×

我們使用cookies幫助改善LingQ。通過流覽本網站,表示你同意我們的 cookie 政策.

image

TEDx Ελληνικά, Creating a crime scene for a whodunit story | Evangelos Giannisis | TEDxUniversityofMacedonia - YouTube

Creating a crime scene for a whodunit story | Evangelos Giannisis | TEDxUniversityofMacedonia - YouTube

Μετάφραση: Filip Mzyk Επιμέλεια: Chryssa R. Takahashi

Καλησπέρα σας.

Θεωρώ σωστό να συστηθώ πρώτα απ' όλα γιατί αυτή εδώ η ομιλία είναι η πρώτη

της οποίας το κοινό δεν αποτελείται από 90% συγγενείς και φίλους.

(Γέλια)

Με λένε Βαγγέλη Γιαννίση, είμαι συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας.

Πώς είναι ο Νέσμπο - καμία σχέση.

Και περήφανος μπαμπάς ενός αλητόγατου ονόματι Τζαξ.

Θα δανειστώ ένα τέταρτο περίπου από τον χρόνο σας,

προκειμένου να στήσουμε ένα έγκλημα.

Σας υπόσχομαι πως στο τέλος δεν θα έχει πεθάνει κανείς,

- ελπίζω δηλαδή -

και θα έχετε μπει για λίγο στα παπούτσια μου.

Δεν είναι και η κατάλληλη μεταφορά μιας και γράφουμε με τα χέρια.

Περιμένατε μια πολύ καλύτερη μεταφορά από έναν συγγραφέα.

Αλλά, εν πάση περιπτώσει, θα αποκτήσετε λίγο μια πιο σφαιρική άποψη

σχετικά με το πώς στήνεται η σκηνή ενός εγκλήματος

και με το πώς επικοινωνώ αμφίδρομα με τους αναγνώστες μου.

Γράφω επαγγελματικά τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ωστόσο θεωρώ πως η καριέρα μου ως συγγραφέας,

ξεκίνησε πολύ νωρίτερα όταν διάβασα την πρώτη μου ιστορία μυστηρίου.

Ήταν το «Μυστήριο του μυστικού δωματίου» της Ένιντ Μπλάιτον.

Είναι γεγονός, πως για να γίνει πρώτα κάποιος συγγραφέας

πρέπει να είναι και αναγνώστης.

Αυτές οι δύο ιδιότητες είναι και αλληλένδετες και αλληλοτροφοδοτούμενες.

Διαβάζοντας, λοιπόν, κατέληξα σε δύο συμπεράσματα.

Το πρώτο είναι, πως τα βιβλία είναι άνθρωποι παγιδευμένοι σε σελίδες.

Τι σημαίνει αυτό;

Θέλω να φέρετε στον νου σας όλους τους ανθρώπους που γνωρίζετε,

συγγενείς, φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, ούτω κάθ' εξής.

Τα πάτε καλά με όλους; Δεν το νομίζω.

Κι αυτό είναι απολύτως μα απολύτως φυσιολογικό.

Κάποιους τους συμπαθείτε, άλλους δεν τους συμπαθείτε τόσο πολύ,

άλλοι σας είναι εντελώς αδιάφοροι.

Και φυσικά, κάποιον τον οποίο εσείς συμπαθείτε πάρα πολύ,

μπορεί κάποιος άλλος να τον αντιπαθεί,

ενώ κάποιον που για εσάς είναι ολίγον τι αδιάφορος,

μπορεί να είναι ο καλύτερος φίλος ενός άλλου.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία.

Όπως και με τους ανθρώπους, δημιουργούμε σχέσεις μαζί τους,

ανάλογα φυσικά με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας,

κάποια μας αρέσουν περισσότερο,

άλλα όχι και τόσο πολύ, άλλα μας είναι αδιάφορα.

Το δεύτερο συμπέρασμα, είναι πως τα βιβλία που μου άρεσαν περισσότερο

είχαν κάτι το οποίο έλειπε από αυτά που δεν με κέρδισαν τόσο.

Τα πρώτα επικοινώνησαν μαζί μου καλύτερα.

Ολοκληρώνοντάς τα ένιωθα πως ο συγγραφέας

μου πέρασε ακριβώς αυτό που είχε στο μυαλό του όταν έγραφε το βιβλίο αυτό.

Πρώτα απ' όλα με γνώρισε σε καινούριους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες,

με πήγε σε ξένα μέρη, μοιράστηκε μαζί μου τις ιδέες του.

Κάθε φορά που παίρνουμε στα χέρια μας ένα βιβλίο,

υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα σε συγγραφέα και αναγνώστη.

Έχουμε δύο ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να επικοινωνήσουν με λέξεις

και με έναν μαγικό τρόπο και οι δύο είναι ταυτόχρονα και πομποί και δέκτες.

Αυτό το χάσμα λοιπόν που υπάρχει,

προσπαθώ να γεφυρώσω κάθε φορά που κάθομαι μπροστά στο λάπτοπ μου

και γράφω μια ωραία ιστορία την οποία την απευθύνω σε ένα μεγάλο κοινό.

Αρχικά δημιουργώ το σύμπαν μου.

Θέλω να το φανταστείτε ως το σαλόνι του δωματίου μου.

Το δημιουργώ με δικά μου υλικά, τα οποία μου αρέσουν

και ο σκοπός μου είναι να το κάνω όσο πιο φιλόξενο μπορώ

έτσι ώστε εσείς να απολαύσετε την αφήγησή μου.

Σε αυτό το σαλόνι λοιπόν, σας καλώ να έρθετε,

να καθίσετε στον αναπαυτικό καναπέ

και να με ακούσετε να αφηγούμαι την ιστορία.

