×

Ми використовуємо файли cookie, щоб зробити LingQ кращим. Відвідавши сайт, Ви погоджуєтесь з нашими правилами обробки файлів «cookie».

image

Zielenschemering [part 1], Hoofdstuk 4 (2)

Hoofdstuk 4 (2)

en terug verlangd naar mijn land, toen ik het in jaren niet terug had gezien.

- Toch zal u me kunnen begrijpen... Tante, begrijp me... Ik ben onmogelijk meer, voor Holland... Henri ook...

- Hoe leven jullie daar: zeg me.

- Wij hebben beiden ons vaderlijk erfdeel.

- Ik weet hoeveel dat is... Er zijn groote schulden geweest. Jullie hebben niet veel ontvangen. Niet zoo, dat je je kleeden kunt, als je gekleed bent... Emilie, als je een beetje van me houdt, zeg me dan alles ronduit. Ik ben niet nieuwsgierig, maar ik hoû van jullie... van jullie allen... en ik voel liefde en belangstelling voor jullie allen... Je KAN niet leven van je vaderlijk erfdeel.

- Ik werk, tante.

- In Parijs? Wat? Wat doe je?

- Ik schilder... Ik schilder waaiers... En paravents... U weet, ik heb wel een aardig talentje... Ik doe ze met heel veel chic... In Holland zouden ze er niet van houden, zooals ik het doe... Maar in Parijs verkoop ik ze... voor twintig francs... voor vijftig francs... mijn paravents zijn van honderd francs... Ik klodder ze in een half uur... Ze hebben iets... ik weet niet wat... Chic... niets dan luchtige chic... Maar ik verkoop ze: ze zijn aardig...

- Daar kan ik dan niets tegen zeggen, kind.

- Ik ben er heel gelukkig meê geweest, tante. Ik heb voor oma een paravent meêgebracht... voor u ook... voor tante Lot een waaier... Ik geef ze u cadeau; ik doe het in een oogenblik. Het is geen kunst, maar chic: ik zoû zeggen: actueelen chic...

Hare fijne vingertjes schetsten een fijn gebaartje van begin-eeuw-artisticiteit... en Constance, ondanks zichzelve, moest lachen.

- En Henri? vroeg Constance.

Emilie werd plots heel rood.

- Wat meent u...

- Wat doet Henri...

- Hij doet...

- Niets...?

- Neen.

Hij doet wat... Maar tante, laat mij het u niet zeggen.

- Waarom kan je het mij niet zeggen...

- U zoû het niet begrijpen... Henri verdient... geld, veel geld.

- Waarmeê?

- Ik kan het u niet zeggen, tante... Het is niet MIJN geheim, wel? Het is het zijne.

- Is het een geheim. - Ja... het is een geheim.

- Dan zal ik er niet naar vragen.

- Het is een geheim... voor de anderen... Misschien niet... voor u.

Zij brandde om het te vertellen...

- Ik vraag het je niet meer, Emilie.

- Ik zal het u vertellen. Als u belooft het aan niemand te zeggen... Aan niemand! Henri is... clown.

- Neen, Emilie!

- Ja... hij is clown.

- Neen... neen!

Emilietje lachte schril, hoog-op.

- U wil het niet gelooven! Ziet u wel... Ik had het maar niet moeten zeggen... U kan het niet begrijpen... Als u hem zag... als clown... zoû u het wel kunnen... begrijpen... Hij is prachtig, hij is uniek. Hij is geen vulgairen clown, geen August-den-domme... Hij is eenvoudig magnifique... Hij heeft van de kunst van den clown iets gemaakt... iets artistieks... iets van hèmzelf... Hij laat de menschen lachen en huilen, wat hij wil... Hij maakt zijn scènes zelf... hij teekent zijn costumes zelf... of ik teeken ze voor hem. Hij heeft een manier om zich te grimeeren... Hij heeft uitgevonden den weemoed van den clown... en daar is hij subliem in... Hij heeft een nummer, met zeker wel een vijftig kapellen aan ijzerdraad, die om hem fladderen... in het cirque... en waarvan hij er geen een grijpt... en als hij dat doet... lachen de menschen eerst... en huilen ze daarna... Begrijpt u... het is symboliek... Neen, maar u moet hem eens gaan zien... in Parijs... Hij is zoo mooi... en zoo artistiek... En om zich lenig te houden... doet hij gymnastiek... Hij ziet er veel beter uit... dan toen hij pierewaaide in Leiden... Hij is een mooie jongen... Hij weet het... hij grimeert zich nooit leelijk... Een modern beeldhouwer wil zijn statuette maken... zoo erg getourmenteerd, weet u... en art-nouveau... in die rol... met de kapellen om hem heen... Henri heeft heel veel gevraagd om te pozeeren... U zoû het nooit hebben gezegd, tante; hier was hij een student als een ander... pierewaaide... sloeg geld stuk... Ik, ik hield altijd van hem... En daar in Parijs heeft hij dadelijk begrepen, dat hij wat doen moest, dat hij energie moest hebben... zijn leven maken moest en als met een bliksem is het tot hem gekomen...: clown! Maar clown... mooi... mooi... iets nieuws... niet zoo maar een vulgaire clown...! Hij ver- dient een massa geld... ik weet niet hoeveel... En zoo leven we, tante... vrij... onafhankelijk van alles - en iedereen... Maar tante, u is geschrikt. Maar u MAG ons niet veroordeelen... Hier was ik ongelukkig... hij ook...; daar... daar zijn wij gelukkig... gelukkig met elkaâr... Ik hoû van hem... en hij van mij... Ik weet niet wat het is: maar wij kunnen niet leven buiten elkaâr... Daar in Parijs... denken ze, dat we amants zijn... willen ze niet gelooven, dat we zijn broêr en zuster... En zoo is het... en zoo zijn we gelukkig... en het kan ons niet schelen welke horreurs ze van ons in Holland vertellen. Denkt u, dat ik in Holland terug kom anders dan... om grootmama... u... mama, Otto te zien?... Naar u verlangde ik... Voor de anderen voel ik niet... Met oom Ernst heb ik medelijden... Maar ik wil verder mijn leven vrij... vrij hebben... van Holland... van familie... en vrij heb ik het moeten maken van mijn man... van mijn man, dien ik getrouwd heb uit een vergissing... en die mij sloeg en mishandelde...! Wij willen LEVEN , tante en niet meer bestaan! ! Maar Constance wist niets te zeggen en zij sloot de oogen of zij een slag had ontvan- gen. Zij werd bleek. Zij wilden leven, niet meer bestaan...! Was het aan haar hen te veroordeelen, aan haar, die zelve, heel laat, heel oud, te laat en te oud, behoefte had gevoeld te leven, en niet meer te bestaan? Maar... hadden zij hun leven wel gevonden in wat zij nu hun leven dachten... Wist zij nu niet, dat het WARE leven niet is voor zich, maar voor anderen? Wist zij het niet, ook al had zijzelve niet bereikt de lichtende steden van het nieuwe leven, die opgevizioend waren aan, voor haar, onbenaderbare kimmen? Had zij niet geraden dat het dàar was... en was zij niet zelve heel klein gebleken, toen zij had moeten benaderen zonder wie haar zoo dierbaar geworden was, dat zij voor hem alles had kunnen vergeten, zelfs haar zoon, den troost van haar bestaan, zoo dan niet van haar leven... Was zij niet zelve klein en mocht zij veroordeelen, alleen omdat zij ouder was, en dus in minder valsche schijnen van zelfbedrog zag de opglimpingen der zuiverste waarheden? Neen, zij veroordeelde niet... maar dat verhinderde niet, dat zij was geschokt... Zij kon wel begrijpen, nu... en toch was het ingeworteld vooroordeel daar... Zij wilde wel aannemen hun nieuw frisch vrij geluk in een leven zonder conventioneelen ban- den, en toch bonden hààr die banden - zelfs trots haar zoo nieuw kunnen-begrijpen... Zij begreep, en toch voelde zij een huivering, om wie niet gingen het plat getreden pad, de gladde baan van hun aller nette fatsoenlijkheid... Schemerde aan het eind der nieuwe wegen niet een vaagheid van tragiek!? Zoû het volharden hun mogelijk zijn of wat zoû het slot zijn van levensopvatting zoo weinig banaal? Was aan menschen als zij allen, iets anders mogelijk dan banaliteit? Waren zij er niet voor geboren en opgevoed...? Zijzelve had wel nieuwe wegen gevonden, die opgingen naar steden van glans, maar zij had ze niet ingeslagen... Dit... waren dit nieuwe wegen, die naar steden van glans opgingen? Of was het moedwilligheid, jonge dartelheid alleen, die afweek van de gladde banen, de plat getreden paden...

