×

LingQ'yu daha iyi hale getirmek için çerezleri kullanıyoruz. Siteyi ziyaret ederek, bunu kabul edersiniz: çerez politikası.

Bu dersi şimdi öğrenmeye başlayın
image

HET LATE LEVEN [part 1], Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 2

Van der Welcke was opgestaan, en omdat hij zich verveelde, ging hij fietsen, een groote toer doen in zijn eentje. Hij verveelde zich tegenwoordig heel veel, sedert Addy op het gymnazium hard werkte. Zonder zijn jongen, dadelijk, voelde hij zich leêg, doelloos, begreep niet waarom hij op de wereld was. In zijn rookkamertje rookte hij heel veel cigaretten, dan fietste hij, dan ging hij een enkelen keer naar de Plaats, een enkelen keer naar de Witte, maar niet meer zoo dikwijls als vroeger. Hij zag zijn kennissen, zijn kennissen van vroeger - de deftige, aristocratische mannen, die allen tot eer en hoog aanzien in hunne kringen waren gekomen - veel minder; Van Vreeswijck was toch geregeld blijven aankomen, waardeerende de intieme dinertjes. Van der Welcke meestal voelde zich eenzaam, doelloos, verveelde zich dag aan dag; alleen als hij zijn jongen, terug van school, zag, klaarde hij op, genoot van het leven, was blij, vroolijk als een kind.

De snelle beweging was hem lief, en hij fietste maar door, fietste maar door langs de eenzame, kilwinderige buitenwegen, zonder doel, alleen maar trappelende om snelheid en verte. Hé... als hij rijk was... een automobiel! Er was niets te vergelijken bij een automobiel! Een automobiel, dat troostte je voor het ellendige, duffe, vervelende leven. Met een automobiel langs de gladde wegen te ijlen, je kar bijna kapot te stoken, doèk... doèk... doèk... doèk..., doek-doek-doek-doek! Hé...! Hé...! Heerlijk zoû dàt zijn! Als zijn vader hem nu eens zoo een kar cadeau gaf... He!... doek-doek-doek-doek... En hij suggereerde zich, al wielerende, de razende snelte-wellust van zoo een puffende en poefende automobiel, de snerpende stank van hare petroleum-emanatie, de precieze wendingen van de pneu-wielen, die in het opgejaagde stof zouden ijlen als van een donderwagen op luchtwolken... Poëtisch werd hij er van... doek-doek-doek-doek, doek-doek-doek-doek... maar nooit zoolang zijn vader leefde zoû hij genoeg geld hebben om zich een goeie stookkar te koopen!

Duf... ellendig... vervelend was het leven... Als zijn jongen maar eenmaal van school was... Maar dan... dan moest hij studeeren... en dan in de diplomatie... ach neen... hoe ouder zijn jongen werd, hoe minder hij zoû hebben aan zijn kind... Ellendig was dat toch: niet wist hij of hij wenschen zoû, dat Addy ouder werd of niet... Als hij zich herinnerde - nu nog geen jaar geleden - zat het kind op zijn schoot, met de wang tegen zijn wang, de armen om zijn hals, en voelde hij dat teêre en toch stevige lijfje tegen zijn hart aan... en nu... nu was hij al een kerel, met een diepe stem, en die zijn vader onder den plak kreeg... geweldig! Hij zat er eenvoudig onder: er was niets aan te doen! Waarom dan ook... als hij nu lust had van avond in de Witte te blijven dineeren... zoû hij het voor den drommel niet doen! En hij wist het nu al zeker: hij zoû het niet doen. Hij zoû zoet als een jongentje thuiskomen, omdat Addy het liever had, - omdat Addy het anders zoû vinden een manifestatie tegen Constance... Zoo, kwam ze terug, nadat Addy geschreven had, dat het finantieel heusch zoo niet ging...! Als een dolle was ze weggegaan... nu twee maanden geleden... na die gezellige boel op den laatsten Zondagavond, dien zij bij mama Van Lowe hadden doorgebracht... na de razende scène, die zij hem gemaakt had, omdat hij hun zwager, Van Naghel, op zijn gezicht had willen slaan! Notabene! Om háár... om zijn vrouw... had hij Van Naghel op zijn gezicht willen slaan! Om háar... omdat die fluim van een vent had durven zeggen, dat hij niet gesteld was op Constance's visite als Bertha haar jour had - maar dat ze overigens broêrs en zusters waren! De onhebbelijke ploert... dat nietszeggende ouwe wijf, die prul van een vent, dat lor van een minister, dat er was gekomen, omdat de oude Van Lowe hem in der tijd schop op schop achter zijn derrière had gegeven... hij werd nog razend als hij aan den vent dacht, met zijn effen smoel, en zijn onbeduidende praatjes. Hij had zich niet kunnen houden toen - zijn vrouw, hoe ook, was zijn vrouw, zijn vrouw was barones Van der Welcke, en hij kon niet dulden, dat ze zijn vrouw, en nog wel in zijn gezicht, beleedigden, en als Paul hem niet had tegengehouden... hij had den ploert op zijn gezicht geslagen, geranseld... geranseld... geranseld... Zijn bloed kookte nog als hij er aan dacht... Goed... Paul had hem tegengehouden... maar toch hij... hij had willen duelleeren... hij had willen duelleeren! Hij grinnikte al trappelende en wielerende als een gek, voorover gebogen als een kampioen op het uiterste oogenblik van wielerwedstrijd - hij grinnikte nu als hij dacht aan de wanhoop van de heele familie... omdat hun geëerbiedigde zwager Van Naghel, Zijne Excellentie, tegen wien ze allen zoo opzagen, zoû moeten duelleeren met een zwager, die toch al in Den Haag met een schuin oog werd aangekeken! Nu, het was er dan niet van gekomen! Ze hadden er zich allemaal meê bemoeid, maar dáárom niet, - omdat die goeie mama Van Lowe er ziek van was geworden, en... om Addy alweêr - had hij niet doorgezet zijn wensch om te staan op het duel. Ja... die Hollanders... als ze toch konden... moesten ze toch nooit iets hebben van een duel, hoor! Hij, hij had willen duelleeren - al was Van Naghel duizendmaal zijn zwager en minister van koloniën - en niet alleen dat de heele familie de mogelijkheid van zoo een tweegevecht ontzettend had gevonden, maar ook zijn wijze zoon had er zich meê bemoeid, was zeer streng tegen zijn vader opgetreden, had hem verweten, dat HIJ , - een ‘jongmensch' nog, als Addy zich vermakelijk had uitgedrukt - iemand van den leeftijd van oom Van Naghel had willen beleedigen en op zijn gezicht slaan - ook al was het dan ter wille van mama geweest! En Addy was gegaan naar Frans Van Naghel, den oudsten zoon, den student, van wien hij veel hield, en Frans, woedend, had voor zijn vader in de plaats willen treden, en hàd willen duelleeren... maar Addy had gezegd, dat papa in zijn ongelijk was geweest, zich niet had kunnen beheerschen; hij had Frans gekalmeerd en hij had hem, zijn vader, beslist gezegd, dat het aan hem, Van der Welcke, was excuzes te maken aan oom Van Naghel! Die jongen, die jongen! dacht Van der Welcke weêrstrevig denkende aan die voogdij van zijn zoon: het was waarachtig te dol: als hij niet oppaste, draaide dat kind hem heelemaal om zijn vinger. Een ventje, een gymnaziastje van veertien jaar... en de kerel had toch maar gedaan gekregen, dat Frans hem, zijn vader, niet uitdaagde, dat hij, Van der Welcke, een briefje geschreven had aan Van Naghel met excuzes - briefje, waarom hij nu nog raasde, driftig werd, vloeken kon, dat hij er zich door zijn gymnaziastje toe had laten krijgen... en toen had hij nog aan mama Van Lowe zijn spijt moeten betuigen... maar enfin, dàt had hij met genoegen gedaan, want de oude vrouw was lief en hij had het beroerd gevonden, dat zij erdoor waarlijk ziek was geworden. En zoo had het gymnaziastje een Haagsch schandaal weten te sussen, net een volwassen man... het was eenvoudig, als je er over nadacht, belachelijk, ongelooflijk, om je schouders over op te halen als je het las in een boek, en het was de zuivere waarheid geweest: het gymnaziastje had gemaakt, dat de minister of diens zoon, niet duelleerde met des gymnaziastje's vader... En nu moest Van der Welcke er om stikken van het lachen, en terwijl hij spurtte langs de wegen, als een kampioen, in tweeën gebogen in den half-cirkel van zijn rug, proestte hij in zijn eentje, en dacht hij: wat een vent toch, wat een vent! Maar zijn moeder, na scène op scène met hem, zijn vader - zijn moeder, woedend om wat haar man had durven bestaan: de hand op te lichten tegen dien geëerbiedigden zwager - Zijn Excellentie - zijn moeder, dol, geënerveerd na alles wat zij op dien Zondag had moeten slikken - haar, had het gymnaziastje niet tegen kunnen houden: een vrouw, dat is altijd moeilijker te bedrillen dan een man; een moeder lang zoo gemakkelijk niet als een vader! Constance, na een scène - ze volgden elkaâr slag op slag op: het onweêr was niet van de lucht - had gezegd: ik geef er de brui van... ik ga weg... ik ga op reis... en zelfs, dat zij haar zoon achterliet had haar niet tot rede gebracht... Zij had haar koffer gepakt; zij had aan Truitje gezegd het huishouden voor meneer en den jongenheer te doen, zooals zijzelve het gewoon was... en ze was gegaan... als in een drieste bui... bijna zonder afscheid te nemen van Addy... Zij hadden eerst gedacht aan een dollen streek, aan God-weet-wat, dat zij doen zou, en zij waren ongerust geweest, omdat zij niet wisten, waar Constance heen was gegaan, maar den volgenden dag was uit Parijs een telegram hen komen gerust stellen, hun meldende, dat Constance voor eenigen tijd naar Nice ging... Brieven volgden toen uit Nice, en zij hadden geen vrees meer - mama Van Lowe ook niet -; misschien, dachten zij, zoû de verandering Constance goed doen, en zij bleef toch nog al vrij redelijk. Zij schreef aan haar moeder, aan Addy; zij schreef aan Truitje, haar op het hart drukkende goed te zorgen voor het huis en meneer en den jongenheer, en te maken dat, als mevrouw terug kwam, zij alles in orde vond... En vooral die redelijke brief van bezorgde huisvrouw aan Truitje had mama Van Lowe en henbeiden gerust gesteld, en nu gunden zij het, dat Constance, dat mama er eens van door was gegaan. Maar het was een dure grap - Constance had wel geld van zichzelve meêgenomen - maar toch, sedert hun verblijf in Den Haag, deed Van der Welcke niet meer aan zijn wijnen en assurantieën - was hij geen agent meer van de Brusselsche huizen, en zij hadden niet veel en moesten heel zuinig zijn. Van der Welcke had dus na zeven weken moeten zeggen aan Addy, dat het niet ging, dat mama daar maar in Nice was in een duur hôtel, en dat hij aan mama moest schrijven... En het gymnaziastje had geschreven, zijn moeder verzoekende nu terug te keeren, haar zeggende dat het nu mooi genoeg was, en dat er geen geld meer was... En Constance kwam van avond terug.

