Psalmus 048
1 In finem, filiis Core. Psalmus. 2 Audite hæc, omnes gentes ; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem : 3 quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper. 4 Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam. 5 Inclinabo in parabolam aurem meam ; aperiam in psalterio propositionem meam. 6 Cur timebo in die mala ? iniquitas calcanei mei circumdabit me. 7 Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur. 8 Frater non redimit, redimet homo : non dabit Deo placationem suam, 9 et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum ; 10 et vivet adhuc in finem. 11 Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes : simul insipiens et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas, 12 et sepulchra eorum domus illorum in æternum ; tabernacula eorum in progenie et progenie : vocaverunt nomina sua in terris suis. 13 Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.
14 Hæc via illorum scandalum ipsis ; et postea in ore suo complacebunt. 15 Sicut oves in inferno positi sunt : mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino ; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. 16 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me. 17 Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus : 18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus. 19 Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur ; confitebitur tibi cum benefeceris ei. 20 Introibit usque in progenies patrum suorum ; et usque in æternum non videbit lumen. 21 Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.
