Hoofdstuk 9 - 2 Chapter Chapter 9 - 2

- Neen, Frans, er moet een reden zijn voor dien naam, en die reden wil ik weten... No|Frans|there|must|a|reason|be|for|that|name|and|that|reason|want|I|know - No, Frans, there must be a reason for that name, and I want to know that reason...

- Kom, trek je toch niet aan... Come|take|you|anyway|not|to heart - Come on, don't let it get to you...

- En de andere jongens ranselden Jaap af, omdat hij het zei... En toen zei Jaap ook nog... And|the|other|boys|beat up|Jaap|up|because|he|it|said|And|then|said|Jaap|also|yet - And the other boys beat up Jaap because he said it... And then Jaap also said...

- Nou, wat zei Jaap dan nog meer, vadertje?... Well|what|said|Jaap|then|more|more|daddy - Well, what else did Jaap say, father?...

- Dat ik niet was... de zoon van mijn vader... That|I|not|was|the|son|of|my|father - That I was not... the son of my father...

Plotseling, terwijl hij zich uitstortte in de sympathie van Frans, lichtte het bij hem op... Hij herinnerde zich, vaag, treurigheden van mama, scènes met papa, die eerste dagen in Den Haag, toen hij in zijn moeder iets gemerkt had, vaag, alsof zij vergeving vroeg, zich vernederende voor grootmama, voor de ooms en de tantes... en dat alles in verband met het vroeger verblijf, van papa en mama in Italië, in Rome... deed voor hem opglimpen als weêrschijn van wreede waarheden... Terwijl hij Frans aanzag... glimpte het wreed in hem op... Hij had voor zijn jaren veel gelezen; de school, zijne schoolkennissen hadden al dadelijk verborgenheden des levens aan hem ontdekt, al was hij nog een jongen, al was hij nog een kind, met zijn kinderonschuld in zijn ziel en zijn oogen, met het zachte waas       van die onschuld over zijn kindervel en zijn kindergemoed, ook al had hij iets van een kleinen man. Suddenly|while|he|himself|poured out|in|the|sympathy|of|Frans|lit up|it|at|him|on|He|remembered|himself|vaguely|sorrows|of|mama|scenes|with|papa|those|first|days|in|The|Hague|when|he|in|his|mother|something|noticed|had|vaguely|as if|she|forgiveness|asked|herself|humbling|before|grandma|before|the|uncles|and|the|aunts|and|that|all|in|connection|with|the|earlier|stay|of|papa|and|mama|in|Italy|in|Rome|made|for|him|glimmer|as|reflection|of|cruel|truths|While|he|Frans|looked at|glimpsed|it|cruel|in|him|up|He|had|for|his|years|much|read|the|school|his|schoolmates|had|already|immediately|mysteries|of|life|to|him|discovered|although|was|he|still|a|boy|although|was|he|still|a|child|with|his|childlike innocence|in|his|soul|and|his||with|the|soft|haze|of|that|innocence|over|his|child skin|and|his|child mind|also|although|had|he|something|of|a|little|man Suddenly, while he poured out his sympathy for Frans, it dawned on him... He vaguely remembered, sorrows of mother, scenes with father, those first days in The Hague, when he had noticed something in his mother, vaguely, as if she was asking for forgiveness, humbling herself before grandmother, before the uncles and aunts... and all that in connection with the earlier stay of father and mother in Italy, in Rome... flashed before him like a reflection of cruel truths... While he looked at Frans... it cruelly flickered within him... He had read a lot for his age; school, his schoolmates had immediately revealed to him the mysteries of life, even though he was still a boy, even though he was still a child, with his childlike innocence in his soul and his eyes, with the soft haze of that innocence over his child skin and his child mind, even though he had something of a little man. En, plotseling, zag hij alles... de woede van de jongens, omdat Jaap zich verraden had, hunne verwarring, en nu de verwarring van Frans... And|suddenly|saw|he|everything|the|anger|of|the|boys|because|Jaap|himself|had betrayed|had|their|confusion|and|now|the|confusion|of|Frans And, suddenly, he saw everything... the anger of the boys, because Jaap had betrayed them, their confusion, and now the confusion of Frans...

- Niet de zoon van je vader, herhaalde Frans... Ze zijn idioot, die drie lummels... Kom, Addy, bemoei je voortaan maar niet veel met die boerenkinkels... Als zij grof worden, worden zij héel grof... en weten zij niet meer wat zij zeggen... Not|the|son|of|your|father|repeated|Frans|They|are|idiots|those|three|fools|Come|Addy|interfere|you|from now on|but|not|much|with|those|country bumpkins|If|they|rude|become||they|very|rude|and|know|they|not|anymore|what|they|say - Not your father's son, Frans repeated... They are idiots, those three fools... Come on, Addy, from now on don't get too involved with those country bumpkins... When they get rough, they get very rough... and they don't know what they're saying anymore...

