ΙΓ'. Η ραφτομηχανή IG||sewing machine III'. The sewing machine

Είχε πλαγιάσει ο Αντώνης σαν ανέβηκαν τ' αδέλφια του. |lay down||||they climbed||| Antonis had fallen as his brothers climbed. Ήταν σα μαγκωμένα και τα τρία, ζεματισμένα, μουδιασμένα ακόμα από το απογεματιανό κακό. ||stuck||||scalded|numb||||afternoon| They were all three, scalded, still numb from the evening's evil. Η αταξία του Αντώνη βάραινε πάνω τους. |disorder|||weighed heavily|| Antonis' disorder weighed on them. Στο τραπέζι η θεία δε μιλούσε και ο θείος, ύστερα από ένα δυο προφητείες για τον καιρό που θα κάνει αύριο στην Κηφισιά, σώπασε κι εκείνος, και ύστερα έπιασε την εφημερίδα του. |||||||||||||prophecies|||||||||Kifisia|fell silent|||||picked up||newspaper| At the table, the aunt did not speak and the uncle, after a couple of prophecies about the weather tomorrow in Kifissia, he also fell silent, and then grabbed his newspaper.

Η Αλεξάνδρα, σοβαρή, συλλογισμένη, ένιωθε πως, σαν πιο μεγάλη, ήταν υπεύθυνη για τα καμώματα του αδελφού της, που μέρα δεν άφηνε να περάσει χωρίς να κάνει και από μια τρέλα. ||serious|thoughtful|||||||responsible for|||antics, mischief|||||||let|||||||||crazy antics Alexandra, serious, pensive, felt that, as older, she was responsible for the antics of her brother, who did not let a day pass without going crazy. Ντρέπουνταν γι' αυτόν και για όσα θα έλεγαν οι Χορν, τώρα που παρέσυρε και τον Αλέκο στην αταξία του. they were ashamed|||||what|||||||dragged into|||||| They were ashamed of him and of what the Horns would say, now that he had dragged Aleco into his disorder.

Είχε αποφασίσει να μιλήσει του Αντώνη, μα δεν ήξερε πώς ν' αρχίσει. He had decided to talk to Antonis, but he didn't know how to start. Το είχε πει μάλιστα και της Πουλουδιάς, να τη βοηθήσει εκείνη, να φέρει την ομιλία. |||||||to|||||bring||speech He had even told Pouloudia to help her, to bring the speech. Μα η Πουλουδιά, που άλλη φορά θα είχε κολακευθεί πολύ με αυτή την πρόταση, ήταν σα σκαντζόχοιρος εκείνο το βράδυ και δεν μπορούσες να την πλησιάσεις. ||||||||flattered|||||compliment|||hedgehog|||||||to||approach her But Pouloudia, who another time would have been very flattered by this proposal, was like a hedgehog that night and you couldn't get close to her. Ο Αντώνης όμως δεν άφησε καιρό της Αλεξάνδρας να ετοιμάσει τη φράση της. ||||let|||||prepare||| But Antonis didn't give Alexandra time to prepare her sentence. Την πρόλαβε ρωτώντας: |he/she caught|by asking He caught up with her by asking:

— Τι φαγί είχατε απόψε; |food||tonight — What did you eat tonight?

Η Αλεξάνδρα, που περίμενε μετάνοια και συντριβή από τον αδελφό της, κοντοστάθηκε. ||||repentance and remorse||contrition|||||hesitated Alexandra, who expected repentance and breakdown from her brother, stopped short. Κοίταξε την Πουλουδιά για βοήθεια. Look to Pouloudia for help. Μ' αυτή είχε ακουμπήσει στα κάγκελα του κρεβατιού του Αντώνη και κοίταζε αλλού. |||leaned||bed rails||bed||||| With it, he had leaned on the bars of Antonis' bed and was looking away. Αποκρίθηκε ο Αλέξανδρος:

— Είχαμε περιστέρια με μπιζέλι. |pigeons||pea — We had pigeons with peas.

— Αχ... το αγαπημένο μου φαγί! — Ah... my favorite food! είπε μελαγχολικά ο Αντώνης. |melancholically|| Antonis said gloomily. Κρίμα!

Τον λυπήθηκε η Αλεξάνδρα και σταμάτησε όλες τις παρατηρήσεις που είχε ετοιμάσει. |felt sorry for him|||||||comments|||prepared Alexandra felt sorry for him and stopped all the remarks she had prepared. Και αποκρίθηκε πάλι ο Αλέξανδρος: And Alexander answered again:

— Το είπε και ο θείος. — Uncle said so too.

— Τι είπε ο θείος; ρώτησε ο Αντώνης. — What did uncle say? Antonis asked.

— Πως ήταν μεγάλη η τιμωρία σου, γιατί τα περιστέρια με τα μπιζέλια είναι το αγαπημένο σου φαγί. ||||punishment||||pigeons|||peas||||| — How great was your punishment, because pigeons with peas are your favorite food. Και είπε η θεία: «Τόσο το καλύτερο, να καταλάβει τι έκανε!» Και ύστερα δεν είπε πια τίποτα ο θείος. And said the aunt: "So much the better, that he should understand what he did!" And then the uncle said nothing more.

Ο Αντώνης έδωσε μια κλοτσιά στο σεντόνι του και το έκανε βουνό χιονισμένο με το πόδι του από κάτω. ||||kick||sheet||||||snowy|||||| Antonis kicked his sheet and turned it into a snowy mountain with his foot underneath.

— Εμένα δε με μέλει καθόλου, καυχήθηκε πετώντας έξω τα χείλια του, είτε φάγω είτε δε φάγω... |||I don't care||boasted|while flying|||lips|||I eat||| — I don't care at all, he boasted, sticking out his lips, whether I eat or not...

Η ώρα της Αλεξάνδρας είχε έλθει και την άρπαξε και είπε: |||||had come|||grabbed her|| Alexandra's time had come and he seized her and said:

— Πρέπει να σε μέλει, Αντώνη! |||care about| — You must care, Antonis! Και πρέπει να γίνεις πια καλό παιδί... ||||already|| And you have to be a good boy now...

— Σαν τη θεία μιλάς τώρα, διέκοψε ο Αντώνης. like||||||| — You're talking like an aunt now, interrupted Antonis. Μα η Αλεξάνδρα είχε πάρει φόρα. ||||gained momentum|momentum But Alexandra had taken a chance.

— Έχει πολύ δίκαιο η θεία, είπε με αγανάκτηση. ||right|||||indignation — The aunt is very right, she said indignantly. Μας ντροπιάζεις όλους, κάθε μέρα, πότε εμπρός στην Αλίς, πότε εμπρός στους άλλους... |you embarrass||||||||||| You embarrass us all, every day, sometimes in front of Alice, sometimes in front of others...

— Ποιους άλλους; Τι σαχλαμάρες! |||nonsense — Who else? What nonsense! διέκοψε πάλι ο Αντώνης.

— Σαχλαμάρες τα λες αυτά; Εσύ αύριο δε θα έλθεις και δε σε μέλει, μα εμείς που θα πάμε στην Κηφισιά και θ' απαντήσομε τον πατέρα του Αλέκου... ||||||||you will come||||||||||||||we will answer|||| — Do you call these chess players? You won't come tomorrow and you don't care, but we who will go to Kifissia and answer Alekos' father...

— Ωωωω... έκανε η Πουλουδιά. Oh wow||| — Oooh... Poulodia said.

Και μες στη σαστισμένη σιωπή που ακολούθησε, ξέσπασε στα κλάματα, έδωσε μια κλοτσιά στ' ανεύθυνα πόδια του κρεβατιού κι έτρεξε στο μπαλκόνι. |||bewildered|silence||that followed|burst out||tears|gave a kick||kick||irresponsible|||||ran|| And in the stunned silence that followed, she burst into tears, kicked the irresponsible legs of the bed, and ran to the balcony.

— Τι σ' έπιασε; φώναξε ο Αντώνης. ||got into||| — What's wrong with you? cried Antonis.

— Άσ' την, είπε η Αλεξάνδρα, είναι έτσι, στις κακές της σήμερα. let||||||||bad|| — Leave her alone, said Alexandra, she is like this, in her bad state today. Ό,τι και αν της πεις κλαίγει, τη μάλωσε η θεία που ήλθε στο τραπέζι με βρώμικη ποδιά... |||||she cries||scolded||||came||||dirty|apron No matter what you say to her she cries, she was scolded by the aunt who came to the table with a dirty apron...

