×

我們使用cookies幫助改善LingQ。通過流覽本網站,表示你同意我們的 cookie 政策.

image

Youtube - Alpha Omega (History & Mythology), 1. Τί Όπλα χρησιμοποιούσαν οι Πολεμιστές στην Αρχαία Ελλάδα;

1. Τί Όπλα χρησιμοποιούσαν οι Πολεμιστές στην Αρχαία Ελλάδα;

Οι πληροφορίες που σήμερα είναι γνωστές και αφορούν στον οπλισμό των στρατιωτών

προέρχονται από τις πηγές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και τις λεπτομερείς περιγραφές των πολεμιστών και των πολεμικών σκηνών.

Επιπρόσθετα, οι τέχνες έχουν διαδραματίσει με τη σειρά τους σημαντικό ρόλο στη διάσωση αυτών των πληροφοριών.

Σκηνές που απεικονίζονται σε αγγεία, αλλά και μνημεία της αρχαιότητας αναπαριστούν σκηνές μάχης

και ρίχνουν φως σε ζητήματα της ζωής και των δραστηριοτήτων της αρχαίας εποχής,

συμπεριλαμβανομένου ασφαλώς μεταξύ αυτών και του οπλισμού των πολεμιστών.

Έτσι, συλλέγονται διάφορες πληροφορίες που αφορούν στις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των διάφορων πόλεων – κρατών,

αλλά και στην εξέλιξη του οπλισμού και του τρόπου με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες μάχονταν στις διάφορες χρονικές περιόδους της ιστορίας.

Ο οπλισμός που έφεραν ο πολεμιστές ανάλογα με τη λειτουργία του διαιρείται σε δύο μεγάλες κατηγορίες,

τον αμυντικό και τον επιθετικό εξοπλισμό.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega.

Σε αυτό το βίντεο, το οποίο θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη,

θα μιλήσουμε για τον οπλισμό των αρχαίων ελλήνων πολεμιστών.

Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο.

Τι λέτε πάμε να ξεκινήσουμε;

Ο αμυντικός οπλισμός ήταν απαραίτητος αφού διαφύλασσε την σωματική ακεραιότητα του πολεμιστή

και τον προστάτευε από τα χτυπήματα του εχθρού.

Τα κυριότερα αμυντικά όπλα των αρχαίων Ελλήνων ήταν η ασπίδα, ο θώρακας, το κράνος και οι περικνημίδες.

Επιπλέον, οι πολεμιστές ήταν εξοπλισμένοι με περιτραχήλια, ζώνες, προστατευτικά για την περιοχή των σφυρών,

καλύμματα για τα πόδια, τους μηρούς ή τους βραχίονες.

Το κύριο αμυντικό όπλο ενός πολεμιστή ήταν η ασπίδα.

Στόχος της ήταν να καλύπτει όσο το δυνατό μεγαλύτερη επιφάνεια ώστε να προστατεύει τον κάτοχό της.

Στις περιγραφές των ομηρικών επών η ασπίδα φαίνεται να είναι μεγάλη σε έκταση ώστε να καλύπτει όλο το σώμα του κατόχου της.

Αρχικά ήταν κατασκευασμένη από κλαδιά δένδρων, αργότερα είχε σκελετό φτιαγμένο από ξύλο

και εξωτερική επένδυση από ύφασμα, χαλκό ή ορείχαλκο.

Αρχικά οι ασπίδες ήταν ορθογώνιες, όμως έπειτα αντικαταστάθηκαν από στρογγυλές, δρύινες με διπλές λαβές,

ώστε το βάρος τους να κατανέμεται σε ολόκληρο το μπράτσο του πολεμιστή.

Η κοιλότητα της ασπίδας επιπρόσθετα επέτρεπε στο βάρος της να πέσει και στον ώμο.

Αυτό ήταν απαραίτητο για τη διευκόλυνση των οπλιτών, αφού το βάρος της ασπίδας κυμαινόταν μεταξύ των 8 και 10 κιλών.

Έχουν σωθεί έως σήμερα πληροφορίες για διάφορους τύπους ασπίδων.

Κατά τον 9ο και 8ο π.Χ. αιώνα υπήρχαν τρεις βασικοί τύποι,

ο ορθογώνιος ή τετράγωνος, ο τύπος του Διπύλου και ο στρογγυλός.

Οι δύο πρώτοι τύποι διέθεταν τελαμώνα ώστε να κρέμονται στο λαιμό του πολεμιστή και αυτός να έχει ελεύθερα τα χέρια του.

Η μεγάλη στρογγυλή ασπίδα έκανε την εμφάνισή της στο Άργος στα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα

και ήταν γνωστή με την ονομασία 'όπλον'.

Από το όνομά της προήλθε στη συνέχεια η ονομασία οπλίτης, που υποδήλωνε τον πολεμιστή που την έφερε.

Παραλλαγή της ασπίδας του Διπύλου αποτελεί η βοιωτική ασπίδα, που διαθέτει δύο μικρότερες πλάγιες εγκοπές.

Έλαβε το όνομα αυτό καθώς έγινε γνωστή από τα βοιωτικά νομίσματα όπου απεικονίζεται.

Η ασπίδα ήταν όπλο απαραίτητο για την προστασία των πολεμιστών στη διάρκεια της μάχης.

Εκτός όμως από αυτό, αποτελούσε σύμβολο τιμής για κάθε οπλίτη.

Σε περίπτωση που κάποιος στρατός αναγκαζόταν να υποχωρήσει από τη μάχη,

οι πολεμιστές συνήθιζαν να πετούν τις ασπίδες τους, ώστε να απαλλαγούν από το περιττό πλέον βάρος και να αυξήσουν την ταχύτητα της φυγής.

Όμως, η υποχώρηση στην αρχαία Ελλάδα συνιστούσε ατιμωτική πράξη για το στράτευμα.

Ο «ρίψασπις», αυτός δηλαδή που πετούσε την ασπίδα του,

έπρεπε να αντιμετωπίσει περιφρονητική συμπεριφορά από τους συμπολίτες του.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της στρατοκρατούμενης κοινωνίας της Σπάρτης,

στην οποία όταν οι νέοι εγκατέλειπαν τα σπίτια τους για να λάβουν μέρος σε κάποια μάχη,

οι μητέρες έδιναν την ασπίδα στα παιδιά τους λέγοντας τη φράση «ή ταν ή επί τας».

Με τη φράση αυτή που έως και σήμερα αποτελεί μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες εκφράσεις ανδρείας

η Σπαρτιάτισσα μητέρα έδινε στο γιο της την ευχή είτε να φέρει πίσω την ασπίδα του επιστρέφοντας ως νικητής

είτε να τον φέρουν πίσω νεκρό πάνω σε αυτή.

Σύμφωνα με την πρακτική των αρχαίων χρόνων οι κατασκευαστές των όπλων

συνήθιζαν να διακοσμούν τις ασπίδες τους με τρομακτικά σχέδια και εμβλήματα της πόλης τους.

Για παράδειγμα οι Λακεδαιμόνιοι συχνά ζωγράφιζαν στις ασπίδες τους ένα μεγάλου μεγέθους 'Λ',

που συμβόλιζε το όνομά τους.

'Λακεδαιμόνιοι', όνομα συνυφασμένο με τη μεγάλη δύναμη και την πολεμική ικανότητα που τους χαρακτήριζε.

Σε άλλες περιπτώσεις η ασπίδα μπορεί να φέρει σχηματικό διάκοσμο.

Η ασπίδα δεν ήταν αρκετή για να προστατεύσει σε κάθε περίπτωση τους πολεμιστές.

Πάνω τους, φορούσαν το θώρακα, που ήταν τις περισσότερες φορές κατασκευασμένος κι αυτός από ορείχαλκο.

Κατά την αρχαϊκή περίοδο ο θώρακας ήταν κωδωνόσχημος.

Κατασκευαζόταν σε δύο τμήματα, δύο ορειχάλκινες πλάκες, ένα που κάλυπτε το στήθος και ένα για την πλάτη.

Τα δύο τμήματα δένονταν σφιχτά με ιμάντες στα πλάγια.

Στην κάτω πλευρά ο θώρακας γύριζε προς την έξω πλευρά ώστε να εμποδίζει την εισχώρηση του εχθρικού δόρατος.

Εξαιτίας του ότι ήταν κατασκευασμένος από σκληρό μέταλλο, οι οπλίτες ήταν αναγκαίο να φορούν επιπρόσθετα ένα χιτώνιο,

το οποίο προστάτευε από τις πληγές που θα μπορούσε να προκαλέσει ο θώρακας

και την υψηλή θερμοκρασία που ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες υπήρχε το ενδεχόμενο να αναπτυχθεί.

Στην κλασική εποχή το σχήμα του θώρακα εξελίχθηκε.

Πλέον ο κωδωνόσχημος θώρακας αντικαταστάθηκε από μία νέα μορφή που εκτεινόταν και πιο χαμηλά

ώστε να προστατεύει το υπογάστριο που παλαιότερα ήταν εκτεθειμένο.

Η μεταλλική κατασκευή του θώρακα καθιστούσε δύσκολη τη χρήση του,

γι' αυτό και στα μέσα του 6ου αιώνα έκανε την εμφάνισή της η υφασμάτινη παραλλαγή.

Επρόκειτο για ένα θώρακα κατασκευασμένο από διαδοχικά στρώματα υφάσματος.

Το ύφασμα που χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή του ήταν το λινό.

Από αυτό προήλθε η ονομασία του, 'λινοθώραξ'.

Εναλλακτικά μπορούσε να κατασκευαστεί από στρώσεις δέρματος, οπότε ονομαζόταν 'σπολάς'.

Από τη στιγμή που δεν ήταν πλέον κατασκευασμένος από δέρμα, ο θώρακας ευνοούσε τη μεγαλύτερη ταχύτητα και περισσότερους ελιγμούς.

Οι Μακεδόνες συχνά έφεραν ημιθωράκια.

Η διαφορά με το θώρακα είναι ότι το ημιθωράκιο κάλυπτε μόνο την εμπρόσθια πλευρά, αυτή του στήθους,

ενώ άφηνε ακάλυπτη την πλάτη του πολεμιστή.

Κατά τον Πολύαινο, ο Αλέξανδρος κατέφυγε σε αυτή τη λύση για να φοβούνται οι άνδρες του να στρέψουν την πλάτη στον εχθρό.

Ωστόσο, η πανοπλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου περιελάμβανε λινοθώρακα και όχι ημιθωράκιο.

Το ημιθωράκιο απουσιάζει και από τις γνωστότερες απεικονίσεις σκηνών μάχης.

Ένα ακόμη σημαντικό αμυντικό όπλο ήταν το κράνος, απαραίτητο για κάθε οπλίτη.

Το κεφάλι δε θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να παραμείνει ακάλυπτο και ούτε η ασπίδα ούτε ο θώρακας μπορούσαν να συμβάλλουν σε αυτό.

Στην αρχαϊκή εποχή οι επικρατέστεροι τύποι κράνους ήταν δύο, ο ιλλυρικός και ο κορινθιακός.

Στην κλασική εποχή εμφανίστηκε το φρυγο-βοιωτικό κράνος.

Το κορινθιακό κράνος επιτύγχανε μεγαλύτερη κάλυψη του κεφαλιού του οπλίτη.

Στο εμπρόσθιο μέρος του υπήρχε το επιρρίνιο, το οποίο προστάτευε τη μύτη του πολεμιστή από τα δυνατά χτυπήματα των αντιπάλων του.

Όμως η έκτασή του περιόριζε δύο σημαντικές για τη μάχη αισθήσεις, την όραση και την ακοή.

Πράγματι, κάλυπτε τα αφτιά έτσι ώστε να μη μπορεί να ακούσει πολύ καλά, ενώ ταυτόχρονα περιόριζε το οπτικό του πεδίο

επιτρέποντάς του να βλέπει κυρίως μπροστά, στερώντας του έτσι την περιφερειακή όραση.

Παράλληλα, το κράνος δεν έφερε δικτυωτό πλέγμα, ούτε εσωτερικό σώμα αντικραδασμών

που θα μπορούσε να μειώσει τη δύναμη των χτυπημάτων στο κεφάλι του πολεμιστή .

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μωλωπίζεται ο εγκέφαλος από τα χτυπήματα.

Στην κορυφή του κορινθιακού τύπου κράνους κυριαρχούσε το λοφίο.

Στόχος του ήταν να μειώνει την ένταση των χτυπημάτων που γίνονταν σε εκείνο το σημείο του κεφαλιού.

Παράλληλα, όμως, προσέδιδε δύναμη και αίγλη στον κάτοχό του.

Το κορινθιακό κράνος είναι ο πιο χαρακτηριστικός, αν και όχι μοναδικός τύπος κράνους της αρχαίας ελληνικής ιστορίας.

Χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα έως την Κλασική περίοδο.

Σταδιακά στη διάρκεια των κλασικών χρόνων αντικαταστάθηκε από το κράνος τύπου πίλου.

Η κατασκευή του κορινθιακού κράνους δεν παρέμεινε σταθερή καθ' όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του.

Οι κατασκευαστές επιχείρησαν να εξαλείψουν τα μειονεκτήματά του σε μία μεταγενέστερη παραλλαγή.

Η παραλλαγή αυτή στόχευε στη δημιουργία κράνους που θα προσαρμόζεται πιο αποτελεσματικά στις καμπύλες του κεφαλιού του οπλίτη

ενώ παράλληλα υπάρχει μέριμνα για τη δημιουργία ανοιγμάτων για τα αυτιά, αυξάνοντας την ακοή του κατόχου του.

Το ιλλυρικό κράνος κάλυπτε λιγότερη επιφάνεια, αφήνοντας εκτεθειμένο μεγαλύτερο τμήμα του κεφαλιού.

Όμως, έδιναν τη δυνατότητα στον οπλίτη να βλέπει και να ακούει καλύτερα.

Και στις δύο περιπτώσεις, ιδιαίτερα στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών οι πολεμιστές ενοχλούνταν από την ύπαρξη τόσο μεγάλου κράνους.

Έτσι, δημιουργήθηκε μία νέα μορφή κράνους που περισσότερο έμοιαζε με καπέλο.

Προστάτευε μόνο το πάνω μέρος του κεφαλιού, ενώ το πρόσωπο έμενε ελεύθερο.

Αυτή η μορφή κράνους ονομαζόταν 'πίλος'.

Το Φρυγικό ή Θρακικό κράνος ήταν τύπος μπρούτζινης περικεφαλαίας

η κορυφή της οποίας κατέληγε σε κεκλιμένο εμπρόσθιο γρόνθο, ή οξύ άγκιστρο.

Αποτέλεσε εξέλιξη του κορινθιακού κράνους.

Πρωτοεμφανίστηκε στην κλασική εποχή.

Έτυχε ευρείας αποδοχής κατά τα ελληνιστικά χρόνια, ειδικά από το μακεδονικό στρατό, στον οποίο το εισήγαγε ο Φίλιππος Β'

και χρησιμοποιήθηκε αργότερα από πολλούς πεζούς στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Επιγόνων Διαδόχων του,

όπου μέσω αυτών πέρασε στους Ρωμαίους και στη Μεγάλη Ελλάδα.

Επίσης, ήταν διαδεδομένο ανάμεσα στους Θράκες, τους Δάκες και τους άλλους λαούς της ιταλικής χερσονήσου.

Κατασκευαζόταν από ορείχαλκο και βαφόταν συνήθως μπλε, ενώ τα κράνη των αξιωματικών ήταν διακοσμημένα με φούντες από φτερά.

Οι περικνημίδες συμπλήρωναν τον αμυντικό εξοπλισμό του πολεμιστή και την προστασία του σώματός του.

Ήταν και αυτές κατασκευασμένες από ορείχαλκο.

Εσωτερικά υπήρχε επένδυση υφασμάτινη.

Στόχος των περικνημίδων ήταν να καλύπτουν τις κνήμες από τα βέλη που εκτόξευαν οι αντίπαλοι.

Εως και τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα αποτελεί βασικό στοιχείο της πανοπλίας.

Το περιτραχήλιο ήταν ένα μεταλλικό ή φολιδωτό προστατευτικό περίβλημα που κάλυπτε την περιοχή του τραχήλου.

Κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους αποτελούσε τμήμα της πανοπλίας των πολεμιστών.

Με την πάροδο των χρόνων φαίνεται να εγκαταλείφθηκε, καθώς δεν απεικονίζεται ούτε αναφέρεται στις πανοπλίες του 4ου π.Χ. αιώνα.

Μόνο ο Πλούταρχος στην περιγραφεί της πανοπλίας του Αλεξάνδρου κάνει αναφορά στο περιτραχήλιο.

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

1. Τί Όπλα χρησιμοποιούσαν οι Πολεμιστές στην Αρχαία Ελλάδα; ||did they use||||| 1\. Welche Waffen benutzten die Krieger im antiken Griechenland? 1. What Weapons Did Warriors Use in Ancient Greece? 1. ¿Qué armas usaban los guerreros en la Antigua Grecia? 1) Quelles armes les guerriers utilisaient-ils dans la Grèce antique ?

Οι πληροφορίες που σήμερα είναι γνωστές και αφορούν στον οπλισμό των στρατιωτών The information that is known today and concerns the armament of the soldiers

προέρχονται από τις πηγές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και τις λεπτομερείς περιγραφές των πολεμιστών και των πολεμικών σκηνών. ||||||||||detailed||||||military|camps comes from the sources of the ancient Greek literature and the detailed descriptions of the warriors and the war scenes.

Επιπρόσθετα, οι τέχνες έχουν διαδραματίσει με τη σειρά τους σημαντικό ρόλο στη διάσωση αυτών των πληροφοριών. ||||played||||||||||| In addition, the arts have in turn played an important role in rescuing this information.

Σκηνές που απεικονίζονται σε αγγεία, αλλά και μνημεία της αρχαιότητας αναπαριστούν σκηνές μάχης Scenes depicted on vases, as well as monuments of antiquity represent battle scenes

και ρίχνουν φως σε ζητήματα της ζωής και των δραστηριοτήτων της αρχαίας εποχής, |||||||||activities||| and shed light on issues of life and activities of ancient times,

συμπεριλαμβανομένου ασφαλώς μεταξύ αυτών και του οπλισμού των πολεμιστών. including of course the armament of warriors.

Έτσι, συλλέγονται διάφορες πληροφορίες που αφορούν στις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των διάφορων πόλεων – κρατών, Thus, various information is collected regarding the differences observed between the various city-states,

αλλά και στην εξέλιξη του οπλισμού και του τρόπου με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες μάχονταν στις διάφορες χρονικές περιόδους της ιστορίας. but also the evolution of armaments and the way in which the ancient Greeks fought in different periods of history.

Ο οπλισμός που έφεραν ο πολεμιστές ανάλογα με τη λειτουργία του διαιρείται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, The armament brought by the warriors according to its function is divided into two major categories,

τον αμυντικό και τον επιθετικό εξοπλισμό. the defensive and the offensive equipment.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega. Welcome to Alpha Ωmega channel.

Σε αυτό το βίντεο, το οποίο θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη, In this video, which will be completed in two parts,

θα μιλήσουμε για τον οπλισμό των αρχαίων ελλήνων πολεμιστών. we will talk about the armament of the ancient Greek warriors.

Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή If you are visiting our channel for the first time, do not forget to Subscribe

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο. and click on the bell icon to be notified every time we upload a new video.

Τι λέτε πάμε να ξεκινήσουμε; Shall we begin?

Ο αμυντικός οπλισμός ήταν απαραίτητος αφού διαφύλασσε την σωματική ακεραιότητα του πολεμιστή Defensive armament was necessary as it preserved the physical integrity of the warrior

και τον προστάτευε από τα χτυπήματα του εχθρού. and protected him from the blows of the enemy.

Τα κυριότερα αμυντικά όπλα των αρχαίων Ελλήνων ήταν η ασπίδα, ο θώρακας, το κράνος και οι περικνημίδες. The main defensive weapons of the ancient Greeks were the shield, the chest, the helmet and the leggings.

Επιπλέον, οι πολεμιστές ήταν εξοπλισμένοι με περιτραχήλια, ζώνες, προστατευτικά για την περιοχή των σφυρών, Außerdem wurden die Krieger mit Halsbändern, Gürteln, Hämmern, In addition, the warriors were equipped with necks, belts, ankle covers,

καλύμματα για τα πόδια, τους μηρούς ή τους βραχίονες. Abdeckungen für Beine, Oberschenkel oder Arme. leg covers, thigh covers or arms covers.

Το κύριο αμυντικό όπλο ενός πολεμιστή ήταν η ασπίδα. A warrior's main defense weapon was the shield.

Στόχος της ήταν να καλύπτει όσο το δυνατό μεγαλύτερη επιφάνεια ώστε να προστατεύει τον κάτοχό της. Its purpose was to cover as large an area as possible to protect its owner.

Στις περιγραφές των ομηρικών επών η ασπίδα φαίνεται να είναι μεγάλη σε έκταση ώστε να καλύπτει όλο το σώμα του κατόχου της. In the descriptions of the Homeric epics the shield seems to be large enough to cover the whole body of its holder.

Αρχικά ήταν κατασκευασμένη από κλαδιά δένδρων, αργότερα είχε σκελετό φτιαγμένο από ξύλο Initially it was made of tree branches, later it had a frame made of wood

και εξωτερική επένδυση από ύφασμα, χαλκό ή ορείχαλκο. and outer lining of fabric, copper or brass.

Αρχικά οι ασπίδες ήταν ορθογώνιες, όμως έπειτα αντικαταστάθηκαν από στρογγυλές, δρύινες με διπλές λαβές, Initially the shields were rectangular, but then they were replaced by round, oak ones with double handles,

ώστε το βάρος τους να κατανέμεται σε ολόκληρο το μπράτσο του πολεμιστή. so that their weight was distributed throughout the warrior's arm.

Η κοιλότητα της ασπίδας επιπρόσθετα επέτρεπε στο βάρος της να πέσει και στον ώμο. The cavity of the shield additionally allowed its weight to fall on the shoulder as well.

Αυτό ήταν απαραίτητο για τη διευκόλυνση των οπλιτών, αφού το βάρος της ασπίδας κυμαινόταν μεταξύ των 8 και 10 κιλών. This was necessary for the convenience of the hoplites, since the weight of the shield ranged between 8 and 10 kg.

Έχουν σωθεί έως σήμερα πληροφορίες για διάφορους τύπους ασπίδων. Information on various types of shields has been saved to date.

Κατά τον 9ο και 8ο π.Χ. αιώνα υπήρχαν τρεις βασικοί τύποι, During the 9th and 8th BC. century there were three basic types,

ο ορθογώνιος ή τετράγωνος, ο τύπος του Διπύλου και ο στρογγυλός. the rectangular or square, the Dipylos type and the round one.

Οι δύο πρώτοι τύποι διέθεταν τελαμώνα ώστε να κρέμονται στο λαιμό του πολεμιστή και αυτός να έχει ελεύθερα τα χέρια του. Die ersten beiden Typen hatten eine Stange, die um den Hals des Kriegers hing und er hatte die Hände frei. The first two types had a pole that hung around the warrior's neck and he had his hands free.

Η μεγάλη στρογγυλή ασπίδα έκανε την εμφάνισή της στο Άργος στα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα The large round shield appeared in Argos at the end of the 8th century B.C.

και ήταν γνωστή με την ονομασία 'όπλον'. and was known as 'hoplon'.

Από το όνομά της προήλθε στη συνέχεια η ονομασία οπλίτης, που υποδήλωνε τον πολεμιστή που την έφερε. From her name came the name hoplite, which meant the warrior who brought her.

Παραλλαγή της ασπίδας του Διπύλου αποτελεί η βοιωτική ασπίδα, που διαθέτει δύο μικρότερες πλάγιες εγκοπές. A variation of the shield of Dipylos is the Boeotian shield, which has two smaller lateral notches.

Έλαβε το όνομα αυτό καθώς έγινε γνωστή από τα βοιωτικά νομίσματα όπου απεικονίζεται. It got this name as it became known from the Boeotian coins where it is depicted.

Η ασπίδα ήταν όπλο απαραίτητο για την προστασία των πολεμιστών στη διάρκεια της μάχης. The shield was a weapon necessary to protect warriors during battle.

Εκτός όμως από αυτό, αποτελούσε σύμβολο τιμής για κάθε οπλίτη. But other than that, it was a symbol of honor for every hoplite.

Σε περίπτωση που κάποιος στρατός αναγκαζόταν να υποχωρήσει από τη μάχη, In case an army was forced to withdraw from the battle,

οι πολεμιστές συνήθιζαν να πετούν τις ασπίδες τους, ώστε να απαλλαγούν από το περιττό πλέον βάρος και να αυξήσουν την ταχύτητα της φυγής. the warriors used to throw their shields, in order to get rid of the unnecessary weight and increase the speed of flight.

Όμως, η υποχώρηση στην αρχαία Ελλάδα συνιστούσε ατιμωτική πράξη για το στράτευμα. However, the retreat to ancient Greece was a disgraceful act for the army.

Ο «ρίψασπις», αυτός δηλαδή που πετούσε την ασπίδα του, "Ripsaspis", that is, the one who threw his shield,

έπρεπε να αντιμετωπίσει περιφρονητική συμπεριφορά από τους συμπολίτες του. had to face contemptuous behavior from his fellow citizens.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της στρατοκρατούμενης κοινωνίας της Σπάρτης, Typical is the case of the military society of Sparta,

στην οποία όταν οι νέοι εγκατέλειπαν τα σπίτια τους για να λάβουν μέρος σε κάποια μάχη, in which when young people left their homes to take part in a battle,

οι μητέρες έδιναν την ασπίδα στα παιδιά τους λέγοντας τη φράση «ή ταν ή επί τας». mothers gave the shield to their children saying the phrase "i tan i epi tas".

Με τη φράση αυτή που έως και σήμερα αποτελεί μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες εκφράσεις ανδρείας With this phrase, which to this day is one of the most recognizable expressions of bravery,

η Σπαρτιάτισσα μητέρα έδινε στο γιο της την ευχή είτε να φέρει πίσω την ασπίδα του επιστρέφοντας ως νικητής the Spartan mother gave her son the wish either to bring back his shield by returning as a winner

είτε να τον φέρουν πίσω νεκρό πάνω σε αυτή. or to bring him back dead on it.

Σύμφωνα με την πρακτική των αρχαίων χρόνων οι κατασκευαστές των όπλων According to the practice of ancient times, the makers of weapons

συνήθιζαν να διακοσμούν τις ασπίδες τους με τρομακτικά σχέδια και εμβλήματα της πόλης τους. used to decorate their shields with scary designs and emblems of their city.

Για παράδειγμα οι Λακεδαιμόνιοι συχνά ζωγράφιζαν στις ασπίδες τους ένα μεγάλου μεγέθους 'Λ', For example, the Lacedaemonians often painted on their shields a large 'Lamda',

που συμβόλιζε το όνομά τους. which symbolized their name.

'Λακεδαιμόνιοι', όνομα συνυφασμένο με τη μεγάλη δύναμη και την πολεμική ικανότητα που τους χαρακτήριζε. 'Lacedaemonians', a name associated with the great power and fighting ability that characterized them.

Σε άλλες περιπτώσεις η ασπίδα μπορεί να φέρει σχηματικό διάκοσμο. In other cases the shield may have a schematic decoration.

Η ασπίδα δεν ήταν αρκετή για να προστατεύσει σε κάθε περίπτωση τους πολεμιστές. The shield was not enough to protect the warriors in any case.

Πάνω τους, φορούσαν το θώρακα, που ήταν τις περισσότερες φορές κατασκευασμένος κι αυτός από ορείχαλκο. On them, they wore the chest, which was most often made of brass.

Κατά την αρχαϊκή περίοδο ο θώρακας ήταν κωδωνόσχημος. In the archaic period the chest was bell-shaped.

Κατασκευαζόταν σε δύο τμήματα, δύο ορειχάλκινες πλάκες, ένα που κάλυπτε το στήθος και ένα για την πλάτη. It was made in two parts, two brass plates, one that covered the chest and one for the back.

Τα δύο τμήματα δένονταν σφιχτά με ιμάντες στα πλάγια. The two sections were tied tightly with straps on the sides.

Στην κάτω πλευρά ο θώρακας γύριζε προς την έξω πλευρά ώστε να εμποδίζει την εισχώρηση του εχθρικού δόρατος. Unten drehte sich die Brust nach außen, um das Eindringen des feindlichen Speers zu verhindern. On the underside the chest turned outwards to prevent the penetration of the enemy spear.

Εξαιτίας του ότι ήταν κατασκευασμένος από σκληρό μέταλλο, οι οπλίτες ήταν αναγκαίο να φορούν επιπρόσθετα ένα χιτώνιο, Da es aus Hartmetall war, mussten Hopliten einen zusätzlichen Ärmel tragen, Because it was made of hard metal, hoplites needed to wear an additional chiton (sleeve),

το οποίο προστάτευε από τις πληγές που θα μπορούσε να προκαλέσει ο θώρακας die vor Wunden schützte, die die Brust verursachen könnte which protected against the wounds that the chest could cause

και την υψηλή θερμοκρασία που ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες υπήρχε το ενδεχόμενο να αναπτυχθεί. und die hohe Temperatur, die sich vor allem in den Sommermonaten entwickeln dürfte. and the high temperatures that were likely to develop, especially during the summer months.

Στην κλασική εποχή το σχήμα του θώρακα εξελίχθηκε. In the classical era the shape of the chest evolved.

Πλέον ο κωδωνόσχημος θώρακας αντικαταστάθηκε από μία νέα μορφή που εκτεινόταν και πιο χαμηλά Now the bell-shaped chest was replaced by a new form that extended even lower

ώστε να προστατεύει το υπογάστριο που παλαιότερα ήταν εκτεθειμένο. to protect the abdomen that was previously exposed.

Η μεταλλική κατασκευή του θώρακα καθιστούσε δύσκολη τη χρήση του, The metal construction of the chest made it difficult to use, which is

γι' αυτό και στα μέσα του 6ου αιώνα έκανε την εμφάνισή της η υφασμάτινη παραλλαγή. why in the middle of the 6th century the fabric variant appeared.

Επρόκειτο για ένα θώρακα κατασκευασμένο από διαδοχικά στρώματα υφάσματος. It was a chest made of successive layers of fabric.

Το ύφασμα που χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή του ήταν το λινό. The fabric used in its construction was linen.

Από αυτό προήλθε η ονομασία του, 'λινοθώραξ'. Hence its name, 'linothorax'.

Εναλλακτικά μπορούσε να κατασκευαστεί από στρώσεις δέρματος, οπότε ονομαζόταν 'σπολάς'. Alternatively it could be made of layers of leather, so it was called 'spolas'.

Από τη στιγμή που δεν ήταν πλέον κατασκευασμένος από δέρμα, ο θώρακας ευνοούσε τη μεγαλύτερη ταχύτητα και περισσότερους ελιγμούς. Since it was no longer made of leather, the chest favored greater speed and more maneuverability.