Μαζί μας θα υπάρξουν κάποιοι άλλοι χαρακτήρες.

Κι επειδή γράφω αστυνομικά μυθιστορήματα, ένας από αυτούς θα πεθάνει.

Εδώ λοιπόν, μπαίνει στο παιχνίδι

ένα πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο του αστυνομικού μυθιστορήματος.

Το κίνητρο.

Με άλλα λόγια, ο λόγος για τον οποίο κάποιος αποφασίζει

να παραβεί ίσως τη σημαντικότερη κοινωνική συνθήκη, το «ου φονεύσεις».

Δεύτερο στοιχείο ενός αστυνομικού μυθιστορήματος:

Μετά το «γιατί» είναι το «πώς». Πώς έγινε ο φόνος;

Τώρα θα χρειαστώ τη βοήθειά σας, θα σας ζητήσω να σηκώσετε τα χέρια

όσοι πιστεύετε πως το πιο σημαντικό κομμάτι σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα

είναι η εύρεση του κινήτρου.

Ποιοι το πιστεύουν αυτό;

Μια χαρά.

Τώρα, δεύτερη ερώτηση.

Θέλω να σηκώσουν τα χέρια όσοι πιστεύουνε

πως ο τρόπος της δολοφονίας είναι το πιο σημαντικό στοιχείο.

Σχετικά λιγότεροι.

Θα σας προβληματίσω και τις δύο κατηγορίες.

Σίγουρα λοιπόν, το χτίσιμο μιας δολοφονίας έχει τη δική του γοητεία

και απαιτεί δεξιοτεχνία

καθώς εύκολα το έξυπνο γίνεται εξυπνάδα

και ο συγγραφέας μπαίνει σε έναν άτυπο ανταγωνισμό με τον αναγνώστη,

προσπαθεί να του αποδείξει ότι είναι καλύτερος από εκείνον.

Και γι' αυτό στήνει έναν απίθανο φόνο, βάζει ανατροπή πάνω στην ανατροπή

και όλο αυτό έχει ένα ολίγον τι, κάπως εκνευριστικό αποτέλεσμα.

Ωστόσο για μένα, το πιο δύσκολο αλλά και το πιο σημαντικό στοιχείο

σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα είναι τα ψίχουλα.

Στην πραγματική ζωή, λοιπόν, όταν γίνεται ένα έγκλημα,

ο δράστης αφήνει πίσω του στοιχεία κατά λάθος.

Οι αστυνομικοί τα ακολουθούν και αν όλα πάνε καλά

φτάνουν στην εξιχνίαση του εγκλήματος.

Σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα όμως τι γίνεται;

Τίποτα, θα σας απαντήσω, δεν πρέπει να γίνει στην τύχη

Ο συγγραφέας θα πρέπει να τοποθετήσει τα στοιχεία, αυτά τα ψίχουλα,

σε ένα σημείο το οποίο δεν θα είναι ακριβώς μέσα στο οπτικό πεδίο

τόσο του πρωταγωνιστή αλλά και του αναγνώστη,

αλλά ούτε και εκτός του οπτικού τους πεδίου.

«Hidden in plain sight», όπως λένε στο χωριό μου.

Αυτά λοιπόν τα ψίχουλα, τα ίχνη, θα κληθεί να ακολουθήσει

τόσο ο πρωταγωνιστής - ντετέκτιβ της ιστορίας, όσο και εσείς, οι αναγνώστες.

Είναι το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, που στήνει ο συγγραφέας

και ο πρώτος τρόπος με τον οποίο επικοινωνούμε με τον αναγνώστη.

Θα σας δείξω πώς στήνεται αυτό το παιχνίδι.

Σας παρουσιάζω μια μελλοντική σκηνή εγκλήματος.

Έχουμε το θύμα και έχουμε τον θύτη.

Η πρώτη απόφαση που παίρνω είναι η εξής: θέλω το θύμα να είναι άντρας ή γυναίκα;

Αυτήν την απόφαση, τώρα, θα την πάρετε εσείς.

Θέλω να σηκώσετε τις κόκκινες καρτέλες

όσοι πιστεύετε ότι το θύμα πρέπει να είναι γυναίκα

και τις πράσινες όσοι πιστεύετε ότι το θύμα πρέπει να είναι άντρας.

Σκοτώσατε αρκετές γυναίκες.

(Γέλια)

Αποφασίσαμε λοιπόν.

Έχουμε πάρει απόφαση για το θύμα, σκοτώθηκε στο σαλόνι του σπιτιού

και έχουμε τέσσερα πιθανά αντικείμενα με τα οποία ο δράστης το δολοφόνησε.

Ένα βάζο, ένα κηροπήγιο, ένα κουζινομάχαιρο και ένα πιστόλι.

Θέλω πάλι να σηκώσετε τις κόκκινες κάρτες

όσοι πιστεύετε πως ο δράστης δολοφόνησε το θύμα εν βρασμώ ψυχής

και τις πράσινες όσοι πιστεύετε ότι ήταν προμελετημένο το έγκλημα.

Πολλή προμελέτη έπεσε.

Πεθαίνει ξανά το θύμα, σε άλλο μέρος αυτή τη φορά, στην κουζίνα,

και έχουμε δύο νέα όργανα δολοφονίας.

Ένα μπουκάλι με δηλητήριο, ένα σχοινί, ξανά το παραδοσιακό κουζινομάχαιρο

και το πιστόλι που δεν μπορεί να λείπει από κάθε έγκλημα.

Ξανά, θέλω να σηκώσετε τις κόκκινες κάρτες

όσοι πιστεύετε ότι το έγκλημα έγινε εν βρασμώ ψυχής

και τις πράσινες όσοι πιστεύετε πως ήταν προμελετημένο.

Ξανά προμελετημένο.

Για να μελετήσουμε λίγο τις σκηνές.

Το πρώτο έγκλημα ήταν ευκαιριακό, έγινε εν βρασμώ ψυχής. Γιατί;

Ο δράστης χρησιμοποίησε τα πρώτα αντικείμενα που βρήκε μπροστά του.

Για παράδειγμα: βλέπει ένα κηροπήγιο, κλακ, του ανοίγει το κεφάλι.

Ενώ στη δεύτερη, βλέπετε έχει το δηλητήριο, έχει το σχοινί,

είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να γίνει εν βρασμώ ψυχής.

Πρέπει να πάρεις το δηλητήριο από το σπίτι, να το αγοράσεις,

πρέπει να φέρεις το σχοινί για να τον στραγγαλίσεις.

Εδώ θέλω να σας δείξω λίγο ότι όταν στήνω μια σκηνή εγκλήματος

και έχω πάρει την απόφασή μου ότι το έγκλημα είναι είτε προμελετημένο

είτε έγινε εν βρασμώ ψυχής, ευκαιριακά,

άλλα ψίχουλα θα πρέπει να αφήσω στο πρώτο, άλλα ψίχουλα πρέπει να αφήσω στο δεύτερο.

Σε ένα ευκαιριακό έγκλημα,

όπως είπα πριν, ο δολοφόνος χρησιμοποιεί το πρώτο αντικείμενο που βρίσκει μπροστά του,

θα αφήσει πολλά ψίχουλα, θα κάνει μια ματωμένη σκηνή,

φυσικά ο πρωταγωνιστής και ο αναγνώστης θα τα ακολουθήσει πιο εύκολα.

Στο προμελετημένο, προσπαθεί να καλύψει τα ίχνη του, δεν θα είναι τόσα πολλά.

Μετά, έχουμε τους χαρακτήρες.

Συνηθίζω να λέω πως στα σύγχρονα αστυνομικά μυθιστορήματα

το έγκλημα δεν συμβαίνει μέσα σε μια φούσκα, ένα δωμάτιο,

ένα σπίτι, όπως τα παλιότερα «whodunit»,

αλλά μέσα στην κοινωνία, είναι ενταγμένα σε αυτήν, είναι κομμάτι της.

Και το ίδιο συμβαίνει με τους χαρακτήρες.

Αν έχουμε χαρακτήρες βγαλμένους μέσα από στερεότυπα,

οι οποίοι μιλούν μια θεατρική γλώσσα και ξενίζει

τότε η επικοινωνία ανάμεσα στον συγγραφέα και τον αναγνώστη διακόπτεται

και το χάσμα μεγαλώνει.

Ζωτικής σημασίας λοιπόν, είναι η δημιουργία χαρακτήρων ρεαλιστικών,

που θα μπορούσαμε να τους έχουμε και γείτονες.

Μιλάνε όπως εμείς, βιώνουν καθημερινά προβλήματα

και φυσικά εξελίσσονται μέσα από τις συγκρούσεις που συναντούν καθημερινά,

και δεν διακρίνονται απόλυτα σε καλούς και κακούς.

Όπως και εμείς, που ζούμε εκτός των βιβλίων,

στην πραγματική μας ζωή κινούμαστε θα 'λεγα σε γκρίζες περιοχές

και πότε οι πράξεις μας μάς φέρνουν πιο κοντά στο λευκό

και πότε μας τοποθετούν πιο κοντά στο μαύρο.

Μέσω των χαρακτήρων μου λοιπόν, επικοινωνώ με τους αναγνώστες.

Προσοχή όμως.

Δεν τους αφήνω να μιλούν για μένα.

Ο Άντερς, η Άριελ, ο Σεμπάστιαν, η Σέλμα, ο Κρίστερ και οι υπόλοιποι χαρακτήρες,

δεν είναι φερέφωνά μου, δεν εκφράζουν τις δικές μου απόψεις.

Προσπαθώ, μέσω αυτών των χαρακτήρων

να μοιραστώ μαζί με τον αναγνώστη τους προβληματισμούς μου

και φυσικά να καθρεφτίσω την πραγματικότητα

όσο μα όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, χωρίς καθόλου διδακτισμό.

Ο Άντερς, για παράδειγμα, απορρίπτοντας την ελληνική του ταυτότητα,

δεν χρησιμοποιείται ως μέσο για να δείξω ότι και εγώ την απορρίπτω,

αλλά απλά είναι μια απεικόνιση όσων μεταναστών δεύτερης γενιάς έχω συναντήσει.

Ο Σεμπάστιαν, έχει χαρακτηριστικά που συναντιόνται σε ξενοφοβικούς ανθρώπους.

Και πάλι, αυτό είναι μια απεικόνιση πραγματικότητας.

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας,

δεν σημαίνει ότι έχω κι εγώ τις ίδιες απόψεις.

Όσον αφορά τη διαφθορά στην αστυνομία,

παρ' ότι με βοηθάει να εξελίξω την πλοκή,

δεν την εντάσσω σε αυτήν, για να ασκήσω κάποιου είδους κοινωνική κριτική,

αλλά επειδή όντως συναντάται στην πραγματικότητα.

Αν ο συγγραφέας λοιπόν, γράφει προκειμένου να εκφράσει απλά τις απόψεις του,

τότε δεν έχουμε διάλογο, έχουμε έναν μονόλογο,

κι έναν συγγραφέα δάσκαλο, ο οποίος μιλάει καθέδρας,

λέει τι είναι το καλό και τι είναι το κακό

και έναν μαθητή αναγνώστη, ο οποίος απλά ακούει και δεν μπορεί να μιλήσει.

Ο κάθε χαρακτήρας του βιβλίου έχει τη δική του κοσμοθεωρία.

Κάποια θα ταυτίζεται με αυτήν του αναγνώστη.

Κι όταν επέλθει η σύγκρουση της κοσμοθεωρίας αυτού του χαρακτήρα

με άλλον μέσα στο βιβλίο, αυτή η σύγκρουση θα μεταφερθεί

μέσα από το βιβλίο στο μυαλό του αναγνώστη.

Έτσι ο αναγνώστης μέσω του χαρακτήρα με τον οποίον ταυτίζεται

κάνει διάλογο και με εμένα και με τους υπόλοιπους χαρακτήρες.

Νωρίτερα ανέφερα πως ο αναγνώστης και ο συγγραφέας

είναι ταυτόχρονα πομποί και δέκτες.

Το βιβλίο σε αυτή την αναλογία είναι η κεραία,

η οποία επιτρέπει αυτή την επικοινωνία

και συνδέει αμφίδρομα συγγραφέα και αναγνώστη όπως κάνουν δύο ασυρματιστές.

Οι συγγραφείς γράφουν επειδή θέλουν να επικοινωνήσουν.

Οι αναγνώστες διαβάζουν επειδή νιώθουν την ίδια ανάγκη.

Η επικοινωνία είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη

και εμείς, μέσω των βιβλίων, έχουμε βρει έναν νέο τρόπο να ερχόμαστε πιο κοντά.

Να αλληλεπιδρούμε, να μοιραζόμαστε πράγματα που μας απασχολούν,

να παρηγορούμαστε και να γινόμαστε πιο ευάλωτοι.

Οπότε, την επόμενη φορά που θα πάρετε στα χέρια σας ένα βιβλίο -

και το καλό που σας θέλω να είναι δικό μου -

κάντε ένα πείραμα, δοκιμάστε να ακολουθήσετε τα ψίχουλα,

όχι μόνο προς την κατεύθυνση που θα σας οδηγήσει στο τέλος της ιστορίας,

αλλά και προς αυτήν που θα σας αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας

έστησε το σύμπαν του βιβλίου του, και ίσως έρθετε λίγο πιο κοντά σε αυτόν.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκρότημα)

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

Creating a crime scene for a whodunit story | Evangelos Giannisis | TEDxUniversityofMacedonia - YouTube Setting up||Crime scene creation|Crime scene|||Mystery novel||Evangelos Giannisis|Evangelos Giannisis|| Einen Tatort für einen Kriminalroman erstellen | Evangelos Giannisis | TEDxUniversityofMacedonia - YouTube Creating a crime scene for a whodunit story | Evangelos Giannisis | TEDxUniversityofMacedonia - YouTube

Μετάφραση: Filip Mzyk Επιμέλεια: Chryssa R. Takahashi |Filip|Mzyk||||

Καλησπέρα σας.

Θεωρώ σωστό να συστηθώ πρώτα απ' όλα γιατί αυτή εδώ η ομιλία είναι η πρώτη "I consider"|||introduce myself|||||||||||

της οποίας το κοινό δεν αποτελείται από 90% συγγενείς και φίλους. |||audience||"is composed of"||relatives|| whose audience does not consist of 90% of relatives and friends.

(Γέλια)

Με λένε Βαγγέλη Γιαννίση, είμαι συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας. ||Vangelis|Giannisi||author|crime fiction|crime fiction

Πώς είναι ο Νέσμπο - καμία σχέση. |||Nesbo||

Και περήφανος μπαμπάς ενός αλητόγατου ονόματι Τζαξ. |proud|||stray cat|named|Jax

Θα δανειστώ ένα τέταρτο περίπου από τον χρόνο σας, |"I will borrow"||"a quarter"|||||

προκειμένου να στήσουμε ένα έγκλημα. "in order to"||set up||crime

Σας υπόσχομαι πως στο τέλος δεν θα έχει πεθάνει κανείς, |"I promise"|||||||has died|

- ελπίζω δηλαδή -

και θα έχετε μπει για λίγο στα παπούτσια μου. |||"stepped into"||||| and you'll have been in my shoes for a while.

Δεν είναι και η κατάλληλη μεταφορά μιας και γράφουμε με τα χέρια. ||||appropriate|metaphor|"since"|||||

Περιμένατε μια πολύ καλύτερη μεταφορά από έναν συγγραφέα. "Expected"||||translation|||author

Αλλά, εν πάση περιπτώσει, θα αποκτήσετε λίγο μια πιο σφαιρική άποψη |||||gain||||holistic|broader perspective

σχετικά με το πώς στήνεται η σκηνή ενός εγκλήματος ||||is set up||crime scene setup||crime scene

και με το πώς επικοινωνώ αμφίδρομα με τους αναγνώστες μου. ||||communicate|bilaterally|||readers|

Γράφω επαγγελματικά τα τελευταία πέντε χρόνια. "I have been writing professionally for the last five years."|professionally||||

Ωστόσο θεωρώ πως η καριέρα μου ως συγγραφέας, "However"|"I believe"||||||

ξεκίνησε πολύ νωρίτερα όταν διάβασα την πρώτη μου ιστορία μυστηρίου. ||earlier|||||||mystery story

Ήταν το «Μυστήριο του μυστικού δωματίου» της Ένιντ Μπλάιτον. ||||secret|room||Enid Blyton|Blyton

Είναι γεγονός, πως για να γίνει πρώτα κάποιος συγγραφέας |fact|||||||author

πρέπει να είναι και αναγνώστης. ||||reader

Αυτές οι δύο ιδιότητες είναι και αλληλένδετες και αλληλοτροφοδοτούμενες. |||"properties"|||interconnected||mutually reinforcing

Διαβάζοντας, λοιπόν, κατέληξα σε δύο συμπεράσματα. "By reading"||I concluded|||conclusions

Το πρώτο είναι, πως τα βιβλία είναι άνθρωποι παγιδευμένοι σε σελίδες. ||||||||trapped||pages

Τι σημαίνει αυτό; What||

Θέλω να φέρετε στον νου σας όλους τους ανθρώπους που γνωρίζετε, ||"bring to mind"||||||||

συγγενείς, φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, ούτω κάθ' εξής. Relatives||acquaintances|colleagues|"and so on"|and so on|and so on

Τα πάτε καλά με όλους; Δεν το νομίζω. |"get along"||||||

Κι αυτό είναι απολύτως μα απολύτως φυσιολογικό. |||absolutely|"but"|absolutely|completely normal

Κάποιους τους συμπαθείτε, άλλους δεν τους συμπαθείτε τόσο πολύ, |them|like||||||

άλλοι σας είναι εντελώς αδιάφοροι. |||completely|indifferent

Και φυσικά, κάποιον τον οποίο εσείς συμπαθείτε πάρα πολύ,

μπορεί κάποιος άλλος να τον αντιπαθεί, |||||dislike him

ενώ κάποιον που για εσάς είναι ολίγον τι αδιάφορος, ||||||"a little"||somewhat indifferent while someone who is almost indifferent to you,

μπορεί να είναι ο καλύτερος φίλος ενός άλλου.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία.

Όπως και με τους ανθρώπους, δημιουργούμε σχέσεις μαζί τους, |||||"we create"|relationships||

ανάλογα φυσικά με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας, ||||character|||our personality|

κάποια μας αρέσουν περισσότερο,

άλλα όχι και τόσο πολύ, άλλα μας είναι αδιάφορα. ||||||||indifferent to us

Το δεύτερο συμπέρασμα, είναι πως τα βιβλία που μου άρεσαν περισσότερο ||conclusion||||||||

είχαν κάτι το οποίο έλειπε από αυτά που δεν με κέρδισαν τόσο. ||||"was missing"||||||won me over|

Τα πρώτα επικοινώνησαν μαζί μου καλύτερα. ||"communicated"|||

Ολοκληρώνοντάς τα ένιωθα πως ο συγγραφέας "Completing them, I"|||||author

μου πέρασε ακριβώς αυτό που είχε στο μυαλό του όταν έγραφε το βιβλίο αυτό. |conveyed|exactly||||||||||| I got exactly what he had in mind when he wrote this book.

Πρώτα απ' όλα με γνώρισε σε καινούριους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, ||||"introduced"||new||interesting| First of all, it introduced me to new and interesting characters,

με πήγε σε ξένα μέρη, μοιράστηκε μαζί μου τις ιδέες του. |"took"||foreign|places|shared|||||

Κάθε φορά που παίρνουμε στα χέρια μας ένα βιβλίο, |||we take|||||

υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα σε συγγραφέα και αναγνώστη. ||gap|||author||reader

Έχουμε δύο ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να επικοινωνήσουν με λέξεις |||||"are trying"||communicate||

και με έναν μαγικό τρόπο και οι δύο είναι ταυτόχρονα και πομποί και δέκτες. |||||||||simultaneously||transmitters||receivers

Αυτό το χάσμα λοιπόν που υπάρχει,

προσπαθώ να γεφυρώσω κάθε φορά που κάθομαι μπροστά στο λάπτοπ μου I try||bridge the gap||||||||

και γράφω μια ωραία ιστορία την οποία την απευθύνω σε ένα μεγάλο κοινό. ||||||||address to|||large|audience

Αρχικά δημιουργώ το σύμπαν μου. |"I create"||universe|

Θέλω να το φανταστείτε ως το σαλόνι του δωματίου μου. ||||||||my room's|

Το δημιουργώ με δικά μου υλικά, τα οποία μου αρέσουν |"I create"||||materials||||

και ο σκοπός μου είναι να το κάνω όσο πιο φιλόξενο μπορώ ||||||||||hospitable|

έτσι ώστε εσείς να απολαύσετε την αφήγησή μου. |"so that"|||enjoy||my storytelling|

Σε αυτό το σαλόνι λοιπόν, σας καλώ να έρθετε, ||||||invite||"to come"

να καθίσετε στον αναπαυτικό καναπέ |sit||comfortable|comfortable couch

και να με ακούσετε να αφηγούμαι την ιστορία. |||||tell||

Μαζί μας θα υπάρξουν κάποιοι άλλοι χαρακτήρες. |||"there will be"|||characters

Κι επειδή γράφω αστυνομικά μυθιστορήματα, ένας από αυτούς θα πεθάνει. |||crime novels||||||will die

Εδώ λοιπόν, μπαίνει στο παιχνίδι |"so"|"comes into play"||comes into play

ένα πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο του αστυνομικού μυθιστορήματος. ||||element|||novel

Το κίνητρο. |The motive.

Με άλλα λόγια, ο λόγος για τον οποίο κάποιος αποφασίζει ||words|||||||decides

να παραβεί ίσως τη σημαντικότερη κοινωνική συνθήκη, το «ου φονεύσεις». |violate|||most important|social|social contract|||"you shall not kill" to violate perhaps the most important social convention, "thou shalt not kill".

Δεύτερο στοιχείο ενός αστυνομικού μυθιστορήματος: |Second clue|||

Μετά το «γιατί» είναι το «πώς». Πώς έγινε ο φόνος; |||||||||murder

Τώρα θα χρειαστώ τη βοήθειά σας, θα σας ζητήσω να σηκώσετε τα χέρια ||"I will need"||||||ask||raise||

όσοι πιστεύετε πως το πιο σημαντικό κομμάτι σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα "those who"||||||||||

είναι η εύρεση του κινήτρου. ||finding||motivation

Ποιοι το πιστεύουν αυτό;

Μια χαρά.

Τώρα, δεύτερη ερώτηση.

Θέλω να σηκώσουν τα χέρια όσοι πιστεύουνε ||raise||||believe

πως ο τρόπος της δολοφονίας είναι το πιο σημαντικό στοιχείο. ||||murder|||||key element

Σχετικά λιγότεροι. "Relatively"|"Relatively fewer."

Θα σας προβληματίσω και τις δύο κατηγορίες. ||"I will challenge"||||categories

Σίγουρα λοιπόν, το χτίσιμο μιας δολοφονίας έχει τη δική του γοητεία |||building up||murder|||||charm

και απαιτεί δεξιοτεχνία |requires|skillfulness

καθώς εύκολα το έξυπνο γίνεται εξυπνάδα "As"|easily||clever||Cleverness

και ο συγγραφέας μπαίνει σε έναν άτυπο ανταγωνισμό με τον αναγνώστη, "and"|||enters|||informal|competition|||reader and the author enters into an informal competition with the reader,

προσπαθεί να του αποδείξει ότι είναι καλύτερος από εκείνον. |||prove to him|||||"that person"

Και γι' αυτό στήνει έναν απίθανο φόνο, βάζει ανατροπή πάνω στην ανατροπή |||sets up||"incredible"|murder|"puts"|plot twist|||

και όλο αυτό έχει ένα ολίγον τι, κάπως εκνευριστικό αποτέλεσμα. |||||a little bit||somewhat|somewhat irritating result|irritating effect

Ωστόσο για μένα, το πιο δύσκολο αλλά και το πιο σημαντικό στοιχείο "However"|||||||||||element

σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα είναι τα ψίχουλα. ||detective novel|detective novel|||clues

Στην πραγματική ζωή, λοιπόν, όταν γίνεται ένα έγκλημα, |||||||crime

ο δράστης αφήνει πίσω του στοιχεία κατά λάθος. |The perpetrator|"leaves"|||evidence||

Οι αστυνομικοί τα ακολουθούν και αν όλα πάνε καλά |The police||"are following"|||||

φτάνουν στην εξιχνίαση του εγκλήματος. "reach"||solving the crime||crime

Σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα όμως τι γίνεται; ||police procedural|detective novel|||

Τίποτα, θα σας απαντήσω, δεν πρέπει να γίνει στην τύχη |||||||||chance

Ο συγγραφέας θα πρέπει να τοποθετήσει τα στοιχεία, αυτά τα ψίχουλα, |author||||place||clues|||breadcrumbs

σε ένα σημείο το οποίο δεν θα είναι ακριβώς μέσα στο οπτικό πεδίο ||point|||||||||visual field|field of view at a point which is not exactly within the field of view

τόσο του πρωταγωνιστή αλλά και του αναγνώστη, "both"||protagonist's||||reader of both the protagonist and the reader,

αλλά ούτε και εκτός του οπτικού τους πεδίου. |||"out of"||visual field||field of vision

«Hidden in plain sight», όπως λένε στο χωριό μου. Hidden||in full view|plain view||||village|

Αυτά λοιπόν τα ψίχουλα, τα ίχνη, θα κληθεί να ακολουθήσει |||||traces||"be called to"||"to follow"

τόσο ο πρωταγωνιστής - ντετέκτιβ της ιστορίας, όσο και εσείς, οι αναγνώστες. "both"|||detective|||||||

Είναι το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, που στήνει ο συγγραφέας ||game||cat's|||||sets up||author

και ο πρώτος τρόπος με τον οποίο επικοινωνούμε με τον αναγνώστη. |||||||we communicate|||reader

Θα σας δείξω πώς στήνεται αυτό το παιχνίδι. ||||"is set up"|||

Σας παρουσιάζω μια μελλοντική σκηνή εγκλήματος. |"I present"||future||crime scene

Έχουμε το θύμα και έχουμε τον θύτη. ||||||perpetrator

Η πρώτη απόφαση που παίρνω είναι η εξής: θέλω το θύμα να είναι άντρας ή γυναίκα;

Αυτήν την απόφαση, τώρα, θα την πάρετε εσείς. ||decision|||||

Θέλω να σηκώσετε τις κόκκινες καρτέλες |||||cards

όσοι πιστεύετε ότι το θύμα πρέπει να είναι γυναίκα

και τις πράσινες όσοι πιστεύετε ότι το θύμα πρέπει να είναι άντρας. ||green ones|||||||||

Σκοτώσατε αρκετές γυναίκες. "You killed"|several|

(Γέλια)

Αποφασίσαμε λοιπόν. "We decided then."|

Έχουμε πάρει απόφαση για το θύμα, σκοτώθηκε στο σαλόνι του σπιτιού |"made"|decision||||was killed||||

και έχουμε τέσσερα πιθανά αντικείμενα με τα οποία ο δράστης το δολοφόνησε. |||possible|objects|||||perpetrator||killed him with

Ένα βάζο, ένα κηροπήγιο, ένα κουζινομάχαιρο και ένα πιστόλι. |||Candlestick||kitchen knife|||pistol

Θέλω πάλι να σηκώσετε τις κόκκινες κάρτες

όσοι πιστεύετε πως ο δράστης δολοφόνησε το θύμα εν βρασμώ ψυχής ||||perpetrator|killed||victim||heat of passion|in cold blood

και τις πράσινες όσοι πιστεύετε ότι ήταν προμελετημένο το έγκλημα. ||green ones|||||premeditated||crime

Πολλή προμελέτη έπεσε. a lot of|Much planning involved.|"was done"

Πεθαίνει ξανά το θύμα, σε άλλο μέρος αυτή τη φορά, στην κουζίνα, Dies again|||||||||||

και έχουμε δύο νέα όργανα δολοφονίας. ||||instruments|murder weapons

Ένα μπουκάλι με δηλητήριο, ένα σχοινί, ξανά το παραδοσιακό κουζινομάχαιρο |bottle||Poison||rope|||traditional|kitchen knife

και το πιστόλι που δεν μπορεί να λείπει από κάθε έγκλημα. |||||||be missing from|||crime

Ξανά, θέλω να σηκώσετε τις κόκκινες κάρτες Again||||||

όσοι πιστεύετε ότι το έγκλημα έγινε εν βρασμώ ψυχής

και τις πράσινες όσοι πιστεύετε πως ήταν προμελετημένο.

Ξανά προμελετημένο.

Για να μελετήσουμε λίγο τις σκηνές. ||"study"|||scenes

Το πρώτο έγκλημα ήταν ευκαιριακό, έγινε εν βρασμώ ψυχής. Γιατί; ||||opportunistic|||||

Ο δράστης χρησιμοποίησε τα πρώτα αντικείμενα που βρήκε μπροστά του. |The perpetrator|used|||objects||||

Για παράδειγμα: βλέπει ένα κηροπήγιο, κλακ, του ανοίγει το κεφάλι. ||||candlestick|crack||||

Ενώ στη δεύτερη, βλέπετε έχει το δηλητήριο, έχει το σχοινί, |||||||||rope

είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να γίνει εν βρασμώ ψυχής.

Πρέπει να πάρεις το δηλητήριο από το σπίτι, να το αγοράσεις, ||"take"||poison||||||buy it

πρέπει να φέρεις το σχοινί για να τον στραγγαλίσεις. ||bring||rope||||strangle him

Εδώ θέλω να σας δείξω λίγο ότι όταν στήνω μια σκηνή εγκλήματος ||||||||set up|||crime scene

και έχω πάρει την απόφασή μου ότι το έγκλημα είναι είτε προμελετημένο ||"made"||my decision|||||||

είτε έγινε εν βρασμώ ψυχής, ευκαιριακά, |||||opportunistically

άλλα ψίχουλα θα πρέπει να αφήσω στο πρώτο, άλλα ψίχουλα πρέπει να αφήσω στο δεύτερο. |breadcrumbs||||leave|||||||||

Σε ένα ευκαιριακό έγκλημα, ||opportunistic|

όπως είπα πριν, ο δολοφόνος χρησιμοποιεί το πρώτο αντικείμενο που βρίσκει μπροστά του, ||||killer|"uses"|||object||||

θα αφήσει πολλά ψίχουλα, θα κάνει μια ματωμένη σκηνή, |"will leave"||crumbs||||bloody|bloody scene

φυσικά ο πρωταγωνιστής και ο αναγνώστης θα τα ακολουθήσει πιο εύκολα. ||protagonist||||||will follow||

Στο προμελετημένο, προσπαθεί να καλύψει τα ίχνη του, δεν θα είναι τόσα πολλά. |premeditated|||cover up||traces||||||

Μετά, έχουμε τους χαρακτήρες. |||characters

Συνηθίζω να λέω πως στα σύγχρονα αστυνομικά μυθιστορήματα "I usually say"|||||modern|detective novels|detective novels

το έγκλημα δεν συμβαίνει μέσα σε μια φούσκα, ένα δωμάτιο, |||||||bubble||

ένα σπίτι, όπως τα παλιότερα «whodunit», ||||older ones|

αλλά μέσα στην κοινωνία, είναι ενταγμένα σε αυτήν, είναι κομμάτι της. |||society||integrated into||||part|

Και το ίδιο συμβαίνει με τους χαρακτήρες. ||||||characters

Αν έχουμε χαρακτήρες βγαλμένους μέσα από στερεότυπα, ||characters|drawn from|from||stereotypes

οι οποίοι μιλούν μια θεατρική γλώσσα και ξενίζει ||"speak"||theatrical|||"seems strange"

τότε η επικοινωνία ανάμεσα στον συγγραφέα και τον αναγνώστη διακόπτεται ||communication|||author||||is interrupted

και το χάσμα μεγαλώνει. ||the gap|

Ζωτικής σημασίας λοιπόν, είναι η δημιουργία χαρακτήρων ρεαλιστικών, Vital|vital importance||is||creation|"realistic characters"|realistic

που θα μπορούσαμε να τους έχουμε και γείτονες. |||||||neighbors

Μιλάνε όπως εμείς, βιώνουν καθημερινά προβλήματα |||"experience"||

και φυσικά εξελίσσονται μέσα από τις συγκρούσεις που συναντούν καθημερινά, ||are evolving||||conflicts||encounter daily|

και δεν διακρίνονται απόλυτα σε καλούς και κακούς. ||are distinguished|absolutely||good people||

Όπως και εμείς, που ζούμε εκτός των βιβλίων,

στην πραγματική μας ζωή κινούμαστε θα 'λεγα σε γκρίζες περιοχές ||||"we move"||"I'd say"||gray areas|gray areas

και πότε οι πράξεις μας μάς φέρνουν πιο κοντά στο λευκό |"when"||actions|||||||white light

και πότε μας τοποθετούν πιο κοντά στο μαύρο. |||"place"||||

Μέσω των χαρακτήρων μου λοιπόν, επικοινωνώ με τους αναγνώστες. Through||characters|||communicate|||readers

Προσοχή όμως. "Be careful, though."|

Δεν τους αφήνω να μιλούν για μένα. ||"I let"||||

Ο Άντερς, η Άριελ, ο Σεμπάστιαν, η Σέλμα, ο Κρίστερ και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, |Anders||Ariel||Sebastian||Selma||Krister|||the other characters|characters

δεν είναι φερέφωνά μου, δεν εκφράζουν τις δικές μου απόψεις. ||mouthpieces|||"express"||||

Προσπαθώ, μέσω αυτών των χαρακτήρων ||||characters

να μοιραστώ μαζί με τον αναγνώστη τους προβληματισμούς μου |share||||the reader||concerns|

και φυσικά να καθρεφτίσω την πραγματικότητα |||reflect||

όσο μα όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, χωρίς καθόλου διδακτισμό. as much as|"as much as"||as much as|objectively||||moral instruction

Ο Άντερς, για παράδειγμα, απορρίπτοντας την ελληνική του ταυτότητα, ||||rejecting||||identity

δεν χρησιμοποιείται ως μέσο για να δείξω ότι και εγώ την απορρίπτω, |"is used"||means||||||||I reject it

αλλά απλά είναι μια απεικόνιση όσων μεταναστών δεύτερης γενιάς έχω συναντήσει. ||||depiction|"of the"|second-generation immigrants|second-generation|second generation immigrants||"have met"

Ο Σεμπάστιαν, έχει χαρακτηριστικά που συναντιόνται σε ξενοφοβικούς ανθρώπους. |||||"are found in"||xenophobic|

Και πάλι, αυτό είναι μια απεικόνιση πραγματικότητας. |||||depiction|reality

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας, |||among|

δεν σημαίνει ότι έχω κι εγώ τις ίδιες απόψεις.

Όσον αφορά τη διαφθορά στην αστυνομία, "As for"|"regarding"||corruption||police force

παρ' ότι με βοηθάει να εξελίξω την πλοκή, "despite"|||helps||develop||plot

δεν την εντάσσω σε αυτήν, για να ασκήσω κάποιου είδους κοινωνική κριτική, ||"I include"|||||exercise|some kind of|kind of|social critique|social critique

αλλά επειδή όντως συναντάται στην πραγματικότητα. |"because"|"actually"|"is encountered"||

Αν ο συγγραφέας λοιπόν, γράφει προκειμένου να εκφράσει απλά τις απόψεις του, ||author|||"in order to"||"to express"||||

τότε δεν έχουμε διάλογο, έχουμε έναν μονόλογο, ||||||monologue

κι έναν συγγραφέα δάσκαλο, ο οποίος μιλάει καθέδρας, ||author teacher|teacher||||from the chair and a writer teacher, who speaks from the rostrum,

λέει τι είναι το καλό και τι είναι το κακό

και έναν μαθητή αναγνώστη, ο οποίος απλά ακούει και δεν μπορεί να μιλήσει. ||student|reader|||||||||

Ο κάθε χαρακτήρας του βιβλίου έχει τη δική του κοσμοθεωρία. ||character|||||||worldview

Κάποια θα ταυτίζεται με αυτήν του αναγνώστη. ||matches||||reader

Κι όταν επέλθει η σύγκρουση της κοσμοθεωρίας αυτού του χαρακτήρα ||occurs||conflict||worldview|||character's personality

με άλλον μέσα στο βιβλίο, αυτή η σύγκρουση θα μεταφερθεί |"another"||||||conflict||be transferred

μέσα από το βιβλίο στο μυαλό του αναγνώστη.

Έτσι ο αναγνώστης μέσω του χαρακτήρα με τον οποίον ταυτίζεται |||||||||identifies with

κάνει διάλογο και με εμένα και με τους υπόλοιπους χαρακτήρες. ||||||||other|characters

Νωρίτερα ανέφερα πως ο αναγνώστης και ο συγγραφέας "Earlier"|"I mentioned"|||the reader|||author

είναι ταυτόχρονα πομποί και δέκτες. ||transmitters||receivers

Το βιβλίο σε αυτή την αναλογία είναι η κεραία, |||||proportion|||antenna

η οποία επιτρέπει αυτή την επικοινωνία ||allows|||communication

και συνδέει αμφίδρομα συγγραφέα και αναγνώστη όπως κάνουν δύο ασυρματιστές. |connects|mutually|author||||||radio operators

Οι συγγραφείς γράφουν επειδή θέλουν να επικοινωνήσουν. ||||||"to communicate"

Οι αναγνώστες διαβάζουν επειδή νιώθουν την ίδια ανάγκη. |||||||need

Η επικοινωνία είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη |Communication|||universal human|need

και εμείς, μέσω των βιβλίων, έχουμε βρει έναν νέο τρόπο να ερχόμαστε πιο κοντά. |||||||||||to come closer||

Να αλληλεπιδρούμε, να μοιραζόμαστε πράγματα που μας απασχολούν, |We interact||share things||||concern us

να παρηγορούμαστε και να γινόμαστε πιο ευάλωτοι. |we console ourselves|||become more||more vulnerable

Οπότε, την επόμενη φορά που θα πάρετε στα χέρια σας ένα βιβλίο -

και το καλό που σας θέλω να είναι δικό μου -

κάντε ένα πείραμα, δοκιμάστε να ακολουθήσετε τα ψίχουλα, "do"||experiment|"try to follow"||follow||breadcrumbs

όχι μόνο προς την κατεύθυνση που θα σας οδηγήσει στο τέλος της ιστορίας, ||||direction||||||||history's end

αλλά και προς αυτήν που θα σας αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας |||"to her"||||"will reveal"|||||||author

έστησε το σύμπαν του βιβλίου του, και ίσως έρθετε λίγο πιο κοντά σε αυτόν. set up||universe||||||come closer to|||||

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκρότημα)