Guerilla tactics in goverment administration: Diomidis Spinellis at TEDxAcademy - YouTube
Μεταγραφή: Toula Papapantou Επιμέλεια: anna mavra
Φίλες και φίλοι, καλησπέρα σας.
Η χώρα μας βουλιάζει,
κι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα κακοτυχίας,
ή επειδή είμαστε θύματα μιας παγκόσμιας συνωμοσίας αεροψεκασμών.
(Γέλια)
Tο βλέπουμε κάθε μέρα, αλλά μας το έχουνε πει και οι ειδικοί.
Η δημόσιά μας διοίκηση είναι άρρωστη.
Περπατάει με δεκανίκια, αν περπατάει καθόλου.
Έστησε γλέντι, με μας πρόθυμους προξενητάδες με τους πολιτικούς
και ξέχασε τελικά να κάνει τη δουλειά της.
Στα δυο χρόνια που ήμουνα στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων
στο Υπουργείο Οικονομικών είδαν πολλά τα μάτια μου.
Κατάλαβα ότι οι λέξεις «στόχοι» και «αποτελέσματα»,
ήταν άγνωστες λέξεις για πολλές υπηρεσίες.
Θύμωσα.
Με περίπλοκες διατάξεις και δαιδαλώδη γραφειοκρατία,
οι οποίες τριπλάρανε πολλές φορές για να στείλουν την μπάλα στην εξέδρα.
Θα μου πείτε αυτά είναι προβλήματα,
γιατί δεν χρησιμοποιούμε τα ευρωπαϊκά έργα,
τα χρήματα που μας δίνουν οι Ευρωπαίοι
για να λύσουμε, να βάλουμε τάξη στη δημόσια διοίκηση.
Για διάφορους λόγους.
Πρώτα απ΄ όλα, οι προδιαγραφές γι' αυτά τα έργα είναι πολύ συχνά άχρηστες.
Μετά, ο τρόπος με τον οποίο δουλεύουν οι δημόσιες προμήθειες
τα κάνει να παίρνουνε χρόνια, πολλά χρόνια
για να έρθουν τελικά αυτά τα έργα μέσα, αν έρθουν ποτέ.
Και, το κερασάκι στην τούρτα,
για πολλές υπηρεσίες μας η πληροφορική, η χρήση της πληροφορικής είναι βουνό,
εκτός αν πρόκειται για την πασιέντζα.
(Γέλια)
Πρέπει - το είπαν οι προηγούμενοι ομιλητές - να παράγουμε περισσότερο,
μας το 'πε ο Γιάννης ο Χατζηδήμας, πρέπει, μας το 'πε ο Μιχάλης ο Μπλέτσας
να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο, το κοινωνικό κεφάλαιο,
αλλά για να δουλέψουν αυτά, χρειάζεται η δημόσια διοίκησή μας να δουλεύει,
να κάνει, να προσφέρει τις υπηρεσίες που πρέπει στους πολίτες.
Χρόνο για να φτιάξουμε γεφύρια,
τα οποία θα πάνε από το τίποτα στο πουθενά, δεν έχουμε άλλο.
Χρειαζόμαστε λύσεις, οι οποίες θα δουλέψουν άμεσα.
Χρειαζόμαστε έναν διαφορετικό τρόπο να βλέπουμε τα προβλήματα
και να τα λύνουμε.
Υπάρχουν όμως τεχνικές στις οποίες εμείς οι Έλληνες τα πάμε καλά.
Τεχνικές ανταρτοπόλεμου.
Τεχνικές που δίνουνε άμεσα απτές λύσεις στα προβλήματά μας.
Έχουμε καταλάβει και το ξέρουμε
ότι εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε καλοί στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό,
ούτε στην οργάνωση, ούτε στην επιβολή του νόμου.
Υπάρχουν όμως πράγματα,
και πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε, στα οποία είμαστε καλοί.
Πράγματα όπως το φιλότιμο, η εφευρετικότητα,
η αυτενέργεια, το μεράκι.
Σ΄αυτά πρέπει να βασιστούμε, σ' αυτά πρέπει να χτίσουμε για να πάμε μπροστά.
Θα σας δείξω συγκεκριμένα παραδείγματα απ' τη δουλειά που κάναμε
στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων από τρεις τομείς.