- Emilie, zeide zij. Als het waar, is wat je me zegt... zeg het dan niet verder... spreek er dan niet verder over...! Als grootmama het hoorde, zoû het haar zoo innig verdriet doen...! En als mama het hoorde ook!

- Neen tante, neen... het is ook een groot geheim... voor de familie... voor de kennissen. Ik heb er met niemand over gesproken dan met u... en ik zal er met niemand meer over spreken. Maar tante, kom, zoo erg is het toch niet, dat u er zoo ontdaan uit ziet... Wij hebben andere ideeën dan onze ouders... Kunnen wij het helpen... Aan wie is de fout?

- Als ik denk... kind, aan jullie huis, vroeger...!

- En nu Henri clown... en ik schilderes voor mijn brood! ! Zij lachte hoog, schelletjes, bijna glorieus. - Arme grootmama, lachte zij weemoediger, na. Arme grootmama... Ze noemde onze familie een grandeur déchue... En van haar standpunt heeft ze gelijk... Ik heb diep medelijden met haar... Ik vond haar zoo treurig, verlaten, en de tranen, de tranen liepen haar maar over de wangen... Tante, u is lief. Ik voel, dat u beter is... dan ik. Maar ik kan niet... hier wonen. Uw leed heeft gemaakt... dat u terug verlangde. Het mijne, dat ik weg wilde... U heeft gevoeld, dat er banden waren, die u hierheen trokken. Ik heb juist gevoeld, dat ik me los van alle banden moest maken... Het begin van mijn leven was een vergissing.

- Het begin van het mijne ook...

- Zoû het dan altijd zoo zijn...

- Dikwijls... dikwijls... - Kennen wij onszelve dan niet... als wij beginnen te leven...

- Neen... alle waarheid kennen wij later... VEEL later pas...

- U denkt niet, dat ik mijn waarheid al ken?

- Neen Emilie...

- U is niet tevreden over me...

- Tevreden, kind... Mag ik oordeelen over je? Maar ik zeg je alleen: pas op. Speel niet met je leven. Verknoei het niet. Het is heel ernstig, ons leven. En je beschouwt het als...

- Als wat, tante...

- Als een artistieke gril...

- U zegt dat heel aardig, tante. Ik had het zelf nooit zoo gevonden, zoo gezegd... Een artistieke gril? Henri ook... Een gril, artnouveau. Waarom niet?

- O, neen Emilie... pas op...!

- Tante, wij zijn zoo klein. Wij beteekenen niets. Wat beteekenen menschen als wij, vrouwen als wij, meisjes zooals ik geweest ben... Niets. Niets. Waarom ons leven tragiesch te maken? Waarom er niet liever iets aardigs, iets getourmenteerd artistieks van te maken - zij had een schildergebaar met wijsvinger en duim. - Als wij dood zijn, is het uit... Wat beteekenen wij, om tragiesch te zijn! Dat is goed voor helden, heldinnen... dat is niet iets voor ons... Ik maak mijn leven niet tragiesch. Ik heb me eerst vergist... ik heb mijn leven veroverd, het eenen ergieken draai gegeven... Probeer het zoo te zien, tante!

- Ik zie het zoo wel... Emilie... Maar je vergeet...

- Wat.

- De banden.

- Die ik losmaak.

- Die je niet los kan maken.

- Jawel.

- Neen.

- Jawel.

- Neen.

Je zal het zien... later... als je ouder bent! ! - Ik zal niet oud worden, tante... - O kind, wat weet je, wat weet je! Wat weet je, hoe je worden zal... hoe tragiesch je leven licht worden zal... als je er niet ernstiger... ERNSTIGER over denkt!

Zij stond op: onweêrhoudbare impulsie deed haar het jonge vrouwtje omhelzen, hartstochtelijk.

Emilie schrikte.

- Wat denkt u, tante... wat meent u dan?

Maar nu iets te zeggen van het voorge- voel... waarom, als het voorgevoel altijd bedriegt...?? Zij zeide niets meer, Constance: zij wist ook niets meer te zeggen, zij staarde alleen maar voor zich uit, vreemd, vaag; en wat opgelicht was, was weg...

Nu zag zij in Emilie's oogen, diep, en zij zag er alleen een vizioen: Parijs, een cirque, een clown, vlinders, wel meer dan vijftig...

Beneden werd de voordeur geopend: stappen, stemmen klonken. Het gewone leven wemelde terug...

- Daar is oom... met Addy...! zei Constance. Emilie, ik ga van middag naar Nunspeet.

- Tante, ik ga na het lunch naar Otto en Francis. Laat mij u vinden aan het station. Dan wil ik met u naar Nunspeet gaan. Ik wil oom Ernst zien. En dan gaan wij samen naar Baarn?

- Goed kind. Maar wil je me een pleizier doen...

- Ja tante.

- Kleed je dan eenvoudiger. Bedenk, dat we zijn in Holland...

Emilie lachte hoog, schel.

- Ja, tante... Ik zal even een matelot koopen. Al mijn hoeden zijn voor Den Haag te lawaaiïg... De slagersjongens riepen me al na: hoed! En in Nunspeet en Baarn zoû het heele dorp uitloopen om er naar te zien! !

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Hoofdstuk 4 (2) Chapter Chapter 4 (2)

en terug verlangd naar mijn land, toen ik het in jaren niet terug had gezien. and|back|longed|to|my|country|when|I|it|in|years|not|back|had|seen and longed to return to my country, which I had not seen in years.

- Toch zal u me kunnen begrijpen... Tante, begrijp me... Ik ben onmogelijk meer, voor Holland... Henri ook... yet|will|you|me|be able to|understand|Aunt|understand|me|I|am|impossible|more|for|Holland|Henri|also - Yet you will be able to understand me... Aunt, understand me... I am impossible anymore, for Holland... Henri too...

- Hoe leven jullie daar: zeg me. How|live|you (plural)|there|tell|me - How do you live there: tell me.

- Wij hebben beiden ons vaderlijk erfdeel. We|have|both|our|paternal|inheritance - We both have our paternal inheritance.

- Ik weet hoeveel dat is... Er zijn groote schulden geweest. I|know|how much|that|is|There|are|large|debts|been - I know how much that is... There have been large debts. Jullie hebben niet veel ontvangen. You (plural)|have|not|much|received You haven't received much. Niet zoo, dat je je kleeden kunt, als je gekleed bent... Emilie, als je een beetje van me houdt, zeg me dan alles ronduit. Not|so|that|you|your|undress|can|when|you|dressed|are|Emilie|if|you|a|little|of|me|loves|say|me|then|everything|straightforward Not so that you can dress yourself, when you are already dressed... Emilie, if you care a little about me, tell me everything straightforward. Ik ben niet nieuwsgierig, maar ik hoû van jullie... van jullie allen... en ik voel liefde en belangstelling voor jullie allen... Je KAN niet leven van je vaderlijk erfdeel. I|am|not|curious|but|I|love|of|you|of|you|all|and|I|feel|love|and|interest|for|you|all|You|CAN|not|live|from|your|paternal|inheritance I am not curious, but I love you all... all of you... and I feel love and interest for all of you... You CANNOT live off your paternal inheritance.

- Ik werk, tante. I|work|aunt - I work, aunt.

- In Parijs? In|Paris - In Paris? Wat? What What? Wat doe je? What|do|you What are you doing?

- Ik schilder... Ik schilder waaiers... En paravents... U weet, ik heb wel een aardig talentje... Ik doe ze met heel veel chic... In Holland zouden ze er niet van houden, zooals ik het doe... Maar in Parijs verkoop ik ze... voor twintig francs... voor vijftig francs... mijn paravents zijn van honderd francs... Ik klodder ze in een half uur... Ze hebben iets... ik weet niet wat... Chic...       niets dan luchtige chic... Maar ik verkoop ze: ze zijn aardig... I|paint|I||||screens||know|I||||nice|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||| - I'm painting... I'm painting fans... And screens... You know, I have quite a talent... I do them with a lot of chic... In Holland, they wouldn't like it, the way I do it... But in Paris, I sell them... for twenty francs... for fifty francs... my screens are a hundred francs... I slap them together in half an hour... They have something... I don't know what... Chic... nothing but light chic... But I sell them: they are nice...

- Daar kan ik dan niets tegen zeggen, kind. There|can|I|then|nothing|against|say|child - I can't say anything against that, dear.

- Ik ben er heel gelukkig meê geweest, tante. I|have|there|very|happy|with it|been|aunt - I have been very happy with it, aunt. Ik heb voor oma een paravent meêgebracht... voor u ook... voor tante Lot een waaier... Ik geef ze u cadeau; ik doe het in een oogenblik. I|have|for|grandma|a|screen|brought along|for|you|also|for|aunt|Lot|a|fan|I|give|them|you|gift|I|will do|it|in|a|moment I brought a screen for grandma... for you too... for aunt Lot a fan... I will give them to you as a gift; I will do it in a moment. Het is geen kunst, maar chic: ik zoû zeggen: actueelen chic... It|is|no|art|but|chic|I|would|say|current|chic It's not art, but chic: I would say: current chic...

Hare fijne vingertjes schetsten een fijn gebaartje van begin-eeuw-artisticiteit... en Constance, ondanks zichzelve, moest lachen. Her|fine|little fingers|drew|a|fine|gesture|of||||and|Constance|despite|herself|had to|laugh Her delicate fingers sketched a fine gesture of early-century artisticity... and Constance, despite herself, had to laugh.

- En Henri? And|Henri - And Henri? vroeg Constance. asked|Constance asked Constance.

Emilie werd plots heel rood. Emilie|became|suddenly|very|red Emilie suddenly turned very red.

- Wat meent u... What|do you mean|you - What do you mean...

- Wat doet Henri... What|does|Henri - What is Henri doing...

- Hij doet... He|does - He is doing...

- Niets...? Nothing - Nothing...?

- Neen. No - No.

Hij doet wat... Maar tante, laat mij het u niet zeggen. He|does|what|But|aunt|lets|me|it|you|not|say He does something... But aunt, let me not tell you.

- Waarom kan je het mij niet zeggen... Why|can|you|it|me|not|tell - Why can't you tell me...

- U zoû het niet begrijpen... Henri verdient... geld, veel geld. You|would|it|not|understand|Henri|earns|money|much|money - You wouldn't understand... Henri earns... money, a lot of money.

- Waarmeê? With what - With what?

- Ik kan het u niet zeggen, tante... Het is niet MIJN geheim, wel? I|can|it|you|not|tell|aunt|It|is|not|MY|secret|right - I can't tell you, aunt... It's not MY secret, is it? Het is het zijne. It|is|the|his It's his.

- Is het een geheim. Is|it|a|secret - Is it a secret? - Ja... het is een geheim. Yes|it|is|a|secret - Yes... it is a secret.

- Dan zal ik er niet naar vragen. Then|will|I|it|not|about|ask - Then I won't ask about it.

- Het is een geheim... voor de anderen... Misschien niet... voor u. It|is|a|secret|for|the|others|Maybe|not|for|you - It's a secret... for the others... Maybe not... for you.

Zij brandde om het te vertellen... She|burned|to|it|to|tell She was eager to tell it...

- Ik vraag het je niet meer, Emilie. I|ask|it|you|not|anymore|Emilie - I won't ask you again, Emilie.

- Ik zal het u vertellen. I|will|it|you|tell - I will tell you. Als u belooft het aan niemand te zeggen... Aan niemand! If|you|promise|it|to|nobody|to|say|To|nobody If you promise not to tell anyone... To anyone! Henri is... clown. Henri|is|a clown Henri is... a clown.

- Neen, Emilie! No|Emilie - No, Emilie!

- Ja... hij is clown. Yes|he|is|clown - Yes... he is a clown.

- Neen... neen! No|no - No... no!

Emilietje lachte schril, hoog-op. Emilietje|laughed|shrill|| Emilietje laughed shrill, high-up.

- U wil het niet gelooven! You|will|it|not|believe - You won't believe it! Ziet u wel... Ik had het maar niet moeten zeggen... U kan het niet begrijpen... Als u hem zag... als clown... zoû u het wel kunnen... begrijpen... Hij is prachtig, hij is uniek. See|you|indeed|I|had|it|but|not|should|say|You|can|it|not|understand|If|you|him|saw|as|clown|would|you|it|well|could|understand|He|is|beautiful|he|is|unique You see... I shouldn't have said it... You can't understand... If you saw him... as a clown... you would be able to... understand... He is beautiful, he is unique. Hij is geen vulgairen clown, geen August-den-domme... Hij is eenvoudig magnifique... Hij heeft van de kunst van den clown iets gemaakt... iets artistieks... iets van hèmzelf... Hij laat de menschen lachen en huilen, wat hij wil... Hij maakt zijn scènes zelf... hij teekent zijn costumes zelf... of ik teeken ze voor hem. He|is|no|vulgar|clown|no||the||He||||he|||||||||||||||He||||||||he||||his||himself||||||or|I|draw|them|for|him He is not a vulgar clown, not August-the-fool... He is simply magnificent... He has made something of the art of the clown... something artistic... something of himself... He makes people laugh and cry, whatever he wants... He creates his own scenes... he designs his own costumes... or I draw them for him. Hij heeft een manier om zich te grimeeren... Hij heeft uitgevonden den weemoed van den       clown... en daar is hij subliem in... Hij heeft een nummer, met zeker wel een vijftig kapellen aan ijzerdraad, die om hem fladderen... in het cirque... en waarvan hij er geen een grijpt... en als hij dat doet... lachen de menschen eerst... en huilen ze daarna... Begrijpt u... het is symboliek... Neen, maar u moet hem eens gaan zien... in Parijs... Hij is zoo mooi... en zoo artistiek... En om zich lenig te houden... doet hij gymnastiek... Hij ziet er veel beter uit... dan toen hij pierewaaide in Leiden... Hij is een mooie jongen... Hij weet het... hij grimeert zich nooit leelijk... Een modern beeldhouwer wil zijn statuette maken... zoo erg getourmenteerd, weet u... en art-nouveau... in die rol... met de kapellen om hem heen... Henri heeft heel veel gevraagd om te pozeeren... U zoû het nooit hebben gezegd, tante; hier was hij een student als een ander... pierewaaide... sloeg geld stuk... Ik, ik hield altijd van hem... En daar in Parijs heeft hij dadelijk begrepen, dat hij wat doen moest, dat hij energie moest hebben... zijn leven maken moest en als met een bliksem is het tot hem gekomen...: clown! He|has|a|way|to|himself|to|put on makeup|He|has|invented|the|melancholy|of|the|clown|and|there|is|he|sublime|in|He|has|a|number|with|certainly|well|a|fifty|little bells|on|wire|that|around|him|flutter|in|the|circus|and|of which|he|there|no|one|grabs|and|if|he|that|does|laugh|the|people|first|and|cry|they|afterwards|Understands|you|it|is|symbolism|No|but|you|must|him|once|go|see|in|Paris|He|is|so|beautiful|and|so|artistic|And|to|himself|agile|to|keep|does|he|gymnastics|He|looks|there|much|better|out|than|when|he|was carefree|in|Leiden|He|is|a|handsome|boy|He|knows|it|he|puts on makeup|himself|never|ugly|A|modern|sculptor|wants|his|statuette|to make|so|very|tormented|knows|you|and|||in|that|role|with|the|little bells|around|him|him|Henri|has|very|much|asked|to|to|pose|You|would|it|never|have|said|aunt|here|was|he|a|student|as|another|other|was carefree|broke|money|pieces|I|I|held|always|of|him|And|there|in|Paris|has|he|immediately|understood|that|he|something|do|had to|that|he|energy|had to|have|his|life|make|had to|and|as|with|a|lightning|is|it|to|him|come|clown He has a way of applying his makeup... He has invented the melancholy of the clown... and he is sublime at it... He has a number, with at least fifty ribbons of wire fluttering around him... in the circus... and he doesn't grab any of them... and when he does... people first laugh... and then they cry... Do you understand... it is symbolism... No, but you must go see him... in Paris... He is so beautiful... and so artistic... And to keep himself agile... he does gymnastics... He looks much better... than when he was clowning around in Leiden... He is a handsome boy... He knows it... he never makes himself look ugly... A modern sculptor wants to make his statuette... so tormented, you know... and art-nouveau... in that role... with the ribbons around him... Henri has asked a lot to pose... You would never have said it, aunt; here he was a student like any other... clowning around... wasting money... I, I always loved him... And there in Paris he immediately understood that he had to do something, that he needed energy... he had to make his life and like a lightning bolt it came to him...: clown! Maar clown... mooi... mooi... iets nieuws... niet zoo maar een vulgaire clown...! But|clown|beautiful|beautiful|something|new|not|like this|but|a|vulgar|clown But clown... beautiful... beautiful... something new... not just a vulgar clown...! Hij ver-       dient een massa geld... ik weet niet hoeveel... En zoo leven we, tante... vrij... onafhankelijk van alles - en iedereen... Maar tante, u is geschrikt. He|||a|lot of|money|I|know|not|how much|And|so|live|we|aunt|||||||||you|is|shocked He deserves a lot of money... I don't know how much... And so we live, aunt... free... independent of everything - and everyone... But aunt, you are shocked. Maar u MAG ons niet veroordeelen... Hier was ik ongelukkig... hij ook...; daar... daar zijn wij gelukkig... gelukkig met elkaâr... Ik hoû van hem... en hij van mij... Ik weet niet wat het is: maar wij kunnen niet leven buiten elkaâr... Daar in Parijs... denken ze, dat we amants zijn... willen ze niet gelooven, dat we zijn broêr en zuster... En zoo is het... en zoo zijn we gelukkig... en het kan ons niet schelen welke horreurs ze van ons in Holland vertellen. But|you|MAY|us|not|judge|Here|was|I|unhappy|he|also|there|There|are||happy||||||of||||||||||||||||||||in|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||Holland|tell But you MUST not judge us... Here I was unhappy... he too...; there... there we are happy... happy with each other... I love him... and he loves me... I don't know what it is: but we cannot live without each other... There in Paris... they think we are lovers... they don't want to believe that we are brother and sister... And so it is... and so we are happy... and we don't care what horrors they tell about us in Holland. Denkt u, dat ik in Holland terug kom anders dan... om grootmama... u... mama, Otto te zien?... Do you think|you|that|I|in|Holland|back|come|otherwise|than|to|grandmother|you|mom|Otto|to|see Do you think I will return to Holland for any reason other than... to see grandma... you... mom, Otto?... Naar u verlangde ik... Voor de anderen voel ik niet... Met oom Ernst heb ik medelijden... Maar ik wil verder mijn leven vrij... vrij hebben... van Holland... van familie... en vrij heb ik het moeten maken van mijn man... van mijn man, dien ik getrouwd heb uit een vergissing... en die mij sloeg en mishandelde...! To|you|longed|I|For|the|others|feel|I|not|With|uncle|Ernst|have|I|||I|||my|||||from||||and||||||||||||||||||||and|||||abused I longed for you... I don't feel for the others... I pity uncle Ernst... But I want to continue my life free... free from Holland... from family... and I had to make it free from my husband... from my husband, whom I married by mistake... and who hit and abused me...! Wij willen LEVEN , tante en niet meer bestaan! We|want|LIVE|aunt|and|not|anymore|exist We want to LIVE, aunt, and not just exist! ! Maar Constance wist niets te zeggen en zij sloot de oogen of zij een slag had ontvan-       gen. But|Constance|knew|nothing|to|say|and|she|closed|the|eyes|as|she|a|blow|had|| But Constance had nothing to say and she closed her eyes as if she had received a blow. Zij werd bleek. She|became|pale She turned pale. Zij wilden leven, niet meer bestaan...! They|wanted|to live|not|anymore|to exist They wanted to live, not just exist...! Was het aan haar hen te veroordeelen, aan haar, die zelve, heel laat, heel oud, te laat en te oud, behoefte had gevoeld te leven, en niet meer te bestaan? Was|it|to|her|them|to|judge|to|her|who|herself|very|late|very|old|too|late|and|too|old|need|had|felt|to|live|and|not|more|to|exist Was it up to her to judge them, she who herself, very late, very old, had felt the need to live, and not just exist? Maar... hadden zij hun leven wel gevonden in wat zij nu hun leven dachten... Wist zij nu niet, dat het WARE leven niet is voor zich, maar voor anderen? But|had|they|their|life|indeed|found|in|what|they|now|their|life|thought|Knew|she|now|not|that|the|TRUE|life|not|is|for|themselves|but|for|others But... had they found their life in what they now thought was their life... Did she not know now that the TRUE life is not for oneself, but for others? Wist zij het niet, ook al had zijzelve niet bereikt de lichtende steden van het nieuwe leven, die opgevizioend waren aan, voor haar, onbenaderbare kimmen? Knew|she|it|not|also|although|had|she herself|not|reached|the|shining|cities|of|the|new|life|which|envisioned|were|to|for|her|unattainable|horizons Did she not know it, even though she herself had not reached the shining cities of the new life, which were unattainable to her, beyond unreachable horizons? Had zij niet geraden dat het dàar was... en was zij niet zelve heel klein gebleken, toen zij had moeten benaderen zonder wie haar zoo dierbaar geworden was, dat zij voor hem alles had kunnen vergeten, zelfs haar zoon, den troost van haar bestaan, zoo dan niet van haar leven... Was zij niet zelve klein en mocht zij veroordeelen, alleen omdat zij ouder was, en dus in minder valsche schijnen van zelfbedrog zag de opglimpingen der zuiverste waarheden? Had|she|not|guessed|that|it|there|was|and|was|she|not|herself|very|small|proven|when|she|had|had to|approach|without|whom|her|so|dear|had become|was|that|she|for|him|everything|had|been able to|forget|even|her|son|the|comfort|of|her|existence|so|then|not|of|her|life|Was|she|not|herself|small|and|could|she||only|because|she|older|was|and|thus|in|less|false|appearances|of|self-deception|saw|the|glimpses|of the|purest|truths Had she not guessed that it was THERE... and had she not proven to be very small herself, when she had to approach without the one who had become so dear to her, that she could have forgotten everything for him, even her son, the comfort of her existence, if not of her life... Was she not small herself and could she judge, just because she was older, and thus saw in less false appearances of self-deception the glimpses of the purest truths? Neen, zij veroordeelde niet... maar dat verhinderde niet, dat zij was geschokt... Zij kon wel begrijpen, nu... en toch was het ingeworteld vooroordeel daar... Zij wilde wel aannemen hun nieuw frisch vrij geluk in een leven zonder conventioneelen ban-       den, en toch bonden hààr die banden - zelfs trots haar zoo nieuw kunnen-begrijpen... Zij begreep, en toch voelde zij een huivering, om wie niet gingen het plat getreden pad, de gladde baan van hun aller nette fatsoenlijkheid... Schemerde aan het eind der nieuwe wegen niet een vaagheid van tragiek!? No|she|judged|not|but|that|prevented|not|that|she|was|shocked|She|could|indeed|understand|now|and|yet|was|the|ingrained|prejudice|there|She|wanted|indeed|to accept|their|new|fresh|free|happiness|in|a|life|without|conventional|||and|yet||her|those|bonds|even|proud|her|so|new|||She||and|yet|felt|she|a|shiver|for|those|not|went|the|flat|trodden|path|the|smooth|course|of|their|all|neat|respectability|Twilight|at|the|end|of the|new|roads|not|a|vagueness|of|tragedy No, she did not judge... but that did not prevent her from being shocked... She could understand now... and yet the ingrained prejudice was there... She wanted to accept their new fresh free happiness in a life without conventional bonds, and yet those bonds tied HER - even despite her newfound understanding... She understood, and yet she felt a shiver, for those who did not walk the beaten path, the smooth road of their neat propriety... Did not a vague sense of tragedy shimmer at the end of the new roads!? Zoû het volharden hun mogelijk zijn of wat zoû het slot zijn van levensopvatting zoo weinig banaal? would|it|persist|their|possible|be|or|what|would|it|conclusion|be|of|worldview|so|little|banal Would it be possible for them to persist or what would be the conclusion of a life perspective so little banal? Was aan menschen als zij allen, iets anders mogelijk dan banaliteit? Was|to|people|like|they|all|anything|different|possible|than|banality Was it possible for people like them to be anything other than banal? Waren zij er niet voor geboren en opgevoed...? Were|they|there|not|for|born|and|raised Weren't they born and raised for this...? Zijzelve had wel nieuwe wegen gevonden, die opgingen naar steden van glans, maar zij had ze niet ingeslagen... Dit... waren dit nieuwe wegen, die naar steden van glans opgingen? She herself|had|indeed|new|roads|found|that|led|to|cities|of|splendor|but|she|had|them|not|taken|This|were|these|new|roads|that|to|cities|of|splendor|led She herself had found new paths that led to cities of brilliance, but she had not taken them... Were these... were these new paths that led to cities of brilliance? Of was het moedwilligheid, jonge dartelheid alleen, die afweek van de gladde banen, de plat getreden paden... Or|was|it|willfulness|young|playfulness|only|that|deviated|from|the|smooth|paths|the|flat|trodden|paths Or was it willfulness, just youthful playfulness, that deviated from the smooth tracks, the well-trodden paths...

- Emilie, zeide zij. Emilie|said|she - Emilie, she said. Als het waar, is wat je me zegt... zeg het dan niet verder... spreek er dan niet verder over...! If|it|true|is|what|you|me|says|say|it|then|not|further|speak|about it|then|not|further|about If what you are telling me is true... then don't tell anyone else... don't speak about it anymore...! Als grootmama het hoorde, zoû het haar zoo innig verdriet doen...! When|grandma|it|heard|would|it|her|so|deeply|sadness|cause If grandma heard it, it would make her so deeply sad...! En als mama het hoorde ook! And|if|mom|it|heard|also And if mom heard it too!

- Neen tante, neen... het is ook een groot geheim... voor de familie... voor de kennissen. No|aunt|no|it|is|also|a|big|secret|for|the|family|for|the|acquaintances - No aunt, no... it is also a big secret... for the family... for the acquaintances. Ik heb er met niemand over gesproken dan met u... en ik zal er met niemand meer       over spreken. I|have|about it|with|nobody|over|spoken|than|with|you|and|I|will|about it|with|nobody|more|about|speak I have not spoken about it with anyone but you... and I will not speak about it with anyone else. Maar tante, kom, zoo erg is het toch niet, dat u er zoo ontdaan uit ziet... Wij hebben andere ideeën dan onze ouders... Kunnen wij het helpen... Aan wie is de fout? But|aunt|come|so|bad|is|it|then|not|that|you|there|so|distressed|out|looks|We|have|different|ideas|than|our|parents|Can|we|it|help|To|whom|is|the|fault But aunt, come on, it's not that bad that you look so upset... We have different ideas than our parents... Can we help it... Whose fault is it?

- Als ik denk... kind, aan jullie huis, vroeger...! If|I|think|child|of|your|house|in the past - When I think... child, of your home, back then...!

- En nu Henri clown... en ik schilderes voor mijn brood! And|now|Henri|clown|and|I|painter|for|my|bread - And now Henri is a clown... and I am a painter for my bread! ! Zij lachte hoog, schelletjes, bijna glorieus. She|laughed|loudly|shrill|almost|glorious ! She laughed loudly, shrill, almost gloriously. - Arme grootmama, lachte zij weemoediger, na. Poor|grandmother|laughed|she|more wistfully|afterwards - Poor grandma, she laughed more wistfully, afterwards. Arme grootmama... Ze noemde onze familie een grandeur déchue... En van haar standpunt heeft ze gelijk... Ik heb diep medelijden met haar... Ik vond haar zoo treurig, verlaten, en de tranen, de tranen liepen haar maar over de wangen... Tante, u is lief. Poor|grandmother|She|called|our|family|a|grandeur|fallen|And|from|her|perspective|has|she|right|I|have|deep|pity|with|her|I|found|her|so|sad|abandoned|and|the|tears|the|tears|ran|her|only|down|the|cheeks|Aunt|you|are|sweet Poor grandma... She called our family a fallen grandeur... And from her point of view, she is right... I feel deep sympathy for her... I found her so sad, abandoned, and the tears, the tears just kept running down her cheeks... Aunt, you are sweet. Ik voel, dat u beter is... dan ik. I|feel|that|you|better|are|than|I I feel that you are better... than I am. Maar ik kan niet... hier wonen. But|I|can|not|here|live But I cannot... live here. Uw leed heeft gemaakt... dat u terug verlangde. Your|suffering|has|made|that|you|back|longed Your suffering has made... you long to return. Het mijne, dat ik weg wilde... U heeft gevoeld, dat er banden waren, die u hierheen trokken. The|mine|that|I|away|wanted|You|have|felt|that|there|bonds|were|that|you|here|pulled Mine, that I wanted to leave... You felt that there were ties that pulled you here. Ik heb juist gevoeld, dat ik me los van alle banden moest maken... Het begin van mijn leven was een vergissing. I|have|just|felt|that|I|myself|free|from|all|ties|had to|make|The|beginning|of|my|life|was|a|mistake I just felt that I had to break free from all ties... The beginning of my life was a mistake.

- Het begin van het mijne ook... The|beginning|of|the|mine|also - The beginning of mine too...

- Zoû het dan altijd zoo zijn... would|it|then|always|so|be - Would it always be like this...

- Dikwijls... dikwijls...       - Kennen wij onszelve dan niet... als wij beginnen te leven... Often||know|we|ourselves|then|not|when|we|begin|to|live - Often... often... - Don't we know ourselves... when we start to live...

- Neen... alle waarheid kennen wij later... VEEL later pas... No|all|truth|will know|we|later|MUCH|later|only - No... we only know all truth later... MUCH later...

- U denkt niet, dat ik mijn waarheid al ken? You|think|not|that|I|my|truth|already|know - You don't think that I already know my truth?

- Neen Emilie... No|Emilie - No Emilie...

- U is niet tevreden over me... You|is|not|satisfied|with|me - You are not satisfied with me...

- Tevreden, kind... Mag ik oordeelen over je? Satisfied|child|May|I|judge|about|you - Satisfied, child... May I judge you? Maar ik zeg je alleen: pas op. But|I|tell|you|only|be careful|attention But I only tell you: be careful. Speel niet met je leven. Don't play|not|with|your|life Don't play with your life. Verknoei het niet. Don't mess up|it|not Don't mess it up. Het is heel ernstig, ons leven. It|is|very|serious|our|life It's very serious, our life. En je beschouwt het als... And|you|consider|it|as And you consider it as...

- Als wat, tante... If|what|aunt - As what, aunt...

- Als een artistieke gril... As|an|artistic|whim - As an artistic whim...

- U zegt dat heel aardig, tante. You|say|that|very|kindly|aunt - You say that very nicely, aunt. Ik had het zelf nooit zoo gevonden, zoo gezegd... Een artistieke gril? I|had|it|myself|never|so|found|so|said|An|artistic|whim I would never have thought of it that way, said like that... An artistic whim? Henri ook... Een gril, artnouveau. Henri|also|A|grill|art nouveau Henri too... A whim, art nouveau. Waarom niet? Why|not Why not?

- O, neen Emilie... pas op...! Oh||Emilie|be careful|out - Oh no Emilie... watch out...!

- Tante, wij zijn zoo klein. Aunt|we|are|so|small - Aunt, we are so small. Wij beteekenen niets. We|mean|nothing We mean nothing. Wat beteekenen menschen als wij, vrouwen als wij, meisjes zooals ik geweest ben... Niets. What|do they mean|people|like|us|women|like|us|girls|like|I|have been|been|Nothing What do people like us mean, women like us, girls like I have been... Nothing. Niets. Nothing Nothing. Waarom ons leven tragiesch te maken? Why|our|life|tragic|to|make Why make our life tragic? Waarom er niet liever iets aardigs, iets getourmenteerd artistieks van te maken - zij had een schildergebaar met wijsvinger en duim. Why|there|not|preferably|something|nice|something|tormented|artistic|of|to|make|she|had|a|painting gesture|with|index finger|and|thumb Why not rather make something nice, something tormented artistic out of it - she had a painting gesture with her index finger and thumb. - Als wij dood zijn, is het uit... Wat beteekenen wij, om tragiesch te zijn! When|we|dead|are|is|it|over|What|do we mean|we|to|tragic|to|be - When we are dead, it's over... What do we mean, to be tragic! Dat       is goed voor helden, heldinnen... dat is niet iets voor ons... Ik maak mijn leven niet tragiesch. That|is|good|for|heroes|heroines|that|is|not|something|for|us|I|make|my|life|not|tragic That's good for heroes, heroines... that's not something for us... I do not make my life tragic. Ik heb me eerst vergist... ik heb mijn leven veroverd, het eenen ergieken draai gegeven... Probeer het zoo te zien, tante! I|have|myself|first|made a mistake|I|have|my|life|conquered|it|a|tragic|turn|given|Try|it|so|to|see|aunt I was mistaken at first... I conquered my life, gave it a rather dramatic twist... Try to see it that way, aunt!

- Ik zie het zoo wel... Emilie... Maar je vergeet... I|see|it|so|well|Emilie|But|you|forget - I see it that way... Emilie... But you forget...

- Wat. What - What.

- De banden. The|tires - The ties.

- Die ik losmaak. That|I|release - That I loosen.

- Die je niet los kan maken. That|you|not|loose|can|make - That you cannot loosen.

- Jawel. Yes indeed - Yes.

- Neen. No - No.

- Jawel. Yes - Yes.

- Neen. No - No.

Je zal het zien... later... als je ouder bent! You|will|it|see|later|when|you|older|are You'll see it... later... when you're older! ! - Ik zal niet oud worden, tante... I|will|not|old|live|aunt ! - I will not grow old, aunt... - O kind, wat weet je, wat weet je! Oh|child|what|knows|you|what|knows|you - Oh child, what do you know, what do you know! Wat weet je, hoe je worden zal... hoe tragiesch je leven licht worden zal... als je er niet ernstiger... ERNSTIGER over denkt! What|you know|you|how|you|will become|will|how|tragic|your|life|light|will|will|if|you|it|not|more serious|MORE SERIOUS|about|thinks What do you know about how you will become... how tragically your life will become... if you do not think more seriously... MORE SERIOUSLY about it!

Zij stond op: onweêrhoudbare impulsie deed haar het jonge vrouwtje omhelzen, hartstochtelijk. She|stood|up|irresistible|impulse|made|her|the|young|woman|embrace|passionately She stood up: an irresistible impulse made her embrace the young woman passionately.

Emilie schrikte. Emilie|was startled Emilie was startled.

- Wat denkt u, tante... wat meent u dan? What|do you think|you|aunt|what|do you mean|you|then - What do you think, aunt... what do you mean then?

Maar nu iets te zeggen van het voorge-       voel... waarom, als het voorgevoel altijd bedriegt...?? But|now|something|too|to say|about|the|||why|if|it|premonition|always|deceives But now to say something about the premonition... why, if the premonition always deceives...?? Zij zeide niets meer, Constance: zij wist ook niets meer te zeggen, zij staarde alleen maar voor zich uit, vreemd, vaag; en wat opgelicht was, was weg... She|said|nothing|more|Constance|she|knew|also|nothing|more|to|say|she|stared|only|but|in front of|herself|out|strange|vague|and|what|illuminated|was||gone She said nothing more, Constance: she also knew nothing more to say, she just stared ahead, strangely, vaguely; and what had been illuminated was gone...

Nu zag zij in Emilie's oogen, diep, en zij zag er alleen een vizioen: Parijs, een cirque, een clown, vlinders, wel meer dan vijftig... Now|saw|she|in|Emilie's|eyes|deep|and|she|saw|there|only|a|vision|Paris|a|circus|a|clown|butterflies|well|more|than|fifty Now she saw in Emilie's eyes, deep, and she saw only a vision: Paris, a circus, a clown, butterflies, more than fifty...

Beneden werd de voordeur geopend: stappen, stemmen klonken. Downstairs|was|the|front door|opened|footsteps|voices|sounded Downstairs the front door was opened: footsteps, voices sounded. Het gewone leven wemelde terug... The|ordinary|life|swarmed|back Ordinary life was bustling back...

- Daar is oom... met Addy...! There|is|uncle|with|Addy - There is uncle... with Addy...! zei Constance. said|Constance said Constance. Emilie, ik ga van middag naar Nunspeet. Emilie|I|go|in|the afternoon|to|Nunspeet Emilie, I am going to Nunspeet this afternoon.

- Tante, ik ga na het lunch naar Otto en Francis. Aunt|I|go|after|the|lunch|to|Otto|and|Francis - Aunt, I am going to Otto and Francis after lunch. Laat mij u vinden aan het station. Let|me|you|find|at|the|station Let me find you at the station. Dan wil ik met u naar Nunspeet gaan. Then|want|I|with|you|to|Nunspeet|go Then I want to go to Nunspeet with you. Ik wil oom Ernst zien. I|want|uncle|Ernst|to see I want to see Uncle Ernst. En dan gaan wij samen naar Baarn? And|then|go|we|together|to|Baarn And then we will go to Baarn together?

- Goed kind. Good|child - Good child. Maar wil je me een pleizier doen... But|want|you|me|a|favor|do But do you want to do me a favor...

- Ja tante. Yes|aunt - Yes aunt.

- Kleed je dan eenvoudiger. Dress|yourself|then|simpler - Then dress simpler. Bedenk, dat we zijn in Holland... Remember|that|we|are|in|Holland Remember, we are in Holland...

Emilie lachte hoog, schel. Emilie|laughed|loudly|shrill Emilie laughed high, shrill.

- Ja, tante... Ik zal even een matelot koopen. Yes|aunt|I|will|just|a|sailor|buy - Yes, aunt... I will buy a sailor for a moment. Al mijn hoeden zijn voor Den Haag te lawaaiïg... De slagersjongens riepen me al       na: hoed! All|my|hats|are|for|Den|Haag|too|noisy|The|butcher boys|called|me|already|after|hat All my hats are too noisy for The Hague... The butcher's boys were already calling after me: hat! En in Nunspeet en Baarn zoû het heele dorp uitloopen om er naar te zien! ! And|in|Nunspeet|and|Baarn|would|the|whole|village|come out|to|it|at|to|see And in Nunspeet and Baarn, the whole village would come out to see it!

SENT_CWT:AFkKFwvL=24.51 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=3.97 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=184 err=0.00%) translation(all=153 err=0.00%) cwt(all=2012 err=11.53%)