Cantica ad Laudes (2)
Canticum Isaiæ (Isa. 45:15-30)
Vere tu es Deus abscónditus, Deus Israël, Salvátor.
Confúsi sunt, et erubuérunt omnes: simul abiérunt in confusiónem fabricatóres errórum.
Israël salvátus est in Dómino salúte ætérna: non confundémini, et non erubescétis usque in sǽculum sǽculi.
Quia hæc dicit Dóminus creans cælos, ipse Deus formans terram, et fáciens eam, ipse plastes ejus:
Non in vanum creávit eam, ut habitarétur, formávit eam: Ego Dóminus, et non est álius.
Non in abscóndito locútus sum, in loco terræ tenebróso:
Non dixi sémini Jacob frustra: Quǽrite me: ego Dóminus loquens justítiam, annúntians recta.
Congregámini, et veníte, et accédite simul qui salváti estis ex géntibus:
Nesciérunt qui levant lignum sculptúræ suæ, et rogant deum non salvántem.
Annuntiáte, et veníte, et consiliámini simul: Quis audítum fecit hoc ab inítio, ex tunc prædíxit illud?
Numquid non ego Dóminus, et non est ultra Deus absque me? Deus justus, et salvans non est præter me.
Convertímini ad me, et salvi éritis, omnes fines terræ: quia ego Deus, et non est álius.
In memetípso jurávi, egrediétur de ore meo justítiæ verbum, et non revertétur:
Quia mihi curvábitur omne genu, et jurábit omnis lingua.
Ergo in Dómino, dicet, meæ sunt justítiæ et impérium: ad eum vénient, et confundéntur omnes qui repúgnant ei.
In Dómino justificábitur, et laudábitur omne semen Israël.
Canticum Ecclesiastici (Sir. 36:1-16)
Miserére nostri, Deus ómnium, et réspice nos, et osténde nobis lucem miseratiónum tuárum:
Et immítte timórem tuum super gentes, quæ non exquisiérunt te,
Ut cognóscant quia non est Deus nisi tu, et enárrent magnália tua.
Álleva manum tuam super gentes aliénas, ut vídeant poténtiam tuam.
Sicut enim in conspéctu eórum sanctificátus es in nobis, sic in conspéctu nostro magnificáberis in eis,
Ut cognóscant te, sicut et nos cognóvimus, quóniam non est Deus præter te, Dómine.
Ínnova signa, et immúta mirabília. Glorífica manum, et brácchium dextrum.
Éxcita furórem, et effúnde iram. Tolle adversárium, et afflíge inimícum.
Festína tempus, et meménto finis, ut enárrent mirabília tua.
In ira flammæ devorétur qui salvátur: et qui péssimant plebem tuam, invéniant perditiónem.
Cóntere caput príncipum inimicórum, dicéntium: Non est álius præter nos.
Cóngrega omnes tribus Jacob: ut cognóscant quia non est Deus nisi tu, et enárrent magnália tua:
Et hereditábis eos, sicut ab inítio.
Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum: et Israël, quem coæquásti primogénito tuo.
Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ Jerúsalem, civitáti requiéi tuæ.
Reple Sion inenarrabílibus verbis tuis, et glória tua pópulum tuum.
Canticum Trium Puerorum (Daniel 3:52-57)
Benedíctus es, Dómine, Deus patrum nostrórum: et laudábilis, et gloriósus, et superexaltátus in sǽcula.
Et benedíctum nomen glóriæ tuæ sanctum: et laudábile, et superexaltátum in ómnibus sǽculis.
Benedíctus es in templo sancto glóriæ tuæ: et superlaudábilis, et supergloriósus in sǽcula.
Benedíctus es in throno regni tui: et superlaudábilis, et superexaltátus in sǽcula.
Benedíctus es, qui intuéris abýssos, et sedes super Chérubim: et laudábilis, et superexaltátus in sǽcula.
Benedíctus es in firmaménto cæli: et laudábilis, et gloriósus in sǽcula.
Benedícite, ómnia ópera Dómini, Dómino: laudáte, et superexaltáte eum in sǽcula.
Canticum Isaiæ (Isaias 12:1-7)
Confitébor tibi, Dómine, quóniam irátus es mihi: convérsus est furor tuus, et consolátus es me.
Ecce Deus salvátor meus, fiduciáliter agam, et non timébo:
Quia fortitúdo mea, et laus mea Dóminus, et factus est mihi in salútem.
Hauriétis aquas in gáudio de fóntibus Salvatóris: et dicétis in die illa: Confitémini Dómino, et invocáte nomen ejus:
Notas fácite in pópulis adinventiónes ejus: mementóte quóniam excélsum est nomen ejus.
Cantáte Dómino quóniam magnífice fecit: annuntiáte hoc in univérsa terra.
Exsúlta, et lauda, habitátio Sion: quia magnus in médio tui Sanctus Israël.