Ξέχνα ποιος είσαι, για να βρεις ποιος είσαι: Giorgos Kolliopoulos at TEDxAUEB - YouTube
Μεταγραφή: Lefteris Sergiannis Επιμέλεια: Lucas Kaimaras
Θα σας μιλήσω για το πώς μπορείτε να φτιάξετε ένα εκπληκτικό προϊόν,
το πιο εκπληκτικό προϊόν στον κόσμο, από ένα διαμέρισμα.
Αυτό έκανα κάποια στιγμή.
Αυτό για να το κάνει κανείς, όπως θα δούμε...
Κατ' αρχήν πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε,
για να βρούμε ποιοι αληθινά είμαστε.
Χρειάζεται να βρούμε τους πραγματικούς μας εαυτούς,
γιατί αυτοί που είμαστε, μπορεί να πιστεύουμε ότι είμαστε κάποιοι,
αλλά πιθανότατα για να καινοτομήσουμε,
να πρέπει να ξαναδούμε τους εαυτούς μας διαφορετικά.
Κατ' αρχήν να δώσουμε ένα θερμό ευχαριστώ,
σ' αυτούς που λένε τα μην, τα δεν και τα αλλά,
στους συντηρητικούς, τους άλλους.
Εμείς ανήκουμε στην άλλη μεριά, στους καινοτομικούς.
Αν δεν υπήρχαν αυτοί, δε θα μπορούσαμε εμείς κατ' αρχήν να καινοτομήσουμε.
Άρα αυτοί μας είναι απαραίτητοι.
Είναι η συντηρητική μεριά.
Όσο περισσότερη συντηρητική μεριά υπάρχει,
τόσο περισσότερη ευκαιρία για καινοτομικό θα υπάρχει.
Άρα οφείλουμε να τους ευχαριστήσουμε από βάθος καρδιάς και μόνο που υπάρχουν.
Οπότε θα ήθελα παρακαλώ να τους χειροκροτήσουμε.
(Χειροκρότημα)
Είναι όλοι αυτοί οι οποίοι αρνητικά λένε συνεχώς ότι δεν γίνεται,
και βάζουνε τα δεν και τα αλλά μέσα.
Αυτοί λοιπόν μας βοηθούν να αλλάξουμε και να δούμε ευκαιρίες.
Το 2000, με αυτόν τον περίεργο μετρητή που βλέπετε,
νόμιζα ότι η αυτοπεποίθησή μου είναι γύρω στο 7.
Ότι είχα μια σχετική αυτοπεποίθηση, αλλά ότι δεν ήταν και καμιά τρομερή.
Δούλευα στη διαφήμιση ως κειμενογράφος.
Ασχολούμουν με συγκροτήματα, έπαιζα μουσική, διάβαζα λογοτεχνία,
θεωρούσα τον εαυτό μου καλλιτέχνη.
Έτσι νόμιζα τότε.
Αυτός ο προσδιορισμός που είχα εκείνη την εποχή,
δε με βοήθησε να καταλάβω ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι μοναδικό.
Ίσως αυτό το 7 να έφταιγε και να έπρεπε να κατέβει.
Το 2005 αυτό κατέβηκε στο 0.
Έπρεπε να κατέβει λοιπόν για να δω τον εαυτό μου διαφορετικά.
Γιατί κατέβηκε;
Κατέβηκε γιατί απολύθηκα δύο φορές το 2000 και το 2001,
τότε η απόλυση έφερε κοινωνικό στίγμα,
δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σημερινή κατάσταση που είναι κάτι κοινό,
και βρέθηκα το 2005 με ούτε 15 ευρώ στο ΑΤΜ μου.
Κάτι που περίπου αντιμετωπίζει σύσσωμη η ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή.
Η αυτοπεποίθησή μου λοιπόν ήταν στο ναδίρ.
Με έβαλε να σκεφτώ.
Με έγδερνε κάτι μέσα μου,
με έκανε να αλλάξω σιγά σιγά, χωρίς να το καταλαβαίνω.
Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις αβεβαιότητας,
είναι που συμβαίνουν τα θαυμαστά πράγματα.