Τους ανθρώπους, την πληροφορική και τη μέτρηση της απόδοσης.
Ξεκινάω από το σημαντικότερο από αυτούς τους τρεις τομείς, τους ανθρώπους.
Έχουμε όλοι ακούσει για μεγαλόσχημους
που ορίζουν κόρες, αδελφούς, μπατζανάκηδες στα γραφεία τους
και μ' αυτόν τον αξιοκρατικό τρόπο.
Εμείς, στη Γενική Γραμματεία στήσαμε ένα αντάρτικο αξιοκρατίας.
Πώς το κάναμε αυτό;
Όταν ξεκίνησα εκεί πέρα, έβγαλα μια ανοιχτή πρόσκληση μέσω του open.gov
για τους συνεργάτες οι οποίοι θα στελέχωναν προσωρινά το γραφείο μου.
Μέσα σε λίγες μέρες για τις 5 αυτές θέσεις συγκεντρώθηκαν σχεδόν 1.000 αιτήσεις.
Επειδή είχαν συγκεντρωθεί και είχαν υποβληθεί ηλεκτρονικά
ήταν εύκολο για μένα να τις αξιολογήσω αυτόματα.
Έτσι φτιάξαμε ένα πρόγραμμα το οποίο κάνει αυτή τη δουλειά.
Κοιτάξτε τη διαφορά από τους καλύτερους στους χειρότερους.
Οι καλύτεροι έχουν δέκα φορές περισσότερες δυνατότητες απ' τους χειρότερους.
Τόσο απλό και φανταστείτε πόση διαφορά μπορεί να κάνει αυτό σ' έναν οργανισμό.
Χρησιμοποιώντας αυτόν τον τρόπο και παίρνοντας αυτούς τους ανθρώπους,
φτιάξαμε αυτό που λέμε στην ιδιαίτερη μου πατρίδα,
την Κεφαλλονιά, dream-team.
(Γέλια)
Ένας από τους ανθρώπους αυτούς είχε διευθύνει
όλα τα πληροφοριακά συστήματα για μια μεγάλη χρηματιστηριακή εταιρεία,
για όλη την Ευρώπη, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα,
για να διευθύνει το τμήμα μηχανογράφησης μιας ασφαλιστικής.
Η τύχη το έφερε να ψάχνει για δουλειά όταν δημοσιεύτηκε αυτή η πρόσκληση,
διότι η Εταιρεία στην οποία δούλευε είχε χρεοκοπήσει.
Ήταν θύμα της κρίσης.
Σήμερα, ο κύριος Θεοχάρης δουλεύει σαν σκυλί στη θέση που ήμουν
στο Υπουργείο Οικονομικών
και ελπίζω να μην έχει μετανιώσει γι' αυτή την αίτηση που έκανε το 2009.
(Γέλια)
Όλοι μαζί πια σαν ομάδα ξεκινήσαμε
και συνεχίσαμε αυτό το αντάρτικο στελεχώνοντας ομάδες εργασίας.
Βλέπετε, ο τρόπος με τον οποίο διορίζονται οι προϊστάμενοι στο δημόσιο,
αν και έχει νομοθετηθεί να είναι αξιοκρατικός,
δεν εφαρμόζεται ακόμα, πολλές διατάξεις παραμένουν ανενεργές.
Αυτό που κάναμε λοιπόν
είναι να φτιάχνουμε ομάδες εργασίας με τους πιο άξιους ανθρώπους.
Θα μου πείτε γιατί κάποιος να δουλέψει σε αυτές τις ομάδες
αφού για τις περισσότερες σπάνια προβλέπεται κάποια παραπάνω αμοιβή;
Αυτό που είδα είναι ότι οι άξιοι άνθρωποι θέλανε να δουλεύουν σ' αυτές τις ομάδες,
για να ξεφύγουν από τη ρουτίνα που συχνά συνεπάγεται η δουλειά στο δημόσιο.
Κάτι όμως με απασχολούσε: πώς μπορείς να ανταμείψεις
αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι δουλεύουν πολύ παραπάνω
από εκατοντάδες συναδέλφους τους
και αμείβονται ακριβώς το ίδιο με αυτούς;
Πέρναγα λοιπόν από τα γραφεία τους να τους μιλήσω,
να τους ακούσω, να τους δώσω να καταλάβουνε
και να τους δείξω ότι δεν είναι ίδιοι με τους υπόλοιπους.
Και κάτι ακόμα, δώσαμε και κάποιες θέσεις στάθμευσης
σε ορισμένους που δούλευαν σε αυτές τις ομάδες
και σίγουρα τις εκτίμησαν αυτοί οι οποίοι δούλευαν το βράδυ και ξενυχτούσαν εκεί.
Ναι, υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι δουλεύουν μέχρι αργά το βράδυ.
Συνεχίζω με το δεύτερο αντάρτικο, την Πληροφορική.
Όπως σας είπα και στην αρχή,
το ελληνικό δημόσιο είναι αδύνατο να αγοράσει πράγματα,
από φάρμακα και προγράμματα για υπολογιστές
μέχρι χαρτί τουαλέτας και χαρτί για τα σχολικά μας βιβλία.
Είναι τόσο περίπλοκες οι διαδικασίες που αργούν,
που είναι σχεδόν άχρηστες.
Επομένως θέλαμε να βρούμε έναν τρόπο να βρούμε προγράμματα άμεσα,
να μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε,
χωρίς αυτές τις βαριές, τις περίπλοκες διαδικασίες.
Και ο τρόπος αυτός δεν είναι να πάμε στον πειρατή της γειτονιάς
και να πάρουμε τα CD τα οποία μοιράζει.
Λέγεται ελεύθερο λογισμικό, λογισμικό ανοιχτού κώδικα,
προγράμματα δηλαδή που μπορεί ο καθένας μας να κατεβάσει από το διαδίκτυο
και να τα εγκαταστήσει νόμιμα και δωρεάν στον υπολογιστή του.
Μερικά διάσημα τέτοια προγράμματα είναι το Android
που τρέχουν πολλά από τα κινητά που βρίσκονται σ' αυτήν την αίθουσα,
το linux, το firefox, το libreΟffice.
Προγράμματα τα οποία μπορούν να κάνουνε δουλειά
χωρίς να χρειαστεί να μπούμε
στις μακρόσυρτες διαδικασίες μιας δημόσιας προμήθειας.
Ένα πρόγραμμα που χρησιμοποιήσαμε - ξέρετε όλοι τη Βικιπαίδεια.
Χρησιμοποιήσαμε το λογισμικό που τρέχει η Βικιπαίδεια,
το media wiki για να στήσουμε ένα κεντρικό σημειωματάριο,
ένα μέρος δηλαδή στο οποίο μπορούσαμε να γράφουμε
τα διάφορα πράγματα που αφορούσαν τη γενική γραμματεία.
Αν προσλαμβάνατε έναν ακριβοπληρωμένο σύμβουλο
αυτός θα σας έλεγε ότι είναι ένα αποθετήριο οργανωσιακής γνώσης.
(Γέλια)
Και αυτό ήταν. Τι βάζαμε εκεί πέρα μέσα;
Καταρχήν ξεκινήσαμε και κάθε εργαζόμενος έφτιαξε τη δική του σελίδα,
κι έβαλε με τακτικό τρόπο τις δικές του γνώσεις.
Έτσι, όταν μπορούσαμε,
κοιτάζαμε να δούμε ποιος ξέρει μια συγκεκριμένη γλώσσα προγραμματισμού,
έχει μια εξειδικευμένη γνώση,
βγαίναν όλες οι σελίδες αυτών των εργαζομένων.
Αυτός ο ακριβοπληρωμένος σύμβουλος, για τον οποίο μίλαγα πριν,
θα σας έλεγε ότι αυτό είναι ένα σύστημα διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού.
Μόνο που δε μας πήρε χρόνια να το στήσουμε,
στήθηκε σε λιγότερο από έναν μήνα με τη συμμετοχή όλων μέσα στον οργανισμό.
Δεν περιμέναμε κάποιον απ΄ έξω να έρθει να βάλει τάξη
και τους ανθρώπους από μέσα να αντιδρούν.
Άλλο πράγμα που κάναμε, είναι να δημοσιεύσουμε
τις προσκλήσεις στελέχωσης για αυτές τις ομάδες εργασίας που έλεγα πριν,
και για άλλες θέσεις ευθύνης μέσα απ΄αυτό το σύστημα.
