×

Мы используем cookie-файлы, чтобы сделать работу LingQ лучше. Находясь на нашем сайте, вы соглашаетесь на наши правила обработки файлов «cookie».


image

Conan Doyle, A. - Το Σημάδι Των Τεσσάρων, 2. Η κατάθεση της Υποθέσεως

2. Η κατάθεση της Υποθέσεως

Η Δεσποινίδα Μόρσταν μπήκε στο δωμάτιο με σταθερό βήμα και επιφανειακή αυτοκυριαρχία στη συμπεριφορά της. Επρόκειτο περί μιας ξανθής νεαρής, μικροκαμωμένης, κομψής, με όμορφα γάντια, και ντυμένης με το πλέον τέλειο γούστο. Υπήρχε, εντούτοις, μια λιτότητα και μια απλότητα όσον αφορά την περιβολή της οι οποίες άφηναν την εντύπωση περιορισμένων πόρων. Το φόρεμα ήταν ένα βαθύχρωμο γκριζωπό μπεζ, απεριποίητο και απέριττο και φορούσε ένα μικρό μαντήλι της ίδιας απόχρωσης, το οποίο αλάφραινε μοναχά από την υποψία ενός λευκού φτερού στο πλάι του. Το πρόσωπο της δεν είχε ούτε την συμμετρία των χαρακτηριστικών ούτε τη φυσική ομορφιά, όμως η έκφραση της ήταν συμπαθητική και προσηνής, και τα μεγάλα γαλάζια μάτια της ήταν μοναδικής πνευματικότητας και κατανόησης. Από εμπειρία γυναικών που εκτείνεται σε πολλά έθνη και σε τρεις διαφορετικές ηπείρους, ποτέ μου δεν αντίκρισα πρόσωπο άλλο το οποίο να έδινε την σαφέστερη υπόσχεση μιας εκλεπτυσμένης κι ευαίσθητης φύσης. Δεν μπόρεσα παρά να παρατηρήσω, καθώς κάθισε στην καρέκλα την οποία της πρόσφερε ο Σέρλοκ Χολμς, πως τα χείλη της έτρεμαν, το χέρι της ριγούσε, κι άφηνε να διαφανεί κάθε σημάδι έντονης εσωτερικής ταραχής.

«Ήρθα σε εσάς, κ. Χολμς», είπε, «επειδή κάποτε συνδράματε την εργοδότρια μου, την κ. Σέσιλ Φόρεστερ, στην επίλυση μιας μικρής οικιακής επιπλοκής. Εντυπωσιάστηκε εξαιρετικά από την ευγένεια και το ταλέντο σας.»

«Η κ. Σέσιλ Φόρεστερ», επανέλαβε εκείνος συλλογισμένα. «Νομίζω πως της προσέφερα μια μικρή εξυπηρέτηση. Η υπόθεση, εντούτοις, καθώς τη θυμάμαι ήταν εξαιρετικά απλή.»

«Εκείνη δε θεωρούσε πως ήταν. Αλλά τουλάχιστον δε μπορείτε να πείτε το ίδιο στη δική μου περίπτωση. Δυσκολεύομαι να διανοηθώ κάτι περισσότερο παράξενο, τόσο απόλυτα ανεξήγητο, από την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.»

Ο Χολμς έτριψε τα χέρια του, και τα μάτια του έλαμψαν. Έγειρε εμπρός στην καρέκλα του με μια έκφραση εξαιρετικής συγκέντρωσης επί των αδρών, γερακίσιων χαρακτηριστικών του.

«Καταθέστε την ιστορία σας», είπε με κοφτό επαγγελματικό τόνο.

Αισθάνθηκα πως η θέση μου ήταν ιδιαιτέρως δυσχερής.

«Είμαι βέβαιος πως θα μου επιτρέψετε», είπα, καθώς πήγα να σηκωθώ από την καρέκλα μου.

Προς έκπληξη μου, η νεαρή δεσποινίδα ανασήκωσε το γαντοφορεμένο της χέρι για να με κρατήσει.

«Αν ο φίλος σας», είπε, «θα είχε την καλοσύνη να σταματήσει, θα μου ήταν πολύτιμη η συμβολή του.»

Βούλιαξα και πάλι στην καρέκλα μου.

«Εν συντομία», συνέχισε, «τα γεγονότα έχουν ως εξής. Ο πατέρας μου ήταν αξιωματικός σε ένα Ινδικό σύνταγμα, ο οποίος με έστειλε στην πατρίδα όταν ήμουν ακόμη παιδί. Η μητέρα μου είχε πεθάνει, και δεν είχα κανένα συγγενή στην Αγγλία. Με έβαλαν, ωστόσο, σε ένα άνετο οικοτροφείο στο Εδιμβούργο, κι εκεί παρέμεινα έως ότου έγινα δεκαεπτά ετών. Κατά το έτος 1878 ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν ανώτατος διοικητής του συντάγματος του, έλαβε δωδεκάμηνη άδεια και ήρθε στην πατρίδα. Μου τηλεγράφησε από το Λονδίνο πως είχε φτάσει με ασφάλεια και με πρόσταξε να κατέβω αμέσως, δίνοντας το ξενοδοχείο Λάνγκχαμ ως διεύθυνση διαμονής του. Το μήνυμα του, καθώς θυμάμαι, ήταν γεμάτο από καλοσύνη κι αγάπη. Φτάνοντας στο Λονδίνο πήγα στο Λάνγκχαμ και πληροφορήθηκα πως ο Λοχαγός Μόρσταν διέμενε εκεί, αλλά πως είχε βγει την προηγούμενη νύχτα και δεν είχε επιστρέψει ακόμη. Περίμενα όλη μέρα δίχως να έχω νέα του. Εκείνο το βράδυ, κατόπιν προτροπής του διευθυντή του ξενοδοχείου, επικοινώνησα με την αστυνομία, και το επόμενο πρωί το ανακοινώσαμε σε όλες τις εφημερίδες. Οι έρευνες μας δεν απέφεραν αποτελέσματα, κι από την μέρα εκείνη ως σήμερα ούτε λέξη δεν έχει ακουστεί για τον άμοιρο πατέρα μου. Επέστρεψε στην πατρίδα γεμάτος από την ελπίδα να βρει λίγη γαλήνη, λίγη ξενοιασιά, κι αντί αυτού—»

Έφερε το χέρι της στο λαιμό της, κι ένας πνιχτός λυγμός διέκοψε την πρόταση.