- Ja... zei Addy plotseling, voorzichtig... Dat zal het wel zijn. Yes|said|Addy|suddenly|carefully|That|will|it|probably|be - Yes... Addy suddenly said, cautiously... That must be it. Zoo is het... So|is|it That's how it is...

- Kom Addy..- ga je meê wat loopen, met de beide Hijdrechts... We hadden gedacht naar de Witte te gaan, maar als je meêgaat, vadertje... kom, dan gaan we wat naar Scheveningen. Come|Addy|are|you|along|a little|walk|with|the|both|Hijdrechts|We|had|thought|to|the|Witte|to|go|but|if|you|come along|little father|come|then|we go|we|a little|to|Scheveningen - Come on Addy... are you coming to walk with me, with the two Hijdrechts... We thought about going to the Witte, but if you come along, dear... come on, then we'll go to Scheveningen.

Hij voelde plotseling heel scherp, het kind, en hij hoorde in Frans' toon als een medelijden... Hij begon zich heel ongelukkig te voelen, om dat medelijden, hield zich krampachtig in om niet te snikken, slikte het alles in... dat van Italië,... en dat hij niet was het kind van zijn vader... En hij weifelde, of hij zich maar ergens verbergen zoû, heel alleen...       of sympathie zoû blijven zoeken... bij Frans. He|felt|suddenly|very|sharp|the|child|and|he|heard|in|Frans'|tone|like|a|pity|He|began|himself|very|unhappy|to|feel|because of|that|pity|held|himself|tightly|in|to|not|to|sob|swallowed|it|everything|down|that|from|Italy|and|that|he|not|was|the|child|of|his|father|And|he|hesitated|whether|he|himself|just|somewhere|could hide|would|very|alone|or|sympathy|would|remain|seeking|with|Frans He suddenly felt very sharply, the child, and he heard in Frans' tone a kind of pity... He began to feel very unhappy about that pity, he held himself back tightly to avoid sobbing, swallowed it all down... that about Italy,... and that he was not his father's child... And he hesitated, whether he should hide somewhere, all alone... or keep seeking sympathy... from Frans.

- Kom, ga maar meê, vadertje... zei Frans; dan gaan we naar Scheveningen. Come|go|just|along|little father|said|Frans|then|we will go|we|to|Scheveningen - Come on, let's go, father... said Frans; then we'll go to Scheveningen.

En vlug waarschuwde hij even de twee andere studenten, de Hijdrechts. And|quickly|warned|he|just|the|two|other|students|the|Hijdrechts And quickly he warned the two other students, the Hijdrechts.

- Dan laat ik mijn fiets hier, zei Addy. Then|will leave|I|my|bike|here|said|Addy - Then I'll leave my bike here, said Addy.

Hij ging meê met de drie jongelui, die, om hem, niet naar de Witte gingen, en zij wandelden nu naar Scheveningen. He|went|along|with|the|three|young men|who|for|him|not|to|the|Witte|went|and|they|walked|now|to|Scheveningen He went along with the three young men, who, for his sake, did not go to the Witte, and they now walked towards Scheveningen. En het was alsof hij ook in de stemmen der Hijdrechts hoorde dat medelijden... Toen, op den Nieuwen Weg, plotseling, zag hij de drie Saetzema's terug rijden naar Den Haag. And|it|was|as if|he|also|in|the|voices|of the|Hijdrechts|heard|that|pity|Then|on|the||Way|suddenly|saw|he|the|three|Saetzema's|back|driving|to|The|Hague And it was as if he also heard compassion in the voices of the Hijdrechts... Then, on the Nieuwen Weg, suddenly, he saw the three Saetzema's driving back to The Hague.

- Daar heb je de drie heeren, zei Frans. There|have|you|the|three|gentlemen|said|Frans - There you have the three gentlemen, said Frans.

De drie jongens groetten vluchtig... The|three|boys|greeted|briefly The three boys greeted briefly...

- Bejour!... Good day - Hello!... maar Addy groette niet terug... but|Addy|greeted|not|back but Addy did not greet back...

Te Scheveningen was het heel vol, veel Zondagsche menschen, maar de Hijdrechts waren wel leuk, en Frans was altijd aardig... At|Scheveningen|was|it|very|crowded|many|Sunday|people|but|the|Hijdrechts|were|quite|nice|and|Frans|was|always|kind It was very crowded in Scheveningen, many Sunday people, but the Hijdrechts were quite nice, and Frans was always kind...

Het was al laat, bij zessen, toen hij naar huis woû gaan. It|was|already|late|around|six|when|he|to|home|wanted|go It was already late, around six, when he wanted to go home.

