Ιστορία - Η καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο - Ε' Δημοτικού Επ. 19
Καλημέρα παιδιά. Ονομάζομαι Σοφία Κλαδά.
Και σήμερα θα κάνουμε μάθημα για την καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο
Πριν ξεκινήσουμε το μάθημα της Ιστορίας,
θα κάνω μία παρένθεση.
Θέλω να μάθετε ότι αυτό το μάθημα,
που μιλάει για την καθημερινή ζωή,
στην πραγματικότητα δεν είναι μάθημα Ιστορίας.
Αλλά είναι μια άλλη επιστήμη, που είναι "ξαδέρφη" της ιστορίας.
Αυτή η επιστήμη μιλάει μόνο για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Δεν μιλάει ούτε για πολέμους, ούτε για μάχες,
ούτε για αποφάσεις πολιτικές των βασιλιάδων και των αυτοκρατόρων.
Αυτά είναι ιστορία.
Η επιστήμη που ασχολείται με την καθημερινότητα των ανθρώπων,
ονομάζεται Λαογραφία.
Είναι μια διαφορετική επιστήμη.
Αλλά είναι σα να λέμε "ξαδέρφη" της ιστορίας.
Το μάθημα, λοιπόν, που θα κάνουμε σήμερα είναι καθαρά λαογραφικό.
Θα μιλήσουμε για πάρα πολλά πράγματα,
που συνέβαιναν στην καθημερινή ζωή των Βυζαντινών.
Θα δούμε και κάποιες εικόνες.
Και μετά μπορείτε και στο σπίτι να κάνετε και εσείς την έρευνά σας.
Λοιπόν, είχαμε μάθει ότι ο Κωνσταντίνος,
μετέφερε την πρωτεύουσα από την Ρώμη, στην Κωνσταντινούπολη, στο Βυζάντιο.
Αυτό το έκανε ο Κωνσταντίνος για πάρα πολλούς πολιτικούς,
γεωγραφικούς και εμπορικούς λόγους.
Είχε μια εξαιρετική θέση ήταν ένα λιμάνι, ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση...
...ήταν πλούσια περιοχή.
Αλλά έκτος από όλους τους πολιτικούς λόγους,
που διάλεξε να γίνει αυτή η μεταφορά,
ήταν και πάρα πολύ ωραία, ήταν πάρα πολύ ωραίο σημείο...
...εκεί στην Κωνσταντινούπολη.
Για ποιόν λόγο συνέβαινε αυτό; Γιατί;
Για να διαβάσουμε τι λέει.
Η Κωνσταντινούπολη ήταν χτισμένη στις πλαγιές επτά λόφων.
Τι σημαίνει επτά λόφοι;
Όποιος μένει πάνω σε βουνό, ξέρει τι σημαίνει αυτό.
Όταν μένεις πάνω σε έναν λόφο, σε ένα βουνό έχεις θέα.
Τώρα φανταστείτε να είναι και επτά οι λόφοι!
Είχαν θέα παντού.
Και ο Κωνσταντίνος, είχε απαγορεύσει...
...ο γείτονας να χτίσει σπίτι και να κλείσει τη θέα.
Οπότε σε οποιοδήποτε σπίτι και να έμεναν,
οι άνθρωποι της Κωνσταντινούπολης είχαν θέα.
Για αυτό λοιπόν τον λόγο, την ονόμασαν «Επτάλοφη».
Το βλέπουμε εδώ, με τα σκούρα μαύρα γράμματα: «Επτάλοφη».
Όλα λοιπόν τα σπίτια έβλεπαν τις θάλασσες...
...του Βοσπόρου, της Προποντίδας και του Κεράτιου κόλπου.
Να πούμε λοιπόν ότι εκείνη την εποχή, φυσικά, ...
...οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε τηλεόραση, ούτε ίντερνετ, όπως έχουμε τώρα εμείς.
Οπότε δεν είχαν και κάποιο τρόπο μέσα στο σπίτι να διασκεδάσουν.
Ο μοναδικός χώρος που είχαν να πάνε οι άνθρωποι
και να βγουν από το σπίτι, και να μιλήσουνε με το γείτονα τους, να μιλήσουνε με φίλους τους...
...ήταν οι αγορές και οι πλατείες.
Αυτό μπορεί να το έχετε δει στα χωριά.
Όταν πάτε το καλοκαίρι, το Πάσχα στο χωριό,
αν μένετε σε κάποια πόλη,
βλέπετε ότι ο κόσμος κατά κύριο λόγο και σήμερα...
...συναντιέται στην πλατεία του χωριού.
Η πλατεία και η αγορά ήταν μια ευκαιρία και για τις γυναίκες κυρίως.
Να βγουν έξω να κάνουν τα ψώνια τους, να μιλήσουν με άλλες γυναίκες.
Και γιατί ήταν σημαντικό για τις γυναίκες περισσότερο;
Γιατί οι γυναίκες στα παλαιότερα χρόνια....
Και όχι τόσο παλιά, μέχρι πρόσφατα, δηλαδή μέχρι την εποχή των γιαγιάδων μας.
Οι γυναίκες θεωρούνταν ότι ήταν λίγο κατώτερες από τους άνδρες.
Θεωρούσαν ότι οι γυναίκες έπρεπε να είναι μέσα στο σπίτι.
Η γυναίκα άνηκε στον πατέρα της και άνηκε μετά στο σύζυγό της
Οπότε έπρεπε να είναι κλεισμένη στο σπίτι και να κάνει τις δουλειές του σπιτιού.
Πάρα πολύ σπάνια η γυναίκα επιτρεπόταν να κυκλοφορήσει έξω.
Οπότε για αυτές ήταν μεγάλη ευκαιρία να πάνε στην αγορά...
...να μιλήσουν με έναν άνθρωπο, να βγουν από το σπίτι.
Δεν μπορούσαν να είναι όλη μέρα κλεισμένες μέσα.
Πηγαίναν λοιπόν οι Βυζαντινοί,
στους χώρους συνάντησης και καθημερινής επικοινωνίας των Βυζαντινών,
ήταν οι πλατείες και οι αγορές της πόλης.
Η μεγαλύτερη από αυτές έφερε το όνομα του ιδρυτή της...
... και ήταν στο μέσο της Μέσης λεωφόρου.
Τι ήταν η Μέση λεωφόρος;
Φανταστείτε, η Μέση λεωφόρος είναι σαν να λέμε μια τεράστια λεωφόρος.
Πώς έχουμε εμείς στην Αθήνα την Ερμού;
Που ξεκινάει από την πλατεία του Συντάγματος...
και κατεβαίνουμε όλη την Ερμού και φτάνουμε στο Μοναστηράκι;
Εκεί λοιπόν τι έχει;
Δεξιά και αριστερά έχει μαγαζιά.
Έτσι ακριβώς ήταν και η Μέση λεωφόρος...
...είχε δεξιά και αριστερά μαγαζιά.
Εκεί βέβαια, ήταν και τα πιο ακριβά μαγαζιά,
ζούσαν και είχαν τα σπίτια τους, οι πιο πλούσιες οικογένειες.
Εννοείται! Ήταν στο κέντρο.
Άρα και σήμερα για να μείνεις ακριβώς στο κέντρο είναι ακριβό το σπίτι.
Εκεί λοιπόν είχαν οι πλούσιες οικογένειες τα σπίτια τους.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς ήταν η Μέση λεωφόρος...
...είναι στην Κέρκυρα, το Λιστόν.
Δεξιά και αριστερά της Μέσης λεωφόρου υπήρχαν τοξωτές στοές και...
...εκατοντάδες καταστήματα, από τα οποία οι Βυζαντινοί αγόραζαν ό,τι επιθυμούσαν.
