×

LingQ'yu daha iyi hale getirmek için çerezleri kullanıyoruz. Siteyi ziyaret ederek, bunu kabul edersiniz: cookie policy.


image

Arantik | Science and Technology, موجودات فضایی واقعا چه شکلی هستن؟ (2)

موجودات فضایی واقعا چه شکلی هستن؟ (2)

حیوانات شکارچی برای اینکه بتونن سرعت کافی داشته باشن

برای گرفتن شکار، مجبورن که پاهای کمتر و سریع‌تری داشته باشن.

کلا شکار کردن باعث رفتارهای پیچیده‌تری میشه که نیاز به

هوشمندی بیشتری هم داره مثل شکار گروهی یا دزدیدن شکار بقیه.

در مورد ما انسان‌ها هم طبق کشفیاتی که از فسیل‌ها داشتیم،

زمانی که سبک زندگیمون بیشتر رفت به سمت شکار کردن،

حجم مغزمون بزرگتر شد، هوشمندتر شدیم.

پس شاید این موجودات هوشمند فضایی هم از اجداد شکارگر

تکامل پیدا کرده باشن، برای همین احتمالا تعداد پاهاشون کم باشه.

همه‌ی این حدسیات مال زمانیه که این فضایی‌ها روی سیاره‌ای به وجود اومده باشن

که شرایطش تقریبا مشابه زمین باشه، از همون ماده‌ی

معمولی که من و شما ساخته شدیم تشکیل شده باشن.

اما اگه ماده‌ی تاریک و انرژی تاریک واقعا وجود داشته باشن و

طبق چیزی که پیش‌بینی میشه، مقدار ماده‌ی تاریک پنج برابر ماده‌ی معمولی باشه،

از کجا معلوم که موجوداتی نباشن که از جنس این ماده‌ی تاریک باشن؟

به هر حال ما هیچ راهی برای شناختن این ماده‌ نداریم دیگه غیر از اون اثرات گرانشیش.

یعنی مثل یه شبح هست که خودش نیست اما اثرش هست.

شاید داخل همین ماده‌ی تاریک، با ذراتی که این ماده رو ساختن،

موجوداتی تکامل پیدا کرده باشن که الان ما هیچ تصوری ازشون نمی‌تونیم داشته باشیم.

ممکن هم هست اصلا چیزی به نام ماده‌ی تاریک وجود نداشته باشه.

با وجود بزرگی بی‌حد‌واندازه‌ی دنیا با میلیاردها میلیارد ستاره و سیاره،

واقعا به نظر منطقی نمیاد که زندگی فقط تو همین نقطه‌ای که ما هستیم به وجود اومده باشه.

اما این فاصله‌های عظیمی که بین ستاره‌ها وجود داره شدیدا محدودمون کرده.

شاید یه زمانی بالاخره بتونیم با یکی از نزدیک‌ترین همسایه‌هامون

ملاقات داشته باشیم، شایدم هیچوقت این اتفاق نیفته.

اگه ملاقاتی هم اتفاق بیفته ممکنه اصلا به اون شکلی که ما الان فکر می‌کنیم نباشه.

الان خود ما وقتی که می‌خوایم تو فضای اطرافمون سرک بکشیم یا

اطلاعات بیشتری به دست بیاریم، ربات‌های کاوشگرمون رو می‌فرستیم، خودمون نمی‌ریم.

مثلا ویجرها رو فرستادیم به سمت بیرون از منظومه‌ی شمسی،

یا کاوشگرهای مختلف فرستادیم به سیاره‌های دیگه.

پس شاید اولین ملاقات ما با فرازمینی‌ها هم در واقع

ملاقات ما با ربات‌های اونا باشه، یا ملاقات اونا با ربات‌های ما.

تو همین زمین خودمون که فقط یه نقطه‌ی خیلی کوچیک از جهانه

ببینید چقدر جانوران مختلف دارن زندگی می‌کنن، بیشتر از هشت میلیون گونه‌ی مختلف

فقط روی زمین وجود داره با شکل‌های مختلف و رفتارهای مختلف و عجیب غریب.

تصورشم سخته که تو کل جهان هستی چه انواعی از موجودات می‌تونن وجود داشته باشن!

شما هم حتما نظر خودتون رو توی کامنت‌ها برام بنویسید،

تا ویدیوی بعدی، یادت باشه که بدون هیچ ترسی سوال بپرس!


