Why, Turin, why didn't you talk about Saeros' attack on Mablung? Things could have turned out completely differently then. Και...”, πρόσθεσε κοιτάζοντας τους άντρες που ήταν ξαπλωμένοι κοντά στο στόμιο της σπηλιάς, “μπορεί να κρατούσες ακόμη το κράνος σου ψηλά και να μην είχες ξεπέσει σε αυτή την κατάσταση”. ||||||||||mouth|||||||||||||||fallen into|||| And ... ", he added, looking at the men who were lying near the mouth of the cave," you might still be holding your helmet high and you would not have fallen into this situation ".

“Μπορεί να θεωρείς ότι ξέπεσα”, είπε ο Τούριν, “Μπορεί. ||||I fell short|||| "You may think I fell," Turin said. Αλλά έτσι έγινε. But that's how it happened. Και μου κόπηκε η λαλιά. ||||speech And my crying stopped. Υπήρχε μομφή στα μάτια του, χωρίς να με ρωτήσει τίποτα για μια πράξη που δεν είχα κάνει εγώ. |reproach|||||||||||||||| There was a rebuke in his eyes, without asking me anything about an act I had not done. Η Ανθρώπινη καρδιά μου ήταν περήφανη, όπως είπε ο βασιλιάς. My human heart was proud, as the king said. Και έτσι είναι ακόμη, Μπέλεγκ Κουθάλιον. And so it is, Beleg Kouthalion. Δεν θα ανεχτεί ακόμη να επιστρέψω στο Μένεγκροθ και να υπομείνω βλέμματα οίκτου και συγχώρεσης, σαν παραστρατημένο και μετανοημένο παιδί. ||tolerate||||||||endure||||||strayed||repentant| I will not tolerate going back to Menegroth and enduring looks of pity and forgiveness, like a perverted and repentant child. Θα έπρεπε να δώσω συγχώρεση, όχι να λάβω. I should give forgiveness, not receive. Και δεν είμαι πια παιδί, είμαι άντρας, σύμφωνα με το είδος μου. And I am no longer a child, I am a man, according to my species. Και έχω σκληρύνει από τη μοίρα μου”. ||hardened|||| And I have hardened from my fate ".

Τότε ο Μπέλεγκ λυπήθηκε. Then Beleg was sad.

“Τι θα κάνεις τότε;” ρώτησε. "What will you do then?" asked.

“Θα παραμείνω ελεύθερος”, είπε ο Τούριν, |||"said"|| "I will be free," Turin said. “Αυτή την ευχή μου έδωσε ο Μάμπλουνγκ όταν χωρίσαμε. "Mablung gave me this wish when we broke up. Η χάρη του Θίνγκολ δεν θα δοθεί και στους συντρόφους της πτώσης μου, έτσι νομίζω. Thingol's grace will not be given to the comrades of my fall, I think. Αλλά δεν θα χωριστώ τώρα απ' αυτούς, αν δεν θέλουν κι αυτοί να χωριστούν από μένα. But I will not separate from them now, if they do not want to separate from me. Τους αγαπώ με τον τρόπο μου, ακόμη και τον χειρότερο απ' αυτούς λίγο. I love them in my own way, even the worst of them a little. Είναι από τη δική μου φυλή και κάποιο καλό υπάρχει στον καθένα που μπορεί να καλλιεργηθεί. |||||||||||||||be cultivated He is from my tribe and there is something good in everyone that can be cultivated. Νομίζω ότι θα σταθούν δίπλα μου”. I think they will stand by me ".

“Βλέπεις με μάτια διαφορετικά από τα δικά μου”, είπε ο Μπέλεγκ, “Αν προσπαθήσεις να τους αποκόψεις από το κακό, θα σε απογοητεύσουν. |||||||||||||||cut them off|||||| "You see with eyes different from mine," said Beleg, "If you try to cut them off from evil, they will disappoint you." Αμφιβάλλω γι' αυτούς και περισσότερο απ' όλους για έναν”. I doubt for them and more than anyone for one ".

“Πώς μπορεί ένα Ξωτικό να κρίνει Ανθρώπους;” είπε ο Τούριν. |||Elf||judge|||| "How can an Elf Judge Humans?" said Turin.

