Psalmus 139
1 In finem. Psalmus David.
2 Eripe me, Domine, ab homine malo ; a viro iniquo eripe me. 3 Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia. 4 Acuerunt linguas suas sicut serpentis ; venenum aspidum sub labiis eorum. 5 Custodi me, Domine, de manu peccatoris, et ab hominibus iniquis eripe me. Qui cogitaverunt supplantare gressus meos : 6 absconderunt superbi laqueum mihi. Et funes extenderunt in laqueum ; juxta iter, scandalum posuerunt mihi. 7 Dixi Domino : Deus meus es tu ; exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ. 8 Domine, Domine, virtus salutis meæ, obumbrasti super caput meum in die belli. 9 Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori : cogitaverunt contra me ; ne derelinquas me, ne forte exaltentur. 10 Caput circuitus eorum : labor labiorum ipsorum operiet eos. 11 Cadent super eos carbones ; in ignem dejicies eos : in miseriis non subsistent. 12 Vir linguosus non dirigetur in terra ; virum injustum mala capient in interitu. 13 Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis, et vindictam pauperum. 14 Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo, et habitabunt recti cum vultu tuo.