موجودات فضایی واقعا چه شکلی هستن؟ (2) What do aliens really look like? (2) A quoi ressemblent vraiment les extraterrestres ? (2)

حیوانات شکارچی برای اینکه بتونن سرعت کافی داشته باشن Predatory animals to be fast enough

برای گرفتن شکار، مجبورن که پاهای کمتر و سریع‌تری داشته باشن.

کلا شکار کردن باعث رفتارهای پیچیده‌تری میشه که نیاز به

هوشمندی بیشتری هم داره مثل شکار گروهی یا دزدیدن شکار بقیه.

در مورد ما انسان‌ها هم طبق کشفیاتی که از فسیل‌ها داشتیم،

زمانی که سبک زندگیمون بیشتر رفت به سمت شکار کردن،

حجم مغزمون بزرگتر شد، هوشمندتر شدیم.

پس شاید این موجودات هوشمند فضایی هم از اجداد شکارگر

تکامل پیدا کرده باشن، برای همین احتمالا تعداد پاهاشون کم باشه.

همه‌ی این حدسیات مال زمانیه که این فضایی‌ها روی سیاره‌ای به وجود اومده باشن

که شرایطش تقریبا مشابه زمین باشه، از همون ماده‌ی

معمولی که من و شما ساخته شدیم تشکیل شده باشن.

اما اگه ماده‌ی تاریک و انرژی تاریک واقعا وجود داشته باشن و

طبق چیزی که پیش‌بینی میشه، مقدار ماده‌ی تاریک پنج برابر ماده‌ی معمولی باشه،

از کجا معلوم که موجوداتی نباشن که از جنس این ماده‌ی تاریک باشن؟

به هر حال ما هیچ راهی برای شناختن این ماده‌ نداریم دیگه غیر از اون اثرات گرانشیش.

یعنی مثل یه شبح هست که خودش نیست اما اثرش هست.

شاید داخل همین ماده‌ی تاریک، با ذراتی که این ماده رو ساختن،

موجوداتی تکامل پیدا کرده باشن که الان ما هیچ تصوری ازشون نمی‌تونیم داشته باشیم.

ممکن هم هست اصلا چیزی به نام ماده‌ی تاریک وجود نداشته باشه.

با وجود بزرگی بی‌حد‌واندازه‌ی دنیا با میلیاردها میلیارد ستاره و سیاره،

واقعا به نظر منطقی نمیاد که زندگی فقط تو همین نقطه‌ای که ما هستیم به وجود اومده باشه.

اما این فاصله‌های عظیمی که بین ستاره‌ها وجود داره شدیدا محدودمون کرده.

شاید یه زمانی بالاخره بتونیم با یکی از نزدیک‌ترین همسایه‌هامون

ملاقات داشته باشیم، شایدم هیچوقت این اتفاق نیفته.

اگه ملاقاتی هم اتفاق بیفته ممکنه اصلا به اون شکلی که ما الان فکر می‌کنیم نباشه.

الان خود ما وقتی که می‌خوایم تو فضای اطرافمون سرک بکشیم یا

اطلاعات بیشتری به دست بیاریم، ربات‌های کاوشگرمون رو می‌فرستیم، خودمون نمی‌ریم.

مثلا ویجرها رو فرستادیم به سمت بیرون از منظومه‌ی شمسی،

یا کاوشگرهای مختلف فرستادیم به سیاره‌های دیگه.

پس شاید اولین ملاقات ما با فرازمینی‌ها هم در واقع

ملاقات ما با ربات‌های اونا باشه، یا ملاقات اونا با ربات‌های ما.

تو همین زمین خودمون که فقط یه نقطه‌ی خیلی کوچیک از جهانه

ببینید چقدر جانوران مختلف دارن زندگی می‌کنن، بیشتر از هشت میلیون گونه‌ی مختلف

فقط روی زمین وجود داره با شکل‌های مختلف و رفتارهای مختلف و عجیب غریب.

تصورشم سخته که تو کل جهان هستی چه انواعی از موجودات می‌تونن وجود داشته باشن!

شما هم حتما نظر خودتون رو توی کامنت‌ها برام بنویسید،

تا ویدیوی بعدی، یادت باشه که بدون هیچ ترسی سوال بپرس!