Van der Welcke, al den heelen dag, misschien door de nawerking van zijn droom, - hij zag de badplaats steeds voor zich - was in een vroolijke bui, en al trappelende als een dolle, zat hij op zijn zadel te schudden, denkende aan dien kwâjongen van hem, die zijn vader en moeder zoo regeerde... Het was niet goed, het werd te dol, zij beiden verloren eenvoudig hun vrijen wil - maar het kind was zoo redelijk, en altijd was hij toch weêr de kleine bemiddelaar, die de zaken weêr in orde bracht. Ja, die kwâjongen was de aardigheid van zijn leven, en eigenlijk... en eigenlijk was er, uitgezonderd het kind, niets dan eéne dufheid... Als hij nu nog maar een automobiel kon koopen... of... minstens een moto-cycle. Hij zou toch eens informeeren... hoeveel een moto-cycle kostte... Maar verder, wat was er verder?... Vooral nu, dat zij beiden - Constance vooral - zich met geweld hadden willen ‘rehabiliteeren', als Constance het noemde, in de Haagsche wereld, en dat hun dit door de scène met Van Naghel totaal mislukt was - vooral nu was het duffer, duffer dan ooit... met niemand om hen heen dan Van Vreeswijck, - met niets geen belang van buiten. ZIJN schuld was het, ZIJN schuld was het, verweet zijn vrouw hem in hun scènes, bijna met wellust, in het genot eener revanche, omdat hij, kort geleden, verweten nog had, dat het HAAR schuld was, HAAR schuld, dat zij zoo obscuur zich bleven ‘verdommen op hun Kerkhoflaan'. En ook speet het hem om Marianne; zij kwam vroeger nog wel eens dineeren, als Van Vreeswijck er was, om een partie-carrée te maken vroeg Constance dan òf Paul of Marianne... en nu hij haar vader beleedigd had, zoû zij niet meer komen, waren ze niet alleen met de ouders, maar ook met de dochter gebrouilleerd - en ook met de zoons, tot groote spijt van Addy, die veel hield van Frans en van Henri... Zijn schuld, zijn schuld...! Mogelijk zijn schuld, maar hij kon zich niet altijd inhouden, betoomen, beheerschen... Wie weet, als hij in zijn carrière gebleven was, zoû hij het aangeleerd hebben, in het natuurlijke zelfbedwang van een diplomatieke loopbaan... of... of hij was àltijd een slecht diplomaat gebleven! Dat had ook kunnen zijn; wat wist men! Ja, het speet hem... om Marianne... Het was een lieve meid: niettegenstaande haar milieu van meisje-van-de-wereld, zoo natuurlijk, zoo spontaan, en hij hield van hare oogen, van haar stem... Het speet hem... om Marianne... maar er was niets meer aan te doen: al had hij ook aan haar vader geschreven, zij zoû niet meer komen... zij zoû niet meer komen, dacht hij.

En bijna zuchtte hij er om, weemoedig, waarom wist hij niet goed - zeker, omdat het leven nog duffer zoû zijn, zonder de oogen, de stem van Marianne... maar ach, het was toch maar éens om de vier of vijf weken, dat zij vroeger zoo kwam dineeren... dus eigenlijk... wat was het...? Wat was het waard? Neen, eigenlijk was niets iets waard... eigenlijk was de heele wereld een lamme duffe boel, beroerd ingericht... O, als hij maar een automobiel had kunnen koopen... Het jeukte, het brandde hem, dat verlangen, zóo... dat hij bijna in de verleiding kwam het ding ronduit aan zijn vader te vragen... En nu, terwijl hij na zijn langen toer, naar huis spurtte, zong hij tusschen zijn tanden op het rythme van zijn vaart, een liedje, dat hij plotseling uitvond: - Een motocar,... en een motocar: Ottocar in een motocar... Ottocar in een motocar! En brandende van verlangen om wat hij niet bereiken kon, trappelde... Ottocar in een motocar... hij zijn wiel met een dolle razernij, met een wellust van snelheid, die de menschen op en om naar hem deden kijken, naar zijn cirkelenden rug, en zijn machine-beenen als van een automaat...

Hij kwam heel laat thuis, juist toen Addy klaar was om naar het station te gaan.

- Ik dacht waarachtig, dat je in de Witte bleef, vadertje! zei hij. Je bent zoo laat.

- Neen, kerel, ik zoû niet gedurfd hebben! riep Van der Welcke. Ottocar... in een motocar! Ik heb gespurt... ik heb gespurt: ik ben moê... moê... moê...

- Je ziet zoo rood.

- Ja, ik heb me geamuzeerd!! Ottocar... in zijn motocar. Ik moet wel... me in mijn eentje amuzeeren... als jij op je hok zit.

- Wat zeg je toch, vader, van Ottocar? - Niets, niets, een deuntje. Ottocar in zijn motocar...

- Nu, ik ga... mama halen. Dag, dolle pipa.

- Dag mijn jongen... Kom eens even hier...

- Wat is er nu... - Kerel, ik voel me soms zóó alleen, zoo eenzaam... zoo met niemand om me... Zeg, Addy, je blijft je vaders vriend, niet waar... jij gaat niet weg, als iedereen... Jij blijft bij je ouwen vader.

- Maar vadertje... hoe ben je nu in eens zoo sentimenteel.

- Ach neen... neen... niet sentimenteel... maar kerel, ik verveel me soms zoo...

- Maar occupeer je dan ook meer, vadertje.

- Ach kerel, wat moet ik me nu occupeeren... Wat wil je, dat ik doe... Ach, als ik nu nog maar een car had.

- Een kar?

- Een motocar! Net als Ottocar!

En Van der Welcke proestte.

- Die hàd er ten minste een!! bulderde hij van het lachen.

- Vader, je bent dol!

- Vandaag, ja... door den droom, door de badplaats... Ach, was ik maar Ottocar... Kerel, kerel, ik verveel me soms zoo.

- En dat, terwijl je zoo prettig gefietst hebt.

- Heel in mijn eentje... Met allerlei ellendige gedachten in mijn kop.

- Nu, morgen... Woensdagmiddag... dan gaan we samen. - Ja?? Een groote toer? Morgen?

Morgen?

- Ja, zeker, een groote toer.

- Goeie kerel! Mijn gezellige Addy... mijn jongen! Mijn jòngen! Hij was als een kind zoo dankbaar, pakte zijn zoon in zijn armen.

- Addy, laat me je nog maar eens omhelzen!

- Nu gauw dan, vader, want ik moet heusch weg... anders kom ik te laat.

Van der Welcke omhelsde hem, zoende hem op zijn beide wangen, en stormde naar boven. Hij kleedde zich uit, gooide zijn kleeren, rechts, links; waschte zijn gezicht in veel water, schoor zich vlug, kleedde zich netjes... Hij deed dat alles met veel beweging en drukte, als was zijn toilet een heele gewichtigheid. Toen ging hij naar beneden. De tafel was gedekt. Het was bij zevenen. Zoo dadelijk zoû Constance komen. En zich zettende in den salon met een cigarette, rondkijkende in die kamer, de kamer van Constance geheel en al, waarin hij zat als een vreemde, neuriede hij, wachtende op zijn vrouw, en zijn zoon:

- En Ottocar had een motocar... maar ik-heb-er-geen...

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Hoofdstuk 2 Chapter Chapitre 2 Chapter 2

Van der Welcke was opgestaan, en omdat hij zich verveelde, ging hij fietsen, een groote toer doen in zijn eentje. |||||||||langweilte sich||||||||||allein From|the|Welcke|was|gotten up|and|because|he|himself|bored|went||cycling|a|big|tour|to do|in|his|alone Van der Welcke had gotten up, and because he was bored, he went cycling, taking a long tour by himself. Hij verveelde zich       tegenwoordig heel veel, sedert Addy op het gymnazium hard werkte. He|bored|himself|nowadays|very|much|since|Addy|at|the|gymnasium|hard|studied |se aburre|||||desde|||||| He was very bored these days, since Addy was working hard at the gymnasium. Zonder zijn jongen, dadelijk, voelde hij zich leêg, doelloos, begreep niet waarom hij op de wereld was. Without|his|boy|immediately|felt|he|himself|empty|aimless|understood|not|why|he|in|the|world|was |||inmediato||||||||||||| Without his boy, immediately, he felt empty, aimless, did not understand why he was in the world. In zijn rookkamertje rookte hij heel veel cigaretten, dan fietste hij, dan ging hij een enkelen keer naar de Plaats, een enkelen keer naar de Witte, maar niet meer zoo dikwijls als vroeger. ||Raucherzimmer|||||||||||||||||||||||||||||| In|his|smoking room|smoked|he|very|many|cigarettes|then|rode|he|then|went|he|one|few|time|to|the|Place|one|few|time|to|the|White|but|not|more|so|often|as|earlier In his smoking room, he smoked a lot of cigarettes, then he cycled, then he went to the Plaats a few times, a few times to the Witte, but not as often as before. Hij zag zijn kennissen, zijn kennissen van vroeger - de deftige, aristocratische mannen, die allen tot eer en hoog aanzien in hunne kringen waren gekomen - veel minder; Van Vreeswijck was toch geregeld blijven aankomen, waardeerende de intieme dinertjes. |||||||||vornehme|aristokratischen|||||||||||||||||||||||wertschätzend|||intimen Abendessen He|saw|his|acquaintances|his|acquaintances|from|earlier|the|dignified|aristocratic|men|who|all|to|honor|and|high|esteem|in|their|circles|were|come|much|less|Van|Vreeswijck|was|nevertheless|regularly|continued|arriving|appreciating|the|intimate|dinners He saw his acquaintances, his acquaintances from the past - the dignified, aristocratic men, who had all achieved honor and high esteem in their circles - much less; Van Vreeswijck had nevertheless continued to come regularly, appreciating the intimate dinners. Van der Welcke meestal voelde zich eenzaam, doelloos, verveelde zich dag aan dag; alleen als hij zijn jongen, terug van school, zag, klaarde hij op, genoot van het leven, was blij, vroolijk als een kind. ||||||||||||||||||||||aufhellte sich|||||||||||| From|the|Welcke|usually|felt|himself|lonely|aimless|bored|himself|day|by|day|only|when|he|his|boy|back|from|school|saw|brightened|he|up|enjoyed|of|the|life|was|happy|cheerful|as|a|child Van der Welcke mostly felt lonely, aimless, bored day after day; only when he saw his boy, back from school, did he brighten up, enjoyed life, was happy, cheerful as a child.

De snelle beweging was hem lief, en hij fietste maar door, fietste maar door langs de eenzame, kilwinderige buitenwegen, zonder doel, alleen maar trappelende om snelheid en verte. |||||||||||||||||kaltwindige||||||trampelnd|||| The|fast|movement|was|him|dear|and|he|cycled|just|on|cycled|just|on|along|the|lonely|cold and windy|country roads|without|goal|only|just|pedaling|for|speed|and|distance He loved the swift movement, and he just kept cycling, kept cycling along the lonely, chilly, windy country roads, aimlessly, just pedaling for speed and distance. Hé... als hij rijk was... een automobiel! Hey|if|he|rich|were|a|car Hey... if he were rich... a car! Er was niets te vergelijken bij een automobiel! There|was|nothing|to|compare|with|an|automobile There was nothing to compare to a car! Een automobiel, dat troostte je voor het ellendige, duffe, vervelende leven. A|automobile|that|comforted|you|for|the|miserable|dull|boring|life A car, that comforted you for the miserable, dull, boring life. Met een automobiel langs de gladde wegen te ijlen, je kar bijna       kapot te stoken, doèk... doèk... doèk... doèk..., doek-doek-doek-doek! ||||||||rasen|||||||Tuck... tuck... tuck...||||Tuch||| With|a|automobile|along|the|slippery|roads|to|drive fast|your|car|almost|broken|to|smoke|honk|honk|honk|honk|||| Rushing along the smooth roads in a car, almost breaking your cart, doèk... doèk... doèk... doèk..., doek-doek-doek-doek! Hé...! Hey Hey...! Hé...! Hey Hey...! Heerlijk zoû dàt zijn! Delicious|would|that|be How wonderful that would be! Als zijn vader hem nu eens zoo een kar cadeau gaf... |||||||||Geschenk machen| If|his|father|him|now|ever|such|a|cart|gift|gave What if his father gave him such a cart as a gift... He!... He Hey!... doek-doek-doek-doek... En hij suggereerde zich, al wielerende, de razende snelte-wellust van zoo een puffende en poefende automobiel, de snerpende stank van hare petroleum-emanatie, de precieze wendingen van de pneu-wielen, die in het opgejaagde stof zouden ijlen als van een donderwagen op luchtwolken... Poëtisch werd hij er van... doek-doek-doek-doek, doek-doek-doek-doek... maar nooit zoolang zijn vader leefde zoû hij genoeg geld hebben om zich een goeie stookkar te koopen! |||||||||radelnd|||Geschwindigkeit|||||schnaufende||puffende|||schrillen|Gestank||||Emanation||genauen|Wendungen|||Reifen|||||gehetzten|||||||Donnerwagen||Luftwolken|Poetisch||||||||||||||||||||||||||||Heizwagen|| ||||And|he|suggested|himself|already|cycling|the|raging|||of|such|a|puffing|and|wheezing|automobile|the|piercing|smell|of|its|||the|precise|turns|of|the|||which|in|the|chased|dust|would|rush|like|of|a|thunder wagon|on|air clouds|Poetically|became|he|it|from|||||||||but|never|as long as|his|father|lived|would|he|enough|money|have|to|himself|a|good|heating car|to|buy doek-doek-doek-doek... And he imagined, while cycling, the furious speed-pleasure of such a puffing and wheezing automobile, the sharp stench of its petroleum emanation, the precise turns of the pneumatic wheels, which would rush through the stirred dust like a thunder wagon on clouds of air... It made him poetic... doek-doek-doek-doek, doek-doek-doek-doek... but as long as his father lived, he would never have enough money to buy himself a good cart!