Αυτό ήταν σημαντικό, γιατί στο παρελθόν
τέτοιες προσκλήσεις κυκλοφορούσαν πολλές φορές
στους διαδρόμους από στόμα σε στόμα,
μερικές φορές μάλιστα μόνο ανάμεσα στους κολλητούς του κόμματος
που ήταν κάθε φορά στα πράγματα.
Άλλο πράγμα το οποίο βάλαμε εκεί είναι οι πληροφορίες για τις συναντήσεις μας.
Τι βάζαμε εκεί;
Τα αυτονόητα: τι θα συζητήσουμε, τι αποφασίσαμε,
ποιος ανέλαβε να κάνει τι και πότε θα το έχει έτοιμο.
Μέσα σε ένα χρόνο είχαμε μαζέψει συνολικά πάνω από 170 πρακτικά τέτοιων συναντήσεων,
50 από αυτά ήταν οι συναντήσεις που έκανα κάθε εβδομάδα με τους διευθυντές.
Έτσι, αυτό ήταν διαθέσιμο σε όλους και όλοι μπορούσανε να ξέρουνε
που πηγαίνουμε, τι κάνουμε, τι δυσκολίες έχουμε, πώς προχωράμε.
Ένα άλλο τέτοιο πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού το οποίο χρησιμοποιήσαμε
είναι το redman, είναι ένα σύστημα διαχείρισης έργων.
Εκεί βάζαμε τα έργα και παρακολουθούσαμε την πορεία τους
για να μπορέσουμε να ξέρουμε πόση δουλειά έχουμε κάνει και πόση δουλειά μας μένει.
Μόνο όμως με έτοιμα προγράμματα ανοιχτού λογισμικού δεν μπορεί να προχωρήσει,
χρειαζόμαστε και εξειδικευμένα προγράμματα.
Το κακό είναι, όπως σας είπα και στην αρχή,
ότι οι δημόσιες προμήθειες μπλέκουν με διαγωνισμούς, με επιτροπές,
με περίπλοκες προδιαγραφές, συμβόλαια, ενστάσεις, μια μεγάλη δυσκολία.
Τελικά τα μεγάλα έργα πληροφορικής του δημοσίου
έχουν την ταχύτητα και την ευκινησία του ιπποπόταμου
δεν προχωράνε, δε μας κάνανε τη δουλειά μας.
Χρειαζόμαστε λύσεις άμεσα.
Αυτό που κάναμε είναι να χρησιμοποιήσουμε μια διαφορετική τεχνική,
στην οποία έχουμε τον τεχνικό να συνεργάζεται με τον χρήστη.
Έχετε παρατηρήσει ότι μόνο οι προγραμματιστές
και οι έμποροι ναρκωτικών λένε τους πελάτες τους χρήστες;
(Γέλια)
(Χειροκρότημα)
Βάζουμε λοιπόν τον χρήστη και τον τεχνικό να συνεργάζονται μεταξύ τους
κάθε μέρα να βελτιώνουν λίγο- λίγο το πρόγραμμα,
να φτιάξουν αυτό το οποίο θα έχει το τελικό αποτέλεσμα,
σταδιακά, και όχι μετά από κάποιες βαριές προδιαγραφές.
Στα πανεπιστήμια για να δικαιολογήσουμε το μισθό μας
αυτό το ονομάζουμε ευέλικτη ανάπτυξη λογισμικού.
Είναι μια τεχνική που τη χρησιμοποιούν χωρίς να κοκορεύονται
εταιρείες σαν την Google και το Facebook,
για να φτιάχνουν λίγο-λίγο τα προγράμματα τα οποία χρησιμοποιούμε όλοι μας.
Οι άνθρωποι οι οποίοι δούλεψαν με αυτό τον τρόπο μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών.
Τα αποτελέσματα της δουλειάς τους; Καταπληκτικά!
Ανταγωνίζονταν σε αποτελεσματικότητα έργα εκατομμυρίων ευρώ.
Και μ' αυτό τον τρόπο όμως, δεν ήταν αρκετό.
Υπήρχανε άλλα συστήματα στα οποία χρειαζόμαστε τη βοήθεια της αγοράς.
Χρειαζόμαστε δηλαδή από καλές εταιρείες πληροφορικής,
που σέβονται τη δουλειά τους και τον πελάτη τους.