“Όπως κρίνει όλες τις πράξεις, από αυτό που συμβαίνει”, απάντησε ο Μπέλεγκ, αλλά δεν είπε τίποτε άλλο ούτε και μίλησε για την κακία του Αντρόγκ, στον οποίο κυρίως οφειλόταν η κακομεταχείρισή του. ||||"actions"|||||||||||||||"spoke"|||||||||||mistreatment| "As he judges all the acts, from what is happening," Beleg replied, but said nothing more and did not speak of Androg's wickedness, which was mainly due to his mistreatment. Γιατί βλέποντας τις διαθέσεις του Τούριν, φοβόταν μήπως δεν τον πιστέψει και πληγώσει έτσι την παλιά τους φιλία, γεγονός που θα τον οδηγούσε πάλι στην προηγούμενη κακή ζωή του. Because seeing Turin's moods, he was afraid that he might not believe him and thus hurt their old friendship, a fact that would lead him back to his previous bad life.

“Θα μείνεις ελεύθερος, λες, Τούριν, φίλε μου”, είπε, “Τι εννοείς με αυτό;” |||||||||"What do you mean?"|| "You will be free, you say, Turin, my friend," he said, "What do you mean by that?"

“Θέλω να είμαι επικεφαλής των δικών μου ανδρών και να κάνω πόλεμο με τον δικό μου τρόπο”, απάντησε ο Τούριν, “Όμως σ' αυτό τουλάχιστον έχει αλλάξει η καρδιά μου: Μετανιώνω για όλα μου τα χτυπήματα εκτός από κείνα που στρέφονταν ενάντια στον Εχθρό των Ανθρώπων και των Ξωτικών. |"to" or "in order to"||||||||||||||||||||||||||||I regret|||||strikes|||||were directed|||||||| "I want to be in charge of my own men and wage war in my own way," Turin replied. of Humans and Elves. Και πάνω απ' όλα θα ήθελα να σ' έχω δίπλα μου. And above all, I would like to have you by my side. Μείνε μαζί μου!”. Stay with me!".

“Αν μείνω μαζί σου, θα το κάνω επειδή με οδηγεί η αγάπη και όχι η σύνεση”, είπε ο Μπέλεγκ, “Η καρδιά μου με προειδοποιεί ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο Ντόριαθ. |||||||||||||||wisdom||||||||warns|||||| "If I stay with you, I will do it because love leads me, not prudence," said Beleg. "My heart warns me that we must return to Doriath. Όπου αλλού, απλώνεται σκιά μπροστά μας”. "Elsewhere, there is a shadow in front of us."

“Παρ' όλα αυτά, εγώ δεν θα πάω εκεί”, είπε ο Τούριν. "Nevertheless, I will not go there," Turin said.

“Αλίμονο!” είπε ο Μπέλεγκ, “Όμως σαν πατέρας που αγαπά το γιο του και ικανοποιεί τις επιθυμίες του παρόλο που βλέπει τις κακές συνέπειες, υποχωρώ στη θέλησή σου. |||||||||||||satisfies|||||||||bad consequences|give in||| "Alas!" said Beleg, "But as a father who loves his son and satisfies his desires even though he sees the bad consequences, I give in to your will. Αν μου ζητήσεις να μείνω, θα μείνω”. If you ask me to stay, I will stay ".

“Αυτό είναι πολύ καλό!” είπε ο Τούριν. "This is very good!" said Turin.

Μετά απόμεινε ξαφνικά αμίλητος καθώς και ο ίδιος αντιλήφθηκε τη σκιά και πάλευε με την περηφάνια του η οποία δεν τον άφηνε να γυρίσει πίσω. |he remained||||||||||||||||||||||| Then he was suddenly speechless as he realized the shadow and struggled with his pride which did not let him go back. Καθόταν έτσι για πολλή ώρα και σκεφτόταν τα χρόνια που είχε αφήσει πίσω του. He sat like that for a long time and thought about the years he had left behind. Βγαίνοντας ξαφνικά από τις σκέψεις του στράφηκε στον Μπέλεγκ και είπε: Leaving his thoughts suddenly, he turned to Beleg and said:

“Η κοπέλα που ανέφερες, αν και δεν τη θυμάμαι τώρα, της χρωστώ πολλά για τη μαρτυρία της. |||mentioned||||||||I owe||||testimony| "The girl you mentioned, although I do not remember her now, I owe her a lot for her testimony. Δεν μπορώ να τη φέρω στο μυαλό μου. I can not bring it to my mind. Γιατί με παρακολουθούσε;”. Why was he watching me? ” Τότε ο Μπέλεγκ τον κοίταξε παράξενα. Then Beleg looked at him strangely.