Duf... ellendig... vervelend was het leven... Als zijn jongen maar eenmaal van school was... Maar dan... dan moest hij studeeren... en dan in de diplomatie... ach neen... hoe ouder zijn jongen werd, hoe minder hij zoû hebben aan zijn kind... Ellendig was dat toch: niet wist hij of hij wenschen zoû, dat Addy ouder werd of niet... Als hij zich herinnerde - nu nog geen jaar geleden - zat het kind op zijn schoot, met de wang tegen zijn wang, de armen om zijn hals, en voelde hij dat teêre en toch       stevige lijfje tegen zijn hart aan... en nu... nu was hij al een kerel, met een diepe stem, en die zijn vader onder den plak kreeg... geweldig! Dumpf|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||zarte||||Körperchen|||||||||||||||||||||||Fuchtel|| Dull|miserable|annoying|was|the|life|If|his|boy|only|once|from|school|was|But|then|then||he||and|||||||||his|||||he||||his|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||father|under|the|thumb|got|amazing Donuk... sefil... hayat sıkıcıydı... Oğlu okuldan çıktıktan sonra... Ama sonra... sonra çalışmak zorunda kaldı... ve sonra diplomasi... oh hayır... daha büyük oğlu aldı, çocuğundan daha az yararlanacaktı... Sefildi, Addie'nin büyümesini isteyip istemediğini bilmiyordu... Bir yıldan daha az bir süre önce hatırladıysa, çocuk oturdu. kucağında, yanağı yanağına, kollar boynuna dolanmış ve o narin ama sağlam bedeni kalbinde hissetti... ve şimdi... baba kemer altına aldı... harika! Dull... miserable... boring was life... If only his boy could finish school... But then... then he would have to study... and then into diplomacy... oh no... the older his boy got, the less he would have of his child... That was miserable: he didn't know whether he should wish for Addy to grow older or not... When he remembered - not even a year ago - the child was sitting on his lap, with his cheek against his cheek, arms around his neck, and he felt that tender yet sturdy little body against his heart... and now... now he was already a young man, with a deep voice, and he had his father under his thumb... incredible! Hij zat er eenvoudig onder: er was niets aan te doen! He|sat|there|simply|under|there|was|nothing|to|to|do He was simply under it: there was nothing to be done! Waarom dan ook... als hij nu lust had van avond in de Witte te blijven dineeren... zoû hij het voor den drommel niet doen! |||||||||||||||||||||Teufel nochmal|| Why|then|also|if|he|now|desire|had|from|evening|in|the|Witte|to|stay|dine|would|he|it|for|the|devil|not|do Why then... if he wanted to stay for dinner at the Witte tonight... he certainly wouldn't do it! En hij wist het nu al zeker: hij zoû het niet doen. And|he|knew|it|now|already|for sure|he|would|it|not|do And he was already sure of it: he wouldn't do it. Hij zoû zoet als een jongentje thuiskomen, omdat Addy het liever had, - omdat Addy het anders zoû vinden een manifestatie tegen Constance... Zoo, kwam ze terug, nadat Addy geschreven had, dat het finantieel heusch zoo niet ging...! ||süß|||Junge|nach Hause kommen||||||||||||||||||||||||||finanziell|||| He|would|sweet|as|a|little boy|come home|because|Addy|it|rather|had|because|Addy|it|otherwise|would|find|a|demonstration|against|Constance|So|came|she|back|after|Addy|written|had|that|it|financially|honestly|really|not|was going Eve tatlı bir çocukken gelirdi, çünkü Addie bunu tercih ederdi - çünkü Addie, aksi takdirde bunu Constance'a karşı bir tezahür olarak görürdü... Şey, Addie'nin mali açıdan gerçekten böyle gitmediğini yazmasından sonra geri döndü.. .! He would come home as sweet as a little boy, because Addy preferred it that way, - because Addy would otherwise see it as a manifestation against Constance... So, she came back, after Addy had written that financially it really wasn't going that way...! Als een dolle was ze weggegaan... nu twee maanden geleden... na die gezellige boel op den laatsten Zondagavond, dien zij bij mama Van Lowe hadden doorgebracht... na de razende scène, die zij hem gemaakt had, omdat hij hun zwager, Van Naghel, op zijn gezicht had willen slaan! |||||||||||||||||Sonntagabend||||||||||||||||||||||||||||| As|a|mad|had|she|left|now|two|months|ago|after|that|cozy|gathering|on|the|last|Sunday evening|that|they|at|mom|Van|Lowe|had|spent|after|the|raging|scene|that|she|him|made|had|because|he|their|brother-in-law|Van|Naghel|in|his|face|had|wanted|hit Delirmişti... şimdi iki ay önce... Mamma Van Lowe'de geçirdikleri o son Pazar akşamı eğlencesinden sonra... onun kayınbiraderi Van yüzünden onun için yaptığı çılgınca sahneden sonra. Naghel, yüzüne vurmak istemişti! She had left like a madwoman... two months ago... after that cozy gathering on the last Sunday evening they had spent at mama Van Lowe's... after the furious scene she had made because he had wanted to hit their brother-in-law, Van Naghel, in the face! Notabene! Notabene! Beachte! Note well Not to mention! Om háár... om zijn vrouw... had hij Van Naghel op zijn gezicht willen slaan! To|her|to|his|wife|had|he|Van|Naghel|on|his|face|wanted|to hit For her... for his wife... he would have wanted to hit Van Naghel in the face! Om háar... omdat die fluim van een vent had durven zeggen, dat hij niet gesteld was op Constance's visite als Bertha haar jour had - maar dat ze overigens broêrs en zusters waren! ||||Schuft|||Kerl|||||||||||||||Empfangstag||||||||| To|her|because|that|scoundrel|of|a|man|had|dared|to say|that|he|not|fond|was|on|Constance's|visit|when|Bertha|her|day|had|but|that|they|otherwise|brothers|and|sisters|were For her... because that scoundrel had dared to say that he was not fond of Constance's visits when Bertha had her day - but that they were otherwise brothers and sisters! De onhebbelijke ploert... dat nietszeggende       ouwe wijf, die prul van een vent, dat lor van een minister, dat er was gekomen, omdat de oude Van Lowe hem in der tijd schop op schop achter zijn derrière had gegeven... hij werd nog razend als hij aan den vent dacht, met zijn effen smoel, en zijn onbeduidende praatjes. |unverschämte|Flegel||nichtssagende|alte|altes Weib||Krampe|||||das Lumpenstück||||||||||||||||||||||Hinterteil||||||wütend|||||||||glatte|glatte Fresse|||| The|ungrateful|scoundrel|that|insignificant|old|woman|that|worthless|of|a|man|||||||||||||||||||||||his|||||||||||||||his|||||insignificant|talk The despicable scoundrel... that insignificant old woman, that worthless man, that fool of a minister, who had come because old Van Lowe had kicked him time and again behind his back... he became furious just thinking about the man, with his plain face and his trivial chatter. Hij had zich niet kunnen houden toen - zijn vrouw, hoe ook, was zijn vrouw, zijn vrouw was barones Van der Welcke, en hij kon niet dulden, dat ze zijn vrouw, en nog wel in zijn gezicht, beleedigden, en als Paul hem niet had tegengehouden... hij had den ploert op zijn gezicht geslagen, geranseld... geranseld... geranseld... Zijn bloed kookte nog als hij er aan dacht... Goed... Paul had hem tegengehouden... maar toch hij... hij had willen duelleeren... hij had willen duelleeren! ||||||||||||||||||||||||||||||||||||beleidigten||||||||||||||||||geprügelt|||||||||||||||||||||duellieren|||| He|had|himself|not|could|restrain|when|his|wife|however|also|was|his|wife|his|||||||and|he||||||his|||still|||||||when|Paul|him||had||he|had|||||||||||||||||||||||||||||wanted|to duel|||| He couldn't hold himself back then - his wife, no matter what, was his wife, his wife was Baroness Van der Welcke, and he could not tolerate that they insulted his wife, especially to his face, and if Paul hadn't stopped him... he would have hit the scoundrel in the face, beaten him... beaten him... beaten him... His blood still boiled when he thought about it... Alright... Paul had stopped him... but still he... he had wanted to duel... he had wanted to duel! Hij grinnikte al trappelende en wielerende als een gek, voorover gebogen als een kampioen op het uiterste oogenblik van wielerwedstrijd - hij grinnikte nu als hij dacht aan de wanhoop van de heele familie... omdat hun geëerbiedigde zwager Van Naghel, Zijne Excellentie, tegen wien ze allen zoo opzagen, zoû moeten duelleeren met een zwager, die toch al in Den Haag met een schuin oog werd aangekeken! |kicherte||||||||||||Champion||||||Radrennen||kicherte||||||||||||||geacht|||||Seine Exzellenz||||||aufschauten zu ihm|||||||||||||||||| He|chuckled|already|prancing|and|cycling|like|a|madman|forward|bent|like|a|champion|at|the|utmost|moment|of|cycling race|he|chuckled|now|when|he|thought|of|the|despair|of|the|whole|family|because|their|revered|brother-in-law|Van|Naghel|His|Excellency|against|whom|they|all|so|looked up|would|have to|duel|with|a|brother-in-law|who|already|already|in|The|Hague|with|a|sideways|eye|was|looked at He chuckled, stamping and pedaling like a madman, bent forward like a champion at the very last moment of a cycling race - he chuckled now as he thought of the despair of the whole family... because their esteemed brother-in-law Van Naghel, His Excellency, whom they all looked up to, would have to duel with a brother-in-law who was already looked at askance in The Hague! Nu, het was er dan niet van gekomen! Now|it|was|there|then|not|from|come Now, it had not come to that! Ze hadden er zich       allemaal meê bemoeid, maar dáárom niet, - omdat die goeie mama Van Lowe er ziek van was geworden, en... om Addy alweêr - had hij niet doorgezet zijn wensch om te staan op het duel. ||||||||deshalb nicht||||||||||||||||schon wieder|||||||||||| They|had|there|themselves|all|along|interfered|but|therefore|not|because|that|good|mother|Van|Lowe|there|sick|from|had|become|and|for|Addy|again|had|he|not|pursued|his|wish|to|to|stand|on|the|duel They had all gotten involved, but not for that reason - because that good mama Van Lowe had become ill from it, and... for Addy again - he had not pursued his wish to stand for the duel. Ja... die Hollanders... als ze toch konden... moesten ze toch nooit iets hebben van een duel, hoor! Yes|those|Dutch people|if|they|anyway|could|should|they|anyway|never|anything|have|from|a|duel|you know Yes... those Dutch... if only they could... they should never have anything to do with a duel, you know! Hij, hij had willen duelleeren - al was Van Naghel duizendmaal zijn zwager en minister van koloniën - en niet alleen dat de heele familie de mogelijkheid van zoo een tweegevecht ontzettend had gevonden, maar ook zijn wijze zoon had er zich meê bemoeid, was zeer streng tegen zijn vader opgetreden, had hem verweten, dat HIJ , - een ‘jongmensch' nog, als Addy zich vermakelijk had uitgedrukt - iemand van den leeftijd van oom Van Naghel had willen beleedigen en op zijn gezicht slaan - ook al was het dan ter wille van mama geweest! |||||||||tausendmal|||||||||||||||||||Duell|||||||||||||||||||||||vorgeworfen||||||||||||||||||||||beleidigen||||||||||||||| He|HE|had|to||even|was|of||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||mom|been He, he had wanted to duel - even though Van Naghel was a thousand times his brother-in-law and minister of colonies - and not only did the whole family find the possibility of such a duel utterly unacceptable, but also his wise son had gotten involved, had acted very sternly against his father, had reproached him that HE, - a 'young man' as Addy had amusingly expressed it - had wanted to insult someone of uncle Van Naghel's age and hit him in the face - even if it was for mama's sake! En Addy was gegaan naar Frans Van Naghel, den oudsten zoon, den student, van wien hij veel hield, en Frans, woedend, had voor zijn vader in de plaats willen treden, en hàd willen duelleeren... maar Addy had gezegd, dat papa in zijn ongelijk was geweest, zich niet had kunnen beheerschen; hij had Frans gekalmeerd en hij had hem, zijn vader, beslist gezegd, dat het aan hem, Van       der Welcke, was excuzes te maken aan oom Van Naghel! ||||||||||||Student|||||||||||||||||||hatte|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||Entschuldigung zu bitten|||||| And|Addy|was|gone|to|Frans|Van|Naghel|the|oldest|son|the|student|of|whom|he|much|loved|and|Frans|furious|had|for|his|father|in|the|place|wanted|to step|and|had|wanted|to duel|but|Addy|had|said|that|papa|in|his|wrong|was|been|himself|not|had|been able to|control|he|had|Frans|calmed|and|he|had|him|his|father|definitely|said|that|it|to|him|Van|der|Welcke|was|excuses|to|make|to|uncle|Van|Naghel And Addy had gone to Frans Van Naghel, the eldest son, the student, whom he loved very much, and Frans, furious, had wanted to step in for his father, and had wanted to