«Η ημερομηνία;» ρώτησε ο Χολμς, ανοίγοντας το σημειωματάριο του.

«Εξαφανίστηκε την τρίτη του Δεκεμβρίου, του 1878 – περίπου προ δέκα ετών.»

«Οι αποσκευές του;»

«Παρέμειναν στο ξενοδοχείο. Δεν υπήρχε τίποτα μέσα τους το οποίο να προσφέρει κάποιο στοιχείο —μερικά ρούχα, λίγα βιβλία, και ένας μεγάλος αριθμός αναμνηστικών από τα νησιά Andaman. Διετέλεσε αξιωματικός της φρουράς των κατάδικων.»

«Είχε κάποιους φίλους στην πόλη;»

«Μόνον έναν για τον οποίο γνωρίζουμε —τον ταγματάρχη Σόλτο, από το σύνταγμα του, της Τριακοστής- Τέταρτης μονάδας Πεζικού της Βομβάης. Ο ταγματάρχης είχε αποστρατευθεί πριν από λίγο καιρό και ζούσε στο Άνω Νόργουντ. Επικοινωνήσαμε μαζί του, φυσικά, όμως ούτε καν γνώριζε πως ο συνάδελφος αξιωματικός βρισκόταν στην Αγγλία.»

«Μια ξεχωριστή υπόθεση», σχολίασε ο Χολμς.

«Δεν σας περιέγραψα ακόμη το πλέον μοναδικό κομμάτι της. Πριν έξι περίπου χρόνια —για να είμαι ακριβής, κατά την τέταρτη του Μαΐου, του 1882— μια αγγελία εμφανίστηκε στους Times ζητώντας την διεύθυνση της Δεσποινίδος Μαίρης Μόρσταν, και δηλώνοντας πως ήταν προς όφελος της να παρουσιασθεί. Δεν υπήρχε όνομα είτε διεύθυνση από κάτω. Είχα προσληφθεί στην οικογένεια της κ. Σέσιλ Φόρεστερ κατά την περίοδο εκείνη με την ιδιότητα της τροφού. Κατόπιν της συμβουλής της έδωσα προς έκδοση την διεύθυνση μου στην στήλη των αγγελιών. Την ίδια μέρα αφίχθηκε μέσω ταχυδρομείου ένα μικρό χαρτονένιο κουτί απευθυνόμενο προς εμένα, το οποίο ανακάλυψα πως περιείχε ένα πολύ μεγάλο και στιλπνό μαργαριτάρι. Ούτε ιδέα κάποιου γράμματος δεν περικλειόταν εντός. Έκτοτε κάθε χρόνο την ίδια ημερομηνία έκανε πάντοτε την εμφάνιση του ένα παρόμοιο κουτί, περιέχοντας ένα παρόμοιο μαργαριτάρι, δίχως κάποιο στοιχείο ως προς τον αποστολέα. Έχουν εξετασθεί από έναν ειδικό κι έχει αποφανθεί πως πρόκειται περί μιας σπάνιας ποικιλίας κι εξαιρετικής αξίας. Δείτε και μόνος σας πόσο πολύ όμορφα είναι.»

Άνοιξε ένα μικρό κουτί τελειώνοντας την κουβέντα της και μου έδειξε έξι από τα πλέον όμορφα μαργαριτάρια που είχε ποτέ μου δει.

«Η κατάθεση σας είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα», είπε ο Σέρλοκ Χολμς. «Σας συνέβη κάτι άλλο;»

«Ναι, και μάλιστα σήμερα. Για το λόγο αυτό κι ήρθα σε σας. Σήμερα το πρωί έλαβα αυτό το γράμμα, το οποίο θα διαβάσετε κι ο ίδιος.»

«Σας ευχαριστώ», είπε ο Χολμς. «Και τον φάκελο, παρακαλώ. Ταχυδρομική σήμανση, Λονδίνο, (S.W.) Ημερομηνία, 7 Ιουλίου. Χμ! Ανδρικό δακτυλικό αποτύπωμα — το σημάδι στην γωνία— πιθανόν του ταχυδρόμου. Χαρτί της καλύτερης ποιότητας. Φάκελοι των έξι πενών το πακέτο. Ιδιόρρυθμος άνθρωπος στην επιλογή των χαρτικών του. Άνευ διεύθυνσης.

«Να βρίσκεσαι στην τρίτη στήλη έξω από το Θέατρο Lyceum απόψε στις επτά η ώρα. Αν είσαι δύσπιστη φέρε μαζί σου δυο φίλους. Είσαι μια αδικημένη γυναίκα κι η δικαιοσύνη θα αποδοθεί. Μη φέρεις την αστυνομία. Αν το κάνεις, όλα θα είναι μάταια. Ο άγνωστος φίλος σου.»

«Μάλιστα, όντως, πρόκειται για ένα πολύ χαριτωμένο μυστηριάκι! Τι προτίθεστε να κάνετε, δεσποινίς Μόρσταν;»

«Αυτό ακριβώς ήρθα να σας ρωτήσω.»

«Τότε μετά βεβαιότητας θα πάμε —εσείς κι εγώ— μάλιστα. Μα ο Δρ Γουώτσον είναι ο άνθρωπος μας. Ο επιστολογράφος σας αναφέρει δυο φίλους. Εκείνος κι εγώ έχουμε επίσης εργαστεί παρέα κατά το παρελθόν.»

«Όμως θα έρθει;» ρώτησε με κάτι το παρακλητικό στην φωνή και την έκφραση της.

«Θα ήμουν περήφανος και περιχαρής», απάντησα ένθερμα, «αν θα μπορούσα να σας προσφέρω κάποια εξυπηρέτηση.»

«Είστε κι οι δυο πολύ ευγενικοί», απάντησε εκείνη. «Έζησα μια μοναχική ζωή και δεν έχω φίλους στους οποίους να μπορούσα να βασισθώ. Θα ήταν καλά αν ερχόμουν κατά τις έξι, να υποθέσω;»

«Δεν πρέπει να αργήσετε», είπε ο Χολμς. «Υπάρχει κι άλλο ένα στοιχείο, ωστόσο. Είναι ο γραφικός χαρακτήρας ο ίδιος με εκείνον των διευθύνσεων επί των κουτιών με τα μαργαριτάρια;»

«Τις έχω μαζί μου», απάντησε εκείνη, βγάζοντας έξι κομμάτια χαρτιού.

«Το σίγουρο είναι πως είστε υπόδειγμα πελάτη. Έχετε τα κατάλληλα ένστικτα. Ας δούμε, λοιπόν.» Άπλωσε τα χαρτιά πάνω στο τραπέζι και έριξε μερικές πεταχτές ματιές πότε στο ένα πότε στο άλλο. «Ο χαρακτήρας έχει παραλλαγές, εκτός του γράμματος», είπε λίαν συντόμως, «όμως δεν τίθεται θέμα όσον αφορά την προέλευση. Δείτε πως το ατίθασο Ελληνικό ε ξεχωρίζει και δείτε την συστροφή του τελικού ς. Προέρχονται αναμφίβολα από το ίδιο πρόσωπο. Δεν θα ήθελα να δημιουργήσω αβάσιμες ελπίδες, Δεσποινίς Μόρσταν, ωστόσο υπάρχει κάποια ομοιότητα μεταξύ του συγκεκριμένου γραφικού χαρακτήρα κι αυτού του πατέρα σας;»

«Τίποτα δεν θα μπορούσε να διαφέρει περισσότερο.»

«Περίμενα πως θα το πείτε. Θα σας περιμένουμε, τότε, στις έξι. Παρακαλώ επιτρέψτε μου να κρατήσω τα χαρτιά. Ίσως να επιληφθώ του ζητήματος πριν από την ώρα εκείνη. Είναι μόλις τρεις και μισή. Στο επανιδείν λοιπόν.»

«Στο επανιδείν», είπε η επισκέπτρια μας, με μια φωτεινή, καλοσυνάτη ματιά στους δυο μας, έβαλε ξανά στο κουτί με τα μαργαριτάρια στον κόρφο της κι έφυγε βιαστικά.

Στημένος στο παράθυρο, την παρακολούθησα να κατηφορίζει το δρόμο γοργά μέχρι που το γκρίζο της μαντήλι και το λευκό φτερό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα σημαδάκι μέσα στο άχρωμο πλήθος.

«Πόσο ελκυστική γυναίκα!» Αναφώνησα, στρεφόμενος στον σύντροφο μου.

Είχε ανάψει και πάλι την πίπα του κι είχε γείρει πίσω με βαριά βλέφαρα. «Είναι;» είπε νωχελικά, «Δεν το παρατήρησα.»

«Είσαι πραγματικά ρομπότ —μια υπολογιστική μηχανή,» φώναξα. «Υπάρχει κάτι απολύτως απάνθρωπο πάνω σου κάποιες στιγμές.»

Χαμογέλασε ευγενικά.

«Αποτελεί θέμα πρωταρχικής σημασίας», αναφώνησε, «να μην επιτρέπεις στην κρίση σου να επηρεαστεί από προσωπικές αρετές. Μια πελάτισσα αποτελεί για μένα μια απλή μονάδα, ένα παράγοντα κάποιου προβλήματος. Οι συναισθηματικές αξίες καθίστανται ανταγωνιστικές της καθαρής λογικής. Σε διαβεβαιώνω πως η ομορφότερη γυναίκα που γνώρισα ποτέ κρεμάστηκε για την δηλητηρίαση τριών μικρών παιδιών για τα χρήματα της ασφάλειας τους, κι ο πλέον αποκρουστικός άντρας που γνωρίζω είναι ένας φιλάνθρωπος ο οποίος έχει αφιερώσει ένα τέταρτο του εκατομμυρίου στους άπορους του Λονδίνου.»

«Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο—»

«Δεν κάνω ποτέ εξαιρέσεις. Μια εξαίρεση αναιρεί τον κανόνα. Είχες ποτέ την ευκαιρία να μελετήσεις τον χαρακτήρα κάποιου από την γραφή του; Τι συμπεραίνεις από το γραφικό χαρακτήρα του τύπου;»

«Είναι ευανάγνωστος και κανονικός», απάντησα. «Άνθρωπος με τακτικές συνήθειες και κάποιο σθένος χαρακτήρα.»

Ο Χολμς κούνησε το κεφάλι του.

«Κοίταξε τα μακριά του γράμματα», είπε. «Μόλις και μετά βίας υψώνονται πάνω από το κοπάδι των υπολοίπων. Αυτό το d θα μπορούσε να είναι a, κι αυτό το I ένα e. Άνθρωποι με σθένος πάντοτε διαφοροποιούν τα μακριά τους γράμματα, όσο δυσανάγνωστα κι αν γράφουν. Υπάρχει μια αναποφασιστικότητα κι έλλειψη αυτοσεβασμού στα κεφαλαία του. Θα βγω έξω. Έχω να κάνω μερικές διασταυρώσεις. Επέτρεψε μου να σου συστήσω αυτό το βιβλίο —ένα από τα πλέον αξιόλογα που γράφθηκαν ποτέ. Πρόκειται για το «Μαρτύριο του Ανθρώπου» του Winwood Reade. Θα επιστρέψω σε μια ώρα.»

Κάθισα στο παράθυρο με το βιβλίο στα χέρια μου, όμως οι σκέψεις πετούσαν μακριά από τις τολμηρές εικασίες του συγγραφέα. Το μυαλό μου στριφογύριζε γύρω από την επισκέπτρια μας —τα χαμόγελα της, την βαθιά πλούσια χροιά της φωνής της, το παράξενο μυστήριο που επικρεμόταν πάνω από την ζωή της. Αν ήταν δέκα-επτά τον καιρό της εξαφάνισης του πατέρα της θα έπρεπε τώρα να είναι είκοσι- επτά—μια γλυκιά ηλικία, όταν η νιότη έχει χάσει την συστολή της κι έχει σοβαρέψει από τις εμπειρίες. Εκεί καθόμουν και συλλογιόμουν μέχρι που τόσο επικίνδυνες σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου ώστε γύρισα βιαστικά στο γραφείο μου και βούτηξα μανιωδώς σε μια πρόσφατη διατριβή επί της παθολογίας. Ποιος ήμουν εγώ, ένας στρατιωτικός χειρουργός με ένα αποδυναμωμένο πόδι κι έναν πενιχρό τραπεζικό λογαριασμό, που θα τολμούσα να κάνω τέτοιες σκέψεις; Ήταν μια μονάδα, ένας παράγοντας —τίποτα περισσότερο. Αν το μέλλον μου ήταν ζοφερό, το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να το αντικρίσω σαν άντρας παρά να επιχειρώ να το φωτίσω από απλά αποκυήματα της φαντασίας.

2. Η κατάθεση της Υποθέσεως 2\. The filing of the Case

Η Δεσποινίδα Μόρσταν μπήκε στο δωμάτιο με σταθερό βήμα και επιφανειακή αυτοκυριαρχία στη συμπεριφορά της. Miss Morstan entered the room with a steady step and superficial self-control in her behavior. Επρόκειτο περί μιας ξανθής νεαρής, μικροκαμωμένης, κομψής, με όμορφα γάντια, και ντυμένης με το πλέον τέλειο γούστο. She was a blonde young woman, petite, elegant, with beautiful gloves, and dressed with the most perfect taste. Υπήρχε, εντούτοις, μια λιτότητα και μια απλότητα όσον αφορά την περιβολή της οι οποίες άφηναν την εντύπωση περιορισμένων πόρων. There was, however, austerity and simplicity in its attire which gave the impression of limited resources. Το φόρεμα ήταν ένα βαθύχρωμο γκριζωπό μπεζ, απεριποίητο και απέριττο και φορούσε ένα μικρό μαντήλι της ίδιας απόχρωσης, το οποίο αλάφραινε μοναχά από την υποψία ενός λευκού φτερού στο πλάι του. The dress was a deep grayish beige, unkempt and unpretentious and she wore a small scarf of the same shade, which was lightened only by the suspicion of a white feather on its side. Το πρόσωπο της δεν είχε ούτε την συμμετρία των χαρακτηριστικών ούτε τη φυσική ομορφιά, όμως η έκφραση της ήταν συμπαθητική και προσηνής, και τα μεγάλα γαλάζια μάτια της ήταν μοναδικής πνευματικότητας και κατανόησης. Her face had neither the symmetry of features nor the natural beauty, but her expression was nice and approachable, and her big blue eyes were of unique spirituality and understanding. Από εμπειρία γυναικών που εκτείνεται σε πολλά έθνη και σε τρεις διαφορετικές ηπείρους, ποτέ μου δεν αντίκρισα πρόσωπο άλλο το οποίο να έδινε την σαφέστερη υπόσχεση μιας εκλεπτυσμένης κι ευαίσθητης φύσης. From the experience of women spanning many nations and three different continents, I have never seen a person who made the clearest promise of a refined and sensitive nature. Δεν μπόρεσα παρά να παρατηρήσω, καθώς κάθισε στην καρέκλα την οποία της πρόσφερε ο Σέρλοκ Χολμς, πως τα χείλη της έτρεμαν, το χέρι της ριγούσε, κι άφηνε να διαφανεί κάθε σημάδι έντονης εσωτερικής ταραχής. I could not help but notice, as she sat in the chair offered to her by Sherlock Holmes, that her lips trembled, her hand trembled, leaving any signs of intense inner turmoil.

«Ήρθα σε εσάς, κ. Χολμς», είπε, «επειδή κάποτε συνδράματε την εργοδότρια μου, την κ. Σέσιλ Φόρεστερ, στην επίλυση μιας μικρής οικιακής επιπλοκής. "I came to you, Mr. Holmes," he said, "because you once assisted my employer, Cecil Forrester, in resolving a small household problem. Εντυπωσιάστηκε εξαιρετικά από την ευγένεια και το ταλέντο σας.» He was extremely impressed by your kindness and talent. "

«Η κ. Σέσιλ Φόρεστερ», επανέλαβε εκείνος συλλογισμένα. "Mrs. Cecil Forrester," he repeated thoughtfully. «Νομίζω πως της προσέφερα μια μικρή εξυπηρέτηση. "I think I offered her a little service. Η υπόθεση, εντούτοις, καθώς τη θυμάμαι ήταν εξαιρετικά απλή.» The case, however, as far as I can remember, was extremely simple. "

«Εκείνη δε θεωρούσε πως ήταν. "She did not think she was. Αλλά τουλάχιστον δε μπορείτε να πείτε το ίδιο στη δική μου περίπτωση. But at least you can not say the same in my case. Δυσκολεύομαι να διανοηθώ κάτι περισσότερο παράξενο, τόσο απόλυτα ανεξήγητο, από την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.» "I find it difficult to imagine anything more strange, so completely inexplicable, than the situation I am in."

Ο Χολμς έτριψε τα χέρια του, και τα μάτια του έλαμψαν. Holmes rubbed his hands, and his eyes sparkled. Έγειρε εμπρός στην καρέκλα του με μια έκφραση εξαιρετικής συγκέντρωσης επί των αδρών, γερακίσιων χαρακτηριστικών του. He leaned forward in his chair with an expression of great concentration on his rough, hawkish features.

«Καταθέστε την ιστορία σας», είπε με κοφτό επαγγελματικό τόνο. "Tell your story," he said sharply in a professional tone.

Αισθάνθηκα πως η θέση μου ήταν ιδιαιτέρως δυσχερής. I felt that my position was particularly difficult.

«Είμαι βέβαιος πως θα μου επιτρέψετε», είπα, καθώς πήγα να σηκωθώ από την καρέκλα μου. "I'm sure you will allow me," I said as I got up from my chair.

Προς έκπληξη μου, η νεαρή δεσποινίδα ανασήκωσε το γαντοφορεμένο της χέρι για να με κρατήσει. To my surprise, the young lady raised her gloved hand to hold me.

«Αν ο φίλος σας», είπε, «θα είχε την καλοσύνη να σταματήσει, θα μου ήταν πολύτιμη η συμβολή του.» "If your friend," he said, "would be kind enough to stop, his contribution would be valuable to me."

Βούλιαξα και πάλι στην καρέκλα μου. I sank back into my chair.

«Εν συντομία», συνέχισε, «τα γεγονότα έχουν ως εξής. "In short," he continued, "the facts are as follows. Ο πατέρας μου ήταν αξιωματικός σε ένα Ινδικό σύνταγμα, ο οποίος με έστειλε στην πατρίδα όταν ήμουν ακόμη παιδί. My father was an officer in an Indian regiment, who sent me home when I was still a child. Η μητέρα μου είχε πεθάνει, και δεν είχα κανένα συγγενή στην Αγγλία. My mother had died, and I had no relatives in England. Με έβαλαν, ωστόσο, σε ένα άνετο οικοτροφείο στο Εδιμβούργο, κι εκεί παρέμεινα έως ότου έγινα δεκαεπτά ετών. I was, however, put in a comfortable boarding school in Edinburgh, where I remained until I was seventeen years old. Κατά το έτος 1878 ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν ανώτατος διοικητής του συντάγματος του, έλαβε δωδεκάμηνη άδεια και ήρθε στην πατρίδα. In the year 1878 my father, who was the supreme commander of his regiment, took twelve months' leave and came to his homeland. Μου τηλεγράφησε από το Λονδίνο πως είχε φτάσει με ασφάλεια και με πρόσταξε να κατέβω αμέσως, δίνοντας το ξενοδοχείο Λάνγκχαμ ως διεύθυνση διαμονής του. He telegraphed to me from London that he had arrived safely and ordered me to get off immediately, giving the Langham Hotel as his accommodation. Το μήνυμα του, καθώς θυμάμαι, ήταν γεμάτο από καλοσύνη κι αγάπη. His message, as I recall, was full of kindness and love. Φτάνοντας στο Λονδίνο πήγα στο Λάνγκχαμ και πληροφορήθηκα πως ο Λοχαγός Μόρσταν διέμενε εκεί, αλλά πως είχε βγει την προηγούμενη νύχτα και δεν είχε επιστρέψει ακόμη. Arriving in London I went to Langham and was informed that Captain Morstan was staying there, but that he had left the night before and had not yet returned. Περίμενα όλη μέρα δίχως να έχω νέα του. I waited all day without hearing from him. Εκείνο το βράδυ, κατόπιν προτροπής του διευθυντή του ξενοδοχείου, επικοινώνησα με την αστυνομία, και το επόμενο πρωί το ανακοινώσαμε σε όλες τις εφημερίδες. That night, at the urging of the hotel manager, I contacted the police, and the next morning we announced it in all the newspapers. Οι έρευνες μας δεν απέφεραν αποτελέσματα, κι από την μέρα εκείνη ως σήμερα ούτε λέξη δεν έχει ακουστεί για τον άμοιρο πατέρα μου. Our investigations have not yielded results; and from that day until today not a word has been heard about my unfortunate father. Επέστρεψε στην πατρίδα γεμάτος από την ελπίδα να βρει λίγη γαλήνη, λίγη ξενοιασιά, κι αντί αυτού—» He returned home full of hope to find a little peace, a little care, and instead— »

Έφερε το χέρι της στο λαιμό της, κι ένας πνιχτός λυγμός διέκοψε την πρόταση. She put her hand to her throat, and a choked sob interrupted the sentence.

«Η ημερομηνία;» ρώτησε ο Χολμς, ανοίγοντας το σημειωματάριο του. "The date;" Holmes asked, opening his notebook.

«Εξαφανίστηκε την τρίτη του Δεκεμβρίου, του 1878 – περίπου προ δέκα ετών.» "He disappeared on the third of December, 1878 - about ten years ago."

«Οι αποσκευές του;» "His luggage?"

«Παρέμειναν στο ξενοδοχείο. "They stayed at the hotel. Δεν υπήρχε τίποτα μέσα τους το οποίο να προσφέρει κάποιο στοιχείο —μερικά ρούχα, λίγα βιβλία, και ένας μεγάλος αριθμός αναμνηστικών από τα νησιά Andaman. There was nothing in them to offer — some clothes, a few books, and a large number of souvenirs from the Andaman Islands. Διετέλεσε αξιωματικός της φρουράς των κατάδικων.» He served as a prison guard officer. "

«Είχε κάποιους φίλους στην πόλη;» "Did he have any friends in town?"

«Μόνον έναν για τον οποίο γνωρίζουμε —τον ταγματάρχη Σόλτο, από το σύνταγμα του, της Τριακοστής- Τέταρτης μονάδας Πεζικού της Βομβάης. "Only one we know of - Major Solto, from his regiment, the 30th Bombay Fourth Infantry Unit. Ο ταγματάρχης είχε αποστρατευθεί πριν από λίγο καιρό και ζούσε στο Άνω Νόργουντ. The major had recently been demobilized and was living in Upper Norwood. Επικοινωνήσαμε μαζί του, φυσικά, όμως ούτε καν γνώριζε πως ο συνάδελφος αξιωματικός βρισκόταν στην Αγγλία.» We contacted him, of course, but he did not even know that the fellow officer was in England. "

«Μια ξεχωριστή υπόθεση», σχολίασε ο Χολμς. "A special case," Holmes commented.

«Δεν σας περιέγραψα ακόμη το πλέον μοναδικό κομμάτι της. "I have not yet described to you the most unique part of it. Πριν έξι περίπου χρόνια —για να είμαι ακριβής, κατά την τέταρτη του Μαΐου, του 1882— μια αγγελία εμφανίστηκε στους Times ζητώντας την διεύθυνση της Δεσποινίδος Μαίρης Μόρσταν, και δηλώνοντας πως ήταν προς όφελος της να παρουσιασθεί. About six years ago — to be precise, on the fourth of May, 1882 — an ad appeared in the Times asking for the address of Miss Mary Morstan, stating that it was in her best interest to appear. Δεν υπήρχε όνομα είτε διεύθυνση από κάτω. There was no name or address below. Είχα προσληφθεί στην οικογένεια της κ. Σέσιλ Φόρεστερ κατά την περίοδο εκείνη με την ιδιότητα της τροφού. I was hired by Cecil Forrester's family during that time as a breadwinner. Κατόπιν της συμβουλής της έδωσα προς έκδοση την διεύθυνση μου στην στήλη των αγγελιών. Following her advice, I gave my address in the ads column for publication. Την ίδια μέρα αφίχθηκε μέσω ταχυδρομείου ένα μικρό χαρτονένιο κουτί απευθυνόμενο προς εμένα, το οποίο ανακάλυψα πως περιείχε ένα πολύ μεγάλο και στιλπνό μαργαριτάρι. The same day a small cardboard box arrived in the mail addressing me, which I discovered contained a very large and glossy pearl. Ούτε ιδέα κάποιου γράμματος δεν περικλειόταν εντός. Not even an idea of a letter was included. Έκτοτε κάθε χρόνο την ίδια ημερομηνία έκανε πάντοτε την εμφάνιση του ένα παρόμοιο κουτί, περιέχοντας ένα παρόμοιο μαργαριτάρι, δίχως κάποιο στοιχείο ως προς τον αποστολέα. Since then, every year on the same date, a similar box has always appeared, containing a similar pearl, without any information as to the sender. Έχουν εξετασθεί από έναν ειδικό κι έχει αποφανθεί πως πρόκειται περί μιας σπάνιας ποικιλίας κι εξαιρετικής αξίας. They have been examined by an expert and it has been decided that this is a rare variety and of exceptional value. Δείτε και μόνος σας πόσο πολύ όμορφα είναι.» See for yourself how beautiful it is. "

Άνοιξε ένα μικρό κουτί τελειώνοντας την κουβέντα της και μου έδειξε έξι από τα πλέον όμορφα μαργαριτάρια που είχε ποτέ μου δει. She opened a small box at the end of her conversation and showed me six of the most beautiful pearls she had ever seen.

«Η κατάθεση σας είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα», είπε ο Σέρλοκ Χολμς. "Your testimony is very interesting," said Sherlock Holmes. «Σας συνέβη κάτι άλλο;» "Did something else happen to you?"

«Ναι, και μάλιστα σήμερα. "Yes, and today. Για το λόγο αυτό κι ήρθα σε σας. That's why I came to you. Σήμερα το πρωί έλαβα αυτό το γράμμα, το οποίο θα διαβάσετε κι ο ίδιος.» This morning I received this letter, which you will read yourself. "

«Σας ευχαριστώ», είπε ο Χολμς. "Thank you," Holmes said. «Και τον φάκελο, παρακαλώ. "And the file, please. Ταχυδρομική σήμανση, Λονδίνο, (S.W.) Postage stamp, London, (SW) Ημερομηνία, 7 Ιουλίου. Date, July 7. Χμ! Hm! Ανδρικό δακτυλικό αποτύπωμα — το σημάδι στην γωνία— πιθανόν του ταχυδρόμου. Male fingerprint - the mark in the corner - probably of the postman. Χαρτί της καλύτερης ποιότητας. Paper of the best quality. Φάκελοι των έξι πενών το πακέτο. Envelopes of six pence per package. Ιδιόρρυθμος άνθρωπος στην επιλογή των χαρτικών του. Peculiar man in the choice of his stationery. Άνευ διεύθυνσης. No address.

«Να βρίσκεσαι στην τρίτη στήλη έξω από το Θέατρο Lyceum απόψε στις επτά η ώρα. "Be in the third column outside the Lyceum Theater tonight at seven o'clock. Αν είσαι δύσπιστη φέρε μαζί σου δυο φίλους. If you are skeptical, bring two friends with you. Είσαι μια αδικημένη γυναίκα κι η δικαιοσύνη θα αποδοθεί. You are an wronged woman and justice will be done. Μη φέρεις την αστυνομία. Do not bring the police. Αν το κάνεις, όλα θα είναι μάταια. If you do, everything will be in vain. Ο άγνωστος φίλος σου.» Your unknown friend. "

«Μάλιστα, όντως, πρόκειται για ένα πολύ χαριτωμένο μυστηριάκι! "In fact, it's a very cute little mystery! Τι προτίθεστε να κάνετε, δεσποινίς Μόρσταν;» "What are you going to do, Miss Morstan?"

«Αυτό ακριβώς ήρθα να σας ρωτήσω.» "That's exactly what I came to ask you."

«Τότε μετά βεβαιότητας θα πάμε —εσείς κι εγώ— μάλιστα. "Then, of course, we will go - you and I - in fact. Μα ο Δρ Γουώτσον είναι ο άνθρωπος μας. But Dr. Watson is our man. Ο επιστολογράφος σας αναφέρει δυο φίλους. The letter writer mentions two friends. Εκείνος κι εγώ έχουμε επίσης εργαστεί παρέα κατά το παρελθόν.» "He and I have also worked together in the past."

«Όμως θα έρθει;» ρώτησε με κάτι το παρακλητικό στην φωνή και την έκφραση της. "But will he come?" she asked with something pleading in her voice and expression.

«Θα ήμουν περήφανος και περιχαρής», απάντησα ένθερμα, «αν θα μπορούσα να σας προσφέρω κάποια εξυπηρέτηση.» "I would be proud and delighted," I replied fervently, "if I could offer you some service."

«Είστε κι οι δυο πολύ ευγενικοί», απάντησε εκείνη. "You are both very kind," she replied. «Έζησα μια μοναχική ζωή και δεν έχω φίλους στους οποίους να μπορούσα να βασισθώ. "I lived a lonely life and I have no friends I could count on. Θα ήταν καλά αν ερχόμουν κατά τις έξι, να υποθέσω;» Would it be good if I came at six, I guess? "

«Δεν πρέπει να αργήσετε», είπε ο Χολμς. "You must not be late," Holmes said. «Υπάρχει κι άλλο ένα στοιχείο, ωστόσο. "It simply came to our notice then. Είναι ο γραφικός χαρακτήρας ο ίδιος με εκείνον των διευθύνσεων επί των κουτιών με τα μαργαριτάρια;» Is the graphic character the same as that of the addresses on the pearl boxes? "

«Τις έχω μαζί μου», απάντησε εκείνη, βγάζοντας έξι κομμάτια χαρτιού. "I have them with me," she replied, pulling out six pieces of paper.

«Το σίγουρο είναι πως είστε υπόδειγμα πελάτη. "What is certain is that you are a model customer. Έχετε τα κατάλληλα ένστικτα. You have the right instincts. Ας δούμε, λοιπόν.» Άπλωσε τα χαρτιά πάνω στο τραπέζι και έριξε μερικές πεταχτές ματιές πότε στο ένα πότε στο άλλο. So let's see. " He spread the papers on the table and glanced at each other from time to time. «Ο χαρακτήρας έχει παραλλαγές, εκτός του γράμματος», είπε λίαν συντόμως, «όμως δεν τίθεται θέμα όσον αφορά την προέλευση. "The character has variations, except for the letter," he said very briefly; "but there is no question as to the origin. Δείτε πως το ατίθασο Ελληνικό ε ξεχωρίζει και δείτε την συστροφή του τελικού ς. Προέρχονται αναμφίβολα από το ίδιο πρόσωπο. See how the unruly Greek e stands out and see the twist of the final s. They undoubtedly come from the same person. Δεν θα ήθελα να δημιουργήσω αβάσιμες ελπίδες, Δεσποινίς Μόρσταν, ωστόσο υπάρχει κάποια ομοιότητα μεταξύ του συγκεκριμένου γραφικού χαρακτήρα κι αυτού του πατέρα σας;» "I do not want to create unfounded hopes, Miss Morstan, but is there any similarity between this graphic character and this father of yours?"

«Τίποτα δεν θα μπορούσε να διαφέρει περισσότερο.» "Nothing could be more different."

«Περίμενα πως θα το πείτε. "I was waiting for you to say it. Θα σας περιμένουμε, τότε, στις έξι. We will be waiting for you, then, at six. Παρακαλώ επιτρέψτε μου να κρατήσω τα χαρτιά. Please allow me to keep the papers. Ίσως να επιληφθώ του ζητήματος πριν από την ώρα εκείνη. Maybe I should address the issue before that time. Είναι μόλις τρεις και μισή. It's only three and a half. Στο επανιδείν λοιπόν.» So again. "

«Στο επανιδείν», είπε η επισκέπτρια μας, με μια φωτεινή, καλοσυνάτη ματιά στους δυο μας, έβαλε ξανά στο κουτί με τα μαργαριτάρια στον κόρφο της κι έφυγε βιαστικά. "Once again," said our visitor; with a bright, benevolent look at the two of us, she put the box of pearls on her back again and hurried away.

Στημένος στο παράθυρο, την παρακολούθησα να κατηφορίζει το δρόμο γοργά μέχρι που το γκρίζο της μαντήλι και το λευκό φτερό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα σημαδάκι μέσα στο άχρωμο πλήθος. Standing at the window, I watched her hurry down the street until her gray handkerchief and white feather were nothing more than a mark in the colorless crowd.

«Πόσο ελκυστική γυναίκα!» Αναφώνησα, στρεφόμενος στον σύντροφο μου. "What an attractive woman!" I exclaimed, turning to my partner.

Είχε ανάψει και πάλι την πίπα του κι είχε γείρει πίσω με βαριά βλέφαρα. He had lit his pipe again and was leaning back with heavy eyelids. «Είναι;» είπε νωχελικά, «Δεν το παρατήρησα.» "Is;" he said lazily; "I did not notice."

«Είσαι πραγματικά ρομπότ —μια υπολογιστική μηχανή,» φώναξα. "You are a real robot - a computer machine," I shouted. «Υπάρχει κάτι απολύτως απάνθρωπο πάνω σου κάποιες στιγμές.» "There is something completely inhuman about you at times."

Χαμογέλασε ευγενικά. He smiled politely.

«Αποτελεί θέμα πρωταρχικής σημασίας», αναφώνησε, «να μην επιτρέπεις στην κρίση σου να επηρεαστεί από προσωπικές αρετές. "It is a matter of paramount importance," he exclaimed, "not to allow your judgment to be influenced by personal virtues. Μια πελάτισσα αποτελεί για μένα μια απλή μονάδα, ένα παράγοντα κάποιου προβλήματος. A client is for me a simple unit, a factor of a problem. Οι συναισθηματικές αξίες καθίστανται ανταγωνιστικές της καθαρής λογικής. Emotional values become competing with pure logic. Σε διαβεβαιώνω πως η ομορφότερη γυναίκα που γνώρισα ποτέ κρεμάστηκε για την δηλητηρίαση τριών μικρών παιδιών για τα χρήματα της ασφάλειας τους, κι ο πλέον αποκρουστικός άντρας που γνωρίζω είναι ένας φιλάνθρωπος ο οποίος έχει αφιερώσει ένα τέταρτο του εκατομμυρίου στους άπορους του Λονδίνου.» "I can assure you that the most beautiful woman I have ever met was hanged for poisoning three young children for their safety money, and the most disgusting man I know is a philanthropist who has dedicated a quarter of a million to the needy in London."

«Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο—» "In this case, however—"

«Δεν κάνω ποτέ εξαιρέσεις. "I never make exceptions. Μια εξαίρεση αναιρεί τον κανόνα. An exception invalidates the rule. Είχες ποτέ την ευκαιρία να μελετήσεις τον χαρακτήρα κάποιου από την γραφή του; Τι συμπεραίνεις από το γραφικό χαρακτήρα του τύπου;» Have you ever had the opportunity to study someone's character from his writing? What do you conclude from the graphic character of the press? "

«Είναι ευανάγνωστος και κανονικός», απάντησα. "It is legible and normal," I replied. «Άνθρωπος με τακτικές συνήθειες και κάποιο σθένος χαρακτήρα.» "A man with regular habits and a strong character."

Ο Χολμς κούνησε το κεφάλι του. Holmes shook his head.

«Κοίταξε τα μακριά του γράμματα», είπε. "Look at his long letters," he said. «Μόλις και μετά βίας υψώνονται πάνω από το κοπάδι των υπολοίπων. "They barely rise above the rest of the herd. Αυτό το d θα μπορούσε να είναι a, κι αυτό το I ένα e. Άνθρωποι με σθένος πάντοτε διαφοροποιούν τα μακριά τους γράμματα, όσο δυσανάγνωστα κι αν γράφουν. This d could be a, and this I a e. People with courage always differentiate their long letters, no matter how illegible they write. Υπάρχει μια αναποφασιστικότητα κι έλλειψη αυτοσεβασμού στα κεφαλαία του. There is an indecision and a lack of self-respect in his funds. Θα βγω έξω. I'm going out. Έχω να κάνω μερικές διασταυρώσεις. I have to make some intersections. Επέτρεψε μου να σου συστήσω αυτό το βιβλίο —ένα από τα πλέον αξιόλογα που γράφθηκαν ποτέ. Let me introduce you to this book — one of the most remarkable ever written. Πρόκειται για το «Μαρτύριο του Ανθρώπου» του Winwood Reade. This is the "Martyrdom of Man" by Winwood Reade. Θα επιστρέψω σε μια ώρα.» I'll be back in an hour. "

Κάθισα στο παράθυρο με το βιβλίο στα χέρια μου, όμως οι σκέψεις πετούσαν μακριά από τις τολμηρές εικασίες του συγγραφέα. I sat at the window with the book in my hands, but the thoughts flew away from the author's bold conjectures. Το μυαλό μου στριφογύριζε γύρω από την επισκέπτρια μας —τα χαμόγελα της, την βαθιά πλούσια χροιά της φωνής της, το παράξενο μυστήριο που επικρεμόταν πάνω από την ζωή της. My mind revolved around our visitor — her smiles, the deep rich tone of her voice, the strange mystery that hung over her life. Αν ήταν δέκα-επτά τον καιρό της εξαφάνισης του πατέρα της θα έπρεπε τώρα να είναι είκοσι- επτά—μια γλυκιά ηλικία, όταν η νιότη έχει χάσει την συστολή της κι έχει σοβαρέψει από τις εμπειρίες. If she was seventeen at the time of her father's disappearance, she should now be twenty-seven — a sweet age, when her youth has lost her shyness and has been aggravated by experiences. Εκεί καθόμουν και συλλογιόμουν μέχρι που τόσο επικίνδυνες σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου ώστε γύρισα βιαστικά στο γραφείο μου και βούτηξα μανιωδώς σε μια πρόσφατη διατριβή επί της παθολογίας. I sat there and meditated until such dangerous thoughts came to my mind that I hurried back to my office and dived frantically into a recent dissertation on pathology. Ποιος ήμουν εγώ, ένας στρατιωτικός χειρουργός με ένα αποδυναμωμένο πόδι κι έναν πενιχρό τραπεζικό λογαριασμό, που θα τολμούσα να κάνω τέτοιες σκέψεις; Ήταν μια μονάδα, ένας παράγοντας —τίποτα περισσότερο. Who was I, a military surgeon with a weakened leg and a meager bank account, who would dare to think such things? It was a unit, a factor — nothing more. Αν το μέλλον μου ήταν ζοφερό, το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να το αντικρίσω σαν άντρας παρά να επιχειρώ να το φωτίσω από απλά αποκυήματα της φαντασίας. If my future was bleak, the best thing I could do was to see it as a man rather than try to illuminate it with mere figments of the imagination.