×

Ми використовуємо файли cookie, щоб зробити LingQ кращим. Відвідавши сайт, Ви погоджуєтесь з нашими правилами обробки файлів «cookie».


image

TEDx Ελληνικά, Sensesponive: Η λογική και το συναίσθημα διεισδύουν στο χώρο | Konstantinos Oungrinis | TEDxChania - YouTube

Sensesponive: Η λογική και το συναίσθημα διεισδύουν στο χώρο | Konstantinos Oungrinis | TEDxChania - YouTube

Μετάφραση: Maria K. Επιμέλεια: Lucas Kaimaras

Ας μιλήσουμε για τις ιδέες.

Οι ιδέες είναι ζωντανές.

Έρχονται σε εμάς μέσα από ερωτήσεις, εικόνες,

συμπτώσεις, ακόμα και όνειρα.

Είναι ελκυστικές.

[Ιδέα]

Μας ενθουσιάζουν, μας οδηγούν σε υπέροχους δρόμους,

οι οποίοι είναι γεμάτοι προκλήσεις και γεμάτοι αναπάντεχες εξελίξεις.

Μας δίνουν δύναμη, αλλά έχουν και αυτές τη δικιά τους δυναμική.

Μια δυναμική που τις βοηθάει να εξελίσσονται

και να επηρεάζουν όλο και περισσότερο κόσμο,

ο οποίος τις ανατροφοδοτεί

και έτσι διατηρείται αμείωτος ο ενθουσιασμός

και η έμπνευση που αποπνέουν.

Παρόλο που ετοίμασα έναν λόγο

και τον πρόφερα, εύχομαι, αρκετά καλά για να σας τον πω σήμερα,

είμαι σίγουρος ότι οι ιδέες και οι συνειρμοί που έρχονται

πιθανότατα θα αποκλίνω από αυτό που ήθελα να πω,

αλλά ας ξεκινήσω και θα δούμε.

Ο Γερμανός φιλόσοφος Έντμουντ Χούσερλ

είχε περιγράψει ότι ο κάθε άνθρωπος είναι το κέντρο του κόσμου.

Και αυτό γιατί αντιλαμβάνεται τον κόσμο με αυτόν ως αφετηρία

και ως μέτρο σύγκρισης.

Αυτό που περιγράφει το σημείο «νουλ πουνκτ», όπως το ονόμασε,

είναι ότι κάθε άνθρωπος έχει μια τελείως προσωπική εικόνα του κόσμου,

η οποία περνάει μέσα από το συναισθηματικό ή λογικό του φίλτρο.

Θα μπορούσαμε ως Έλληνες να πούμε: ανάμεσα στον Απολλώνιο και Διονυσιακό εαυτό του.

Αυτή η ισορροπία ανάμεσα στις δύο πλευρές μας

σταδιακά έχει αρχίσει να υποχωρεί.

Και αυτό γιατί αρχίζει να κυριαρχεί η λογική.

Παρόλο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο κυρίως με το βίωμα

-δηλαδή περιγράφουμε μια απόσταση, όχι σε μέτρα,

αλλά σε πόσα λεπτά κάνουμε να την περπατήσουμε-

παρά ταύτα προσπαθούμε όλα να τα εκλογικεύσουμε.

Θα μπορούσαμε να πούμε: να τα τετραγωνοποιήσουμε.

Οι ιδέες που με έφεραν σήμερα εδώ αφορούν την αρχιτεκτονική,

αλλά ιδιαίτερα μια αρχιτεκτονική, η οποία προσπαθεί να ικανοποιήσει

τις συνθήκες του σύγχρονου και μελλοντικού ανθρώπου,

αλλά μέσα από τη γεφύρωση του συναισθήματος και της λογικής,

από τον βιωματικό με τον μετρικό χώρο.

Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δραστήριος.

Αυτό το καταλαβαίνουμε από τους έντονους ρυθμούς ζωής

και πολλές φορές από τη συχνή αλλαγή του τρόπου της ζωής μας.

Η καθιερωμένη αρχιτεκτονική ακινησία δε μοιάζει να ικανοποιεί αυτή τη συνθήκη.

Και για αυτό η πρώτη ιδέα, για την οποία θα σας μιλήσω, είναι η ευελιξία.

Η ευελιξία δεν είναι κάτι καινούριο -

και εγώ προσωπικά πολλές φορές την είχα εφαρμόσει

μέσα σε ένα αρχιτεκτονικό πλαίσιο, είτε σαν έρευνα, είτε σαν πρακτική.

Αλλά την πραγματική της διάσταση την κατάλαβα από μία άλλη ενασχόληση.

Ως σκηνογράφος και βοηθός σκηνοθέτη στο ερασιτεχνικό θέατρο στο οποίο ανήκα.

Εκεί, κυρίως λόγω [μη κατανοητό], αλλά και λόγω της πρόκλησης

να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον με το πιο μεγάλο αντίκτυπο

με το μικρότερο κόστος, πολλές φορές έφτιαχνα τα σκηνικά

με πολυ-λειτουργικά αντικείμενα.

Δηλαδή αντικείμενα, τα οποία ανάλογα με το πώς τοποθετούνταν στον χώρο

και τι προσανατολισμό είχαν δημιούργησαν μια τελείως διαφορετική αίσθηση.

Την αίσθηση που ήταν απαραίτητη για να μεταδοθεί αυτή η αίσθηση

που ήθελε η θεατρική παράσταση.

Αυτή ακριβώς τη διάσταση, δηλαδή το πώς καταλαβαίνουμε το περιβάλλον διαφορετικά,

θεώρησα ότι ως βασικό στοιχείο της μεταβλητότητας, ήταν κάτι που έψαξα

και νομίζω κατανόησα αρκετά ώστε να με οδηγήσει σταδιακά

στη δημιουργία μιας θεωρίας που βελτιστοποιούσε

τη χρήση του χώρου στον χρόνο.

Δηλαδή, μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το χώρο όσο καλύτερα γίνεται στο χρόνο,

ώστε να μην έχουμε σπατάλη σε αυτό.

Αυτό ονομάστηκε spatial economy ή χωρική οικονομία.

Η ενασχόληση όμως με το θέατρο, η αλήθεια είναι με οδήγησε έτσι

σε κάτι άλλο, το οποίο με απασχολούσε: Τη θέση του ανθρώπου στην αρχιτεκτονική.

Η θέση του ανθρώπου, θεωρητικά, είναι στο επίκεντρο στον σχεδιασμό.

Παρά ταύτα, αυτό που διαπίστωσα είναι ότι περισσότερο συμμετέχει ως διαστάσεις.

Και όχι ως βίωμα.

Στη σκηνοθεσία και στη σκηνογραφία, βάση είναι μια δράση, μια δραστηριότητα,

και ο άνθρωπος είναι πάντα επίκεντρο σε αυτό.

Ο χώρος τον συμπληρώνει. Τον συμπληρώνει σαν έκφραση,

τον συμπληρώνει σαν γενικότερη αίσθηση.

Και εδώ μου γεννήθηκε μια άλλη ιδέα.

Ότι η αρχιτεκτονική, μάλλον θα έπρεπε να ασχολείται περισσότερο

με αυτή την αίσθηση, με αυτό το βίωμα, να βγαίνει μέσα από τη δραστηριότητα,

και όχι με κάποιον άλλον τρόπο.

Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε -ή μάλλον, γιατί αυτό ήταν κάτι που ήδη λειτουργούσε-

ήταν το activity-based design, δηλαδή ο σχεδιασμός βάσει της δραστηριότητας.

Αυτή είναι μια κατεύθυνση σχεδιασμού

που έχει μια ποιοτική διαφορά από το συνηθισμένο σχεδιασμό.

Ότι: δεν καταλαβαίνει τη δραστηριότητα

ως αποσπασματική χρήση, κάτι που οδηγεί στην εργονομία,

αλλά ως σύνολο.

Ως κάτι, το οποίο έχει ένα χρονικό αποτύπωμα

και διαφοροποιείται βιωματικά ανάλογα με τον χρόνο.

Αυτό το πράγμα, αυτή η διάσταση, αυτή η οπτική,

σημαίνει ότι εμπλουτίζουμε το αρχιτεκτονικό ερώτημα

πέραν της εργονομίας.

Με άλλα χαρακτηριστικά,

έτσι ώστε η αρχιτεκτονική απάντηση να είναι καλύτερη.

Εδώ θέλω να τονίσω το εξής:

Ο ρόλος της αρχιτεκτονικής είναι να δίνει απαντήσεις.

Οι απαντήσεις είναι εξαρτημένες από το πόσο καλά τέθηκαν οι ερωτήσεις.

Μια καλά διατυπωμένη ερώτηση σημαίνει μια καλύτερη απάντηση.

Και στην περίπτωσή μας: μια καλύτερη αρχιτεκτονική επίλυση.

Έτσι λοιπόν, η δημιουργία μιας μεθοδολογίας,

η οποία εμπλουτιζόταν με περισσότερα ζητήματα,

για τα οποία ο χώρος θα έπρεπε να απευθυνθεί,

οδηγούσαν στο να σχηματοποιηθούν οι χωρικές ανάγκες

γύρω από μία δραστηριότητα, να προσδιοριστούν καλύτερα,

έτσι ώστε η αρχιτεκτονική να έρθει να τις ντύσει.

Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε η λογική του δυναμικού κτιριολογικού προγράμματος,

το οποίο οδήγησε με τη σειρά του

στη δημιουργία μιας διαδικτυακής πλατφόρμας,

όπου οι άνθρωποι, μέσω ενός application που ήδη πιθανότατα χρησιμοποιούν,

όπως το Google Calendar,

να μπορούν να περνάνε τις δραστηριότητες που έχουν

και έτσι να αντιλαμβάνονται καλύτερα τις χωρικές τους ανάγκες

ή τι είδους χώρους χρειάζονται για να γίνουν αυτές καλύτερα.

Και με αυτόν τον τρόπο,

καταρχήν, να αξιολογήσουν τους υπάρχοντες χώρους που έχουν,

αλλά και να προσδιορίσουν καλύτερα τους μελλοντικούς

βάσει των μελλοντικών τους αναγκών.

Αυτή βέβαια η εφαρμογή, δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί

αν δεν έχουμε διάχυτη πληροφορία.

Ανήκω στη γενιά που έζησα όλο το πέρασμα

στη σημερινή ψηφιακή κουλτούρα, ας την πούμε.

Ήμουν 13 χρονών όταν βγήκαν οι πρώτοι προσωπικοί υπολογιστές

και ήμουν, ίσως από τους πρώτους, που ασχολήθηκαν με αυτό.

Μάλιστα, μια δραστηριότητα που ήταν κρυφή,

καθώς δεν ήταν πολύ δημοφιλής εκείνη την εποχή

επειδή είχαμε τις κοπέλες.

Και έζησα όλο το πέρασμα πώς σιγά σιγά άρχισαν να ασχολούνται όλοι.

Μάλιστα, σε τέτοιο βαθμό, που με κάτι φίλους μου από παλιά

συζητούσαμε ότι μάλλον θα πρέπει να σταματήσουμε να ασχολούμαστε

γιατί αυτή η αποδοχή η μαζική είναι περίεργη.

Το ζήτημα είναι ότι αυτά τα δύο, δηλαδή αυτή η ψηφιακή εποχή έφερε σε όλους

δύο, ας πούμε, βασικές έννοιες στη ζωή μας.

Αυτή του αυτοματισμού και αυτή της διασύνδεσης.

[αυτοματισμός + διασύνδεση]

Ο αυτοματισμός είναι κάτι που γίνεται για εμάς χωρίς τη συνδρομή μας.

Δηλαδή είναι κάτι που θεωρείται επωφελές, έχει προγραμματιστεί με αυτόν τον τρόπο

να συμβαίνει χωρίς εμείς να ξοδεύουμε χρόνο και ενέργεια

Η διασύνδεση, από την άλλη, είναι η ικανότητα, με ποικίλους τρόπους,

επικοινωνίας της σύνδεσης με απομακρυσμένους ανθρώπους και μέρη.

Αυτά τα δύο είναι τόσο έντονα σήμερα, τόσο διαδεδομένα, τόσο δεδομένα,

που η απουσία τους πραγματικά μάς είναι δυσάρεστη.

Αυτό σημαίνει ότι οι δύο αυτές τεχνολογίες

είναι απόλυτα λογικό να είναι ενσωματωμένες στο χώρο.

Δηλαδή: είναι ένα λογικό επόμενο βήμα και αυτό οδηγεί στη ρομποτική αρχιτεκτονική.

Η ρομποτική αρχιτεκτονική

-η έρευνα που έχω κάνει και η ασχολία μου με αυτήν-

μού έδειξε με σαφήνεια και βεβαιότητα ότι είναι εφαρμόσιμη.

Δηλαδή τα τεχνικά προβλήματα που θεωρούσα, στην εφαρμογή της

φαίνονταν ότι όλα λύνονται και πραγματικά λύνονται.

Ήμουν ενθουσιασμένος με αυτό.

Στην ουσία είναι το απόγειο της μεταβλητότητας στην αρχιτεκτονική.

Ωραία;

Είναι πραγματικά ο συνδυασμός πολλών ιδεών με διαφορετικές αφετηρίες

που ήρθαν και συμπλήρωσαν ένα γρίφο, ένα παζλ,

το οποίο θεώρησα ότι είχε ολοκληρωθεί,

δηλαδή, είτε από άποψη θεωρίας, μεθοδολογίας ή εφαρμογής,

είχαν στηθεί όλα τα κομμάτια

ώστε η ρομποτική αρχιτεκτονική να είναι εφαρμόσιμη.

Οπότε θεωρούσα ότι μια μεγαλύτερη ιδέα είχε σχηματοποιηθεί και είχε ολοκληρωθεί.

Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος για αυτό που έγραψα και ένα βιβλίο πάνω σε αυτό.

Το θέμα είναι όμως, ότι όπως σας είπα πριν,

οι ιδέες είναι ζωντανές.

Και αυτό ήρθε να μου το αποδείξει κάτι απλό, μια πόρτα.

Θα μου πείτε, τι έκανε μια πόρτα; Άνοιξε.

Θα μου πείτε, τι περίμενες από μια πόρτα;

Έλα ντε! Αυτό σκέφτηκα και εγώ.

Το θέμα είναι ότι αυτή η πόρτα όταν άνοιξε ενώ δούλευα και ήμουν απορροφημένος,

ενοχλήθηκα, ενοχλήθηκα αρκετά.

Μάλιστα στον βαθμό που αυτό άρχισε να με προβληματίζει γιατί συνέβη

και ξαφνικά νομίζω ότι μου ήρθε ίσως μία από τις πιο σημαντικές ιδέες

που είχα σε αυτόν τον τομέα.

Δηλαδή, ότι αν και κάτι θεωρείται χρήσιμο, αναμενόμενο,

ακόμα και να έχουμε ζητήσει εμείς να συμβεί,

αν συμβεί σε λάθος χρονική στιγμή, είναι δυσάρεστο.

Δεν έχει σημασία τι είναι αυτό.

[το παράξενο]

Και αυτό, ξαφνικά, μου χτύπησε εκείνο το καμπανάκι σε κάτι,

που κατά μια έννοια υπόβοσκε, αλλά δεν το έβλεπα.

Δηλαδή ότι ενώ η ρομποτική αρχιτεκτονική δείχνει να έχει τόσα οφέλη,

γιατί δεν είναι διαδεδομένη περισσότερο;

Και κατάλαβα γιατί μπορεί να είναι ενοχλητική.

Αυτό που κάνει την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων

μη ενοχλητική και ευχάριστη,

είναι η ιδιότητα της ενσυναίσθησης και της κατανόησης.

Η ιδιότητα δηλαδή, να καταλάβουμε, να διαβάσουμε μια κατάσταση

και να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας

ώστε να είναι συμβατή με αυτήν την κατάσταση.

Αν κάποιος δεν έχει αυτή την ικανότητα,

συμπεριφέρεται ακριβώς το ίδιο ή παρόμοια σε όλες τις πιθανές καταστάσεις,

τότε δημιουργείται μια αμηχανία που οδηγεί με τη σειρά της

στην υποβίβαση της επικοινωνιακότητας.

Δυστυχώς τα ρομποτικά συστήματα έχουν μια προβλεπόμενη

και συνήθως όμοια συμπεριφορά.

Και αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικό

αν είναι να έχουμε μια χρήση με επαναλαμβανόμενο καθήκον,

όπως να συναρμολογείς κάτι ή να βιδώνεις μια βίδα 24 ώρες το 24ωρο,

αλλά όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους,

αυτό είναι προβληματικό, γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν συχνά

και διάθεση και συμπεριφορά.

Και προκειμένου να είσαι ευχάριστος, θα πρέπει να το ακολουθείς.

Η ενσωμάτωση ενσυναίσθησης και κατανόησης

στα γνωσιακά χαρακτηριστικά ενός ρομποτικού συστήματος,

γέννησε στην ουσία την -ας πω- μεθοδολογία σχεδιασμού

ή ενσωμάτωση τεχνολογίας στην αρχιτεκτονική, Sensponsive,

που προέρχεται από τη λέξη sensibility, που σημαίνει ενσυναίσθηση με κατανόηση,

και responsive που σημαίνει ανταπόκριση.

Ένα τέτοιο σύστημα, λοιπόν, δε θα αντιδράσει ποτέ σε μία κατάσταση

αν πρώτα δεν καταλάβει τη διάθεση των ανθρώπων στο χώρο.

Φυσικά, ένα σύστημα που πραγματικά θα κατανοεί πλήρως όλες τις καταστάσεις

απέχει πολύ από τις δυνατότητές μας.

Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε και πάνω σε αυτό δουλεύουμε,

είναι ανάλογα με τη δραστηριότητα που θέλουμε να ωφελήσουμε

μέσα από την αρχιτεκτονική μας, μελετάμε τους κυρίαρχους παράγοντες.

Εκείνους τους παράγοντες δηλαδή, που την ωφελούν πιο άμεσα.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της εφαρμογής,

πέραν δηλαδή της ικανότητας να καταλαβαίνει τον άνθρωπο,

είναι η διακριτικότητα, δηλαδή αυτό που είπαμε πριν

ότι η συμπεριφορά πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να είναι κατάλληλη στις συνθήκες.

Αυτό σημαίνει, λοιπόν, ότι το σύστημα προσπαθεί

να έχει την κατάλληλη συμπεριφορά, ώστε να είναι το λιγότερο ενοχλητικό.

Να ελαχιστοποιήσει αυτή τη διάσταση και να είναι όσο το δυνατόν μόνο ωφέλιμο.

Τώρα θα μου πείτε πού το εφαρμόζουμε;

Και πώς;

Αυτή τη στιγμή έχουμε δύο βασικές κατευθύνσεις,

στις οποίες δουλεύουμε σε αυτή τη θεωρία.

Η μία αφορά την ενίσχυση της μάθησης.

Στόχος είναι η δημιουργία ενός πρωτότυπου χώρου διαλέξεων,

όπου ο ακροατής μπορεί να διατηρεί την προσοχή του για περισσότερη ώρα

και να μπορεί να μαθαίνει περισσότερα από τη διάλεξη.

Αυτό το πετυχαίνουμε καθώς παρακολουθούμε δύο κρίσιμες παραμέτρους:

Η μία είναι της προσοχής και η άλλη είναι της εγρήγορσης.

Όταν ο βαθμός αυτών των δύο έχει πέσει αρκετά ώστε καταλαβαίνουμε

ότι πιθανότατα οι ακροατές παίρνουν το λιγότερο από αυτή τη διάλεξη,

τότε ενεργοποιείται ένα σύστημα διακριτικών παρεμβάσεων στο χώρο,

τις οποίες έχουμε επιβεβαιώσει πειραματικά στο εργαστήριο,

ότι όταν συμβούν,

ενεργοποιούν το κοινό και αναζωογονούν την προσοχή.

Έτσι με αυτή τη Sensponsive παρέμβαση

καταφέρνουμε οι ακροατές μιας διάλεξης

να πάρουν ό, τι περισσότερο έχει να δώσει αυτή

και το μόνο που μένει είναι η ίδια η διάλεξη να το δώσει.

Η άλλη κατεύθυνση έχει να κάνει με κάτι μεικτό.

Έχει να κάνει με την έννοια της κατοίκησης

και με την έννοια της ψυχολογικής ισορροπίας.

Στόχος αυτής της έρευνας ήταν πώς μπορούμε να αναιρέσουμε

τις αρνητικές επιπτώσεις του ήπιου στρες και κατάθλιψης, πολλές φορές,

που προκαλείται από τους έντονους ρυθμούς ζωής και εργασίας

του σύγχρονου κόσμου.

Για διάφορους λόγους, αυτή η έρευνα εστιάστηκε τελικά

πιο πολύ σε ακραία περιβάλλοντα

και έτσι βρεθήκαμε να μελετάμε και να κατασκευάζουμε

λειτουργικά πρωτότυπα ενός θαλάμου διαβίωσης

για τους αστροναύτες στο διεθνή διαστημικό σταθμό.

[μη κατανοητό]

Ο στόχος αυτού του συστήματος ήταν να καταλάβει τη διάθεση των ανθρώπων μέσα,

έτσι ώστε να αλλάξει τη διαρρύθμιση και τις περιβαλλοντικές συνθήκες,

έτσι ώστε να τους βοηθήσει να ηρεμήσουν, καλύτερα,

να βρεθούν σε μια ψυχολογική ισορροπία,

να ξεκουραστούν περισσότερο και να αντέξουν

τη συνέχεια της αποστολής τους.

Μάλιστα, αυτή η έρευνα μάς άνοιξε μια άλλη πόρτα.

Μας κάλεσαν στη ΝΑΣΑ, στο Χιούστον και ειδικότερα στο Human Research Program,

καθώς αυτή είναι μία από τις ελάχιστες προσεγγίσεις

που προτείνει πραγματικά μία λύση για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής

ανθρώπων σε μακροχρόνιες αποστολές στο διάστημα.

Κάτι δηλαδή που είναι σχεδιασμένο για το κοντινό μέλλον.

Νομίζω ότι όλες αυτές οι ιδέες

και ειδικά τα πλαίσια εφαρμογής στα οποία οδήγησαν,

περιγράφουν πραγματικά ένα παράθυρο στο μέλλον.

Περιγράφουν την εφαρμογή μιας διαδραστικής αρχιτεκτονικής

που σκοπό έχει να δημιουργήσει πραγματικά ωφέλιμα περιβάλλοντα,

τα οποία είναι απαλλαγμένα από τις αρνητικές επιδράσεις.

Γενικά αυτό πιστεύω ότι πρέπει να είναι το όραμα της τεχνολογίας.

Η αισιοδοξία για ένα αύριο, το οποίο θεωρούμε ότι είναι καλύτερο.

Προσωπικά, προκειμένου να διατηρήσω αυτή την οπτική καθαρή,

γράφω μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας.

έτσι ώστε να ζω νοητικά τους κόσμους που θα ήθελα να φτιάξω.

Αλλά το βασικό συστατικό για όλα αυτά είναι οι ιδέες.

Οι ιδέες είναι ζωντανές και πρέπει να διαχέονται.

[ιδέα]

Αφήστε τις ιδέες σας να απλωθούν, να μεγαλώσουν, να εξελιχθούν,

γιατί μόνο μέσα από αυτές

μπορούμε να ζήσουμε τον κόσμο του αύριο, σήμερα.

Ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)

Sensesponive: Η λογική και το συναίσθημα διεισδύουν στο χώρο | Konstantinos Oungrinis | TEDxChania - YouTube Sensesponive: Logik und Emotion durchdringen den Raum | Konstantinos Oungrinis | TEDxChania - YouTube Sensesponive: logic and emotion infiltrate space | Konstantinos Oungrinis | TEDxChania - YouTube Sensesponive: logica ed emozione si infiltrano nello spazio | Konstantinos Oungrinis | TEDxChania - YouTube

Μετάφραση: Maria K. Επιμέλεια: Lucas Kaimaras

Ας μιλήσουμε για τις ιδέες. Let's talk about ideas.

Οι ιδέες είναι ζωντανές. Ideas are alive.

Έρχονται σε εμάς μέσα από ερωτήσεις, εικόνες, They come to us through questions, images, coincidences, even dreams.

συμπτώσεις, ακόμα και όνειρα.

Είναι ελκυστικές. They are attractive.

[Ιδέα] [Idea]

Μας ενθουσιάζουν, μας οδηγούν σε υπέροχους δρόμους, Ideas excite us, they guide us in wonderful roads,

οι οποίοι είναι γεμάτοι προκλήσεις και γεμάτοι αναπάντεχες εξελίξεις. which are full of challenges and full of unexpected incidents.

Μας δίνουν δύναμη, αλλά έχουν και αυτές τη δικιά τους δυναμική. They give us strength, but they too have their own power.

Μια δυναμική που τις βοηθάει να εξελίσσονται A power that enables them to evolve and influence more and more people,

και να επηρεάζουν όλο και περισσότερο κόσμο,

ο οποίος τις ανατροφοδοτεί who reproduce them and thus the excitement and influence

και έτσι διατηρείται αμείωτος ο ενθουσιασμός

και η έμπνευση που αποπνέουν. they produce, remain irreducible.

Παρόλο που ετοίμασα έναν λόγο Although I prepared a speech and I spelled it --

και τον πρόφερα, εύχομαι, αρκετά καλά για να σας τον πω σήμερα, I hope sufficiently well -- so as to talk to you today,

είμαι σίγουρος ότι οι ιδέες και οι συνειρμοί που έρχονται

πιθανότατα θα αποκλίνω από αυτό που ήθελα να πω, presuambly I will diverge from what I wanted to say,

αλλά ας ξεκινήσω και θα δούμε. but let's start and we'll see.

Ο Γερμανός φιλόσοφος Έντμουντ Χούσερλ Edmund Husserl, a German Philosopher,

είχε περιγράψει ότι ο κάθε άνθρωπος είναι το κέντρο του κόσμου. had described that every human is the center of the world.

Και αυτό γιατί αντιλαμβάνεται τον κόσμο με αυτόν ως αφετηρία And this is why he perceives the world with his own self as the starting point

και ως μέτρο σύγκρισης. and as a comparison measure.

Αυτό που περιγράφει το σημείο «νουλ πουνκτ», όπως το ονόμασε, What the Null Punkt, as he named it, describes

είναι ότι κάθε άνθρωπος έχει μια τελείως προσωπική εικόνα του κόσμου, is that every person has a wholly personal image of the world,

η οποία περνάει μέσα από το συναισθηματικό ή λογικό του φίλτρο. which passes through his sentimental or logical filter.

Θα μπορούσαμε ως Έλληνες να πούμε: ανάμεσα στον Απολλώνιο και Διονυσιακό εαυτό του. As Greeks, we could say: between his Apollonian and Dionysian self.

Αυτή η ισορροπία ανάμεσα στις δύο πλευρές μας This balance, between our two sides, has gradually began to subside.

σταδιακά έχει αρχίσει να υποχωρεί.

Και αυτό γιατί αρχίζει να κυριαρχεί η λογική. And this is due to logic.

Παρόλο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο κυρίως με το βίωμα Although we perceive the world mostly with the experience --

-δηλαδή περιγράφουμε μια απόσταση, όχι σε μέτρα, namely we describe a distance, not in meters, but in how much minutes

αλλά σε πόσα λεπτά κάνουμε να την περπατήσουμε-

παρά ταύτα προσπαθούμε όλα να τα εκλογικεύσουμε.

Θα μπορούσαμε να πούμε: να τα τετραγωνοποιήσουμε. We could say, to square it.

Οι ιδέες που με έφεραν σήμερα εδώ αφορούν την αρχιτεκτονική, The ideas that brought me here today have to do with architecture,

αλλά ιδιαίτερα μια αρχιτεκτονική, η οποία προσπαθεί να ικανοποιήσει more specifically an architecture, which attempts to satisfy

τις συνθήκες του σύγχρονου και μελλοντικού ανθρώπου, the conditions of the human of both the present and future,

αλλά μέσα από τη γεφύρωση του συναισθήματος και της λογικής, but through bridging sense and logic,

από τον βιωματικό με τον μετρικό χώρο. from the space of experience and measure.

Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δραστήριος. Modern human is active.

Αυτό το καταλαβαίνουμε από τους έντονους ρυθμούς ζωής We realize this through the fast-paced rhythms of life

και πολλές φορές από τη συχνή αλλαγή του τρόπου της ζωής μας.

Η καθιερωμένη αρχιτεκτονική ακινησία δε μοιάζει να ικανοποιεί αυτή τη συνθήκη. The established architectural immobility doesn't seem to satisfy this convention.

Και για αυτό η πρώτη ιδέα, για την οποία θα σας μιλήσω, είναι η ευελιξία. And this is why the first idea I am going to talk about is flexibility.

Η ευελιξία δεν είναι κάτι καινούριο - Flexibility isn't something new --

και εγώ προσωπικά πολλές φορές την είχα εφαρμόσει personally I had applied it multiple times

μέσα σε ένα αρχιτεκτονικό πλαίσιο, είτε σαν έρευνα, είτε σαν πρακτική. inside an architectural frame, either at research or practice.

Αλλά την πραγματική της διάσταση την κατάλαβα από μία άλλη ενασχόληση. But I realized its real dimension through another occupation.

Ως σκηνογράφος και βοηθός σκηνοθέτη στο ερασιτεχνικό θέατρο στο οποίο ανήκα. As set designer and assistant director in the amateur theater I was registered.

Εκεί, κυρίως λόγω [μη κατανοητό], αλλά και λόγω της πρόκλησης There, due to the challenge

να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον με το πιο μεγάλο αντίκτυπο of creating the appropriate environment with as much effect as possible

με το μικρότερο κόστος, πολλές φορές έφτιαχνα τα σκηνικά with the lowest cost, occasionally I set the scenery

με πολυ-λειτουργικά αντικείμενα. with multi-functional objects.

Δηλαδή αντικείμενα, τα οποία ανάλογα με το πώς τοποθετούνταν στον χώρο Namely objects, which depending on their location and orientation in space

και τι προσανατολισμό είχαν δημιούργησαν μια τελείως διαφορετική αίσθηση.

Την αίσθηση που ήταν απαραίτητη για να μεταδοθεί αυτή η αίσθηση The sense that was necessary in order the sense

που ήθελε η θεατρική παράσταση. that the theatrical play needed to be transmitted.

Αυτή ακριβώς τη διάσταση, δηλαδή το πώς καταλαβαίνουμε το περιβάλλον διαφορετικά, Exactly this dimension, namely how we comprehend environment differently,

θεώρησα ότι ως βασικό στοιχείο της μεταβλητότητας, ήταν κάτι που έψαξα I thought that it was the basic element of volatility -- it was something I sought

και νομίζω κατανόησα αρκετά ώστε να με οδηγήσει σταδιακά and I think I understood it enough so as to gradually lead me

στη δημιουργία μιας θεωρίας που βελτιστοποιούσε to the creation of a theory that would optimize

τη χρήση του χώρου στον χρόνο. the use of space in time.

Δηλαδή, μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το χώρο όσο καλύτερα γίνεται στο χρόνο, Namely, we could use space as good as possible in time,

ώστε να μην έχουμε σπατάλη σε αυτό. so as not to cause waste.

Αυτό ονομάστηκε spatial economy ή χωρική οικονομία. This was named as spatial economy.

Η ενασχόληση όμως με το θέατρο, η αλήθεια είναι με οδήγησε έτσι My engagement in theater really led me in something else I had in mind:

σε κάτι άλλο, το οποίο με απασχολούσε: Τη θέση του ανθρώπου στην αρχιτεκτονική.

Η θέση του ανθρώπου, θεωρητικά, είναι στο επίκεντρο στον σχεδιασμό. Theoretically in design, human's place is at the center.

Παρά ταύτα, αυτό που διαπίστωσα είναι ότι περισσότερο συμμετέχει ως διαστάσεις. However, what I found out is that it is more of a dimensional issue.

Και όχι ως βίωμα. And not an experiential one.

Στη σκηνοθεσία και στη σκηνογραφία, βάση είναι μια δράση, μια δραστηριότητα, In filmmaking and stage design, the base is an action, an activity,

και ο άνθρωπος είναι πάντα επίκεντρο σε αυτό. and human is always at the center of it.

Ο χώρος τον συμπληρώνει. Τον συμπληρώνει σαν έκφραση, Space is complementary to human. Space complements him as an expression,

τον συμπληρώνει σαν γενικότερη αίσθηση. it complements him generally as a sense.

Και εδώ μου γεννήθηκε μια άλλη ιδέα. And so another idea was born in me.

Ότι η αρχιτεκτονική, μάλλον θα έπρεπε να ασχολείται περισσότερο That architecture should ideally deal more with this sense,

με αυτή την αίσθηση, με αυτό το βίωμα, να βγαίνει μέσα από τη δραστηριότητα,

και όχι με κάποιον άλλον τρόπο. and not in another way.

Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε -ή μάλλον, γιατί αυτό ήταν κάτι που ήδη λειτουργούσε- So, a new notion was born --

ήταν το activity-based design, δηλαδή ο σχεδιασμός βάσει της δραστηριότητας. the activity-based design, namely design based in activity.

Αυτή είναι μια κατεύθυνση σχεδιασμού This is a design direction

που έχει μια ποιοτική διαφορά από το συνηθισμένο σχεδιασμό. that is qualitatively different from the ordinary design.

Ότι: δεν καταλαβαίνει τη δραστηριότητα In that it doesn't contain activity

ως αποσπασματική χρήση, κάτι που οδηγεί στην εργονομία, as a sporadic use, which leads to ergonomics,

αλλά ως σύνολο. but as a whole.

Ως κάτι, το οποίο έχει ένα χρονικό αποτύπωμα

και διαφοροποιείται βιωματικά ανάλογα με τον χρόνο. and differentiates itself experientially taking into account time.

Αυτό το πράγμα, αυτή η διάσταση, αυτή η οπτική, This thing, this dimension, this perspective

σημαίνει ότι εμπλουτίζουμε το αρχιτεκτονικό ερώτημα means that we enrich the architectural question

πέραν της εργονομίας. beyond ergonomics.

Με άλλα χαρακτηριστικά, With other characteristics,

έτσι ώστε η αρχιτεκτονική απάντηση να είναι καλύτερη. so as the architectural response to be as good as possible.

Εδώ θέλω να τονίσω το εξής: Now I want to point out the following:

Ο ρόλος της αρχιτεκτονικής είναι να δίνει απαντήσεις. The role of architecture is to give answers.

Οι απαντήσεις είναι εξαρτημένες από το πόσο καλά τέθηκαν οι ερωτήσεις. The answers depend on how good the questions are.

Μια καλά διατυπωμένη ερώτηση σημαίνει μια καλύτερη απάντηση. A well-articulated question evokes a better answer.

Και στην περίπτωσή μας: μια καλύτερη αρχιτεκτονική επίλυση. And in our case, a better architectural solution.

Έτσι λοιπόν, η δημιουργία μιας μεθοδολογίας, So, the creation of a methodology,

η οποία εμπλουτιζόταν με περισσότερα ζητήματα, that would be enriched with more issues,

για τα οποία ο χώρος θα έπρεπε να απευθυνθεί, which had to be addressed through space,

οδηγούσαν στο να σχηματοποιηθούν οι χωρικές ανάγκες led to the formation of spatial necessities

γύρω από μία δραστηριότητα, να προσδιοριστούν καλύτερα, around an activity, to their better definition,

έτσι ώστε η αρχιτεκτονική να έρθει να τις ντύσει. so as architecture to cover them.

Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε η λογική του δυναμικού κτιριολογικού προγράμματος, So this created the logic of the capacity building program,

το οποίο οδήγησε με τη σειρά του which in turn led to the creation of an online platform,

στη δημιουργία μιας διαδικτυακής πλατφόρμας,

όπου οι άνθρωποι, μέσω ενός application που ήδη πιθανότατα χρησιμοποιούν, where people, through an application that is probably already used,

όπως το Google Calendar, such as Google Calendar,

να μπορούν να περνάνε τις δραστηριότητες που έχουν to be able to pass their activities

και έτσι να αντιλαμβάνονται καλύτερα τις χωρικές τους ανάγκες and thus to realize better their spatial needs

ή τι είδους χώρους χρειάζονται για να γίνουν αυτές καλύτερα. or what spaces they need to be more appropriate.

Και με αυτόν τον τρόπο, And in this way, initially to evaluate the present spaces they have,

καταρχήν, να αξιολογήσουν τους υπάρχοντες χώρους που έχουν,

αλλά και να προσδιορίσουν καλύτερα τους μελλοντικούς but also to better define the future spaces

βάσει των μελλοντικών τους αναγκών. according to their future needs.

Αυτή βέβαια η εφαρμογή, δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί Of course this application could not have become reality

αν δεν έχουμε διάχυτη πληροφορία. if we don't have diffused information.

Ανήκω στη γενιά που έζησα όλο το πέρασμα I belong to the generation who experienced

στη σημερινή ψηφιακή κουλτούρα, ας την πούμε. all the transformation to the modern digital culture, let's say.

Ήμουν 13 χρονών όταν βγήκαν οι πρώτοι προσωπικοί υπολογιστές I was 13 years old when the first personal computers emerged

και ήμουν, ίσως από τους πρώτους, που ασχολήθηκαν με αυτό. and I was, perhaps, one of the very first humans

Μάλιστα, μια δραστηριότητα που ήταν κρυφή, Indeed an activity which was secret, as it wasn't very popular at that time

καθώς δεν ήταν πολύ δημοφιλής εκείνη την εποχή

επειδή είχαμε τις κοπέλες. because of girls.

Και έζησα όλο το πέρασμα πώς σιγά σιγά άρχισαν να ασχολούνται όλοι. And I experienced all the transformation of how everyone slowly started

Μάλιστα, σε τέτοιο βαθμό, που με κάτι φίλους μου από παλιά In such an extent that with some of my old friends

συζητούσαμε ότι μάλλον θα πρέπει να σταματήσουμε να ασχολούμαστε we were discussing that we probably have to stop to deal with this

γιατί αυτή η αποδοχή η μαζική είναι περίεργη. because this mass appeal is strange.

Το ζήτημα είναι ότι αυτά τα δύο, δηλαδή αυτή η ψηφιακή εποχή έφερε σε όλους The thing is that these two issues,

δύο, ας πούμε, βασικές έννοιες στη ζωή μας.

Αυτή του αυτοματισμού και αυτή της διασύνδεσης. The notion of automatism and the notion of inter-connectivity.

[αυτοματισμός + διασύνδεση] [automatism + connectivity]

Ο αυτοματισμός είναι κάτι που γίνεται για εμάς χωρίς τη συνδρομή μας. Automatism is something that occurs for us without our participation.

Δηλαδή είναι κάτι που θεωρείται επωφελές, έχει προγραμματιστεί με αυτόν τον τρόπο

να συμβαίνει χωρίς εμείς να ξοδεύουμε χρόνο και ενέργεια

Η διασύνδεση, από την άλλη, είναι η ικανότητα, με ποικίλους τρόπους,

επικοινωνίας της σύνδεσης με απομακρυσμένους ανθρώπους και μέρη. of communication of the connection with far-flung people and places.

Αυτά τα δύο είναι τόσο έντονα σήμερα, τόσο διαδεδομένα, τόσο δεδομένα, These two are so intense nowadays,

που η απουσία τους πραγματικά μάς είναι δυσάρεστη.

Αυτό σημαίνει ότι οι δύο αυτές τεχνολογίες This means that these two technologies

είναι απόλυτα λογικό να είναι ενσωματωμένες στο χώρο. it is absolutely logical to be embedded in space.

Δηλαδή: είναι ένα λογικό επόμενο βήμα και αυτό οδηγεί στη ρομποτική αρχιτεκτονική. It is a reasonable next step, which leads in robotic architecture.

Η ρομποτική αρχιτεκτονική The robotic architecture

-η έρευνα που έχω κάνει και η ασχολία μου με αυτήν- -- my research and my engagement in it --

μού έδειξε με σαφήνεια και βεβαιότητα ότι είναι εφαρμόσιμη. clearly and assuredly showed me that it is applicable.

Δηλαδή τα τεχνικά προβλήματα που θεωρούσα, στην εφαρμογή της The technical problems which I had detected

φαίνονταν ότι όλα λύνονται και πραγματικά λύνονται. are all solved in application.

Ήμουν ενθουσιασμένος με αυτό. I was really excited with this.

Στην ουσία είναι το απόγειο της μεταβλητότητας στην αρχιτεκτονική. Essentially, it is the zenith of volatility in architecture.

Ωραία; Everything understood?

Είναι πραγματικά ο συνδυασμός πολλών ιδεών με διαφορετικές αφετηρίες It is really the combination of multiple ideas

που ήρθαν και συμπλήρωσαν ένα γρίφο, ένα παζλ,

το οποίο θεώρησα ότι είχε ολοκληρωθεί, which I thought was complete,

δηλαδή, είτε από άποψη θεωρίας, μεθοδολογίας ή εφαρμογής, I mean whether from the aspect of theory, methodology or application,

είχαν στηθεί όλα τα κομμάτια all the pieces were there such as the robotic architecture to be applicable.

ώστε η ρομποτική αρχιτεκτονική να είναι εφαρμόσιμη.

Οπότε θεωρούσα ότι μια μεγαλύτερη ιδέα είχε σχηματοποιηθεί και είχε ολοκληρωθεί. So I thought that a bigger idea had been formed and had been completed.

Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος για αυτό που έγραψα και ένα βιβλίο πάνω σε αυτό. I was so excited about this that I also wrote a book on this.

Το θέμα είναι όμως, ότι όπως σας είπα πριν, However, the point is that as I told you before, ideas are alive.

οι ιδέες είναι ζωντανές.

Και αυτό ήρθε να μου το αποδείξει κάτι απλό, μια πόρτα. And the proof was delivered to me by a simple thing, a door.

Θα μου πείτε, τι έκανε μια πόρτα; Άνοιξε. Now you could ask, what a door did?

Θα μου πείτε, τι περίμενες από μια πόρτα; You could also ask: did you expect anything else?

Έλα ντε! Αυτό σκέφτηκα και εγώ.

Το θέμα είναι ότι αυτή η πόρτα όταν άνοιξε ενώ δούλευα και ήμουν απορροφημένος, The point is that when this door opened while I was working and I was preoccupied,

ενοχλήθηκα, ενοχλήθηκα αρκετά. I was disturbed. I felt really disturbed.

Μάλιστα στον βαθμό που αυτό άρχισε να με προβληματίζει γιατί συνέβη To the extent that I started being concerned

και ξαφνικά νομίζω ότι μου ήρθε ίσως μία από τις πιο σημαντικές ιδέες

που είχα σε αυτόν τον τομέα. that had to do with this sector.

Δηλαδή, ότι αν και κάτι θεωρείται χρήσιμο, αναμενόμενο, And this is that although something is considered to be useful, expected,

ακόμα και να έχουμε ζητήσει εμείς να συμβεί, even though we have asked for it to be done,

αν συμβεί σε λάθος χρονική στιγμή, είναι δυσάρεστο. if it occurs in the wrong moment, it is unpleasant.

Δεν έχει σημασία τι είναι αυτό. It doesn't matter what this is.

[το παράξενο] [the uncanny]

Και αυτό, ξαφνικά, μου χτύπησε εκείνο το καμπανάκι σε κάτι, And this all of a sudden rang the bell in something

που κατά μια έννοια υπόβοσκε, αλλά δεν το έβλεπα. that in a sense existed, but I could not see it.

Δηλαδή ότι ενώ η ρομποτική αρχιτεκτονική δείχνει να έχει τόσα οφέλη, While robotic architecture seems to have enough benefits,

γιατί δεν είναι διαδεδομένη περισσότερο; why isn't so expanded?

Και κατάλαβα γιατί μπορεί να είναι ενοχλητική. And I realized why it may be disturbing.

Αυτό που κάνει την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων What makes human communication

μη ενοχλητική και ευχάριστη,

είναι η ιδιότητα της ενσυναίσθησης και της κατανόησης. is the property of empathy and understanding.

Η ιδιότητα δηλαδή, να καταλάβουμε, να διαβάσουμε μια κατάσταση The property to understand, to read a situation

και να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας and adjust our behavior such as to be compatible with this situation.

ώστε να είναι συμβατή με αυτήν την κατάσταση.

Αν κάποιος δεν έχει αυτή την ικανότητα, If someone doesn't have this ability, he behaves the same or similarly

συμπεριφέρεται ακριβώς το ίδιο ή παρόμοια σε όλες τις πιθανές καταστάσεις,

τότε δημιουργείται μια αμηχανία που οδηγεί με τη σειρά της

στην υποβίβαση της επικοινωνιακότητας. to the degradation of communication ability.

Δυστυχώς τα ρομποτικά συστήματα έχουν μια προβλεπόμενη Unfortunately, the robotic systems

και συνήθως όμοια συμπεριφορά.

Και αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικό And this can be great if it is to have a use

αν είναι να έχουμε μια χρήση με επαναλαμβανόμενο καθήκον, if we are to have a use with a recurring duty,

όπως να συναρμολογείς κάτι ή να βιδώνεις μια βίδα 24 ώρες το 24ωρο, like putting together something or bolting a bolt 24/7,

αλλά όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους,

αυτό είναι προβληματικό, γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν συχνά this is problematic because people often change

και διάθεση και συμπεριφορά. both mood and behavior.

Και προκειμένου να είσαι ευχάριστος, θα πρέπει να το ακολουθείς. And in order to be pleasant, you have to follow it.

Η ενσωμάτωση ενσυναίσθησης και κατανόησης The incorporation of empathy and understanding

στα γνωσιακά χαρακτηριστικά ενός ρομποτικού συστήματος, in the cognitive elements of a robotic system,

γέννησε στην ουσία την -ας πω- μεθοδολογία σχεδιασμού essentially gave birth to the, let's say, design methodology

ή ενσωμάτωση τεχνολογίας στην αρχιτεκτονική, Sensponsive, or technology incorporation in architecture, Sensponsive,

που προέρχεται από τη λέξη sensibility, που σημαίνει ενσυναίσθηση με κατανόηση, that comes from the word sensibility, which means empathy with understanding,

και responsive που σημαίνει ανταπόκριση. and responsive which means reciprocation.

Ένα τέτοιο σύστημα, λοιπόν, δε θα αντιδράσει ποτέ σε μία κατάσταση So such a system will never react to a situation

αν πρώτα δεν καταλάβει τη διάθεση των ανθρώπων στο χώρο. unless it first and foremost understands the mood of humans in space.

Φυσικά, ένα σύστημα που πραγματικά θα κατανοεί πλήρως όλες τις καταστάσεις Of course, a system that will really comprehend totally all the situations

απέχει πολύ από τις δυνατότητές μας. is to a great extend out of reach.

Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε και πάνω σε αυτό δουλεύουμε, What we can do, however, and it's where we work on,

είναι ανάλογα με τη δραστηριότητα που θέλουμε να ωφελήσουμε is depending on the activity we want to benefit

μέσα από την αρχιτεκτονική μας, μελετάμε τους κυρίαρχους παράγοντες. through our architecture, to study the dominant factors.

Εκείνους τους παράγοντες δηλαδή, που την ωφελούν πιο άμεσα. Those factors, namely, that benefit it more directly.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της εφαρμογής, Another characteristic of this application,

πέραν δηλαδή της ικανότητας να καταλαβαίνει τον άνθρωπο, apart from the ability to understand the individual,

είναι η διακριτικότητα, δηλαδή αυτό που είπαμε πριν is the discretion, what we said before that the behavior must be such that

ότι η συμπεριφορά πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να είναι κατάλληλη στις συνθήκες.

Αυτό σημαίνει, λοιπόν, ότι το σύστημα προσπαθεί Well, this means that the system attempts to have the appropriate behavior,

να έχει την κατάλληλη συμπεριφορά, ώστε να είναι το λιγότερο ενοχλητικό.

Να ελαχιστοποιήσει αυτή τη διάσταση και να είναι όσο το δυνατόν μόνο ωφέλιμο. To minimize this dimension and to be as much as possible only beneficial.

Τώρα θα μου πείτε πού το εφαρμόζουμε; Now you may say: where is it applied?

Και πώς; And how?

Αυτή τη στιγμή έχουμε δύο βασικές κατευθύνσεις, At the moment we have two basic directions,

στις οποίες δουλεύουμε σε αυτή τη θεωρία. in which we work on this theory.

Η μία αφορά την ενίσχυση της μάθησης. The one has to do with the enhancing of learning.

Στόχος είναι η δημιουργία ενός πρωτότυπου χώρου διαλέξεων, The aim is the creation of a unique auditorium,

όπου ο ακροατής μπορεί να διατηρεί την προσοχή του για περισσότερη ώρα where the spectator could retain attention for an extensive amount of time

και να μπορεί να μαθαίνει περισσότερα από τη διάλεξη. and to be able to learn more things from the lecture.

Αυτό το πετυχαίνουμε καθώς παρακολουθούμε δύο κρίσιμες παραμέτρους: This is achieved while following two critical parameters.

Η μία είναι της προσοχής και η άλλη είναι της εγρήγορσης. The one has to to with attention and the other one with wakefulness.

Όταν ο βαθμός αυτών των δύο έχει πέσει αρκετά ώστε καταλαβαίνουμε When the grade of these two has fallen enough so that we understand

ότι πιθανότατα οι ακροατές παίρνουν το λιγότερο από αυτή τη διάλεξη, that probably the spectators are not so into this lecture,

τότε ενεργοποιείται ένα σύστημα διακριτικών παρεμβάσεων στο χώρο, then a system

τις οποίες έχουμε επιβεβαιώσει πειραματικά στο εργαστήριο, having been experimentally confirmed in the laboratory

ότι όταν συμβούν, that when occurred, they activate the audience

ενεργοποιούν το κοινό και αναζωογονούν την προσοχή.

Έτσι με αυτή τη Sensponsive παρέμβαση Thus, with this Sensponsive intervention

καταφέρνουμε οι ακροατές μιας διάλεξης we succeed in helping the spectators of a lecture

να πάρουν ό, τι περισσότερο έχει να δώσει αυτή to get more out of it

και το μόνο που μένει είναι η ίδια η διάλεξη να το δώσει. and the only thing that remains is the lecture itself, to give it.

Η άλλη κατεύθυνση έχει να κάνει με κάτι μεικτό. The other direction has to do with something mixed.

Έχει να κάνει με την έννοια της κατοίκησης It has to do with the notion of residence

και με την έννοια της ψυχολογικής ισορροπίας. and with the notion of psychological balance.

Στόχος αυτής της έρευνας ήταν πώς μπορούμε να αναιρέσουμε The target of this research was how we can undo

τις αρνητικές επιπτώσεις του ήπιου στρες και κατάθλιψης, πολλές φορές, the negative implications of mild stress and depression occasionally,

που προκαλείται από τους έντονους ρυθμούς ζωής και εργασίας that are caused by the fast-paced life and work

του σύγχρονου κόσμου. of the modern world.

Για διάφορους λόγους, αυτή η έρευνα εστιάστηκε τελικά For several reasons, this research was eventually focused

πιο πολύ σε ακραία περιβάλλοντα more in edgy environments

και έτσι βρεθήκαμε να μελετάμε και να κατασκευάζουμε and so we came to study and construct

λειτουργικά πρωτότυπα ενός θαλάμου διαβίωσης functional prototypes of a living chamber

για τους αστροναύτες στο διεθνή διαστημικό σταθμό. for the astronauts in the International Space Station.

[μη κατανοητό]

Ο στόχος αυτού του συστήματος ήταν να καταλάβει τη διάθεση των ανθρώπων μέσα, The aim of this system was

έτσι ώστε να αλλάξει τη διαρρύθμιση και τις περιβαλλοντικές συνθήκες, so that to change the layout and the environmental conditions,

έτσι ώστε να τους βοηθήσει να ηρεμήσουν, καλύτερα, such as to help them better calm, to reach a psychological balance,

να βρεθούν σε μια ψυχολογική ισορροπία,

να ξεκουραστούν περισσότερο και να αντέξουν to rest more and endure the rest of their mission.

τη συνέχεια της αποστολής τους.

Μάλιστα, αυτή η έρευνα μάς άνοιξε μια άλλη πόρτα. Indeed this study opened another door for us.

Μας κάλεσαν στη ΝΑΣΑ, στο Χιούστον και ειδικότερα στο Human Research Program, We were invited by NASA, in Houston

καθώς αυτή είναι μία από τις ελάχιστες προσεγγίσεις since this is one of the few approaches that really suggests a solution

που προτείνει πραγματικά μία λύση για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής

ανθρώπων σε μακροχρόνιες αποστολές στο διάστημα. of people that go on long-term missions to space.

Κάτι δηλαδή που είναι σχεδιασμένο για το κοντινό μέλλον. It is something which is designed to happen in the near future.

Νομίζω ότι όλες αυτές οι ιδέες I think that all these ideas

και ειδικά τα πλαίσια εφαρμογής στα οποία οδήγησαν, and particularly the application frames that were their consequences,

περιγράφουν πραγματικά ένα παράθυρο στο μέλλον. really describe a window in the future.

Περιγράφουν την εφαρμογή μιας διαδραστικής αρχιτεκτονικής They describe the application of an interactive architecture

που σκοπό έχει να δημιουργήσει πραγματικά ωφέλιμα περιβάλλοντα, that aims to create really beneficial environments,

τα οποία είναι απαλλαγμένα από τις αρνητικές επιδράσεις. which are free from the negative effects.

Γενικά αυτό πιστεύω ότι πρέπει να είναι το όραμα της τεχνολογίας. Generally, I believe that this must be the vision of technology.

Η αισιοδοξία για ένα αύριο, το οποίο θεωρούμε ότι είναι καλύτερο. The optimism for a future, which is regarded as the best.

Προσωπικά, προκειμένου να διατηρήσω αυτή την οπτική καθαρή, Personally, in order to keep this perspective clean,

γράφω μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. I write science fiction stories, so as to mentally experience

έτσι ώστε να ζω νοητικά τους κόσμους που θα ήθελα να φτιάξω.

Αλλά το βασικό συστατικό για όλα αυτά είναι οι ιδέες. But the basic component for all these are the ideas.

Οι ιδέες είναι ζωντανές και πρέπει να διαχέονται. The ideas are alive and must be diffused.

[ιδέα]

Αφήστε τις ιδέες σας να απλωθούν, να μεγαλώσουν, να εξελιχθούν, Let your ideas spread out, grow, evolve,

γιατί μόνο μέσα από αυτές because only through them,

μπορούμε να ζήσουμε τον κόσμο του αύριο, σήμερα. we can live the world of tomorrow, today.

Ευχαριστώ πολύ. Thank you very much.

(Χειροκρότημα) (Applause)