×

Ми використовуємо файли cookie, щоб зробити LingQ кращим. Відвідавши сайт, Ви погоджуєтесь з нашими правилами обробки файлів «cookie».

Почати вивчати цей урок зараз
image

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk XXI

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk XXI

XXI

- En je denkt er aan den volgenden winter je aan het Hof te laten prezenteeren, zei Van Vreeswijck, zijn clubgenoot nog uit Leiden - nu kamerheer in buitengewonen dienst bij de Koningin-Regentes - tegen Van der Welcke, terwijl zij samen uit de Place Royale kwamen.

Van der Welcke keek op.

- Ik heb er nog geen moment aan gedacht...

- Zoo? Ik had toch gehoord, dat het je plan was, of liever de intentie van je vrouw.

- Ik heb er nog niet de minste gedachtenwisseling over gehad, met mijn vrouw...

Van Vreeswijck nam Van der Welcke's arm. - Waarlijk niet? Nu... om je de waarheid te zeggen... ik begreep het ook niet goed.

- Waarom niet? vroeg Van der Welcke, dadelijk beleedigd.

- Kerel, ik mag toch ronduit met je spreken, niet waar, als met een oud vriend. Maar als je susceptibel bent... laten we dan een intiem gesprek vermijden.

- Neen, zeker niet: wat woû je zeggen...

- Ik woû je niet anders zeggen, dan wat je zelf begrijpen zult, als je een oogenblik nadenkt... Maar als de geheele kwestie van prezentatie aan het Hof niet bestaat bij jullie beiden - laat mij er dan ook geen kwestie van maken.

- Neen, neen! hield Van der Welcke vol, geïnteresseerd. Leuter nu niet en zeg nu wat je zeggen woû...

- Ik begreep niet, dat je het idee hebben zoû, of dat het een idee van je vrouw zoû zijn: dat zeg ik eerlijk... De Staffelaer is geparenteerd aan de Eilenburgs en aan de Van Heuvel Steyns... en het zoû toch pijnlijk voor je vrouw en voor jou zijn die lui te ontmoeten, niet waar... Dat is alles...

- Dat is kort gezegd, zei Van der Welcke, nog steeds ontstemd.

- Maar in die enkele woorden ligt de heele kwestie.

- Je hebt gelijk, mopperde Van der Welcke dof. We hadden misschien hier maar nooit moeten komen.

- Wat is dat nu voor onzin! zei Van Vreeswijck zwakjes. Je oude kennissen zijn blij je hier terug te zien. De kwestie van het Hof bestaat zelfs niet bij je in huis... Nu, dan is er immers niets om over te tobben... Wat mij betreft, ik apprecieer het bizonder je hier terug te hebben, ging hij voort, opgewekter, bijna verlucht. Ik heb van de keeren, dat ik het voorrecht had je vrouw te ontmoe-ten in Brussel, de aangenaamste souvenirs behouden. Wanneer convenieert het jullie, dat ik je nu eens een visite maak?

- Op een avond? Of als je nu waarlijk een goed vriend wilt zijn... kom dan eens eten.

- Dat is een gezellig idee. Wanneer dan?

- Kom dan overmorgen, zeven uur.

- Heel graag. Intiem? En dan zal ik morgen maar een kaartje brengen...

- A propos, zei Van der Welcke. De Staffelaer... Waar is die nu...

- Op zijn buiten, bij Haarlem... Een krasse man nog... Hij is diep in de tachtig...

- Dat zal wel...

Zij namen afscheid. Van der Welcke, somber, ging naar huis. Het was vreemd, maar altijd, als hij 's middags uit Witte of Plaats terugkwam, had hij die somberheid troebel in zich. Toen hij thuis echter Addy zag, verhelderde zijn gezicht dadelijk, maar toen de jongen, voor den eten, wilde ravotten, bedacht Van der Welcke of Constance het wel goed zoû vinden, dat hij Van Vreeswijck te dineeren had gevraagd, voor overmorgen...

Zij zetten zich aan tafel.

- Apropos, zei Van der Welcke aarzelend. Ik heb Van Vreeswijk ontmoet... en hij woû... hier een visite maken... en vroeg, wanneer het je zoû convenieeren.

- Dat had hij al lang kunnen doen, zei Constance, die Van Vreeswijck in Brussel een paar keeren bij zich aan huis had gehad.

- Hij excuzeerde zich ook, verdedigde Van der Welcke zijn vriend. Hij wist niet of je geheel op orde was... Ik zei, dat hij eens moest komen eten, en... als het je niet te lastig is - heb ik hem nu maar voor overmorgen gevraagd.

- Ik vind wel, dat hij eerst een visite had kunnen maken.

- Hij zoû morgen een kaartje brengen... Maar als je het niet goed vindt, schrijf ik hem af.

- Neen, het is goed, zei Constance.

Zij had van natuur een behoefte in zich om haar huis gastvrij te maken. Maar er was tot nog toe een huivering in haar geweest, om nog ooit iemand aan tafel te vragen, behalve Gerrit en Adeline, doodgewoon, en, een enkelen keer, Paul...

Paul kwam dien avond juist aan.

- Heb je er iets op tegen, dat ik Paul er bij vraag? vroeg zij aan haar man.

- Neen, zeker niet; Paul is charmant...

Paul nam gaarne aan. Den avond van het dinertje kwam hij het eerst.

- Addy eet bij Gerrit en Adeline, zeide zij; dat is gezelliger voor hem...

- Maar het ziet er allerliefst bij je uit! zei Paul enthouziast.

Zij had een aardigen, kleinen salon, intiem en gezellig, vroolijk van veel bloemen in vazen. En zij zag er allerliefst uit, jong, met haar mooi blank, rond gezicht van rijpere vrouw, een glimlach in de kuiltjes van de buiging harer lippen, omdat zij van nature had een beminnelijkheid om gastvrouw te zijn. Paul, van alle zijne zusters, vond haar de mooiste, in haar zwarte japon nu: zwarte mousseline-de-soie, met zwarte kant geïncrusteerd, diafaan wemelend over witte taf. Er was in hare kamers, in haarzelve een gedistingeerde intimiteit van vrouw van de wereld, die Paul nog niet bij haar had opgemerkt, omdat hij haar tot nog toe meer had gezien òf geheel intiem - in hare slaapkamer - òf op de zeer drukke familie-avonden. Het was of zij nu kwam tot haar recht.

Ja, zooals zij Van Vreeswijck verwelkomde nu, met een paar zachte woorden van scherts - Paul vond haar eenvoudig aanbiddelijk. In eens begreep hij, dat zij een tien jaar geleden eenvoudig onwederstaanbaar had kunnen zijn. Nu nog, had zij zoo iets jongs, liefs, innemends, moois, gedistingeerds, dat zijne zuster voor hem eene openbaring was. Zij was een exquize vrouw. Zij had geen knecht genomen; de tweede meid zoû bedienen. Zij trok zelve de portière open, zoodat de eetkamer zichtbaar werd, en, zonder den arm van Van Vreeswijck te nemen, vroeg zij hare heeren aan tafel te komen. Een roze licht van kaarsen in schermpjes dommelde over de tafel, waarover heen slingerde een tak van druiven en roze rozen en chevelure-de-Venus, tusschen het kristal en het zilver.

- Maar het is allerliefst! dacht Paul, want hij kon het nog niet aan zijne zuster zeggen, daar Constance en Van der Welcke met Van Vreeswijck spraken. Het is allerliefst! Zoo met je vieren te eten, in zoo een keurig décor. Dat is nu juist wat ik gaarne doe. Vergelijk daar nu eens bij al dat drukke gala van Bertha... Die geeft nu nooit eens zulke intieme dinertjes. Dat is nu juist wat ik gaarne doe op mijn leeftijd; - Paul was vijf-en-dertig; - dat is niet te druk en het is elegant, lief, netjes... Keurige hors-d'oeuvres! Die Constance kan het, hoor! Of vergelijk daar nu eens bij de wel gezellige maar huiselijke biefstuk, die ik wel eens bij Gerrit en Adeline krijg, of de rommeldiners bij Adolfine... Neen, dit is het, wat het zijn moet, chic, eenvoudig en intiem... Van Vreeswijck draagt heel netjes zijn smoking; alleen hoû ik niet van den snit van zijn vest... te hoog, vind ik, zijn vest... Hij heeft mooie knoopjes... Maar hij heeft een gemaakte zwarte das aan! Hoe is dat nu mogelijk! In eens zie je bij iemand zoo een aberratie: een gemaakte das! Wie draagt er nu een gemaakte das! In plaats van zelf je das je strikken... Maar anders netjes. Lekkere soep, die velouté... Wat ziet die Constance er dodderig uit... Zoû je nu zeggen, dat dat een vrouw was van twee-en-veertig! Ze lijkt op mama, die heeft ook dat zachte, gedistingeerde, dien zelfden glimlach... Mama heeft zelfs die kuiltjes nog, in de hoeken van den mond... Neen, niemand van mijn zusters zoû dat zoo kunnen doen, met dat aardige gebaar zelf die portière opentrekken, en zoo natuurlijk vragen, om aan tafel te komen... Je zal zien, zoo kan Constance haar huis allergezelligst maken, ook al zijn ze niet rijk en al zullen ze niet officieel gaan in de wereld... Zulke intieme dinertjes, dat is juist het ware...

