16/04 - Ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή συνεργασία στη «νεκρή ζώνη» για το περιβάλλον
[Ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή συνεργασία στη «νεκρή ζώνη» για το περιβάλλον].
Η φύση δεν γνωρίζει σύνορα και το περιβάλλον οφείλει να προστατεύεται από όλους, καθώς αποτελεί το κοινό μας σπίτι.
Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα της προσπάθειας που γίνεται στη νεκρή ζώνη του διαιρεμένου νησιού της Κύπρου, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
Η συγκεκριμένη περιοχή που εκτείνεται σε 180 χιλιόμετρα και χωρίζει την αναγνωρισμένη από την διεθνή κοινότητα Κυπριακή Δημοκρατία από το κατεχόμενο από τις τουρκικές δυνάμεις βόρειο τμήμα του νησιού, έχει αποτελέσει καταφύγιο για σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας.
«... Για την ακρίβεια παρατηρήσαμε ότι υπάρχουν εδώ πολύ υγιείες πληθυσμοί αυτών των ζωικών ειδών και επίσης παρατηρήσαμε και μεγάλη ποικιλία μεταξύ των ειδών του φυτικού βασιλείου.
Και ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η περιορισμένη ανθρώπινη δράση σε αυτήν την περιοχή.
Για την ακρίβεια, αυτό είναι το σημείο κλειδί», (επισημαίνει η Ιρις Χαραλαμπίδου, βιολόγος).
Η μοναδική βιοποικιλότητα της νεκρής ζώνης (στην Κύπρο) αναδεικνύεται σε μια εν εξελίξει έρευνα που διεξάγουν στην περιοχή από το 2007 μία Ελληνοκύπρια βιολόγος και ένας Τουρκοκύπριος συνάδελφός της.
Οι δυο τους (μαζί με τις επιστημονικές ομάδες τους), δίνουν ένα παράδειγμα συνεργασίας.
Οι περίπλοκες πολιτικές και φυσικές διαιρέσεις της χώρας παραμερίζονται για να επικεντρωθούν στην υπέρτατη ανησυχία της προστασίας του εύθραυστου οικοσυστήματός της λεγόμενης «πράσινης γραμμής».
«... Αν δεν έχουμε μια κοινή προσέγγιση στο περιβάλλον ή την φύση, τότε θα δημιουργηθούν προβλήματα», (λέει ο Σαλίχ Γκιουτσέλ).
«... Ειμαστε σε ένα μικρό μέρος και έχουμε λίγους ειδικούς επιστήμονες στο νησί μας, δεν έχουμε πολλούς, αλλά πολυ λίγους...
Και κατά συνέπεια ήταν μια πάρα πολύ καλή ιδέα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να έρθουμε στην νεκρή ζώνη για να ερευνήσουμε και να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει εκεί», (προσθέτει η Ιρις Χαραλαμπίδου).
Η όλη προσπάθεια ενθαρρύνεται από τα Ηνωμένα Έθνη, οι άνδρες των οποίων έχουν επιφορτιστεί με τον έλεγχο και την διατήρηση της ομαλότητας στην επονομαζόμενη και ως «ουδέτερη ζώνη», η οποία καλύπτει το 3% της συνολικής έκτασης του νησιού.
«... Το ζήτημα της περιβαλλοντικής προστασίας δεν σταματά στην νεκρή ζώνη.
Είναι ένα ζήτημα που αφορά και τις δυο κοινότητες και υπάρχει σημαντική δουλειά που μπορεί να γίνει και από τις δυο κοινότητες για να προστατεύσουν το κοινό τους περιβάλλον.
Μας ενθαρρύνει πραγματικά η θέληση των νέων ανθρώπων να συνεργαστούν πάνω σε αυτό το σημαντικό ζήτημα που δεν είναι σημαντικό μόνο για το περιβάλλον αλλά και για την οικοδόμηση της ειρήνης στο νησί»,
(επισημαίνει ο Αλεεμ Σιντικ, εκπρόσωπος Τύπου της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην περιοχή).
Λόγω της απουσίας της ανθρώπινης ύπαρξης, στο μέρος αυτό έχουν αναπτθυχθεί ανενόχλητα τα τελευταία χρόνια διάφορα σπάνια είδη ζώων και φυτών, ενώ η έρευνα των ελληνοκύπριων και των τουρκοκύπριων επιστημόνων αναδεικνύει την πράσινη γραμμή και ως τόπο όπου κάνουν την καθιερωμένη στάση τους την άνοιξη και το φθινόπωρο και μια σειρά από αποδημητικά πουλιά.