“Γιατί;” είπε, “Τούριν, ζούσες πάντα με την καρδιά σου και το μισό μυαλό σου μακριά; Όταν ήσουν μικρός, συνήθιζες να περπατάς με τη Νέλλας στο δάσος”. "Why;" he said, “Turin, have you always lived with your heart and half your mind away? "When you were little, you used to walk in the forest with Nella."

“Αυτό πρέπει να ήταν πριν από πολύν καιρό”, είπε ο Τούριν, “Ή έτσι μου φαίνεται τώρα η παιδική μου ηλικία και μια ομίχλη τη σκεπάζει -εκτός από την ανάμνηση του σπιτιού του πατέρα μου στο Ντορ-λόμιν. ||||||||||||||||||||||||||||||house of father|||"to me"||| "That must have been a long time ago," Turin said. Γιατί συνήθιζα να περπατώ με μια ξωτική κοπέλα στο δάσος;” |used to|||||||| Why was I used to walking with an elf girl in the woods? ”

“Ίσως για να μάθεις αυτά που μπορούσε να σου διδάξει”, είπε ο Μπέλεγκ, “έστω και αν ήταν απλώς μερικές λέξεις απ' τη γλώσσα των Ξωτικών, ονόματα των λουλουδιών του δάσους. "Perhaps to learn what he could teach you," said Beleg, "even if it were just a few words from the language of the Elves, names of the flowers of the forest." Τουλάχιστον δεν έχεις ξεχάσει τα ονόματά τους. At least you have not forgotten their names. Αλίμονο, παιδί των Ανθρώπων! Alas, child of the People! Υπάρχουν κι άλλα δεινά στη Μέση-γη πέρα από τα δικά σου, καθώς και πληγές που δεν έχουν γίνει από κανένα όπλο. |||||Middle-earth|||||||||||||||| There are other afflictions in Middle-earth besides your own, as well as wounds that have not been inflicted by any weapon. Πραγματικά αρχίζω να σκέφτομαι ότι τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι δεν πρέπει να συναντιούνται ή να ζουν μαζί”. "I really start to think that Elves and Humans should not meet or live together."

Ο Τούριν δεν είπε τίποτα, αλλά κοίταζε για πολλή ώρα τον Μπέλεγκ σαν να 'θελε να διαβάσει στο πρόσωπό του το γρίφο των λόγων του. Turin said nothing, but stared at Beleg for a long time as if he wanted to read the riddle of his words to his face. Η Νέλλας του Ντόριαθ δεν τον ξαναείδε ποτέ και η σκιά του πέρασε από αυτήν. Τότε ο Μπέλεγκ και ο Τούριν στράφηκαν σε άλλα θέματα και άρχισαν να συζητούν πού πρέπει να πάνε. Doriath Nella never saw him again and his shadow passed through her. Then Beleg and Turin turned to other issues and started discussing where to go.

“Ας γυρίσουμε στο Ντίμπαρ, στα βόρεια σύνορα, όπου πολεμούσαμε κάποτε μαζί!” είπε ο Μπέλεγκ, με ενθουσιασμό, “Μας χρειάζονται εκεί, γιατί τελευταία οι Ορκ έχουν βρει έναν δρόμο και κατεβαίνουν από το Τάουρ-νου-Φούιν, περνώντας από το Πέρασμα του Άναχ”. ||||||||||||||||||||||||||||||||||passing|||||Anach "Let's go back to Dibar, on the northern border, where we once fought together!" said Beleg, excitedly, "They need us there, because lately the Orcs have found a way and are going down the Taur-nun-Fuin, passing through the Anah Pass."

“Δεν το θυμάμαι”, είπε ο Τούριν. "I do not remember," Turin said.

