立即開始學習本課

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk VIII

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk VIII

VIII

Den volgenden dag haalde Addy zijn vader af van het spoor.

- Vadertje, vadertje! juichte hij, toen Van der Welcke uitstapte.

Zij omhelsden elkaâr, Van der Welcke, zeer geroerd, omdat het vijftien jaar was geleden, sedert hij Holland verlaten had. Addy, als een man, hielp papa met de bagage en zij reden weg, in de vigilante.

- Mijn jongen, ik heb je in tien dagen niet gezien!

- Wat hadt je toch zoo lang te doen, vadertje?

- Nu is alles geregeld...

- En nu gaan we een huis zoeken?

- Ja.

Hij zag met een lach van genot op zijn kind, sloeg den arm om zijn schouder, trok hem tot zich, zich voelende vol zwaren vreemden weemoed en voldoening, omdat hij terug was, in Holland.

Zij hielden stil, voor het hôtel. Constance wachtte hen af in haar kamer.

- Dag Constance.

- Dag Henri.

- Ik ben met alles klaar gekomen.

- Zoo veel te beter... Hier is je kamer.

- Best...

Hij belde, bestelde zich koffie.

Haar gezicht stond dadelijk strak, nerveus. Addy schonk de koffie in.

- Daar vadertje.

- Dank je, mijn boy. En hoe bevalt het jou, mijn kerel, in je Hollandsche vaderland? Hoe bevallen je al de neven en nichtjes?

- O, ik heb nog niet veel van ze gezien, maar ik ga morgen naar de kinderen van oom Gerrit en tante Adeline.

- Hoeveel zijn er daar?

- Zeven...

- Sapristi! Gaat het goed met mama, Constance...

- Ja, heel goed...

- Ik heb... ik heb een brief van papa... stamelde hij bijna. Papa en mama verlangen, dat we ze gauw komen opzoeken in Driebergen...

Het was, eindelijk, de zoo lang verwachte verzoening, die hij haar bracht. Zij zag hem aan, zonder een woord...

- Hier heb je den brief! zeide hij en reikte haar dien over.

Zij las. Het was in de moeilijke woorden van een oud en ouderwetsch man, die zelden schreef, een poging tot vergeven, vergeten, tot welkom - pijnlijk, maar niet onoprecht. De brief eindigde, dat zijne ouders Henri, en Constance en Addy gauw verwachtten te Driebergen.

Haar hart klopte.

- Zij nemen mij dus in genade aan! dacht zij bitter. Waarom eerst nu? Waarom eerst nu? Dertien jaren is mijn jongen oud en zij hebben niet naar hun eenigen kleinzoon getaald. Harde menschen! Waarom eerst nu! Ik hoû niet van ze...

Zij zeide echter alleen.

- Het is heel vriendelijk... van je ouders.

Zij had dat zoo geleerd, in Rome: zoo te zeggen dingen, die zij anders meende.

- En wanneer wil je dan naar Driebergen gaan? vroeg zij.

- Morgen.

- Dan zouden wij 's avonds gaan thee drinken bij de Van Saetzema's... Adolfine en haar man. - Ik verlang naar mijn ouders.

- Nu negligeer mijn familie dan maar voor de jouwe en schrijf Van Saetzema af.

- Er is van negligeeren geen sprake... Ik verlang naar mijn ouders en we moeten hun toonen, dat wij hun brief apprecieeren.

- Apprecieeren? vroeg zij bitter. Wat moet ik apprecieeren? Dat ze dertien jaren noodig hebben om te zeggen, dat ze hun kleinkind verlangen te zien?

- In al die jaren heeft jouw familie ook niet naar je getaald.

- Dat is niet waar. Mama heeft ons in Brussel opgezocht.

- In dertien jaren - hij lachte schamper - twee maal twee dagen.

Zij stampte met den voet.

- Mama is een oude vrouw... zij reist nooit!

- Mijn ouders zijn ook oud... en ze hebben veel te strijden gehad met hun ideeën en overtuigingen.

- Dus ik moet hun dankbaar zijn?

Hij zag haar hard aan.

- Dankbaar? zeide hij. Je bent het nooit geweest. Niet aan hen, niet aan mij...

Zij krampte hare vuisten.

- Altijd! gilde zij op. Altijd ook! Altijd verwijtingen, dat ik je carrière heb gebroken, dat ik... dat ik...

Zij zenuwsnikte luid op.

- Mama, zeide Addy.

