Μαθηματικά | Συμπλήρωμα έως το 100 | Β' Δημοτικού Επ. 4
Καλημέρα σας!
Δευτεράκια ,σήμερα η σειρά σας!
Πάμε να δούμε παρεούλα συμπληρώματα,
δηλαδή τι θα συμπληρώσουμε στα νούμερα που ήδη έχουμε,
για να φτάσουμε στον στόχο μας.
Πριν όμως το κάνουμε αυτό,
πάμε πρώτα να θυμηθούμε τους βασικούς μας αριθμούς.
Θα μετρήσουμε ως την πρώτη δεκάδα.
Πάμε να το κάνουμε μαζί.
Μηδέν.
Τα βάζω στην αριθμογραμμή, βλέπεις, ε;
Ένα.
Για να μην κολλήσουν θα ανέβω πάνω.
Μετράς κι εσύ;
Δύο.
Τρία.
Τέσσερα.
Πέντε.
Έξι.
Επτά.
Οχτώ.
Εννέα.
Δέκα.
Και τώρα μαγικά,
από μονοψήφια τα αριθμάκια μας,
θα τα κάνω διψήφια.
Ε, αυτό είναι ήδη διψήφιος και θα γίνει τριψήφιος.
Πώς;
Με ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό.
Δέκα.
Είκοσι.
Τριάντα.
Σαράντα.
Πενήντα.
Εξήντα.
Εβδομήντα.
Ογδόντα.
Ενενήντα.
Εκατό!
Αυτές είναι οι στρογγυλές μας δεκάδες.
Δηλαδή, οι δεκάδες που λήγουν σε μηδενικούλι.
Τα νουμεράκια που λήγουν σε μηδενικούλι καλύτερα.
Είναι σκαλοπάτια δυνατά, σταθερά, στιβαρά...
και μπορούν να αντέξουν το βάρος μας.
Πάμε λοιπόν να δούμε,
πώς θα παίξουμε αυτό το παιχνίδι του κρυμμένου αριθμού.
Με πραξούλες που θα γράψω ευθύς αμέσως.
24 και πόσο μέχρι το 40;
Και... Τι άλλο έχω γράψει;
Α! Είμαστε στο 38 και θέλουμε να φτάσουμε στο 62.
Για πάμε να δούμε τι θα δούμε!
Αρχικά καταλαβαίνουμε όλοι ότι με έναν πήδο,
δεν μπορούμε να κάνουμε τόσο μεγάλο άλμα,
και από το 24 που είναι ανάμεσα στο 20 και στο 30, κάπου εδώ, ας πούμε,
να πηδήξουμε στο 40 που είναι ο στόχος.
Τι θα κάνουμε λοιπόν;
Θα πατήσουμε στο στρογγυλό σκαλοπάτι ανεβαίνοντας.
Θα πατήσουμε στη στρογγυλή μας τη δεκάδα.
Είμαστε στο 24.
Είναι κάπου εδώ, ανάμεσα στο 20 και στο 30.
Ανεβαίνοντας η πρώτη στρογγυλή δεκάδα που συναντώ είναι το 30.
Έρχομαι λοιπόν και σκέφτομαι, το 24 πόσα θέλει για να γίνει 30.
Είναι σαν να σκέφτομαι, το 4 πόσα θέλει για να γίνει 10.
4 + 6 = 10.
Άρα 24 + 6 = 30.
Τα σημειώνω εδώ, σε ένα μπαλονάκι, για να μην τα ξεχάσω.
Φτάσαμε στο 30.
Τέλεια! Μεγάλο στρογγυλό σκαλοπάτι. Μας αντέχει.
30. Στόχος; Το 40. Για να φτάσω από το 30 στο 40,
δεν έχω παρά να πηδήξω μία ολόκληρη δεκάδα.
Δηλαδή, ένα δεκαράκι.
Και μόλις έφτασα στο στόχο μου, δηλαδή το 40.
Τι έβαλα;
Για να δούμε στα μπαλόνια.
6 + 10, 10 στο μυαλό και άλλα 6, 16.
Βήμα - βήμα, με πάτημα στη στρογγυλή μας τη δεκάδα.
Πάμε εδώ κάτω.
38 και πόσο για το 62;
Η απόσταση είναι μεγάλη.
38...
Είναι ανάμεσα στο 30 και στο 40.
62.
Ανάμεσα στο εξήντα και στο εβδομήντα.
Κάπου εδώ. Ε, όλη αυτή η απόσταση με έναν πήδο δεν καλύπτεται.
Δεν είμαστε βατράχια!
Πατάμε στη στρογγυλή μας τη δεκάδα.
38.
Νάτο! Ανάμεσα στο 30 και στο 40.
Πόσα θέλει το 38 για να γίνει στρογγυλό;
Να πατήσουμε στη δεκάδα.
Είναι μετά το 40.
8 + 2 = 10, άρα 38 + 2 = 40.
Και πατάμε στο 40. Να 'μαστε!
Φτάσαμε στον στόχο;
Όχι! Ο στόχος είναι το 62.
Ανεβαίνουμε λοιπόν!
40 + 10 = 50, επόμενη στρογγυλή δεκάδα που μας αντέχει.
50 + 10 = 60.
Νάτο το 60 που θέλουμε.
Δεν φτάσαμε όμως ακόμα στον στόχο.
Ο στόχος μας είναι το 62.
Άρα δίνουμε, 60 για το 62, άλλα 2.
Τι βάλαμε λοιπόν; Πάμε να αθροίσουμε.
Δύο δεκάδες, 10 + 10 = 20.
Δύο - δύο. 20 + 2 = 22.
Και άλλα δύο; 24 (22 + 2 = 24).
38 + 24 = 62.
Υπολογίσαμε με πάτημα στη δεκάδα.
Δηλαδή, πατώντας στα στρογγυλά μας σκαλοπάτια.
Θα σας δείξω κι άλλους τρόπους όμως γιατί...
τα μαθηματικά είναι μαγικά και κάθε μυαλουδάκι σκέφτεται αλλιώς.
Κι εσείς θα κρατήσετε αυτόν που αγαπάτε, που σας φαίνεται πιο εύκολος,
που σας αρέσει, βρε παιδί μου, περισσότερο!
22 και πόσο για το 42;
Και... Τι ετοίμασα;
46 και πόσο για το 70;
Ορίστε και τα κουτάκια μας.
Τα κρυμμένα αριθμάκια μας.
Και πάμε!
Ε, τώρα θα γίνουμε βάτραχοι!
Και δεν θα περπατάμε απλά αλλά θα πηδάμε!
Μεγάλο βήμα κάνουν οι βάτραχοι, δεκαράκια θα πηδάμε.
Έτσι λέγεται και ο τρόπος μας.
Ανεβαίνουμε με δεκαράκια.
Είκοσι δύο. Πόσα είπαμε; Δεκαράκια. Για πάμε!
Το 22 είναι κάπου εδώ.
Θα δώσουμε 10 και θα πάμε...
Αν δώσουμε 10 τι θα αλλάξει;
Η μονάδα ίδια, αλλαγή μόνο στη δεκάδα.
22 + 10 = 32.
Το κρατάμε. Φτάσαμε στον στόχο;
'Όχι! Έχουμε κι άλλο βήμα.
32 και άλλα 10; Είπαμε είμαστε βατράχια πηδάμε δεκαράκια.
Τριάντα δύο που ήμασταν με τα πρώτα δέκα που βάλαμε...
και άλλα δέκα, τσουπ φτάσαμε στον στόχο!
Στο νούφαρο!
10 + 10 = 20.
Πηδάμε, σταματάμε.
46 και πόσο για το 70;
Είμαστε βάτραχοι, σας ξαναλέω, πηδάμε με δεκαράκια.
Δίνουμε το πρώτο.
46 και δέκα επάνω...
Αλλάζω δεκάδα.
Πάω στο 50 και το 6 το κρατάω. 56 (50 + 6 = 56).
Φτάσαμε; Έχουμε δρόμο ακόμα.
Δίνω άλλα δέκα.
Και από το 56 αλλάζω δεκάδα και φτάνω στο 66! (56 + 10 = 66).
Το κρατάμε το εξαράκι.
Πάμε να δώσουμε άλλα δέκα.
66 + 10 = ...πάμε στο 70 και κρατάμε το 6. 76.
Ωχ! Το ξεπεράσαμε.
Άρα από το 66 δεν μπορώ να δώσω άλλο δεκαράκι,
γιατί κάνω τεράστιο άλμα...
και ξεπερνάω τον στόχο μου.
Το σβήνω λοιπόν αυτό από εδώ.
Κρατάω το... Πού ήμουνα;
46 + 10 = 56.
Και άλλα δέκα, 66.
Βάζω το 66 στον νου και ανεβαίνω μέχρι το 70.
Το 66 για να γίνει 70 θέλει άλλα...
6 + 4 = 10.
66 + 4 = 70.
Άλλα λοιπόν, 10 + 10 = 20, 20 + 4 = 24.
Ε, τώρα, άμα σου πω ότι σου έχω κι άλλο τρόπο, τι θα πεις;
Δεν θες να κάνεις πάτημα στη δεκάδα, να πατήσεις πάνω στο στρογγυλό σου σκαλοπάτι.
Δεκτό!
Δεν θέλεις να γίνεις βατράχι, δεν τα συμπαθείς,
βρε παιδί μου, και θέλεις να ανέβεις δέκα - δέκα.
ΟΚ! Δεκτό!
Ε, πάμε σε επόμενο τρόπο!
39 και πόσα για το 70;
23 και πόσα για το 45;
Ορίστε και τα τετραγωνάκια μας.
Τα κουτάκια μας.
Δεν μου αρέσει να πατάω σε στρογγυλές δεκάδες,
δεν μου αρέσει να πηδάω με δεκαράκια. Τι θα κάνω;
Θα κάνω αφαίρεση.
Η αφαίρεση λύνει τα πάντα.
Λύνει και την πρόσθεση, λύνει και την αφαίρεση.
Και μάλιστα θα κάνω μία αστεία αφαίρεση,
γιατί θα έρθω και θα βάλω "κερατάκια",
δύο μικρά γραμμουλάκια, δύο μικρές κεραιούλες,
πάνω στα νούμερά μου.
Τι ακούς όταν σου λέω 39;
Ακούς το 30 και το 9.
Τη δεκάδα και τη μονάδα.
Τι ακούς όταν σου λέω 23;
23, 20 και 3.
Και πάμε να δούμε πώς θα σκεφτούμε.
Από το 70, που είναι ο στόχος μας,
το κάνω μπαλονάκι γιατί είναι η σκέψη μας,
θα βγάλω πρώτα τη δεκάδα, 30,
και μετά τη μονάδα, 9.
Και για πάμε!
70 - 30 = ;
7 - 3 = ;
7 - 3 = 4.
Βάζω και το μηδενικό, 40. (70 - 30 = 40).
Κρατάω το 40 στο νου και από το 40 αφαιρώ 9.
40 - 9 = 31.
Και πάμε να σκεφτούμε και στο από κάτω.
Και να πούμε 45, που είναι ο στόχος μου,
θα βγάλω πρώτα το πρώτο, 20, και μετά το δεύτερο.
54 - 20 = ;
Δύο δεκάδες κάτω από το 45.
Το 45 είναι κάπου εδώ, ανάμεσα στο 40 και το 50.
Οπότε πηδάω μία δεκάδα και άλλη μία, δύο.
Και πάω δύο δεκάδες κάτω, στο 25.
Το 5 δεν αλλάζει, αλλάζει όμως το 4 που είναι η δεκάδα.
25 στον νου και αφαιρώ 3. 25 - 3 = 22.
Τρεις τρόποι λοιπόν για να υπολογίσεις. Κρατάς όποιον αγαπάς περισσότερο.
Θέλετε να κάνουμε και μία αφαίρεση;
Αμέ! Γιατί όχι;
Πάμε να υπολογίσουμε από το 100 να βγάλουμε κάτι,
για να φτάσουμε στο 22.
Τι λύνει τα πάντα είπαμε;
Και προσθέσεις και αφαιρέσεις;
Η αφαίρεση. Τα λύνει όλα. Είναι πάρα πολύ καλή.
Εννοείται ότι μπορώ να πηδήξω δεκαράκια...
ή να κατέβω, πατώντας, κατεβαίνοντας όμως πια,
σε στρογγυλές δεκάδες.
Θα επιλέξω τα "κερατάκια", γιατί προσωπικά, τα θεωρώ ευκολότερα.
Στον μικρούλη αριθμό, όπως και πριν,
βάζω τα "κερατάκια" μου, τις κεραιούλες μου.
22, τι ακούς;
20 και 2.
Και σκέφτομαι: 100 - 20 - 2.
100 - 20 = ; 10 - 2 = 8, βάζω και το μηδενικό, 80.
80 - 2 = ;
80 - 2 = 78.
Να τελειώσουμε με άλλο ένα.
Κάναμε δύο παραδείγματα στο καθένα, μην αφήσουμε την αφαίρεση ανικανοποίητη.
53 πλην πόσο - κουτί - για το 11;
Βάζω κεραιούλες, "κερατάκια" στον μικρούλη αριθμό.
11, τι ακούω;
Δεν ακούω κάτι. Έντεκα.
Μήπως φτιάχνεται από το 10 και 1;
Χωρίζω δεκάδα, χωρίζω μονάδα.
53 λοιπόν, κατεβαίνω μία δεκαδούλα...
και πάω σε μία δεκάδα κάτω από το 50, στο 40.
40 + 3 = 43.
Και από το 43 που έχω βάλει ήδη στο νου, κατεβαίνω άλλο ένα.
Καταλήγω στο 42.
53 - 42 = 11.
Πολλοί τρόποι, μπορείς να διαλέξεις αυτόν που βολεύει το δικό σου μυαλουδάκι...
και να λειτουργείς με αυτόν.
Κανείς δεν θα σου πει γιατί διάλεξες το πάτημα και όχι τα δεκαράκια...
ή γιατί διάλεξες την αφαίρεση και όχι το πάτημα στη δεκάδα.
Είναι δική σου απόφαση, τι βολεύει το δικό σου μυαλουδάκι.
Ψάξε να βρεις και άλλα παρόμοια και να τα λύσεις.
Είμαι η Ράνια Κουκλή και χάρηκα πολύ που κάναμε μάθημα μαζί.
Να είστε καλά, τα λέμε την επόμενη φορά. Γεια σας!
