×

LingQ'yu daha iyi hale getirmek için çerezleri kullanıyoruz. Siteyi ziyaret ederek, bunu kabul edersiniz: çerez politikası.

Bu dersi şimdi öğrenmeye başlayın
image

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk VI

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk VI

VI

Adolfine keek nijdig om zich rond. Wat moest die Constance aan haar toilet verdoen, en zoo veel geld hadden ze toch niet, want ze leefden van een toelage van papa en mama Van der Welcke - van Constance's vaderlijk erfdeel - en van wat Van der Welcke scharrelde in Brussel: met wijnen en assurantie's. Alles te zamen niet vet soppen: dat wist Adolfine zeker. Zij vond vooral een bonten bolero prachtig en verwonderde zich wat dat toch voor twee soorten bont was, maar zij zeide er niets van; zij prees in een ander nooit iets, noch zijn mantel, noch zijn kwaliteit van gemoed of hart. Al had zij er nu een lief ding meê kunnen winnen - zij had toch niet kunnen zeggen: Constance, wat is dat een aardige bolero. Maar telkens zag zij, nijdig, bleek van afgunst, naar het bonten kleedingstuk, dat over een stoel hing en haar bijna pijn deed, omdat zij het niet bezat, en niet wist hoe zij er ooit een zoû kunnen bezitten.

Constance was wat moê. Zij had eerst met Addy koffers uitgepakt, Karel en Cateau waren gekomen en zij had druk gepraat, blij hen te zien. Maar dat kaartje van Karel had haar stil gemaakt en zij sprak matjes.

- En je meisje... Adolfine... trouwt al gauw?

- In Mei.

- Ik heb je meisjes na verleden Zondag niet meer gezien... Een paar dagen geleden vond ik wel hun kaartjes en dat van Dijkerhof... Wat gaat een week toch gauw voorbij... Ik heb jullie ook niet thuis gevonden.

- Het is zoo druk... allerlei boodschappen altijd... om het uitzet...

- Is Dijkerhof een aardige jongen...

- Ja - en ze zijn van een heele goede familie...

De Dijkerhofs waren nu juist niet van de côterie van de Van Lowe's, en mama Van Lowe had het engagement maar zoo-zoo gevonden. Constance zweeg, zij was moê, zij had hoofdpijn en zij dacht, dat Adolfine maar het gesprek gaande moest houden. Maar Adolfine was te afgeleid door den bolero, om erg op dreef te komen. Zij zocht naar een onderwerp... Toch waren er velen, want zij verging van nieuwsgierigheid om allerlei te weten, bij voorbeeld, hoe Constance wel dacht over Bertha en over Cateau... Als die ellendige bolero nu daar maar niet hing! Eindelijk begon zij:

- En je zoekt naar een huis?

Constance antwoordde, vaag, en omdat zij hoofdpijn had, kreeg haar blik iets starends, uit de hoogte, en trokken hare lippen dun. Adolfine vond haar aanmatigend, meenende dat Constance toch altijd pedant was geweest, na haar huwelijk met De Staffelaar, na al dien chic in Rome... Adolfine vermoedde, dat Constance op haar neêrzag, en Constance had alleen maar hoofdpijn.

- En denk je veel visites te maken?

Neen, Constance dacht het niet.

- Ga je niet aan het Hof?

Neen, daar had Constance heelemaal niet aan gedacht.

- Gaat je jongen op de Burgerschool?

Neen, hij zoû zijn examen doen voor het Gymnazium: hij moest studeeren, wilde Van der Welcke.

- Wat zijn dat voor portretten?

Kennissen waren het, uit Brussel.

- Hadt je er veel kennissen...

Den laatsten tijd niet meer...

Eensklaps ontmoetten Constance's oogen die van Adolfine. En Constance zag niet den haat van Adolfine: Constance zag alleen hare zuster, vier jaren jonger dan zij, maar afgetobd door een druk, moeilijk leven, vol geldbeslommering, vol last van veel eischende, onaardige kinderen, zonder hulp bij haar man, Van Saetzema, hoofdcommies aan het Departement van Justitie... Constance zag hare zuster mager, geel, opgevreten van zorg en bitterheid, in die bijna armoedige en toch pretentieuze rok, mantel, hoed, boa. En zij voelde, niettegenstaande haar meer en meer opkomende hoofdpijn, een diep medelijden, omdat Adolfine hare zuster was. Zij stond op en naderde Adolfine.

- Fine, zeide zij, ronduit. Wees niet boos, als ik niet spraakzamer ben... Maar ik heb zóo een hoofdpijn... Toch vind ik het allerliefst, dat je me eens opzoekt. Doe het veel. Laten we elkaâr veel zien. Ik ben alleen in Den Haaggekomen om veel van jullie te zien. Ik heb gesmacht naar jullie allen. Ik heb lange, lange treurige jaren doorleefd. Ik heb niemand in mijn leven... dan mijn jongen. En hij is nog zoo jong en ik zeg hem al veel te veel. Ik heb veel geleden, Adolfine, Fine... Wees wat lief tegen me, hoû een beetje van jullie Constance. Ze heeft niet altijd goed gehandeld, ze heeft niet altijd goed gehandeld... Maar vergeef het haar, vergeef haar dat verleden, - fluisterde zij zachter, opdat Addy haar niet zoû hooren nu; - vergeef haar dat verleden, dat altijd, altijd blijft... dat nóoit is het verleden voor goed geworden... vergeef het haar... en heb haar een beetje lief...!

Zij barstte eensklaps in een zenuwsnik uit, en in een impulzie, knielde zij bij Adolfine en legde haar hoofd tegen Adolfine's borst en voelde in hare armen Adolfine heel mager aan en ellendig. Een natte reuk van regen stoomde uit haar bemodderde rok.

- Beste Constance! zei Adolfine, wel geroerd. Zeker, ik hoû van je... en dat verleden... dat is al zoo lang geleden: daar denken we geen van allen meer aan...

Maar Constance snikte, snikte.

- Mama, zei Addy.

Zij trok hem ook naar zich toe, hield haar zuster en haar kind dicht bij zich.

- Toe, Constance...

- Mama, huil zoo niet... Je hebt altijd zoo een hoofdpijn, moesje, na die buien...

Zij bedwong zich nu, stond op, en Adolfine vond eenige hartelijke woorden. Adolfine was wel aangedaan, maar zij had het land over dien bolero en daarbij vond zij Addy mooier, beter bijna, dan eén van haar drie leelijke onhebbelijke jongens... Toch kuste zij Constance en sprak zij af, dat Constance morgen avond zoû komen thee drinken. Nadat Constance wat kalmer was en wat lachte door hare tranen, nam Adolfine afscheid met een hartelijken zoen.

- En dan zal ik maar een kaartje van Van Saetzema hier leggen, bij dat van Karel, niet waar Constance, voor Van der Welcke, als hij overmorgen komt...

Zij legde het kaartje neêr, en, zich plotseling niet meer kunnende bedwingen, ging zij even, als voorbij loopende, naar den bolero, keek er naar en zeide, met een stem, die heel anders klonk dan de gedachte, die stil nijdigde in haar:

- Maar Constance!!... Draag JIJ nog zulke korte manteltjes?

- O, dat is al zoo lang mode, antwoordde Constance, nog denkende aan de kaartjes...

- Nu... maar, het zoû mij ... te kort zijn... voor mijn leeftijd... hoor!

En, jonger zij dan Constance, was de kritiek scherp, en verborg zij tegelijkertijd Adolfine's ware gedachte, en de zuster, voldaan nu, ging... Constance tuurde op de twee kaartjes en in eens snikte zij weêr los.

Addy nam haar in zijne armen: hij was al bijna zoo groot als zij...

- Mama, zeide hij zacht, met zijn ferme stem van jongen man. Huil niet zoo en ga wat liggen op bed. U moet van avond naar grootmama, en u zal te moê zijn, als u niet wat gaat liggen...

En hij hielp haar zich wat uitkleeden en schikte hare kussens op.

Zij lag nu op bed, zacht zenuwsnikkend, eigenlijk wist zij niet meer waarom...

Hij zette zich neêr bij het raam, bij de spiegelconsole, en nam zijn boek, een krijgsverhaal van Transvaal. Eene beweging van zijn arm deed de beide kaartjes vallen, op het tapijt. Hij zag er even heen, naar de twee stukjes kartonnen formaliteit, liet ze liggen, en las door...

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk VI The|little|souls|of|Louis|Couperus|Volume|Chapter|VI The Little Souls, by Louis Couperus - Part 1, Chapter VI

VI VI VI

Adolfine keek nijdig om zich rond. Adolfine|looked|angrily|around|herself|around Adolfine looked around angrily. Wat moest die Constance aan haar toilet verdoen, en zoo veel geld hadden ze toch niet, want ze leefden van een toelage van papa en mama Van der Welcke - van Constance's vaderlijk erfdeel - en van wat Van der Welcke scharrelde in Brussel: met wijnen en assurantie's. |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||wijnen|| What|should|that|Constance|at|her|vanity|waste|and|so|much|money|had|they|anyway|not|because|they|lived|on|a|allowance|from|papa|and|mama|Van|the|Welcke|from|Constance's|paternal|inheritance|and|from|what|Van|the|Welcke|earned|in|Brussels|with|wines|and|insurances What was Constance doing wasting time on her toilet, and they didn't have that much money anyway, because they lived on an allowance from papa and mama Van der Welcke - from Constance's paternal inheritance - and from what Van der Welcke scraped together in Brussels: with wines and insurance. Alles te zamen niet vet soppen: dat wist Adolfine zeker. Everything|too|together|not|greasy|to wash|that|knew|Adolfine|for sure All together not a lot to go on: Adolfine knew that for sure. Zij vond vooral een bonten bolero prachtig en verwonderde zich wat dat toch voor twee soorten bont was, maar zij zeide er niets van; zij prees in een ander nooit iets, noch zijn mantel, noch zijn kwaliteit van gemoed of hart. She|found|especially|a|fur|bolero|beautiful|and|wondered|herself|what|that|really|for|two|types|fur|was|but|she|said|it|nothing|about|she|praised|in|another||never|anything|nor|his|coat|nor|his|quality|of|disposition|or|heart She especially found a fur bolero beautiful and wondered what kind of two furs it was, but she said nothing about it; she never praised anything in another, neither his coat nor his quality of temperament or heart. Al had zij er nu een lief ding meê kunnen winnen - zij had toch niet kunnen zeggen: Constance, wat is dat een aardige bolero. Although|had|she|there|now|a|cute|thing|with it|could|win|she|had|nevertheless|not|could|say|Constance|what|is|that|a|nice|bolero Even if she could have won a lovely thing with it - she still could not have said: Constance, what a nice bolero. Maar telkens zag zij, nijdig, bleek van afgunst, naar het bonten kleedingstuk, dat over een stoel hing en haar bijna pijn deed, omdat zij het niet bezat, en niet wist hoe zij er ooit een zoû kunnen bezitten. But|every time|saw|she|angrily|pale|from|envy|at|the|fur|garment|that|over|a|chair|hung|and|her|almost|pain|caused|because|she|it|not|owned|and|not|knew|how|she|it|ever|a|would|be able to|possess But each time she looked, angrily, pale with envy, at the fur garment that hung over a chair and almost pained her because she did not own it, and did not know how she could ever possess one.

Constance was wat moê. Constance|was|a little|tired Constance was a bit tired. Zij had eerst met Addy koffers uitgepakt, Karel en Cateau waren gekomen en zij had druk gepraat, blij hen te zien. She|had|first|with|Addy|suitcases|unpacked|Karel|and|Cateau|were|come|and|she|had|busy|talked|happy|them|to|see She had first unpacked suitcases with Addy, Karel and Cateau had come, and she had talked busily, happy to see them. Maar dat kaartje van Karel had haar stil gemaakt en zij sprak matjes. But|that|card|from|Karel|had|her|quiet|made|and|she|spoke|softly But that card from Karel had silenced her and she spoke faintly.

- En je meisje... Adolfine... trouwt al gauw? And|your|girl|Adolfine|marries|already| - And your girl... Adolfine... is getting married soon?

- In Mei. In|May - In May.

- Ik heb je meisjes na verleden Zondag niet meer gezien... Een paar dagen geleden vond ik wel hun kaartjes en dat van Dijkerhof... Wat gaat een week toch gauw voorbij... Ik heb jullie ook niet thuis gevonden. I|have|your|girls|after|last|Sunday|not|anymore|seen|A|few|days|ago|found|I|indeed|their|tickets|and|that|from|Dijkerhof|What|goes|a|week|so|quickly|past|I|have|you (plural)|also|not|home|found - I haven't seen your girls since last Sunday... A few days ago I did find their cards and that of Dijkerhof... How quickly a week goes by... I also didn't find you at home.

- Het is zoo druk... allerlei boodschappen altijd... om het uitzet... It|is|so|busy|all kinds of|errands|always|to|the|move - It's so busy... all kinds of errands all the time... for the trousseau...

- Is Dijkerhof een aardige jongen... Is|Dijkerhof|a|nice|boy - Is Dijkerhof a nice boy...

- Ja - en ze zijn van een heele goede familie... Yes|and|they|are|from|a|whole|good|family - Yes - and they come from a very good family...

De Dijkerhofs waren nu juist niet van de côterie van de Van Lowe's, en mama Van Lowe had het engagement maar zoo-zoo gevonden. The|Dijkerhof family|were|now|just|not|of|the|coterie|of|the|Van|||||Lowe|had|the|engagement|but|||found The Dijkerhofs were not exactly part of the coterie of the Van Lowe's, and Mama Van Lowe found the engagement just so-so. Constance zweeg, zij was moê, zij had hoofdpijn en zij dacht, dat Adolfine maar het gesprek gaande moest houden. Constance|was silent|she|was|tired|she|had|headache|and|she|thought|that|Adolfine|but|the|conversation|going|had to|keep Constance was silent, she was tired, she had a headache and she thought that Adolfine should just keep the conversation going. Maar Adolfine was te afgeleid door den bolero, om erg op dreef te komen. But|Adolfine|was|too|distracted|by|the|bolero|to|very|on|drive|to|get But Adolfine was too distracted by the bolero to really get into it. Zij zocht naar een onderwerp... Toch waren er velen, want zij verging van nieuwsgierigheid om allerlei te weten, bij voorbeeld, hoe Constance wel dacht over Bertha en over Cateau... Als die ellendige bolero nu daar maar niet hing! She|searched|for|a|subject|Yet|were|there|many|because|she|perished|from|curiosity|to|all sorts of things|to|know|for|example|how|Constance|well|thought|about|Bertha|and|about|Cateau|If|that|miserable|bolero|now|there|but|not|hung She was searching for a topic... Yet there were many, for she was consumed with curiosity to know all sorts of things, for example, what Constance thought about Bertha and about Cateau... If only that miserable bolero wasn't hanging there! Eindelijk begon zij: Finally|began|she Finally, she began:

- En je zoekt naar een huis? And|you|are looking|for|a|house - And are you looking for a house?

Constance antwoordde, vaag, en omdat zij hoofdpijn had, kreeg haar blik iets starends, uit de hoogte, en trokken hare lippen dun. Constance|answered|vaguely|and|because|she|headache|had|got|her|gaze|something|staring|from|the|height|and|pulled|her|lips|thin Constance answered vaguely, and because she had a headache, her gaze became somewhat fixed, aloof, and her lips thinned. Adolfine vond haar aanmatigend, meenende dat Constance toch altijd pedant was geweest, na haar huwelijk met De Staffelaar, na al dien chic in Rome... Adolfine vermoedde, dat Constance op haar neêrzag, en Constance had alleen maar hoofdpijn. Adolfine|found|her|presumptuous|believing|that|Constance|nevertheless|always|pedantic|had been|been|after|her|marriage|with|De|Staffelaar|after|all|that|chic|in|Rome|Adolfine|suspected|that|Constance|down|her|looked down|and|Constance|had|only|but|headache Adolfine found her presumptuous, believing that Constance had always been pretentious, after her marriage to De Staffelaar, after all that chic in Rome... Adolfine suspected that Constance looked down on her, and Constance was just suffering from a headache.

- En denk je veel visites te maken? And|do you think|you|many|visits|to|make - And do you think you will have many visits?

Neen, Constance dacht het niet. No|Constance|thought|it|not No, Constance did not think so.

- Ga je niet aan het Hof? Are|you|not|to|the|Court - Are you not going to the Court?

Neen, daar had Constance heelemaal niet aan gedacht. No|to that|had|Constance|at all|not|to|thought No, Constance had not thought of that at all.

- Gaat je jongen op de Burgerschool? Does go|your|boy|to|the|Burgerschool - Is your boy going to the Public School?

Neen, hij zoû zijn examen doen voor het Gymnazium: hij moest studeeren, wilde Van der Welcke. No|he|would|his|exam|take|for|the|Gymnasium|he|had to|study|wanted|Van|the|Welcke No, he would take his exam for the Gymnasium: he had to study, Van der Welcke wanted.

- Wat zijn dat voor portretten? What|are|those|for|portraits - What kind of portraits are those?

Kennissen waren het, uit Brussel. acquaintances|were|they|from|Brussels They were acquaintances, from Brussels.

- Hadt je er veel kennissen... Had|you|there|many|acquaintances - Did you have many acquaintances...

Den laatsten tijd niet meer... The|last|time|not|anymore Not anymore lately...

Eensklaps ontmoetten Constance's oogen die van Adolfine. Suddenly|met|Constance's|eyes|those|of|Adolfine Suddenly, Constance's eyes met those of Adolfine. En Constance zag niet den haat van Adolfine: Constance zag alleen hare zuster, vier jaren jonger dan zij, maar afgetobd door een druk, moeilijk leven, vol geldbeslommering, vol last van veel eischende, onaardige kinderen, zonder hulp bij haar man, Van Saetzema, hoofdcommies aan het Departement van Justitie... Constance zag hare zuster mager, geel, opgevreten van zorg en bitterheid, in die bijna armoedige en toch pretentieuze rok, mantel, hoed, boa. And|Constance|saw|not|the|hatred|of|Adolfine|Constance|saw||her|sister|||||||weary|||||||money worries|||by||demands|unpleasant|||||||||chief clerk|||Department||Justice||||||yellow|consumed||worry|and|bitterness|in|that|almost|impoverished|and|yet|pretentious|skirt|coat|hat|boa And Constance did not see Adolfine's hatred: Constance only saw her sister, four years younger than herself, but worn down by a heavy, difficult life, full of financial worries, burdened by many demanding, unpleasant children, without help from her husband, Van Saetzema, chief clerk at the Department of Justice... Constance saw her sister thin, yellow, consumed by worry and bitterness, in that almost shabby yet pretentious dress, coat, hat, boa. En zij voelde, niettegenstaande haar meer en meer opkomende hoofdpijn, een diep medelijden, omdat Adolfine hare zuster was. And|she|felt|notwithstanding|her|more|and|more|increasing|headache|a|deep|pity|because|Adolfine|her|sister|was And she felt, despite her increasingly worsening headache, a deep compassion, because Adolfine was her sister. Zij stond op en naderde Adolfine. She|stood|up|and|approached|Adolfine She stood up and approached Adolfine.

- Fine, zeide zij, ronduit. Fine|said|she|frankly - Fine, she said, straightforward. Wees niet boos, als ik niet spraakzamer ben... Maar ik heb zóo een hoofdpijn... Toch vind ik het allerliefst, dat je me eens opzoekt. Be|not|angry|if|I|not|more talkative|am|But|I|have|so|a|headache|Still|find|I|it|most lovely|that|you|me|once|visits Don't be angry if I'm not very talkative... But I have such a headache... Still, I would love it if you came to visit me. Doe het veel. Do|it|much Do it often. Laten we elkaâr veel zien. Let|us|each other|much|see Let's see each other a lot. Ik ben alleen in Den Haaggekomen om veel van jullie te zien. I|am|only|in|Den|Haag|to|much|of|you|to|see I came to The Hague just to see a lot of you. Ik heb gesmacht naar jullie allen. I|have|longed|for|you|all I have longed for all of you. Ik heb lange, lange treurige jaren doorleefd. I|have|long|long|sad|years|lived through I have lived through long, long sad years. Ik heb niemand in mijn leven... dan mijn jongen. I|have|nobody|in|my|life|than|my|boy I have no one in my life... except my boy. En hij is nog zoo jong en ik zeg hem al veel te veel. And|he|is|still|so|young|and|I|tell|him|already|much|too|much And he is still so young and I already tell him too much. Ik heb veel geleden, Adolfine, Fine... Wees wat lief tegen me, hoû een beetje van jullie Constance. I|have|much||Adolfine|Fine|Be|a little|kind|towards|me|hold|a|little|of|you|Constance I have suffered a lot, Adolfine, Fine... Be a little kind to me, love your Constance a little. Ze heeft niet altijd goed gehandeld, ze heeft niet altijd goed gehandeld... Maar vergeef het haar, vergeef haar dat verleden, - fluisterde zij zachter, opdat Addy haar niet zoû hooren nu; - vergeef haar dat verleden, dat altijd, altijd blijft... dat nóoit is het verleden voor goed geworden... vergeef het haar... en heb haar een beetje lief...! She|has|not|always|well|acted|||not|always|good|||forgive|it|her||her|||||||||||||||||||||||||||||||||||a|little|dear She has not always acted well, she has not always acted well... But forgive her, forgive her that past, - she whispered softer, so that Addy would not hear her now; - forgive her that past, which always, always remains... that is NEVER truly the past... forgive her... and love her a little...!

Zij barstte eensklaps in een zenuwsnik uit, en in een impulzie, knielde zij bij Adolfine en legde haar hoofd tegen Adolfine's borst en voelde in hare armen Adolfine heel mager aan en ellendig. She|burst|suddenly|into|a|nervous fit|out|and|in|an|impulse|knelt|she|beside|Adolfine|and|laid|her|head|against|Adolfine's|chest|and|felt|in|her|arms|Adolfine|very|thin|to|and|miserable She suddenly burst into a nervous sob, and in an impulse, she knelt by Adolfine and laid her head against Adolfine's chest and felt in her arms that Adolfine was very thin and miserable. Een natte reuk van regen stoomde uit haar bemodderde rok. A|wet|smell|of|rain|steamed|from|her|muddy|skirt A wet smell of rain steamed from her muddy skirt.

- Beste Constance! Dear|Constance - Dear Constance! zei Adolfine, wel geroerd. said|Adolfine|quite|moved said Adolfine, quite moved. Zeker, ik hoû van je... en dat verleden... dat is al zoo lang geleden: daar denken we geen van allen meer aan... Sure|I|love|of|you|and|that|past|that|is|already|so|long|ago|there|think|we|no|of|all|more|about Certainly, I love you... and that past... that was so long ago: none of us think about that anymore...

Maar Constance snikte, snikte. But|Constance|sobbed|sobbed But Constance sobbed, sobbed.

- Mama, zei Addy. Mom|said|Addy - Mama, said Addy.

Zij trok hem ook naar zich toe, hield haar zuster en haar kind dicht bij zich. She|pulled|him|also|towards|herself|close|held|her|sister|and|her|child|close|by|herself She also pulled him close, holding her sister and her child close to her.

- Toe, Constance... Come on| - Come on, Constance...

- Mama, huil zoo niet... Je hebt altijd zoo een hoofdpijn, moesje, na die buien... Mom|cry|so|not|You|have|always|so|a|headache|little mother|after|those|storms - Mama, don't cry like that... You always have such a headache, dear, after those outbursts...

Zij bedwong zich nu, stond op, en Adolfine vond eenige hartelijke woorden. She|restrained|herself|now|stood|up|and|Adolfine|found|some|heartfelt|words She restrained herself now, stood up, and Adolfine found some heartfelt words. Adolfine was wel aangedaan, maar zij had het land over dien bolero en daarbij vond zij Addy mooier, beter bijna, dan eén van haar drie leelijke onhebbelijke jongens... Toch kuste zij Constance en sprak zij af, dat Constance morgen avond zoû komen thee drinken. Adolfine|was|quite|affected|but|she|had|it|country|about|that|bolero|and|in addition|found|she|Addy|more handsome|better|almost|than|one|of|her|three|ugly|ill-mannered|boys|Yet|kissed|she|Constance|and|said|she|agreed|that|Constance|tomorrow|evening|would|come|tea|drink Adolfine was quite moved, but she had the country over that bolero and besides, she found Addy more beautiful, almost better, than one of her three ugly, unpleasant boys... Yet she kissed Constance and agreed that Constance would come for tea tomorrow evening. Nadat Constance wat kalmer was en wat lachte door hare tranen, nam Adolfine afscheid met een hartelijken zoen. After|Constance|a little|calmer|was|and|a little|laughed|through|her|tears|took|Adolfine|farewell|with|a|heartfelt|kiss After Constance was a bit calmer and laughed through her tears, Adolfine said goodbye with a heartfelt kiss.

- En dan zal ik maar een kaartje van Van Saetzema hier leggen, bij dat van Karel, niet waar Constance, voor Van der Welcke, als hij overmorgen komt... And|then|shall|I|just|a|card|from|Van|Saetzema|here|put|next to|that|from|Karel|not|true|Constance|for|Van|the|Welcke|if|he|the day after tomorrow|comes - And then I will just leave a card from Van Saetzema here, next to Karel's, right Constance, for Van der Welcke, when he comes the day after tomorrow...

Zij legde het kaartje neêr, en, zich plotseling niet meer kunnende bedwingen, ging zij even, als voorbij loopende, naar den bolero, keek er naar en zeide, met een stem, die heel anders klonk dan de gedachte, die stil nijdigde in haar: She|placed|the|card|down|and|herself|suddenly|not|anymore|able to|restrain|went|she|just|as|passing|walking|to|the|bolero|looked|at it|at|and|said|with|a|voice|that|very|differently|sounded|than|the|thought|that|quietly|nagged|in|her She laid down the card, and, suddenly unable to restrain herself any longer, she went over to the bolero as if passing by, looked at it and said, in a voice that sounded very different from the thought that quietly nagged at her:

- Maar Constance!!... But|Constance - But Constance!!... Draag JIJ nog zulke korte manteltjes? Do wear|you|still|such|short|coats Do YOU still wear such short coats?

- O, dat is al zoo lang mode, antwoordde Constance, nog denkende aan de kaartjes... Oh|that|is|already|so|long|fashionable|answered|Constance|still|thinking|about|the|tickets - Oh, that's been in fashion for so long, Constance replied, still thinking about the cards...

- Nu... maar, het zoû  mij ... te kort zijn... voor mijn leeftijd... hoor! Now|but|it|would|me|too|short|be|for|my|age|you know - Well... but, it would be... too short... for my age... you know!

En, jonger zij dan Constance, was de kritiek scherp, en verborg zij tegelijkertijd Adolfine's ware gedachte, en de zuster, voldaan nu, ging... And|younger|she|than|Constance|was|the|criticism|sharp|and|hid|she|simultaneously|Adolfine's|true|thought|and|the|sister|satisfied|now|went And, younger than Constance, the criticism was sharp, and she simultaneously hid Adolfine's true thought, and the sister, now satisfied, went... Constance tuurde op de twee kaartjes en in eens snikte zij weêr los. Constance|stared|at|the|two|tickets|and|in|once|sobbed|she|again|uncontrollably Constance stared at the two tickets and suddenly she sobbed again.

Addy nam haar in zijne armen: hij was al bijna zoo groot als zij... Addy|took|her|in|his|arms|he|was|already|almost|so|tall|as|she Addy took her in his arms: he was almost as big as she was...

- Mama, zeide hij zacht, met zijn ferme stem van jongen man. Mama|said|he|softly|with|his|firm|voice|of|young|man - Mama, he said softly, with his firm voice of a young man. Huil niet zoo en ga wat liggen op bed. Cry|not|so|and|go|a little|lie|on|bed Don't cry so and lie down on the bed for a while. U moet van avond naar grootmama, en u zal te moê zijn, als u niet wat gaat liggen... You|must|this|evening|to|grandmother|and|you|will|too|tired|be|if|you|not|a little|go|lie down You have to go to grandma tonight, and you will be too tired if you don't rest a bit...

En hij hielp haar zich wat uitkleeden en schikte hare kussens op. And|he|helped|her|herself|a little|undress|and|arranged|her|pillows|up And he helped her to undress a bit and arranged her pillows.

Zij lag nu op bed, zacht zenuwsnikkend, eigenlijk wist zij niet meer waarom... She|lay|now|on|bed|softly|nervously sobbing|actually|knew|she|not|anymore|why She was now lying on the bed, softly sobbing, she actually didn't know why anymore...

Hij zette zich neêr bij het raam, bij de spiegelconsole, en nam zijn boek, een krijgsverhaal van Transvaal. He|sat|himself|down|by|the|window|by|the|mirror console|and|took|his|book|a|war story|from|Transvaal He sat down by the window, by the mirror console, and took his book, a war story from Transvaal. Eene beweging van zijn arm deed de beide kaartjes vallen, op het tapijt. A|movement|of|his|arm||the|both|tickets|fall|on|the|carpet A movement of his arm caused both tickets to fall onto the carpet. Hij zag er even heen, naar de twee stukjes kartonnen formaliteit, liet ze liggen, en las door... He|looked|there|briefly|over|at|the|two|pieces|cardboard|formality|let|them|lie|and|read|through He glanced at them, at the two pieces of cardboard formality, left them there, and continued reading...

SENT_CWT:AFkKFwvL=7.37 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=2.59 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=96 err=0.00%) translation(all=80 err=0.00%) cwt(all=1215 err=7.57%)