Het kind was tusschen hen. Het was voor beiden alles. Het begreep nooit de aanleiding dier twisten, den grond van die verwijtingen, en tot nog toe had hij nooit gedacht hoe vreemd het was, dat zijn vaders en moeders familie altijd zoo ver waren, onbenaderbaar. Sedert de laatste weken woelde hem dat door het hoofd. Maar hij vroeg niet, ook al begreep hij niet; en al begreep hij dit niet, hij was toch geen kind meer. Hij was al een kleine man en zijn hart was des te zwaarder, omdat hij niet wist en begreep, en toch nam hij zijn taak als een held op.

Zij omhelsde het kind.

- Ach! kreet zij. Je houdt toch meer van hem: - ga maar naar hem, Addy!

- Mama, zeide hij. Ik hoû van u allebei... even veel. Huil niet mama: wees niet zoo driftig, zoo zenuwachtig...

Van der Welcke dronk zijn koffie uit...

Zij klampte het kind tegen zich aan, zoende hem woest.

- Ik ga uit, Addy. Je bent lief, maar ik ga uit: ik heb behoefte aan lucht.

- Wil ik met u meêgaan?

- Neen... Blijf bij papa...

- Papa, zei Addy.

Van der Welcke keek somber, verlegen.

- Waarom zeg je die dingen... tegen haar, papa.

- Mijn kind...

Hij haalde diep adem, omhelsde zijn zoon.

- Addy, zeide hij. Je bent weêr gegroeid. Je wordt zoo breed. Je bent een kerel, Addy... je wordt bijna te groot... voor je vader om je te omhelzen en te houden op zijn schoot.

- Neen, vadertje... ik ben je jongen...

Hij zette zich op Van der Welcke's knieën, sloeg zijn arm om zijn hals, legde zijn zachte kinderwang tegen zijn geschoren gezicht. - Mijn kleine kerel...

Hij drukte hem tegen zich aan, voelde zich kalmer nu, met die zachte wang op zijn wang.

- Waarom moeten jullie nu weêr dadelijk kibbelen...

- Het is mama.

- En u antwoordt. Mama is zenuwachtig. Antwoord dan ook niet.

- Hoe is de familie van mama?

- Ik geloof, dat ze nog al aardig zijn. Oma is heel lief, en tante Bertha ook, en oom Gerrit en tante Adeline. Mama is heel blij hen allen terug te zien. Is u nu ook blij in Holland te zijn en grootpapa en grootmama gauw terug te zien?

- Ja, mijn kind.

- Laten we dan eens afspreken, wanneer we naar Driebergen gaan. Morgen niet, dan gaat u met mama naar oom en tante Van Saetzema. Overmorgen heb ik beloofd bij oom Gerrit te komen, maar dan ga ik maar op een anderen dag naar de kinderen. Laten we dus overmorgen gaan. En dan kan u morgen al dadelijk beginnen met het zoeken naar een huis.

- Ja mijn jongen, zoo is het goed.

- Wil ik dat dan maar zoo zeggen, aan mama.

- Ja...

Hij klemde zijn kind aan zich vast.

- Mijn Addy, mijn jongen, mijn lieveling, mijn lieveling...

- Malle, ouwe vader!

Hij bleef op Van der Welcke's knie, wang tegen wang. Buiten in het Voorhout, stortregende het tusschen de Maartsche bladlooze boomen en grauwe misten duisterden vaal en vaag uit de verte aan, terwijl de vochte avond zonk...

De kleine zielen, van Louis Couperus - Deel 1, Hoofdstuk VIII The|little|souls|of|Louis|Couperus|Volume|Chapter|VIII The Little Souls, by Louis Couperus - Part 1, Chapter VIII

VIII VIII VIII

- Mijn jongen, ik heb je in tien dagen niet gezien! My|boy|I|have|you|in|ten|days|not|seen - My boy, I haven't seen you in ten days!

- Wat hadt je toch zoo lang te doen, vadertje? What||you|really|so|long|to|do|daddy - What took you so long, daddy?

- Nu is alles geregeld... Now|is|everything|arranged - Now everything is arranged...

- En nu gaan we een huis zoeken? And|now|are going|we|a|house|to search - And now are we going to look for a house?

- Ja. Yes - Yes.