- Nou dag vadertje, nam Frans afscheid. well|goodbye|daddy|took|Frans|farewell - Well, goodbye father, said Frans.

Hij drukte Frans de hand, had hem willen bedanken voor de wandeling, maar om dat medelijden van Frans werd hij trotsch, en kon niet...       - Ik zal morgen mijn fiets komen halen, zei hij alleen, dof. He|shook|Frans|the|hand|had|him|to|thank|for|the|walk|but|because of|that|pity|from|Frans|became|he|proud|and|could|not|I|will|tomorrow|my|bike|come|pick up|said|he|alone|dull He shook Frans's hand, wanted to thank him for the walk, but out of pity for Frans, he became proud and couldn't... - I will come to get my bike tomorrow, he said only, dull.

En, alleen, langzaam ging hij naar huis. And|alone|slowly|he went|he|to|home And, alone, he slowly went home. Het was of hij niet kon naar huis toe, of hij nog ergens had heen willen loopen, om maar niet naar huis behoeven te gaan. It|was|whether|he|not|could|to|home|to|or|he|still|somewhere|had|away|wanted|to walk|in order to|but|not|to|home|to need|to|go It was as if he couldn't go home, or he still wanted to walk somewhere, just to avoid going home. Het was, of hij, plotseling, een zwaar leed, te zwaar voor zijn jaren, heel stil meê moest sjouwen, en of het lag op zijn borst, op zijn keel, op zijn adem... Maar eindelijk toch, bij half zeven, kwam hij thuis. It|was|as if|he|suddenly|a|heavy|grief|too|heavy|for|his|years|very|quietly|with it|had to|carry|and|as if|it|lay|on|his|chest|on|his|throat|on|his|breath|But|finally|still|around|half|seven|came|he|home It was as if he suddenly had to carry a heavy sorrow, too heavy for his years, very quietly, as if it lay on his chest, on his throat, on his breath... But finally, at half past six, he came home.

- Wat ben je laat, Addy, zei Constance ontstemd. What|are|you|late|Addy|said|Constance|upset - Why are you so late, Addy, Constance said, upset. We wachten al een half uur op je... Ben je geweest bij de drie jongens? We|wait|already|half||hour|for|you|Have|you|been|at|the|three|boys We've been waiting for you for half an hour... Did you go to see the three boys?

- Ja, zei Addy. Yes|said|Addy - Yes, said Addy.

- O, dan is het wat anders, vergoêlijkte Constance dadelijk. Oh|then|is|it|a little|different|justified|Constance|immediately - Oh, then it's a bit different, Constance immediately justified.

Zij zetten zich aan tafel, maar Addy was stil, at niet. They|sat|themselves|at|table|but|Addy|was|quiet|ate|not They sat down at the table, but Addy was quiet, did not eat.

- Wat is er, mijn jongen? What|is|there|my|boy - What's wrong, my boy? vroeg Van der Welcke. asked|Van|the|Welcke asked Van der Welcke.

- Niets, zei Addy. Nothing|said|Addy - Nothing, said Addy.

Maar de ouders kenden hun kind niet zoo, en zij hielden aan, wat er toch was... But|the|parents|knew|their|child|not|like that|and|they|held|on|what|there|still|was But the parents did not know their child like that, and they insisted on what there was...

- Ik heb met Jaap gevochten, zei Addy. I|have|with|Jaap|fought|said|Addy - I fought with Jaap, said Addy.

Constance, al een beetje ontstemd, stoof op, dadelijk. Constance|already|a|little|upset|stormed|up|immediately Constance, already a bit upset, stormed up immediately. - Gevochten? Fought - Fought? Gevochten? Fought Fought? Waarom nu toch weêr, Addy? Why|now|again|again|Addy Why again now, Addy? Er is altijd iets met de drie jongens. There|is|always|something|with|the|three|boys There is always something with the three boys.

- Om niets... ontweek Addy. To|nothing|avoided|Addy - To nothing... Addy avoided.

- Kom, zei Van der Welcke; jongens vechten wel eens... Come|said||||boys|fight|sometimes|once - Come on, said Van der Welcke; boys fight sometimes...

