Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα | Ο Βάνκας - Άντον Τσέχωφ Christmas Stories | The Vankas - Anton Chekhov Cuentos de Navidad | Los Vankas - Anton Chéjov

O Βάνκας Ζούκοφ, ένα παιδάκι εννιά χρονών, δουλεύει εδώ και τρεις μήνες κάλφας στο τσαγκαράδικο του Αλιάχιν. |Vankas|||||||||||||||Aliakhin Vankas Zhukov, a nine-year-old boy, has been working as a helper in Aliakhin's shoeshop for three months. Τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων δεν πλάγιασε. On the night before Christmas, he did not lie down. Περίμενε να φύγει το αφεντικό με τους μαστόρους για τον όρθρο. |||||||workers||| He waited for the boss to leave with the craftsmen for the morning shift. Και μόλις απόμεινε μονάχος στο μαγαζί, πήρε από το ντουλάπι του αφεντικού το καλαμάρι με το μελάνι, έναν κοντυλοφόρο με σκουριασμένη πένα, άπλωσε το χαρτί στο παλιοτράπεζο με τα εργαλεία και ετοιμάστηκε να γράψει. ||||||||||||||||||||||||||old table||||||| And as soon as he was left alone in the shop, he took from his boss's cupboard the squid with the ink, a rusty pen, spread the paper on the old table with the tools, and prepared to write. Προτού ζωγραφίσει το πρώτο γράμμα, γύρισε πολλές φορές το κεφαλάκι του κατά την πόρτα και το παραθύρι, ρίχνοντας κλεφτές, φοβισμένες ματιές, λοξοκοίταξε το μαυρισμένο εικόνισμα που ήταν σφηνωμένο ανάμεσα στα ράφια με τα καλαπόδια και αναστέναξε προσπαθώντας να λευτερώσει το λαιμό του από έναν κόμπο που τον έπνιγε. ||||||||||||||||window||stealthy|scared||||||||stuck||||||calapodía|||||freeing||||||||| Before drawing the first letter, he turned his little head several times towards the door and the window, casting furtive, fearful glances, glanced sideways at the darkened icon that was wedged between the shelves with the wooden shoes and sighed trying to free his throat from a knot that was choking him. Ύστερα γονάτισε μπροστά στον τσαγκαράδικο πάγκο και άρχισε να γράφει: Then he knelt in front of the shoemaker's bench and began to write:

Πολυαγαπημένε μου παππού Κωσταντή Μακάριτς. dear|||| My beloved grandfather Konstantis Makaris. Σου γράφω γράμμα. I am writing you a letter. Σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα και ο Θεός να σου δίνει όλα τα καλά. I wish you a Merry Christmas and may God grant you all the good things. Δεν έχω πια ούτε πατέρα ούτε μάνα, μονάχα εσύ μου απόμεινες. ||||||||||remained I no longer have either a father or a mother, only you remain for me.

O Βάνκας κοίταξε κατά το σκοτεινό παραθύρι και κει πάνω στο σκοτεινό τελάρο που τρεμούλιαζε το φως του κεριού ζωντάνεψε τη μορφή του παππού του, του Κωσταντή Μακάριτς, νυχτοφύλακα στο σπίτι του κυρίου και της κυρίας Ζιβάρεφ. ||||||||||||frame||||||||||||||||||||||||Zivarev Vanka looked towards the dark window, and there on the dark canvas where the light of the candle shimmered, the figure of his grandfather, Kostandis Makaris, a night watchman at the house of Mr. and Mrs. Zivarev, came to life. Ήταν ένα γεροντάκι κοντό και ξερακιανό, μα πολύ σβέλτο και ζωηρό κάπου εξηνταπέντε χρονών. ||||||||spry||||| He was a little old man, short and skinny, but very quick and lively, about sixty-five years old. Η όψη του ήταν πάντοτε γελαστή και τα μάτια του μπιρμπίλιζαν. ||||||||||were twinkling His face was always cheerful and his eyes sparkled. Την ημέρα κοιμόταν στην κουζίνα ή έπιανε κουβεντολόι με τις μαγείρισσες και τη νύχτα τυλιγμένος σε μια φαρδιά προβατόγουνα έφερνε γυροβολιά το χτήμα χτυπώντας τη ροκάνα του. |||||||a chat||||||||||||||||||rocking chair| During the day, he would sleep in the kitchen or chat with the cooks, and at night, wrapped in a wide sheepskin, he would wander around the estate, hitting his rake.

Τον ακολουθούσαν τα σκυλιά του, η γριά Καστάνκα και ο Χέλης, έτσι τον έλεγαν, γιατί είχε μαύρη τρίχα και το κορμί του ήταν μακρουλό. ||||||||||Heli||||||||||||| His dogs followed him, the old Kastanka and Helis, as they called him, because he had black fur and his body was elongated. Αυτός ο Χέλης ήταν ένα πολύ υπάκουο και παιγνιδιάρικο σκυλί. ||Helis||||||playful| This Chelys was a very obedient and playful dog. Γλυκοκοιτούσε όλο τον κόσμο, ξένους και δικούς, μα μπέσα δεν είχε. was sweetly looking|||||||||| He looked sweetly at everyone, strangers and friends alike, but he had no honor. Κάτω απ' αυτά τα παγνιδιάρικα βλέμματα και την ταπεινοφροσύνη έκρυβε μια φαρμακερή κακία Ιησουίτη! ||||playful||||||||| Beneath those playful looks and the humility, he hid a poisonous malice of a Jesuit! Ήταν μοναδικός να ζυγώνει κρυφά και να κόβει δαγκωνιά στο πόδι του διαβάτη, να τρυπώνει στο κελάρι ή να αρπάζει από το λαιμό την κότα του χωριάτη. ||||||||||||||||||||||||||the villager He was unique in sneaking up and biting the traveler on the leg, slipping into the cellar, or grabbing the villager's hen by the neck. Πολλές φορές του είχαν λιώσει με τις μπαστουνιές τα πισινά του πόδια. Many times they had smashed his hind legs with clubs. Δυο φορές τον κρέμασαν στο δέντρο, κάθε βδομάδα τον σάπιζαν στο ξύλο και τον πετούσαν ψόφιο στο χαντάκι. Twice they hung him from the tree, every week they would beat him senseless and throw his dead body into the ditch. Και όμως πάντα ζωντάνευε! And yet he always came to life! Εφτάψυχος! Sevenfold Seven lives!

Αυτήν τη στιγμή, χωρίς άλλο, ο παππούς θα στέκεται μπροστά στην αυλόπορτα. At this moment, without a doubt, grandfather will be standing in front of the gate. Θα μισοκλείνει τα μάτια και θα αγναντεύει τα βαθυκόκκινα παράθυρα της εκκλησιάς του χωριού. |half-closing|||||||||||| He will half-close his eyes and gaze at the deep red windows of the village church. Χτυπάει τα ποδήματά του στο κατώφλι να ζεσταθεί και ψιλοκουβεντιάζει με τις δούλες. ||||||||||||maids He knocks his feet on the doorstep to warm up and chats lightly with the maids. Η ροκάνα κρέμεται στο ζουνάρι του. The rockana hangs on his belt. Τρίβει τα χέρια, κουλουριάζεται από το κρύο και με ένα γεροντικό γέλιο πειράζει πότε την καμαριέρα και πότε τη μαγείρισσα. ||||||||||geriatric||||||||| He rubs his hands, curls up from the cold, and with a geriatric laugh, teases sometimes the maid and sometimes the cook.

— Θα πάρετε λίγη πρέζα;, λέει στις γυναίκες και προσφέρει την ταμπακέρα του. ||||||||||tobacco box| — Would you like some dope?, he says to the women and offers his tobacco case.

Oι γυναίκες παίρνουν ταμπάκο και φταρνίζονται και ο παππούς καταυχαριστιέται και ξεκαρδίζεται στα γέλια ευτυχισμένος. the|||||sneeze||||is delighted||bursts out laughing||| The women take tobacco and sneeze, and the grandfather is immensely pleased and bursts out laughing, happy. Δίνει και στα σκυλιά του πρέζα. He also gives drugs to his dogs. Η Καστάνκα φταρνίζεται, στραβομουτσουνιάζει και τρυπώνει σε μια γωνιά παραπονεμένη. |||makes a sour face|||||| Kastanka sneezes, grimaces, and curls up in a corner, feeling sorry for herself. O Χέλης, σεβαστικός πάντοτε, δε φταρνίζεται, κουνάει μονάχα την ουρά του… ||respectful|||||||| Helis, always respectful, doesn't sneeze, just wags his tail...

Και ο καιρός είναι θαυμάσιος. And the weather is wonderful. Ησυχία, όλα διάφανα και δροσερά. Silence, everything translucent and fresh. Η νύχτα είναι σκοτεινή, και όμως ξεχωρίζεις όλο το χωριό με τις άσπρες του στέγες και τον καπνό που ανεβαίνει από τις καμινάδες, τα δέντρα ασημωμένα από την πάχνη, τις στοίβες του χιονιού. |||||||||||||||||||||||||silvered||||||| The night is dark, yet you can see the whole village with its white roofs and the smoke rising from the chimneys, the trees silvered by the frost, the piles of snow. O ουρανός είναι σπαρμένος με αστέρια που λαμπυρίζουν χαρούμενα και ο γαλαξίας αστράφτει, έτσι που νομίζεις πως τον σφουγγάρισαν και τον έτριψαν με χιόνι για τις γιορτές… |||scattered|||||||||||||||mopped|||||||| The sky is sprinkled with stars that twinkle joyfully and the galaxy sparkles, so much so that you think it has been cleaned and scrubbed with snow for the holidays...

O Βάνκας αναστέναξε, βούτηξε την πένα στο καλαμάρι και εξακολούθησε το γράμμα του: Vankas sighed, dipped the pen into the inkwell, and continued his letter:

Σου γράφω τα βάσανά μου, παππού. I write to you about my troubles, grandfather. Χθες το αφεντικό με άρπαξε από τα μαλλιά, με τράβηξε στην αυλή και με ρήμαξε στο ξύλο γιατί εκεί που κουνούσα το μωρό με πήρε ο ύπνος. ||||||||||||||||||||was rocking|||||| Yesterday the boss grabbed me by the hair, pulled me into the yard, and beat me up because while I was rocking the baby, I fell asleep. Την άλλη βδομάδα πάλι η κυρά μού είπε να καθαρίσω μια ρέγγα και 'γω άρχισα από την ουρά. |||||||||||herring|||||| Next week, again the lady told me to clean a herring, and I started from the tail. Και τότε μου άρπαξε τη ρέγγα και την έτριβε στα μούτρα μου. |||||herring|||||| And then she grabbed the herring from me and rubbed it in my face. Και οι καλφάδες του μαγαζιού όλοι με βασανίζουν. ||staff||||| And all the cashiers at the shop are tormenting me. Με στέλνουν στην ταβέρνα να πάρω βότκα και με βάνουν να κλέβω το τουρσί του αφεντικού και κείνος με κοπανάει με ό,τι κρατάει στα χέρια του. They send me to the tavern to get vodka and make me steal the boss's pickle, and he hits me with whatever he has in his hands. Όσο για φαΐ, άσ' τα! As for food, forget it! Το πρωί ξεροκόμματο, το μεσημέρι κουρκούτι, το βράδυ πάλι ξεροκόμματο. ||dry bread||||||| In the morning, dry bread, at noon, a watery mix, in the evening, again dry bread. Oύτε τσάι, ούτε λαχανόσουπα, όλα τα περιδρομιάζουν τα αφεντικά. neither||||||perish|| Neither tea nor vegetable soup, everything is tossed by the bosses.

Με βάζουν και κοιμάμαι μπροστά στην πόρτα και όταν κλαίει το μωρό, εγώ δεν κλείνω μάτι, γιατί πρέπει να κουνάω την κούνια. They make me sleep in front of the door and when the baby cries, I don't close my eyes, because I have to rock the cradle. Αγαπημένε μου παππού, για όνομα του Θεού, κάνε μου μια χάρη: πάρε με από δω, πάρε με στο σπίτι, στο χωριό, δεν αντέχω άλλο… Τα πόδια θα σου φιλήσω, όλη μου τη ζωή θα παρακαλώ το Θεό για σένα, πάρε με από δω, γιατί θα πεθάνω… My beloved grandfather, for the love of God, do me a favor: take me away from here, take me home, to the village, I can't stand it any longer... I will kiss your feet, I will pray to God for you all my life, take me away from here, because I will die...

O Βάνκας ζάρωσε τα χείλη του από το παράπονο, σφούγγισε τα μάτια με τη μουτζουρωμένη του γροθίτσα και ένα λυγμός ανέβηκε στο λαιμό του. ||||||||||||||sooty||fist||||||| Vankas curled his lips in sorrow, wiped his eyes with his smeared little fist, and a sob rose in his throat.

Θα σου τρίβω ταμπάκο, θα παρακαλώ το Θεό και αν δε σ' ακούω, να με δέρνεις όσο βαστούν τα χέρια σου. |you|rub|||||||||||||||||| I will rub tobacco for you, I will pray to God, and if I don't hear you, you can hit me as much as your hands can. Και αν δε βρίσκεται δουλειά για μένα, να γυαλίζω παππού τις μπότες του αφεντικού ή να βοηθάω τον τσοπάνη στη Φιέτκα. ||||||||polish|||||||||||| And if there is no work for me, to polish grandpa's boss's boots or to help the shepherd in Fietka. Παππού, αγαπημένε μου, δε μπορώ πια. Grandpa, my beloved, I can't anymore. Θα πεθάνω, να το ξέρεις! I will die, you should know that! Θα 'ρχόμουνα με τα πόδια στο χωριό, μα δεν έχω παπούτσια και φοβάμαι το κρύο. I would walk to the village, but I have no shoes and I fear the cold. Και όταν θα μεγαλώσω, εγώ θα σε ταΐζω και δε θα αφήσω κανένα να σου κάνει κακό. And when I grow up, I will feed you and I will not let anyone harm you. Και όταν πεθάνεις, θα παρακαλώ το Θεό ν' αναπαύσει την ψυχή σου, όπως κάνω και για τη μάνα μου την Πελαγία. ||||||||rest|||||||||||| And when you die, I will pray to God to rest your soul, just as I do for my mother Pelagia. Που λες, παππού, η Μόσχα είναι μεγάλη πολιτεία. You know, grandfather, Moscow is a big city. Όλο πλουσιόσπιτα και άλογα, άλογα να δουν τα μάτια σου! All rich houses and horses, horses to behold! Πρόβατα όμως δεν είδα και τα σκυλιά δε δαγκώνουν. ||||||||bite But I didn't see any sheep and the dogs don't bite.

Εδώ τα παιδιά δε γυρίζουν στα σπίτια να πουν τα κάλαντα, ούτε ψέλνουν στην εκκλησία και, ξέρεις, μια μέρα είδα σ' ένα μαγαζί να πουλάνε αγκίστρια με το δόλωμα επάνω και πιάνουν ό,τι ψάρι θέλεις. ||||||||||||sing|||||||||||||||||||||| Here, the children do not go home to sing carols, nor do they chant in the church, and you know, one day I saw in a store they were selling hooks with bait on them and they catch whatever fish you want. Είναι πολύ ακριβά και είδα ένα αγκίστρι που μπορεί να σηκώσει ολόκληρο γουλιανό δέκα οκάδες. ||||||hook|||||||| They are very expensive and I saw a hook that can lift an entire ten-octopus giant. Είδα και μαγαζιά που πουλάνε ντουφέκια. |||||rifles I also saw stores that sell rifles. Ό,τι λογής θέλεις, σαν εκείνα που έχει ο αφέντης. Whatever you want, like those that the master has. Αυτά θα 'χουνε το λιγότερο εκατό ρούβλια το κομμάτι. These will cost at least a hundred rubles each. Και στα χασάπικα πουλάνε τσαλαπετεινούς και πέρδικες και λαγούς, μα πού τα σκοτώνουν; Oι μαγαζάτορες δε λένε τίποτα. ||butcher shops||||||||||||||| And in the butcher shops, they sell lapwings, partridges, and hares, but where do they kill them? The shopkeepers say nothing.

Αγαπημένε μου παππού, όταν κάνουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο στου αφέντη με τα γλυκά, ζήτησε για μένα ένα χρυσό καρύδι και κρύψε το στην πράσινη κασέλα. ||||||||||||||||||||hide|||| My dear grandfather, when they make the Christmas tree at the master's with the sweets, ask for me a golden nut and hide it in the green chest. Παρακάλεσε τη δεσποινίδα Όλγα Ιγκνάτιεβνα και πες της: «είναι για το Βάνκα». ||||Ignatievna||||||| Please ask Miss Olga Ignatievna and tell her: 'It is for Vanka.'

Αναστέναξε βαθιά και στύλωσε ξανά το βλέμμα του στο παραθύρι. He sighed deeply and again fixed his gaze on the window. Θυμήθηκε πως ο παππούς πήγαινε στο δάσος να κόψει έλατο για τον αφέντη και έπαιρνε πάντοτε μαζί και το εγγονάκι του. |||||||||||||||||||grandchild| He remembered how Grandpa would go to the forest to cut down a fir tree for the master and always brought along his little grandson. Τι όμορφα που ήταν! How beautiful it was! O παππούς σφύριζε, τριζοβολούσε ο πάγος στο μονοπάτι και ο Βάνκας τα άκουγε όλα και σφύριζε κι αυτός. Grandpa whistled, the ice crackled on the path, and Vanka heard everything and whistled too. Πολλές φορές ο παππούς, προτού κόψει το έλατο, κάπνιζε την πίπα του ή έπαιρνε πρέζα και όλο κορόιδευε το εγγονάκι που τουρτούριζε. Many times the grandfather, before cutting the fir tree, would smoke his pipe or take some drugs and always teased the little grandson who was shivering. Τα ελατάκια κουκουλωμένα με χιόνι, παγωμένα, καρτερούσαν ακίνητα: Ποιο έχει σειρά να πεθάνει; Ξαφνικά, ένας λαγός ξεπετιέται πάνω στις στοίβες του χιονιού. |little fir trees|covered||||were waiting||||||||||jumps up||||| The little fir trees, covered with snow, frozen, waited motionless: Which one has its turn to die? Suddenly, a rabbit pops up on the snow piles. O παππούς δεν κρατιέται πια, βάζει τις φωνές: The grandfather can't hold back anymore, he raises his voice:

— Πιασ' τον, πιάσ' τον! catch||| Άι! Διάολε τρικέρη! |three-headed Damn three-headed dog!

O παππούς έσερνε το κομμένο ελάτι ως το σπίτι του αφέντη και κει άρχιζε το στόλισμα. |||||fir||||||||||decoration Grandpa was dragging the chopped fir tree to the master's house, and there he began the decoration. Και πρώτη και καλύτερη η δεσποινίς Όλγα Ιγκνάτιεβνα, η αγαπημένη του Βάνκα. And first and foremost was Miss Olga Ignatievna, Van'ka's beloved. Όταν ζούσε ακόμα η Πελαγία, η μάνα του Βάνκα, ήταν καμαριέρα της κυράς και η δεσποινίς Όλγα φόρτωνε το Βάνκα γλυκά και για να περάσει την ώρα της τον μάθαινε να διαβάζει, να γράφει και να λογαριάζει ως το εκατό. |||||||||||||||||loaded|||||||||||||||||||||| When Pelagia was still alive, Vanka's mother was the maid of the lady, and Miss Olga would load Vanka with sweets and, to pass the time, she taught him to read, write, and do arithmetic up to one hundred. Και όχι μονάχα αυτά. And not only that. Τον έμαθε να χορεύει και καντρίλιες. She taught him to dance and perform quadrilles. Μα σαν πέθανε η Πελαγία, έστειλαν το ορφανό στον παππού του στην κουζίνα και από κει στη Μόσχα ψυχογιό στον Αλιάχιν, τον τσαγκάρη. ||||||||||||||||||psychogio|||| But when Pelagia died, they sent the orphan to his grandfather in the kitchen and from there to Moscow, as a godson to Aliakhin, the shoemaker.

Έλα γρήγορα, αγαπημένε μου παππού, για όνομα του Θεού. Come quickly, my dear grandfather, for the sake of God. Σε παρακαλώ, πάρε με από δω! Please, take me away from here! Λυπήσου με το δύστυχο ορφανό, γιατί όλοι με δέρνουν και πεινάω πολύ. Have pity on me, the unfortunate orphan, because everyone beats me and I am very hungry. Και έχω τόση στενοχώρια που δεν ξέρω πώς να σου την πω. And I have so much sadness that I don't know how to tell you. Όλο κλαίω, παππού. I keep crying, grandfather. Και μια μέρα το αφεντικό μού ‘δωσε μια στο κεφάλι με το καλαπόδι, τόσο δυνατά που έπεσα κάτω και έλεγα πως δε θα σηκωθώ. ||||||||||||sledgehammer||||||||||| And one day the boss hit me on the head with the shoehorn, so hard that I fell down and said I wouldn't get up. Δεν είναι ζωή αυτή, χειρότερη και από του σκύλου… Χαιρετίσματα στην Αλιόνα, στον Ιγκόρ το στραβό και στον αμαξά. |||||||||||Aliona||||||| This is not a life, worse than a dog's… Greetings to Alyona, to Igor the crooked, and to the cart driver. Και τη φυσαρμόνικά μου να μην την δώσεις σε κανέναν. ||harmonica||||||| And do not give my harmonica to anyone. O εγγονός σου, Ιβάν Ζούκοφ, αγαπημένε μου παππού, έλα. Your grandson, Ivan Zukov, my dear grandfather, come.

O Βάνκας δίπλωσε το γράμμα στα τέσσερα και το έβαλε στο φάκελο που είχε αγοράσει την προηγούμενη μέρα ένα καπίκι. Vanka folded the letter in four and put it in the envelope that he had bought the day before for one kopeck. Ύστερα, σκέφτηκε λίγο, βούτηξε την πένα στο καλαμάρι και έγραψε τη διεύθυνση: Then, he thought for a while, dipped the pen in the ink and wrote the address:

Για τον παππού. For grandfather. Στο χωριό. In the village.

Έξυσε λίγο το κεφάλι του, ξανασκέφτηκε και πρόσθεσε στον φάκελο: He scratched his head a little, thought again, and added to the folder:

Κωσταντή Μακάριτς.

Ευχαριστημένος που δεν τον ενόχλησε κανείς, έβαλε το κασκέτο του και χωρίς να ρίξει απάνω του την ξεσχισμένη γουνίτσα πετάχτηκε στο δρόμο με το πουκάμισο μονάχα. |||||||||||||||||torn||||||||

Τα παιδιά του χασάπικου που είχε ρωτήσει την προηγούμενη μέρα του είχαν πει πως έριχναν τα γράμματα σ' ένα κουτί και αποκεί τα κουβαλούσαν σε όλο τον κόσμο με τρόικες που έχουν βροντερά κουδουνάκια και μεθυσμένους αμαξάδες. |||butcher shop||||||||||||||||||from there|||||||||||loud|||| Γρήγορα γρήγορα ο Βάνκας έτρεξε στο κοντινότερο κουτί και πέρασε το πολύτιμο μήνυμά του στη χαραμάδα. ||||||||||||message||| Quickly, Vanka ran to the nearest box and slipped his precious message through the crack.

Ύστερα από μια ώρα κοιμόταν με σφιγμένες τις γροθίτσες νανουρισμένος από τις γλυκές ελπίδες του. |||||||||lullabied||||| After an hour, he was sleeping with his little fists clenched, lulled by his sweet hopes. Ονειρευόταν το πατάρι στο χωριό. He was dreaming of the attic in the village. Ο παππούς κάθεται στο πατάρι και τα πόδια του κρέμονται. The grandfather sits in the attic and his feet are hanging. Διαβάζει το γράμμα στις δούλες… Και ο Χέλης φέρνει σβούρα το πατάρι κουνώντας την ουρά του… He reads the letter to the maids... And Chely brings a top to the attic, wagging its tail...