Hij zag met een lach van genot op zijn kind, sloeg den arm om zijn schouder, trok hem tot zich, zich voelende vol zwaren vreemden weemoed en voldoening, omdat hij terug was, in Holland. He|saw|with|a|smile|of|pleasure|at|his|child|put|the|arm|around|his|shoulder|pulled|him|to|himself|himself|feeling|full|heavy|foreign|melancholy|and|satisfaction|because|he|back|was|in|Holland He looked at his child with a smile of pleasure, put his arm around his shoulder, pulled him close, feeling a heavy foreign nostalgia and satisfaction, because he was back, in Holland.

- Dag Constance. Hello|Constance - Hello Constance.

- Dag Henri. Hello|Henri - Hola Henry. - Hello Henri.

- Best... Best - Alright...

Hij belde, bestelde zich koffie. He|called|ordered|himself|coffee He called, ordered himself coffee.

- Daar vadertje. There|daddy - There you go, father.

- Dank je, mijn boy. Thank|you|my|boy - Thank you, my boy. En hoe bevalt het jou, mijn kerel, in je Hollandsche vaderland? And|how|do you like|it|you|my|man|in|your|Dutch|homeland And how do you like it, my man, in your Dutch homeland? Hoe bevallen je al de neven en nichtjes? How|do you like|your|all|the|male cousins|and|female cousins How are all the cousins doing?

- O, ik heb nog niet veel van ze gezien, maar ik ga morgen naar de kinderen van oom Gerrit en tante Adeline. Oh|I|have|not yet|not|much|of|them|seen|but|I|go|tomorrow|to|the|children|of|uncle|Gerrit|and|aunt|Adeline - Oh, I haven't seen much of them yet, but I'm going to the children of uncle Gerrit and aunt Adeline tomorrow.

- Hoeveel zijn er daar? How many|are|there|there - How many are there?

- Zeven... Seven - Seven...

- Ja, heel goed... Yes|very|good - Yes, very well...

- Ik heb... ik heb een brief van papa... stamelde hij bijna. I|have|||a|letter|from|dad|stammered|he|almost - I have... I have a letter from dad... he stammered. Papa en mama verlangen, dat we ze gauw komen opzoeken in Driebergen... Dad|and|mom|long|that|we|them||come|visit|in|Driebergen Dad and mom want us to come visit them soon in Driebergen...

Het was, eindelijk, de zoo lang verwachte verzoening, die hij haar bracht. It|was|finally|the|so|long|awaited|reconciliation|that|he|her|brought It was, finally, the long-awaited reconciliation that he brought to her. Zij zag hem aan, zonder een woord... She|saw|him|at|without|a|word She looked at him, without a word...

- Hier heb je den brief! Here|have|you|the|letter - Here is the letter! zeide hij en reikte haar dien over. said|he|and|reached|her|that|over he said and handed it to her.

Zij las. She|read She read. Het was in de moeilijke woorden van een oud en ouderwetsch man, die zelden schreef, een poging tot vergeven, vergeten, tot welkom - pijnlijk, maar niet onoprecht. It|was|in|the|difficult|words|of|an|old|and|old-fashioned|man|who|rarely|wrote|an|attempt|to|forgiveness|forgetting|to|welcome|painful|but|not|insincere It was in the difficult words of an old-fashioned man, who rarely wrote, an attempt at forgiveness, forgetting, at welcome - painful, but not insincere. De brief eindigde, dat zijne ouders Henri, en Constance en Addy gauw verwachtten te Driebergen. The|letter|ended|that|his|parents|Henri|and|Constance|and|Addy||expected|in|Driebergen The letter ended, that his parents Henri, and Constance and Addy were soon expecting him in Driebergen.

Haar hart klopte. Her|heart|beat Her heart was pounding.

Zij zeide echter alleen. She|said|however|alone She only said.

Zij had dat zoo geleerd, in Rome: zoo te zeggen dingen, die zij anders meende. She|had|that|so|learned|in|Rome|so|to|say|things|that|she|otherwise|believed She had learned that in Rome: to say things that she meant differently.

- Morgen. Tomorrow - Tomorrow.

- Dan zouden wij 's avonds gaan thee drinken bij de Van Saetzema's... Adolfine en haar man. Then|would|we|in the|evening|go|tea|drink|at|the|Van|Saetzema's|Adolfine|and|her|husband - Then we would have tea in the evening at the Van Saetzema's... Adolfine and her husband. - Ik verlang naar mijn ouders. I|long|for|my|parents - I long for my parents.