Maar Addy sprak niet, bleef stroef, stilzwijgend. But|Addy|spoke|not|remained|stiff|silently But Addy did not speak, remained stiff, silent. Hij antwoordde niet meêr, wilde niet zeggen, waarom hij gevochten had, met Jaap. He|answered|not|anymore|wanted|not|to say|why|he|fought|had|with|Jaap He no longer answered, did not want to say why he had fought with Jaap. En, redelijk, probeerde hij iets te eten, om zijn moeder niet zenuwachtig te maken, maar het eten stikte zijn keel. And|reasonably|he tried|he|something|to|eat|in order to|his|mother|not|nervous|to|make|but|the|food|choked|his|throat And, reasonably, he tried to eat something, to not make his mother nervous, but the food choked his throat. Zij haastten het maal af. They|hurried|the|meal|finished They hurried the meal. Addy somber, was alles somber, was er niets, was het leven de grauwe moeite niet waard, was Constance's zacht en nieuw geluk weg, weg... Addy|gloomy|was|everything|gloomy|was|there|nothing|was|the|life|the|drab|effort|not|worth|was|Constance's|soft|and|new|happiness|gone|gone Addy gloomy, everything was gloomy, there was nothing, life was not worth the gray effort, Constance's soft and new happiness was gone, gone...

- Gaan we nog even fietsen, mijn jongen, zei Van der Welcke; of ben je moê. Shall|we|still|for a while|bike|my|boy|said|Van|the|Welcke|or|are|you|tired - Are we going to ride our bikes for a bit, my boy, said Van der Welcke; or are you tired.

- Ja, ik ben moê... Yes|I|am|tired - Yes, I am tired...

- Denk er aan, Addy, zei Constance koel; dat we van avond naar grootmama gaan, en verkleed je dus, niet waar... Think|about|it|Addy|said|Constance|coolly|that|we|this|evening|to|grandma|go|and|dress up|yourself|so|not|true - Remember, Addy, Constance said coolly; that we are going to grandmother's tonight, so dress up, right...

- Ja... Yes - Yes...

Hij stond op, ging naar boven, naar zijn jongenskamer, niet wetende, wat te zeggen meer, wat te doen met zichzelven, hoe zich te zetten, welk boek te nemen, blijvende staan doelloos, verslagen, in het midden van zijn       kamertje, met dat opgekropte leed van een heelen middag, zwaar op zijn borst en zijn adem: dat leed, dat hij meê gesjouwd had met Frans en de Hijdrechts naar Scheveningen, stil, zonder te snikken, tusschen al die drukke, drukke Zondagsmenschen. He|stood|up|went|up|stairs|to|his|boy's room|not|knowing|what|to|say|more|what|to|do|with|himself|how|himself|to|position|which|book|to|take|remaining|standing|aimlessly|defeated|in|the|middle|of|his|little room|with|that|pent-up|grief|of|a|whole|afternoon|heavy|on|his|chest|and|his|breath|that|grief|that|he|along|carried|had|with|Frans|and|the|Hijdrechts|to|Scheveningen|quiet|without|to|sobbing|among|all|those|busy|busy|Sunday people He stood up, went upstairs, to his boy's room, not knowing what to say anymore, what to do with himself, how to position himself, which book to take, standing aimlessly, defeated, in the middle of his room, with that pent-up sorrow of an entire afternoon, heavy on his chest and his breath: that sorrow, which he had dragged along with Frans and the Hijdrechts to Scheveningen, quietly, without sobbing, among all those busy, busy Sunday people.

Hij stond daar doelloos, verslagen, toen de deur openging, en Van der Welcke binnenkwam. He|stood|there|aimlessly|defeated|when|the|door|opened|and|Van|the|Welcke|came in He stood there aimlessly, defeated, when the door opened, and Van der Welcke entered.

- Kom Addy, mijn jongen... Zeg nu toch eens aan je vader... wat is er? Come|Addy|my|boy|Say|now|after all|once|to|your|father|what|is|there - Come on Addy, my boy... Just tell your father... what is it?

- Papa, begon hij, nu smachtende, brandende, om te weten. Dad|began|he|now|yearning|burning|to|to|know - Dad, he began, now yearning, burning, to know.

Maar hij kon niet verder. But|he|could|not|further But he could not continue. Het was zijn eerste verdriet, en het was zoo zwaar, zoo verstikkend zwaar. It|was|his|first|sorrow|and|it|was|so|heavy|so|suffocating|heavy It was his first sorrow, and it was so heavy, so suffocatingly heavy.

- Kom, mijn baasje, wat is er? Come|my|master|what|is|there - Come on, my master, what is it?

- Papa... Dad - Daddy...

- Zeg het dan, kom, zeg het dan. Say|it|then|come|say|it|then - Then say it, come on, say it.

- Papa... ben ik niet... Dad|am|I|not - Dad... am I not...

- Wat, Addy... What|Addy - What, Addy...

- Papa... ben ik niet... je kind? Daddy|am|I|not|your|child - Dad... am I not... your child?

Van der Welcke, verbaasd, zag hem aan. From|the|Welcke|surprised|saw|him|at Van der Welcke, surprised, looked at him.

- Wat zeg je? What|do you say|you - What did you say? vroeg hij, en begreep niet. asked|he|and|understood|not he asked, and did not understand.

- Neen, niet waar,... Ja, ik weet het nu... No|not|true|Yes|I|know|it|now - No, that's not true,... Yes, I know it now...

- Zeg, Addy, wat mankeert je? Say|Addy|what|is wrong with|you - Say, Addy, what's wrong with you?

- Ik ben niet je... kind, niet waar. I|am|not|your|child|not|true - I am not your... child, am I. - Ben je niet mijn kind? Are|you|not|my|child - Am I not your child? ? - Ik ben het kind... van een Italiaan? I|am|the|child|of|an|Italian ? - I am the child... of an Italian? - Van een Italiaan? From|an|Italian - Of an Italian?

- En daarom noemen ze me:... de Italiaan. And|therefore|they call|me|me|the|Italian - And that's why they call me:... the Italian.

Van der Welcke, verbaasd, wist niets te zeggen. From|the|Welcke|surprised|knew|nothing|to|say Van der Welcke, surprised, had nothing to say. Hij staarde Addy aan, en zijn stilzwijgen was voor Addy bekentenis. He|stared|Addy|at|and|his|silence|was|for|Addy|confession He stared at Addy, and his silence was a confession to Addy.

- Ik ben... wel het kind van mama, nietwaar... maar niet van van u... Ik ben het kind van een Italiaan. I|am|indeed|the|child|of|mom|right|but|not|of|of|||||||an|Italian - I am... well, the child of mama, right... but not of you... I am the child of an Italian.

- Mijn jongen... wie heeft je dat gezegd... My|boy|who|has|you|that|told - My boy... who told you that...

- Jaap... Jaap - Jaap...

- Maar Addy... het is niet waar! But|Addy|it|is|not|true - But Addy... it's not true!

- Dat... zegt u maar... niet waar... het is wèl waar... That|says|you|but|not|true|it|is|indeed|true - That... you say... not true... it is true...

Van der Welcke, plotseling, nu ziende het groote leed, na zijn eerste verbazing, pakte zijn kind in zijn armen, en, op den grooten stoel, nam hij hem op zijn knieën. From|the|Welcke|suddenly|now|seeing|the|great|sorrow|after|his|first|astonishment|took|his|child|in|his|arms|and|on|the|large|chair|took||him|on|his|knees Van der Welcke, suddenly seeing the great sorrow, after his initial astonishment, took his child in his arms, and, on the big chair, he placed him on his knees.

- Addy... Addy... ik zweer het je... het is NIET waar! Addy||I|swear|it|you|it|is|NOT|true - Addy... Addy... I swear to you... it is NOT true! Mijn kind, het is niet waar... je bent MIJN kind, je bent MIJN jongen...je bent van mij, je bent van MIJ ! My|child|it|is|not|true|you|are|MY||you|are|||||of|ME|||| My child, it is not true... you are MY child, you are MY boy... you belong to me, you are MINE!

- Is het heusch waar... Is|it|really|true - Is it really true...

- Je bent van mij, je bent van mij, Addy... Ze liegen, ze liegen! You|are|of|me|||||Addy|They|lie|| - You are mine, you are mine, Addy... They are lying, they are lying! God... mijn kind, zoû ik anders zoo dol veel van je houden! God|my|child|would|I|otherwise|so|madly|much|of|you|love God... my child, how could I love you so much otherwise! En hij perste zijn zoon aan zijn borst, vast de beide armen om hem heen. And|he|pressed|his|son|against|his|chest|tightly|the|both|arms|around|him| And he pressed his son to his chest, tightly wrapping both arms around him.

- Papa... kan ik er op aan... Dad|can|I|on it|to|rely - Dad... can I count on it...

- Ja, ja... mijn jongen... God, die ellendige menschen... Wie zeggen dat toch, en waarom zeggen ze dat... En het is een leugen, Addy, ze liegen, ze liegen... Je bent mijn kind, van mij, van mij alleen, mijn zoon, en de zoon van mama... mijn kind, mijn lief kind... Zouden we anders... je beide ouders... je vader en je moeder, zoo dol... zoo dol van je houden! Yes|yes|my|boy|God|those|miserable|people|Who|say|that|anyway|and|why|say|they|that|And|it|is|a|lie|Addy|they|lie|they|lie|You|are|my|child|of|me|of|me|only|my|son|and|the|son|of|mom|my|child|my|dear|child|Would|we|otherwise|your|both|parents|your|father|and|your|mother|so|crazy|so|crazy|of|you|love - Yes, yes... my boy... God, those miserable people... Who says that, and why do they say that... And it's a lie, Addy, they are lying, they are lying... You are my child, mine, mine alone, my son, and the son of mama... my child, my dear child... Would we otherwise... your both parents... your father and your mother, so crazy... so crazy in love with you!

Nu geloofde Addy, en hij snikte los. Now|believed|Addy|and|he|sobbed|freely Now Addy believed, and he sobbed uncontrollably. Hij barstte los, hij kon zich niet meer houden, en het was als snikte hij voor het eerst van zijn jongensleven... Hij smolt nu weg, heel zijn jonge kleine mannelijkheid van natuur smolt weg, en hij werd week als een kind, omdat papa het verzekerde: dat hij de zoon was van papa en mama, en omdat hij papa, nu, geloofde. He|burst|out|he|could|himself|not|anymore|hold|and|it|was|as|sobbed|he|for|it|first|of|his|boyhood|He|melted|now|away|all|his|young|little|masculinity|of|nature|melted|away|and|he|became|weak|like|a|child|because|dad|it|assured|that|he|the|son|was|of|dad|and|mom|and|because|he|dad|now|believed He burst out, he could no longer hold back, and it was as if he sobbed for the first time in his boy's life... He melted away now, all his young little masculinity melted away, and he became soft like a child, because daddy assured him: that he was the son of daddy and mama, and because he believed daddy now. Hij snikte, en het was of Van der Welcke Constance zelve hoorde snikken, in eene harer opgewondenste buien. He|sobbed|and|it|was|as if||||Constance|herself|heard|sobbing|in|one|her|most excited|moods He sobbed, and it was as if Van der Welcke herself heard sobbing, in one of her most excited moods. Hij snikte razend aan de borst van zijn vader, Van der Welcke klemmende in zijn kleine, sterke armen, tot zijn vader er als bijna in stikte. He|sobbed|furious|against|the|chest|of|his|father||||clinging|in|his|small|strong|arms|until|his|father|there|as|almost|in|suffocated He sobbed furiously against his father's chest, Van der Welcke clinging in his small, strong arms, until his father almost choked.

- Vadertje, mijn vadertje! Daddy|my|daddy - Daddy, my daddy! hokte hij uit. he hocked|he|out he gasped. Ben ik je kind? Am|I|your|child Am I your child? Ben ik je kind nu heusch? Am|I|your|child|now|really Am I really your child now? O, zeg het nog eens, ben ik je kind... Een middag lang, vadertje, heb ik gedacht, dat ik je kind niet was! Oh|say|it|again|once|am|I|your|child|One|afternoon|long|daddy|have|I|thought|that|I|your|child|not|was Oh, say it again, am I your child... For an afternoon, father, I thought that I was not your child! Een middag lang heb ik rondgeloopen met Frans en met de Hijdrechts, en ik dacht, dat ik je zoon niet was. One|afternoon|long|I have|I|||||||||I||||your|son|not|was For an afternoon, I walked around with Frans and the Hijdrechts, and I thought that I was not your son. En ik had maar niet willen terugkomen, naar huis, omdat ik dacht, dat ik je zoon niet was. And|I|had|but|not|want|to return|home|home|because|I|thought|that|I|your|son|not|was And I just didn't want to come back home, because I thought that I was not your son. Ik had maar ergens weg willen gaan, omdat ik dacht, dat ik je zoon niet was. I|had|only|somewhere|away|wanted|to go|because|I|thought|that|I|your|son|not|was I just wanted to go away somewhere, because I thought that I was not your son. Vadertje, zeg, ben ik je zoon? Daddy|say|am|I|your|son Father, tell me, am I your son? O, ik had het zoo vreeslijk gevonden... als ik je zoon niet geweest zoû zijn! Oh|I|had|it|so|terribly|found|if|I|your|son|not|had been|would|be Oh, I would have found it so terrible... if I had not been your son! Ik had het zoo vreeslijk gevonden, omdat ik zooveel van je hoû... en omdat het dan alles voor niets was geweest, niet voor mijn vader... Ze zeiden, mijn vader was een Italiaan, en jij, je was mijn vader niet... Zeg nog eens, vadertje, ben je mijn vader? I|had|it|so|terribly|found|because|I|so much|of|you|love|and|because|it|then|everything|for|nothing|had been|been|not|for|my|father|They|said|my|father|was|an|Italian|and|you|you|were|my|father|not|Say|again|once|daddy|are|you|my|father I would have found it so terrible, because I love you so much... and because then it would have all been for nothing, not for my father... They said my father was an Italian, and you, you were not my father... Say it again, father, are you my father?

- Ja, mijn kind, ik bèn je vader... Yes|my|child|I|am|your|father - Yes, my child, I am your father...

