×

我們使用cookies幫助改善LingQ。通過流覽本網站,表示你同意我們的 cookie 政策.


image

Conan Doyle, A. - Το Σημάδι Των Τεσσάρων, 8. Οι Άτακτες Δυνάμεις της Οδού Μπέικερ (1)

8. Οι Άτακτες Δυνάμεις της Οδού Μπέικερ (1)

«Και τώρα τι;» ρώτησα. «Ο Τόμπυ ξέπεσε όσον αφορά το θέμα του αλάθητου.»

«Ενήργησε βάσει των ενστίκτων του,» είπε ο Χολμς, κατεβάζοντας τον από το βαρέλι και βγάζοντας τον από την αποθήκη ξυλείας. «Αν συλλογιστείς πόσο κρεόζωτο μεταφέρεται στο Λονδίνο σε μια μέρα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα χάναμε τα ίχνη μας. Χρησιμοποιείται πολύ τώρα, ειδικότερα για το φούρνισμα της ξυλείας. Δεν φταίει ο κακόμοιρος ο Τόμπυ.»

«Πρέπει να εντοπίσουμε ξανά την βασική οσμή, υποθέτω.»

«Ναι. Κι ευτυχώς, δεν έχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε. Προφανώς αυτό που προβλημάτισε το σκύλο στη γωνία του Νάϊτς Πλέις ήταν το γεγονός πως δυο διαφορετικά ίχνη κατευθύνονταν σε αντίθετες διαδρομές. Ακολουθήσαμε την λανθασμένη. Το μόνο που απομένει είναι να ακολουθήσουμε την άλλη.»

Δεν υπήρχε δυσκολία σχετικά. Οδηγώντας τον Τόμπυ στο μέρος όπου είχε διαπράξει το σφάλμα του, έκανε ένα φαρδύ κύκλο και τελικά ξεχύθηκε σε μια καινούργια κατεύθυνση.

«Αυτή τη φορά πρέπει να φροντίσουμε να μην μας πάει στο σημείο από όπου ήρθε το βαρέλι με το κρεόζωτο,» παρατήρησα.

«Το σκέφτηκα. Όμως πρόσεξε πως παραμένει στο πεζοδρόμιο ενώ το βαρέλι με το κρεόζωτο πέρασε από τον δρόμο. Όχι, βρισκόμαστε στα σωστά ίχνη αυτή τη φορά.»

Κατευθύνθηκε κατηφορίζοντας την όχθη του ποταμού, τρέχοντας προς την τοποθεσία Μπελμόντ και την οδό Πρίνς. Στο τέλος της οδού Μπρόαντ κατηφόρισε βιαστικά κοντά στο νερό, όπου κι υπήρχε μια μικρή ξύλινη προβλήτα. Ο Τόμπυ μας οδήγησε ως την άκρη της κι εκεί στάθηκε κλαψουρίζοντας, κοιτώντας το σκοτεινό ρεύμα μακρύτερα.

«Ατυχήσαμε,» είπε ο Χολμς. «Εδώ επιβιβάσθηκαν σε μια βάρκα.»

Αρκετές μικρές περαταριές και πριάρια έπλεαν τριγύρω και στην άκρη της προβλήτας. Πήραμε τον Τόμπυ σε καθένα με τη σειρά, όμως μολονότι οσμίστηκε όλο ανυπομονησία δεν διέκρινε κάτι.

Κοντά στην πρόχειρη αποβάθρα υπήρχε ένα μικρό τούβλινο σπίτι, μια ξύλινη επιγραφή να ξεχωρίζει μέσα από το δεύτερο παράθυρο. Το «Μορντεκάϊ Σμιθ» αναγραφόταν πάνω της με μεγάλα γράμματα, κι από κάτω, «ενοικιάζονται βάρκες με την ώρα ή τη μέρα.» Μια δεύτερη επιγραφή πάνω από την πόρτα μας πληροφόρησε πως υπήρχε και μια ατμάκατος —μια δήλωση η οποία επιβεβαιώθηκε από ένα μεγάλο σωρό κοκ πάνω στην προβλήτα. Ο Σέρλοκ Χολμς κοίταξε τριγύρω αργά, και το πρόσωπο του ανέλαβε μια έκφραση ανησυχίας.

«Δείχνει άσχημο,» είπε. «Οι τύποι είναι εξυπνότεροι από όσο ανέμενα. Καθώς φαίνεται έχουν καλύψει τα ίχνη τους. Υπήρξε, φοβούμαι, προμελετημένος χειρισμός.»

Πλησίαζε την πόρτα του σπιτιού, όταν άνοιξε, κι ένα σγουρομάλλικο πιτσιρίκι περί τα έξι βγήκε τρέχοντας έξω, ακολουθούμενο από μια εύσωμη, ροδαλή γυναίκα με ένα πελώριο σφουγγάρι στο χέρι της.

«Έλα αμέσως πίσω να πλυθείς, Τζακ,» φώναξε. «Γύρνα πίσω, μικρέ δαίμονα, γιατί αν ο πατέρας σου γυρίσει σπίτι και σε βρει έτσι θα μας τα ψάλει για τα καλά.»

«Αξιαγάπητο παιδί!» είπε ο Χολμς υπολογισμένα. «Τι ροδαλός κατεργαράκος! Λοιπόν, Τζακ, υπάρχει κάτι που θα ήθελες;»

Το παιδί το συλλογίστηκε για μια στιγμή. «Θα ‘θελα ένα σελίνι,» είπε. «Κάτι που θα ήθελες περισσότερο;» «Θα ‘θελα δυο σελίνια περισσότερο,» απάντησε το τερατάκι κατόπιν λίγης σκέψης.

«Ορίστε, λοιπόν! Πιάσε! – Υπέροχο παιδί, κα Σμιθ!»

«Ο Κύρ'ς να σ' έχει καλά, κύριε, είναι, και θρασύς. Ίσα που τον κάνω ζάφτι, όταν μά'στα ο άντρας μου λείπει για μέρες.»

«Λείπει;» είπε ο Χολμς με απογοητευμένη φωνή. «Λυπάμαι για αυτό, γιατί ήθελα να μιλήσω με τον κ. Σμιθ.»

«Λείπει από χθες το πρωί, κύριε και, να σας πω την αλήθεια, αρχινάω να φοβάμαι για ‘κείνον. Μα αν έχει να κάνει με κάποια βάρκα, κύριε, ίσως να μπορούσα να σας εξυπηρετήσω.»

«Θα ήθελα να νοικιάσω τη λάντσα του.»

«Μα, να είστε καλά, κύριε, με την λάντσα έχει φύγει. Αυτό με παραξενεύει, γιατί ξέρω πως δεν έχει αρκετά κάρβουνα για να πάει ως το Γούλγουις και πίσω. Αν είχε φύγει με τη μαούνα δεν θα σκεφτόμουν τίποτα, γιατί πολλές φορές μια δουλειά τον πήγε ως και το Γκρέιβσεντ, και τότε όταν είχε πολλά να κάνει μπορεί και να ‘μενε. Μα τι να κάνει μια ατμάκατος δίχως κάρβουνα;»

«Ίσως να αγόρασε μερικά σε κάποια αποβάθρα παρακάτω στο ποτάμι.»

«Ίσως, κύριε, μα δε θα το έκανε. Πολλές οι φορές που τον άκουσα να φωνάζει για τις τιμές που χρεώνουν για μερικά μισογεμάτα τσουβάλια. Επιπλέον, δεν μ' αρέσει εκείνος ο ξυλοπόδαρος, με την ασχημόφατσά του κι ο αλλόκοτος τρόπος του. Τι δουλειά είχε να χτυπά την πόρτα μας;»

«Ένας ξυλοπόδαρος;» είπε ο Χολμς με ήρεμη έκπληξη.

«Μάλιστα, κύριε, ένας ‘λιοκαμένος, πιθηκομούτσουνος που επισκέφτηκε αρκετές φορές τον άντρα μου. Εκείνος ήταν που τον ξεσήκωσε βραδιάτικα και, ακόμη πιότερο, ο άντρας μου ήξερε πως θα ερχόταν, γιατί είχε βάλει μπρος την λάντσα. Σας το λέω ντόμπρα, κύριε, δεν νοιώθω καλά με όλα αυτά.»

«Μα, αγαπητή μου κ. Σμιθ,» είπε ο Χολμς, ανασηκώνοντας τους ώμους του, «τρομάζετε για το τίποτα. Πως μπορείτε να ξέρετε πως ήταν ο ξυλοπόδαρος που ήρθε το βράδυ; Δεν καταλαβαίνω πως ακριβώς μπορείτε να είστε σίγουρη.»

«Η φωνή του, κύριε. Γνώρισα την φωνή του, που είναι κομμάτι βαριά και τραχιά. Χτύπησε το κεφαλόσκαλο – τρεις θα πήγαινε. ‘Πάρε τα πόδια σου, σύντροφε,' λέει: ‘ώρα να πιάσουμε δουλειά. ' Ο γέρος μου ξύπνησε τον Τζιμ – είναι ο μεγαλύτερος μας – κι έφυγαν μαζί δίχως να μου πουν κουβέντα. Άκουσα το ξύλινο πόδι να χτυπάει το πλακόστρωτο.»

«Κι ήταν μόνος του ο ξυλοπόδαρος;»

«Δεν θα έλεγα, πως είμαι σίγουρη, κύριε. Δεν άκουσα κανέναν άλλο.»

«Λυπάμαι, κ. Σμιθ, γιατί ήθελα μια λάντσα, κι άκουσα καλά λόγια για την— για να δούμε, ποιο είναι το όνομα της;»

«Η Χαραυγή, κύριε.»

«Α! Δεν είναι εκείνη η παλιά πράσινη λάντσα με μια κίτρινη ρίγα, και φαρδιά σε πλάτος;»

«Όχι, αλήθεια. Είναι ένα περιποιημένο σκαρί όπως καθένα στο ποτάμι. Είναι φρεσκοβαμμένη, μαύρη με δυο κόκκινες ρίγες.»