Οι Μακεδόνες συχνά έφεραν ημιθωράκια. The Macedonians often wore half-breast plates.

Η διαφορά με το θώρακα είναι ότι το ημιθωράκιο κάλυπτε μόνο την εμπρόσθια πλευρά, αυτή του στήθους, ||||||||hemithorax|||||||| The difference with the chest is that the hemithorax covered only the front side, that of the chest,

ενώ άφηνε ακάλυπτη την πλάτη του πολεμιστή. while leaving the warrior's back uncovered.

Κατά τον Πολύαινο, ο Αλέξανδρος κατέφυγε σε αυτή τη λύση για να φοβούνται οι άνδρες του να στρέψουν την πλάτη στον εχθρό. Laut Polyaenus griff Alexander zu dieser Lösung, weil er befürchtete, seine Männer würden dem Feind den Rücken kehren. According to Polyaenus, Alexander resorted to this solution for fear that his men would turn their backs on the enemy.

Ωστόσο, η πανοπλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου περιελάμβανε λινοθώρακα και όχι ημιθωράκιο. However, Alexander the Great's armor included a linen breastplate, not a half-breastplate.

Το ημιθωράκιο απουσιάζει και από τις γνωστότερες απεικονίσεις σκηνών μάχης. The hemithorax is also absent from the most well-known depictions of battle scenes.

Ένα ακόμη σημαντικό αμυντικό όπλο ήταν το κράνος, απαραίτητο για κάθε οπλίτη. Another important defensive weapon was the helmet, necessary for every hoplite.

Το κεφάλι δε θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να παραμείνει ακάλυπτο και ούτε η ασπίδα ούτε ο θώρακας μπορούσαν να συμβάλλουν σε αυτό. The head should never be left uncovered and neither the shield nor the chest could contribute to it.

Στην αρχαϊκή εποχή οι επικρατέστεροι τύποι κράνους ήταν δύο, ο ιλλυρικός και ο κορινθιακός. In archaic times the predominant types of helmets were two, the Illyrian and the Corinthian.

Στην κλασική εποχή εμφανίστηκε το φρυγο-βοιωτικό κράνος. The Phrygo-Boeotian helmet appeared in the classical era.

Το κορινθιακό κράνος επιτύγχανε μεγαλύτερη κάλυψη του κεφαλιού του οπλίτη. The Corinthian helmet achieved greater coverage of the hoplite's head.

Στο εμπρόσθιο μέρος του υπήρχε το επιρρίνιο, το οποίο προστάτευε τη μύτη του πολεμιστή από τα δυνατά χτυπήματα των αντιπάλων του. In front of him was the 'epirrinio' (nose guard), which protected the warrior's nose from the strong blows of his opponents.

Όμως η έκτασή του περιόριζε δύο σημαντικές για τη μάχη αισθήσεις, την όραση και την ακοή. But its extent limited two senses important for battle, sight and hearing.

Πράγματι, κάλυπτε τα αφτιά έτσι ώστε να μη μπορεί να ακούσει πολύ καλά, ενώ ταυτόχρονα περιόριζε το οπτικό του πεδίο In fact, he covered his ears so that he could not hear very well, while at the same time restricting his field of vision

επιτρέποντάς του να βλέπει κυρίως μπροστά, στερώντας του έτσι την περιφερειακή όραση. allowing him to see mainly in front, thus depriving him of peripheral vision.

Παράλληλα, το κράνος δεν έφερε δικτυωτό πλέγμα, ούτε εσωτερικό σώμα αντικραδασμών At the same time, the helmet did not have a mesh, nor an internal body of anti-vibrations

που θα μπορούσε να μειώσει τη δύναμη των χτυπημάτων στο κεφάλι του πολεμιστή . that could reduce the force of the blows to the warrior's head.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μωλωπίζεται ο εγκέφαλος από τα χτυπήματα. This resulted in the brain being bruised from the blows.

Στην κορυφή του κορινθιακού τύπου κράνους κυριαρχούσε το λοφίο. At the top of the Corinthian type helmet dominated the plume.

Στόχος του ήταν να μειώνει την ένταση των χτυπημάτων που γίνονταν σε εκείνο το σημείο του κεφαλιού. His goal was to reduce the intensity of the blows that were made to that point of the head.

Παράλληλα, όμως, προσέδιδε δύναμη και αίγλη στον κάτοχό του. At the same time, however, it gave strength and glamor to its owner.

Το κορινθιακό κράνος είναι ο πιο χαρακτηριστικός, αν και όχι μοναδικός τύπος κράνους της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. The Corinthian helmet is the most characteristic, though not the only type of helmet in ancient Greek history.

Χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα έως την Κλασική περίοδο. It has been widely used since the end of the 8th century B.C. to the Classical period.

Σταδιακά στη διάρκεια των κλασικών χρόνων αντικαταστάθηκε από το κράνος τύπου πίλου. Gradually during the classical years it was replaced by the 'pilos' type helmet.

Η κατασκευή του κορινθιακού κράνους δεν παρέμεινε σταθερή καθ' όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του. The construction of the Corinthian helmet did not remain constant throughout its existence.

Οι κατασκευαστές επιχείρησαν να εξαλείψουν τα μειονεκτήματά του σε μία μεταγενέστερη παραλλαγή. The manufacturers attempted to eliminate its drawbacks in a later variant.

Η παραλλαγή αυτή στόχευε στη δημιουργία κράνους που θα προσαρμόζεται πιο αποτελεσματικά στις καμπύλες του κεφαλιού του οπλίτη This variation aimed at creating a helmet that will adapt more effectively to the curves of the hoplite's head

ενώ παράλληλα υπάρχει μέριμνα για τη δημιουργία ανοιγμάτων για τα αυτιά, αυξάνοντας την ακοή του κατόχου του. while at the same time there is care to create openings for the ears, increasing the hearing of the wearer.

Το ιλλυρικό κράνος κάλυπτε λιγότερη επιφάνεια, αφήνοντας εκτεθειμένο μεγαλύτερο τμήμα του κεφαλιού. The Illyrian helmet covered less surface, leaving a larger part of the head exposed.

Όμως, έδιναν τη δυνατότητα στον οπλίτη να βλέπει και να ακούει καλύτερα. However, they enabled the hoplite to see and hear better.

Και στις δύο περιπτώσεις, ιδιαίτερα στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών οι πολεμιστές ενοχλούνταν από την ύπαρξη τόσο μεγάλου κράνους. In both cases, especially during the summer months, the warriors were bothered by the existence of such a large helmet.

Έτσι, δημιουργήθηκε μία νέα μορφή κράνους που περισσότερο έμοιαζε με καπέλο. Thus, a new form of helmet was created that looked more like a hat.

Προστάτευε μόνο το πάνω μέρος του κεφαλιού, ενώ το πρόσωπο έμενε ελεύθερο. It protected only the upper part of the head, while the face remained free.

Αυτή η μορφή κράνους ονομαζόταν 'πίλος'. This form of helmet was called 'pilos'.

Το Φρυγικό ή Θρακικό κράνος ήταν τύπος μπρούτζινης περικεφαλαίας The Phrygian or Thracian helmet was a type of bronze helmet

η κορυφή της οποίας κατέληγε σε κεκλιμένο εμπρόσθιο γρόνθο, ή οξύ άγκιστρο. die Spitze davon endete in einer schrägen vorderen Faust oder einem scharfen Haken. whose top ended in a sloping front fist, or sharp hook.

Αποτέλεσε εξέλιξη του κορινθιακού κράνους. It was an evolution of the Corinthian helmet.

Πρωτοεμφανίστηκε στην κλασική εποχή. It first appeared in the classical era.

Έτυχε ευρείας αποδοχής κατά τα ελληνιστικά χρόνια, ειδικά από το μακεδονικό στρατό, στον οποίο το εισήγαγε ο Φίλιππος Β' It was widely accepted during the Hellenistic years, especially by the Macedonian army, to which it was introduced by Philip II

και χρησιμοποιήθηκε αργότερα από πολλούς πεζούς στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Επιγόνων Διαδόχων του, and was later used by many infantry soldiers of Alexander the Great and his successors,

όπου μέσω αυτών πέρασε στους Ρωμαίους και στη Μεγάλη Ελλάδα. through whom it passed to the Romans and Greater Greece.

Επίσης, ήταν διαδεδομένο ανάμεσα στους Θράκες, τους Δάκες και τους άλλους λαούς της ιταλικής χερσονήσου. It was also widespread among the Thracians, Dacians and other peoples of the Italian peninsula.

Κατασκευαζόταν από ορείχαλκο και βαφόταν συνήθως μπλε, ενώ τα κράνη των αξιωματικών ήταν διακοσμημένα με φούντες από φτερά. It was made of brass and was usually painted blue, while the officers' helmets were decorated with tassels of feathers.

Οι περικνημίδες συμπλήρωναν τον αμυντικό εξοπλισμό του πολεμιστή και την προστασία του σώματός του. Leggings complemented the warrior's defense equipment and the protection of his body.

Ήταν και αυτές κατασκευασμένες από ορείχαλκο. They were also made of brass.

Εσωτερικά υπήρχε επένδυση υφασμάτινη. Inside there was a fabric upholstery.

Στόχος των περικνημίδων ήταν να καλύπτουν τις κνήμες από τα βέλη που εκτόξευαν οι αντίπαλοι. The aim of the leggings was to cover the shins from the arrows fired by the opponents.

Εως και τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα αποτελεί βασικό στοιχείο της πανοπλίας. Until the 5th and 4th BC. century is a key element of armor.

Το περιτραχήλιο ήταν ένα μεταλλικό ή φολιδωτό προστατευτικό περίβλημα που κάλυπτε την περιοχή του τραχήλου. The collar was a metal or scaly protective shell that covered the neck region.

Κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους αποτελούσε τμήμα της πανοπλίας των πολεμιστών. In Mycenaean times it was part of the armor of warriors.

Με την πάροδο των χρόνων φαίνεται να εγκαταλείφθηκε, καθώς δεν απεικονίζεται ούτε αναφέρεται στις πανοπλίες του 4ου π.Χ. αιώνα. Over the years it seems to have been abandoned, as it is not depicted or mentioned in the armor of the 4th century BC. century.

Μόνο ο Πλούταρχος στην περιγραφεί της πανοπλίας του Αλεξάνδρου κάνει αναφορά στο περιτραχήλιο. ||||||||||||collar Only Plutarch in the description of Alexander's armor makes reference to the neck-collar.