پرسش های تاریخچه خط - چهار Line History Questions - Four Preguntas sobre fechas de línea: cuatro Questions de date de ligne - quatre Domande sulla storia della linea - quattro 回線履歴の質問 - 4 つ Lijngeschiedenisvragen - vier Pytania dotyczące historii linii - cztery

در اپیزودهای قبلی دربارۀ خط هایی که قبل از هجوم اسلام در ایران استفاده می شده صحبت کردیم. In den vorherigen Episoden haben wir über die Schriften gesprochen, die vor der Ankunft des Islams im Iran verwendet wurden. به طور خلاصه مهم ترین این خط ها عبارت بودند از خط میخی هخامنشی، خط آرامی، خط پهلوی و خط اوستایی. Zusammenfassend waren die wichtigsten dieser Schriften die keilschriftliche Schrift der Achämeniden, die aramäische Schrift, die Pahlavi-Schrift und die Avesta-Schrift. اما بعد از آمدن اسلام به ایران، تغییرات عمده ای به جود آمد. |||||||||||Judentum| |||||||||||جود| |||||||||||exist| Aber nach dem Kommen des Islams in den Iran gab es bedeutende Veränderungen.

در سال ششصد و پنجاه و یک میلادی یزدگرد سوم، پادشاه ساسانی به قتل رسید. Im Jahr 651 nach Christus wurde Yazdgerd III, der König der Sassaniden, ermordet. با قتل او دولت ساسانی سرنگون شد و ایران جزئی از دولت اسلام گشت. Mit seinem Tod stürzte das sassanidische Staatssystem und Iran wurde Teil des Islamischen Staates. هنگام هجوم اعراب به ایران، زبان و خط ادبی، سیاسی و دینی ایران پهلوی ساسانی بود، اما این خط طی چهار قرن پس از حمله اعراب، در میان ایرانیان از رونق افتاد. Während des Übergriffs der Araber auf Iran war die Sprache und Schrift der literarischen, politischen und religiösen Belange Iran's die sassanidische Pahlavi, jedoch verlor diese Schrift im Verlauf von vier Jahrhunderten nach dem Angriff der Araber unter den Iranern an Bedeutung. عوامل محیطی، فرهنگی و اجتماعی گوناگونی به ‌صورت مستقیم و غیرمستقیم بر این تغییر و دگرگونی اثرگذار بوده‌اند. Verschiedene Umwelt-, Kultur- und soziale Faktoren haben direkt und indirekt Auswirkungen auf diese Veränderung und Umwandlung gehabt.

وقتی اسلام در ایران انتشار یافت، خط کوفی جایگزین خط پهلوی ساسانی و دین دبیرۀ اوستایی شد. Als der Islam im Iran verbreitet wurde, wurde die Kufi-Schrift durch die paläo-sassanidische Schrift und die Schriften des Avesta ersetzt. و ایرانیان تقریباً از اواخر قرن اول و اوایل سده دوم هجری کم‌کم در نوشته‌های خود خط کوفی را جایگزین خط پهلوی کردند. Und die Iraner begannen etwa gegen Ende des ersten Jahrhunderts und zu Beginn des zweiten Jahrhunderts nach der Hidschra allmählich, die Kufi-Schrift anstelle der paläo-sassanidischen Schrift in ihren Schriften zu verwenden. تقریباً تمام اسناد زبان‌های ایرانی این دوره به خط عربی است. Fast alle Dokumente der iranischen Sprachen aus dieser Zeit sind in arabischer Schrift verfasst.

خط کوفی در ابتدا بی‌نقطه و بدون حركات ضمه و کسره و فتحه و اعراب بود. Die kufische Schrift war zunächst punktlos und ohne die Bewegungen von Damma, Kasra, Fatha und iʿrāb. این نقص خواندن این خط را مشکل‌ می کرد. Dieser Mangel erschwerte das Lesen dieser Schrift.

در سده‌های نخستین اسلامی، ایرانیان همچنان به خط‌ پهلوی می‌نوشتند. In den frühen islamischen Jahrhunderten schrieben die Iraner weiterhin in der Pahlavi-Schrift. در همین حال، ایرانیان مسلمان تلاش کردند شیوۀ نوشتن قرآن را که به خط نبَطی بود و در آن ابهامات زیادی بود، بهبود ببخشند. In dieser Zeit versuchten die muselmanischen Iraner, die Schreibweise des Korans, die in nabatäischer Schrift verfasst war und viele Unklarheiten aufwies, zu verbessern. از آن رو که قرآن به عربی بود، عرب‌ها در خواندن آن مشکلی نداشتند، ولی ایرانیان نمی‌توانستند آن را بخوانند. Da der Koran auf Arabisch verfasst war, hatten die Araber keine Schwierigkeiten beim Lesen, aber die Iraner konnten ihn nicht lesen. در نتیجه ایرانیان طبق سلیقۀ خود و با نیم‌نگاهی به خط پهلوی و خط اوستایی، نقش مهمی را در تکامل خط نوشتاری قرآن و در واقع خط عربی بازی کردند. ||||||||einem|||||||||||||||||||||| Infolgedessen spielten die Iraner gemäß ihren eigenen Vorlieben und mit einem halben Blick auf die Pahlavi- und Avesta-Schrift eine wichtige Rolle in der Entwicklung der Schrift des Korans und damit in der arabischen Schrift.

برخلاف تصور بسیاری، بر این که ایرانیان خط کنونی خود را از عرب‌ها وام گرفته‌اند، خط فارسی پس از اسلام گونۀ تکامل‌یافته از خط در زمان اشکانیان و ساسانیان، یعنی پهلوی و اوستا بود. Entgegen der weit verbreiteten Vorstellung, dass die Iraner ihre gegenwärtige Schrift von den Arabern übernommen haben, war die persische Schrift nach dem Islam eine weiterentwickelte Form der Schrift aus der Zeit der Arsakiden und Sassaniden, also Pahlavi und Avesta. این خط که در سده‌ها پیش وارد عربستان شده‌ بود و با زبان عربی تطبیق داده شده‌ بود، یک بار دیگر توانست پس از اسلام وارد ایران شود. Diese Schrift, die vor Jahrhunderten in Arabien eingeführt und an die arabische Sprache angepasst worden war, konnte nach dem Islam erneut nach Iran gelangen. علاوه بر این، ایرانیان پس از اسلام در تکامل این خط و در تبدیل آن به هنر خوشنویسی نقش عمده‌ای داشته‌اند. Darüber hinaus haben die Iraner nach dem Islam eine wichtige Rolle in der Entwicklung dieser Schrift und ihrer Umwandlung in die Kunst der Kalligraphie gespielt.

ایجاد نقطه و اِعراب در خط عربی بیشتر برای جلوگیری از اشتباه خواندن قرآن توسط غیرعرب زبانان از جمله ایرانیان انجام شد. Die Schaffung von Punkten und diakritischen Zeichen in der arabischen Schrift geschah hauptsächlich, um zu verhindern, dass nicht-arabische Sprecher, darunter auch die Iraner, den Koran falsch lesen. عرب ها به همین دلیل نقطه گذاری را از آن زمان تا کنون هنوز اِعجام می نامند، زیرا این کار را به عجم_که برای نامیدن ایرانیان به کار می رفت_ پیوند می دادند. Die Araber nennen diese Punktierung seitdem bis heute noch 'I'jam', weil sie diese Praxis mit 'Ajam – ein Begriff, der für die Bezeichnung der Iraner verwendet wurde – verbanden.

تا قرن هشتم هجری، ایرانیان هنوز تصرفی در خط عربی برای چهار حرف مخصوص زبان فارسی که در تازی نیست یعنی «پ» و «چ» و «ژ» و «گ» نکرده بودند. Bis zum achten Jahrhundert der Hidschra hatten die Iraner noch keine Übernahme der arabischen Schrift für die vier speziellen Buchstaben der persischen Sprache, die im Arabischen nicht vorhanden sind, nämlich "پ" (pe), "چ" (che), "ژ" (zhe) und "گ" (g), vorgenommen. و از قرن هشتم به بعد اندک اندک املای کنونی یعنی سه نقطه گذاشتن «پ» و «چ» و «ژ» و دو سرکش گذاشتن بر «گ» معمول شده است. Ab dem achten Jahrhundert begann allmählich die gegenwärtige Schreibweise, bei der drei Punkte für "پ", "چ" und "ژ" gesetzt werden und ein Diakritikum für "گ" verwendet wird, üblich zu werden.

در ادامه، از روند شکل گیری خط و زبان فارسی امروزی صحبت می کنم. Im Folgenden werde ich über die Entwicklung der modernen persischen Schrift und Sprache sprechen.