28/04 - ΕΕ: Αντιδράσεις μετά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ
[Αντιδράσεις μετά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ].
Η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να αναγνωρίσουν επίσημα τη γενοκτονία των Αρμενίων αναβιώνει μια μακρόχρονη συζήτηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
16 κράτη μέλη, καθώς και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναγνωρίζουν επί του παρόντος τη γενοκτονία.
Μόνο 13 άλλες χώρες στον κόσμο, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την αναγνωρίζουν κι αυτές.
Η κοινότητα των Αρμενίων στο Βέλγιο χαιρετίζει την αναγνώριση, αλλά λέει ότι η εκπαίδευση πάνω στη γενοκτονία και η καταπολέμηση της άρνησης είναι ακόμα πιο σημαντικά.
[Ο Νικόλας Ταβιτιάν , Πρόεδρος της Κοινότητας των Αρμενίων στο Βέλγιο σημείωσε] -
«... Δεν είναι απαραίτητο κάθε ιστορικό γεγονός να αναγνωρίζεται από όλα τα κοινοβούλια για να γίνει κατανοητό ως γεγονός.
Η γενοκτονία των Αρμενίων είναι γεγονός. Δεν είναι πλέον μια εκστρατεία για πολιτική αναγνώριση, ειδικά τώρα που οι Ηνωμένες Πολιτείες την έχουν αναγνωρίσει.
Είναι ώρα να κατανοήσουμε τις συνέπειες της άρνησης και να απωθήσουμε την άρνηση και τις επιθετικές πολιτικές της Τουρκίας προς την Αρμενία».
Μεταξύ 1915 και 1916, περίπου 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι σκοτώθηκαν ή λιμοκτόνησαν στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων.
Παρά την ευρεία συναίνεση των ακαδημαϊκών ότι αυτές οι φρικαλεότητες ισοδυναμούσαν με γενοκτονία, το τουρκικό κράτος αρνούνταν πάντοτε αυτόν τον όρο και τον αριθμό των θυμάτων, υποστηρίζοντας ότι έγιναν μαζικές δολοφονίες και στις δύο πλευρές.
Αυτή την άποψη συμμερίζεται ευρέως η τουρκική κοινότητα στις Βρυξέλλες, που λέει ότι η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι ένα πολιτικό όπλο της Δύσης με σκοπό την αποδυνάμωση της Τουρκίας.
«... Αυτή είναι μια πολιτική απόφαση. Η Τουρκία εξελίσσεται, γίνεται πιο ισχυρή, ειδικά στον τομέα των όπλων, οπότε υπάρχει κάποια ζήλια ... », (είπε ο Μεσούτ Τουρκόζ , κάτοικος Βρυξελλών).
Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν επέκρινε την απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά έχει αποφύγει μέχρι στιγμής να λάβει σημαντικά μέτρα εναντίον του συμμάχου του στο ΝΑΤΟ.
Παρόμοια στάση παρατηρήθηκε στο παρελθόν, όταν χώρες της ΕΕ αναγνώρισαν τη γενοκτονία.
Σύμφωνα με την ... Σέντα Γκιουρκάν, (Λέκτορα Τουρκικής πολιτικής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών), η αντίδραση της Τουρκίας σε αυτό το ζήτημα είναι κυρίως συναισθηματική (και η Άγκυρα δεν μπορεί στην πραγματικότητα να απαντήσει δυναμικά).
«... Η Τουρκία απομονώνεται όλο και περισσότερο σε ό,τι αφορά τις διεθνείς σχέσεις και τις σχέσεις της με χώρες της περιοχής, όπως η Ρωσία, το Ισραήλ.
Αλλά και οι σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πολύ προβληματικές και η οικονομία είναι πολύ εύθραυστη.
Συνεπώς, σε μια περίοδο που η Τουρκία χρειάζεται τους εταίρους της απεγνωσμένα, δεν πρέπει να περιμένουμε μια πολύ ισχυρή αντίδραση από την (Τουρκία) πλευρά της ...» , (τόνισε ο λέκτορας).
Η καθηγήτρια υποστηρίζει ότι, αντί να αντιδράσει στο διπλωματικό μέτωπο, η Τουρκία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το αρμενικό ζήτημα για να πυροδοτήσει τον εθνικισμό στο εσωτερικό.
Κάτι που θα μπορούσε τελικά να επιδεινώσει τις σχέσεις της με τη Δύση και με τη γειτονική της χώρα, την Αρμενία.