- Er is van negligeeren geen sprake... Ik verlang naar mijn ouders en we moeten hun toonen, dat wij hun brief apprecieeren. There|is|of|neglecting|no|question|I|long|for|my|parents|and|we|must|their|show|that|we|their|letter|appreciate - There is no question of neglecting... I long for my parents and we must show them that we appreciate their letter.

- In al die jaren heeft jouw familie ook niet naar je getaald. In|all|those|years|has|your|family|also|not|to|you|reached out - In all those years, your family also did not care about you.

- Dat is niet waar. That|is|not|true - That is not true. Mama heeft ons in Brussel opgezocht. Mom|has|us|in|Brussels|visited Mom visited us in Brussels.

Zij stampte met den voet. She|stamped|with|the|foot She stomped her foot.

- Mama is een oude vrouw... zij reist nooit! Mom|is|an|old|woman|she|travels|never - Mom is an old woman... she never travels!

Hij zag haar hard aan. He|saw|her|hard|intently He looked at her sternly.

- Dankbaar? Grateful - ¿Satisfactorio? - Grateful? zeide hij. said|he he said. Je bent het nooit geweest. You|are|it|never|been You never were. Niet aan hen, niet aan mij... Not|to|them|not|to|me Not to them, not to me...

Zij krampte hare vuisten. She|clenched|her|fists She clenched her fists.

- Altijd! Always - Always! gilde zij op. screamed|she|out she screamed. Altijd ook! Always|also Always too! Altijd verwijtingen, dat ik je carrière heb gebroken, dat ik... dat ik... Always|accusations|that|I|your|career|have|broken|that|I|| Always accusations, that I broke your career, that I... that I...

Zij zenuwsnikte luid op. She|sniffled|loudly|up She sobbed loudly.

- Mama, zeide Addy. Mama|said|Addy - Mom, said Addy.

Het kind was tusschen hen. The|child|was|between|them The child was between them. Het was voor beiden alles. It|was|for|both|everything It was everything to both. Het begreep nooit de aanleiding dier twisten, den grond van die verwijtingen, en tot nog toe had hij nooit gedacht hoe vreemd het was, dat zijn vaders en moeders familie altijd zoo ver waren, onbenaderbaar. It|understood|never|the|cause|of those|disputes|the|basis|of|those|accusations|and|until|still|now|had|he|never|thought|how|strange|it|was|that|his|father's|and|mother's|family|always|so|far|were|unapproachable It never understood the cause of those disputes, the reason for those quarrels, and until now he had never thought how strange it was that his father's and mother's family were always so far away, unreachable. Sedert de laatste weken woelde hem dat door het hoofd. Since|the|last|weeks|troubled|him|that|through|the|mind For the past few weeks, that had been swirling in his mind. Maar hij vroeg niet, ook al begreep hij niet; en al begreep hij dit niet, hij was toch geen kind meer. But|he|asked|not|also|although|understood|he|not|and|although|understood|he|this|not|he|was|still|no|child|more But he did not ask, even though he did not understand; and even though he did not understand this, he was no longer a child. Hij was al een kleine man en zijn hart was des te zwaarder, omdat hij niet wist en begreep, en toch nam hij zijn taak als een held op. He|was|already|a|small|man|and|his|heart|was|all the more|too|heavy|because|he|not|knew|and|understood|and|yet|took|he|his|task|as|a|hero|up He was already a small man and his heart was all the heavier, because he did not know and understand, and yet he took on his task like a hero.

Zij omhelsde het kind. She|hugged|the|child She embraced the child.

- Ach! Oh - Oh! kreet zij. scream|she she cried. Je houdt toch meer van hem: - ga maar naar hem, Addy! You|love|surely|more|of|him|go|but|to|him|Addy You love him more anyway: - go to him, Addy!

- Mama, zeide hij. Mom|said|he - Mom, he said. Ik hoû van u allebei... even veel. I|love|of|you|both|equally|much I love you both... just as much. Huil niet mama: wees niet zoo driftig, zoo zenuwachtig... Cry|not|mom|be|not|so|angry|so|nervous Don't cry mom: don't be so angry, so nervous...

- Ik ga uit, Addy. I|go|out|Addy - I'm going out, Addy. Je bent lief, maar ik ga uit: ik heb behoefte aan lucht. You|are|sweet|but|I|go|out|I|have|need|to|air You're sweet, but I'm going out: I need some air.

- Wil ik met u meêgaan? Do||with|you|go along - Do I want to go with you?

- Neen... Blijf bij papa... No|Stay|with|daddy - No... Stay with daddy...

Zij kòn hen niet samenzien dit eerste oogenblik van terugkomst; zij moest er weêr, na die tien dagen, aan wennen hem het kind te zien liefkoozen en nu... nu vluchtte zij, om het niet te zien. She|could|them|not|see together|this|first|moment|of|return|she|had to|it|again|after|those|ten|days|to|get used to|him|the|child|to|see|affectionately caressing|and|now|now|fled|she|in order to|it|not|to|see She couldn't bear to see them together in this first moment of return; she had to get used to seeing him dote on the child again after those ten days, and now... now she fled, so as not to see it. Zij zette haar hoed op, zij kuste Addy nog eens, hem willende toonen, dat zij op hèm niet boos was, nooit boos was. She|put|her|hat|on|she|kissed|Addy|again|once|him|wanting|to show|that|she|at|him|not|angry|was|never|angry|was She put on her hat, she kissed Addy once more, wanting to show him that she was not angry with him, never angry. Zij ging. She|went She left.

- Papa, zei Addy. Dad|said|Addy - Dad, said Addy.

- Mijn kind... My|child - My child...

- Addy, zeide hij. Addy|said|he - Addy, he said. Je bent weêr gegroeid. You|are|again|grown You have grown again. Je wordt zoo breed. You|become|so|wide You are getting so broad. Je bent een kerel, Addy... je wordt bijna te groot... voor je vader om je te omhelzen en te houden op zijn schoot. You|are|a|guy|Addy|you|are becoming|almost|too|big|for|your|father|to|you|to|hug|and|to|hold|on|his|lap You're a big boy, Addy... you're almost too big... for your father to hug you and hold you on his lap.

- Het is mama. It|is|mom - It's mom.

- Hoe is de familie van mama? How|is|the|family|of|mom - How is mom's family?

- Ik geloof, dat ze nog al aardig zijn. I|believe|that|they|quite|at all|nice|are - I believe they are quite nice. Oma is heel lief, en tante Bertha ook, en oom Gerrit en tante Adeline. Grandma|is|very|kind|and|aunt|Bertha|also|and||||aunt|Adeline Grandma is very sweet, and Aunt Bertha too, and Uncle Gerrit and Aunt Adeline. Mama is heel blij hen allen terug te zien. Mom|is|very|happy|them|all|back|to|see Mom is very happy to see them all again. Is u nu ook blij in Holland te zijn en grootpapa en grootmama gauw terug te zien? Are|you|now|also|happy|in|Holland|to|be|and|grandfather|and|grandmother||back|to|see Are you also happy to be in Holland and to see grandpa and grandma again soon?

- Ja, mijn kind. Yes|my|child - Yes, my child.

- Laten we dan eens afspreken, wanneer we naar Driebergen gaan. Let's|we|then|once|meet|when|we|to|Driebergen|go - Then let's make an appointment for when we go to Driebergen. Morgen niet, dan gaat u met mama naar oom en tante Van Saetzema. Tomorrow|not|then|will go|you|with|mom|to|uncle|and|aunt|of|Saetzema Not tomorrow, then you are going with mom to uncle and aunt Van Saetzema. Overmorgen heb ik beloofd bij oom Gerrit te komen, maar dan ga ik maar op een anderen dag naar de kinderen. The day after tomorrow|have|I|promised|at|uncle|Gerrit|to|come|but|then|I will go|I|only|on|one|another|day|to|the|children The day after tomorrow I promised to visit uncle Gerrit, but then I will go to the children on another day. Laten we dus overmorgen gaan. Let's|we|so|the day after tomorrow|go So let's go the day after tomorrow. En dan kan u morgen al dadelijk beginnen met het zoeken naar een huis. And|then|can|you|tomorrow|already|immediately|start|with|the|search|for|a|house And then you can start looking for a house right away tomorrow.

- Ja mijn jongen, zoo is het goed. Yes|my|boy|so|is|it|good - Yes my boy, that's good.

- Ja... Yes - Yes...

- Mijn Addy, mijn jongen, mijn lieveling, mijn lieveling... My|Addy|my|boy|my|darling|my|darling - My Addy, my boy, my darling, my darling...

- Malle, ouwe vader! silly|old|father - Silly, old father!

SENT_CWT:AFkKFwvL=4.44 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=2.34 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=173 err=0.00%) translation(all=144 err=0.00%) cwt(all=1179 err=1.10%)