Η Αρχαία Ελλάδα μέσα από τα μάτια Διάσημων Ζωγράφων
Η αρχαία Ελλάδα και ιδιαίτερα η Ελληνική Μυθολογία αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για πολλούς διάσημους Έλληνες αλλά και ξένους ζωγράφους,
οι οποίοι αποτύπωσαν με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία στον καμβά μυθικούς ήρωες, Ολύμπιους θεούς,
φιλοσόφους αλλά και σκηνές μαχών ή σκηνές από την καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων.
Μας παρέδωσαν λοιπόν αριστουργήματα απαράμιλλης ομορφιάς, πίνακες πολλών εκ των οποίων η λεπτομέρεια προκαλεί δέος και θαυμασμό.
Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega.
Σε αυτό το βίντεο θα σας παρουσιάσουμε δέκα διάσημους πίνακες ζωγραφικής ξένων καλλιτεχνών,
οι οποίοι εμπνεύστηκαν από την αρχαία Ελλάδα.
Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή
και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο.
Τι λέτε πάμε να ξεκινήσουμε;
Μπλε ομίχλη αγκαλιάζει μια γυμνή γυναίκα στον εξαιρετικά επεξηγηματικό πίνακα του Κορέτζιο,
που αποτυπώνει την ποικιλομορφία της ελληνικής μυθολογίας.
Η μεταμόρφωση του Δία σε ταύρο για να αποφύγει της υποψίες της Ήρας
είναι αυτό που απασχολεί τον καλλιτέχνη στον συγκεκριμένο πίνακα.
Ο Κορρέτζιο ήταν Ιταλός ζωγράφος, ο αντιπροσωπευτικός της σχολής της Πάρμα.
Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1489 και πέθανε στις 5 Μαρτίου του 1534.
Λίγα είναι γνωστά για την ζωή του, για τους καλλιτέχνες δίπλα στους οποίους μαθήτευσε και για τις επιρροές που δέχτηκε.
Επικρατέστερη πάντως θεωρείται αυτή του Αντρέα Μαντένια.
Τα δύο μεγάλης κλίμακας έργα του ήταν οι τοιχογραφίες του στους θόλους του San Giovanni Evangelista (1520)
και της μητρόπολης της Πάρμα (1526).
Στα έργα αυτά ο Κορρέτζο ανέπτυξε την τεχνική του sotto in su,
μια προοπτική σμίκρυνση που έκανε τις μορφές να φαίνονται ότι αιωρούνται στους θόλους.
Ο Δίας και Θέτις είναι αριστουργηματικός πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Jean-Auguste-Dominique Ingres.
Φιλοξενείται στο Μουσείο Γκρανέ (Musée Granet) στη Γαλλία.
Ο πίνακας δημιουργήθηκε το έτος 1811 στην Ρώμη και είναι εμπνευσμένος από την Ιλιάδα.
Ο Ενγκρ κατακρίθηκε για αυθάδεια.
Η γαλλική κυβέρνηση αγόρασε τον πίνακα το έτος 1834 και ο Φρανσουά Μαριούς Γκρανέ (François Marius Granet)
τον μετέφερε στο μουσείο, όπου φιλοξενείται μέχρι σήμερα.
Ο Sebastiano Ricci ήταν Ιταλός ζωγράφος της ύστερης μπαρόκ σχολής της Βενετίας.
Γεννήθηκε την 1 Αυγούστου του 1659 και πέθανε στις 15 Μαΐου του 1734.
Ήταν θείος του Marco Ricci , ο οποίος εκπαιδεύτηκε μαζί του και έγινε καινοτόμος στη ζωγραφική τοπίου .
Η αναμέτρηση Λαπιθών και Κενταύρων για τα μάτια της Ιπποδάμειας,
ενέπνευσε επίσης τον Φειδία να αναπαραστήσει την κενταυρομαχία στον Παρθενώνα.
Ο Rembrandt Harmenszoon van Rijn, γνωστός ευρύτερα ως Rembrandt,
ήταν πολύ σημαντικός Ολλανδός ζωγράφος και χαράκτης του 17ου αιώνα,
που σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων ζωγράφων όλων των εποχών.
Γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1606 και πέθανε στις 4 Οκτωβρίου του 1669.
Το όνομά του συμβολίζει την περίοδο της «χρυσής εποχής» της Ολλανδίας, στην οποία ανήκει χρονικά το έργο του.
Φιλοτέχνησε συνολικά περίπου 890 πίνακες, περισσότερα από 1000 σχέδια ζωγραφικής και περίπου 430 χαρακτικά,
αν και μέρος των έργων που αποδίδονται στον Rembrandt –κυρίως έργα ζωγραφικής και σχέδια– αμφισβητείται.
Ο Peter Paul Rubens ήταν ένας από τους σημαντικότερους Φλαμανδούς ζωγράφους, το έργο του οποίου εντάσσεται στην τεχνοτροπία του μπαρόκ.
Ο Rubens γεννήθηκε στο Ζίγκεν της Βεστφαλίας, γιος του προτεστάντη δικηγόρου Γιαν Ρούμπενς και της Maria Pypelincks.
Ονομάστηκε Peter Paul επειδή γεννήθηκε την ημέρα του εορτασμού των αγίων Πέτρου και Παύλου.
Ο πατέρας του, που ήταν Διαμαρτυρόμενος στο θρήσκευμα, και η μητέρα του διέφυγαν από την Αμβέρσα στην Κολωνία το 1568,
ύστερα από τη γενικευμένη αναταραχή και τη δίωξη των Διαμαρτυρομένων
κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Φερνάντο Άλβαρεθ του Τολέδο, Δούκα της Άλμπα, στις Κάτω Χώρες.
Η Γέννηση της Αφροδίτης είναι πίνακας ζωγραφικής του Ιταλού καλλιτέχνη της Αναγέννησης, Sandro Botticelli.
Φιλοτεχνήθηκε περίπου το 1485–1486.
Σήμερα βρίσκεται στη συλλογή του μουσείου Ουφίτσι στη Φλωρεντία, στην αίθουσα που είναι αφιερωμένη στο μεγάλο δημιουργό.
Αποτελεί μια από τις αρτιότερες αισθητικά δημιουργίες του Φλωρεντίνου καλλιτέχνη.
Η έμπνευση για τον πίνακα δίνεται από μια μυθολογική αφήγηση του Οβιδίου
και συνιστά μια νεοπλατωνική αλληγορία βασισμένη στην αντίληψη της αγάπης ως γενεσιουργού δύναμης.
Είναι άγνωστο σε εμάς ποιος παρήγγειλε τον πίνακα αυτό στον Ιταλό καλλιτέχνη,
ωστόσο πιστεύεται πως φτιάχτηκε για κάποιο μέλος της οικογένειας των Μεδίκων.
Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν πως αποτελεί ύμνο στην αγάπη του Τζουλιάνο ντι Πιέρο των Μεδίκων
για τη Σιμονέττα Κατανέο Βεσπούτσι, που ζούσε στο Πορτοβένερε μια παραθαλάσσια πόλη
για την οποία μια τοπική παράδοση λέει πως αποτελεί το μέρος όπου γεννήθηκε η Αφροδίτη.
Σημειώνεται πως ο Μποτιτσέλι αγαπούσε μυστικά και ο ίδιος την όμορφη Σιμονέττα,
που ήταν ερωμένη του ευγενούς από την οικογένεια των Μεδίκων.
Πιστεύεται πως η Σιμονέττα αποτέλεσε το μοντέλο για την Αφροδίτη στον πίνακα, αλλά και για άλλες κοπέλες σε έργα του Botticelli.
Αυτός ο πίνακας βρίσκεται στην Πινακοθήκη Ουφίτσι από το 1926.
Το επεισόδιο που απεικονίζεται αντλήθηκε από τη Μεταμόρφωση του Απουλήιου.
Ο Έρως, ερωτευμένος με την ψυχή, της απαγορεύει να τον δει και να τον αναγνωρίσει.
Οδηγούμενη από περιέργεια, η ψυχή παρατηρεί τον Έρωτα υπό το φως ενός φαναριού και τον ξυπνά κατά λάθος.
Για το λόγο αυτό θα τιμωρηθεί.
Ο Giuseppe Maria Crespi (14 Μαρτίου 1665-16 Ιουλίου 1747), ήταν Ιταλός μπαρόκ ζωγράφος από τη Σχολή της Μπολόνια.
Τα έργα του μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν θρησκευτικούς πίνακες και πορτρέτα.
Ο Francisco de Zurbarán, ήταν Ισπανός ζωγράφος θρησκευτικών κυρίως θεμάτων.
Επονομάστηκε «Ισπανός Καραβάτζιο» για την εντυπωσιακή χρήση του κιαροσκούρο (chiaroscuro-φωτοσκίαση).
Το κιαροσκούρο είναι ιταλικός όρος που χρησιμοποιείται στη ζωγραφική ή τη χαρακτική
για να περιγραφεί η χρήση έντονων αντιθέσεων μεταξύ φωτεινών και σκοτεινών ή φωτοσκιασμένων σημείων ενός πίνακα.
Έδρασε κυρίως στην Σεβίλλη, όπου μαθήτευσε τα έτη 1614-17.
Το 1634-35 βρισκόταν στην Μαδρίτη, όπου φιλοτέχνησε για τον Κάρολο Δ΄ τους «Άθλους του Ηρακλή» και την «Άμυνα του Κάδιξ».
Εκτός από τους πίνακες αυτούς και μερικές αριστοτεχνικές νεκρές φύσεις, αφιερώθηκε ολοκληρωτικά σε θρησκευτικά θέματα.
Η απλότητα και ο συναισθηματισμός των συνθέσεών του τον κατέστησαν ιδεώδη εκφραστή της Αντιμεταρρύθμισης.
Ο Jacques-Louis David, ο οποίος συχνά αναφέρεται και ως David εν συντομία, ήταν Γάλλος ζωγράφος.
Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 30 Αυγούστου του 1748 και πέθανε στις Βρυξέλλες στις 29 Δεκεμβρίου του 1825.
Ο David ακολουθούσε τη νεοκλασική τεχνοτροπία, αντλώντας τα θέματά του από την κλασική εποχή.
Σπούδασε την τέχνη του για ένα διάστημα στη Ιταλία, όπου ήρθε σε επαφή με τους παραδοσιακούς συγγραφείς και τις τέχνες της Αναγέννησης.
Το 1787 ζωγράφισε τον Θάνατο του Σωκράτη, πίνακα στον οποίο απεικονίζεται ο Σωκράτης πριν πιει το κώνειο,
περιτριγυρισμένος από τους δώδεκα μαθητές του.
Ο David προσπαθεί να πετύχει συσχετισμό με τους δώδεκα μαθητές και το τελευταίο δείπνο του Ιησού Χριστού.
Στην αποκάλυψή του έργου παρευρέθη ο ίδιος o Πρόεδρος των Η.Π.Α,
συγγραφέας της Αμερικάνικης Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας και θιασώτης της Αμερικανικής Επανάστασης Thomas Jefferson.
Ο David ήταν δραστήριος καλλιτεχνικά κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης, την οποία υποστήριζε.
Τελευταίο αφήσαμε το αριστούργημα του ίδιου καλλιτέχνη με τίτλο ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες.
Το έργο βρίσκεται σήμερα στο Λούβρο στο Παρίσι της Γαλλίας.
Ο David ολοκλήρωσε το τεράστιο έργο (3,95 m × 5,31 m) 15 χρόνια μετά την έναρξή του,
δουλεύοντας σε αυτό από το 1799 έως το 1803 και πάλι το 1813-1814.
Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες αγοράστηκε, το Νοέμβριο του 1819 έναντι 100.000 φράγκων από τον Λουδοβίκο 18o, βασιλιά της Γαλλίας.
Το έργο απεικονίζει τον Σπαρτιάτη βασιλιά Λεωνίδα πριν από τη μάχη των Θερμοπυλών.