“Όχι, δεν απομακρυνθήκαμε ποτέ τόσο πολύ από τα σύνορα”, είπε ο Μπέλεγκ, “Όμως έχεις δει τις κορυφές των Κρισσαέγκριμ στο βάθος, και στα ανατολικά τους τις σκοτεινές πλαγιές του Γκόργκοροθ. "No, we have never been so far from the border," said Beleg. Ανάμεσά τους βρίσκεται το Άναχ, πάνω από τις ψηλές πηγές του Μίντεμπ. Among them is Anah, above the high springs of Mideb. Entre ellos se encuentra Anah, sobre los altos manantiales de Mideb. Είναι δρόμος δύσκολος και επικίνδυνος, και όμως πολλοί τώρα τον περνούν, και το Ντίμπαρ, που παλιά ζούσε ειρηνικά, υποφέρει κάτω από το Σκοτεινό Χέρι και οι Άνθρωποι του Μπρέθιλ είναι προβληματισμένοι. It is a difficult and dangerous road, and yet many are crossing it now, and Dibar, who used to live peacefully, suffers under the Dark Hand and the People of Brettil are troubled. Στο Ντίμπαρ σε καλώ!”. I invite you to Dibar! ”

“Όχι, δεν θα πάω πίσω τη ζωή μου”, είπε ο Τούριν, “Ούτε μπορώ να έρθω εύκολα στο Ντίμπαρ τώρα. "No, I will not go back in my life," Turin said. Ανάμεσα κυλά ο Σίριον, χωρίς γέφυρες και χωρίς περάσματα κάτω από το Μπρίθιαχ μέχρι μακριά στα βόρεια. |flows||||||||||||||| In the middle flows Sirion, without bridges and without passages below Brittany to the far north. Είναι επικίνδυνο να τον περάσεις παρά μόνο στο Ντόριαθ. It is dangerous to pass it except in Doriath. Όμως δεν θα μπω στο Ντόριαθ, επικαλούμενος την άδεια και τη συγχώρεση του Θίνγκολ”. ||||||invoking||||||| "But I will not go to Doriath, invoking Tingol's permission and forgiveness."

“Είπες ότι έχεις γίνει σκληρός, Τούριν. "You said you were tough, Turin. Και είναι αλήθεια, αν με αυτό εννοούσες ξεροκέφαλος. |||||||stubborn And it's true, if by that you mean stubborn. Τώρα είναι η δική μου σειρά. Now it's my turn. Θα φύγω, με την άδειά σου, όσο πιο γρήγορα μπορώ και θα σε αποχαιρετήσω. I will leave, with your permission, as soon as I can and say goodbye. Αν θέλεις πραγματικά να έχεις τον Τοξότη δίπλα σου, αναζήτησέ με στο Ντίμπαρ”. |||||||||search for||| If you really want to have Sagittarius by your side, look for me in Dibar ". Και ο Τούριν δεν είπε τίποτε άλλο. And Turin said nothing else.

Την επόμενη μέρα ξεκίνησε ο Μπέλεγκ, και ο Τούριν προχώρησε μαζί του όση απόσταση φτάνει ένα βέλος αλλά παρέμενε αμίλητος. The next day, Beleg started, and Turin walked with him as far as an arrow would go, but remained speechless.

“Αποχαιρετιόμαστε, λοιπόν, γιε του Χούριν;” είπε ο Μπέλεγκ. "So we are saying goodbye, son of Hurin?" said Beleg.

“Αν θέλεις πραγματικά να κρατήσεις το λόγο σου και να μείνεις δίπλα μου”, απάντησε ο Τούριν, “τότε αναζήτησέ με στο Άμον Ρουδ!”. |||||||||||||||||||||Rud "If you really want to keep your word and stay by my side," Turin replied, "then look for me in Amon Rudd!" Έτσι μίλησε, επιπόλαια και χωρίς να έχει επίγνωση τι τον περιμένει. ||"carelessly"|||||awareness||| So he spoke, casually and unaware of what awaits him. “Αλλιώς αυτός είναι ο τελευταίος μας αποχαιρετισμός”. "Otherwise this is our last farewell."

“Ίσως αυτό είναι το καλύτερο”, είπε ο Μπέλεγκ, και πήρε το δρόμο του. "Maybe this is the best," Beleg said, and went on his way.