«Ευχαριστώ. Ελπίζω να έχετε σύντομα νέα του κ. Σμιθ. Κατεβαίνω τον ποταμό, κι αν τύχει να δω την Χαραυγή θα του πω πόσο άσχημα νοιώθετε. Ένα μαύρο φουγάρο, είπατε;»

«Όχι, κύριε. Μαύρο με μια λευκή λωρίδα.»

«Α, μα φυσικά. Ήταν οι πλευρές της που ήταν μαύρες. Καλή σας ημέρα, κα Σμιθ. Υπάρχει ένας βαρκάρης κάπου εδώ που έχει μια λέμβο. Θα την πάρουμε και θα διασχίσουμε το ποτάμι.»

«Το σημαντικότερο με τέτοιους ανθρώπους,» είπε ο Χολμς ενώ καθόμασταν στα καθίσματα της λέμβου, «είναι να μην τους αφήσεις ούτε στιγμή να σκεφθούν πως οι πληροφορίες τους έχουν και την παραμικρή σημασία για σένα. Αν σου ξεφύγει κάτι στην στιγμή σφαλίζουν το στόμα τους σα στρείδια. Αν τους ακούσεις σαν να δυσφορείς, όπως συνέβη, τότε πιθανότατα θα πάρεις αυτό που θέλεις.»

«Φυσικά πλέον δείχνει ξεκάθαρο,» είπα. «Τι θα έκανες, λοιπόν;»

«Θα νοίκιαζα μια λάντσα και θα κατέβαινα το ποτάμι στα ίχνη της Χαραυγής.»

«Αγαπητέ μου φίλε, θα αναλάμβανες μια ασύλληπτου μεγέθους δουλειά. Υπάρχει περίπτωση να έδεσε σε οποιαδήποτε προβλήτα σε κάθε κατεύθυνση από εδώ ως το Γκρήνουιτς. Κάτω από την γέφυρα υπάρχει ένας τέλειος λαβύρινθος από αποβάθρες που εκτείνεται για μίλια. Θα σου έπαιρνε μέρες και μέρες για να τις εξαντλήσεις όλες αν ξεκινούσες μονάχος.»

«Χρησιμοποίησε τότε την αστυνομία.»

«Όχι. Πιθανόν να καλέσω τον Άθελνυ Τζόουνς την τελευταία στιγμή. Δεν είναι κακός, και δεν θα ήθελα να κάνω κάτι το οποίο θα τον ζημίωνε επαγγελματικά. Όμως έχω την ιδέα να το ξεδιαλύνω μόνος μου, τώρα που φτάσαμε ως εδώ.»

«Να βάλουμε μια αγγελία, τότε, ζητώντας πληροφορίες από επόπτες αποβάθρας;»

«Πολύ μα πολύ χειρότερο! Οι άνθρωποι μας θα μάθαιναν πως τους ακολουθούμε κατά πόδας, και θα την κοπανούσαν εκτός χώρας. Όπως έχει, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να φύγουν, μα για όσο θα πιστεύουν πως είναι απολύτως ασφαλείς δε θα βιαστούν. Η ενεργητικότητα του Τζόουνς θα μας χρειαστεί εκεί, γιατί η άποψη του σχετικά με την υπόθεση είναι βέβαιο πως θα βγει στον ημερήσιο τύπο, κι οι φυγάδες θα φαντασθούν πως όλοι βρίσκονται σε λάθος δρόμο.»

«Τι θα κάνουμε, τότε;» Ρώτησα καθώς δέσαμε κοντά στο σωφρονιστήριο Μίλμπανκ.

«Θα πάρουμε αυτή την άμαξα, θα πάμε σπίτι, θα πάρουμε πρωινό, και καμιά ώρα ύπνο. Υπάρχει περίπτωση να είμαστε στα πόδια μας και πάλι το βράδυ. Στάσου σε ένα τηλεγραφείο, αμαξά! Θα κρατήσουμε τον Τόμπυ, μιας κι ίσως να μας φανεί χρήσιμος.»

Σταματήσαμε στο ταχυδρομικό γραφείο της Οδού Μέγα Πέτρου, κι ο Χολμς έστειλε ένα τηλεγράφημα.

«Σε ποιον πιστεύεις ότι εστάλη;» ρώτησε καθώς συνεχίσαμε τον δρόμο μας.

«Ειλικρινά δεν έχω ιδέα.»

«Θυμάσαι την ομάδα ντετέκτιβ της αστυνομικής δύναμης της οδού Μπέϊκερ που χρησιμοποίησα στην υπόθεση του Τζέφερσον Χόουπ;»

«Πολύ καλά,» είπα, γελώντας.

«Η παρούσα είναι ακριβώς η υπόθεση στην οποία ίσως να αποδειχθούν πολύτιμοι. Αν αποτύχουν έχω κι άλλες λύσεις, αλλά θα τους δοκιμάσω πρώτους. Το τηλεγράφημα ήταν για το μικρό μου βρώμικο υπαρχηγό, τον Γουίγκινς, και προσδοκώ πως μαζί με την παρέα του θα είναι κοντά μας πριν να τελειώσουμε το πρωινό μας.»

Ήταν κάπου μεταξύ οχτώ με εννέα, κι είχα επίγνωση μιας σοβαρής αντίδρασης κατόπιν των αλλεπάλληλων συγκινήσεων της βραδιάς. Ήμουν άτονος κι αποκαμωμένος, με μυαλό σκοτισμένο και σώμα καταπονημένο. Δεν είχα τον επαγγελματικό ενθουσιασμό ο οποίος έκανε τον σύντροφο μου να συνεχίζει, ούτε μπορούσα να κοιτάξω το ζήτημα ως ένα απλό αφηρημένο διανοητικό πρόβλημα. Όσον αφορά τον θάνατο του Μπαρθόλομιου Σόλτο, ελάχιστα καλά είχα ακούσει γι' αυτόν και δεν ένοιωθα κάποια ιδιαίτερη αντιπάθεια προς τους δολοφόνους του. Ο θησαυρός, ωστόσο, αποτελούσε εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Αυτός, είτε μέρος του, άνηκε δικαιωματικά στη δεσποινίδα Μόρσταν. Εφόσον υπήρχε έστω και μια πιθανότητα να βρεθεί ήμουν έτοιμος να αφιερώσω την ζωή μου στο συγκεκριμένο σκοπό. Είναι αλήθεια πως, αν τον έβρισκα, πιθανότατα θα την απομάκρυνε από κοντά μου. Κι όμως θα ήταν μια μικρόψυχη κι εγωιστική αγάπη αυτή που θα επηρεαζόταν από μια σκέψη τέτοια. Αν ο Χολμς εργαζόταν με σκοπό να εντοπίσει τους εγκληματίες, εγώ είχα ένα λόγο δέκα φορές σοβαρότερο να με ωθεί να ανακαλύψω τον θησαυρό.

8. Οι Άτακτες Δυνάμεις της Οδού Μπέικερ (1) 8\. The Mischievous Forces of Baker Street (1)

«Και τώρα τι;» ρώτησα. "And now what;" I asked. «Ο Τόμπυ ξέπεσε όσον αφορά το θέμα του αλάθητου.» "Toby fell on the infallibility thing."

«Ενήργησε βάσει των ενστίκτων του,» είπε ο Χολμς, κατεβάζοντας τον από το βαρέλι και βγάζοντας τον από την αποθήκη ξυλείας. "He acted on his instincts," Holmes said, pulling him off the barrel and out of the lumberyard. «Αν συλλογιστείς πόσο κρεόζωτο μεταφέρεται στο Λονδίνο σε μια μέρα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα χάναμε τα ίχνη μας. "If you consider how much creosote is transported to London in a day, there's no doubt we'd lose track of it. Χρησιμοποιείται πολύ τώρα, ειδικότερα για το φούρνισμα της ξυλείας. It is much used now, especially for curing timber. Δεν φταίει ο κακόμοιρος ο Τόμπυ.» It's not poor Toby's fault.”

«Πρέπει να εντοπίσουμε ξανά την βασική οσμή, υποθέτω.» "We need to track down the base scent again, I guess."

«Ναι. Κι ευτυχώς, δεν έχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε. And luckily, we don't have a long way to go. Προφανώς αυτό που προβλημάτισε το σκύλο στη γωνία του Νάϊτς Πλέις ήταν το γεγονός πως δυο διαφορετικά ίχνη κατευθύνονταν σε αντίθετες διαδρομές. Apparently what troubled the dog at the corner of Knight's Place was the fact that two different tracks were heading in opposite directions. Ακολουθήσαμε την λανθασμένη. We followed the wrong one. Το μόνο που απομένει είναι να ακολουθήσουμε την άλλη.» All that remains is to follow the other."

Δεν υπήρχε δυσκολία σχετικά. There was no difficulty about it. Οδηγώντας τον Τόμπυ στο μέρος όπου είχε διαπράξει το σφάλμα του, έκανε ένα φαρδύ κύκλο και τελικά ξεχύθηκε σε μια καινούργια κατεύθυνση. Leading Toby to the place where he had committed his error, he made a wide circle and finally spilled out in a new direction.

«Αυτή τη φορά πρέπει να φροντίσουμε να μην μας πάει στο σημείο από όπου ήρθε το βαρέλι με το κρεόζωτο,» παρατήρησα. "This time we have to make sure he doesn't take us to where the creosote barrel came from," I observed.

«Το σκέφτηκα. "I thought about it. Όμως πρόσεξε πως παραμένει στο πεζοδρόμιο ενώ το βαρέλι με το κρεόζωτο πέρασε από τον δρόμο. But he noticed that he remained on the sidewalk while the barrel of creosote crossed the street. Όχι, βρισκόμαστε στα σωστά ίχνη αυτή τη φορά.» No, we're on the right track this time.”

Κατευθύνθηκε κατηφορίζοντας την όχθη του ποταμού, τρέχοντας προς την τοποθεσία Μπελμόντ και την οδό Πρίνς. He headed down the river bank, running towards Belmont Place and Prince Street. Στο τέλος της οδού Μπρόαντ κατηφόρισε βιαστικά κοντά στο νερό, όπου κι υπήρχε μια μικρή ξύλινη προβλήτα. At the end of Broad Street he hurried down to the water, where there was a small wooden jetty. Ο Τόμπυ μας οδήγησε ως την άκρη της κι εκεί στάθηκε κλαψουρίζοντας, κοιτώντας το σκοτεινό ρεύμα μακρύτερα. Toby led us to the edge of it and there he stood whimpering, looking out into the dark stream beyond.

«Ατυχήσαμε,» είπε ο Χολμς. "We were unlucky," said Holmes. «Εδώ επιβιβάσθηκαν σε μια βάρκα.» "Here they boarded a boat."

Αρκετές μικρές περαταριές και πριάρια έπλεαν τριγύρω και στην άκρη της προβλήτας. Several small sloops and friars floated around and at the end of the wharf. Πήραμε τον Τόμπυ σε καθένα με τη σειρά, όμως μολονότι οσμίστηκε όλο ανυπομονησία δεν διέκρινε κάτι. We took Toby to each one in turn, but though he sniffed eagerly he could not discern a thing.

Κοντά στην πρόχειρη αποβάθρα υπήρχε ένα μικρό τούβλινο σπίτι, μια ξύλινη επιγραφή να ξεχωρίζει μέσα από το δεύτερο παράθυρο. Near the rough dock was a small brick house, a wooden sign standing out through the second window. Το «Μορντεκάϊ Σμιθ» αναγραφόταν πάνω της με μεγάλα γράμματα, κι από κάτω, «ενοικιάζονται βάρκες με την ώρα ή τη μέρα.» Μια δεύτερη επιγραφή πάνω από την πόρτα μας πληροφόρησε πως υπήρχε και μια ατμάκατος —μια δήλωση η οποία επιβεβαιώθηκε από ένα μεγάλο σωρό κοκ πάνω στην προβλήτα. "Mordecai Smith" was written on it in large letters, and below, "boats for hire by the hour or day." A second sign above the door informed us that there was also a steamboat—a statement confirmed by a large pile of coke on the wharf. Ο Σέρλοκ Χολμς κοίταξε τριγύρω αργά, και το πρόσωπο του ανέλαβε μια έκφραση ανησυχίας. Sherlock Holmes looked around slowly, his face taking on an expression of concern.

«Δείχνει άσχημο,» είπε. "It looks bad," he said. «Οι τύποι είναι εξυπνότεροι από όσο ανέμενα. “The guys are smarter than I expected. Καθώς φαίνεται έχουν καλύψει τα ίχνη τους. As it seems they have covered their tracks. Υπήρξε, φοβούμαι, προμελετημένος χειρισμός.» There was, I am afraid, deliberate handling. "

Πλησίαζε την πόρτα του σπιτιού, όταν άνοιξε, κι ένα σγουρομάλλικο πιτσιρίκι περί τα έξι βγήκε τρέχοντας έξω, ακολουθούμενο από μια εύσωμη, ροδαλή γυναίκα με ένα πελώριο σφουγγάρι στο χέρι της. He was approaching the door of the house, when it opened, and a curly-haired little boy of about six came running out, followed by a stout, rosy woman with a huge sponge in her hand.

«Έλα αμέσως πίσω να πλυθείς, Τζακ,» φώναξε. "Come right back and wash up, Jack," he called. «Γύρνα πίσω, μικρέ δαίμονα, γιατί αν ο πατέρας σου γυρίσει σπίτι και σε βρει έτσι θα μας τα ψάλει για τα καλά.» "Go back, you little demon, because if your father comes home and finds you like this, he's going to give us a hard time."

«Αξιαγάπητο παιδί!» είπε ο Χολμς υπολογισμένα. "Dear child!" said Holmes calculatedly. «Τι ροδαλός κατεργαράκος! "What a rose cheater! Λοιπόν, Τζακ, υπάρχει κάτι που θα ήθελες;» So, Jack, is there anything you'd like?'

Το παιδί το συλλογίστηκε για μια στιγμή. The child pondered this for a moment. «Θα ‘θελα ένα σελίνι,» είπε. "I'd like a shilling," he said. «Κάτι που θα ήθελες περισσότερο;» «Θα ‘θελα δυο σελίνια περισσότερο,» απάντησε το τερατάκι κατόπιν λίγης σκέψης. "Anything you'd like more?" "I would like two shillings more," replied the little monster after a little thought.

«Ορίστε, λοιπόν! Πιάσε! – Υπέροχο παιδί, κα Σμιθ!» – Wonderful child, Mrs. Smith!”

«Ο Κύρ'ς να σ' έχει καλά, κύριε, είναι, και θρασύς. "May the Lord have you well, sir, he is, and you are audacious. Ίσα που τον κάνω ζάφτι, όταν μά'στα ο άντρας μου λείπει για μέρες.» "I almost make him angry when my husband is missing for days."

«Λείπει;» είπε ο Χολμς με απογοητευμένη φωνή. "Missing?" said Holmes in a disappointed voice. «Λυπάμαι για αυτό, γιατί ήθελα να μιλήσω με τον κ. Σμιθ.» "I'm sorry about that, because I wanted to talk to Mr. Smith."