Hij moest zich mengen in het gesprek nu, met Van Vreeswijck, en Van der Welcke, prettig gestemd, liet zich gaan, in een spontane oprechtheid.

- Zeg eens, Vreeswijck, wie vertelt toch, dat wij ons aan het Hof willen laten prezenteeren...

Van Vreeswijck aarzelde, vond dat nu een gevaarlijk onderwerp van gesprek. Maar Constance lachte zacht.

- Ja, beaâmde zij. Het gerucht schijnt te varen, dat wij dat plan hebben... en het plan bestaat heelemaal niet.

Van Vreeswijck herademde, verlucht.

- Ach mevrouw, hoe komen de menschen aan hun veronderstellingen! De een oppert: zouden ze zich laten prezenteeren: de ander hoort verkeerd en zegt: ze zullen zich laten prezenteeren... En er is een élan aan de praatjes gegeven.

- Ik zoû er heelemaal niet naar verlangen, zei Constance. Ik ben de laatste jaren zoo gewend aan een heel kalm leven, dat ik veel visites over en weêr heel vervelend zoû vinden. Ik ben blij in Den Haag te zijn omdat ik weêr bij mijn familie ben...

- En ook de familie is heel blij! zei Paul, broederlijk galant en hief zijn glas op.

Zij bedankte met haar lachje.

- ...Maar verder verlang ik voor mij niets... En ik geloof niet, dat Henri ook naar iets anders verlangt.

- O, neen, heelemaal niet! zei Van der Welcke. Alleen begrijp ik niet, dat de menschen dadelijk behoefte hebben over een ander te praten en in minimum van tijd een anders wenschen beter weten dan hijzelf. Ik praat nooit, over niemand!

- Ik moet bekennen, lachte Constance; ik ben het wel eens oneens met mijn man, maar daarin heerscht bij ons de grootste overeenstemming: ik praat ook nooit, over niemand!

- Maar dat de menschen over ons praten... ach, dat is eigenlijk heel natuurlijk, zei Van der Welcke, en hij sloeg zijn jong blauwe oogen op, bijna naïf. Ze hadden ons vergeten sedert jaren, en nu zien ze ons terug...

- Dat had hij zoo niet moeten zeggen, dacht Paul. Hij is soms net een jong veulen...

En hij kon zich begrijpen, dat Constance wel eens kribbig werd. Zulke heel lichte toespelingen moesten haar toch kwetsen, dacht hij... Van der Welcke, als hij zich gaan liet, kon toch tactlooze dingen zeggen. Meestal hield hij zich in, maar als hij zich niet inhield, werd hij te spontaan... En met Van Vreeswijck bracht hij het gesprek op iets anders.

Paul voelde voor zijne zuster... Ja, zoo een verleden bleef altijd, hing altijd aan...

Zij zaten hier nu toch zoo gezellig, Van Vreeswijck was een charmant causeur, en telkens waren er toch kleine klippen, waarop het gesprek kon stooten... Constance, vond Paul, hield zich goed: hij had haar wel eens anders gezien, dadelijk hooren uitvaren... Maar zij was vrouw van de wereld: voor een vreemde vaarde zij niet uit... Nu echter weêr - het gesprek kwam even op den ouden meneer en mevrouw Van der Welcke... Daar was het weêr: hij voelde eene aarzeling in Van Vreeswijck eenvoudig te informeeren, naar de oude-lui, en nu Constance zelve zeide, dat zij ze beiden zoo kras vond, dorst Van Vreeswijck eerst doorpraten over die schoonouders, die hun zoon hadden opgeofferd, die hunne schoondochter en zelfs hun kleinkind jaren niet hadden willen zien... Het beste was maar te praten over algemeene dingen...

Maar Constance had zeer zeker niet alleen haar mooien, maar ook haar lieven avond... Als gastvrouw, hoe intiem ook, kwam zij tot haar recht, en was zij als een andere vrouw, veel zachter, zonder bitterheid, nam zij het aan, dat nu en dan een klip omzeild moest worden. Haar glimlach gaf een ronding aan haar wangen, die haar verjeugdigde. Hoe jammer, dacht Paul, dat zij niet altijd zoo maar is, zoo tactvol, en altijd gastvrouw in haar eigen huis, gastvrouw ook tegen haar man...

- Vreemd toch die vrouwen, dacht hij. Als ik alleen hier at: eenvoudig-weg, en als er die zelfde klippen waren geweest in ons gesprek - Constance was driemaal al uitgevaren en Van der Welcke had den wind van voren gekregen. En nu er een gast is, nu wij onze smokings aan hebben en Constance een gekleede japon, nu er bloemen en druiven op tafel zijn, en een gecompliceerder menu dan anders... nu vaart ze niet uit en nu zal ze niet uitvaren... welke klip er ook omgezeild moet worden. Ik geloof: al hadden we het nu over echtbreuk en scheiding, over oude-mannen trouwen en over liaisons - ze zoû altijd zoo rustig blijven en lief lachend met die kuiltjes aan haar lippen, alsof op haar niets toepasselijk was... Vreemd is een vrouw toch en dikwijls vol van geheime krachtjes, die ze heel sterk maken in het leven... En als Van Vreeswijck nu weg is, dan zal ze misschien razen op Van der Welcke, eenvoudig, omdat hij zijn neus snuit - en al hare geheime krachtjes zijn weg... en ze blijft achter zonder eenige zelfbeheersching... En toch, hoe ze dan ook is, ze is allerliefst, en ik heb lekker gegeten en het is heel gezellig...

Er werd gebeld, en omdat de deur van de vestibule openstond, hoorden Constance en Paul stemmen, toen de meid had opengedaan...

- Dat is de stem van Adolfine! zei Constance.

- En van Carolientje, zei Paul.

- ...O, dan zal ik maar weggaan! hoorden zij Adolfine zeggen, luid, schel.

Constance stond op. Zij vond het vervelend, dat Adolfine juist nu kwam, maar zij wilde vooral tegen Adolfine nooit laten blijken, dat zij niet welkom was.

- Pardon, meneer Van Vreeswijck, permitteert u even... ik hoor daar mijn zuster...

Zij ging in de vestibule.

- Dag Adolfine...

- Dag Constance! zei Adolfine.

Ze wist, dat Constance dien avond een dinertje had, en zij was opzettelijk komen neuzen, maar zij deed of zij niets wist...

- We kwamen even bij je aan, zeide zij; ik wandelde met Carolientje voorbij en ik zag licht en dacht, dat je thuis was... Maar je meid zegt, dat je een diner hebt! zei Adolfine bits en verwijtend, als mocht Constance geen diner geven.

- Geen diner... Van Vreeswijck en Paul eten bij ons.

- Van Vreeswijck... o! zei Adolfine.

Die van het Hof?

- Hij is kamerheer van de Regentes, zei Constance eenvoudig.

- O!

- Hij is een oud vriend van Van der Welcke, verontschuldigde Constance zich bijna.

- O!

Nu maar dan zal ik je niet storen.

De deur van de eetkamer stond open... Adolfine gluurde naar binnen en zij zag de drie heeren praten, aan het dessert. Zij zag de kaarsen, de bloemen, hun smokings; zij lette-op de japon van Constance...

- Toe, kom binnen, Adolfine, zei Constance, met een groote overwinning op zichzelve en met haar liefste stem.

- Neen, dank je... als je diner hebt, kom ik niet binnen... aan het dessert. Puhh!... wat is het warm bij jou, Constance: stook je nog altijd? Het is om te stikken in je huis... En zoo donker met die kaarsen... Wat zie je bleek? Voel je je niet wel?

- Bleek?... Neen, ik voel me heel goed...

- O, ik dacht, datje moê was of ziek. Je ziet zoo verschrikkelijk bleek. Je ziet er niet

goed uit. Misschien heb je je te veel gepoeierd. Of is het je japon, die je bleek maakt... Uit Brussel, die japon? Ik vind niet, dat die je flatteert! Die grijze cachemire, staat je veel beter.

- Ja, Adolfine, maar dat is een straattoilet.

- O, ja natuurlijk, op een diner kan je die niet aandoen... Ik hoû toch meer van dat straattoilet.

- Kom je niet even binnen...

- Neen, ik ben maar in straattoilet, beste Constance. En Carolientje ook... En daarbij, ik zal je niet storen, aan je heerendiner.

- Het spijt me, Adolfine, dat je juist van avond komt, als je niet binnen wilt komen. Kom dan gauw op een anderen avond thee-drinken, wil je?

- Ja maar, ik kom niet dikwijls hier voorbij... Je woont zoo ver van alles af... in die Kerkhoflaan... ik word hier altijd luguber. Hoe ben je toch hier komen wonen, zeg... tusschen twee kerkhoven in? Het is ongezond, weet je, hier te wonen, van wege de miasma's... - Ach, wij ruiken nooit iets...

- Ja, dat is omdat je je vensters altijd dicht houdt. Je moet meer luchten, heusch, in Holland. Geloof mij, ik zoû stikken, in deze atmosfeer...

- Toe, Adolfine, kom even binnen...