Εδώ είχαν και τα σπίτια τους οι πιο εύπορες οικογένειες.
Τα σπίτια των Βυζαντινών ήταν φτιαγμένα από τι;
Ήταν φτιαγμένα όπως σήμερα με τσιμέντο και τούβλα;
Όχι βέβαια.
Τα σπίτια των Βυζαντινών...
...και γενικά των παλαιότερων ανθρώπων,
ήταν φτιαγμένα από πέτρα και ξύλο.
Γιατί;
Γιατί φτιάχνανε τα σπίτια από πέτρα και από ξύλο;
Τα φτιάχνανε έτσι γιατί ήταν το μοναδικό φυσικό υλικό,
που υπήρχε γύρω-γύρω στο περιβάλλον.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα βυζαντινής πόλης είναι η καστροπολιτεία του Μυστρά.
Αν κάποιος έχει την τύχη να πάει,
να επισκεφτεί την καστροπολιτεία του Μυστρά,
πραγματικά θα νιώσει σαν να κάνει ταξίδι πίσω στον χρόνο.
Μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε δρόμους πλακόστρωτους...
...και σπίτια με πέτρα και εκεί καταλαβαίνουμε...
...πως ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο.
Πως ήταν η ζωή των Βυζαντινών τότε.
Για να δούμε μερικές εικόνες με τα σπίτια της εποχής.
Εδώ βλέπουμε ένα ψηφιδωτό.
Και τι είναι το ψηφιδωτό;
Να θυμίσω. Το ψηφιδωτό είναι η μορφή τέχνης...
...που είχαν εκείνη την εποχή στο Βυζάντιο.
Ήταν μικρές μικρές πετρούλες, οι οποίες ήταν χρωματιστές.
Κα τις ενώνανε μία, μία, μία μία, και φτιάχνανε μια εικόνα.
Αυτή ήταν η τέχνη της εποχής. Τα ψηφιδωτά.
Βλέπουμε λοιπόν εδώ στα ψηφιδωτά της εποχής, πώς ήταν τα σπίτια.
Βλέπουμε ότι είναι κάστρο φτιαγμένο από πέτρα.
Να δούμε και μια άλλη εικόνα.
Και εδώ ένα μεγάλο τέμενος.
Και αυτό φτιαγμένο από πέτρα, μέσα στα δέντρα.
Πέτρα και ξύλο.
Βλέπουμε διάφορα.
Και εδώ βλέπουμε μια ορθογώνια βασιλική εκκλησία.
Έχουμε πει για τα είδη:...
Βασιλική με τρούλο και ορθογώνια.
Κι αυτή φτιαγμένη από πέτρα και ξύλο.
Και εδώ βέβαια μπορώ να κάνω και μια παρένθεση.
Γιατί θα μου πείτε: "Μα, κυρία ναι, όλα πέτρινα είναι".
Δεν είναι όλα πέτρινα. Όλα πέτρινα είναι στην Ελλάδα...
...που έχει πάρα πολλά βουνά.
Εάν σκεφτείτε λίγο...
...τα παραμύθια τα λαϊκά που ξέρετε. Τι λένε;
Λένε ότι χάθηκε η Κοκκινοσκουφίτσα,
χάθηκαν ο Χάνσελ και η Γκρέτελ... Και πού πήγαν;
Σε ένα ξύλινο σπιτάκι.
Γιατί τα παραμύθια τα λαϊκά...
...τα οποία είναι όλα από την βόρεια Ευρώπη, αυτά που λέμε...
Γιατί τα σπίτια είναι όλα ξύλινα γιατί δεν είναι πέτρινα, όπως έχουμε εμείς εδώ πέρα;
Γιατί τα παραμύθια αυτά που είναι στη βόρειο Ευρώπη,
αυτά τα παραμύθια... Στον Βορρά, έχει τεράστια δάση.
Έχει ατελείωτα δέντρα. Δεν είναι όπως στην Ελλάδα,
που είμαστε όλο βουνά και λίγα δέντρα.
Μιλάμε για ατελείωτα δέντρα. Οπότε και οι άνθρωποι...
Να το πάλι το φυσικό περιβάλλον.
Παίρνανε τα δέντρα και φτιάχναν ξύλινα σπίτια.
Ακόμα και σήμερα, τα σπίτια τους είναι ξύλινα.
Συνεχίζουμε λοιπόν.
Είπαμε στο Βυζάντιο τα σπίτια ήταν πέτρινα με ξύλο.
Να το λοιπόν, εδώ είναι Μυστράς.
Το παλατάκι του Μυστρά.
Είναι ένα αρχοντικό σπίτι της εποχής.
Βλέπουμε είναι φτιαγμένο όλο με πέτρα.
Τοξωτά εδώ…
Και γιατί ήταν έτσι τοξωτά, θα με ρωτήσετε.
Γιατί είναι ένας αρχιτεκτονικός τρόπος.
Το τόξο στηρίζει το βάρος του κτηρίου.
Για αυτό και οι γέφυρες, οι πέτρινες,
που υπάρχουν στην Ήπειρο πάνω είναι γεμάτες με τόξα,
για να στηρίζουν το βάρος. Γι' αυτό δεν πέφτουν....
...τόσα χρόνια που έχουν φτιαχτεί.
Βλέπουμε εδώ το μπαλκονάκι που είναι μικρό και ξύλινο.
Και γιατί είναι μικρό, θα με ρωτήσετε.
Γιατί δεν φτιάχνουν ένα ωραίο μεγάλο μπαλκόνι...
...όπως φτιάχνουμε εμείς σήμερα, να κάθονται να λιάζονται;
Γιατί; Γιατί πρώτον το ξύλο δεν μπορεί να είναι ατελείωτο.
Θα σπάσει. Θα ραγίσει και θα πέσει το μπαλκόνι.
Άρα αναγκαστικά τα μπαλκόνια τους ήταν λίγο μικρά.
Δεν μπορούσανε να έχουν τεράστια μπαλκόνια.
Δεύτερον, θυμίζω τη θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή.
Δεν ήταν η θέση της γυναίκας έξω, να την βλέπουν οι άντρες της περιοχής.
Έπρεπε να είναι κλεισμένη μέσα στο σπίτι.
Άρα το μπαλκόνι στην ουσία ήταν και άχρηστο.
Έβγαινε να τινάξει ένα ρούχο, ξαναέμπαινε μέσα.
Απαγορευότανε. Ήτανε ντροπή η γυναίκα να υπάρχει έξω.
Είπαμε λίγα πράγματα για τα σπίτια στο Βυζάντιο.
Να πούμε και λίγο για τους δρόμους, πέντε πράγματα.
Θα 'χετε παρατηρήσει ότι σε κάποια παραδοσιακά χωριά...
...οι δρόμοι δεν είναι φτιαγμένοι με άσφαλτο.
Αλλά με τι είναι φτιαγμένοι;
Με πέτρες. Είναι φτιαγμένοι με μεγάλες πέτρες...
...με μεγάλα πλακόστρωτα.
Και γιατί το κάνανε αυτό;
Γιατί κουβαλάγανε ολόκληρες πέτρες και φτιάχνανε δρόμους;
Γιατί δεν το αφήνανε με χώμα;
Γιατί το χώμα όταν βρέχει τι γίνεται;
Γίνεται λάσπη.
Και όταν γίνεται λάσπη, δυσκολεύονται να περπατήσουνε και οι άνθρωποι...
...αλλά κυρίως δεν μπορούσανε να προχωρήσουνε τα κάρα και οι άμαξες.
Είχανε τα κάρα τους τότε οι άνθρωποι με τις ρόδες τις ξύλινες.
Και είχανε μέσα τα προϊόντα τους και μεταφέρανε πράγματα.
Άμα λοιπόν βούλιαζε μες στη λάσπη, δεν μπορούσε να προχωρήσει.
Ήταν απαραίτητο, λοιπόν, να υπάρχουνε και δρόμοι και τότε.
Όχι μόνο σήμερα που έχουμε αυτοκίνητα.
Άρα λοιπόν υπάρχουν οι πλακόστρωτοι δρόμοι...
...οι δρόμοι με τις πλάκες, για να διευκολύνουν τα κάρα.
Σήμερα, βέβαια, δεν διευκολύνουν και τόσο πολύ οι πλακόστρωτοι.
Γιατί εμείς οι γυναίκες με τα τακούνια περπατάμε στις πλάκες...
...και δε μπορούμε να ισορροπήσουμε.
Όλα καλά και όλα ωραία για τους πλούσιους.
Θα διαβάσουμε και για τους φτωχούς ανθρώπους τώρα.
Γιατί η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν ήτανε πλούσιοι.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι ήταν φτωχοί.
Και όταν λέμε φτωχοί μιλάμε ότι δεν είχαν δεύτερο ρούχο να φορέσουν.
Εκτός λοιπόν, από τις σταθερές αγορές υπήρχαν και οι υπαίθριες.
Τι είναι η υπαίθρια αγορά;
Η αγορά που δεν έχει κατάστημα, δεν έχει μαγαζί.
Είναι δηλαδή κάτι σαν τη δική μας λαϊκή αγορά.
Ακριβώς το ίδιο βασικά είναι.
Ήταν λαϊκές αγορές της εποχής, όπου οι άνθρωποι πηγαίνανε...
...και πουλούσανε τα πράγματά τους.
Φρούτα, λαχανικά, φαγητά, ζώα.
Γιατί τα ζώα τα αγοράζανε εκεί.
Τότε, αν δεν είχες δικό σου ζώο, δεν είχες κρέας να φας.
Το γουρούνι, την αγελάδα...
Για να δούμε λίγο τις εικόνες.
Την εικόνα εδώ.
Βλέπουμε λοιπόν εδώ στην εικόνα.
Βλέπουμε, αν παρατηρήσουμε τον τοίχο, όπου είναι όλα έτσι λίγο γκρεμισμένα...
Είπαμε φτωχοί άνθρωποι.
Βλέπουμε εδώ το κάρο που έχει μέσα φρούτα και λαχανικά.
Αυτό είναι και είδος πρώτης ανάγκης - θα σας εξηγήσω μετά γιατί το λέω.
Πρώτη ανάγκη: πρέπει να φας για να επιβιώσεις.
Για να δούμε.. Και βλέπουμε και εδώ που πουλάνε τι;
Τι είναι αυτά; Χαλιά; Μπορεί να είναι χαλιά.
Μπορεί όμως να είναι και υφάσματα.
Γιατί πουλάνε υφάσματα; Γιατί πουλάγανε υφάσματα στις αγορές τις υπαίθριες;
Σήμερα τι πουλάνε στις λαϊκές;
Πουλάνε υφάσματα; Ναι. Πουλάνε υφάσματα για να φτιάξεις κουρτίνες.
Όμως τότε πουλάγανε υφάσματα για να φτιάξεις ρούχα.
Ρούχα έτοιμα δεν υπήρχανε.
Και δεν υπήρχαν μέχρι πάρα πολύ πρόσφατα.
Αμα δείτε ελληνικές ταινίες, με το Βουτσά που έχει ένα μαγαζι... πουλάει υφάσματα.
Τότε η γυναίκα - πάλι η γυναίκα - που ήταν στο σπίτι κλεισμένη...
...έπρεπε να ξέρει να ράβει και να πλέκει.
Είχαν και τον αργαλειό τους (οι γυναίκες).
Και φτιάχνανε τα ρούχα που φοράγανε οι άνθρωποι του σπιτιού.
Δεν υπήρχε το: πάω να αγοράσω παντελόνι ή μπλούζα.
Επίσης οι άνθρωποι τότε δεν είχανε πολλά ρούχα, όπως έχουμε εμείς.
Είχανε ένα ρούχο που φορούσαν καθημερινά...
...και ένα ρούχο για μια καλή περίσταση.
Δηλαδή, μια Κυριακή στην Εκκλησία.
Γιατί η Εκκλησία τότε ήτανε και το γεγονός της εβδομάδας.
Αυτό και ήτανε και ο μοναδικός λόγος για να βγούνε από το σπίτι.
Ήταν μια γιορτή; Ήταν ένα πανηγύρι;
Αυτοί ήταν οι λόγοι που βγαίνανε από το σπίτι.
Φοράγανε λοιπόν το καλό ρούχο.
Το είχανε στο μπαούλο και το φοράγανε μόνο τότε.
Αλλιώς καθημερινό.
Τα ρούχα επίσης να ξέρετε, δεν τα πλένανε... πλυντήριο.
Τα πλένανε πάρα πολύ σπάνια.
Λερωνόταν το ρούχο; Παίρνανε νεράκι... Μόνο στον λεκέ επάνω (καθάριζαν)
Γιατί; Γιατί τα ρούχα καταστρεφόντουσαν.
Δεν ήταν όπως τα υλικά τώρα...
...που το βάζω στο πλυντήριο κάθε εβδομάδα και το έχω χρόνια.
Οι υπαίθριες αγορές λοιπόν λειτουργούσαν στο κέντρο...
...και τις λαϊκές συνοικίες της πόλης, ορισμένες ημέρες τις εβδομάδας.
Όπως και οι λαϊκές ακριβώς.
Εκεί πουλούσαν τα προϊόντα τους...
...πολλοί παραγωγοί και βιοτέχνες σε καλύτερες τιμές.
Για αυτό και πήγαινε πολύς κόσμος.
Σε αυτές, λέει, σύχναζαν και «πλανόδιοι διασκεδαστές».
Τι είναι οι «πλανόδιοι διασκεδαστές»;
Ήταν ηθοποιοί, ήταν μίμοι, ήταν ακροβάτες, τραγουδιστές και οργανοπαίχτες.
Ξαναλέω.
Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τηλεόραση, δεν υπήρχε ίντερνετ.
Εμείς τώρα που είμαστε στο σπίτι τι κάνουμε;
Συνέχεια βλέπουμε τηλεόραση, συνέχεια βλέπουμε ίντερνετ...
...να δούμε βιντεάκια που μας αρέσουν.
Ακούμε μουσική, ακούμε ραδιόφωνο…
Τίποτα από αυτά δεν υπήρχε.
Τίποτα.
Το σπίτι δεν ήταν καθόλου ένα ωραίο μέρος να μένεις.
Οπότε πήγαιναν στην αγορά...
...όπου ερχόντουσαν όλοι αυτοί και κάνανε παραστάσεις.
Ήταν οι ακροβάτες και έκαναν ακροβατικά.
Ήταν οι μίμοι που έκαναν μιμήσεις.
Ήταν άνθρωποι που είχαν τον σκύλο τους μαζί...
...ή μια μαϊμού ή οτιδήποτε και τους έκαναν κόλπα.
Και διασκέδαζε ο κόσμος.
Δεν τα είχαν δει πουθενά αυτά.
Περιμένανε κάποιος να 'ρθει στο χωρίο, δεν ταξιδεύανε οι άνθρωποι τότε...
...ότι είναι Χριστούγεννα και πάω ταξίδι.
Δεν υπήρχε ταξίδι.
Σπίτι.
Οπότε, η αγορά ήταν το μοναδικό μέρος,
όπου οι άνθρωποι περίμεναν να διασκεδάσουν.
Υπήρχαν δύο είδη μουσικής.
Κατά κύριο λόγο η βυζαντινή μουσική,
αυτή που έχουμε και σήμερα,
και ξέρουμε και μπορούμε να βρούμε και βίντεο και να ακούσουμε...
...είναι η εκκλησιαστική μουσική. Αυτή έχει σωθεί.
Όμως αυτή ήταν η επίσημη μουσική.
Αυτή που η Εκκλησία έλεγε ότι πρέπει να τραγουδάμε και να ακούμε.
Στην πραγματικότητα όμως, δεν υπήρχε μόνο αυτή η μουσική.
Υπήρχε και η κοσμική μουσική, δηλαδή η μουσική του κόσμου.
Ο κόσμος στο πανηγύρι και στις γιορτές δεν άκουγε εκκλησιαστική μουσική.
Άκουγε άλλα τραγούδια.
Μπορείτε να το βρείτε στο σπίτι,
αν ψάξετε "κοσμική βυζαντινή μουσική".
Ήταν πολύ χαρούμενη μουσική.
Παίζανε παραδοσιακά όργανα και τραγουδάγανε.
Οι γλώσσες που έχουν σωθεί -
- δυστυχώς δεν έχουν σωθεί, έχουν σωθεί ελάχιστα -
και ξέρουμε σήμερα, είναι μόνο τα ιταλικά και τα ισπανικά, τίποτα άλλο.
Δεν έχουμε άλλες καταγραφές σήμερα.
Και να πούμε επίσης ότι, πάλι για τη γυναίκα,
ότι οι γιορτές που ήταν οι μουσικοί και χορεύανε,
χόρευαν αντικριστά άνδρας και γυναίκα,
...ήταν και η μοναδική ευκαιρία που είχαν οι γυναίκες...
...να βγουν από το σπίτι και να δουν ξένους άνδρες.
Δεν είχαν άλλη ευκαιρία.
Και ήταν και μάλιστα ένας τρόπος...
...για να γνωρίσουν και τον σύζυγο που θα παντρευτούν.
Έπρεπε να τις συνοδεύει ο πατέρας,
να πάνε στην γιορτή, στο πανηγύρι...
και χορεύοντας να ακουμπήσουν ο ένας το χέρι του άλλου.
- γιατί μόνο αυτό επιτρεπότανε -
και έτσι να κάνουν μια γνωριμία:
«Αυτός είναι ο γιός μου», «Αυτή είναι η κόρη μου»
«Να γνωριστούμε, να παντρευτούμε».
Τέλος. Αυτό ήταν. Ήταν η μοναδική ευκαιρία για τις γυναίκες, λοιπόν, να κάνουν ένα προξενιό.
Την επίβλεψη της αγοράς, δηλαδή έλεγχε ότι όλα πηγαίνουν σωστά,
την είχε ο έπαρχος της πόλης.
Έπαρχος, δηλαδή επαρχία, ένα μεγάλο γεωγραφικό κομμάτι.
Σαν να λέμε τώρα Υπουργός Εμπορίου.
Υπήρχε λοιπόν ένας έπαρχος, ο οποίος έλεγχε.
Ενημερωνόταν για τις τιμές και αν υπήρχαν όλα τα προϊόντα...
...μη είχε κάποια επαρχία πρόβλημα και δεν πήγαινε φαγητό.
Ή μην ήταν κάποιος, ο οποίος έκανε αισχροκέρδεια.
Αισχροκέρδεια τι είναι;
Προσπαθώ να κερδίσω λεφτά με αισχρό τρόπο.
Δηλαδή πουλάω κάτι πανάκριβα,
γιατί ξέρω ότι δεν έχουν να το αγοράσουν από κάποιον άλλο.
Οπότε σου λέει μόνο εγώ έχω γουρούνι που θέλεις να πάρεις σπίτι σου;
Γιατί λέω "γουρούνι" συνέχεια;
Γιατί το γουρούνι ήταν το κρέας, που θα έτρωγαν τα Χριστούγεννα.
Αυτό είχαν. Δεν είχαν άλλο κρέας.
Όσπρια και λαχανικά έτρωγαν οι άνθρωποι.
Λοιπόν δεν μπορούσε το γουρούνι να το πουλήσει σε δεκαπλάσια τιμή.
Έπρεπε λοιπόν ο έπαρχος να ελέγχει,
ότι όλα θα τα πουλούσαν στην τιμή που πρέπει.
Να διαβάσουμε και για τις γιορτές στο παράθεμα.
Αν και είπαμε πολλά πράγματα για τις γιορτές.
Οι Βυζαντινοί είχαν πολλές γιορτές.
Δημόσιες, οικογενειακές και θρησκευτικές.
Τιμούσαν ιδιαίτερα τους τοπικούς αγίους...
...και μετείχαν ευχάριστα στις εκδηλώσεις λατρείας τους.
Και εξηγώ.
Στις παραδοσιακές κοινωνίες η ζωή ήταν "κυκλική".
Δηλαδή, οι άνθρωποι περίμεναν συγκεκριμένες περιόδους για να γιορτάσουν:
Πάσχα, Χριστούγεννα, Απόκριες και τοπικός Άγιος.
Και εσείς, όταν έχετε τον Άγιο της περιοχής...
Τι κάνουν τα σχολεία; Δεν κλείνουνε;
Δεν έχει πανηγύρι που πάτε και ψωνίζετε ένα παιχνιδάκι και παίζετε;
Ο πολιούχος Άγιος.
Αυτό ακριβώς κάνανε και οι Βυζαντινοί.
Περίμεναν την γιορτή του πολιούχου Αγίου για να πάνε...
Όχι για να κλείσουν τα σχολεία.
Γιατί σχολείο πήγαιναν μόνοι οι πάρα πολύ πλούσιοι.
Δεν υπήρχε «πάω σχολείο».
Περιμέναν λοιπόν τις γιορτές αυτές για να πάνε να διασκεδάσουν.
Να βάλουν το καλό το ρούχο που λέγαμε.
Δεν υπήρχαν άλλες ευκαιρίες.
Πήγαιναν λοιπόν εκεί και υπήρχαν μουσικοί.
Βλέπουμε εδώ στην εικόνα τους μουσικούς,
που κρατάνε τα παραδοσιακά όργανα.
Στα πανηγύρια που γίνονταν τη μέρα της γιορτής τους,
μετά τη θεία λειτουργία, έτρωγαν, έπιναν, χόρευαν και τραγουδούσαν.
Τους άρεσε ιδιαίτερα η μουσική και πολλοί έψελναν,
τραγουδούσαν και έπαιζαν μουσικά όργανα.
Να δούμε και μερικές εικόνες από την εμποροπανήγυρη.
Βλέπουμε εδώ πνευστά, έγχορδα, κρουστά.
Κι άλλη ζωγραφιά με παράσταση μουσικών.
Χορού.
Και εδώ παράσταση χορού.
Μουσικοί και χορευτές.
Αυτό ήταν το μάθημα για την καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο.
Βλέπουμε λοιπόν, τελικά η καθημερινή ζωή των ανθρώπων,
παρότι είναι τόσα χρόνια πίσω,
πόσες ομοιότητες έχει με τη σημερινή μας ζωή.
Παρότι λοιπόν δεν είχαν τα τεχνικά μέσα που εμείς έχουμε σήμερα,
η επιθυμία τους για διασκέδαση και να βγουν έξω και για να περάσουν καλά,
είναι ακριβώς ίδια με αυτή που έχουμε και εμείς σήμερα.
Σας ευχαριστώ πολύ και τα λέμε στο επόμενο μάθημα.