Και νομίζω κάτι τέτοιο πρέπει να συνέβη μέσα μου,
έψαξα να βρω κάτι θαυμαστό,
μέσα από όλη αυτήν την πτώση.
Το 2006, αποφάσισα ότι είμαι ο Δον Κιχώτης.
Ο Δον Κιχώτης, θεωρείται το πρώτο μεταμοντέρνο,
σουρεαλιστικό μυθιστόρημα στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Τον είχα διαβάσει, τον θαύμαζα, μ' άρεσε πολύ,
και ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο.
Δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελα να κάνω, ήθελα να κάνω όμως κάτι υπερβατικό.
Είχε αρχίσει να ριζώνει μέσα μου αυτή η ωριμότητα,
που η αβεβαιότητα μου έφερε.
Άρα ο Δον Κιχώτης ήταν ο ήρωάς μου το 2006.
Δεν ήξερα όμως τι ακριβώς ήθελα να κάνω.
Το 2007 έκανα αυτό:
Ήταν το πρώτο πολυτελές ελαιόλαδο παγκοσμίως.
Μετέτρεψε το ελαιόλαδο για πρώτη φορά από εμπόρευμα,
σε αγαθό πολυτελείας.
Εκτόξευσε την προστιθέμενη αξία του ελληνικού ελαιολάδου,
κατά 15 τουλάχιστον φορές.
Ήταν η υπέρβασή μου, που βγήκε σε ένα υπερβατικό προϊόν.
Αν δεν είχα κάνει εγώ τη δική μου υπέρβαση,
αν δεν είχα πέσει το 2005, και σηκωθεί το 2006,
δε θα μπορούσα να έχω φτιάξει αυτό το 2007.
Αυτό είμαι εγώ και η υπέρβασή μου.
Δεν είναι ένα απλό προϊόν.
Τι έκανα;
Ψάρεψα την αλλαγή μέσα στα βάθη του ωκεανού του εαυτού μου,
και βρήκα τους θησαυρούς μου,
γιατί όλοι έχουμε θησαυρούς, απλά πρέπει να χωθούμε μέσα για να τους βρούμε.
Ξέχασα ποιος ήταν ο Γιώργος το 2000 και το 2005 και βρήκα έναν άλλον Γιώργο,
τον Γιώργο του 2007, ο οποίος έφτιαξε αυτό το προϊόν.
Θέλω να μοιραστώ δέκα πράγματα που έμαθα από όλη αυτήν την πορεία, με εσάς,
μήπως και σας βοηθήσουν να κατανοήσετε για τι σόι υπέρβαση μιλάω,
όταν λέω ότι πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε,
ποιος είναι ο αυτοπροσδιορισμός μας αυτή τη στιγμή,
για να βρούμε τον εαυτό μας κάπως διαφορετικά.
Οι ειδικοί δεν έχουν ιδέα από καινοτομία λοιπόν,
είναι άσχετοι από καινοτομία, το έχω καρατσεκάρει αυτό.
Είχα γράψει για παράδειγμα πάνω στο μπουκάλι,
εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο ανώτερης ποιότητας, του Λάμδα (αγγλικά)
και μου λέει ο τότε προμηθευτής μου,
δεν υπάρχει αυτή η κατηγορία, θα σε πάνε μέσα.
Και λέω, αν δεν υπάρχει, τότε οφείλουμε να την εφεύρουμε.
Και αυτό έκανα και βγήκε μια νέα κατηγορία απ' αυτό,
άρα μη δίνουμε καθόλου σημασία στους ειδικούς,
γιατί δεν έχουν ιδέα από καινοτομία.
Ένας ορισμός του βαρετού, τι είναι το βαρετό:
το ελαιόλαδο για μένα ήταν πολύ βαρετό,
όχι σαν πρώτη ύλη, αλλά στον τρόπο που στεκόταν στο τραπέζι.
Ήταν πάρα πολύ βαρετό, το έχω πει σε μια συνέντευξη στους Όλιβ Όιλ Τάιμς
και η δημοσιογράφος με κοίταγε περίεργα το 2010.
Της λέω: «Έπρεπε να το κάνω
γιατί ήταν πολύ βαρετό προϊόν και πολύ βαρετή κατηγορία».