να κάνουνε, να σκεφθούν ιδέες,
να προσφέρουν πράγματα τα οποία ούτε καν τα είχαμε σκεφτεί.
Για να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό
και να μη μπλέξουμε στις περίπλοκες προμήθειες του δημοσίου
κάναμε το εξής, το αντάρτικο μας συνίστατο στο εξής:
το δημόσιο να κάνει τον τροχονόμο μόνο,
να βγάλουμε δηλαδή τις προδιαγραφές, του τι θέλουμε να έχει ο τελικός χρήστης
και να αφήσουμε τις εταιρείες και τον ανταγωνισμό
να βρουν την καλύτερη λύση για τον τελικό χρήστη.
Τα αποτελέσματα μας κατέπληξαν, να σας δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα.
Αφορά την ενιαία αρχή πληρωμής για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους.
Μέχρι το 2010 ο τρόπος που πληρώνονταν ξεχωριστά κάθε νοσοκομείο,
κάθε σχολείο, κάθε δικαστήριο, ήτανε να κάνει τη μισθοδοσία του
και αυτό το ίδιο να πηγαίνει και να παίρνει τα χρήματα.
Αυτό σε μερικές περιπτώσεις έφτανε στο σημείο
κάποιος άνθρωπος να γράφει σ' ένα παλιόχαρτο τη μισθοδοσία
και να πηγαίνει στο ταμείο της ΔΟΥ για να πληρωθεί γι' αυτήν.
Αυτή είναι η ακραία περίπτωση αλλά υπήρχε ακόμα και αυτή.
Καταφέραμε μέσα σε ένα χρόνο περίπου μισό εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι
να πληρώνονται κεντρικά. Πώς το κάναμε αυτό;
Αντί να φτιάξουμε,παράλληλα μάλλον με ένα κλασσικό έργο πληροφορικής,
το οποίο προκηρύξαμε και ακόμα είναι στα σκαριά
βγάλαμε απλώς τις προδιαγραφές για το πως θα έπρεπε υποχρεωτικά
ο ταμίας του κάθε φορέα να στέλνει τα ποσά τα οποία έχουν να πληρωθούν
δηλαδή τον ΑΦΜ, τον ΑΜΚΑ, τον αριθμό λογαριασμού
και το ποσό για κάθε υπάλληλο που έπρεπε να πληρωθεί.
Και μόνο τότε μπορούσε να πληρωθεί ο συγκεκριμένος υπάλληλος.
Με αυτό τον τρόπο οι φορείς πια έπρεπε να βρούνε
και να συνεργαστούν με την αγορά, με τις εταιρείες
πώς θα ματσακονίσουνε τα υπάρχοντα προγράμματα που είχανε για τη μισθοδοσία
για να πληρούν αυτές τις προδιαγραφές, αυτές τις προϋποθέσεις.
Ωστόσο, είναι και κάτι εντυπωσιακό που έγινε σε αυτή την περίπτωση.
Κάποια παλληκάρια στη Λιβαδειά φτιάξανε μια εφαρμογή
για να βοηθήσει τους φορείς, χωρίς καν να μας μιλήσουν.
Το ανακάλυψα ψάχνοντας στο διαδίκτυο για την ενιαία αρχή πληρωμής.
Είναι η εφαρμογή που βλέπετε εδώ πέρα.
Μπορούσε να την πάρει κάθε φορέας
για να προσαρμόσει τη μισθοδοσία του
στα δεδομένα που ζητούσε το Υπουργείο Οικονομικών.
Το κόστος της εφαρμογής; Αστρονομικό. 120 ευρώ χρειαζόταν να πληρώσει ο φορέας.
Αν θέλει την υποστήριξη, είναι άλλα 36 ευρώ τον χρόνο.
Προχωράω στο τρίτο αντάρτικό μας, τη μέτρηση της απόδοσης.
Σε αντίθεση με τα άλλα δυο, το να μετράμε την απόδοση μας
και να βελτιωνόμαστε, μόνο στο ελληνικό δημόσιο θεωρείται αντάρτικο.
Είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνεται.
Όταν πήγα στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων,
θεωρούσα ότι το χτύπημα της φοροδιαφυγής, - σιχαίνομαι τη λέξη πάταξη -
ήτανε μια εύκολη υπόθεση μιας και με το πάτημα ενός κουμπιού
μπορούσαμε να βρούμε χιλιάδες υποθέσεις ύποπτες,
έτσι, ενδεχόμενης φοροδιαφυγής, τις οποίες και στέλναμε στις εφορίες.
Λίγο όμως καιρό αργότερα άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.
Τι γίνονταν αυτές οι υποθέσεις;
Ρωτούσα τις υπηρεσίες και απάντηση σοβαρή δεν έπαιρνα.
Έτσι, με την ευέλικτη ανάπτυξη, την οποία σας έδειξα πριν,
φτιάξαμε μια μικρή εφαρμογή η οποία ανέθετε συγκεκριμένες υποθέσεις
σε συγκεκριμένες εφορίες και τους ζήταγε να τις κλείσουνε
αναφέροντας μάλιστα και το ποσό το οποίο πήρανε από τον φόρο και το πρόστιμο.
Όταν μπήκε αυτή η εφαρμογή σε λειτουργία,
περίμενα να δω τα αποτελέσματα, βγήκα από τα ρούχα μου.
Πολλές εφορίες για μέρες δεν έκαναν απολύτως τίποτα.
Όμως με τα αποτελέσματα κάθε μέρας στα χέρια τους,
οι προϊστάμενοι αυτών των εφοριών
στις κεντρικές υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών,
θυμήθηκαν τα Γαλλικά τους και άρχισαν να παράγουν αποτελέσματα.
Αστεία- αστεία, μέσα σε ενάμιση χρόνο μπήκαν στον κρατικό κορβανά
με αυτόν τον τρόπο πάνω από 700 εκατομμύρια ευρώ.
Όμως ο ανταρτοπόλεμος θέλει και λαϊκή υποστήριξη.
Για να μπορέσει λοιπόν να υποστηριχθεί αυτή η προσπάθεια
κανονίσαμε αυτά τα στοιχεία να βγαίνουνε καθημερινά στο διαδίκτυο
στη διεύθυνση την οποία βλέπετε εδώ πέρα, έτσι ώστε να μπορούμε όλοι μας
να βλέπουμε κατά πόσο δουλεύει το δημόσιο
και να ζητάμε ευθύνες αν δε γίνονται αυτά τα οποία πρέπει να γίνουνε.
Το είδαμε λοιπόν, η γραφειοκρατία, η έλλειψη της επαφής,
οι ψυχρές σχέσεις του δημοσίου με την πληροφορική,
η έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, δεν είναι το ριζικό μας.
Υπάρχουνε λύσεις τις οποίες μπορούμε να εφαρμόσουμε εμείς, ανταρτοπόλεμου,
που μπορούν να βγάλουν άμεσα, απτά αποτελέσματα.
Πώς; επιλέγοντας τους άξιους αντί για τους κολλητούς,
μετρώντας αντί να αερολογούμε,
γράφοντας προγράμματα αντί να γράφουμε προδιαγραφές,
οργανώνοντας αντί να τρέχουμε σαν τον Βέγγο.
(Χειροκρότημα)
Δεν έχω τελειώσει.
(Γέλια)
Τα έκανα αυτά, αλλά είδα ότι δεν ήταν αρκετά
και υπήρχε ακόμα ένα μεγαλύτερο πρόβλημα,
το οποίο το άφησα για το τέλος και δε σας το είπα από την αρχή
γιατί είδα ότι η πληροφορική, η οργάνωση, οι άνθρωποι
δε μπορούσανε να βγάλουν τα αποτελέσματα που ήθελα,
γιατί υπήρχε ένα ακόμα μεγαλύτερο θεριό,
ένα θεριό το οποίο μου πήρε αρκετό καιρό να το καταλάβω
και ήθελα κι εσείς να δείτε πώς είναι να το καταλαβαίνει κανείς μετά.
Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι πάλευα με ανεμόμυλους,
και αυτό το οποίο είχα μπροστά μου ήταν ένα πολύ μεγαλύτερο θηρίο,
το οποίο ήτανε δύσκολο κανείς να το νικήσει.
Τη διαφθορά.
Το πρόβλημα το ξέρουμε όλοι μας, είμαστε μετά τη Βουλγαρία,
προτελευταίου στην Ευρωπαϊκή Ένωσή και σε όλο τον Δυτικό κόσμο
στην αντίληψη για τη διαφθορά.
Η διαφθορά έχει καταστρέψει το κράτος μας σαν το σαράκι.
Κανείς δε το εμπιστεύεται. Οι υπηρεσίες μας δε λειτουργούν.
Οι νόμοι μοιάζουνε με ένα δίχτυ το οποίο πιάνει τους μικρούς και τους αδύναμους,
ενώ τα μεγάλα ψάρια περνούν ανενόχλητα.
Συμμορίες γκάγκστερ λύνουνε και δένουνε.
Είναι ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει όλοι μαζί να το λύσουμε.
Φαντασθείτε πώς θα ήταν η χώρα μας χωρίς τη διαφθορά.
Ένα κράτος το οποίο να εμπιστευόμαστε,
με ισότιμη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, χωρίς γρηγορόσημα,
με τη δυνατότητα να ξέρουμε σε μια υπηρεσία ότι θα πάμε
και θα μας αντιμετωπίσουν ακριβώς όπως όλους τους άλλους.
Κι αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να το δουλέψουμε όλοι μαζί.
Γι' αυτό το λόγο μαζευτήκαμε μια ομάδα από ανθρώπους,
για να φτιάξουμε ένα κοινωνικό δίκτυο κατά της διαφθοράς
και να πούμε όλοι μαζί τελεία και παύλα,
όχι, τέλος στη διαφθορά.
Πώς θα το κάνουμε αυτό;
Μέσω αυτού του δικτύου του ηλεκτρονικού,
που είναι ένα μέρος στο οποίο μπορούμε να μπούμε μέσα, και σας ζητώ να μπείτε μέσα
και να πούμε τα δυσάρεστα.
Να ανταμείψουμε αυτούς που κάνουν καλά τη δουλειά τους,
αλλά να πούμε και γι' αυτούς που τα παίρνουνε.
Είναι ένα μέρος στο οποίο μπορούμε όλοι μαζί να συζητήσουμε,
να πούμε τις απόψεις μας, να πούμε ιδέες
για το πώς μπορούμε όλοι μαζί να καταπολεμήσουμε τη διαφθορά.
Επομένως, σας ζητώ, σας παρακαλώ, όλοι μαζί σήμερα,
να πάμε εκεί να πούμε για τις υπηρεσίες που τα παίρνουνε
να πούμε έναν καλό λόγο γι' αυτούς που κάνουν τη δουλειά τους ευσυνείδητα,
και να τελειώσουμε μ' αυτή την ιστορία, να πούμε τελεία και παύλα στη διαφθορά.
Φίλες και φίλοι, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμμετοχή σας.
(Χειροκρότημα)
Νικη Συροπούλου: Θα ήθελες να μας πεις, Διομήδη,
δυο τρία λόγια παραπάνω για αυτή τη νέα πρωτοβουλία, για το τελεία και παύλα;
ΔΣ: Όπως είπα πρέπει να δείξουμε το πρόβλημα,
είναι ένα πρόβλημα για το οποίο δεν μιλάμε και όσο δεν μιλάμε μένει από κάτω.
Έχω παρατηρήσει ότι, από ιστορίες που έχω ακούσει από άλλους,
κάποιοι φίλοι πιο αδύναμοι, οι δυνατοί έχουνε καλά τα βιβλία τους
έχουνε πρόσβαση σε ιδιωτική υγεία για παράδειγμα
επομένως πρέπει να το αναδείξουμε, να φέρουμε μπρος την ευγενή άμιλλα,
να δείξουμε τους κακούς,
αλλά και τους καλούς που κάνουνε καλά τη δουλειά τους
και όλοι μαζί να πολεμήσουμε μ' αυτό τον τρόπο τη διαφθορά.
ΝΣ: Τι θα βρούμε στο Τελεία και Παύλα δηλαδή;
Θα βρούμε πληροφορίες; Πώς ακριβώς θα...
ΔΣ: Υπάρχουν οργανωμένα μέσα εκεί όλοι οι φορείς,
επομένως μπορούμε εκεί να χαρτογραφήσουμε το χάρτη της διαφθοράς
ΝΣ: Φορείς, όπως;
ΔΣ: Φορείς από τον χώρο της υγείας, από τον χώρο που υπηρετούσα εγώ,
από τις υπηρεσίες δόμησης, φορείς τους οποίους το ξέρουμε όλοι,
το έχει δείξει ο συνήγορος του πολίτη, ο γενικός επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης,
η Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς, είναι πολλές φορές εστίες διαφθοράς.
Είναι λοιπόν ταξινομημένοι, διαλέγουμε αν έχουμε επαφή με έναν τέτοιο φορέα,
διαλέγουμε όνομα του φορέα, περιγράφουμε το περιστατικό.
Ανώνυμα, δεν είναι σκοπός να καταδώσουμε ανθρώπους,
είναι να αναδείξουμε το πρόβλημα.
Επομένως δεν λέμε ούτε εμείς ποιοι είμαστε ούτε κρατάμε τέτοια στοιχεία,
ούτε ποιος άνθρωπος ήταν εκεί, απλώς τον φορέα λέμε,
έτσι ώστε αν αυτός ανέβει ψηλά να μπορέσει να ευαισθητοποιηθεί,
ελπίζουμε, η διοίκηση να πει στο διευθυντή του, «Τι γίνεται εδώ πέρα,
βάλε σε τάξη το μαγαζί σου», γιατί αυτό τελικά πρέπει να γίνει.
ΝΣ: Δηλαδή, για παράδειγμα, δώσε μου ένα παράδειγμα διαφθοράς
που θα μπορούσα εγώ να καταγγείλω;
ΔΣ: Να πω ένα καλό παράδειγμα. Είχα νοσηλευτεί σε ένα κρατικό νοσοκομείο
μου είχανε πει, και αυτό το λέω πρώτη φορά εδώ πέρα,
ότι κάτι πρέπει να γίνει με τον γιατρό.
Κάποια στιγμή μπήκα στο γραφείο του να μιλήσω μαζί του,
με πέταξε έξω με τις κλωτσιές.
Εγώ αυτό το θυμάμαι ακόμα, ήταν πριν από 15 χρόνια.
Αυτό είναι ένα περιστατικό που θα θέλαμε να το αναδείξουμε.
Να γράψουμε το όνομα του Νοσοκομείου, τον χρόνο,
έτσι αυτό το Νοσοκομείο να φανεί ότι κάνει καλά τη δουλειά του
χωρίς να περιμένει φακελάκια κάτω απ' το τραπέζι.
ΝΣ: Και στην αντίθετη περίπτωση, που υπάρχει ένα φακελάκι;
ΔΣ: Το αντίθετο πράγμα, πάλι χωρίς να πούμε ονόματα,
δεν μας ενδιαφέρει αυτό το πράγμα,
το όνομα της υπηρεσίας, την ημερομηνία, μια σύντομη περιγραφή του περιστατικού,
όπως σας είπα το να αναδείξουμε,
ο τρόπος που δουλεύουνε αυτές οι συναλλαγές
είναι πολύ σημαντικό γιατί δείχνοντάς το, βγάζοντας αυτό το πράγμα προς τα έξω
βοηθάμε τους ανθρώπους τους πιο αδύναμους,
οι οποίοι πέφτουνε θύματα αυτής της κατάστασης.
Έχω ακούσει ιστορίες για ανθρώπους, που και κανονικά να κάναν τη δουλειά τους
τα ίδια πράγματα θα πλήρωναν, αυτά που έδωσαν κάτω απ' το τραπέζι,
και περιγράφουμε λοιπόν την κατάσταση, πατάμε το enter
και αυτή αθροίζεται με τα υπόλοιπα.
Για να διαφυλάξουμε και την προσπάθεια
και όλους όσους αναφέρουν τέτοια περιστατικά,
αυτά μπαίνουν σε μια ουρά, εθελοντές μέσω της προσπάθειας
από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το TEDx
που συμμετέχουν σ' αυτό, κοιτάζουν τις αναφορές,
να βεβαιωθούν ότι δεν κυνηγάμε κανένα άνθρωπο
και μετά ανεβαίνουν και αθροίζονται στον ιστότοπο.
Υπάρχει ένας χάρτης που βλέπουμε τις εστίες της διαφθοράς.
ΝΣ: Άρα είναι όλα ανώνυμα δηλαδή,
ακόμα και να θέλω να πληκτρολογήσω και να καταγγείλω κάποιον..
ΔΣ: Δεν επιτρέπεται, δεν είναι αυτός ο στόχος μας.
ΝΣ: Καλή επιτυχία.
ΔΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκρότημα)