×

我們使用cookies幫助改善LingQ。通過流覽本網站,表示你同意我們的 cookie 政策.


image

Youtube - Alpha Omega (History & Mythology), The Magnificent Minoan Civilization

The Magnificent Minoan Civilization

Ο Μινωικός Πολιτισμός άνθησε κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού στο νησί της Κρήτης,

στην ανατολική Μεσόγειο, περίπου από το 2000 έως το 1500 π.Χ.

Με τη μοναδική τους τέχνη και αρχιτεκτονική και την εξάπλωση των ιδεών τους

μέσω των επαφών τους με άλλους πολιτισμούς του Αιγαίου,

οι Μινωίτες συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξη του δυτικού ευρωπαϊκού πολιτισμού όπως τον ξέρουμε σήμερα.

Δαιδαλώδη ανακτορικά συγκροτήματα, ζωηρές τοιχογραφίες με σκηνές από ταυροκαθάψια και πομπές,

περίτεχνα χρυσά κοσμήματα, κομψά πέτρινα αγγεία και κεραμικά έντονα διακοσμημένα με θέματα από τη θαλάσσια ζωή,

αποτελούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Μινωικής Κρήτης.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega.

Σε αυτό το βίντεο θα μιλήσουμε για τον Μινωικό πολιτισμό.

Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο.

Τι λέτε πάμε να ξεκινήσουμε;

Ο αρχαιολόγος σερ Άρθουρ Έβανς ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε ενεργά με την πιθανή παρουσία ενός αρχαίου πολιτισμού στην Κρήτη,

παρακινημένος από τους διασωθέντες σφραγιδόλιθους που φορούσαν ως φυλαχτά οι Κρητικοί, στις αρχές του 20ου αιώνα.

Ανασκάπτοντας την Κνωσσό, από το 1900 έως το 1905, ο Έβανς ανακάλυψε εκτεταμένα ερείπια που επιβεβαίωναν τις αναφορές των αρχαίων πηγών,

τόσο των γραπτών όσο και των μυθολογικών, για την ύπαρξη ενός προηγμένου πολιτισμού στην Κρήτη

και την πιθανή τοποθεσία του θρυλικού λαβύρινθου και του παλατιού του βασιλιά Μίνωα.

Ήταν ο Έβανς που επινόησε τον όρο «Μινωικός», από αυτόν τον θρυλικό βασιλιά της Εποχής του Χαλκού.

Θεωρώντας ότι βρίσκεται μπροστά στην ακμή και την παρακμή ενός ενιαίου πολιτισμού,

ο Έβανς διαίρεσε την Εποχή του Χαλκού στην Κρήτη σε τρεις περιόδους, βασισμένος στα χαρακτηριστικά της κεραμικής τυπολογίας:

Πρώιμη Εποχή του Χαλκού ή Πρώιμη Μινωική (ΠΜ): 3000 - 2100 π.Χ.

Μέση Εποχή του Χαλκού ή Μέση Μινωική (ΜΜ): 2100 - 1600 π.Χ.

Ύστερη Εποχή του Χαλκού ή Ύστερη Μινωική (ΥΜ): 1600 - 1100 π.Χ.

Η παραπάνω διαίρεση βελτιώθηκε στη συνέχεια, με την πρόσθεση αριθμημένων υποπεριόδων σε κάθε φάση (π.χ. ΜΜ ΙΙ).

Οι τεχνικές της ραδιοχρονολόγησης και της δενδροχρονολόγησης βοήθησαν στην περαιτέρω βελτιστοποίηση της χρονολόγησης και έτσι,

η Πρώιμη Εποχή του Χαλκού αρχίζει πλέον περίπου το 3500 π.Χ. και η Ύστερη Εποχή του Χαλκού το 1700 π.Χ.

Μια διαφορετική χρονολογική αλληλουχία δημιουργήθηκε από τον Νικόλαο Πλάτωνα, με γνώμονα τις μεταβολές στο ανακτορικό σύστημα.

Αυτή η αλληλουχία περιλαμβάνει τέσσερις περιόδους:

Προανακτορική: 3000 - 2000/1900 π.Χ.

Πρωτοανακτορική: 2000/1900 - 1700 π.Χ.

Νεοανακτορική: 1700 - 1470/1450 π.Χ.

Μετανακτορική: 1470/1450 - 1100 π.Χ.

Και τα δύο αυτά χρονολογικά σχήματα έχουν αναθεωρηθεί από τη σύγχρονη αρχαιολογία

και γενικότερα από νεότερες ιστορικές και ανθρωπολογικές προσεγγίσεις,

οι οποίες προτείνουν μια πιο πολυγραμμική εξέλιξη του πολιτισμού στην Κρήτη,

με διευρυμένα κριτήρια που περιλαμβάνουν τις συγκρούσεις και τις ανισότητες μεταξύ των οικισμών και επίσης,

λαμβάνουν υπόψη τις πολιτισμικές τους διαφορές και τις προφανείς ομοιότητές τους.

Μινωικοί οικισμοί, τύμβοι και νεκροταφεία έχουν εντοπιστεί σε ολόκληρη την Κρήτη,

αλλά οι κύριες τοποθεσίες ανακτόρων (βάση μεγέθους) είναι οι Κνωσός, η Φαιστός, τα Μάλια και η Ζάκρος.

Σε κάθε μία από τις θέσεις αυτές, μεγάλα και σύνθετα ανακτορικά συγκροτήματα φαίνεται ότι λειτουργούσαν ως τοπικά διοικητικά,

εμπορικά, θρησκευτικά και πιθανόν πολιτικά κέντρα.

Η σχέση μεταξύ των ανακτόρων και η δομή της εξουσίας εντός αυτών ή στο σύνολο του νησιού, δεν είναι ξεκάθαρη,

λόγω της έλλειψης αρχαιολογικών και γραπτών στοιχείων.

Ωστόσο, είναι σαφές, ότι τα ανάκτορα ασκούσαν κάποιου είδους τοπικό έλεγχο κυρίως στη συγκέντρωση και αποθήκευση των πλεοναζόντων αγαθών

όπως κρασί, λάδι, σιτηρά, πολύτιμα μέταλλα και κεραμικά.

Μικρές πόλεις, χωριά και αγροικίες ήταν διασκορπισμένες στην περιοχή που φαίνεται ότι ελεγχόταν από το κάθε ανάκτορο.

Δρόμοι συνέδεαν αυτούς τους απομονωμένους οικισμούς μεταξύ τους και με το κέντρο.

Υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ιστορικών ότι τα ανάκτορα ήταν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο μέχρι το 1700 π.Χ. και στη συνέχεια τέθηκαν υπό την επιρροή της Κνωσού,

όπως αποδεικνύεται από μια μεγαλύτερη ομοιομορφία στην αρχιτεκτονική και από τη χρήση της Γραμμικής Α σε πολλές ανακτορικές τοποθεσίες.

Η απουσία οχυρώσεων γύρω από τους οικισμούς υποδηλώνει μια σχετικά ειρηνική συνύπαρξη των διαφόρων κοινοτήτων.

Ωστόσο, η παρουσία όπλων όπως σπαθιά, εγχειρίδια και αιχμές βελών

και αμυντικού εξοπλισμού όπως πανοπλίες και κράνη, δείχνει ότι η ειρήνη μάλλον δεν επικρατούσε πάντοτε.

Οι μινωικοί δρόμοι φέρουν κι αυτοί ίχνη από μόνιμα φυλάκια και παρατηρητήρια,

σημάδι ότι η εγκληματικότητα, τουλάχιστον, ταλαιπωρούσε τον ανυπεράσπιστο ταξιδιώτη.

Τα ίδια τα ανάκτορα καλύπτουν δύο περιόδους.

Τα πρώτα ανάκτορα κατασκευάστηκαν γύρω στο 2000 π.Χ. και μετά από καταστροφικούς σεισμούς και πυρκαγιές, ξαναχτίστηκαν το π. 1700 π.Χ.

Τα ανοικοδομημένα ανάκτορα επιβίωσαν μέχρι την τελική καταστροφή τους μεταξύ 1500 και 1450 π.Χ.,

και πάλι είτε από σεισμό είτε από πυρκαγιά, είτε από πιθανή εισβολή (ή έναν συνδυασμό και των τριών).

Τα ανάκτορα ήταν άρτια εξοπλισμένα μνημειακά οικοδομήματα, με μεγάλες αυλές, κιονοστοιχίες, οροφές που υποστηρίζονταν από κωνικούς ξύλινους κίονες,

κλιμακοστάσια, ιερές κρύπτες, φωταγωγούς, εκτεταμένα αποχετευτικά συστήματα, μεγάλες αποθήκες,

ακόμα και «θεατρικούς» χώρους για δημόσια θεάματα ή θρησκευτικές τελετές.

Με ύψος έως τέσσερις ορόφους και έκταση αρκετών χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων,

η πολυπλοκότητα αυτών των ανακτόρων, μαζί με τα ταυροκαθάψια και τη λατρεία των ταύρων,

όπως δηλώνεται από την εκτεταμένη παρουσία κεράτων καθοσιώσεως και την απεικόνιση του διπλού πέλεκυ (λάβρυς)

σε πέτρινα γλυπτά και τοιχογραφίες, ίσως συνέβαλαν συνδυαστικά στη δημιουργία του μύθου του Θησέα και του λαβύρινθου του Μινώταυρου,

μύθου πολύ δημοφιλούς αργότερα κατά την κλασική περίοδο.

Η γνώση μας για τη θρησκεία των Μινωιτών παραμένει ατελής,

αλλά κάποιες λεπτομέρειες αποκαλύπτονται μέσω της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και των τεχνουργημάτων.

Σε αυτά περιλαμβάνονται απεικονίσεις θρησκευτικών τελετών και ιεροτελεστιών, π.χ. έκχυση σπονδών,

προσφορά τροφίμων, πομπές, γιορτές και αθλητικές εκδηλώσεις όπως τα ταυροκαθάψια.

Οι δυνάμεις της φύσης και η φύση εν γένει, που εκφράζονται σε αυτά τα έργα τέχνης ως μια πληθωρική γυναικεία φιγούρα της μητέρας γης

και μια ανδρική φιγούρα που κρατάει πολλά ζώα, φαίνεται ότι λατρεύονταν.

Τα ανάκτορα έχουν ανοικτές αυλές για μαζικές συγκεντρώσεις

και τα δωμάτια συχνά διαθέτουν πηγάδια και κανάλια για την έκχυση σπονδών, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως.

Όπως επίσης προαναφέρθηκε, οι ταύροι κυριαρχούσαν στην μινωική τέχνη και τα κέρατά τους αποτελούν αρχιτεκτονικό στοιχείο της τοιχοποιίας των ανακτόρων

και διαδεδομένο διακοσμητικό στοιχείο στα κοσμήματα, τις τοιχογραφίες και την κεραμική.

Επιβλητικές τοποθεσίες της υπαίθρου, όπως κορυφές λόφων και σπήλαια, συχνά φέρουν ίχνη λατρευτικών τελετών.

Η πολυπλοκότητα του μινωικού πολιτισμού και η ικανότητά του στο εμπόριο αποδεικνύεται από την παρουσία γραφής,

πρώτα της Κρητικής Ιερογλυφικής (π. 2000 – 1700 π.Χ.) και στη συνέχεια της Γραμμικής Α' (και οι δύο μη αποκρυπτογραφημένες),

κυρίως σε διαφόρων τύπων πήλινες πινακίδες διοικητικής χρήσης.

Αποτυπώματα σφραγίδων σε πηλό ήταν ένα άλλο σημαντικό σύστημα τήρησης αρχείων.

Ένα άλλο παράδειγμα του υψηλού βαθμού ανάπτυξης του πολιτισμού αυτού, είναι η ποικιλία και η ποιότητα των μορφών τέχνης που ασκούσαν οι Μινωίτες.

Τα κεραμικά ευρήματα αποκαλύπτουν ένα μεγάλο εύρος τύπων αγγείων, από πολύ λεπτά κύπελλα (ωοκέλυφα)

μέχρι μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία (πίθοι).

Αρχικά, τα κεραμικά σχηματοποιούνταν με τα χέρια, αλλά στη συνέχεια κατασκευάζονταν στον κεραμικό τροχό.

Στη διακόσμηση, υπήρξε μια εξέλιξη από τα ρευστά γεωμετρικά σχέδια των καμαραϊκών αγγείων

στις ζωηρές φυσιοκρατικές απεικονίσεις λουλουδιών, φυτών και θαλάσσιας ζωής των μεταγενέστερων ρυθμών, του Φυτικού και του Θαλάσσιου.

Οι κοινοί τύποι αγγείων περιλαμβάνουν υδρίες, ραμφόστομες πρόχους, ψευδόστομους αμφορείς,

κύπελλα, πυξίδες και τελετουργικά σκεύη με οκτώσχημες λαβές.

Η πέτρα χρησιμοποιήθηκε, επίσης, για την παραγωγή παρόμοιων τύπων αγγείων και ρυτών

(τελετουργικών σκευών για την έκχυση σπονδών, συχνά σε σχήμα κεφαλής ζώου).

Μεγάλης κλίμακας αγάλματα δεν έχουν διασωθεί, αλλά υπάρχουν πολλά μικρά ειδώλια από μπρούντζο και άλλα υλικά.

Πρώιμοι τύποι από πηλό δείχνουν τα ενδύματα της εποχής, με τους άνδρες (σε κόκκινο χρώμα) να φορούν περίζωμα

και οι γυναίκες (σε λευκό χρώμα) να φορούν μακριά αέρινα φορέματα και περικόρμια ανοιχτά στο στήθος.

Ένας ταυροκαθάπτης από ελεφαντόδοντο και η «θεά των όφεων» που αναφέρθηκε πριν, είναι αξιοσημείωτα έργα

που αποκαλύπτουν ότι στους Μινωίτες άρεσε να «συλλαμβάνουν» τα ανθρώπινα σώματα σε εντυπωσιακές κινούμενες θέσεις.

Μεγαλειώδεις νωπογραφίες στους τοίχους, τις οροφές και τα δάπεδα των ανακτόρων, δείχνουν κι αυτά την αγάπη των Μινωιτών για τη θάλασσα και τη φύση

και δίνουν πληροφορίες για τις θρησκευτικές, κοινοτικές και ταφικές πρακτικές.

Οι εικόνες κυμαίνονται σε κλίμακα, από μικρογραφίες έως εντυπωσιακού μεγέθους.

Οι Μινωίτες ήταν από τους πρώτους πολιτισμούς που ζωγράφισαν φυσικά τοπία χωρίς ανθρώπινη παρουσία.

Ακόμα, ζώα όπως πίθηκοι, πουλιά, δελφίνια και ψάρια, απεικονίζονταν μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον.

Αν και οι μινωικές τοιχογραφίες πλαισιώνονταν συνήθως από διακοσμητικά περιγράμματα με γεωμετρικά σχέδια,

περιστασιακά, η κύρια νωπογραφία ξεπερνούσε τα συμβατικά όρια όπως οι γωνίες

και συνεχιζόταν σε πολλούς τοίχους του ίδιου δωματίου, περιβάλλοντας τον θεατή.

Οι Μινωίτες, ως θαλασσοπόροι, είχαν επαφές με τους άλλους λαούς στην περιοχή του Αιγαίου,

όπως δείχνουν οι επιρροές από την Εγγύς Ανατολή και την Αίγυπτο στην πρώιμη τέχνη τους,

αλλά και το εξαγωγικό εμπόριο αργότερα, κυρίως η εξαγωγή κεραμικών και τροφίμων, π.χ. λάδι και κρασί,

με αντάλλαγμα πολύτιμα αντικείμενα και υλικά όπως ο χαλκός από την Κύπρο και την Αττική και το ελεφαντοστό από την Αίγυπτο.

Αρκετά νησιά του Αιγαίου, ειδικά στις Κυκλάδες, παρουσιάζουν χαρακτηριστικά μιας οικονομικής

και πολιτικής διάρθρωσης με επίκεντρο το ανάκτορο, όμοια με την Κρήτη,

ενώ οι Μινωίτες καλλιτέχνες και ιδιαίτερα οι τεχνίτες της τοιχογραφίας, μετέφεραν τις δεξιότητές τους στα βασιλικά παλάτια της Αιγύπτου και του Λεβάντε.

Οι λόγοι της πτώσης του Μινωικού Πολιτισμού συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης.

Ανάκτορα και οικισμοί εμφανίζουν σημάδια πυρκαγιάς και καταστροφής γύρω στο 1450 π.Χ.,

αλλά όχι η Κνωσός (η οποία καταστράφηκε μάλλον έναν αιώνα αργότερα).

Η άνοδος του Μυκηναϊκού Πολιτισμού στα μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. στην ηπειρωτική Ελλάδα

και η πολιτιστική επιρροή του στην ύστερη μινωική τέχνη και το εμπόριο, θεωρούνται ως πιθανότερες αιτίες.

Άλλες προτάσεις περιλαμβάνουν τους σεισμούς και την ηφαιστιακή δραστηριότητα με ένα επακόλουθο τσουνάμι.

Η έκρηξη της Θήρας (Σαντορίνη) ίσως ήταν καθοριστική, αν και η ακριβής χρονολογία αυτού του κατακλυσμικού γεγονότος αμφισβητείται

και ως εκ τούτου, η σύνδεσή του με το τέλος της μινωικής περιόδου παραμένει ασαφής.

Το πιθανότερο σενάριο ήταν μάλλον ένα ολέθριο μείγμα περιβαλλοντικής καταστροφής και ανταγωνισμού για τον πλούτο,

το οποίο εξασθένισε τις κοινωνικές δομές και το οποίο εκμεταλλεύτηκαν στη συνέχεια οι Μυκηναίοι εισβολείς.

Όποια κι αν ήταν η αιτία, οι περισσότερες μινωικές θέσεις είχαν εγκαταλειφθεί ως το 1200 π.Χ.

και η Κρήτη δεν θα επέστρεφε σε περίοδο ακμής μέχρι τον 8ο αι. π.Χ.,

όταν είχε πλέον αποικιστεί από τα ηπειρωτικά ελληνικά φύλα που την εισήγαγαν στην Αρχαϊκή Περίοδο.

The Magnificent Minoan Civilization Die prächtige minoische Zivilisation The Magnificent Minoan Civilization La magnífica civilización minoica La magnifique civilisation minoenne

Ο Μινωικός Πολιτισμός άνθησε κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού στο νησί της Κρήτης, The Minoan Civilization flourished during the Middle Bronze Age on the island of Crete,

στην ανατολική Μεσόγειο, περίπου από το 2000 έως το 1500 π.Χ. in the eastern Mediterranean, from about 2000 to 1500 BC.

Με τη μοναδική τους τέχνη και αρχιτεκτονική και την εξάπλωση των ιδεών τους With their unique art and architecture and the spread of their ideas

μέσω των επαφών τους με άλλους πολιτισμούς του Αιγαίου, through their contacts with other cultures of the Aegean,

οι Μινωίτες συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξη του δυτικού ευρωπαϊκού πολιτισμού όπως τον ξέρουμε σήμερα. trugen die Minoer wesentlich zur Entwicklung der westeuropäischen Zivilisation bei, wie wir sie heute kennen. the Minoans contributed significantly to the development of Western European civilization as we know it today.

Δαιδαλώδη ανακτορικά συγκροτήματα, ζωηρές τοιχογραφίες με σκηνές από ταυροκαθάψια και πομπές, Labyrinthic palace complexes, lively frescoes with scenes of bullfights and processions,

περίτεχνα χρυσά κοσμήματα, κομψά πέτρινα αγγεία και κεραμικά έντονα διακοσμημένα με θέματα από τη θαλάσσια ζωή, elaborate gold jewelry, elegant stoneware and ceramics strongly decorated with themes from sea life,

αποτελούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Μινωικής Κρήτης. are special features of Minoan Crete.

Καλώς ήρθατε στο κανάλι Alpha Ωmega. Welcome to the Alpha Omega channel.

Σε αυτό το βίντεο θα μιλήσουμε για τον Μινωικό πολιτισμό. In this video we will talk about the Minoan civilization.

Αν επισκέπτεσθε για πρώτη φορά το κανάλι μας μην ξεχάσετε να κάνετε Εγγραφή If you are visiting our channel for the first time don't forget to Subscribe

και να πατήσετε στο εικονίδιο με το κουδούνι για να ειδοποιήστε κάθε φορά που ανεβάζουμε νέο βίντεο. and click on the bell icon to get notified every time we upload a new video.

Τι λέτε πάμε να ξεκινήσουμε; Shall we begin?

Ο αρχαιολόγος σερ Άρθουρ Έβανς ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε ενεργά με την πιθανή παρουσία ενός αρχαίου πολιτισμού στην Κρήτη, The archaeologist Sir Arthur Evans was the first to actively deal with the possible presence of an ancient civilization in Crete,

παρακινημένος από τους διασωθέντες σφραγιδόλιθους που φορούσαν ως φυλαχτά οι Κρητικοί, στις αρχές του 20ου αιώνα. motivated by the preserved seal stones worn as amulets by the Cretans, in the early 20th century.

Ανασκάπτοντας την Κνωσσό, από το 1900 έως το 1905, ο Έβανς ανακάλυψε εκτεταμένα ερείπια που επιβεβαίωναν τις αναφορές των αρχαίων πηγών, Bei Ausgrabungen in Knossos von 1900 bis 1905 entdeckte Evans umfangreiche Ruinen, die die Berichte der antiken Quellen bestätigten, Excavating Knossos, from 1900 to 1905, Evans discovered extensive ruins that confirmed the accounts of ancient sources,

τόσο των γραπτών όσο και των μυθολογικών, για την ύπαρξη ενός προηγμένου πολιτισμού στην Κρήτη both written and mythological, of the existence of an advanced civilization in Crete

και την πιθανή τοποθεσία του θρυλικού λαβύρινθου και του παλατιού του βασιλιά Μίνωα. and the possible location of the legendary labyrinth and palace of King Minos.

Ήταν ο Έβανς που επινόησε τον όρο «Μινωικός», από αυτόν τον θρυλικό βασιλιά της Εποχής του Χαλκού. It was Evans who coined the term "Minoan", from this legendary Bronze Age king.

Θεωρώντας ότι βρίσκεται μπροστά στην ακμή και την παρακμή ενός ενιαίου πολιτισμού, Considering himself facing the rise and fall of a single civilization,

ο Έβανς διαίρεσε την Εποχή του Χαλκού στην Κρήτη σε τρεις περιόδους, βασισμένος στα χαρακτηριστικά της κεραμικής τυπολογίας: Evans divided the Bronze Age in Crete into three periods, based on the characteristics of ceramic typology:

Πρώιμη Εποχή του Χαλκού ή Πρώιμη Μινωική (ΠΜ): 3000 - 2100 π.Χ. Early Bronze Age or Early Minoan (BC): 3000 - 2100 BC .

Μέση Εποχή του Χαλκού ή Μέση Μινωική (ΜΜ): 2100 - 1600 π.Χ. Middle Bronze Age or Middle Minoan (MM): 2100 - 1600 BC

Ύστερη Εποχή του Χαλκού ή Ύστερη Μινωική (ΥΜ): 1600 - 1100 π.Χ. Late Bronze Age or Late Minoan (LM): 1600 - 1100 BC

Η παραπάνω διαίρεση βελτιώθηκε στη συνέχεια, με την πρόσθεση αριθμημένων υποπεριόδων σε κάθε φάση (π.χ. ΜΜ ΙΙ). The above division was later refined by adding numbered sub-periods to each phase (eg MM II).

Οι τεχνικές της ραδιοχρονολόγησης και της δενδροχρονολόγησης βοήθησαν στην περαιτέρω βελτιστοποίηση της χρονολόγησης και έτσι, The techniques of radio dating and tree dating helped to further refine the dating and so

η Πρώιμη Εποχή του Χαλκού αρχίζει πλέον περίπου το 3500 π.Χ. και η Ύστερη Εποχή του Χαλκού το 1700 π.Χ. the Early Bronze Age now begins around 3500 BC. and the Late Bronze Age in 1700 BC.

Μια διαφορετική χρονολογική αλληλουχία δημιουργήθηκε από τον Νικόλαο Πλάτωνα, με γνώμονα τις μεταβολές στο ανακτορικό σύστημα. A different chronological sequence was created by Nicholas Plato, based on the changes in the palace system.

Αυτή η αλληλουχία περιλαμβάνει τέσσερις περιόδους: This sequence includes four periods:

Προανακτορική: 3000 - 2000/1900 π.Χ. Pre-Palace: 3000 - 2000/1900 BC.

Πρωτοανακτορική: 2000/1900 - 1700 π.Χ. First Palace: 2000/1900 - 1700 BC

Νεοανακτορική: 1700 - 1470/1450 π.Χ. Neopalatial: 1700 - 1470/1450 BC.

Μετανακτορική: 1470/1450 - 1100 π.Χ. Post-Palace: 1470/1450 - 1100 BC

Και τα δύο αυτά χρονολογικά σχήματα έχουν αναθεωρηθεί από τη σύγχρονη αρχαιολογία Both of these chronological schemes have been revised by modern archeology

και γενικότερα από νεότερες ιστορικές και ανθρωπολογικές προσεγγίσεις, and more generally by newer historical and anthropological approaches,

οι οποίες προτείνουν μια πιο πολυγραμμική εξέλιξη του πολιτισμού στην Κρήτη, which propose a more polylinear evolution of culture in Crete,

με διευρυμένα κριτήρια που περιλαμβάνουν τις συγκρούσεις και τις ανισότητες μεταξύ των οικισμών και επίσης, with expanded criteria that include conflicts and inequalities between settlements and also,

λαμβάνουν υπόψη τις πολιτισμικές τους διαφορές και τις προφανείς ομοιότητές τους. take considering their cultural differences and their obvious similarities.

Μινωικοί οικισμοί, τύμβοι και νεκροταφεία έχουν εντοπιστεί σε ολόκληρη την Κρήτη, Minoan settlements, mounds and cemeteries have been identified throughout Crete,

αλλά οι κύριες τοποθεσίες ανακτόρων (βάση μεγέθους) είναι οι Κνωσός, η Φαιστός, τα Μάλια και η Ζάκρος. but the main palace sites (based on size) are Knossos, Phaistos, Malia and Zakros.

Σε κάθε μία από τις θέσεις αυτές, μεγάλα και σύνθετα ανακτορικά συγκροτήματα φαίνεται ότι λειτουργούσαν ως τοπικά διοικητικά, At each of these sites, large and complex palace complexes seem to have functioned as local administrative,

εμπορικά, θρησκευτικά και πιθανόν πολιτικά κέντρα. commercial, religious and possibly political centers.

Η σχέση μεταξύ των ανακτόρων και η δομή της εξουσίας εντός αυτών ή στο σύνολο του νησιού, δεν είναι ξεκάθαρη, The relationship between the palaces and the power structure within them or on the island as a whole is not clear,

λόγω της έλλειψης αρχαιολογικών και γραπτών στοιχείων. due to the lack of archaeological and written evidence.

Ωστόσο, είναι σαφές, ότι τα ανάκτορα ασκούσαν κάποιου είδους τοπικό έλεγχο κυρίως στη συγκέντρωση και αποθήκευση των πλεοναζόντων αγαθών However, it is clear that the palaces exercised some kind of local control mainly in the gathering and storage of surplus goods

όπως κρασί, λάδι, σιτηρά, πολύτιμα μέταλλα και κεραμικά. such as wine, oil, grain, precious metals and ceramics.

Μικρές πόλεις, χωριά και αγροικίες ήταν διασκορπισμένες στην περιοχή που φαίνεται ότι ελεγχόταν από το κάθε ανάκτορο. Kleine Städte, Dörfer und Bauernhöfe waren über das Gebiet verstreut, das jeder Palast zu kontrollieren schien. Small towns, villages, and farmhouses were scattered throughout the area that appears to have been controlled by each palace.

Δρόμοι συνέδεαν αυτούς τους απομονωμένους οικισμούς μεταξύ τους και με το κέντρο. Straßen verbanden diese isolierten Siedlungen untereinander und mit dem Zentrum. Roads connected these isolated settlements to each other and to the center.

Υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ιστορικών ότι τα ανάκτορα ήταν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο μέχρι το 1700 π.Χ. και στη συνέχεια τέθηκαν υπό την επιρροή της Κνωσού, There is agreement among historians that the palaces were independent of each other until 1700 BC. and then came under the influence of Knossos,

όπως αποδεικνύεται από μια μεγαλύτερη ομοιομορφία στην αρχιτεκτονική και από τη χρήση της Γραμμικής Α σε πολλές ανακτορικές τοποθεσίες. was sich in einer größeren Einheitlichkeit der Architektur und in der Verwendung von Linear A in vielen Palastanlagen zeigt. as evidenced by a greater uniformity in architecture and the use of Linear A at many palatial sites.

Η απουσία οχυρώσεων γύρω από τους οικισμούς υποδηλώνει μια σχετικά ειρηνική συνύπαρξη των διαφόρων κοινοτήτων. The absence of fortifications around the settlements indicates a relatively peaceful coexistence of the various communities.

Ωστόσο, η παρουσία όπλων όπως σπαθιά, εγχειρίδια και αιχμές βελών However, the presence of weapons such as swords, handbooks and arrowheads,

και αμυντικού εξοπλισμού όπως πανοπλίες και κράνη, δείχνει ότι η ειρήνη μάλλον δεν επικρατούσε πάντοτε. und Verteidigungsausrüstungen wie Rüstungen und Helme, zeigt, dass der Frieden wahrscheinlich nicht immer herrschte. and defensive equipment such as armor and helmets, indicates that peace probably did not always prevail.

Οι μινωικοί δρόμοι φέρουν κι αυτοί ίχνη από μόνιμα φυλάκια και παρατηρητήρια, Die minoischen Straßen weisen auch Spuren von ständigen Vorposten und Wachtürmen auf, Minoan roads also bear traces of permanent outposts and lookouts,

σημάδι ότι η εγκληματικότητα, τουλάχιστον, ταλαιπωρούσε τον ανυπεράσπιστο ταξιδιώτη. ein Zeichen dafür, dass die Kriminalität dem wehrlosen Reisenden zumindest Unannehmlichkeiten bereitete. a sign that crime, at least, plagued the defenseless traveller.

Τα ίδια τα ανάκτορα καλύπτουν δύο περιόδους. Die Paläste selbst umfassen zwei Epochen. The palaces themselves cover two periods.

Τα πρώτα ανάκτορα κατασκευάστηκαν γύρω στο 2000 π.Χ. και μετά από καταστροφικούς σεισμούς και πυρκαγιές, ξαναχτίστηκαν το π. 1700 π.Χ. Die ersten Paläste wurden um 2000 v. Chr. erbaut und nach verheerenden Erdbeben und Bränden um 1700 v. Chr. wiederaufgebaut. The first palaces were built around 2000 BC. and after devastating earthquakes and fires, they were rebuilt in 1700 BC.

Τα ανοικοδομημένα ανάκτορα επιβίωσαν μέχρι την τελική καταστροφή τους μεταξύ 1500 και 1450 π.Χ., Die wiederaufgebauten Paläste blieben bis zu ihrer endgültigen Zerstörung zwischen 1500 und 1450 v. Chr. erhalten, The rebuilt palaces survived until their final destruction between 1500 and 1450 BC,

και πάλι είτε από σεισμό είτε από πυρκαγιά, είτε από πιθανή εισβολή (ή έναν συνδυασμό και των τριών). again either by earthquake, fire, or possible invasion (or a combination of all three).

Τα ανάκτορα ήταν άρτια εξοπλισμένα μνημειακά οικοδομήματα, με μεγάλες αυλές, κιονοστοιχίες, οροφές που υποστηρίζονταν από κωνικούς ξύλινους κίονες, Palaces were well-equipped monumental buildings, with large courtyards, colonnades, ceilings supported by conical wooden columns,

κλιμακοστάσια, ιερές κρύπτες, φωταγωγούς, εκτεταμένα αποχετευτικά συστήματα, μεγάλες αποθήκες, staircases, sacred crypts, skylights, extensive drainage systems, large storehouses,

ακόμα και «θεατρικούς» χώρους για δημόσια θεάματα ή θρησκευτικές τελετές. and even "theatre" spaces for public spectacles or religious ceremonies.

Με ύψος έως τέσσερις ορόφους και έκταση αρκετών χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, Up to four stories high and covering several thousand square meters,

η πολυπλοκότητα αυτών των ανακτόρων, μαζί με τα ταυροκαθάψια και τη λατρεία των ταύρων, the complexity of these palaces, along with bullrings and bull worship,

όπως δηλώνεται από την εκτεταμένη παρουσία κεράτων καθοσιώσεως και την απεικόνιση του διπλού πέλεκυ (λάβρυς) wie das weit verbreitete Vorhandensein von Kathodenhörnern und die Darstellung der Doppelaxt (lauris) zeigen as indicated by the widespread presence of dedicatory horns and the depiction of the double pelecy (lavrys)

σε πέτρινα γλυπτά και τοιχογραφίες, ίσως συνέβαλαν συνδυαστικά στη δημιουργία του μύθου του Θησέα και του λαβύρινθου του Μινώταυρου, in stone carvings and frescoes , perhaps combined to create the myth of Theseus and the Minotaur's labyrinth,

μύθου πολύ δημοφιλούς αργότερα κατά την κλασική περίοδο. a myth very popular later in the classical period.

Η γνώση μας για τη θρησκεία των Μινωιτών παραμένει ατελής, Our knowledge of Minoan religion remains incomplete,

αλλά κάποιες λεπτομέρειες αποκαλύπτονται μέσω της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και των τεχνουργημάτων. but some details are revealed through art, architecture and artifacts.

Σε αυτά περιλαμβάνονται απεικονίσεις θρησκευτικών τελετών και ιεροτελεστιών, π.χ. έκχυση σπονδών, Dazu gehören auch Darstellungen von religiösen Zeremonien und Ritualen, z. B. das Ausschenken von Trankopfern, These include depictions of religious ceremonies and rituals, e.g. libations,

προσφορά τροφίμων, πομπές, γιορτές και αθλητικές εκδηλώσεις όπως τα ταυροκαθάψια. food offerings, processions, festivals and sporting events such as bullfights.

Οι δυνάμεις της φύσης και η φύση εν γένει, που εκφράζονται σε αυτά τα έργα τέχνης ως μια πληθωρική γυναικεία φιγούρα της μητέρας γης The forces of nature and nature in general, expressed in these works of art as an exuberant female figure of mother earth

και μια ανδρική φιγούρα που κρατάει πολλά ζώα, φαίνεται ότι λατρεύονταν. and a male figure holding many animals, seem to have been worshipped.

Τα ανάκτορα έχουν ανοικτές αυλές για μαζικές συγκεντρώσεις Palaces have open courtyards for mass gatherings

και τα δωμάτια συχνά διαθέτουν πηγάδια και κανάλια για την έκχυση σπονδών, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως. , and rooms often have wells and channels for pouring libations, as mentioned earlier.

Όπως επίσης προαναφέρθηκε, οι ταύροι κυριαρχούσαν στην μινωική τέχνη και τα κέρατά τους αποτελούν αρχιτεκτονικό στοιχείο της τοιχοποιίας των ανακτόρων As also mentioned above, bulls dominated Minoan art and their horns are an architectural element of palace masonry

και διαδεδομένο διακοσμητικό στοιχείο στα κοσμήματα, τις τοιχογραφίες και την κεραμική. und weit verbreitetes dekoratives Element in Schmuck, Fresken und Keramik. and a widespread decorative element in jewelry, frescoes, and ceramics.

Επιβλητικές τοποθεσίες της υπαίθρου, όπως κορυφές λόφων και σπήλαια, συχνά φέρουν ίχνη λατρευτικών τελετών. Markante ländliche Stätten wie Bergkuppen und Höhlen tragen oft Spuren von Kultritualen. Imposing rural sites, such as hilltops and caves, often bear traces of cultic ceremonies.

Η πολυπλοκότητα του μινωικού πολιτισμού και η ικανότητά του στο εμπόριο αποδεικνύεται από την παρουσία γραφής, Die Komplexität der minoischen Zivilisation und ihre Fähigkeit, Handel zu treiben, wird durch das Vorhandensein von Schrift belegt, The complexity of the Minoan civilization and its ability to trade is demonstrated by the presence of writing,

πρώτα της Κρητικής Ιερογλυφικής (π. 2000 – 1700 π.Χ.) και στη συνέχεια της Γραμμικής Α' (και οι δύο μη αποκρυπτογραφημένες), zunächst die kretischen Hieroglyphen (ca. 2000 - 1700 v. Chr.) und dann Linear A (beide nicht entziffert), first Cretan Hieroglyphics (c. 2000 – 1700 BC) and then Linear A' (both undeciphered),

κυρίως σε διαφόρων τύπων πήλινες πινακίδες διοικητικής χρήσης. hauptsächlich auf verschiedenen Arten von Tonplatten für den Verwaltungsgebrauch. mainly in various types of clay plates for administrative use.

Αποτυπώματα σφραγίδων σε πηλό ήταν ένα άλλο σημαντικό σύστημα τήρησης αρχείων. Siegelabdrücke in Ton waren ein weiteres wichtiges System zur Aufzeichnung. Seal impressions on clay were another important record keeping system.

Ένα άλλο παράδειγμα του υψηλού βαθμού ανάπτυξης του πολιτισμού αυτού, είναι η ποικιλία και η ποιότητα των μορφών τέχνης που ασκούσαν οι Μινωίτες. Another example of the high degree of development of this culture is the variety and quality of the art forms practiced by the Minoans.

Τα κεραμικά ευρήματα αποκαλύπτουν ένα μεγάλο εύρος τύπων αγγείων, από πολύ λεπτά κύπελλα (ωοκέλυφα) Die Keramikfunde zeigen ein breites Spektrum an Gefäßtypen, von sehr dünnen Schalen (Ooceles) Ceramic finds reveal a wide range of vessel types, from very thin cups (eggshells)

μέχρι μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία (πίθοι). to large storage vessels (pitho).

Αρχικά, τα κεραμικά σχηματοποιούνταν με τα χέρια, αλλά στη συνέχεια κατασκευάζονταν στον κεραμικό τροχό. At first, ceramics were shaped by hand, but later they were made on the pottery wheel.

Στη διακόσμηση, υπήρξε μια εξέλιξη από τα ρευστά γεωμετρικά σχέδια των καμαραϊκών αγγείων Bei der Dekoration gab es eine Entwicklung von den fließenden geometrischen Mustern der kamaraitischen Vasen In decoration, there was a progression from the flowing geometric designs of the Kamaraic vases

στις ζωηρές φυσιοκρατικές απεικονίσεις λουλουδιών, φυτών και θαλάσσιας ζωής των μεταγενέστερων ρυθμών, του Φυτικού και του Θαλάσσιου. to the vivid naturalistic depictions of flowers, plants and sea life of the later Phytic and Marine rhythms.

Οι κοινοί τύποι αγγείων περιλαμβάνουν υδρίες, ραμφόστομες πρόχους, ψευδόστομους αμφορείς, Zu den gebräuchlichen Vasenarten gehören Hydrien, kolbenförmige Prochos, Pseudokörperamphoren, Common vessel types include hydria, beaked spouts, pseudomouthed amphorae,

κύπελλα, πυξίδες και τελετουργικά σκεύη με οκτώσχημες λαβές. Schalen, Zirkel und Zeremonialgefäße mit achteckigen Henkeln. goblets, compasses, and ceremonial vessels with octagonal handles.

Η πέτρα χρησιμοποιήθηκε, επίσης, για την παραγωγή παρόμοιων τύπων αγγείων και ρυτών Der Stein wurde auch für die Herstellung ähnlicher Arten von Vasen und Bächen verwendet. The stone was also used to produce similar types of vessels and rytas

(τελετουργικών σκευών για την έκχυση σπονδών, συχνά σε σχήμα κεφαλής ζώου). (rituelle Utensilien zum Ausgießen von Trankopfern, oft in Form eines Tierkopfes). (ritual vessels for pouring libations, often in the shape of an animal's head).

Μεγάλης κλίμακας αγάλματα δεν έχουν διασωθεί, αλλά υπάρχουν πολλά μικρά ειδώλια από μπρούντζο και άλλα υλικά. Large-scale statues have not survived, but there are many small figurines made of bronze and other materials.

Πρώιμοι τύποι από πηλό δείχνουν τα ενδύματα της εποχής, με τους άνδρες (σε κόκκινο χρώμα) να φορούν περίζωμα Frühe Tontypen zeigen die Kleidung der damaligen Zeit, wobei die Männer (in rot) einen Kummerbund tragen Early clay figures show the clothing of the period, with the men (in red) wearing loincloths

και οι γυναίκες (σε λευκό χρώμα) να φορούν μακριά αέρινα φορέματα και περικόρμια ανοιχτά στο στήθος. and the women (in white) in long airy dresses and bodices open to the chest.

Ένας ταυροκαθάπτης από ελεφαντόδοντο και η «θεά των όφεων» που αναφέρθηκε πριν, είναι αξιοσημείωτα έργα Ein Präparator aus Elfenbein und die bereits erwähnte "Göttin des Nebels" sind bemerkenswerte Werke An ivory bull-racer and the "snake goddess" mentioned before are notable works

που αποκαλύπτουν ότι στους Μινωίτες άρεσε να «συλλαμβάνουν» τα ανθρώπινα σώματα σε εντυπωσιακές κινούμενες θέσεις. die zeigen, dass die Minoer es liebten, menschliche Körper in eindrucksvollen, bewegten Positionen "einzufangen". that reveal that the Minoans liked to "capture" human bodies in spectacular moving positions.

Μεγαλειώδεις νωπογραφίες στους τοίχους, τις οροφές και τα δάπεδα των ανακτόρων, δείχνουν κι αυτά την αγάπη των Μινωιτών για τη θάλασσα και τη φύση Große Fresken an den Wänden, Decken und Böden der Paläste zeigen auch die Liebe der Minoer zum Meer und zur Natur. Magnificent frescoes on the walls, ceilings and floors of the palaces also show the love of the Minoans for the sea and nature

και δίνουν πληροφορίες για τις θρησκευτικές, κοινοτικές και ταφικές πρακτικές. and provide information on religious, communal and burial practices.

Οι εικόνες κυμαίνονται σε κλίμακα, από μικρογραφίες έως εντυπωσιακού μεγέθους. Die Bilder reichen von Miniaturformat bis zu beeindruckender Größe. Images range in scale from thumbnails to impressive size.

Οι Μινωίτες ήταν από τους πρώτους πολιτισμούς που ζωγράφισαν φυσικά τοπία χωρίς ανθρώπινη παρουσία. The Minoans were among the first cultures to paint natural landscapes without human presence.

Ακόμα, ζώα όπως πίθηκοι, πουλιά, δελφίνια και ψάρια, απεικονίζονταν μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον. Auch Tiere wie Affen, Vögel, Delphine und Fische wurden in ihrer natürlichen Umgebung abgebildet. Also, animals such as monkeys, birds, dolphins and fish were depicted in their natural environment.

Αν και οι μινωικές τοιχογραφίες πλαισιώνονταν συνήθως από διακοσμητικά περιγράμματα με γεωμετρικά σχέδια, Although Minoan frescoes were usually framed by decorative borders with geometric patterns,

περιστασιακά, η κύρια νωπογραφία ξεπερνούσε τα συμβατικά όρια όπως οι γωνίες occasionally the main fresco would transcend conventional boundaries such as corners

και συνεχιζόταν σε πολλούς τοίχους του ίδιου δωματίου, περιβάλλοντας τον θεατή. and continue across multiple walls of the same room, surrounding the viewer.

Οι Μινωίτες, ως θαλασσοπόροι, είχαν επαφές με τους άλλους λαούς στην περιοχή του Αιγαίου, The Minoans, as seafarers, had contacts with the other peoples in the Aegean region,

όπως δείχνουν οι επιρροές από την Εγγύς Ανατολή και την Αίγυπτο στην πρώιμη τέχνη τους, as shown by the influences from the Near East and Egypt in their early art,

αλλά και το εξαγωγικό εμπόριο αργότερα, κυρίως η εξαγωγή κεραμικών και τροφίμων, π.χ. λάδι και κρασί, but also the export trade later, mainly the export of ceramics and food, e.g. . oil and wine,

με αντάλλαγμα πολύτιμα αντικείμενα και υλικά όπως ο χαλκός από την Κύπρο και την Αττική και το ελεφαντοστό από την Αίγυπτο. in exchange for valuable objects and materials such as copper from Cyprus and Attica and ivory from Egypt.

Αρκετά νησιά του Αιγαίου, ειδικά στις Κυκλάδες, παρουσιάζουν χαρακτηριστικά μιας οικονομικής Several islands in the Aegean, especially in the Cyclades, show characteristics of a

και πολιτικής διάρθρωσης με επίκεντρο το ανάκτορο, όμοια με την Κρήτη, palace-centered economic and political structure, similar to Crete,

ενώ οι Μινωίτες καλλιτέχνες και ιδιαίτερα οι τεχνίτες της τοιχογραφίας, μετέφεραν τις δεξιότητές τους στα βασιλικά παλάτια της Αιγύπτου και του Λεβάντε. while Minoan artists, and especially fresco craftsmen, transferred their skills to the royal palaces of Egypt and the Levant.

Οι λόγοι της πτώσης του Μινωικού Πολιτισμού συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης. The reasons for the decline of the Minoan Civilization continue to be the subject of debate.

Ανάκτορα και οικισμοί εμφανίζουν σημάδια πυρκαγιάς και καταστροφής γύρω στο 1450 π.Χ., Palaces and settlements show signs of fire and destruction around 1450 BC,

αλλά όχι η Κνωσός (η οποία καταστράφηκε μάλλον έναν αιώνα αργότερα). but not Knossos (which was destroyed probably a century later).

Η άνοδος του Μυκηναϊκού Πολιτισμού στα μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. στην ηπειρωτική Ελλάδα The rise of the Mycenaean Civilization in the middle of the 2nd millennium BC. in mainland Greece

και η πολιτιστική επιρροή του στην ύστερη μινωική τέχνη και το εμπόριο, θεωρούνται ως πιθανότερες αιτίες. and its cultural influence on late Minoan art and trade are seen as more likely causes.

Άλλες προτάσεις περιλαμβάνουν τους σεισμούς και την ηφαιστιακή δραστηριότητα με ένα επακόλουθο τσουνάμι. Other suggestions include earthquakes and volcanic activity with a subsequent tsunami.

Η έκρηξη της Θήρας (Σαντορίνη) ίσως ήταν καθοριστική, αν και η ακριβής χρονολογία αυτού του κατακλυσμικού γεγονότος αμφισβητείται The eruption of Thira (Santorini) may have been decisive, although the exact date of this cataclysmic event is disputed

και ως εκ τούτου, η σύνδεσή του με το τέλος της μινωικής περιόδου παραμένει ασαφής. and therefore its connection with the end of the Minoan period remains unclear.

Το πιθανότερο σενάριο ήταν μάλλον ένα ολέθριο μείγμα περιβαλλοντικής καταστροφής και ανταγωνισμού για τον πλούτο, The more likely scenario was rather a pernicious mix of environmental destruction and competition for wealth,

το οποίο εξασθένισε τις κοινωνικές δομές και το οποίο εκμεταλλεύτηκαν στη συνέχεια οι Μυκηναίοι εισβολείς. which weakened social structures and was then exploited by the Mycenaean invaders.

Όποια κι αν ήταν η αιτία, οι περισσότερες μινωικές θέσεις είχαν εγκαταλειφθεί ως το 1200 π.Χ. Whatever the cause, most Minoan sites had been abandoned by 1200 BC.

και η Κρήτη δεν θα επέστρεφε σε περίοδο ακμής μέχρι τον 8ο αι. π.Χ., and Crete would not return to a period of prosperity until the 8th century. BC,

όταν είχε πλέον αποικιστεί από τα ηπειρωτικά ελληνικά φύλα που την εισήγαγαν στην Αρχαϊκή Περίοδο. when it had already been colonized by the mainland Greek races that introduced it to the Archaic Period.