— Όχι, δεν είναι γι' αυτό που κλαίγει, διέκοψε ο Αλέξανδρος. — No, that's not why he's crying, interrupted Alexander. Έκλαιγε και πριν από το τραπέζι. She was also crying before the table.

— Πριν έλεγε πως την πονεί το παπούτσι της, είπε η Αλεξάνδρα. ||||hurts||shoe|||| — Before she said that her shoe hurts, said Alexandra.

— Ναι... μα ίσως και τώρα να την πονεί... Βγήκε ο Αλέξανδρος στο μπαλκόνι και ρώτησε: — Yes... but maybe even now she is in pain... Alexander went out on the balcony and asked:

— Σε πονεί, Πουλουδιά, το παπούτσι σου; — Does your shoe hurt, Pouloudia?

— Όχι... ναι... με πονεί, ακούστηκε παραπονιάρικη η φωνή της. ||||sounded|whining||| — No... yes... it hurts, her voice was plaintive.

— Και δεν το βγάζεις, κουτή; της φώναξε από το κρεβάτι ο Αντώνης. |||take out|you silly||||||| — And you don't take it off, dumbass? Antonis shouted to her from the bed.

— Ναι, βγάλ' το, Πουλουδιά, είπε ο Αλέξανδρος. |take it out||||| — Yes, take it out, Pouloudia, said Alexander. Στάσου, εγώ θα σου το βγάλω... Stand still||||| Wait, I'll take it out for you...

Η Πουλουδιά δεν ήθελε. Επέμεινε ο Αλέξανδρος και τον έσπρωξε η Πουλουδιά. insisted|||||pushed him|| Alexandros insisted and Poloudia pushed him. Θύμωσε ο Αλέξανδρος και της έδωσε μια στην πλάτη. Alexandros got angry|||||gave her|||back Alexander got angry and slapped her on the back. Και ξέσπασε πάλι η Πουλουδιά στα κλάματα. |burst||||| And Pouloudia burst into tears again.

— Μα τι έπαθες απόψε; ξαναφώναξε ο Αντώνης. ||happened|tonight|called again|| — But what happened to you tonight? Antonis called again. Η Αλεξάνδρα σήκωσε τους ώμους της. ||||shoulders| Alexandra shrugged.

— Έχει μπουρινάκια, εξήγησε. |little whirlwinds|he explained — He has burins, he explained. Άρχισε όταν μας έστειλε μέσα η θεία, κι εμείς θέλαμε να κατεβούμε στην ακρογιαλιά, να δούμε τη βάρκα σου. |||sent||||||||go down||the beach||||| It started when aunt sent us in, and we wanted to go down to the beach, see your boat. Και από κείνη την ώρα όλο ξανανοίγουν οι βρύσες... ||||||they reopen||faucets And since then, the taps have been turning on again...

— Πουλουδιά, κλείσε τις βρύσες! |turn off||taps — Birds, turn off the taps! φώναξε ο Αντώνης. shouted Antonis. Ακούς, Πουλουδιά; Ε, Πουλουδιά... You hear||| Are you listening, Birds? Hey, Birds...

— Αντώνη!... ακούστηκε θυμωμένη η φωνή της θείας. sounded|angry|||| came the angry voice of the aunt. Ξέχασες πως είσαι τιμωρημένος; you forgot|||punished Have you forgotten how you are punished?

Σιωπή στην κάμαρα. Silence||room Silence in the chamber.

Και ο Αντώνης χώθηκε κάτω από το σεντόνι του, η Αλεξάνδρα άρπαξε το χτένι, τάχα πως λύνει τα μπερδεμένα μαλλιά της, ο Αλέξανδρος κάθισε χάμω να ξεκουμπώσει τα παπούτσια του και σιωπηλή και ντροπιασμένη τρύπωσε μέσα η Πουλουδιά και μισοκρύφθηκε πίσω από την κουνουπιέρα της να γδυθεί. |||crawled in||||the sheet||||grabbed||comb|pretending that||untangles||tangled||||||||unbutton|||||silent||ashamed|sneaked in|||||half-hidden||||mosquito net|||get undressed And Antonis ducked under his sheet, Alexandra grabbed the comb as she untangled her tangled hair, Alexander sat idly unbuttoning his shoes and Pouloudia, silent and ashamed, crept in and half-hidden behind her mosquito net to undress .

Όταν μπήκε στην κάμαρα η Αφροδίτη, βρήκε όλα τ' αδέλφια μισογδυμένα. ||||||||||half undressed When Aphrodite entered the chamber, she found all the brothers half-naked. Απόγδυσε τον Αλέξανδρο και άρχισε να χτενίζει την Αλεξάνδρα, τυλίγοντας τα μαλλιά της σκουλιά σκουλιά σε χαρτί. undressed||||||combs|||wrapping||||little curls|||paper She undressed Alexander and began combing Alexandra's hair, wrapping her hair tightly in paper.

Και οι δυο αδελφές μισούσαν αυτή την προετοιμασία που γίνουνταν κάθε βράδυ, με περισσότερη φροντίδα, που σήμαινε περισσότερα χαρτιά στο κεφάλι, κάθε φορά την επαύριο έπρεπε να είναι καλοχτενισμένα τα κορίτσια. ||||hated|||preparation||||||more care|care||meant more||papers||||||the next day||||well-combed|| Both sisters hated this preparation that was done every night, with more care, which meant more papers on the head, every time the next day the girls had to be well combed. Τα σφιγμένα μαλλιά, τεντωμένα και τραβηγμένα στις ρίζες, τα χαρτιά κόμποι κόμποι, που χώνουνταν στο κεφάλι μόλις έκανες να γυρίσεις στο κρεβάτι, πονούσαν, σε ξυπνούσαν, σε νεύριαζαν. |tightened||stretched||pulled||roots||papers|tangles|||were stuck||||you tried||turn|||hurt||woke you up||made you angry The tight hair, stretched and pulled at the roots, the paper knots, which were shoved into your head as soon as you turned over in bed, they hurt, they woke you up, they made you nervous. Και το χειρότερο για τις δυο αδελφές ήταν το πρωί, όταν έβγαζες τα χαρτιά και τους ξεδιάλυνες τα μαλλιά, που φούντωναν σγουρεμένα και τους έκαναν δυο κεφάλια σαν «ξεραχνιάστρες», έλεγε η Αλεξάνδρα, μ' ένα φιόγκο ή μια κορδέλα που τις έκανε σα μαϊμούδες, έλεγε ο Αντώνης. |||||||||||you were taking out|||||untangle||||were frizzing|curly|||||||spider monkeys||||||bow|||ribbon|||||monkeys||| And the worst for the two sisters was in the morning, when you took out the papers and untangled their hair, which would fly up curly and make them two heads like "dryers," Alexandra said, with a bow or a ribbon that made them look like monkeys , said Antonis.

Μα έτσι το ήθελε η μαμά, και οι αδελφές το είχαν πάρει απόφαση και η τελετή του σγουρώματος γίνουνταν λίγο πολύ χωρίς φασαρία. |||||||||||made|decision|||ceremony||curling ceremony|||||fuss But that's how mom wanted it, and the sisters had made up their minds, and the curling ceremony was done more or less without fuss.

Απόψε όμως ήταν στις στραβές της η Πουλουδιά και, σαν ήλθε η σειρά της, σήκωσε επανάσταση: Tonight||||wrong turns||||||came|||||a rebellion Tonight, though, Pouloudia was on edge and, when it was her turn, she raised a revolution:

— Δε θέλω, δε θέλω να μου κάνεις κατσαρά! |||||||curly — I don't want, I don't want you to fuck me!

— Μπρε, αμάν, παιδί μου! Hey|oh no|| — Well, aman, my child!

— Όχι, δε θέλω!

— Αύριο θα είσαι σαν κατσιβέλα! ||||like a fool — Tomorrow you will be like a bitch!

— Ας είμαι!

— Δε θα σε πάρει η θεία σου στην Κηφισιά! — Your aunt will not take you to Kifissia!

— Ας μη με πάρει! |||take — Don't let him take me!

— Στάσου, μπρε παιδί μου, μια στιγμή! Wait||||| — Wait, my child, a moment!

— Δε θα σταθώ! — I won't stop!

Και δε στάθηκε και δεν μπήκαν τα χαρτιά και την άλλη μέρα μόνη η Αλεξάνδρα βρέθηκε καλοχτενισμένη, με φουντωτά κατσαρωμένα μαλλιά. |||||||||||||||was found|well-styled|||| And it didn't stop and the papers didn't go in and the next day Alexandra found herself alone, well-combed, with tufted curled hair.

Η Πουλουδιά είχε ξυπνήσει πάλι από την ανάποδη. |||woken up||||upside down Pouloudia had woken up again from the upside down. Ακόμα δεν της είχε μιλήσει κανείς και άρχισε να κλαίγει. |||||||||crying Still no one had spoken to her and she began to cry. Και σαν τη ρώτησε η Αφροδίτη τι έχει, είπε πάλι πως την πονεί το παπούτσι. And when Aphrodite asked her what was wrong with her, she said again that her shoe hurts.

— Μα άφησε να δω, μην έχει κανένα καρφί το παπούτσι σου! |||||||nail||| — But let me see, don't have any nails in your shoe!

— Όχι, δεν έχει!

— Στάσου, μπρε παιδί μου, να δω! — Wait, my child, let me see!

— Όχι, δε θέλω!

Μα όταν κατέβηκαν στο πρόγευμα και είδε η θεία το κεφάλι της σαν «κατσιβέλας» κι έμαθε για ποιο λόγο είχαν μείνει τα μαλλιά της ακατσάρωτα, θύμωσε και της είπε: ||they came down||breakfast|||||||||wild boar||she learned|||||stayed||||unkempt|got angry||| But when they went down to breakfast and the aunt saw her head like a "catchivel" and learned why her hair was left untidy, she got angry and said to her:

— Λοιπόν δε θα σε πάρομε στην Κηφισιά! ||||take|| — Well, we won't take you to Kifissia! Τα καπριτσιόζικα παιδιά μένουν σπίτι! |whimsical||| Whimsical children stay at home!

Τ' αδέλφια περίμεναν πως θ' ανοίξουν οι βρύσες και θα γίνει νεροποντή. ||were waiting|||||taps||||downpour The brothers were waiting for the taps to turn on and for it to rain. Μα, ω του θαύματος, η Πουλουδιά δεν έκλαψε! |||miracle||||did not cry But, oh the miracle, Pouloudia didn't cry!

Και σαν ήλθε το αμάξι και πήρε θεία, θείο, Αλεξάνδρα και Αλέξανδρο και γύρισε ο Αντώνης μελαγχολικά από τη βεράντα να μπει μέσα, πηδώντας με τα πόδια της ενωμένα μπήκε και η Πουλουδιά και, πιάνοντας τον από τους ώμους, φώναξε θριαμβευτικά: ||||car||took|||||||turned||||||veranda||||jumping|||||together|entered|||||catching||||shoulders||in triumph And as soon as the car came and took aunt, uncle, Alexandra and Alexander and Antonis turned melancholy from the porch to get in, jumping with her legs together, Pouloudia also got in and, grabbing him by the shoulders, shouted triumphantly:

— Όλο το σπίτι δικό μας είναι σήμερα! — The whole house is ours today! Πάμε να παίξομε κυνηγητό στις σκάλες! ||let's play|tag||the stairs Let's play chase on the stairs!

Μα ο Αντώνης δεν ξεμελαγχόλησε. ||||got over sadness But Antonis did not lose heart.

— Έχω να γράψω ένα ρήμα, της αποκρίθηκε κατσουφιασμένος. |||||||grumpily — I have to write a verb, he answered her, frowning.

— Μπα! Εσύ γράφεις γρήγορα! You write fast! Τι είναι ένα ρήμα! Να σου το λέγω εγώ από τη γραμματική και συ να γράφεις. |||I say||||grammar|||| Let me tell you from grammar and you write.

— Θα 'ρθεις και συ μαζί; ρώτησε ο Αντώνης. |you come|||||| — Will you come along too? Antonis asked. Και πρόσθεσε συμπονετικά: ||compassionately And he added sympathetically:

— Τι κουτή που ήσουν χθες να μην αφήσεις να σε σγουράνουν και να πας στην Κηφισιά! |silly||you were||||let|||curl||||| — What a fool you were yesterday not to let them curl your hair and go to Kifissia!

Η Πουλουδιά έκανε άλλους δυο πήδους. |||||jumps Pouloudia made two more jumps.

— Μα εγώ δεν ήθελα να πάγω, είπε. |||||freeze| — But I didn't want to go, he said.

Με τα χέρια στις τσέπες την κοίταξε ο Αντώνης. ||||||looked|| Antonis looked at her with his hands in his pockets.

— Γιατί; ρώτησε. - Why; asked.

Η Πουλουδιά κοντοστάθηκε, δίστασε. ||hesitated|hesitated Pouloudia stopped short, hesitated.

— Γιατί έτσι, είπε με απόφαση. ||||determination — Why so, he said decisively.

Έστριψε μια δυο φορές στο τακούνι της και πιάνοντας τον πάλι από τους ώμους: She turned|||||heel|||catching||||| She turned a couple of times on her heel and taking him again by the shoulders:

— Έλα να γράψομε το ρήμα σου, είπε. ||write|||| — Let's write your verb, he said. Μόνο η οριστική έχει πολλά. ||definitive|| Only the definitive one has a lot. Τ' άλλα, υποτακτική, προστακτική, απαρέμφατο, αυτά παν γρήγορα. ||subjunctive|imperative mood|infinitive||all of them| The others, subjunctive, imperative, infinitive, all these quickly. Έλα, πάμε να το ξεφορτωθούμε! ||||get rid of it Come on, let's get rid of it!

Και πήγαν και το ξεφορτώθηκαν και αναστέναξε ο Αντώνης και πέρασε το στουπόχαρτο πάνω στο χαρτί του, όπου λες και είχαν περάσει πηδηχτά μελανωμένα ποδαράκια σπουργιτιού. ||||they unloaded it||sighed||||passed||straw paper||||||||||hopping|darkened|little feet|sparrow And they went and got rid of it, and Antonis sighed and ran the putty over his paper, where it looked as if sparrow's inked legs had jumped. Και με την αδελφή του, τρεχάτος κατέβηκε στην αυλή. |||||running around|he ran down||the yard And with his sister, he ran down to the courtyard.

— Κι εδώ μπορούμε να κάνομε τους περιβολάρηδες, είπε η Πουλουδιά. ||||we can||gardeners||| — Here too we can make the perivolaris, said Pouloudia. Χθες ίσα ίσα έλεγε ο θείος πως όλο το περιβόλι θέλει σκάψιμο. yesterday|||||||||garden||digging Yesterday the uncle was just saying that the whole orchard needs digging. Έλα να το σκάψομε εμείς! |||dig| Let's dig into it!

Πήραν λοιπόν ο ένας ένα μικρό σκουριασμένο καρφί, η άλλη ένα κομμάτι σπασμένο κεραμίδι και άρχισαν να σκάβουν. ||||||rusty|nail||||piece of broken tile|broken|tile||||dig So they each took a small rusty nail, the other a piece of broken tile and began to dig.

— Μιάου! Meow - Meow!

Γύρισαν τ' αδέλφια και είδαν την κιτρινόμαυρη γάτα της Ρωσίδας κυρίας της Τιμής. ||||||yellow-black|||Russian|lady||of Honor The brothers turned and saw the yellow-black cat of the Russian lady of Honor.

— Φύγε, φύγε! |go away Κσσστ! Shh! έκανε η Πουλουδιά. Pouloudia did. Έχομε δουλειά! we have|

Μα η γάτα δεν έφυγε, απεναντίας σίμωσε. |||||on the contrary|came closer But the cat didn't run away, on the contrary, it snorted.

— Φύγε! επανέλαβε η Πουλουδιά, μα συνάμα της έτριψε χαδιάρικα το κεφάλι. repeated||||at the same time||rubbed|affectionately||

— Να την έβλεπε ο Ντον! — Let Don see her! είπε ο Αντώνης.

— Τι θα έκανε ο Ντον;

— Θα την έτρωγε! ||would eat — He would eat her!

— Γιατί; - Why;

— Έτσι. Ο θείος λέγει πως οι σκύλοι και οι γάτες όλο τρώγονται. ||||||||||eat each other The uncle says that dogs and cats are all eaten.

— Αλήθεια; ρώτησε μαγεμένη η Πουλουδιά. ||enchanted|| - Truth; Poulodia asked, enchanted. Κρίμα που δεν είναι εδώ ο Ντον!

Ο Αντώνης σηκώθηκε και τίναξε τα χώματα από τα χέρια του. ||||shook off||dirt|||| Antonis stood up and shook the dirt from his hands.

— Πάμε να δοκιμάσομε αν είναι αλήθεια; ρώτησε. ||we try|||| — Let's go and test if it's true? asked.

— Πού να πάμε;

— Στην αυλή του βασιλέα. |||king — In the king's court. Δεν είναι ποτέ κλειδωμένη. |||locked It is never locked. Η καρδιά της Πουλουδιάς πήδηξε στο λαιμό της. ||||leaped||throat| Pouloudia's heart jumped in her throat. Αυτό και αν ήταν τρέλα! ||||crazy Even if it was madness! Τρομερή τρέλα! Awesome| Terrible madness! Αντώνικη τρέλα! Antonin| Anthony's madness!

Μα λες και αυτή την ώρα κόλλησε από την τόλμη του Αντώνη και η Πουλουδιά. ||||||stuck|||bravery||||| But it seems that even at this time, Pouloudia was also impressed by Antonis' boldness.

— Ναι! αναφώνησε. exclaimed Πάμε!

Πήρε τη γάτα στην αγκαλιά της και ρίχνοντας πίσω ανήσυχες ματιές, μην και τους δει η κερα-Ρήνη ή η Αφροδίτη, τα δυο αδέλφια, πατώντας στα νύχια, βγήκαν από την αυλή. ||||arms|||throwing||anxious|glances||||||||||||||on tiptoe||on tiptoes|they went out||| She took the cat in her arms and, casting anxious glances back, lest the candle-Rhine or Aphrodite see them, the two brothers, treading on their claws, left the yard. Η πόρτα του βασιλέα ήταν ξεκλείδωτη και με καρδιόχτυπο την έσπρωξαν τ' αδέλφια. |||||unlocked|||heart pounding||pushed|| The king's door was unlocked and the brothers pushed it open in a heartbeat. Ησυχία. Silence Τα τρία σκυλιά, δεμένα, ξαπλωμένα ηλιάζουνταν. ||dogs|tied up|lying down|sunbathed The three dogs, tied up, were lying in the sun. Μόνος ο Ντον σήκωσε το κεφάλι του και κούνησε την ουρά του. ||||||||wagged||tail| Don alone raised his head and wagged his tail. Βαστώντας τη γάτα πλησίασε η Πουλουδιά. holding|||approached|| Pouloudia approached, holding the cat. Μα τι ήταν αυτό; Έξαφνα η ήσυχη αυλή αναστατώθηκε. ||||||quiet||was disturbed But what was that? Suddenly the quiet courtyard was disturbed. Γαβγίσματα, φυσίγματα, φωνές και στριγλιές γέμισαν τον αέρα. barking|huffs|||screeches|filled|| Barks, hisses, shouts and squeals filled the air. Η γάτα είχε ξεφύγει από τα χέρια της Πουλουδιάς και είχε σκαρφαλώσει στο σβέρκο της, με τις τρίχες ολόρθες, φτύνοντας και φυσώντας, ξετρελαμένη, ενώ ο Ντον και τ' άλλα σκυλιά, όρθια, τραβούσαν τις αλυσίδες τους, σα να ήθελαν να τις σπάσουν και ν' αρπάξουν τον εχθρό. |||escaped||||||||climbed||neck||||fur|standing up|spitting and blowing||blowing|crazy|||||||dogs|standing|were pulling||chains|||||||break|||grab||enemy The cat had escaped Poulodia's hands and had climbed up on her neck, hairs all up, spitting and blowing, mad, while Don and the other dogs, standing up, were pulling at their chains, as if to break them and to seize the enemy.

Η Πουλουδιά ξεφώνιζε, γύρευε να ξεφορτωθεί τη γάτα, και ο Αντώνης μάταια προσπαθούσε να την πιάσει. ||was shouting|trying||get rid of||||||in vain||||catch it Pouloudia screamed, turned around to get rid of the cat, and Antonis tried in vain to catch her. Παλεύοντας οπισθοχώρησε η Πουλουδιά και η γάτα πήδηξε στον τοίχο και χάθηκε στην αυλή της Ρωσίδας κυρίας της Τιμής. fighting|retreated||||||jumped||||disappeared in||yard||||| Struggling, Pouloudia retreated and the cat jumped over the wall and disappeared into the courtyard of the Russian lady of Honor.

Ο Αντώνης άρπαξε το μπράτσο της Πουλουδιάς και απότομα την έσυρε στην πόρτα, τη στιγμή που στο πάνω πάτωμα άνοιγαν όλα τα παντζούρια και κεφάλια παρουσιάζουνταν σε διάφορα παράθυρα. ||grabbed||arm||||suddenly||pulled her|||||||top|floor|were opening|||shutters||heads|were appearing||| Antonis grabbed Pouloudia's arm and abruptly dragged her to the door, at the moment when all the shutters on the upper floor were opening and heads were appearing in various windows.

Τρεχάτα είχαν βγει τ' αδέλφια στο δρόμο, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή, και τρύπωσαν στην αυλή τους. running||gone out|||||leaving|||||they sneaked||| Suddenly the brothers had gone out into the street, leaving the door open, and dug a hole in their yard.

Τρομαγμένα κοιτάχθηκαν. frightened|they looked at each other They looked at each other in horror.

Η Πουλουδιά μάτωνε από μια τσουγκρανιά στο σβέρκο και ο Αντώνης από άλλη μια στο χτένι του χεριού. ||was bleeding|||rake||nape of the neck|and|||||||the back of his hand||hand Pouloudia died from a scratch on the neck and Antonis from another on the comb of the hand.

— Δεν πειράζει, είπε ο Αντώνης, χλομός ακόμα αλλά ξαναβρίσκοντας την τόλμη του. |||||pale|||regaining||courage| — It doesn't matter, said Antonis, still pale but regaining his courage. Πάμε μέσα να σε πλύνω και δε θα φαίνεται τίποτα. ||||wash you||||| Let's go inside and I'll wash you and nothing will show.

Μα φαίνουνταν η τσουγκρανιά πάνω από το φρίλι του λαιμού της και, όσο και αν τραβούσε απάνω ο Αντώνης το φουστάνι, πάλι ξανάπεφτε στη θέση του και ξεσκέπαζε το γδαρμένο σβέρκο. |was appearing||the pitchfork|on|||gullet||neck||||||pulled up|up||||dress||kept falling||place|||uncovered||scraped|nape of neck But the scratch was visible above the frill of her neck and, no matter how much Antonis pulled the dress up, it would fall back into place and reveal the scratched neck.

— Τι κουταμάρα να 'χεις κοντά μαλλιά! |nonsense|||| — What a shame to have short hair! της είπε. Αν είχες κοτσίδα, θα την ξέπλεκες και δε θα φαίνουνταν τίποτα. ||braid|||unraveled||||| If you had a braid, you would unbraid it and nothing would show.

— Και το χέρι σου;

— Αυτό δεν πειράζει, το κρύβω στην τσέπη. ||||I hide||pocket — That's okay, I hide it in my pocket.

Τα κέφια τους ήταν μουδιασμένα και τα φτερά τους χαμηλωμένα. |spirits|||numbed|||wings||lowered Their spirits were dulled and their wings lowered.

— Πώς έκανε η γάτα... είπε συλλογισμένος ο Αντώνης. |||||thoughtfully|| — How did the cat... said Antonis thoughtfully.

Ήταν εκείνο που έλεγε η μις Ράις «Μαντ κατ». |||||||Mad| It was what Miss Rice called "Mad Cat." Αλήθεια, σαν τρελή έκανε! Really, like crazy she did!

— Είναι πολύ κακιά και άγρια αυτή η γάτα, αποκρίθηκε τρομαγμένη ακόμα η Πουλουδιά. ||||wild|||||||| — This cat is very mean and wild, answered Poulodia, still frightened. Νόμιζα πως θα με φάγει... I thought it was going to eat me...

Της έριξε ο Αντώνης μια στοχαστική ματιά και είπε: |gave||||thoughtful|glance|| Antonis gave her a thoughtful look and said:

— Ξέρεις... συλλογίζομαι... μήπως εμείς ήμασταν κακοί που πήγαμε να τη ρίξομε στη μύτη των σκύλων. |I wonder|||||||||we throw||the noses|| — You know... I'm thinking... maybe we were bad for going to throw her in the dogs' noses.

— Γιατί ήμασταν εμείς κακοί; ρώτησε η Πουλουδιά που μπροστά της ανοίγουνταν ξαφνικά κόσμοι από κουβαριασμένους στοχασμούς. ||||||||||opened||worlds||rolled|thoughts — Why were we bad? asked Pouloudia, who suddenly opened up worlds of tangled thoughts in front of her. Τι κάναμε;

— Λέγω... ξέρω ‘γω; Η γάτα είναι πιο μικρή από τους σκύλους του βασιλέα. I say|||||||||||| — I mean... I know? The cat is smaller than the king's dogs. Αν ρίχναμε... ας πούμε, τον Αλέξανδρο που είναι μικρός, σ' ένα μεγάλο Τούρκο, και ο Τούρκος τον αρπούσε στα δόντια του... |we threw|||||||||||Turk|||||biting||teeth| If we threw... let's say, Alexander who is small, at a big Turk, and the Turk grabbed him in his teeth...

— Όχι, Αντώνη! αναφώνησε η Πουλουδιά. Poulodia exclaimed. Δεν είναι το ίδιο!

— Όχι, δεν είναι ολωσδιόλου το ίδιο... αποκρίθηκε κάπως μπερδεμένος ο Αντώνης, γιατί ο Αλέξανδρος είναι αδελφός μας... Μα η γάτα ήταν μικρή και ο Ντον μεγάλος... και ήταν τρία σκυλιά... |||at all||||somewhat|confused|||||||||||||small||||||||dogs — No, it's not quite the same... answered Antonis, somewhat confused, because Alexander is our brother... But the cat was small and Don was big... and there were three dogs...

Πολύ άσχημες απορίες κουτρουβαλούσαν στο μυαλό της Πουλουδιάς και άλλες τόσες στου Αντώνη. |ugly|questions|tumbled|||||||so many|| Very bad questions were running through the mind of Pouloudia and just as many in Antonis. Μα ο Αντώνης δεν αγαπούσε τις στενόχωρες σκέψεις. ||||||narrow-minded| But Antonis did not like sad thoughts.

— Ουφ! είπε. Κάνει ζέστη εδώ μέσα! ||in here| It's hot in here! Και πρέπει να σκάψομε τον κήπο. |||we will dig||the garden And we have to dig the garden. Πάμε στην αυλή.

Και ξανάπιασαν το καρφί και τη σπασμένη κεραμίδα κι έσκαψαν, κι έσκαψαν, και γύρισαν όλο το χώμα, όχι μόνο στις πρασιές που περιτριγύριζαν την αυλή, αλλά και σ' όλες τις γλάστρες με τους βασιλικούς, επίσης και σ' ένα βαρελάκι όπου ο θείος είχε φυτέψει μια τριανταφυλλιά που έβγαζε εκατόφυλλα τριαντάφυλλα και που την περιποιούνταν ιδιαίτερα και μόνος αυτός. |they caught again||nail|||broken|tile||they dug||dug||turned over|||soil||||the grassy areas||surrounded||||||||pots|||basil plants|||||little barrel|||||planted||rose bush||produced|hundred-petaled|roses||||took care of|especially and only||| And they took up the nail and the broken tile again and dug, and dug, and turned all the dirt, not only in the greens that surrounded the yard, but also in all the basil pots, also in a small barrel where the uncle had planted a rose bush that produced hundreds of roses and that he alone took special care of.

Και αφού έσκαψαν καλά-καλά και μάδησαν όλα τα φύλλα που τους φαίνουνταν ξερά, μαζί και μερικά χλωρά, της τριανταφυλλιάς του θείου, τους φάνηκε ξαφνικά αυτή σα μαδημένη. ||dug up||||plucked off|||leaves||||dry|||some|green||rose||||||||picked off And after they dug well and plucked all the leaves that seemed dry to them, including some green ones, of the uncle's rose, it suddenly appeared to them that it had been plucked. Και τότε θυμήθηκε ο Αντώνης πως είχε πει κάποτε ο θείος ότι πληγώνεις το φυτό τραβώντας τα φύλλα. ||||||||once||||hurt||plant|pulling|| And then Antonis remembered how his uncle had once said that you hurt the plant by pulling the leaves.

— Ναι, είπε συλλογισμένη η Πουλουδιά, θα χρειάζουνταν ψαλίδι... Κι έχασα το δικό μου. ||thoughtful||||would need|scissors||I lost||| — Yes, said Pouloudia thoughtfully, they would need scissors... And I lost mine. Κρίμα.

— Πήγαινε να φέρεις της θείας, της είπε ο Αντώνης κόβοντας ακόμα ένα δυο φύλλα που του φαίνουνταν παραμεγαλωμένα. |||||||||cutting||||||||overgrown — Go get your aunt's, Antonis told her, cutting another couple of leaves that seemed to him overgrown.

— Όχι, φοβούμαι, αποκρίθηκε η Πουλουδιά. |I fear||| — No, I'm afraid, answered Pouloudia. Θα φωνάζει η θεία.

— Καλά λες. Πάρε της Αλεξάνδρας.

Τρεχάτη μπήκε μέσα η Πουλουδιά, μα σε λίγο παρουσιάστηκε το κεφάλι της στο παράθυρο της εισόδου. running|entered|||||||appeared|||||||entrance Pouloudia ran in, but soon her head appeared at the entrance window.

— Δεν το βρίσκω, Αντώνη! του φώναξε.

— Στάσου, έρχομαι, αποκρίθηκε κείνος. wait|||he

Μα όσο και να σκάλισαν και οι δυο και ν' αναποδογύρισαν τα καλοσυγυρισμένα κουτιά της Αλεξάνδρας, το ψαλίδι δε βρέθηκε. ||||dug up||||||turned upside down||neatly arranged|boxes||||scissors||was found But no matter how much they both carved and turned over Alexandra's well-made boxes, the scissors were not found.

— Και όμως πρέπει να κόψομε τα κοτσανάκια που μείναν από τα ξερά φύλλα, είπε ο Αντώνης. ||||cut||stems||that remained|||dry|||| — And yet we have to cut the stalks left from the dry leaves, said Antonis. Φαίνεται ακατάστατη έτσι η τριανταφυλλιά. |messy|||rose bush The rose bush looks messy like this. Στάσου. Stand still Θα πάρομε μια στιγμή το ψαλίδι της θείας και θα το βάλομε πάλι στη θέση του. |we will take||||scissors||||||put it|||| We will take the aunt's scissors for a moment and put them back in their place. Δε θα πάθει τίποτα. ||will suffer| He won't get hurt.

Μα το πανεράκι της θείας δεν ήταν κάτω. ||little banner||||| But the aunt's bread was not down.

— Πάμε να δούμε στην κάμαρα της, είπε ο Αντώνης. — Let's go look in her chamber, said Antonis.

— Αχ, Αντώνη, κοίταξε τα χέρια σου! — Ah, Antonis, look at your hands! Πώς θα πιάσεις το πανέρι της θείας; ||catch the pan||basket of aunt||

Ο Αντώνης κοίταξε τα σκονισμένα, όλο χώματα χέρια του, και ύστερα τα παπούτσια του, που ήταν στα ίδια χάλια. ||||dusty||dirt||||||||||||bad shape Antonis looked at his dusty, dirty hands, and then at his shoes, which were in the same mess.

— Έχεις δίκαιο, είπε, πάμε πρώτα να καθαριστούμε. |right|||||clean ourselves — You're right, he said, let's go clean first.

Και, με πλυμένα χέρια και ξεσκονισμένα παπούτσια, δειλά μπήκαν τα δυο αδέλφια στην κάμαρα της θείας. ||washed|||dust-free||timidly|||||||| And, with washed hands and dusted shoes, the two brothers timidly entered the aunt's chamber.

Η κάμαρα της θείας ήταν το «άγιον των αγίων». ||||||holy|| The aunt's chamber was the "holy of holies." Απαγορεύουνταν στα τέσσερα αδέλφια να μπαίνουν μέσα, αν δεν τα φώναζε η θεία. They were forbidden||||||||||called|| The four siblings were not allowed to enter unless their aunt called them.

Και η θεία δεν τα φώναζε ποτέ· έβγαινε στην είσοδο, αν είχε να τα μαλώσει ή να τα επιθεωρήσει πριν βγουν. |||||||she would go out||entrance|||||scold||||inspect them||they come out And the aunt never shouted at them; she went out to the entrance if she had to argue with them or inspect them before they went out. Αλλά στην κάμαρα της δεν ήθελε «ποδαρικά», όπως έλεγε. ||||||footsteps||she said But in her chamber she did not want "feet", as she said.

Αυτό που έκανε ο Αντώνης, να μπει μέσα με την Πουλουδιά ενόσω έλειπε η θεία, ήταν το άκρον άωτον της τόλμης και της ασέβειας και της αποκοτιάς. |||||||||||while|was absent|||||the height|extreme limit||boldness|||disrespect|||foolhardiness What Antonis did, to enter with Pouloudia while the aunt was away, was the height of audacity and disrespect and abomination.

Το ένιωθε η Πουλουδιά, κρεμασμένη στο μπράτσο του, και η καρδιά της χτυπούσε τούμπανο. |felt|||hanging||arm||||||was pounding|drum Poulodia could feel it, hanging on his arm, and her heart was pounding.

— Αντώνη... πάμε να φύγομε... ψιθύρισε χαμηλώνοντας τη φωνή της, σα να βρίσκονταν σε αγιαστήριο. |||we leave|whispered|lowering||||||they were||sanctuary — Antoni... let's go... she whispered, lowering her voice, as if they were in a sanctuary. Πάμε, Αντώνη!

— Φοβητσιάρα! scaredy-cat — Scary! Τι φοβάσαι; Στάσου να δούμε, της είπε κείνος. What are you afraid of; Wait and see, he told her. Κοίταξε τι μακριά που φαίνεται η θάλασσα από δω... Να και τα βουνά πέρα, εκεί θα 'ναι η Κηφισιά, που είναι βουνό και δεν είναι βουνό, όπως λέγει η Αλίς. Look how far the sea looks from here... And the mountains beyond, there will be Kifisia, which is a mountain and not a mountain, as Alice says.

— Πώς το ξέρεις πως είναι η Κηφισιά; ρώτησε η Πουλουδιά που είχε τρυπώσει κοντά του στο παράθυρο. ||||||||||||sneaked||||window — How do you know what Kifissia is like? asked Pouloudia, who had peeped near him at the window.

Ο Αντώνης σήκωσε τους ώμους του. ||||shoulders| Antonis shrugged his shoulders.

— Αφού είπε η Αλίς πως είναι πέρα; Και πέρα άλλο βουνό δεν έχει... — After Alice said it was over? And there is no other mountain beyond...

Το επιχείρημα ήταν αναμφισβήτητο. |argument||undeniable The argument was undeniable. Και όμως...

— Αντώνη... πώς περνά το τρένο τη θάλασσα; ρώτησε η Πουλουδιά. ||crosses||||||| — Antonis... how does the train cross the sea? asked Pouloudia.

Ο Αντώνης δεν αποκρίθηκε.

Γύρισε η Πουλουδιά και τον είδε όρθιο στην άλλη άκρη της κάμαρας, εμπρός στην ασκέπαστη ραφτομηχανή της θείας. |||||saw him|standing|||corner||room|||uncovered|sewing machine|| Pouloudia turned and saw him standing at the other end of the room, in front of his aunt's unoccupied sewing machine. Πλησίασε βιαστικά. approached|hastily He hurried over.

— Μπα!... - Nah!... Δεν την έκλεισε η θεία... μουρμούρισε. ||closed||| Aunt didn't shut her up... she muttered.

Ο Αντώνης ρουθούνιζε. the||sniffed Antonis was snoring.

— Την άνοιξα για να τη δω, είπε. |I opened it||||| — I opened it to see it, he said. Μα... πουφ... βρωμά πετρέλαιο! ||smells|oil But... poof... stinky oil! Να την αφήσομε να ξεμυρίσει; let||let||let it smell Should we let her go?

Με το δάχτυλο έσπρωξε σιγά τη ρόδα. ||finger|pushed|||wheel He gently pushed the wheel with his finger.

— Μη, Αντώνη, μην την αγγίζεις! ||||touch — Don't, Antonis, don't touch her! Δε θέλει η θεία! Aunt doesn't want it! είπε η Πουλουδιά.

Μα η περιέργεια του Αντώνη είχε ξυπνήσει. ||curiosity||||awakened But Antonis' curiosity had been awakened.

— Για να δούμε αν τρυπά η βελόνα, έκανε βάζοντας το δάχτυλο του από κάτω, ενώ με το δεξί του χέρι έπιανε το χερούλι. ||||pierces||needle||placing||finger|||||||right|||holding||handle — To see if the needle pierces, he did by putting his finger under it, while with his right hand he grasped the handle.

Η λαδωμένη ρόδα γύρισε γοργά μ' ένα ζλακ! |greased|wheel||quickly|||clank The oiled wheel turned quickly with a zlak! και η βελόνα τρύπησε πέρα-πέρα το δάχτυλο του Αντώνη, χωρίς να ξανασηκωθεί. ||needle|pierced through||||finger|||||didn't rise again and the needle pierced Anthony's finger through and through, without rising again.

— Αντώνη! φώναξε η Πουλουδιά.

— Στάσου ν' ανεβάσω τη βελόνα, είπε χωρίς να ταραχθεί ο Αντώνης, ευτυχώς είναι απέραστη, θα βγει εύκολα... ||raise||needle||||be disturbed|||||uncomplicated||come out| - Wait while I raise the needle, Antonis said without being disturbed, fortunately it is impenetrable, it will come out easily...

Γύρισε τη ρόδα και η βελόνα σηκώθηκε ως απάνω, χωρίς όμως και να βγει από το δάχτυλο, που έμενε καρφωμένο. ||wheel|||needle|rose up|||||||come out||||||stuck He turned the wheel and the needle rose up, but without leaving the finger, which remained stuck.

— Αντώνη! Αχ, Αντώνη, τι έκανες! Ah, Antonis, what have you done! είπε κλαίγοντας η Πουλουδιά. |crying|| said Pouloudia, crying. Πώς θα τη βγάλεις τώρα; |||get through| How are you going to get her out now?

Ο Αντώνης κοίταζε το δάχτυλο του. Antonis was looking at his finger.

— Δε με μέλει που τρυπήθηκα, είπε, μόνο που θα με βρει εδώ η θεία! ||care||got pierced||||||||| — I don't care that I got pierced, he said, as long as my aunt will find me here!

Η Πουλουδιά έκλαιγε τώρα με αναφιλητά. ||was crying|||sobs Pouloudia was now crying uncontrollably.

— Αχ, Θεέ μου! Θα σου κόψουν το δάχτυλο, Αντώνη! ||||finger| They will cut off your finger, Antonis! Πώς θα φύγεις από δω; Αχ, στάσου να φωνάξω την Αφροδίτη... ||||||||call|| How are you going to get out of here? Ah, stop, let me call Aphrodite...

Με το δεξί του χέρι την άρπαξε ο Αντώνης από το μανίκι. ||||||grabbed|||||sleeve Antonis grabbed her by the sleeve with his right hand.

— Να μην κουνήσεις! ||you move — Don't move! πρόσταξε. commanded he commanded. Και αντί να κλαις, βοήθησε με να βγάλω τη βελόνα! |||||||take out||needle And instead of crying, help me get the needle out!

— Μα πώς; Πώς; έκανε απελπισμένη η Πουλουδιά. ||||desperate|| - But how; How; said Pouloudia in despair.

— Να! Βάστα τη ρόδα και γύρισε την αργά αργά, ώσπου ν' ανέβει όσο μπορεί πιο ψηλά η βελόνα. hold||wheel||||||||rise||||||needle Weave the wheel and turn it slowly until the needle goes as high as it can go. Έλα!

Έκανε η Πουλουδιά όπως της έλεγε και, σαν ανέβηκε ψηλά η βελόνα, σταμάτησε τη ρόδα. ||||||||||||||wheel Pouloudia did as she was told and, as if the needle went up, she stopped the wheel.

— Στάσου τώρα, της είπε ο Αντώνης, μην ξαναπέσει η ρόδα! |||||||fall again|| — Stop now, Antonis told her, don't let the wheel fall again! και με το δεξί του δείχτη πίεσε κάτω το τρυπημένο νύχι με όλη του τη δύναμη. |||||index finger|pressed down|||punctured|nail||||| and with his right forefinger he pressed down the pierced nail with all his might.

— Πονεί; ρώτησε τρέμοντας η Πουλουδιά. it hurts|||| — Does it hurt? asked Pouloudia trembling.

— Άφησε τώρα αν πονεί, ο λόγος είναι να βγει η βελόνα! Let it||||||||come out||needle — Leave now if it hurts, the reason is to get the needle out! Βάστα τη ρόδα... Βάστα! Hold|||Hold Turn the wheel... Turn the wheel! Πάει, βγήκε! goes|he/she/it is φώναξε θριαμβευτικά ο Αντώνης. |triumphantly|| shouted Antonis triumphantly.

Και τράβηξε το δάχτυλο του και το έχωσε στο στόμα. |pulled||finger||||shoved it||mouth And he withdrew his finger and stuck it in his mouth.

— Ρούφηξε το! Suck it| — Suck it! Πιπίλισέ το! suck it| Suck it! Δείξε μου το! show|| παρακάλεσε η Πουλουδιά. begged|| Pouloudia pleaded.

Έβγαλε ο Αντώνης το δάχτυλο από το στόμα του και τα δυο αδέλφια είδαν μια στρογγυλή καθαρή τρυπίτσα κόκκινη, στη μέση του νυχιού, και άλλη μια όμοια στο μέσα μέρος του δαχτύλου. took out|||||||||||||||round|clean|little hole|red||||nail||||similar|||||finger Antonis took the finger out of his mouth and the two brothers saw a round, clean red hole in the middle of the nail, and another similar one in the middle of the finger.

— Πονεί; ρώτησε με αγωνία η Πουλουδιά. — Does it hurt? Pouloudia asked anxiously. Και ξαφνικά: And suddenly:

— Στάσου! — Stop! φώναξε κι έφυγε σα σαΐτα. ||||like an arrow he shouted and ran away like a shuttlecock.

Γύρισε όπως είχε φύγει, τρεχάτη, και τον βρήκε τον Αντώνη στην είσοδο. ||||running|||||||entrance He turned back as he had left, running, and found Antonis at the entrance. Βαστούσε ένα μποτιλάκι κι ένα παστρικό κουρελάκι. holding||bottle|||clean|rag It was enough for a small bottle and a small pastry cloth.

— Στάσου, του είπε, θα σου βάλω άρνικα. ||||||arnica cream — Wait, he said to him, I will put lamb on you. Η Αφροδίτη προχθές μου έβαλε στο γόνατο και δεν ξεμάτωνε πια. ||the day before||||knee|||stopped bleeding| Aphrodite put it on my knee the day before yesterday and it didn't drain anymore. Στάσου.

Ο Αντώνης της έτεινε το τρυπημένο δάχτυλο και, προσέχοντας μην τον πονέσει, κάνοντας τα καλά της, προσπαθώντας και φασαρεύοντας, του το έδεσε η Πουλουδιά, αφού σκόρπισε τη μισή άρνικα στο πάτωμα. |||extended||pierced|||carefully|||hurt him|doing||||trying||making a fuss|||tied it||||scattered||half|arnica||floor Antonis held out the pierced finger to her and, being careful not to hurt him, doing her best, trying and fussing, Pouloudia tied it for him, after scattering half of the lamb on the floor.

— Και τώρα πάμε γρήγορα κάτω, μη μας δει κανείς εδώ! — And now let's go down quickly, don't let anyone see us here! του είπε με σκηνικά ψιθυρίσματα και περπατήματα στα νύχια και κατασκοπεύσεις στη σκάλα, φουσκωμένη από υπερηφάνεια, πως φρόντιζε κι εξυπηρετούσε τον Αντώνη. |||dramatic|whispered||footsteps||on tiptoes||spying||the stairs|puffed up||pride||took care of||served|| she told him in stage whispers and tiptoeing and spying on the stairs, puffed up with pride, that she cared for and served Antony.

Μα ο Αντώνης, ακόμα και όταν ευχαριστιούνταν, δεν εννοούσε να κυβερνιέται από κορίτσι. ||||||enjoyed himself||meant||be governed|| But Antonis, even when he was enjoying himself, did not mean to be ruled by a girl. Ομολογούσε μέσα του τις υπηρεσίες της αδελφής του και τον ευχαριστούσαν. he admitted||||services||||||thanked him He confessed in himself the services of his sister, and they pleased him. Μα δεν έπρεπε να της δώσει και πολύ θάρρος, «γιατί τα κορίτσια... ξέρεις... τόσο να τους δώσεις, σε καβαλικεύουν κιόλα». |||||give|||courage||||||||||they ride you|too But he shouldn't have given her too much courage, "because the girls... you know... just give it to them, they already ride you". Χρειάζουνταν η Πουλουδιά και λίγη ψυχρολουσία. needed|||||cold shower Poloudia and a little coolness were needed.

— Στάσου, της είπε μεγαλόπρεπα, έχω δουλειά... Και ξαναμπήκε στην κάμαρα της θείας. |||grandly||||went back|||| — Wait, he told her majestically, I have work... And he re-entered the aunt's room.

Η Πουλουδιά τον ακολούθησε, περίεργη όσο και τρομαγμένη. ||||curious|||scared Pouloudia followed him, curious as well as frightened.

— Αχ, Αντώνη, τι θέλεις πια να μπαίνεις εδώ μέσα... Μα την αποπήρε: ||||||you come|||||the scoundrel — Ah, Antonis, why do you want to come in here... But he refused her:

— Ποιος θα κλείσει τη μηχανή; Να τη βρει η θεία ξεσκέπαστη; ||turn off||machine||||||uncovered — Who will turn off the machine? Find her uncovered aunt?

Η Πουλουδιά όρμησε, άρπαξε το καπάκι κι έκλεισε τη μηχανή πριν προφθάσει ο Αντώνης. ||rushed|grabbed||lid||turned off||||arrive|| Pouloudia rushed in, grabbed the lid and shut off the engine before Antonis arrived.

— Έννοια σου! your idea| — Your meaning! Μην κουράζεσαι! |don't tire yourself Do not bother! Έννοια σου! Your meaning! ψιθύρισε πασπατεύοντας να στερεώσει το καπάκι που όλο ξανάνοιγε. whispered|fiddling with||secure||lid|||kept reopening he whispered, fumbling to fasten the lid that kept opening again.

Πλησίασε ο Αντώνης, παραμέρισε τα χέρια της και ύστερα κατέβασε ένα σιδεράκι, γύρισε μια βίδα και το καπάκι έμεινε μαγκωμένο. Approached|||pushed aside||||||lowered||little iron|||screw|||cap|stayed stuck|stuck Antonis approached, pushed her hands aside and then lowered a brace, turned a screw and the lid was stuck.

— Ούτε να κλείσεις μια μηχανή δεν ξέρεις, της είπε. — You don't even know how to turn off an engine, he told her.

Η Πουλουδιά, πάντα έτοιμη για επανάσταση, ορτσώθηκε. |||||revolution|stood up Pouloudia, always ready for a revolution, got angry.

— Ναι, μα εσύ την άνοιξες, ώστε το ήξερες! ||||opened it|||you knew — Yes, but you opened it, so you knew! Μεγάλη δουλειά που την ξανάκλεισες! ||||closed again Great job closing it again! Εγώ δεν ξέρω από μηχανές! I don't know about machines!

— Κανένα κορίτσι δεν ξέρει από μηχανές, αποφάσισε ο Αντώνης. ||||||decided|| — No girl knows about machines, Antonis decided. Το είπε μια μέρα και ο πατέρας, όταν έσπασε ο Στάμος το βάτραχο του, για να δει πώς πηδά. ||||||||broke||||frog||||||jumps The father also said it one day, when Stamos broke his frog to see how it jumps. Είπε: «Ωστόσο, τι είναι τ' αγόρια! |however|||| He said: “However, what are boys! Αυτός γεννήθηκε μηχανικός!» Δηλαδή, πως κανένα κορίτσι δε γεννιέται μηχανική. |was born|engineer|||||||engineering He was born an engineer!” In other words, no girl is born a mechanic.

Συλλογισμένη κατέβαινε η Πουλουδιά τη σκάλα με τον αδελφό της. thoughtful|was descending||||the stairs|||| Pouloudia went down the stairs with her brother thoughtfully.

— Ναι, μα... έκανε.

Γύρευε να θυμηθεί για ποια τέχνη γεννιούνται τα κορίτσια. Try to||remember|||art|are born|| He was about to remember what art girls are born for. Μα δε βρήκε. ||didn't find But he didn't find it.

— Τι ναι μα; Τα κορίτσια είναι περιττά στον κόσμο, είπε κοφτά πάλι ο Αντώνης. ||||||unnecessary||||curtly||| — What yes ma? Girls are unnecessary in the world, Antonis said sharply again.

Η Πουλουδιά ξαφνικά θυμήθηκε. Pouloudia suddenly remembered.

— Καθόλου! αναφώνησε. exclaimed he exclaimed. Ο θείος είπε μια μέρα για την κερα-Ρήνη, που είχε ψήσει σαλιάγκους, «Ωστόσο, αυτή η κερα-Ρήνη γεννήθηκε μαγείρισσα!» Εμείς γεννιούμαστε μαγείρισσες! |||||||||||cooked|snails|||||||cook||are born|cooks The uncle said one day about the horn-Rhine, who had cooked snails, "However, this horn-Rhine was born a cook!" We are born cooks!

— Πφφφ! έκανε ο Αντώνης. Δεν κάνεις εσύ να μου ψήσεις μακαρόνια με κιμά να σε δω; |||||you cook|pasta||ground meat||| Aren't you going to cook me spaghetti with minced meat so I can see you?

— Μα εγώ... διαμαρτυρήθηκε αναμμένη η Πουλουδιά. ||protested|lit up|| Κοντοστάθηκε γυρεύοντας τι να πει. he hesitated|looking for||| He paused, wondering what to say. Και πάλι πήρε φόρα: |||momentum Again it took time:

— Μα εγώ ξέρω να ξεκουκουτσιάζω βύσσινο! ||||pitting cherries|cherry — But I know how to untangle a cherry! είπε. Εσύ ξέρεις;

— Πφφφ! έκανε πάλι ο Αντώνης. Γυναικείες δουλειές... Τον διέκοψε η Αφροδίτη που έστρωνε τραπέζι στην τραπεζαρία. women's|||||||setting the table|||dining room

— Ελάτε, παιδιά, φώναξε, το φαγί είναι έτοιμο! Come||||||ready — Come, children, he shouted, the food is ready! Περνώντας πίσω από την Πουλουδιά στάθηκε, την καλοκοίταξε και, πιάνοντας το φρίλι του λαιμού της, είπε: passing|||||stopped||looked closely||grabbing||frill||of her neck|| Passing behind Pouloudia, he stood, looked at her and, grasping the frill of her neck, said:

— Γιατί είναι το φουστάνι σου αιματωμένο; Μπρε παιδί μου, ποιος σ' έγδαρε έτσι; |||dress||bloodied||||||skinned| — Why is your dress bloody? Hey kid, who skinned you like that?

Η Πουλουδιά σήκωσε τους ώμους της να υψώσει και το φόρεμα. ||||shoulders|||lift|||dress Pouloudia raised her shoulders to lift the dress as well.

— Η γάτα, είπε σύντομα. — The cat, he said shortly.

— Ποια γάτα;

— Της Ρωσίδας κυρίας της Τιμής. — Of the Russian Lady of Honour. Ήθελε να παίξει! He wanted to play! έκανε τάχα αδιάφορη και κάθισε στο τραπέζι, αντίκρυ στον Αντώνη, όπως το 'κανε ο θείος και η θεία. |supposedly|indifferent||sat down|||opposite|||||||||| she did so nonchalantly and sat down at the table, facing Antonis, just as the uncle and aunt did.

Μα η Αφροδίτη σήμερα είχε μάτια εμπρός και πίσω και σε όλο της το κεφάλι. But Aphrodite today had eyes front and back and all over her head.

— Τι έχει το χέρι σου, Αντώνη, και είναι δεμένο; ρώτησε πάλι. ||||||||bandaged|| — What has your hand, Antonis, and is it tied? he asked again.

Ο Αντώνης το μισοσήκωσε και πάλι το κατέβασε, τάχα με αδιαφορία και αυτός. |||half-lifted||||lowered it|||indifference|| Antonis half-raised it and lowered it again, also with indifference.

— Δεν είναι τίποτα. - It's nothing. Το τρύπησα, είπε. |I pierced it| I pierced it, he said.

— Για να δω! - To see! Πώς το τρύπησες; Άνοιξε το να δω! ||you pierced|open it||| How did you pierce it? Open it to see! Αν είναι πονεμένο, να το βάλομε σε καυτό νερό! ||painful|||put||hot| If it hurts, let's put it in hot water!

— Δεν είναι ανάγκη, πετάχθηκε και είπε η Πουλουδιά, του το μούσκεψα εγώ με άρνικα! ||need|she jumped in|||||||wet it||| — There's no need, Poulodia jumped up and said, I soaked it for him with lamb!

— Και πού βρήκες την άρνικα; — And where did you find the lamb?

— Στην κάμαρα σου. — In your chamber. Σε είδα προχθές πού την είχες κρύψει. |I saw|the day before||||hidden I saw you the day before yesterday where you had hidden her. Η Αφροδίτη δίστασε αν έπρεπε να μαλώσει ή να επαινέσει. ||hesitated||||scold|||praise Aphrodite hesitated whether to argue or praise. Διάλεξε τη μέση οδό. Choose||middle|way Choose the middle path.

— Ε, καλά το συλλογίστηκες να του βάλεις άρνικα, είπε. |||you thought||||| — Well, you thought well of putting lamb on him, he said. Έβαλες και στην τσουγκρανιά σου; |||pitchfork| Did you put in your rake too?

Και χωρίς να περιμένει απόκριση, πρόσθεσε: ||||response|he added And without waiting for a response, he added:

— Άλλη φορά όμως να μου κάνεις τη χάρη να με φωνάζεις και όχι να πηγαίνεις να σκαλίζεις στην κάμαρα μου! |||||||favor|||call||||go||digging around||room| — But another time, do me the favor of calling me and not going to dig in my chamber!

Όλο το απόγεμα πήγε και ήλθε η Αφροδίτη από την κουζίνα στο σπουδαστήριο και από το σπουδαστήριο στην κουζίνα και απορούσε με την ησυχία του σπιτιού. ||afternoon||||||||||study room||||||||was wondering|||quietness of the house|| All afternoon, Aphrodite went back and forth from the kitchen to the study and from the study to the kitchen and marveled at the quietness of the house.

— Τι πάθαν οι δυο σκανδαλιάρηδες σήμερα; έλεγε και ξανάλεγε της κερα-Ρήνης. |have done|||scoundrels||||kept repeating||| — What happened to the two troublemakers today? he was saying over and over again about Kera-Rini. Δεν ακούονται! |they are heard They can't be heard! Και να τους δεις, σαν Παναγιές κάθονται και παίζουν ντόμινο, ο ένας αντίκρυ στον άλλο, τόσο φρόνιμα, που απορώ. |||||Saints|they sit||playing dominoes|domino|||facing each other||||so calmly||I wonder And look at them, like Virgin Marys, they sit and play dominoes, facing each other, so wise, that I wonder. Κάτι πάλι θα μας ξεσπάσει στο κεφάλι. ||||will burst|| Something will pop into our heads again.

Και η κερα-Ρήνη απορούσε και αυτή. ||||was wondering|| And Kera-Rini was wondering too.

— Μην είναι άρρωστα; της αποκρίνουνταν. ||sick||they were responding — Are they not sick? they were responding to her. Τρελαντώνης και φρονιμάδα δεν παν μαζί! Crazy Antonis||wisdom||| Madness and wisdom don't go together! Κάτι θα σκαρφίζεται να μας βγάλει στη μέση το σκάνταλο μυαλό του. ||will devise|||bring out||||scandal|| Something will come up to get us in the middle of his scandalous mind.