Μου λέει: «Τι εννοείς βαρετό;»
Λέω: «Πολύ απλά είναι βαρετό». Βαριόμουν.
Άρα χρειαζόταν να το επανεφεύρω.
Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες βαρετά πράγματα τριγύρω,
που όλα χωρούν επανεφεύρεση, το δικό μας χεράκι για να αλλάξουν.
Είναι κοινότοπα πράγματα τα οποία μπορούμε να τα ξαναδούμε διαφορετικά.
Το χάος είναι κάτι άνετο.
Το χάος κρύβει αρμονία όπως είπε και ο Ηράκλειτος.
Δεν είναι η αρμονία για την αρμονία,
είναι το χάος που φέρνει την αρμονία.
Άρα, μέσα από μια χαοτική κατάσταση, μπορούμε να βρούμε εξαιρετικές ευκαιρίες
και οφείλουμε να αισθανόμαστε άνετα
και νομίζω ότι αυτό που μας συμβαίνει αυτή τη στιγμή,
είναι μια καταπληκτική ευκαιρία, μια που είμαστε στο χάος μέσα,
για να μπορέσουμε να επαναπροσδιορίσουμε τους εαυτούς μας.
Στείλε στον αγύριστο τη λογική λοιπόν κι ακόμα παραπέρα.
Η λογική πρέπει να πάει στα τσακίδια και να αφηγηθούμε μία ιστορία,
η οποία να 'ναι η δική μας ιστορία και να 'ναι όσο πιο ειλικρινής γίνεται.
Η λογική είναι αυτή που μας έχει ταλαιπωρήσει
και δε μας αφήνει να καινοτομήσουμε.
Η δική μας ιστορία είναι μια καινοτομία από μόνη της,
αρκεί να το πιστέψουμε και να πράξουμε επ' αυτής.
Η αβεβαιότητα πάλι, αυτή που βιώνουμε όλοι τώρα,
μπορεί να γεννήσει εξαιρετικές ιδέες.
Μπορεί να γίνει μαιευτήριο ιδεών και συνεπακόλουθα, καταπληκτικών πράξεων,
και επιχειρήσεων και προϊόντων και υπηρεσιών αντίστοιχα.
Άρα, μες στην αβεβαιότητα μπορούν να γεννηθούν καταπληκτικά πράγματα.
Αυτοί οι άτιμοι κανόνες που βάζουν οι άλλοι,
είναι αυτοί που πρέπει να σταματήσουν να υπάρχουν
και πρέπει να φτιάξουμε τους δικούς μας κανόνες,
είναι οι δικοί μας κανόνες που λείπουν και όχι οι κανόνες των άλλων.
Κάθε φορά λοιπόν που πέφτουμε σε έναν κανόνα άλλου,
οφείλουμε να προσπαθήσουμε να τον σπάσουμε,
να τον διαλύσουμε, να τον κομματιάσουμε.
Αυτό έκανα εγώ με το εξαιρετικά ανώτερης ποιότητας που δεν υπήρχε
και θα είχα νομικό πρόβλημα.
Αλλά νομικό πρόβλημα δεν είχα ποτέ με το εξαιρετικά ανώτερης ποιότητας,
αντίθετα δημιουργήθηκε κατηγορία παγκοσμίως.
Οι σωστές ερωτήσεις λοιπόν είναι που λείπουν
και όχι οι απαντήσεις.
Είμαστε μια κοινωνία απαντήσεων και όχι ερωτήσεων.
Οφείλουμε να ρωτάμε πάρα πολύ και να απαντάμε λιγότερο.
Η περιέργεια δε σκότωσε τη γάτα, η περιέργεια σκότωσε την κοινοτοπία.
Αυτό πρέπει να έχουμε κατά νου.
Άρα πρέπει να ρωτάμε περισσότερο και να ρωτάμε πάρα πολύ.
Βάλε ψύλλους στο μπλουζάκι σου, όπως λέω και κάνε σαν κάτι να σε τρώει καθημερινά,
γιατί μόνο έτσι δε θα εφησυχάζεις.
Η ανησυχία είναι κάτι καλό, η ανησυχία είναι αυτή που μας αλλάζει, όχι η ησυχία.
Στην ησυχία, αν βάλεις έναν άνθρωπο σε ένα κρεβάτι
και του πεις κάτσε ήσυχος για 15 ώρες,
θα βαρεθεί την ώρα και τη στιγμή.
Στην ανησυχία κρυβόμαστε, στην ανησυχία κρύβεται ο πραγματικός μας εαυτός.
Άρα οι ψύλλοι στο μπλουζάκι είναι ένα όριο σημειολογικό,
στοιχείο για να το σκεφτόμαστε και να μην ησυχάζουμε,
να είμαστε διαρκώς ανήσυχοι.
Στα κομπλιμέντα δεν κρύβομαι εγώ, κρύβομαι στα λάθη μου.
Κάθε λάθος που κάνω ολοκληρώνει τον Γιώργο
γιατί βοηθάει τον Γιώργο να καινοτομήσει παραπάνω.
Κάθε κομπλιμέντο που εισπράτω είναι αυτό που δεν με βοηθάει να διορθώνομαι.
Όσο περισσότερο διορθώνομαι από λάθη,
ή από επισημάνσεις λαθών,
τόσο πιο Γιώργος,
διαφορετικός Γιώργος, καινοτομικός Γιώργος γίνομαι.
Κάνε λοιπόν άφθονα λάθη,
γιατί τα άφθονα λάθη δημιουργούν το ένα καταπληκτικό σωστό που θέλουμε από σένα.
Ένα καταπληκτικό σωστό να έκανε ο καθείς ημών,
θα άλλαζε όλη η κοινωνία μεμιάς.
Δε θέλουμε πολλά καταπληκτικά σωστά.
Ένα καταπληκτικό σωστό θέλουμε από όλους σας.
Αν όλοι το κάναμε, θα άλλαζε όλο το σύμπαν όπως το ξέρουμε.
Άρα, πώς θα οδηγηθούμε εκεί;
Μέσα από πάρα πολλά λάθη.
Δύο ορισμοί για την κενοτομία-καινοτομία.
Κενοτομία, είναι κάτι που μας φαίνεται απολύτως γνώριμο.
Αυτό το απολύτως γνώριμο είναι που δεν θέλουμε,
που φοβάσαι πάρα πολύ να απαντήσεις, που βουτάς στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα
και εκεί ακριβώς που βουτάς,
φοβάσαι πάρα πολύ, το μοιράζεσαι με άλλους και παθαίνουμε όλοι σύγκρυο.
Αυτό λέγεται καινοτομία.
Μοιραζόμουν τη δική μου ιδέα με ανθρώπους το 2007
και φοβόντουσαν όλοι όταν το άκουγαν.
Μάλλον ήταν καινοτομικό και όχι κενοτομικό.
Ξεχάστε λοιπόν ποιοι είστε, για να βρείτε ποιοι πραγματικά είστε.
Επανακαθορίζοντας λοιπόν την πραγματικότητα εδώ στο TED,
νομίζω ότι τα βασικά στοιχεία είναι κυρίως η αυτοπεποίθηση, η επιμονή,
δηλαδή πρέπει όλοι με αυτοπεποίθηση να σηκωθούμε αυτή τη στιγμή πάνω,
να δημιουργήσουμε προϊόντα εξαιρετικά, όπως έκανα από το διαμέρισμα.
Ένα διαμέρισμα είναι αρκετό για να δημιουργήσεις ένα εκπληκτικό προϊόν.
Δε χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω.
Σε ένα διαμέρισμα μέσα μπορεί να δημιουργηθεί,
μια απίστευτη ιδέα και να γίνει μια απίστευτη πράξη.
Άρα οφείλουμε, με αυτοπεποίθηση κατ' αρχήν,
με μία εξαιρετική ιδέα, μ' ένα όραμα και μια επιμονή,
να αλλάξουμε την πραγματικότητα.
Κατ' αρχήν την πραγματικότητα όπως είπαμε την αλλάζουμε,
αλλάζοντας εμείς οι ίδιοι.
Αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι
δε θα μπορούν ποτέ τα προϊόντα μας να είναι τα πιο εκπληκτικά στον κόσμο.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκρότημα)