BODY SHAMING: What makes you ashamed of your body? | Society Uncensored (2)
Θα προτιμούσα να το κάνουν άνθρωποι όπως ο φίλος... αυτού που βρήκες, που έτυχε να συναντήσεις.
Να το κάνουν οι υπόλοιποι, να το κάνει η κοινωνία.
Να ελαφρύνουμε το τι σηκώνουν οι άνθρωποι... που δέχονται το bullying.
Και επίσης, να ανέβει όλο το υπόλοιπο επίπεδο.
Να καταλάβει ο κόσμος ότι πραγματικά δεν έχει κανένα δικαίωμα... ποτέ και για κανέναν λόγο να σχολιάζει
την εμφάνιση των άλλων ανθρώπων αν δεν του ζητείται η γνώμη του.
Αν θέλει να το σκεφτεί, να σταματήσει και να το σκέφτεται.
Αλλά τουλάχιστον, να το κρατάει για τον εαυτό του.
Εγώ εκεί θα ήθελα να είμαστε. Τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο.
Και σε κάθε περίπτωση, να μην επιβάλλει την τοξική του σκέψη.. στον άνθρωπο τον οποίο έχει απέναντί του.
Θα σας πω το δικό μου παράδειγμα.
Εγώ ήμουν στην αντίπερα όχθη... για πολλά χρόνια, μέχρι που έκανα πολλή δουλειά με διάφορους τρόπους.
Και όταν κάποιος με ρώταγε τι έχω... το μόνο που ήξερα να κάνω είναι να γίνομαι επιθετική.
Όχι με άσχημο τρόπο... αλλά το πιο συχνό ήταν το "Σιγά μη σου πω τι έχω"... ή το ειρωνικό "Δεν κολλάει, όμως".
Κι αυτό γιατί εμένα με βοηθούσε.
Σε κάθε περίπτωση, όμως... κρατώ και το ότι η ανοιχτότητα βοηθάει... και το ότι δεν πρέπει να επιβάλλουμε την τοξική μας άποψη στους ανθρώπους... που ίσως τους δημιουργούμε μεγαλύτερο πρόβλημα... ρωτώντας τους πράγματα που αφορούν τέτοια ζητήματα τα οποία συζητάμε.
Βοηθάει ο άλλος να σου πει ένα δοκίμιο... "Ξέρεις, έχω κάτι που δεν είναι μεταδοτικό... είναι αυτοάνοσο, συμβαίνει γι' αυτόν και γι' αυτόν τον λόγο".
Αλλά δεν οφείλεις, δεν είναι δική σου δουλειά... να κάτσεις να εκπαιδεύσεις τον άλλον. Είναι λίγο ουτοπικό, όμως, ακόμα αυτό.
Νομίζω ότι όλοι, με κάποιον τρόπο, προσπαθούμε ο καθένας... να το πάει εκεί που πρέπει να γίνει το αυτονόητο.
Αν μπορείς να το κάνεις και δεν σου κοστίζει... φυσικά και κάν' το.
Το θέμα είναι ότι σε πολύ κόσμο κοστίζει απεριόριστα.
Δεν μιλάμε στην περίπτωση που φέρνει... ένα μεγάλο βάρος συναισθηματικό σε κάποιον άνθρωπο.
Μιλάμε στην περίπτωση που μπορείς να το στηρίξεις... και σε ενδιαφέρει ή μπορείς πραγματικά συναισθηματικά... να το επικοινωνήσεις, γιατί είναι όντως αλυσιδωτό αυτό.
Δεν έχουμε τόσο καλοστημένη κοινωνία... για να μπορεί να γίνει αυτό και να σηκωθεί όλο το επίπεδο μαζί.
Αυτό θα πάρει πάρα πολύ καιρό.
Κι ο καθένας βάζοντας το λιθαράκι που λέγαμε... μπορεί να βοηθήσει λίγο παραπάνω όσο θέλει... όσο επιθυμεί και όσο αντέχει.
Ήθελα να έρθουμε σ' εσένα, Ελένη... γιατί ασχολείσαι μ' αυτό το κίνημα και μ' όλη αυτή τη δουλειά... που μας περιέγραψες, από πάρα πολύ μικρή.
Αλλά αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι... σε τόσο τοξικές συνθήκες που περιγράψαμε... και σ' όλη τη συζήτηση μέχρι στιγμής... να κρατάς γερά όλη αυτή σου την προσπάθεια... και να μη σε επηρεάζει.
Η αλήθεια είναι, ότι ακριβώς επειδή ήμουν δεκαπέντε... όταν αντιλήφθηκα "Α, όλα είναι πάρα πολύ άσχημα...
και γενικά δεν περνάει κανένας καλά"... Η αλήθεια είναι ότι ο καθένας περνάει το δικό του στάδιο αποδοχής... ότι έτσι είναι τα πράγματα και πρέπει να κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε.
Εγώ είμαι έξαλλη το 98% του χρόνου.
Δηλαδή, εγώ έχω μηδέν ανοχή την περισσότερη ώρα... εκτός αν έχω πάρα πολύ καλή διάθεση.
Γιατί ήδη, τώρα είμαι 22 σχεδόν... απ' τα επτά χρόνια, τα τρία τα σπατάλησα... στο να εξηγώ στον καθένα...
"Κοίταξε να δεις, είναι έτσι τα πράγματα".
Έχω μηδέν ανοχή, τώρα λέω "Άνοιξε Google... άμα θέλεις όντως να μάθεις, θα το διαβάσεις μόνος σου".
Ο ακτιβισμός είναι πάρα πολύ εξουθενωτικός.
Και όταν μπαίνεις στη διαδικασία να εξηγήσεις στον καθένα... το τι είναι τι... εξουθενώνεσαι σε βαθμό που μετά δεν μπορείς να υπάρξεις... και να έχεις αυτή τη θετικότητα... για να επιβιώνεις εσύ στην κοινωνία από ένα σημείο και μετά.
Άρα, δεν μ' αρέσει γενικά η ιδέα... ότι κάνεις συναισθηματική εξυπηρέτηση.
Αφού μιλάς γι' αυτό, δεν σημαίνει... ότι πρέπει να κάνω πάντα την εξυπηρέτηση να του εξηγώ.
Γιατί από ένα σημείο και μετά, είμαστε στην εποχή του ίντερνετ... αν κάποιος στ' αλήθεια θέλει να μάθει, έχει τόσες πολλές πηγές πλέον... που καλές ή λιγότερο καλές, αλλά είναι πάρα πολλές πηγές.
Μπορείς να μάθεις τα πάντα... και ν' αλλάξεις τη γνώμη σου, την κοσμοθεωρία σου... [Θωμάς] Συμφωνώ πολύ μ' αυτό που λες.
Αλλά είναι ειρωνικό ότι το λες κάπου που μαζευτήκαμε να εξηγήσουμε.
Πρακτικά.
[Ειρήνη] Να πω μόνο ότι υπάρχει το πολύ ωραίο saying στα αγγλικά... το ότι αν δεν είσαι θυμωμένος ή θυμωμένη, δεν προσέχεις τι γίνεται.
Δηλαδή, πραγματικά, δεν γίνεται να μην έχουμε θυμό... για τα πράγματα που συμβαίνουν.
Πάει να πει ότι είμαστε όλο, ξέρω 'γώ, θετική ενέργεια... και "Πάμε, man".
Ήθελα να το πω από την αρχή αυτής της συζήτησης.
Δεν το είπα ποτέ.
Ότι όταν μιλάω χρησιμοποιώ τη λέξη "χοντρή" ή "χοντρός"... και για πολλούς ανθρώπους αυτό μπορεί να είναι πάρα πολύ άσχημο.
Τους κάνει να νιώθουν άσχημα.
Γι' αυτό ήθελα να προειδοποιήσω.
Αλλά θα ήθελα αυτή τη λέξη να την πάρουμε πίσω.
Βέβαια, αν αυτή η λέξη τελικά... γιατί αυτή είναι η κίνηση παγκοσμίως... δηλαδή και το "fat" να το πάρουμε πίσω.
Κάποιες λέξεις, όμως, δεν είναι καθόλου ώρα να τις πάρουμε πίσω.
Ας τις ξεχάσουμε... ας τις βάλουμε στο χρονοντούλαπο για καιρό.
Και ίσως μετά από μια δεκαετία να τις ξαναεπισκεφθούμε... και να δούμε τι γίνεται.
Θα 'θελα να πάρουμε πίσω το "χοντρός, χοντρή".
Γιατί αυτά που λέγονται κατ' ευφημισμόν... για να περιγράψουν την κατάσταση... το "υπέρβαρη", το "με καμπύλες" και δεν ξέρω τι άλλο... μου φαίνονται ότι είναι χαζά και χειρότερα.
Γι' αυτό προτιμώ τη λέξη "χοντρή". Είναι μια πάρα πολύ μικρή θεωρία... και πιστεύω ότι πρέπει να διαλέγουμε... ποιες λέξεις θέλουμε να φέρουμε πίσω.
Και εγώ όταν περιγράφω τον εαυτό μου θα πω "Είμαι χοντρή. Τι να κάνουμε;"
Αυτό είναι.
Γιατί να λέω "Έχω παραπάνω κιλά, είμαι στρουμπουλή";
Μου αρέσει η θεωρία του reclamation. Παίρνεις πίσω τη δύναμή σου... χρησιμοποιώντας μια αρνητική λέξη που την έλεγαν απέναντί σου... και εσύ το κάνεις δύναμή σου.
Συμφωνώ ότι με κάποιες λέξεις δεν γίνεται αυτό... λόγω του μεγάλου ιστορικού βάρους και επειδή είναι πολύ σκοτεινές.
Και δεν αλλάζει αυτό... αλλά αυτό θα το κρίνει η κοινότητα στην οποία ανήκει αυτή η λέξη.
Και εμένα μου αρέσει πολύ. Εγώ ακριβώς στα 15... άρχισα να λέω τη λέξη "χοντρή" ως κάτι που περιγράφει σωματότυπο.
Όχι ως αρνητικό σχόλιο ή κάτι τέτοιο.
Δεν με καταλάβαινε ο κόσμος γύρω μου.
Νομίζω ότι είναι ακόμα πολύ φρέσκο το ότι μπορείς να περιγράφεις... το σώμα σου όπως είναι χωρίς να είναι θετικό ή αρνητικό.
Ούτε το "λεπτή" είναι κομπλιμέντο και κάτι θετικό.
Ούτε το "χοντρή" είναι κακό ή καλό. Είναι απλά περιγραφή σώματος, αυτό.
Και όπως είπες συμβαίνει ήδη στο εξωτερικό αυτό.
Εγώ όταν το είδα είπα "Μπράβο, επιτέλους!"
Υπάρχει μια ντροπή... που πηγάζει απ' την αντίληψη του άλλου.
Αντιλαμβάνομαι ότι το "χοντρός" είναι κάτι κακό.
Κάτι που δεν θα 'πρεπε να υπάρχει.
Δεν θα πω "χοντρός" γιατί ντρέπομαι... άρα μη το λες και εσύ, γιατί τι κάνεις;
Μα περιγράφω κάτι. Είναι η περιγραφή μιας συνθήκης.
Δεν θα πω κάτι αρνητικό.
Ούτε θα ωραιοποιήσω μια συνθήκη και θα απαγορέψω λέξεις.
Είναι πολύ σημαντικό ότι αλλάζει και ελπίζω να γίνει.
Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ενάντια... στην πολιτική ορθότητα. Πρέπει να το πούμε.
Έτσι, πριν κλείσουμε, θα ήθελα να πιάσουμε... το κομμάτι των απορρίψεων που ίσως έχουμε βιώσει...
λόγω της εξωτερικής εικόνας.
Είτε επαγγελματικές είτε άλλου τύπου.
Κάτι που μας καθόρισε ή στιγμάτισε.
Ελένη; Εγώ δεν είχα ποτέ σε σοβαρό βαθμό.
Γιατί δεν είναι κάτι που το έχω εκ γενετής... αλλά κυρίως ό,τι αφορά τα τατουάζ.
Δηλαδή στη μία δουλειά που έκανα επιτυχημένα... έπρεπε να τα καλύπτω, γιατί φαινόμουν αντιεπαγγελματική.
Δηλαδή... αυτό.
Έχω φίλους που λόγω της εμφάνισής τους... που αφορούσε κάτι άλλο... λόγω κάποια αναπηρίας... λόγω εμφάνισης, λόγω κιλών... λόγω κάτι στο πρόσωπο, όπως ακμή... ή κάτι άλλο πολύ ευγενικά οι εργοδότες έλεγαν...
"Δεν θα μας ταιριάζατε".
Αλλά... ναι. Είναι αρκετά συχνό φαινόμενο... ότι κοιτάνε πρώτα την εμφάνιση πόσο θα πουλήσει...
στην επαγγελματική θέση που θέλουν να σε προσλάβουν.
Εγώ από αρκετά νέα... από τότε που άρχισα να γράφω... και γενικά, δούλεψα και σε δισκογραφικέ που ήταν καλλιτέχνες... και στο ραδιόφωνο και μετά είχε συζητηθεί η τηλεόραση.
"Δεν θα κάνεις καριέρα στη σόουμπιζ. Δεν θα μπεις σε αυτό το κομμάτι... αν δεν χάσεις κιλά". Αυτό άκουγα συνέχεια.
Ήταν ρητό, σ' το λέγανε. Πάρα πολύς κόσμος, πάρα πολύς.
Εντάξει, προχώραγα εγώ. Έκανα αυτά που ήθελα να κάνω.
Έχω ακούσει, όμως, ακόμα και τώρα σχόλια... όπως "Δύο χοντρές σε μία εκπομπή, δεν γίνεται. Είναι υπερβολικό".
Δηλαδή τι είναι υπερβολικό; Είναι... στην οθόνη υπερβολικό; Δεν έχω καταλάβει τι θέλουν να πουν.
Ναι, συμβαίνει.
Στο δικό μου κομμάτι, δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο ως έναν βαθμό.
Περισσότερο φοβόταν το περιβάλλον μου.. μην τυχόν και γίνει... παρά ανασταλτικός παράγοντας στο επαγγελματικό μου κομμάτι.
Μη σου πω ότι και λόγω εποχής, που η διαφορετικότητα... πλέον είναι και ζητούμενο...
για να αλλάξουν και τα πράγματα γύρω μας... έχουν ανοίξει ίσως και πόρτες θα σου έλεγα... για να είμαι ειλικρινής.
Έχει να κάνει καθαρά με την επιλογή μου... να μην υπάρχει ντροπή.
Ωραίο να έχουμε και αυτό το παράδειγμα.
Εσύ, Ειρήνη;
Ξεκίνησες λέγοντας είτε ερωτικές είτε επαγγελματικές απορρίψεις.
Μην ξεκινήσουμε με τις ερωτικές απορρίψεις.
Δεν είχα επαγγελματικές, βέβαια, υπήρξε δουλειά που πήρα... και ήταν οι πρώτες μέρες και εμφανίστηκε αυτός που απέρριψαν... και φορούσα ντεκολτέ και είπε "Γι' αυτό σε πήραν".
Μου ήταν ευχάριστο. Μακάρι να ήταν γι' αυτό. Δυστυχώς δούλευα πολύ.
Είναι πολύ δύσκολο να ακούς ότι δεν σε θέλουν... γιατί είσαι πιο άσχημη... από τη γυναίκα που θα ήθελα δίπλα μου.
Νομίζω ότι... [Θωμάς] Σου έχουν πει κάτι τέτοιο;
Φίλος μου έχει πει... όταν έβαζα τα ρούχα μου "Τουλάχιστον έχεις ωραίο σώμα".
[Θωμάς] Κάτι είναι κι αυτό.
Μάλιστα. Ποιος...
Εντωμεταξύ το να το σκεφτείς αυτό... Μπορείς να κάνεις σκοτεινές σκέψεις.
Όλοι έχουμε κάνει μια σκέψη που ντρεπόμαστε.
Μου φαίνεται αδιανόητο ότι έχεις τη δύναμη να το πεις.
Τι δύναμη είναι αυτή; Τι είναι αυτό; Μου φαίνεται αδιανόητο, δεν ξέρω.
Θωμά, θες να πεις αν έχεις βιώσει απορρίψεις... που να σε έχουν καθορίσει ή όχι;
Επαγγελματικά δεν είχα κάτι.
Δεν με κάλεσαν για εξώφυλλο στο "Men's Health".
Δεν το προσπάθησα κιόλας, αλλά...
Επαγγελματικά, δεν με απέρριψαν ποτέ γι' αυτό.
Ήξερα, όμως, από διάφορους ότι έχοντας παραπάνω κιλά... και μην προσέχοντας και την εμφάνισή μου παλιότερα, είχα μπει σε κουτάκι.
Αυτός είναι πιο πολύ ο αστείος... γλυκούλης, χοντρούλης τύπος, επίσης σε αυτό το κουτί...
Οπότε, δεν σε υπολογίζουμε για άλλα πράγματα.
Αν θέλουν έναν ωραίο ή οτιδήποτε.
Ξέρω την εμπειρία χωρίς ποτέ να βίωσα κάτι.
Θα έλεγα ότι πράγματα που με επηρέασαν περισσότερο... πράγματα απ' τα οποία αποκλείστηκα να κάνω λόγω πολλών κιλών... είναι καθημερινά πράγματα του στυλ να μην μπορώ να πάω... σε ένα μαγαζί ή μια μεγάλη αλυσίδα και να πάρω ρούχα.
Ή το ακραίο. Να θέλω να πάρω ποδήλατο γυμναστικής για το σπίτι... και να είναι μέχρι 110 κιλά ας πούμε.
Το οποίο είναι εκπληκτικό.
Αν ήμουν 110 κιλά, δεν θα ήθελα ποδήλατο.
Η απόρριψη ή να αποκλείεσαι από κάτι δεν είναι ρητό.
Ναι, δεν είναι ότι...
Δεν φταίει κάποιος συγκεκριμένα που δεν με σηκώνει ένα άλογο.
Το ποδήλατο θα μπορούσε, είναι για γυμναστική.
Αν έπρεπε να δώσουμε ένα μήνυμα σε σχέση με το πώς δεχόμαστε... τον εαυτό μας όπως είναι σήμερα... τι θα είχαμε να πούμε;
Να δεχτούμε radically τον εαυτό μας.
Χωρίς να έχουμε ανοχή για γνώμη άλλων.
Χωρίς να έχουμε για τη γνώμη των media ή οτιδήποτε τέτοιο.
Να μπούμε στη διαδικασία να αποδεχτούμε τον εαυτό μας.
Αν γίνεται να τον αγαπήσουμε. Αν όχι, να τον προστατεύσουμε... και να τον προσέχουμε, ώστε όταν βγαίνεις έξω... ή κάνεις πράγματα ή κάθεσαι σπίτι σου.. να έχεις συναίσθηση ότι ζεις... και ότι μπορείς να συνεχίσεις να ζεις.. όμορφα πράγματα και ότι κανείς δεν μπορεί να σ' το απαγορέψει.
Σιγά σιγά να αρχίσουμε να δουλεύουμε και το τι σκεφτόμαστε.
Δηλαδή, θα δω... μία πολύ χοντρή γυναίκα στην παραλία... με ένα μικροσκοπικό μπικίνι;
Μπορεί η πρώτη μου σκέψη να είναι "Γιατί το φόρεσε αυτό;"
Θα το δουλέψω, θα το φάω και μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Αν το 'χω καταφέρει εγώ, μπορούμε να το καταφέρουμε όλοι.
Ωραία. Νομίζω ότι είπαμε πάρα πολλά πράγματα.
Και βιωματικά και θεωρητικά και πώς βλέπουμε τον κόσμο.
Ελπίζω όποιοι άνθρωποι μάς δουν... να νιώσουν λίγο πιο αποδεκτοί... Και ότι δεν είναι μόνοι τους.
Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να μη νιώθουμε μόνοι μας,
όταν περνάμε μία τέτοια διαδικασία.
Ευχαριστώ πολύ.