Λένε ότι ο Μπέλεγκ γύρισε πίσω στο Μένεγκροθ και εμφανίστηκε στον Θίνγκολ και τη Μέλιαν και τους είπε όλα όσα είχαν συμβεί, εκτός μόνο από την κακομεταχείριση που είχε από τους συντρόφους του Τούριν. Beleg is said to have returned to Menegroth and appeared to Thingol and Melian and told them everything that had happened, except for the ill-treatment he had received from Turin's comrades. Τότε ο Θίνγκολ αναστέναξε και είπε: |||sighed|| Then Thingol sighed and said:

“Ανέλαβα να είμαι πατέρας του γιου του Χούριν κι αυτό δεν μπορώ να το αθετήσω είτε από αγάπη είτε από μίσος, εκτός αν γυρνούσε ο ίδιος ο Χούριν ο Γενναίος. "I undertook"||||||||||||||"break"|||||||||returned|||||| "I undertook to be the father of Hurin's son and I can not do that either out of love or out of hatred, unless Hurin the Brave himself returned. Τι περισσότερο θα ήθελε να κάνω;”. What more would you like me to do? ”

Αλλά η Μέλιαν είπε: But Melian said:

“Θα λάβεις τώρα ένα δώρο από μένα, Κουθάλιον, για τη βοήθειά σου και την τιμή σου, γιατί δεν έχω τίποτα πιο πολύτιμο να δώσω”. "You will now receive a gift from me, Kouthalion, for your help and your honor, because I have nothing more valuable to give."

Και του έδωσε ένα απόθεμα λέμπας, το ψωμί των Ξωτικών,  τυλιγμένο σε φύλλα από ασήμι, και τα νήματα που το έδεναν ήταν σφραγισμένα στους κόμπους με τη σφραγίδα της βασίλισσας, ένα δίσκο από λευκό βουλοκέρι με το σχήμα ενός μοναδικού λουλουδιού Τελπέριον. ||||supply|Lembas|||||||||Silver foil||||||||||||||||||||wax|with||||unique||Telperion flower And he gave her a stock of lamp, the bread of the Elves, wrapped in sheets of silver, and the threads that bound it were sealed in knots with the seal of the queen, a tray of white sealing wax in the shape of a unique Telperion flower. Γιατί σύμφωνα με τα έθιμα των Ελντάλιε,  η διατήρηση και η προσφορά αυτής της τροφής γινόταν μόνο από τη βασίλισσα. ||||||Eldalie||||||||||||| Because according to the customs of the Eldalie, the preservation and offering of this food was done only by the queen.

“Αυτό το ψωμί,  Μπέλεγκ”, είπε, “θα σε βοηθήσει στις ερημιές και το χειμώνα, και θα βοηθήσει κι εκείνους που θα επιλέξεις γιατί το δίνω τώρα σ' εσένα να το μοιράσεις όπως θέλεις αντί για μένα”. "This bread, Beleg," he said, "will help you in the wilderness and in the winter, and will help those you choose because I now give it to you to share as you wish instead of me."

Σε τίποτα δεν έδειξε η Μέλιαν μεγαλύτερη εύνοια στον Τούριν από ό,τι με αυτό το δώρο. Melian did not show any greater favor to Turin than with this gift. Γιατί οι Έλνταρ δεν είχαν επιτρέψει ποτέ ως τότε στους Ανθρώπους να φάνε αυτό το ψωμί, και σπάνια τους το επέτρεψαν έκτοτε. |||||||||||||||||||||since then Because the Eldar had never allowed the People to eat this bread before, and they have rarely allowed it since.

Τότε ο Μπέλεγκ έφυγε από το Μένεγκροθ και γύρισε στα βόρεια σύνορα, όπου είχε το σπίτι του και πολλούς φίλους. Beleg then left Menegroth and returned to the northern border, where he had his home and many friends. Αλλά όταν ήρθε ο χειμώνας και ο πόλεμος κόπασε, ξαφνικά οι σύντροφοί του τον έχασαν και ο Μπέλεγκ δεν ξαναγύρισε ποτέ κοντά τους. ||||||||subsided||||||lost|||||||| But when winter came and the war stopped, suddenly his comrades lost him and Beleg never returned to them.