- Neen, neen heusch niet... Ik ga weg, ik maak je wel mijn excuses... Adieu Constance, kom Carolientje...

En met haar dochtertje nu, als kreeg zij het waarlijk benauwd, haastte zij zich naar de voordeur, nog even omkijkende door de open deur der eetkamer; oplettende de groote druiven, de roze rozen, knijpende hare oogen om te lezen het verre merk van een Champagne-flesch, waaruit Paul juist de kelken bijvulde.

Toen duwde zij Carolientje buiten en ging, hard achter zich de voordeur dichtslaande... Constance ging binnen. Zij was geschud in hare zenuwen, maar zij hield zich goed.

- Het was Adolfine, niet waar? vroeg Paul.

- Ja, maar ze woû niet binnenkomen, zei Constance. Zoo jammer, ze is zoo gezellig...

Zij meende dat niet, maar zij wilde het meenen. Dat zij het zeide, was geen valschheid. Op een anderen avond, was zij misschien, na de kritiek van Adolfine - in vijf minuten - op haar huis, haar straat, haar licht, haar verwarming, haar japon en haar teint, lang uit op hare chaise-longue gaan liggen, om te bekomen... Maar nu was zij gastvrouw en er was niets van ontstemming aan haar te merken, toen zij hare heeren vroeg zich waarlijk niet voor haar te geneeren en hun sigaar aan tafel te blijven narooken. Zelve, op haar coquet servies van vermeil, schonk zij de koffie en het glaasje liqueur, en toen Paul haar vroeg, of zij geen cigarette rookte, antwoordde zij, met haar lieven blik en het lachje in de buiging van hare lippen, dat haar van avond zoo jong maakte en er zoo allerliefst deed uitzien:

- Neen... ik heb wel eens vroeger gerookt... in mijn dartele jaren... maar dat doe ik heusch nu niet meer...

Einde van het eerste deel.

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk XXI The|little|souls|of|Louis|Couperus|Volume|Chapter|XXI The Little Souls, by Louis Couperus - Part 1, Chapter XXI

XXI twenty-one XXI

- En je denkt er aan den volgenden winter je aan het Hof te laten prezenteeren, zei Van Vreeswijck, zijn clubgenoot nog uit Leiden - nu kamerheer in buitengewonen dienst bij de Koningin-Regentes - tegen Van der Welcke, terwijl zij samen uit de Place Royale kwamen. And|you|||at||||||the|Court|to|let|present|said|Van|Vreeswijck|his|club mate|still|from|Leiden|now|chamberlain|in|extraordinary|service|with|the|||to|Van|the|Welcke|while|they|together|from|the|Place|Royale|came - And you are thinking of presenting yourself at court next winter, said Van Vreeswijck, his club mate from Leiden - now a chamberlain in extraordinary service to the Queen Regent - to Van der Welcke, as they were coming out of the Place Royale together.

Van der Welcke keek op. from|the|Welcke|looked|up Van der Welcke looked up.

- Ik heb er nog geen moment aan gedacht... I|have|it|yet|no|moment|to it|thought - I haven't thought about it for a moment...

- Zoo? Zoo - Oh? Ik had toch gehoord, dat het je plan was, of liever de intentie van je vrouw. I|had|anyway|heard|that|it|your|plan|was|or|rather|the|intention|of|your|wife I had heard that it was your plan, or rather your wife's intention.

- Ik heb er nog niet de minste gedachtenwisseling over gehad, met mijn vrouw... I|have|there|yet|not|the|slightest|exchange of thoughts|about|had|with|my|wife - I haven't had the slightest exchange of thoughts about it with my wife...

Van Vreeswijck nam Van der Welcke's arm. From|Vreeswijck|took|From|the|Welcke's|arm Van Vreeswijck took Van der Welcke's arm. - Waarlijk niet? Truly|not - Truly not? Nu... om je de waarheid te zeggen... ik begreep het ook niet goed. Now|to|you|the|truth|to|say|I|understood|it|also|not|well Well... to tell you the truth... I didn't understand it well either.

- Waarom niet? Why|not - Why not? vroeg Van der Welcke, dadelijk beleedigd. asked|Van|the|Welcke|immediately|offended asked Van der Welcke, immediately offended.

- Kerel, ik mag toch ronduit met je spreken, niet waar, als met een oud vriend. Dude|I|may|surely|frankly|with|you|speak|not|right|as|with|an|old|friend - Man, I can speak frankly with you, can't I, as with an old friend. Maar als je susceptibel bent... laten we dan een intiem gesprek vermijden. But|if|you|susceptible|are|let's|we|then|an|intimate|conversation|avoid But if you are sensitive... let's avoid an intimate conversation.

- Neen, zeker niet: wat woû je zeggen... No|certainly|not|what|would|you|say - No, certainly not: what did you want to say...

- Ik woû je niet anders zeggen, dan wat je zelf begrijpen zult, als je een oogenblik nadenkt... Maar als de geheele kwestie van prezentatie aan het Hof niet bestaat bij jullie beiden - laat mij er dan ook geen kwestie van maken. I|would|you|not|differently|say|than|what|you|yourself|understand|will|if|you|a|moment|thinks|But|if|the|whole|issue|of|presentation|to|the|Court|not|exists|in|you|both|let|me|there|then|also|no|issue|of|make - I didn't want to say anything to you other than what you will understand yourself, if you think about it for a moment... But if the whole issue of presentation at the Court doesn't exist for both of you - then let me not make it an issue either.

- Neen, neen! No|no - No, no! hield Van der Welcke vol, geïnteresseerd. held|Van|the|Welcke|firmly|interested Van der Welcke insisted, intrigued. Leuter nu niet en zeg nu wat je zeggen woû... Stop joking|now|not|and|say|now|what|you|to say|wanted Stop rambling and just say what you wanted to say...

- Ik begreep niet, dat je het idee hebben zoû, of dat het een idee van je vrouw zoû zijn: dat zeg ik eerlijk... De Staffelaer is geparenteerd aan de Eilenburgs en aan de Van Heuvel Steyns... en het zoû toch pijnlijk voor je vrouw en voor jou zijn die lui te ontmoeten, niet waar... Dat is alles... I|understood|not|that|you|the|idea|to have|would|or|that|it|a|idea|of|your|wife|would|be|that|say|I|honestly|The|Staffelaer|is|related|to|the|Eilenburgs|and|to|the|Van|Heuvel|Steyns|and|it|would|still|painful|for|your|wife|and|for|you|be|those|people|to|meet|not|true|That|is|everything - I didn't understand that you would have the idea, or that it would be an idea of your wife: I say that honestly... The Staffelaer is related to the Eilenburgs and the Van Heuvel Steyns... and it would be painful for your wife and for you to meet those people, wouldn't it... That's all...

- Dat is kort gezegd, zei Van der Welcke, nog steeds ontstemd. That|is|briefly|said|said|Van|the|Welcke|still|still|upset - In short, said Van der Welcke, still annoyed.

- Maar in die enkele woorden ligt de heele kwestie. But|in|those|few|words|lies|the|whole|question - But in those few words lies the whole issue.

- Je hebt gelijk, mopperde Van der Welcke dof. You|have|right|grumbled|Van|the|Welcke|dull - You're right, grumbled Van der Welcke dully. We hadden misschien hier maar nooit moeten komen. We|had|maybe|here|but|never|should|come We perhaps should have never come here.

- Wat is dat nu voor onzin! What|is|that|now|for|nonsense - What nonsense is that! zei Van Vreeswijck zwakjes. said|Van|Vreeswijck|weakly said Van Vreeswijck weakly. Je oude kennissen zijn blij je hier terug te zien. Your|old|acquaintances|are|happy|you|here|back|to|see Your old acquaintances are happy to see you back here. De kwestie van het Hof bestaat zelfs niet bij je in huis... Nu, dan is er immers niets om over te tobben... Wat mij betreft, ik apprecieer het bizonder je hier terug te hebben, ging hij voort, opgewekter, bijna verlucht. The|issue|of|the|Court|exists|even|not|at|you|in|home|Now|then|is|there|after all|nothing|to|about|to|worry|What|me|concerns|I|appreciate|it|particularly|you|here|back|to|have|went|he|on|more cheerful|almost|relieved The issue of the Court doesn't even exist in your house... Well, then there is nothing to worry about... As far as I'm concerned, I particularly appreciate having you back here, he continued, more cheerful, almost relieved. Ik heb van de keeren, dat ik het voorrecht had je vrouw te ontmoe-ten in Brussel, de aangenaamste souvenirs behouden. I|have|from|the|times|that|I|it|privilege|had|your|wife|to|||in|Brussels|the|most pleasant|souvenirs|kept I have kept the most pleasant memories from the times I had the privilege of meeting your wife in Brussels. Wanneer convenieert het jullie, dat ik je nu eens een visite maak? When|is convenient|it|you (plural)|that|I|you|now|once|a|visit|make When would it be convenient for you that I pay you a visit?

- Op een avond? On|a|evening - One evening? Of als je nu waarlijk een goed vriend wilt zijn... kom dan eens eten. Or|if|you|now|truly|a|good|friend|want|to be|come|then|sometime|eat Or if you truly want to be a good friend... come over for dinner.

- Dat is een gezellig idee. That|is|a|cozy|idea - That's a nice idea. Wanneer dan? When|then When then?

- Kom dan overmorgen, zeven uur. Come|then|the day after tomorrow|seven|o'clock - Come over the day after tomorrow, at seven o'clock.

- Heel graag. very|much - Very much. Intiem? Intimate Intimate? En dan zal ik morgen maar een kaartje brengen... And|then|shall|I|tomorrow|just|a|card|bring And then I will just bring a card tomorrow...

- A propos, zei Van der Welcke. About|proposition|said|Van|the|Welcke - By the way, said Van der Welcke. De Staffelaer... Waar is die nu... The|Staffelaer|Where|is|he|now The Staffelaer... Where is he now...

- Op zijn buiten, bij Haarlem... Een krasse man nog... Hij is diep in de tachtig... On|his|estate|near|Haarlem|A|vigorous|man|still|He|is|deep|in|the|eighties - At his estate, near Haarlem... A vigorous man still... He is deep into his eighties...

- Dat zal wel... That|will|probably - That will be the case...

Zij namen afscheid. They|said|goodbye They said goodbye. Van der Welcke, somber, ging naar huis. From|the|Welcke|gloomy|went|to|home Van der Welcke, gloomy, went home. Het was vreemd, maar altijd, als hij 's middags uit Witte of Plaats terugkwam, had hij die somberheid troebel in zich. It|was|strange|but|always|when|he|in the|afternoon|from|Witte|or|Plaats|returned|had|he|that|gloom|murky|in|himself It was strange, but always, when he returned from Witte or Plaats in the afternoon, he felt that gloominess murky within him. Toen hij thuis echter Addy zag, verhelderde zijn gezicht dadelijk, maar toen de jongen, voor den eten, wilde ravotten, bedacht Van der Welcke of Constance het wel goed zoû vinden, dat hij Van Vreeswijck te dineeren had gevraagd, voor overmorgen... When|he|at home|however|Addy|saw|brightened|his|face|immediately|but|when|the|boy|before|the|meal|wanted|to play|thought||||if|Constance|it|well|good|would|find|that|he|||to|dine|had|asked|for|the day after tomorrow However, when he saw Addy at home, his face immediately brightened, but when the boy wanted to play before dinner, Van der Welcke wondered if Constance would think it was alright that he had invited Van Vreeswijck to dinner for the day after tomorrow...

Zij zetten zich aan tafel. They|sit|themselves|at|table They sat down at the table.

- Apropos, zei Van der Welcke aarzelend. By the way|said|Van|the|Welcke|hesitantly - Apropos, said Van der Welcke hesitantly. Ik heb Van Vreeswijk ontmoet... en hij woû... hier een visite maken... en vroeg, wanneer het je zoû convenieeren. I|have|from|Vreeswijk|met|and|he|wanted|here|a|visit|to make|and|asked|when|it|you|would|be convenient I met Van Vreeswijk... and he wanted... to pay a visit here... and asked when it would be convenient for you.

- Dat had hij al lang kunnen doen, zei Constance, die Van Vreeswijck in Brussel een paar keeren bij zich aan huis had gehad. That|had|he|already|long|could|do|said|Constance|who|Van|Vreeswijck|in|Brussels|a|few|times|at|himself|at|home|had|had - He could have done that a long time ago, said Constance, who had had Van Vreeswijck at her home a couple of times in Brussels.

- Hij excuzeerde zich ook, verdedigde Van der Welcke zijn vriend. He|apologized|himself|also|defended|Van|the|Welcke|his|friend - He also excused himself, defended Van der Welcke his friend. Hij wist niet of je geheel op orde was... Ik zei, dat hij eens moest komen eten, en... als het je niet te lastig is - heb ik hem nu maar voor overmorgen gevraagd. He|knew|not|if|you|completely|in|order|were|I|said|that|he|sometime|should|come|eat|and|if|it|you|not|too|inconvenient|is|have|I|him|now|just|for|the day after tomorrow|asked He didn't know if you were completely fine... I said that he should come over for dinner, and... if it's not too much trouble for you - I've now invited him for the day after tomorrow.

- Ik vind wel, dat hij eerst een visite had kunnen maken. I|find|indeed|that|he|first|a|visit|had|been able to|make - I think he could have made a visit first.

- Hij zoû morgen een kaartje brengen... Maar als je het niet goed vindt, schrijf ik hem af. He|would|tomorrow|a|card|bring|But|if|you|it|not|good|finds|I write||it|off - He was supposed to bring a card tomorrow... But if you don't think it's good, I'll cancel him.

- Neen, het is goed, zei Constance. No|it|is|fine|said|Constance - No, it's fine, said Constance.

Zij had van natuur een behoefte in zich om haar huis gastvrij te maken. She|had|by|nature|a|need|in|herself|to|her|house|hospitable|to|make She had a natural need within her to make her home welcoming. Maar er was tot nog toe een huivering in haar geweest, om nog ooit iemand aan tafel te vragen, behalve Gerrit en Adeline, doodgewoon, en, een enkelen keer, Paul... But|there|was|until|yet|now|a|shiver|in|her|been|to|still|ever|anyone|at|table|to|ask|except|Gerrit|and|Adeline|completely ordinary|and|a|few|times|Paul But until now, there had been a hesitation in her to invite anyone to the table, except for Gerrit and Adeline, just the usual, and, on rare occasions, Paul...

Paul kwam dien avond juist aan. Paul|arrived|that|evening|just|in Paul just arrived that evening.

- Heb je er iets op tegen, dat ik Paul er bij vraag? Have|you|there|anything|against|to|that|I|Paul|there|along|ask - Do you mind if I invite Paul as well? vroeg zij aan haar man. asked|she|to|her|husband she asked her husband.

- Neen, zeker niet; Paul is charmant... No|certainly|not|Paul|is|charming - No, certainly not; Paul is charming...

Paul nam gaarne aan. Paul|accepted|gladly|it Paul gladly accepted. Den avond van het dinertje kwam hij het eerst. The|evening|of|the|dinner|arrived|he|the|first On the evening of the dinner, he arrived first.

- Addy eet bij Gerrit en Adeline, zeide zij; dat is gezelliger voor hem... Addy|eats|at|Gerrit|and|Adeline|said|she|that|is|more pleasant|for|him - Addy is eating at Gerrit and Adeline's, she said; that's more pleasant for him...

- Maar het ziet er allerliefst bij je uit! But|it|looks|there|cutest|on|you|out - But it looks absolutely lovely at your place! zei Paul enthouziast. said|Paul|enthusiastically Paul said enthusiastically.

Zij had een aardigen, kleinen salon, intiem en gezellig, vroolijk van veel bloemen in vazen. She|had|a|nice|small|living room|intimate|and|cozy|cheerful|from|many|flowers|in|vases She had a nice, small living room, intimate and cozy, cheerful with many flowers in vases. En zij zag er allerliefst uit, jong, met haar mooi blank, rond gezicht van rijpere vrouw, een glimlach in de kuiltjes van de buiging harer lippen, omdat zij van nature had een beminnelijkheid om gastvrouw te zijn. And|she|looked|there|most lovely|out|young|with|her|beautiful|fair|round|face|of|mature|woman|a|smile|in|the|dimples|of|the|curve|her|lips|because|she|of||had|a|friendliness|to|be a hostess|to|be And she looked absolutely lovely, young, with her beautiful fair, round face of a more mature woman, a smile in the dimples of the curve of her lips, because she naturally had a charm for being a hostess. Paul, van alle zijne zusters, vond haar de mooiste, in haar zwarte japon nu: zwarte mousseline-de-soie, met zwarte kant geïncrusteerd, diafaan wemelend over witte taf. Paul|of|all|his|sisters|found|her|the|most beautiful|in|her|black|dress|now|black|mousseline|||with|black|lace|inlaid|diaphanous|shimmering|over|white|table Paul, of all his sisters, found her the most beautiful, in her black dress now: black silk muslin, with black lace encrusted, diaphanous shimmering over white fabric. Er was in hare kamers, in haarzelve een gedistingeerde intimiteit van vrouw van de wereld, die Paul nog niet bij haar had opgemerkt, omdat hij haar tot nog toe meer had gezien òf geheel intiem - in hare slaapkamer - òf op de zeer drukke familie-avonden. There|was|in|her|rooms|in|herself|a|distinguished|intimacy|of|woman|of|the|world|that|Paul|yet|not|with|her|had|noticed|because|he|her|until|yet|so far|more|had|seen|either|completely|intimate|in|her|bedroom|or|on|the|very|busy|family|evenings There was in her rooms, in her very self, a distinguished intimacy of a woman of the world, which Paul had not yet noticed in her, because he had seen her until now either completely intimate - in her bedroom - or at the very busy family evenings. Het was of zij nu kwam tot haar recht. It|was|whether|she|now|came|to|her|right It was as if she was now coming into her own.

Ja, zooals zij Van Vreeswijck verwelkomde nu, met een paar zachte woorden van scherts - Paul vond haar eenvoudig aanbiddelijk. Yes|as|she|from|Vreeswijck|welcomed|now|with|a|few|soft|words|of|jest|Paul|found|her|simply|adorable Yes, just as she welcomed Van Vreeswijck now, with a few soft words of jest - Paul found her simply adorable. In eens begreep hij, dat zij een tien jaar geleden eenvoudig onwederstaanbaar had kunnen zijn. suddenly|once|understood|he|that|she|a|ten|year|ago|simply|irresistible|had|could|be Suddenly he understood that she could have been simply irresistible ten years ago. Nu nog, had zij zoo iets jongs, liefs, innemends, moois, gedistingeerds, dat zijne zuster voor hem eene openbaring was. Now|still|had|she|so|something|young|dear|charming|beautiful|distinguished|that|his|sister|for|him|a|revelation|was Even now, she had something so young, lovely, charming, beautiful, and distinguished, that she was a revelation to him. Zij was een exquize vrouw. She|was|an|exquisite|woman She was an exquisite woman. Zij had geen knecht genomen; de tweede meid zoû bedienen. She|had|no|servant|taken|the|second|maid|would|serve She had not taken a servant; the second maid would serve. Zij trok zelve de portière open, zoodat de eetkamer zichtbaar werd, en, zonder den arm van Van Vreeswijck te nemen, vroeg zij hare heeren aan tafel te komen. She|pulled|herself|the|curtain|open|so that|the|dining room|visible|became|and|without|the|arm|of|||to|take|asked|she|her|gentlemen|to|table|to|come She herself opened the curtain, making the dining room visible, and, without taking Van Vreeswijck's arm, she asked her gentlemen to come to the table. Een roze licht van kaarsen in schermpjes dommelde over de tafel, waarover heen slingerde een tak van druiven en roze rozen en chevelure-de-Venus, tusschen het kristal en het zilver. A|pink|light|from|candles|in|little screens|drowsily|over|the|table|over which|across|slung|a|branch|of|grapes|and|pink|roses|and||||between|the|crystal|and|the|silver A pink light from candles in shades flickered over the table, where a branch of grapes and pink roses and Venus hair intertwined among the crystal and silver.

- Maar het is allerliefst! But|it|is|most adorable - But it is the sweetest! dacht Paul, want hij kon het nog niet aan zijne zuster zeggen, daar Constance en Van der Welcke met Van Vreeswijck spraken. thought|Paul|because|he|could|it|yet|not|to|his|sister|to say|since|Constance|and|Van|der|Welcke|with|Van|Vreeswijck|were speaking Paul thought, for he could not yet tell his sister, as Constance and Van der Welcke were speaking with Van Vreeswijck. Het is allerliefst! It|is|most adorable It is the sweetest! Zoo met je vieren te eten, in zoo een keurig décor. Zoo|with|you|four of us|to|eat|in|such|a|neat|decor To eat with the four of you, in such a neat decor. Dat is nu juist wat ik gaarne doe. That|is|now|exactly|what|I|gladly|do That is exactly what I like to do. Vergelijk daar nu eens bij al dat drukke gala van Bertha... Die geeft nu nooit eens zulke intieme dinertjes. Compare|there|now|once|at|all|that|busy|gala|of|Bertha|She|gives|now|never|once|such|intimate|dinners Now compare that to all the busy gala of Bertha... She never gives such intimate dinners. Dat is nu juist wat ik gaarne doe op mijn leeftijd; - Paul was vijf-en-dertig; - dat is niet te druk en het is elegant, lief, netjes... Keurige hors-d'oeuvres! That|is|now|exactly|what|I|gladly|do|at|my|age|Paul|was||and|||is|||||||elegant|sweet|neat|Polite|hors| That is exactly what I like to do at my age; - Paul was thirty-five; - it's not too busy and it's elegant, lovely, neat... Nice hors d'oeuvres! Die Constance kan het, hoor! That|Constance|can|it|you know That Constance can do it, you know! Of vergelijk daar nu eens bij de wel gezellige maar huiselijke biefstuk, die ik wel eens bij Gerrit en Adeline krijg, of de rommeldiners bij Adolfine... Neen, dit is het, wat het zijn moet, chic, eenvoudig en intiem... Van Vreeswijck draagt heel netjes zijn smoking; alleen hoû ik niet van den snit van zijn vest... te hoog, vind ik, zijn vest... Hij heeft mooie knoopjes... Maar hij heeft een gemaakte zwarte das aan! Or|compare|there|now|once|at|the|quite|cozy|but|homey|steak|which|I|sometimes|once|at|Gerrit|and|Adeline|receive|or|the|casual dinners|at|Adolfine|No|this|is|it|what|it|should be|must|chic|simple|and|intimate|Van|Vreeswijck|wears|very|neatly|his|tuxedo|only|I like|I||||cut||his|vest|||||||He|has|nice|buttons|But|he|has|a|fake|black|tie|on Or compare that to the cozy but homey steak that I sometimes get at Gerrit and Adeline's, or the messy dinners at Adolfine's... No, this is it, what it should be, chic, simple, and intimate... Van Vreeswijck wears his tuxedo very neatly; I just don't like the cut of his jacket... too high, I think, his jacket... He has nice buttons... But he is wearing a fake black tie! Hoe is dat nu mogelijk! How|is|that|now|possible How is that possible! In eens zie je bij iemand zoo een aberratie: een gemaakte das! suddenly|once|see|you|at|someone|such|a|aberration|a|fake|badger Suddenly you see such an aberration in someone: a fake tie! Wie draagt er nu een gemaakte das! Who|wears|there|now|a|made|tie Who wears a fake tie! In plaats van zelf je das je strikken... Maar anders netjes. Instead|of|tying|yourself|your|tie|your|tying|But|otherwise|neatly Instead of tying your own tie... But otherwise neatly. Lekkere soep, die velouté... Wat ziet die Constance er dodderig uit... Zoû je nu zeggen, dat dat een vrouw was van twee-en-veertig! Tasty|soup|that|velouté|What|looks|that|Constance|her|dazed|out|Would|you|now|say|that|that|a|woman|was|of||| Delicious soup, that velouté... How drowsy does Constance look... Would you say that she is a woman of forty-two! Ze lijkt op mama, die heeft ook dat zachte, gedistingeerde, dien zelfden glimlach... Mama heeft zelfs die kuiltjes nog, in de hoeken van den mond... Neen, niemand van mijn zusters zoû dat zoo kunnen doen, met dat aardige gebaar zelf die portière opentrekken, en zoo natuurlijk vragen, om aan tafel te komen... Je zal zien, zoo kan Constance haar huis allergezelligst maken, ook al zijn ze niet rijk en al zullen ze niet officieel gaan in de wereld... Zulke intieme dinertjes, dat is juist het ware... She|resembles|to|mom|who|has|also|that|soft|distinguished|that|same|smile|Mom|has|even|those|dimples|still|in|the|corners|of|the|mouth|No|nobody|of|my|sisters|would|that|so|could|do|with|that|nice|gesture|herself|that|door|opens|and|so|naturally|asking|to|at|table|to|come|You|will|see|so|can|Constance|her|house|most cozy|make|also|although|are|they|not|||||||officially|go|in|the|world|Such|intimate|dinners|that|is|just|the|true She looks like mom, she also has that soft, distinguished, the same smile... Mom even has those dimples in the corners of her mouth... No one of my sisters could do that so charmingly, with that lovely gesture of opening the curtain herself, and so naturally asking to come to the table... You'll see, Constance can make her home very cozy, even if they are not rich and even if they won't officially go out into society... Such intimate dinners, that is just the real thing...

Hij moest zich mengen in het gesprek nu, met Van Vreeswijck, en Van der Welcke, prettig gestemd, liet zich gaan, in een spontane oprechtheid. He|had to|himself|mingle|in|the|conversation|now|with|Van|Vreeswijck|and|Van|the|Welcke|pleasant|in mood|let|himself|go|in|a|spontaneous|sincerity He had to join the conversation now, with Van Vreeswijck, and Van der Welcke, in a good mood, let himself go, in a spontaneous sincerity.

- Zeg eens, Vreeswijck, wie vertelt toch, dat wij ons aan het Hof willen laten prezenteeren... Say|once|Vreeswijck|who|tells|anyway|that|we|ourselves|at|the|Court|want|to be|presented - Tell me, Vreeswijck, who is saying that we want to be presented at the Court...

Van Vreeswijck aarzelde, vond dat nu een gevaarlijk onderwerp van gesprek. From|Vreeswijck|hesitated|found|that|now|a|dangerous|subject|of|conversation Van Vreeswijck hesitated, found it a dangerous topic of conversation. Maar Constance lachte zacht. But|Constance|laughed|softly But Constance laughed softly.

- Ja, beaâmde zij. Yes|affirmed|she - Yes, she affirmed. Het gerucht schijnt te varen, dat wij dat plan hebben... en het plan bestaat heelemaal niet. The|rumor|seems|to|sail|that|we|that|plan|have|and|the|plan|exists|at all|not The rumor seems to be circulating that we have that plan... and the plan doesn't exist at all.

Van Vreeswijck herademde, verlucht. From|Vreeswijck|breathed again|relieved Van Vreeswijck breathed a sigh of relief, refreshed.

- Ach mevrouw, hoe komen de menschen aan hun veronderstellingen! Oh|madam|how|do come|the|people|to|their|assumptions - Oh madam, how do people come to their assumptions! De een oppert: zouden ze zich laten prezenteeren: de ander hoort verkeerd en zegt: ze zullen zich laten prezenteeren... En er is een élan aan de praatjes gegeven. The|one|suggests|they would|they|themselves|let|present|the|other|hears|wrong|and|says|they|will|themselves|let|present|And|there|is|a|momentum|to|the|conversations|given One suggests: should they present themselves; another hears incorrectly and says: they will present themselves... And a momentum has been given to the gossip.

- Ik zoû er heelemaal niet naar verlangen, zei Constance. I|would|it|at all|not|to|desire|said|Constance - I wouldn't desire that at all, said Constance. Ik ben de laatste jaren zoo gewend aan een heel kalm leven, dat ik veel visites over en weêr heel vervelend zoû vinden. I|am|the|last|years|so|accustomed|to|a|very|calm|life|that|I|many|visits|over|and|again|very|annoying|would|find I have become so accustomed to a very calm life in recent years that I would find many visits back and forth very annoying. Ik ben blij in Den Haag te zijn omdat ik weêr bij mijn familie ben... I|am|happy|in|Den|Haag|to|be|because|I|again|with|my|family|am I am happy to be in The Hague because I am with my family again...

- En ook de familie is heel blij! And|also|the|family|is|very|happy - And the family is very happy too! zei Paul, broederlijk galant en hief zijn glas op. said|Paul|brotherly|gallant|and|raised|his|glass|up said Paul, brotherly gallant and raised his glass.

Zij bedankte met haar lachje. She|thanked|with|her|smile She thanked with her little smile.

- ...Maar verder verlang ik voor mij niets... En ik geloof niet, dat Henri ook naar iets anders verlangt. But|further|desire|I|for|myself|nothing|And|I|believe|not|that|Henri|also|to|anything|else|desires - ...But I desire nothing more for myself... And I don't believe that Henri desires anything else either.

- O, neen, heelemaal niet! Oh|no|at all|not - Oh, no, not at all! zei Van der Welcke. said|Van|the|Welcke said Van der Welcke. Alleen begrijp ik niet, dat de menschen dadelijk behoefte hebben over een ander te praten en in minimum van tijd een anders wenschen beter weten dan hijzelf. Only|understand|I|not|that|the|people|immediately|need|have|about|another|other|to|talk|and|in|minimum|of|time|a|other|wishes|better|know|than|himself I just don't understand why people immediately feel the need to talk about someone else and think they know better than that person in the minimum amount of time. Ik praat nooit, over niemand! I|talk|never|about|nobody I never talk about anyone!

- Ik moet bekennen, lachte Constance; ik ben het wel eens oneens met mijn man, maar daarin heerscht bij ons de grootste overeenstemming: ik praat ook nooit, over niemand! I|must|confess|laughed|Constance|I|am|it|quite|ever|disagree|with|my|husband|but|in that|prevails|between|us|the|greatest|agreement|I|talk|also|never|about|nobody - I must confess, laughed Constance; I sometimes disagree with my husband, but in that we have the greatest agreement: I also never talk about anyone!

- Maar dat de menschen over ons praten... ach, dat is eigenlijk heel natuurlijk, zei Van der Welcke, en hij sloeg zijn jong blauwe oogen op, bijna naïf. But|that|the|people|about|us|talk|oh|that|is|actually|very|natural|said|Van|the|Welcke|and|he|raised|his|young|blue|eyes|up|almost|naive - But that people talk about us... oh, that's actually very natural, said Van der Welcke, and he raised his young blue eyes, almost naively. Ze hadden ons vergeten sedert jaren, en nu zien ze ons terug... They|had|us|forgotten|since|years|and|now|see|they|us|again They had forgotten us for years, and now they see us again...

- Dat had hij zoo niet moeten zeggen, dacht Paul. That|had|he|so|not|should|say|thought|Paul - He shouldn't have said that, Paul thought. Hij is soms net een jong veulen... He|is|sometimes|just|a|young|foal He is sometimes just like a young foal...

En hij kon zich begrijpen, dat Constance wel eens kribbig werd. And|he|could|himself|understand|that|Constance|well|sometimes|irritable|became And he could understand that Constance sometimes became irritable. Zulke heel lichte toespelingen moesten haar toch kwetsen, dacht hij... Van der Welcke, als hij zich gaan liet, kon toch tactlooze dingen zeggen. Such|very|light|allusions|should|her|nevertheless|hurt|thought|he|Van|the|Welcke|if|he|himself|to|let|could|nevertheless|tactless|things|say Such very light allusions must have hurt her, he thought... Van der Welcke, when he let himself go, could say tactless things. Meestal hield hij zich in, maar als hij zich niet inhield, werd hij  te  spontaan... En met Van Vreeswijck bracht hij het gesprek op iets anders. Usually|held|he|himself|back|but|if|he|himself|not|held back|became|he|too|spontaneous|And|with|Van|Vreeswijck|brought|he|the|conversation|to|something|else Most of the time he held back, but when he didn't, he became too spontaneous... And with Van Vreeswijck, he changed the subject.

Paul voelde voor zijne zuster... Ja, zoo een verleden bleef altijd, hing altijd aan... Paul|felt|for|his|sister|Yes|such|a|past|remained|always|hung|always|on Paul felt for his sister... Yes, such a past always remained, always hung on...

Zij zaten hier nu toch zoo gezellig, Van Vreeswijck was een charmant causeur, en telkens waren er toch kleine klippen, waarop het gesprek kon stooten... Constance, vond Paul, hield zich goed: hij had haar wel eens anders gezien, dadelijk hooren uitvaren... Maar zij was vrouw van de wereld: voor een vreemde vaarde zij niet uit... Nu echter weêr - het gesprek kwam even op den ouden meneer en mevrouw Van der Welcke... Daar was het weêr: hij voelde eene aarzeling in Van Vreeswijck eenvoudig te informeeren, naar de oude-lui, en nu Constance zelve zeide, dat zij ze beiden zoo kras vond, dorst Van Vreeswijck eerst doorpraten over die schoonouders, die hun zoon hadden opgeofferd, die hunne schoondochter en zelfs hun kleinkind jaren niet hadden willen zien... Het beste was maar te praten over algemeene dingen... They|sat|here|now|still|so|comfortably|Van|Vreeswijck|was|a|charming|conversationalist|and|each time|were|there|still|small|obstacles|on which|the|conversation|could|stumble|Constance|found|Paul|held|herself|well|he|had|her|well|once|differently|seen|immediately|hearing|venting|But|she|was|woman|of|the|world|for|a|stranger|vented|she|not|out|Now|however|again|the|conversation|came|briefly|on|the|old|Mr|and|Mrs|Van|of the|Welcke|There|was|it|again|he|felt|a|hesitation|in|Van|Vreeswijck|simply|to||about|the|||and|now|Constance|herself|said|that|she|them|both|so|vigorous|found|dared|Van|Vreeswijck|first|to continue talking|about|those|parents-in-law|who|their|son|had|sacrificed|who|their|daughter-in-law|and|even|their|grandchild|years|not|had|wanted|to see|The|best|was|but|to|talk|about|general|things They were sitting here so comfortably now, Van Vreeswijck was a charming conversationalist, and there were still small pitfalls in the conversation... Constance, Paul thought, was holding up well: he had seen her behave differently, immediately bursting out... But she was a woman of the world: she did not burst out in front of a stranger... Now however again - the conversation briefly turned to the old Mr. and Mrs. Van der Welcke... There it was again: he felt a hesitation in Van Vreeswijck simply asking about the old folks, and now Constance herself said that she found them both so vigorous, Van Vreeswijck dared to continue talking about those in-laws who had sacrificed their son, who had not wanted to see their daughter-in-law and even their grandchild for years... It was best to talk about general things...

Maar Constance had zeer zeker niet alleen haar mooien, maar ook haar lieven avond... Als gastvrouw, hoe intiem ook, kwam zij tot haar recht, en was zij als een andere vrouw, veel zachter, zonder bitterheid, nam zij het aan, dat nu en dan een klip omzeild moest worden. But|Constance|had|very|certainly|not|only|her|beautiful|but|also|her|dear|evening|As|hostess|how|intimate|also|came|she|to|her|right|and|was|she|like|a|different|woman|much|softer|without|bitterness|took|she|it|on|that|now|and|then|a|obstacle|avoided|had to|be But Constance certainly had not only her beauty, but also her lovely evening... As a hostess, no matter how intimate, she came into her own, and she was like a different woman, much softer, without bitterness, she accepted that now and then a rock had to be avoided. Haar glimlach gaf een ronding aan haar wangen, die haar verjeugdigde. Her|smile|gave|a|roundness|to|her|cheeks|which|her|rejuvenated Her smile gave a roundness to her cheeks that rejuvenated her. Hoe jammer, dacht Paul, dat zij niet altijd zoo maar is, zoo tactvol, en altijd gastvrouw in haar eigen huis, gastvrouw ook tegen haar man... How|unfortunate|thought|Paul|that|she|not|always|so|just|is|so|tactful|and|always|hostess|in|her|own|house|hostess|also|towards|her|husband How unfortunate, thought Paul, that she is not always just like this, so tactful, and always a hostess in her own home, a hostess even towards her husband...

