ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 (3) CHAPTER 5 (3) CAPÍTULO 5 (3)

Το μάθαινε ξαφνικά, το μάθαινε τόσο ανεπάντεχα, πως αύριο, στις εφτά ακριβώς, η Ελισάβετ, η αδελφή και η μοναδική σύντροφος της γριάς, δεν θα ήτανε στο σπίτι. Συνεπώς η γριά, στις εφτά το βράδυ, θα βρισκότανε ολομόναχη εκεί μέσα.

Από δω ως το σπίτι του δεν απόμεναν πια παρά μονάχα μερικά βήματα. It was only a few steps from here to his house. Μπήκε μέσα σαν καταδικασμένος σε θάνατο. He entered as if condemned to death. Δε σκεφτότανε τίποτα πια, ούτε και μπορούσε άλλωστε να σκεφτεί, αλλά με όλη του την ύπαρξη ένιωσε ξαφνικά πως δεν είχε πια ούτε την ελευθερία να κρίνει, ούτε βούληση, πως όλα τώρα αποφασίστηκαν οριστικά. He was not thinking about anything anymore, nor could he think, but with his whole being he suddenly felt that he no longer had the freedom to judge, nor the will, that everything was now finally decided.

Χρόνια ολόκληρα να την περίμενε μια τόσο ευνοϊκή ευκαιρία, για να βάλει μπρος το σχέδιο του, δεν ήτανε ποτέ δυνατό να το περίμενε ότι θα παρουσιαζότανε μ' αυτόν τον τρόπο που του προσφέρθηκε τώρα. For years he had waited for so favorable an opportunity, to put his plan forward, he could never have expected it to present itself in the way it now offered him. Οπωσδήποτε, θα 'τανε πολύ δύσκολο να το ξέρει απ' την προηγούμενη ημέρα με τόση ακρίβεια και δίχως τον παραμικρό κίνδυνο, χωρίς να προχωρήσει σε έρευνες και ερωτήσεις επικίνδυνες, ότι την άλλη μέρα, την τάδε ώρα ακριβώς, η τάδε γριά που σκόπευε να σκοτώσει, θα βρισκόταν ολομόναχη στο σπίτι της.