«Λείπει από χθες το πρωί, κύριε και, να σας πω την αλήθεια, αρχινάω να φοβάμαι για ‘κείνον. “He's been missing since yesterday morning, sir, and to tell you the truth, I'm beginning to fear for him. Μα αν έχει να κάνει με κάποια βάρκα, κύριε, ίσως να μπορούσα να σας εξυπηρετήσω.» "But if it has to do with a boat, sir, maybe I could serve you."

«Θα ήθελα να νοικιάσω τη λάντσα του.» "I'd like to rent his lance."

«Μα, να είστε καλά, κύριε, με την λάντσα έχει φύγει. "But be well, sir, with the lance he is gone. Αυτό με παραξενεύει, γιατί ξέρω πως δεν έχει αρκετά κάρβουνα για να πάει ως το Γούλγουις και πίσω. This surprises me, because I know it does not have enough coal to go as far as Walwais and back. Αν είχε φύγει με τη μαούνα δεν θα σκεφτόμουν τίποτα, γιατί πολλές φορές μια δουλειά τον πήγε ως και το Γκρέιβσεντ, και τότε όταν είχε πολλά να κάνει μπορεί και να ‘μενε. If he had gone away in the barge I should have thought nothing of it, for often a business took him as far as Gravesend, and then when he had much to do he might as well stay. Μα τι να κάνει μια ατμάκατος δίχως κάρβουνα;» But what's a steamer to do without coal?'

«Ίσως να αγόρασε μερικά σε κάποια αποβάθρα παρακάτω στο ποτάμι.» "Perhaps he bought some at some wharf down the river."

«Ίσως, κύριε, μα δε θα το έκανε. “Maybe, sir, but he wouldn't. Πολλές οι φορές που τον άκουσα να φωνάζει για τις τιμές που χρεώνουν για μερικά μισογεμάτα τσουβάλια. Many times I heard him yelling about the prices they charge for a few half full sacks. Επιπλέον, δεν μ' αρέσει εκείνος ο ξυλοπόδαρος, με την ασχημόφατσά του κι ο αλλόκοτος τρόπος του. Besides, I don't like that stilt-legged man, with his ugly face and strange manner. Τι δουλειά είχε να χτυπά την πόρτα μας;» What business did he have knocking on our door?'

«Ένας ξυλοπόδαρος;» είπε ο Χολμς με ήρεμη έκπληξη. "A stilt?" said Holmes in calm surprise.

«Μάλιστα, κύριε, ένας ‘λιοκαμένος, πιθηκομούτσουνος που επισκέφτηκε αρκετές φορές τον άντρα μου. “Indeed, sir, a sunburned, monkey-nosed man who visited my husband several times. Εκείνος ήταν που τον ξεσήκωσε βραδιάτικα και, ακόμη πιότερο, ο άντρας μου ήξερε πως θα ερχόταν, γιατί είχε βάλει μπρος την λάντσα. He was the one who woke him up at night and, even more, my husband knew he was coming, because he had put the lance in front of him. Σας το λέω ντόμπρα, κύριε, δεν νοιώθω καλά με όλα αυτά.» I tell you, sir, I don't feel well about all this.'

«Μα, αγαπητή μου κ. Σμιθ,» είπε ο Χολμς, ανασηκώνοντας τους ώμους του, «τρομάζετε για το τίποτα. “But, my dear Mrs. Smith,” said Holmes, shrugging his shoulders, “you're afraid of nothing. Πως μπορείτε να ξέρετε πως ήταν ο ξυλοπόδαρος που ήρθε το βράδυ; Δεν καταλαβαίνω πως ακριβώς μπορείτε να είστε σίγουρη.» How can you know what the stilt walker was who came in the evening? I don't see how you can be sure."

«Η φωνή του, κύριε. Γνώρισα την φωνή του, που είναι κομμάτι βαριά και τραχιά. I recognized his voice, which is somewhat heavy and rough. Χτύπησε το κεφαλόσκαλο – τρεις θα πήγαινε. Hit the capital ladder – three would go. ‘Πάρε τα πόδια σου, σύντροφε,' λέει: ‘ώρα να πιάσουμε δουλειά. 'Get on your feet, mate,' he says: 'time to get to work. ' Ο γέρος μου ξύπνησε τον Τζιμ – είναι ο μεγαλύτερος μας – κι έφυγαν μαζί δίχως να μου πουν κουβέντα. ' My old man woke Jim—he's our eldest—and they went off together without a word to me. Άκουσα το ξύλινο πόδι να χτυπάει το πλακόστρωτο.» I heard the wooden leg hit the pavement.”

«Κι ήταν μόνος του ο ξυλοπόδαρος;» "And was the stilt walker alone?"

«Δεν θα έλεγα, πως είμαι σίγουρη, κύριε. “I wouldn't say I'm sure, sir. Δεν άκουσα κανέναν άλλο.»

«Λυπάμαι, κ. Σμιθ, γιατί ήθελα μια λάντσα, κι άκουσα καλά λόγια για την— για να δούμε, ποιο είναι το όνομα της;» "I'm sorry, Mr. Smith, because I wanted a lance, and I heard good things about it—let's see, what's her name?"

«Η Χαραυγή, κύριε.» "The Dawn, sir."

«Α! Δεν είναι εκείνη η παλιά πράσινη λάντσα με μια κίτρινη ρίγα, και φαρδιά σε πλάτος;» Isn't that the old green lance with a yellow stripe, and broad in width?'

«Όχι, αλήθεια. "Not true. Είναι ένα περιποιημένο σκαρί όπως καθένα στο ποτάμι. It is a manicured hull like any in the river. Είναι φρεσκοβαμμένη, μαύρη με δυο κόκκινες ρίγες.»

«Ευχαριστώ. Ελπίζω να έχετε σύντομα νέα του κ. Σμιθ. I hope you will hear from Mr. Smith soon. Κατεβαίνω τον ποταμό, κι αν τύχει να δω την Χαραυγή θα του πω πόσο άσχημα νοιώθετε. I'm going down the river, and if I happen to see Haravgi I'll tell him how bad you feel. Ένα μαύρο φουγάρο, είπατε;» A black chimney, you said?'

«Όχι, κύριε. Μαύρο με μια λευκή λωρίδα.»

«Α, μα φυσικά. Ήταν οι πλευρές της που ήταν μαύρες. It was her sides that were black. Καλή σας ημέρα, κα Σμιθ. Υπάρχει ένας βαρκάρης κάπου εδώ που έχει μια λέμβο. There's a boatman somewhere around here who has a boat. Θα την πάρουμε και θα διασχίσουμε το ποτάμι.» We will take her and cross the river.”

«Το σημαντικότερο με τέτοιους ανθρώπους,» είπε ο Χολμς ενώ καθόμασταν στα καθίσματα της λέμβου, «είναι να μην τους αφήσεις ούτε στιγμή να σκεφθούν πως οι πληροφορίες τους έχουν και την παραμικρή σημασία για σένα. "The most important thing with such people," Holmes said as we sat in the boats, "is not to let them think for a moment that their information matters to you. Αν σου ξεφύγει κάτι στην στιγμή σφαλίζουν το στόμα τους σα στρείδια. If you miss something at the moment, they secure their mouth like oysters. Αν τους ακούσεις σαν να δυσφορείς, όπως συνέβη, τότε πιθανότατα θα πάρεις αυτό που θέλεις.» If you listen to them like you're uncomfortable, which is what happened, then you'll probably get what you want."

«Φυσικά πλέον δείχνει ξεκάθαρο,» είπα. "Of course it looks clear now," I said. «Τι θα έκανες, λοιπόν;» "So what would you do?"

«Θα νοίκιαζα μια λάντσα και θα κατέβαινα το ποτάμι στα ίχνη της Χαραυγής.» "I would rent a boat and go down the river in the footsteps of Dawn."

«Αγαπητέ μου φίλε, θα αναλάμβανες μια ασύλληπτου μεγέθους δουλειά. "My dear friend, you would take on a job of inconceivable size. Υπάρχει περίπτωση να έδεσε σε οποιαδήποτε προβλήτα σε κάθε κατεύθυνση από εδώ ως το Γκρήνουιτς. It can be moored at any pier in any direction from here to Greenwich. Κάτω από την γέφυρα υπάρχει ένας τέλειος λαβύρινθος από αποβάθρες που εκτείνεται για μίλια. Under the bridge is a perfect maze of docks that stretches for miles. Θα σου έπαιρνε μέρες και μέρες για να τις εξαντλήσεις όλες αν ξεκινούσες μονάχος.» It would take you days and days to exhaust them all if you started alone.”

«Χρησιμοποίησε τότε την αστυνομία.» "Use the police then."

«Όχι. "No. Πιθανόν να καλέσω τον Άθελνυ Τζόουνς την τελευταία στιγμή. I might call Athelene Jones at the last minute. Δεν είναι κακός, και δεν θα ήθελα να κάνω κάτι το οποίο θα τον ζημίωνε επαγγελματικά. He is not bad, and I would not want to do anything that would harm him professionally. Όμως έχω την ιδέα να το ξεδιαλύνω μόνος μου, τώρα που φτάσαμε ως εδώ.» But I have the idea of figuring it out myself, now that we've come this far."

«Να βάλουμε μια αγγελία, τότε, ζητώντας πληροφορίες από επόπτες αποβάθρας;» "Shall we put out an ad, then, asking for information from dockmasters?"

«Πολύ μα πολύ χειρότερο! "Much, much worse! Οι άνθρωποι μας θα μάθαιναν πως τους ακολουθούμε κατά πόδας, και θα την κοπανούσαν εκτός χώρας. Our people would learn that we follow them on foot, and would kick her out of the country. Όπως έχει, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να φύγουν, μα για όσο θα πιστεύουν πως είναι απολύτως ασφαλείς δε θα βιαστούν. As it is, there is a high probability that they will leave, but as long as they believe that they are completely safe, they will not rush. Η ενεργητικότητα του Τζόουνς θα μας χρειαστεί εκεί, γιατί η άποψη του σχετικά με την υπόθεση είναι βέβαιο πως θα βγει στον ημερήσιο τύπο, κι οι φυγάδες θα φαντασθούν πως όλοι βρίσκονται σε λάθος δρόμο.» Jones's energy will be needed there, for his opinion of the case is sure to appear in the daily press, and the fugitives will imagine that they are all on the wrong track.''

«Τι θα κάνουμε, τότε;» Ρώτησα καθώς δέσαμε κοντά στο σωφρονιστήριο Μίλμπανκ. "What shall we do then?" I asked as we pulled up close to Milbank Penitentiary.

«Θα πάρουμε αυτή την άμαξα, θα πάμε σπίτι, θα πάρουμε πρωινό, και καμιά ώρα ύπνο. "We'll take this carriage, we'll go home, we'll have breakfast, and an hour's sleep. Υπάρχει περίπτωση να είμαστε στα πόδια μας και πάλι το βράδυ. There is a chance that we will be on our feet again in the evening. Στάσου σε ένα τηλεγραφείο, αμαξά! Stop at a telegraph office, carriage! Θα κρατήσουμε τον Τόμπυ, μιας κι ίσως να μας φανεί χρήσιμος.» We'll keep Toby, since he might be of use to us.''

Σταματήσαμε στο ταχυδρομικό γραφείο της Οδού Μέγα Πέτρου, κι ο Χολμς έστειλε ένα τηλεγράφημα. We stopped at the post office in Peter the Great Street, and Holmes sent a telegram.

«Σε ποιον πιστεύεις ότι εστάλη;» ρώτησε καθώς συνεχίσαμε τον δρόμο μας. "Who do you think it was sent to?" he asked as we continued on our way.

«Ειλικρινά δεν έχω ιδέα.» "I honestly have no idea."

«Θυμάσαι την ομάδα ντετέκτιβ της αστυνομικής δύναμης της οδού Μπέϊκερ που χρησιμοποίησα στην υπόθεση του Τζέφερσον Χόουπ;» "Remember the Baker Street Detective Team I used in the Jefferson Hope case?"

«Πολύ καλά,» είπα, γελώντας. "Very well," I said, laughing.

«Η παρούσα είναι ακριβώς η υπόθεση στην οποία ίσως να αποδειχθούν πολύτιμοι. "This is exactly the case in which they may prove valuable. Αν αποτύχουν έχω κι άλλες λύσεις, αλλά θα τους δοκιμάσω πρώτους. If they fail I have other solutions, but I will try them first. Το τηλεγράφημα ήταν για το μικρό μου βρώμικο υπαρχηγό, τον Γουίγκινς, και προσδοκώ πως μαζί με την παρέα του θα είναι κοντά μας πριν να τελειώσουμε το πρωινό μας.» The telegram was for my little dirty deputy, Wiggins, and I expect that he and his company will be with us before we finish our breakfast. "

Ήταν κάπου μεταξύ οχτώ με εννέα, κι είχα επίγνωση μιας σοβαρής αντίδρασης κατόπιν των αλλεπάλληλων συγκινήσεων της βραδιάς. It was somewhere between eight and nine, and I was aware of a serious reaction after the repeated emotions of the night. Ήμουν άτονος κι αποκαμωμένος, με μυαλό σκοτισμένο και σώμα καταπονημένο. I was listless and worn out, with a dark mind and an overworked body. Δεν είχα τον επαγγελματικό ενθουσιασμό ο οποίος έκανε τον σύντροφο μου να συνεχίζει, ούτε μπορούσα να κοιτάξω το ζήτημα ως ένα απλό αφηρημένο διανοητικό πρόβλημα. I did not have the professional enthusiasm which kept my partner going, nor could I look at the matter as a mere abstract intellectual problem. Όσον αφορά τον θάνατο του Μπαρθόλομιου Σόλτο, ελάχιστα καλά είχα ακούσει γι' αυτόν και δεν ένοιωθα κάποια ιδιαίτερη αντιπάθεια προς τους δολοφόνους του. As for the death of Bartholomew Solto, I had heard very little about him and did not feel any particular dislike for his killers. Ο θησαυρός, ωστόσο, αποτελούσε εντελώς διαφορετικό ζήτημα. The treasure, however, was an entirely different matter. Αυτός, είτε μέρος του, άνηκε δικαιωματικά στη δεσποινίδα Μόρσταν. It, or part of it, rightfully belonged to Miss Morstan. Εφόσον υπήρχε έστω και μια πιθανότητα να βρεθεί ήμουν έτοιμος να αφιερώσω την ζωή μου στο συγκεκριμένο σκοπό. As long as there was even a possibility that it would be found I was ready to dedicate my life to that specific purpose. Είναι αλήθεια πως, αν τον έβρισκα, πιθανότατα θα την απομάκρυνε από κοντά μου. It is true that if I found him, he would probably take her away from me. Κι όμως θα ήταν μια μικρόψυχη κι εγωιστική αγάπη αυτή που θα επηρεαζόταν από μια σκέψη τέτοια. And yet it would be a small-minded and selfish love that would be influenced by such a thought. Αν ο Χολμς εργαζόταν με σκοπό να εντοπίσει τους εγκληματίες, εγώ είχα ένα λόγο δέκα φορές σοβαρότερο να με ωθεί να ανακαλύψω τον θησαυρό. If Holmes was working to track down the criminals, I had a reason ten times more serious about pushing me to discover the treasure.