Hij zeide het nu met zóo vaste overtuiging, dat Addy geheel geloofde. He|said|it|now|with|so|strong|conviction|that|Addy|completely|believed He said it now with such firm conviction that Addy completely believed it. Maar hij klemde nog zijn vader vast aan zich, als wilde hij hem niet meer los laten. But|he|squeezed|still|his|father|tightly|to|himself|as|wanted|he|him|not|anymore|loose|let But he still held his father tightly, as if he never wanted to let him go.

- Addy... hoe is het mogelijk... dat je het een oogenblik hebt geloofd... Addy|how|is|it|possible|that|you|it|a|moment|have|believed - Addy... how is it possible... that you believed it for a moment...

- Maar waarom zeggen de menschen het dan...       - Omdat zij nijdig zijn. But|why|say|the|people|it|then|Because|they|angry|are - But why do people say it then... - Because they are angry.

- Waarom zeggen de menschen het dan... Why|do they say|the|people|it|then - Why do people say it then...

Er was nog een achterdocht in hem... Als hij niet de zoon was... van een Italiaan... waarom praatten de menschen dan over zijn ouders verleden... jaren geleden... in Rome. There|was|still|a|suspicion|in|him|If|he|not|the|son|was|of|an|Italian|why|did talk|the||then|about|his|parents|past|years|ago|in|Rome There was still a suspicion in him... If he was not the son... of an Italian... why did people talk about his parents' past... years ago... in Rome. En hoewel hij papa nu geloofde, was er toch nog in hem veel achterdocht, en telkens dacht hij in zich: And|although|he|dad|now|believed|was|there|still|yet|in|him|much|suspicion|and|every time|thought|he|in|himself And although he now believed his father, there was still a lot of suspicion in him, and he kept thinking to himself:

- Maar waarom zeggen de menschen het dan... But|why|do say|the|people|it|then - But why do people say it then...

Het woelde in hem voort... dat er toch iets was... dat papa verzweeg. The|stirred|in|him|on|that|there|still|something|was|that|dad|kept silent It stirred within him... that there was something... that dad was keeping secret. Maar hij geloofde, hij wilde papa gelooven... ja... ja... hij was papa's kind... En dat was zijn groote tevredenheid na het een dag lang geleden zware leed: dat hij papa niet voor niets had liefgehad: dat hij het kind was van den man, dien hij liefhad... But|he|believed|he|wanted|dad|to believe|yes|yes|he|was|dad's|child|And|that|was|his|great|satisfaction|after|the|one|day|long|ago|heavy|sorrow|that|he|dad|not|for|nothing|had|loved|that|he|it|child|was|of|the|man|whom|he|loved But he believed, he wanted to believe dad... yes... yes... he was dad's child... And that was his great satisfaction after a day filled with heavy sorrow: that he had not loved dad in vain: that he was the child of the man he loved...

- Addy...! Addy - Addy...!

Het was Constance, die beneden riep. It|was|Constance|who|downstairs|called It was Constance, who called from downstairs.

- Stil... zei Van der Welcke. Quiet|said|Van|the|Welcke - Quiet... said Van der Welcke. Mijn jongen, stil... Zeg niets aan mama... laat mama niets merken... want het zoû haar zooveel verdriet doen... noodeloos... en je gelooft me nu niet waar... Je gelooft me nu... als ik je verzeker, dat ik onmogelijk, Addy, on-       mogelijk anders zooveel van je zoû kunnen houden... My|boy|quiet|Say|nothing|to|mama|let||nothing|show|because|it|would|her|so much|sadness|cause|needlessly|and|you|believe|me|now|not|true|You|believe|me|now|if|I|you|assure|that|I|impossible|Addy||possible|otherwise|so much|of|you|would|could|love My boy, quiet... Don't say anything to mama... don't let mama notice anything... because it would make her so much sad... unnecessarily... and you don't believe me now, do you... You believe me now... when I assure you that I could not possibly, Addy, possibly love you this much in any other way...

Ja, hij geloofde nu zijn vaders ernstige verzekering, die hij waarheid voelde; hij geloofde, maar toch... toch was er iets... Maar hij wilde nu niet meer vragen; papa zelve was heel ontroerd, te ontroerd... en zij moesten uit... naar grootmama, omdat het Zondag-avond was. Yes|he|believed|now|his|father's|serious|assurance|that|he|truth|felt|he|believed|but|still|still|was|there|something|but|he|wanted|now|not|anymore|to ask|dad|himself|was|very|moved|too|moved|and|they|had to|out|to|grandma|because|it|||was Yes, he now believed his father's serious assurance, which he felt was true; he believed, but still... still there was something... But he didn't want to ask anymore; papa himself was very moved, too moved... and they had to go out... to grandma, because it was Sunday evening.