duel... but Addy had said that papa had been in the wrong, had not been able to control himself; he had calmed Frans down and had firmly told him that it was up to him, Van der Welcke, to apologize to uncle Van Naghel! Die jongen, die jongen! That|boy|that|boy That boy, that boy! dacht Van der Welcke weêrstrevig denkende aan die voogdij van zijn zoon: het was waarachtig te dol: als hij niet oppaste, draaide dat kind hem heelemaal om zijn vinger. ||||widerwillig||||Vormundschaft||||||wahrhaftig||zu verrückt||||aufpasste|||||||| thought|Van|the|Welcke|competitively|thinking|about|the|guardianship|of|his|son|it|was|truly|too|crazy|if|he|not|paid attention|turned|that|child|him|completely|around|his|finger thought Van der Welcke, striving while thinking about the guardianship of his son: it was truly absurd: if he wasn't careful, that child would completely wrap him around his finger. Een ventje, een gymnaziastje van veertien jaar... en de kerel had toch maar gedaan gekregen, dat Frans hem, zijn vader, niet uitdaagde, dat hij, Van der Welcke, een briefje geschreven had aan Van Naghel met excuzes - briefje, waarom hij nu nog raasde, driftig werd, vloeken kon, dat hij er zich door zijn gymnaziastje toe had laten krijgen... en toen had hij nog aan mama Van Lowe zijn spijt moeten betuigen... maar enfin, dàt had hij met genoegen gedaan, want de oude vrouw was lief en hij had het beroerd gevonden, dat zij erdoor waarlijk ziek was geworden. |Junge||Gymnasiast||||||||||||||||||herausforderte||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||bekunden||||||||||||||||||||||||||| A|little boy|a|gymnasium student|of|fourteen|years|and|the|guy|had|nevertheless|only|managed|to get|that|Frans|him|his|father|not|challenged|that|he|Van|the|Welcke|a|note|written|had|to|Van|Naghel|with|excuses|note|why|he|now|still|raged|angrily|became|cursing|could|that|he|it|himself|by|his|gymnasium student|to|had|let|get|and|then|had|he|still|to|mama|Van|Lowe|his|regret|had to|express|but|well|that|had|he|with|pleasure|done|because|the|old|woman|was|kind|and|he|had|it|badly|found|that|she|by it|truly|sick|was|become A little guy, a fourteen-year-old gymnasium student... and the guy had managed to get Frans, his father, not to challenge him, that he, Van der Welcke, had written a note to Van Naghel with excuses - a note, why he was now still raging, getting angry, could curse, that he had let himself be persuaded by his gymnasium student... and then he had still had to express his regret to mama Van Lowe... but well, he had done that with pleasure, because the old woman was sweet and he had found it terrible that she had truly become ill because of it. En zoo had het gymnaziastje een Haagsch schandaal weten te sussen, net een volwassen man... het was eenvoudig, als je er over nadacht, belachelijk, ongelooflijk, om je schouders over op te halen als je het las in een boek, en het was de zuivere waarheid geweest: het gymnaziastje had gemaakt, dat de minister of diens zoon, niet duelleerde met des gymnaziastje's vader... En nu moest Van der Welcke er       om stikken van het lachen, en terwijl hij spurtte langs de wegen, als een kampioen, in tweeën gebogen in den half-cirkel van zijn rug, proestte hij in zijn eentje, en dacht hij: wat een vent toch, wat een vent! ||||||Haager|Skandal|||beschwichtigen|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||duellierte|||Gymnasiastens|||||||||||||||||sprintete||||||||||||||||||||||||||||||| And|so|had|the|little gymnasium student|a|Hague|scandal|to know|to|calm down|just|a|adult|man|it|was|simple|if|you|about|over|thought|ridiculous|unbelievable|to|you|shoulders|over|up|to|raise|if|you|it|read|in|a|book|and|it|was|the|pure|truth|been|it|little gymnasium student|had|made|that|the|minister|or|his|son|not|dueled|with|the|little gymnasium student's|father|And|now|had to|Van|the|Welcke|it|for|to choke|from|the|laughter|and|while|he|sprinted|along|the|roads|like|a|champion|in|two|bent|in|the|||of|his|back|burst out laughing|he|in|his||and|thought|he|what|a|guy|after all|what|a|guy And so the gymnasium student had managed to hush up a Hague scandal, just like an adult man... it was simply, when you thought about it, ridiculous, unbelievable, to shrug your shoulders when you read it in a book, and it had been the pure truth: the gymnasium student had made sure that the minister or his son did not duel with the gymnasium student's father... And now Van der Welcke had to choke from laughing, and while he sprinted along the roads, like a champion, bent in half in the semicircle of his back, he burst out laughing by himself, and thought: what a guy, what a guy! Maar zijn moeder, na scène op scène met hem, zijn vader - zijn moeder, woedend om wat haar man had durven bestaan: de hand op te lichten tegen dien geëerbiedigden zwager - Zijn Excellentie - zijn moeder, dol, geënerveerd na alles wat zij op dien Zondag had moeten slikken - haar, had het gymnaziastje niet tegen kunnen houden: een vrouw, dat is altijd moeilijker te bedrillen dan een man; een moeder lang zoo gemakkelijk niet als een vader! ||||||||||||||||||||||||||||geehrten|||||||genervt||||||||||schlucken||||||||||||||||betrügen||||||||viel einfacher|||| But|his|mother|after|scene|with|scene|with|him|his|father|his|mother|furious|about|what|her|husband|had|dared|to exist|the|hand|against|to|raise|against|that|honored|brother-in-law|His|Excellency|his|mother|mad|irritated|after|everything|what|she|on|that|Sunday|had|had to|swallow|her|had|it|little gymnasium student|not|against|able to|hold|a|woman|that|is|always|more difficult|to|intimidate|than|a|man|a|mother|long|so|easily|not|as|a|father But his mother, after scene after scene with him, his father - his mother, furious about what her husband had dared to do: to raise his hand against that revered brother-in-law - His Excellency - his mother, mad, irritated after everything she had to swallow that Sunday - she could not have stopped the gymnasium student: a woman, that is always harder to handle than a man; a mother is not nearly as easy as a father! Constance, na een scène - ze volgden elkaâr slag op slag op: het onweêr was niet van de lucht - had gezegd: ik geef er de brui van... ik ga weg... ik ga op reis... en zelfs, dat zij haar zoon achterliet had haar niet tot rede gebracht... Zij had haar koffer gepakt; zij had aan Truitje gezegd het huishouden voor meneer en den jongenheer te doen, zooals zijzelve het gewoon was... en ze was gegaan... als in een drieste bui... bijna zonder afscheid te nemen van Addy... Zij hadden eerst gedacht aan een dollen streek, aan God-weet-wat, dat zij doen zou,       en zij waren ongerust geweest, omdat zij niet wisten, waar Constance heen was gegaan, maar den volgenden dag was uit Parijs een telegram hen komen gerust stellen, hun meldende, dat Constance voor eenigen tijd naar Nice ging... Brieven volgden toen uit Nice, en zij hadden geen vrees meer - mama Van Lowe ook niet -; misschien, dachten zij, zoû de verandering Constance goed doen, en zij bleef toch nog al vrij redelijk. |||Szene|||||||||||||||||||||aufgeben||||||||||||||||||||Vernunft gebracht|||||||||||||||||||||||||||||||||unbesonnene|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||mitteilend|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||ziemlich vernünftig Constance|after|a|scene|they|followed|each other|blow|in|succession|on|the|storm|was|not|from|the|sky|had|said|I|give|it|the|quit|up|I|go|away|I|go|on|trip|and|even|that|she|her|son|left behind|had|her|not|to|reason|brought|She|had|her|suitcase|packed|she|had|to|Truitje|said|the|household|for|mister|and|the|young master|to|do|as|she herself|it|usually|was|and|she|was|gone|as|in|a|reckless|mood|almost|without|farewell|to|take|from|Addy|They|had|first|thought|of|a|crazy|prank|at||||that|she|would do|would|and|they|were|worried|been|because|they|not|knew|where|Constance|away|was|gone|but|the|following|day|was|from|Paris|a|telegram|them|come|reassure|to|their|informing|that|Constance|for|some|time|to|Nice|went|Letters|followed|then|from|Nice|and|they|had|no|fear|more|mama|Van|Lowe|also|not|maybe|thought|they|would|the|change|Constance|well|do|and|she|remained|still|yet|quite|fairly|reasonable Constance, after a scene - they followed each other blow by blow: the storm was not in the air - had said: I'm done with it... I'm leaving... I'm going on a trip... and even the fact that she left her son behind had not brought her to reason... She had packed her suitcase; she had told Truitje to take care of the household for Mr. and the young gentleman, as she herself was used to... and she had gone... in a fit of rage... almost without saying goodbye to Addy... They had first thought of a crazy prank, God-knows-what she would do, and they had been worried because they did not know where Constance had gone, but the next day a telegram from Paris had come to reassure them, informing them that Constance was going to Nice for a while... Letters then followed from Nice, and they had no more fear - mama Van Lowe neither -; perhaps, they thought, the change would do Constance good, and she still remained quite reasonable. Zij schreef aan haar moeder, aan Addy; zij schreef aan Truitje, haar op het hart drukkende goed te zorgen voor het huis en meneer en den jongenheer, en te maken dat, als mevrouw terug kwam, zij alles in orde vond... En vooral die redelijke brief van bezorgde huisvrouw aan Truitje had mama Van Lowe en henbeiden gerust gesteld, en nu gunden zij het, dat Constance, dat mama er eens van door was gegaan. ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||beruhigt||||gönnten es|||||||||||| She|wrote|to|her|mother|to|Addy|she|wrote|to|Truitje|her|on|the|heart|pressing|well|to|care|for|the|house|and|sir|and|the|young master|and|to|ensure|that|when|madam|back|came|she|everything|in|order|found|And|especially|that|reasonable|letter|from|concerned|housewife|to|Truitje|had|mama|Van|Lowe|and|both of them|reassured|set|and|now|allowed|they|it|that|Constance|that|mama|it|once|of|away|had|gone She wrote to her mother, to Addy; she wrote to Truitje, urging her to take good care of the house and Mr. and the young gentleman, and to make sure that when Mrs. returned, everything was in order... And especially that reasonable letter from the concerned housewife to Truitje had reassured mama Van Lowe and both of them, and now they allowed it, that Constance, that mama had once left. Maar het was een dure grap - Constance had wel geld van zichzelve meêgenomen - maar toch, sedert hun verblijf in Den Haag, deed Van der Welcke niet meer aan zijn wijnen en assurantieën - was hij geen agent meer van de Brusselsche huizen, en zij hadden niet veel en moesten heel zuinig zijn. ||||||||||||mitgenommen|||seit||Aufenthalt||||||||||||Weine||Versicherungen||||||||Brüsseler||||||||||sparsam| But|it|was|a|expensive|joke|Constance|had|indeed|money|from|herself|taken along|but|still|since|their|stay|in|Den|Hague|did|Van|the|Welcke|not|anymore|to|his|wines|and|insurances|was|he|no|agent|anymore|of|the|Brussels|houses|and|they|had|not|much|and|had to|very|frugal|be But it was an expensive joke - Constance had taken some money with her - but still, since their stay in The Hague, Van der Welcke no longer dealt with his wines and insurances - he was no longer an agent for the Brussels houses, and they had little and had to be very frugal. Van der Welcke had dus na zeven weken moeten zeggen aan Addy, dat het niet ging,       dat mama daar maar in Nice was in een duur hôtel, en dat hij aan mama moest schrijven... En het gymnaziastje had geschreven, zijn moeder verzoekende nu terug te keeren, haar zeggende dat het nu mooi genoeg was, en dat er geen geld meer was... En Constance kwam van avond terug. |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||"bitten"||||||||||||||||||||||||| From|the|Welcke|had|so|after|seven|weeks|should|to say|to|Addy|that|it|not|was working|that|mom|there|only|in|Nice|was|in|a|expensive|hotel|and|that|he|to|mom|had to|write|And|the|little gymnasium student|had|written|his|mother|requesting|now|back|to|return|her|saying|that|it|now|nice|enough|was|and|that|there|no|money|more|was|And|Constance|came|from|evening|back Van der Welcke had thus had to tell Addy after seven weeks that it was not going well, that mama was just in Nice in an expensive hotel, and that he had to write to mama... And the little gymnasium student had written, asking his mother to return now, telling her that it was nice enough now, and that there was no more money... And Constance came back in the evening.

Van der Welcke, al den heelen dag, misschien door de nawerking van zijn droom, - hij zag de badplaats steeds voor zich - was in een vroolijke bui, en al trappelende als een dolle, zat hij op zijn zadel te schudden, denkende aan dien kwâjongen van hem, die zijn vader en moeder zoo regeerde... Het was niet goed, het werd te dol, zij beiden verloren eenvoudig hun vrijen wil - maar het kind was zoo redelijk, en altijd was hij toch weêr de kleine bemiddelaar, die de zaken weêr in orde bracht. ||||||||||Nachwirkung||||||||||||||||||||||||||Sattel||schütteln|||||||||||||beherrschte||||||||||||||||||||||||||||||Vermittler||||||| from|the|Welcke|all|the|whole|day|perhaps|by|the|aftereffect|of|his|dream|he|saw|the|seaside resort|always|before|himself|was|in|a|cheerful|mood|and|all|stamping|like|a|madman|sat|he|on|his|saddle|to|shake|thinking|of|that|naughty boy|of|him|who|his|father|and|mother|so|ruled|It|was|not|good|it|became|too|mad|they|both|lost|simply|their|free|will|but|it|child|was|so|reasonable|and|always|was|he|yet|again|the|little|mediator|who|the|matters|again|in|order|brought Van der Welcke, all day long, perhaps due to the aftereffects of his dream, - he kept seeing the seaside resort before him - was in a cheerful mood, and all fidgety like a madman, he sat shaking on his saddle, thinking of that naughty boy of his, who ruled his father and mother so much... It was not good, it was getting too crazy, they both simply lost their free will - but the child was so reasonable, and he was always again the little mediator, who put things back in order. Ja, die kwâjongen was de aardigheid van zijn leven, en eigenlijk... en eigenlijk was er, uitgezonderd het kind, niets dan eéne dufheid... Als hij nu nog maar een automobiel kon koopen... of... minstens een moto-cycle. |||||Nettigkeit|||||||||||||||eine einzige|Eintönigkeit|||||||||||||Motorrad|Motorrad Yes|that|rascal|was|the|joy|of|his|life|and|actually|||was|there|except for|the|child|nothing|but|one|dullness|If|he|now|still|only|a|automobile|could|buy|or|at least|a|| Yes, that rascal was the delight of his life, and actually... and actually there was, except for the child, nothing but dullness... If only he could buy a car now... or... at least a motorcycle. Hij zou toch eens informeeren... hoeveel een moto-cycle kostte... Maar verder, wat was er verder?... He|would|after all|once|inquire|how much|a|||cost|But|further|what|was|there|further He should really inquire... how much a motorcycle cost... But further, what was there further?... Vooral nu, dat zij beiden - Constance vooral - zich met geweld hadden willen       ‘rehabiliteeren', als Constance het noemde, in de Haagsche wereld, en dat hun dit door de scène met Van Naghel totaal mislukt was - vooral nu was het duffer, duffer dan ooit... met niemand om hen heen dan Van Vreeswijck, - met niets geen belang van buiten. ||||||||||||rehabilitieren|||||||||||||||||||||||||||langweiliger|||||||||||||||| Especially|now|that|they|both|Constance|especially|themselves|with|violence|had|wanted|rehabilitate|as|Constance|it|called|in|the|Hague|society|and|that|their|this|through|the|scene|with|Van|Naghel|totally|failed|was|especially|now|was|it|duller|duller|than|ever|with|nobody|around|them|around|than|Van|Vreeswijck|with|nothing|no|interest|from|outside Especially now, that both of them - Constance especially - had desperately wanted to 'rehabilitate', as Constance called it, in The Hague society, and that this had completely failed due to the scene with Van Naghel - especially now it was duller, duller than ever... with no one around them but Van Vreeswijck, - with no outside interest. ZIJN schuld was het, ZIJN schuld was het, verweet zijn vrouw hem in hun scènes, bijna met wellust, in het genot eener revanche, omdat hij, kort geleden, verweten nog had, dat het HAAR schuld was, HAAR schuld, dat zij zoo obscuur zich bleven ‘verdommen op hun Kerkhoflaan'. ||||||||||||||||||||||Vergeltung||||||||||||||||||obskur|||sich verfluchen|||Friedhofsweg HIS|guilt|was|it|his|guilt|was|||||||their|||||||||||||||||||||||||||||||||Cemetery Avenue IT was HIS fault, IT was HIS fault, his wife reproached him in their scenes, almost with pleasure, in the enjoyment of a revenge, because he, not long ago, had reproached her that it was HER fault, HER fault, that they remained so obscurely 'stuck on their Kerkhoflaan'. En ook speet het hem om Marianne; zij kwam vroeger nog wel eens dineeren, als Van Vreeswijck er was, om een partie-carrée te maken vroeg Constance dan òf Paul of Marianne... en nu hij haar vader beleedigd had, zoû zij niet meer komen, waren ze niet alleen met de ouders, maar ook met de dochter gebrouilleerd - en ook met de zoons, tot groote spijt van Addy, die veel hield van Frans en van Henri... Zijn schuld, zijn schuld...! ||bereute es|||||||||||||||||||Partie|Partie-carrée: Vierergruppe||||||||||||||||||||||||||||||||||zerstritten|||||||||||||||||||||| And|also|regretted|it|him|about|Marianne|she|came|earlier|still|well|once|to dinner|when|Van|Vreeswijck|there|was|to|a|||to|play|asked|Constance|then|either|Paul|or|Marianne|and|now|he|her|father|insulted|had|would|she|not|more|come|were|they|not|alone|with|the|parents|but|also|with|the|daughter|estranged|and|also|with|the|sons|to|great|regret|of|Addy|who|much|cared|for|Frans|and|for|Henri|His|guilt|his|guilt And he also regretted Marianne; she used to come for dinner sometimes, when Van Vreeswijck was there, to make a party of four, Constance would then ask either Paul or Marianne... and now that he had insulted her father, she would no longer come, they were not only at odds with the parents, but also with the daughter - and also with the sons, to the great dismay of Addy, who was very fond of Frans and Henri... His fault, his fault...! Mogelijk zijn schuld, maar hij kon zich niet altijd inhouden, betoomen, beheerschen... Wie weet, als hij in zijn carrière gebleven was, zoû hij het aangeleerd hebben, in het natuurlijke zelfbedwang van een diplomatieke loopbaan... of... of hij was       àltijd een slecht diplomaat gebleven! ||||||||||bändigen||||||||||||||angewöhnt|||||Selbstbeherrschung||||||||||||| Possibly|his|fault|but|he|could|himself|not|always|restrain|control|master|Who|knows|if|he|in|his|career|stayed|was|would|he|it|learned|have|in|the|natural|self-control|of|a|diplomatic|career|or|or|he|was|always|a|bad|diplomat|remained He may have been at fault, but he couldn't always hold back, restrain himself... Who knows, if he had stayed in his career, he would have learned it, in the natural self-control of a diplomatic career... or... or he would have always remained a bad diplomat! Dat had ook kunnen zijn; wat wist men! That|had|also|could|be|what|knew|one That could have been the case; what did one know! Ja, het speet hem... om Marianne... Het was een lieve meid: niettegenstaande haar milieu van meisje-van-de-wereld, zoo natuurlijk, zoo spontaan, en hij hield van hare oogen, van haar stem... Het speet hem... om Marianne... maar er was niets meer aan te doen: al had hij ook aan haar vader geschreven, zij zoû niet meer komen... zij zoû niet meer komen, dacht hij. ||||||||||||||||||||||spontan|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||| Yes|it|regretted|him|about|Marianne|It|was|a|sweet|girl|notwithstanding|her|background|of||of||||||||he||||||her|||||||||||more||||||he||||||||||||||||| Yes, he regretted it... for Marianne... She was a sweet girl: despite her background as a worldly girl, so natural, so spontaneous, and he loved her eyes, her voice... He regretted it... for Marianne... but there was nothing more to be done: even if he had written to her father, she would not come anymore... she would not come anymore, he thought.

En bijna zuchtte hij er om, weemoedig, waarom wist hij niet goed - zeker, omdat het leven nog duffer zoû zijn, zonder de oogen, de stem van Marianne... maar ach, het was toch maar éens om de vier of vijf weken, dat zij vroeger zoo kwam dineeren... dus eigenlijk... wat was het...? And|almost|sighed|he|about|for|wistfully|why|knew|he|not|well|surely|because|it|life|even|duller||be|without|the||the|voice|of|Marianne|but|alas|it|was|still|only|once|every|the|four|or|five|weeks|that|she|earlier||came|to dinner|so|actually|what|was|it And he almost sighed for it, wistfully, he didn't know exactly why - certainly, because life would be even duller without the eyes, the voice of Marianne... but alas, it was only once every four or five weeks that she used to come to dinner... so actually... what was it...? Wat was het waard? What|was|it|worth What was it worth? Neen, eigenlijk was niets iets waard... eigenlijk was de heele wereld een lamme duffe boel, beroerd ingericht... O, als hij maar een automobiel had kunnen koopen... Het jeukte, het brandde hem, dat verlangen, zóo... dat hij bijna in de verleiding kwam het ding ronduit aan zijn vader te vragen... En nu, terwijl hij na zijn langen toer, naar huis spurtte, zong hij tusschen zijn tanden op het rythme van zijn vaart, een liedje, dat hij plotseling uitvond:       - Een motocar,... en een motocar: Ottocar in een motocar... Ottocar in een motocar! |||||||||||||öde|Haufen|elend||||||||||||juckte|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||erfand||Motorrad||||Ottocar in einem Motocar||||||| No|actually|was|nothing|something|worth|||the|whole|world|a|lame|dull|affair|poorly|arranged|Oh|if|he|only|a|automobile|had|been able to|buy|It|it itched|it|burned|him|that|desire|so|that|he|almost|in|the|temptation|came|it|thing|outright|to|his|father|to|ask|And|now|while|he|after|his|long|journey|to|home|sprinted|sang|he|between|his|teeth|to|the||of|his|speed|a|little song|that|he|suddenly|invented|A|motorcar|and|a|motorcar|Ottocar|in|a|motorcar|Ottocar|in|a|motorcar No, actually nothing was worth anything... actually the whole world was a lame dull mess, poorly arranged... Oh, if only he could have bought a car... It itched, it burned him, that desire, so much... that he almost succumbed to the temptation to outright ask his father for it... And now, while he was sprinting home after his long tour, he hummed a tune between his teeth to the rhythm of his speed, a song he suddenly invented: - A motocar,... and a motocar: Ottocar in a motocar... Ottocar in a motocar! En brandende van verlangen om wat hij niet bereiken kon, trappelde... Ottocar in een motocar... hij zijn wiel met een dolle razernij, met een wellust van snelheid, die de menschen op en om naar hem deden kijken, naar zijn cirkelenden rug, en zijn machine-beenen als van een automaat... ||||||||||trampelte|||||||||||wütender Wahnsinn||||||||||||||||||kreisenden||||||||| And|burning|of|desire|to|what|he|not|achieve|could|stomped|Ottocar|in|a|motorcycle|he|his|wheel|with|a|wild|rage|with|a|pleasure|of|speed|that|the||up|and|around|at|him|made|look|at|his|circling|back|and|his|||like|of|a|automaton And burning with desire for what he could not attain, he pedaled... Ottocar in a motocar... his wheel with a wild fury, with a lust for speed that made people look at him, at his circling back, and his machine-like legs as if he were an automaton...

Hij kwam heel laat thuis, juist toen Addy klaar was om naar het station te gaan. He|came|very|late|home|just|when|Addy|ready|was|to|the|the|station|to|go He came home very late, just when Addy was ready to go to the station.

- Ik dacht waarachtig, dat je in de Witte bleef, vadertje! I|thought|truly|that|you|in|the|Witte|stayed|daddy - I truly thought you were staying in the White, father! zei hij. said|he he said. Je bent zoo laat. You|are|so|late You are so late.

- Neen, kerel, ik zoû niet gedurfd hebben! No|dude|I|would|not|dared|have - No, man, I wouldn't have dared! riep Van der Welcke. shouted|Van|the|Welcke shouted Van der Welcke. Ottocar... in een motocar! Ottocar|in|a|motocar Ottocar... in a motocar! Ik heb gespurt... ik heb gespurt: ik ben moê... moê... moê... ||gespurt -> gesprintet|||||||| I|have|sprinted|I|have|sprinted|I|am|tired|tired|tired Hıçkırdım… Fırladım: Yorgunum… yorgun… yorgun… I have sprinted... I have sprinted: I am tired... tired... tired...

- Je ziet zoo rood. You|see|so|red - You look so red.

- Ja, ik heb me geamuzeerd!! Yes|I|have|myself|amused - Yes, I had fun!! Ottocar... in zijn motocar. Ottocar|in|his|motocar Ottocar... in his motocar. Ik moet wel... me in mijn eentje amuzeeren... als jij op je hok zit. I|must|at least|myself|in|my|alone|amuse|when|you|in|your|room|sit Ben... sen çatı katındayken... kendi başıma eğlenmeliyim. I have to... amuse myself alone... while you sit in your room.

- Wat zeg je toch, vader, van Ottocar? What|say|you|anyway|father|about|Ottocar - What are you saying, father, about Ottocar? - Niets, niets, een deuntje. |||Melodie Nothing|nothing|a|little tune - Hiçbir şey, hiçbir şey, bir melodi. - Nothing, nothing, a little tune. Ottocar in zijn motocar... Ottocar|in|his|motocar Ottocar in his motocar...

- Nu, ik ga... mama halen. Now|I|go|mom|pick up - Now, I'm going... to get mom. Dag, dolle pipa. ||Hallo, verrückte Pfeife. Hello|silly|pipe Goodbye, silly pipa.

- Dag mijn jongen... Kom eens even hier... Hello|my|boy|Come|once|for a moment|here - Goodbye my boy... Come here for a moment...

- Wat is er nu...       - Kerel, ik voel me soms zóó alleen, zoo eenzaam... zoo met niemand om me... Zeg, Addy, je blijft je vaders vriend, niet waar... jij gaat niet weg, als iedereen... Jij blijft bij je ouwen vader. |||||||||||||||||||||||||||||||||||||alten| What|is|there|now|Dude|I|feel|myself|sometimes|so|alone|so|lonely|so|with|nobody|around|me|Say|Addy|you|stays|your|father's|friend|not|true|you|go|not|away|when|everyone|You|stay|with|your||father - What's going on now... - Dude, I sometimes feel so alone, so lonely... so with no one around me... Say, Addy, you'll always be your father's friend, right... you won't leave when everyone else does... You'll stay with your old man.

- Maar vadertje... hoe ben je nu in eens zoo sentimenteel. |||||||||sentimental But|daddy|how|are|you|now|in|once|so|sentimental "Ama baba... birdenbire nasıl bu kadar duygusallaştın? - But dad... why are you suddenly so sentimental.

- Ach neen... neen... niet sentimenteel... maar kerel, ik verveel me soms zoo... Oh|no||not|sentimental|but|dude|I|get bored|myself|sometimes|so - Oh no... no... not sentimental... but dude, I sometimes get so bored...

- Maar occupeer je dan ook meer, vadertje. |besetze||||| But|occupy|you|then|also|more|little father - Ama sonra kendini daha çok meşgul et baba. - But then occupy yourself more, dad.

- Ach kerel, wat moet ik me nu occupeeren... Wat wil je, dat ik doe... Ach, als ik nu nog maar een car had. |||||||beschäftigen||||||||||||||Auto| Oh|man|what|should|I|myself|now||What|want|you|that|I|do|Oh|if|I|now|still|only|one|car|had - Oh dude, what should I occupy myself with now... What do you want me to do... Oh, if only I still had a car.

- Een kar? A|cart - A cart?

- Een motocar! A|motorcycle - A motocar! Net als Ottocar! Just|like|Ottocar Just like Ottocar!

En Van der Welcke proestte. And|of|the|Welcke|proested And Van der Welcke chuckled.

- Die hàd er ten minste een!! That|had|there|at|least|one - At least he had one!! bulderde hij van het lachen. brüllte er lachend|||| roared|he|with|it|laughter kahkahalarla kükredi. he roared with laughter.

- Vader, je bent dol! |||verrückt Father|you|are|crazy - Father, you are crazy!

- Vandaag, ja... door den droom, door de badplaats... Ach, was ik maar Ottocar... Kerel, kerel, ik verveel me soms zoo. Today|yes|through|the|dream|through|the|seaside resort|Oh|were|I|only|Ottocar|Man|guy|I|get bored|myself|sometimes|so - Today, yes... because of the dream, because of the seaside... Oh, if only I were Ottocar... Man, man, I sometimes get so bored.

- En dat, terwijl je zoo prettig gefietst hebt. And|that|while|you|so|pleasantly|cycled|have - And that, while you had such a nice bike ride.

- Heel in mijn eentje... Met allerlei ellendige gedachten in mijn kop. very|in|my||With|all kinds of|miserable|thoughts|in|my|head - All by myself... With all sorts of miserable thoughts in my head.

- Nu, morgen... Woensdagmiddag... dan gaan we samen. ||Mittwochnachmittag|||| Now|tomorrow|Wednesday afternoon|then|will go|we|together - Now, tomorrow... Wednesday afternoon... then we will go together. - Ja?? Yes - Yes?? Een groote toer? A|big|tour A big tour? Morgen? Tomorrow Tomorrow?

Morgen? Tomorrow Tomorrow?

- Ja, zeker, een groote toer. Yes|certainly|a|big|tour - Yes, certainly, a big tour.

- Goeie kerel! Guter| Good|guy - Good guy! Mijn gezellige Addy... mijn jongen! My|cozy|Addy|my|boy My cozy Addy... my boy! Mijn jòngen! |Mein Junge! My|boy My boy! Hij was als een kind zoo dankbaar, pakte zijn zoon in zijn armen. He|was|like|a|child|so|grateful|hugged|his|son|in|his|arms He was as grateful as a child, took his son in his arms.

- Addy, laat me je nog maar eens omhelzen! Addy|let|me|you|again|just|once|hug - Addy, let me hug you once more!

- Nu gauw dan, vader, want ik moet heusch weg... anders kom ik te laat. Now|soon|then|father|because|I|must|really|leave|otherwise|arrive|I|too|late - Hurry then, father, because I really have to go... otherwise I'll be late.

Van der Welcke omhelsde hem, zoende hem op zijn beide wangen, en stormde naar boven. From|the|Welcke|embraced|him|kissed|him|on|his|both|cheeks|and|rushed|up|upstairs Van der Welcke hugged him, kissed him on both cheeks, and stormed upstairs. Hij kleedde zich uit, gooide zijn kleeren, rechts, links; waschte zijn gezicht in veel water, schoor zich vlug, kleedde zich netjes... Hij deed dat alles met veel beweging en drukte, als was zijn toilet een heele gewichtigheid. |zog sich an|||||Kleider|||||||||rasierte sich schnell||schnell|||ordentlich||||||||||||||||große Bedeutung He|undressed|himself|completely|threw|his|clothes|right|left|washed|his|face|in|much|water|shaved|himself|quickly|dressed|himself|neatly|He|did|that|everything|with|much|movement|and|pressure|as|was|his|grooming|a|whole|weightiness He undressed, threw his clothes to the right, to the left; washed his face in a lot of water, shaved quickly, dressed neatly... He did all of this with a lot of movement and fuss, as if his toilet was a very important matter. Toen ging hij naar beneden. Then|went|he|down|downstairs Then he went downstairs. De tafel was gedekt. The|table|was|set The table was set. Het was bij zevenen. |||Es war nach sieben. It|was|at|seven It was around seven. Zoo dadelijk zoû Constance komen. Soon|immediately|would|Constance|come Constance would be coming soon. En zich zettende in den salon met een cigarette, rondkijkende in die kamer, de kamer van Constance geheel en al, waarin hij zat als een vreemde, neuriede hij, wachtende op zijn vrouw, en zijn zoon: ||sich setzend|||||||umschauend|||||||||||||||||summte leise vor sich hin|||||||| And|himself|sitting|in|the|salon|with|a|cigarette|looking around|in|that|room|the|room|of|Constance|completely|and|all|in which|he|sat|as|a|stranger|hummed|he|waiting|for|his|wife|and|his|son And as he sat down in the living room with a cigarette, looking around in that room, entirely Constance's room, in which he felt like a stranger, he hummed, waiting for his wife and his son:

- En Ottocar had een motocar... maar ik-heb-er-geen... And|Ottocar|had|a|motocar|but|I|have|there|no - And Ottocar had a motorcycle... but I don't have one...

SENT_CWT:AFkKFwvL=13.98 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=8.74 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=132 err=0.00%) translation(all=110 err=0.00%) cwt(all=2812 err=14.05%)