- Vreemd toch die vrouwen, dacht hij. Strange|after all|those|women|thought|he - Strange those women, he thought. Als ik alleen hier at: eenvoudig-weg, en als er die zelfde klippen waren geweest in ons gesprek - Constance was driemaal al uitgevaren en Van der Welcke had den wind van voren gekregen. If|I|only|here|ate|||and|if|there|those|same|points|had been|been|in|our|conversation|Constance|was|three times|already|sailed out|and|Van|the|Welcke|had|the|wind|from|ahead|received If I had only eaten here: simply put, and if there had been those same cliffs in our conversation - Constance had already set sail three times and Van der Welcke had caught the wind in his face. En nu er een gast is, nu wij onze smokings aan hebben en Constance een gekleede japon, nu er bloemen en druiven op tafel zijn, en een gecompliceerder menu dan anders... nu vaart ze niet uit en nu zal ze niet uitvaren... welke klip er ook omgezeild moet worden. And|now|there|a|guest|is|now|we|our|tuxedos|on|have|and|Constance|a||gown|now|there|flowers|and|grapes|on|table|are|and|a|more complicated|menu|than|usual|now|sails|she|not|out|and|now|will|she|not|sail|which|rock|there|also|sailed around|must|be And now that there is a guest, now that we are in our tuxedos and Constance is in a fancy dress, now that there are flowers and grapes on the table, and a more complicated menu than usual... now she does not set sail and now she will not set sail... whatever cliff needs to be navigated. Ik geloof: al hadden we het nu over echtbreuk en scheiding, over oude-mannen trouwen en over liaisons - ze zoû altijd zoo rustig blijven en lief lachend met die kuiltjes aan haar lippen, alsof op haar niets toepasselijk was... Vreemd is een vrouw toch en dikwijls vol van geheime krachtjes, die ze heel sterk maken in het leven... En als Van Vreeswijck nu weg is, dan zal ze misschien razen op Van der Welcke, eenvoudig, omdat hij zijn neus snuit - en al hare geheime krachtjes zijn weg... en ze blijft achter zonder eenige zelfbeheersching... En toch, hoe ze dan ook is, ze is allerliefst, en ik heb lekker gegeten en het is heel gezellig... I|believe|even|had|we|it|now|about|adultery|and|divorce|about|||marrying|and|about|affairs|she|would|always|so|calm|remain|and|sweet|laughing|with|those|dimples|at|her|lips|as if|on|her|nothing|applicable|was|Strange|is|a|woman|nevertheless|and|often|full|of|secret|little powers|which|they|very|strong|make|in|life|life|And|if|Van|Vreeswijck|now|gone|is|then|will|she|perhaps|rage|at|Van|the|Welcke|simply|because|he|his|nose|blows|and|all|her|secret|little powers|are|gone|and|she|remains|behind|without|any|self-control|And|yet|how|she|then|also|is||is||||||||||very|cozy I believe: even if we were talking about infidelity and divorce, about marrying older men and about liaisons - she would always remain so calm and sweetly smiling with those dimples at her lips, as if nothing was applicable to her... A woman is strange after all and often full of secret little powers, which make her very strong in life... And if Van Vreeswijck is now gone, then she might rage at Van der Welcke, simply because he is blowing his nose - and all her secret little powers are gone... and she is left without any self-control... And yet, however she is, she is the sweetest, and I have eaten well and it is very cozy...

Er werd gebeld, en omdat de deur van de vestibule openstond, hoorden Constance en Paul stemmen, toen de meid had opengedaan... It|was|called|and|because|the|door|of|the|vestibule|was open|heard|Constance|and|Paul|voices|when|the|maid|had|opened There was a knock, and because the door of the vestibule was open, Constance and Paul heard voices when the maid had opened it...

- Dat is de stem van Adolfine! That|is|the|voice|of|Adolfine - That is the voice of Adolfine! zei Constance. said|Constance said Constance.

- En van Carolientje, zei Paul. And|from|Carolientje|said|Paul - And of Carolientje, said Paul.

- ...O, dan zal ik maar weggaan! Oh|then|shall|I|just|leave - ...Oh, then I will just leave! hoorden zij Adolfine zeggen, luid, schel. heard|her|Adolfine|say|loud|shrill they heard Adolfine say, loudly, shrill.

Constance stond op. Constance|stood|up Constance stood up. Zij vond het vervelend, dat Adolfine juist nu kwam, maar zij wilde vooral tegen Adolfine nooit laten blijken, dat zij niet welkom was. She|found|it|annoying|that|Adolfine|just|now|came|but|she|wanted|especially|towards|Adolfine|never|to let|show|that|she|not|welcome|was She found it annoying that Adolfine came just now, but she especially did not want to show Adolfine that she was unwelcome.

- Pardon, meneer Van Vreeswijck, permitteert u even... ik hoor daar mijn zuster... Excuse me|mister|Van|Vreeswijck|do you allow|you|for a moment|I|hear|there|my|sister - Excuse me, Mr. Van Vreeswijck, may I just... I hear my sister...

Zij ging in de vestibule. She|went|in|the|vestibule She went into the vestibule.

- Dag Adolfine... Hello|Adolfine - Hello Adolfine...

- Dag Constance! Hello|Constance - Hello Constance! zei Adolfine. said|Adolfine said Adolfine.

Ze wist, dat Constance dien avond een dinertje had, en zij was opzettelijk komen neuzen, maar zij deed of zij niets wist... She|knew|that|Constance|that|evening|a|dinner|had|and|she|was|intentionally|come|snooping|but|she|acted|as if|she|nothing|knew She knew that Constance had a dinner that evening, and she had deliberately come to snoop, but she pretended not to know anything...

- We kwamen even bij je aan, zeide zij; ik wandelde met Carolientje voorbij en ik zag licht en dacht, dat je thuis was... Maar je meid zegt, dat je een diner hebt! We|came|briefly|by|you|in|said|she|I|walked|with|Carolientje|past|and|I|saw|light|and|thought|that|you|home|was|But|your|maid|says|that|you|a|dinner|have - We just stopped by, she said; I was walking past with Carolientje and I saw light and thought you were home... But your maid says you have a dinner! zei Adolfine bits en verwijtend, als mocht Constance geen diner geven. said|Adolfine|biting|and|reproachfully|as if|might|Constance|no|dinner|give said Adolfine bitterly and reproachfully, as if Constance shouldn't be having a dinner.

- Geen diner... Van Vreeswijck en Paul eten bij ons. No|dinner|From|Vreeswijck|and|Paul|eat|at|us - No dinner... Van Vreeswijck and Paul are eating with us.

- Van Vreeswijck... o! From|Vreeswijck|oh - Van Vreeswijck... oh! zei Adolfine. said|Adolfine said Adolfine.

Die van het Hof? That|of|the|Court The one from the Court?

- Hij is kamerheer van de Regentes, zei Constance eenvoudig. He|is|chamberlain|of|the|Regentess|said|Constance|simply - He is a chamberlain of the Regent, Constance said simply.

- O! Oh - Oh!

- Hij is een oud vriend van Van der Welcke, verontschuldigde Constance zich bijna. He|is|an|old|friend|of|Van|the|Welcke|apologized|Constance|herself|almost - He is an old friend of Van der Welcke, Constance almost apologized.

- O! Oh - Oh!

Nu maar dan zal ik je niet storen. Now|but|then|will|I|you|not|disturb Now I won't disturb you then.

De deur van de eetkamer stond open... Adolfine gluurde naar binnen en zij zag de drie heeren praten, aan het dessert. The|door|of|the|dining room|was|open|Adolfine|peered|into|inside|and|she|saw|the|three|gentlemen|talking|at|the|dessert The door of the dining room was open... Adolfine peeked inside and saw the three gentlemen talking, at dessert. Zij zag de kaarsen, de bloemen, hun smokings; zij lette-op de japon van Constance... She|saw|the|candles|the|flowers|their|tuxedos|she|paid attention||the|dress|of|Constance She saw the candles, the flowers, their tuxedos; she paid attention to Constance's dress...

- Toe, kom binnen, Adolfine, zei Constance, met een groote overwinning op zichzelve en met haar liefste stem. Come on|come|in|Adolfine|said|Constance|with|a|great|victory|over|herself|and|with|her|sweetest|voice - Come in, Adolfine, said Constance, with a great victory over herself and in her sweetest voice.

- Neen, dank je... als je diner hebt, kom ik niet binnen... aan het dessert. No|thank|you|if|you|dinner|have|come|I|not|inside|at|the|dessert - No, thank you... if you have dinner, I won't come in... at dessert. Puhh!... Phew Puhh!... wat is het warm bij jou, Constance: stook je nog altijd? what|is|it|warm|at|your|Constance|heating|you|still|always how warm it is at your place, Constance: are you still heating? Het is om te stikken in je huis... En zoo donker met die kaarsen... Wat zie je bleek? It|is|to|to|suffocate|in|your|house|And|so|dark|with|those|candles|What|do you see|you|pale It's suffocating in your house... And so dark with those candles... You look so pale? Voel je je niet wel? Feel|you|you|not|well Are you not feeling well?

- Bleek?... Pale - Pale?... Neen, ik voel me heel goed... No|I|feel|myself|very|well No, I feel very good...

- O, ik dacht, datje moê was of ziek. Oh|I|thought|that you|tired|were|or|sick - Oh, I thought you were tired or sick. Je ziet zoo verschrikkelijk bleek. You|look|so|terribly|pale You look so terribly pale. Je ziet er niet You|look|there|not You don't look

goed uit. good|out good. Misschien heb je je te veel gepoeierd. Maybe|have|you|your|too|much|pooped Maybe you've been too much of a mess. Of is het je japon, die je bleek maakt... Uit Brussel, die japon? Or|is|it|your|dress|that|you|pale|makes|From|Brussels|that|dress Or is it your dress, that makes you look pale... From Brussels, that dress? Ik vind niet, dat die je flatteert! I|find|not|that|he|you|flatters I don't think that flatters you! Die grijze cachemire, staat je veel beter. That|gray|cashmere|looks|you|much|better That gray cashmere looks much better on you.

- Ja, Adolfine, maar dat is een straattoilet. Yes|Adolfine|but|that|is|a|street toilet - Yes, Adolfine, but that's a street toilet.

- O, ja natuurlijk, op een  diner  kan je die niet aandoen... Ik hoû toch meer van dat straattoilet. Oh|yes|of course|at|a|dinner|can|you|that|not|wear|I|prefer|still|more|of|that|street toilet - Oh, yes of course, you can't wear that to a dinner... I still prefer that street toilet.

- Kom je niet even binnen... Come|you|not|just|inside - Aren't you coming in for a moment...

- Neen,  ik  ben maar in straattoilet, beste Constance. No|I|am|only|in|street toilet|dear|Constance - No, I'm just in the street toilet, dear Constance. En Carolientje ook... En daarbij, ik zal je niet storen, aan je heerendiner. And|Carolientje|also|And|besides|I|will|you|not|disturb|at|your|gentlemen's dinner And little Carolien too... And besides, I won't disturb you at your gentlemen's dinner.

- Het spijt me, Adolfine, dat je juist van avond komt, als je niet binnen wilt komen. It|regrets|me|Adolfine|that|you|just|this|evening|comes|if|you|not|inside|want|to come - I'm sorry, Adolfine, that you're coming this evening, when you don't want to come in. Kom dan gauw op een anderen avond thee-drinken, wil je? Come|then|soon|on|another|other|evening|||do|you Then come over for tea on another evening, will you?

- Ja maar, ik kom niet dikwijls hier voorbij... Je woont zoo ver van alles af... in die Kerkhoflaan... ik word hier altijd luguber. Yes|but|I|come|not|often|here|past|You|live|so|far|from|everything|away|in|that|Kerkhoflaan|I|become|here|always|gloomy - Yes, but I don't pass by here often... You live so far from everything... on that Cemetery Lane... it always feels gloomy here. Hoe ben je toch hier komen wonen, zeg... tusschen twee kerkhoven in? How|are|you|anyway|here|come|to live|tell|between|two|cemeteries|in How did you end up living here, I wonder... between two cemeteries? Het is ongezond, weet je, hier te wonen, van wege de miasma's... It|is|unhealthy|know|you|here|to|live|due|to|the|miasmas It's unhealthy, you know, to live here, because of the miasmas... - Ach, wij ruiken nooit iets... Oh|we|smell|never|anything - Oh, we never smell anything...

- Ja, dat is omdat je je vensters altijd dicht houdt. Yes|that|is|because|you|your|windows|always|closed|keeps - Yes, that's because you always keep your windows closed. Je moet meer luchten, heusch, in Holland. You|must|more|ventilate|really|in|Holland You need to air out more, really, in Holland. Geloof mij, ik zoû stikken, in deze atmosfeer... Believe|me|I|would|suffocate|in|this|atmosphere Believe me, I would suffocate in this atmosphere...

- Toe, Adolfine, kom even binnen... Come on|Adolfine|come|just|inside - Come on, Adolfine, come in for a moment...

- Neen, neen heusch niet... Ik ga weg, ik maak je wel mijn excuses... Adieu Constance, kom Carolientje... No||really|not|I|go|away|I|make|you|surely|my|apologies|Goodbye|Constance|come|little Carolien - No, no really not... I'm leaving, I'll apologize to you... Goodbye Constance, come on Carolientje...

En met haar dochtertje nu, als kreeg zij het waarlijk benauwd, haastte zij zich naar de voordeur, nog even omkijkende door de open deur der eetkamer; oplettende de groote druiven, de roze rozen, knijpende hare oogen om te lezen het verre merk van een Champagne-flesch, waaruit Paul juist de kelken bijvulde. And|with|her|little daughter|now|as|she got|she|it|truly|anxious|hurried|she|herself|to|the|front door|still|just|looking back|through|the|open|door|of the|dining room|noticing|the|large|grapes|the|pink|roses|squinting|her||to|to|read|the|distant|label|of|a|||from which|Paul|just|the|goblets|filled And with her little daughter now, as she truly felt anxious, she hurried to the front door, glancing back through the open door of the dining room; noticing the large grapes, the pink roses, squinting her eyes to read the distant label of a Champagne bottle, from which Paul was just filling the glasses.

Toen duwde zij Carolientje buiten en ging, hard achter zich de voordeur dichtslaande... Constance ging binnen. Then|pushed|she|Carolientje|outside|and|went|hard|behind|herself|the|front door|slamming|Constance|went|inside Then she pushed Carolientje outside and went, slamming the front door hard behind her... Constance went inside. Zij was geschud in hare zenuwen, maar zij hield zich goed. She|was|shaken|in|her|nerves|but|she|held|herself|well She was shaken in her nerves, but she held herself together.

- Het was Adolfine, niet waar? It|was|Adolfine|not|true - It was Adolfine, wasn't it? vroeg Paul. asked|Paul Paul asked.

- Ja, maar ze woû niet binnenkomen, zei Constance. Yes|but|she|wanted|not|to come in|said|Constance - Yes, but she didn't want to come in, Constance said. Zoo jammer, ze is zoo gezellig... So|sad|she|is|so|fun So sad, she is so pleasant...

Zij meende dat niet, maar zij wilde het meenen. She|believed|that|not|but|she|wanted|it|to mean She didn't mean that, but she wanted to mean it. Dat zij het zeide, was geen valschheid. That|she|it|said|was|no|falsehood That she said it was not falsehood. Op een anderen avond, was zij misschien, na de kritiek van Adolfine - in vijf minuten - op haar huis, haar straat, haar licht, haar verwarming, haar japon en haar teint, lang uit op hare chaise-longue gaan liggen, om te bekomen... Maar nu was zij gastvrouw en er was niets van ontstemming aan haar te merken, toen zij hare heeren vroeg zich waarlijk niet voor haar te geneeren en hun sigaar aan tafel te blijven narooken. On|a|other|evening|was|she|perhaps|after|the|criticism|from|Adolfine|in|five|minutes|on|her|house|her|street|her|light|her|heating|her|dress|and|her|complexion|long|out|on|her|chaise||to go|lying|to|to|recover|But|now|was|she|hostess|and|there|was|nothing|of|displeasure|on|her|to|notice|when|she|her|gentlemen|asked|themselves|truly|not|for|her|to|embarrass|and|their|cigar|at|table|to|remain|smoke again On another evening, she might have, after Adolfine's criticism - in five minutes - of her house, her street, her light, her heating, her dress, and her complexion, lain long on her chaise-longue to recover... But now she was the hostess and there was no sign of displeasure in her when she asked her gentlemen not to feel embarrassed for her and to continue smoking their cigars at the table. Zelve, op haar coquet servies van vermeil, schonk zij de koffie en het glaasje liqueur, en toen Paul haar vroeg, of zij geen cigarette rookte, antwoordde zij, met haar lieven blik en het lachje in de buiging van hare lippen, dat haar van avond zoo jong maakte en er zoo allerliefst deed uitzien: She|on|her|dainty|service|of|vermeil|poured|she|the|coffee|and|the|small glass|liqueur|and|then|Paul|her|asked|if|she|no|cigarette|smoked|answered|she|with|her|lovely|glance|and|the|smile|in|the|curve|of|her|lips|that|her|of|evening|so|young|made|and|her|so|sweetest|made|look There, on her dainty vermeil china, she poured the coffee and the glass of liqueur, and when Paul asked her if she smoked cigarettes, she replied, with her lovely gaze and the smile at the curve of her lips, which made her look so young tonight and so utterly charming:

- Neen... ik heb wel eens vroeger gerookt... in mijn dartele jaren... maar dat doe ik heusch nu niet meer... No|I|have|ever|once|in the past|smoked|in|my|carefree|years|but|that|do|I|really|now|not|anymore - No... I used to smoke... in my playful years... but I really don't do that anymore...

Einde van het eerste deel. End|of|the|first|part End of the first part.

SENT_CWT:AFkKFwvL=18.92 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=15.4 en:AFkKFwvL openai.2025-02-07 ai_request(all=254 err=0.00%) translation(all=203 err=0.00%) cwt(all=3002 err=2.90%)