- Addy! Addy - Addy! ! - Ga nu... Addy... mama roept je... Go|now|Addy|mom|is calling|you ! - Go now... Addy... mom is calling you... Hij ging naar buiten op den corridor. He|went|to|outside|on|the|corridor He went outside into the corridor.

- Ja mama, wat is er? Yes|mom|what|is|wrong - Yes mom, what is it?

- Ga je je nu kleeden? Are|you|you|now|getting dressed - Are you going to get dressed now?

- Ja, ik ga me kleeden, mama... Yes|I|will|myself|dress|mom - Yes, I'm going to get dressed, mom...

Hij werd weêr een kleine man, als stonden zijn oogen nog toegeknepen en rood van het huilen. He|became|again|a|little|man|as|were|his|eyes|still|squinted|and|red|from|the|crying He became a little man again, as if his eyes were still squinted and red from crying.

Hij omhelsde nog eens heel hard zijn vader. He|hugged|again|once|very|tightly|his|father He hugged his father very tightly once more.

- Vadertje... vadertje... ik geloof je! Daddy||I|believe|you - Daddy... daddy... I believe you!

- Mijn jongen... mijn jongen... mijn jongen...! My|boy|||| - My boy... my boy... my boy...! Ga nu, mijn lieveling... ga je nu wasschen, ga je nu kleeden... en laat mama niets merken, niet waar. Go|now|my|darling|go|you|now|wash|go|you|now|dress|and|let|mom|nothing|notice|not|true Now go, my darling... are you going to wash now, are you going to dress now... and don't let mama notice anything, right?

Neen, hij zoû niets laten merken en hij zoû zich goed wasschen, in veel water, zijn kloppend hoofd, en zijn brandende oogen. No|he|would|nothing|let|show|and|he|would|himself|well|wash|in|much|water|his|throbbing|head|and|his|burning|eyes No, he would not let anything show and he would wash himself well, in plenty of water, his throbbing head, and his burning eyes. - Ellendige menschen... ellendige menschen! Wretched|people|wretched|people - Wretched people... wretched people! vloekte Van der Welcke in zich en balde de vuisten. cursed|Van|the|Welcke|in|himself|and|balled|the|fists cursed Van der Welcke to himself and clenched his fists.

Constance, beneden, al gekleed, wachtte hen, een beetje ontstemd, omdat Addy zoo laat was gekomen, omdat hij gevochten met Jaap had, omdat hij niet had willen eten... Constance|downstairs|already|dressed|waited|for them|a|little|upset|because|Addy|so|late|was|had come|because|he|fought|with|Jaap|had|because|he|not|had|wanted|to eat Constance, downstairs, already dressed, was waiting for them, a bit annoyed because Addy had come so late, because he had fought with Jaap, because he had not wanted to eat...

- Hier ben ik, mama... Here|am|I|mom - Here I am, mama...

Er was hem niets aan te zien; hij zag frisch en ernstig in zijn nieuw blauwe pak, zijn toon was lief verzoenend. There|was|him|nothing|to|to|see|he|looked|fresh|and|serious|in|his|new|blue|suit|his|tone|was|gentle|conciliatory He showed no signs of anything; he looked fresh and serious in his new blue suit, his tone was sweetly conciliatory. Haar gelaat verhelderde dadelijk. Her|face|brightened|immediately Her face immediately brightened.

- Zeg nu eens, Addy, waarom heb je gevochten met Jaap. Say|now|once|Addy|why|have|you|fought|with|Jaap - Now tell me, Addy, why did you fight with Jaap?

- Om een jongensreden, mama... om niets... heusch, om niets... Om een kat, die Jaap plaagde... en dat kan ik niet velen... Geef mij een zoen, mama. For|a|boys' reason|mom|for|nothing|really|for|||a|cat|that|Jaap|teased|and|that|can|I|not|tolerate|Give|me|a|kiss|mom - For a boy's reason, mama... for nothing... honestly, for nothing... For a cat that was teasing Jaap... and I can't stand that... Give me a kiss, mama.

Hij kuste zijn moeder heel innig, omhelsde haar in zijn krampende armen... Hij zoû haar alles vergeven hebben, als het waarlijk zoo geweest was... als hij geweest was... de zoon van een Italiaan... maar het zoû hem een eeuwig leed zijn geweest... als zijn vader niet zijn vader geweest ware. He|kissed|his|mother|very|intimately|embraced|her|in|his|cramping|arms|He|would|her|everything|forgiven|have|if|it|truly|so|been|were|if|he|been|were|the|son|of|an|Italian|but|it|would|him|a|eternal|sorrow|be|been|if|his|father|not|his|father|been|were He kissed his mother very intimately, embraced her in his cramping arms... He would have forgiven her everything, if it had truly been so... if he had been... the son of an Italian... but it would have been an eternal sorrow for him... if his father had not been his father.