×

我們使用cookies幫助改善LingQ。通過流覽本網站,表示你同意我們的 cookie 政策.


image

Kruistocht in Spijkerbroek by Beckman Thea, 13-2 De tocht door de Alpen

13-2 De tocht door de Alpen

De tocht door de Alpen deel 2

De volgende avond bereikten ze de voet van het gebergte en konden hun kamp opslaan in het brede Inndal. De Karwendel, de eerste hoge drempel van de Alpen, lag achter hen.

Ze hadden vele kinderen verloren. Dolf schatte het aantal slachtoffers zeker op een honderdtal. Mariecke, die er goed doorgekomen was, ging in de ziekenboeg helpen. Voor het eerst sinds vele dagen kreeg Dolf de monnik Thaddeus weer in het oog. De bescheiden priester had zich in de bergpassen ongetwijfeld duchtig geweerd en op zijn eigen, stille manier zeker tientallen kinderen het leven gered, maar Dolf had er niets van gemerkt. Het kinderleger was zo groot dat het gemakkelijk kon gebeuren dat je je beste vrienden dagenlang uit het oog verloor. Nu pas vernam Dolf dat Willem, een van de jongens die hij uit de burcht van Scharnitz had gehaald, in de Karwendel was omgekomen. Willem was nietsvermoedend het hol van een beer ingelopen om een slaapplaats te zoeken voor een aantal verkleumde kinderen en... De ironie van dit noodlot trof hem diep.

‘Als ik hem niet was komen bevrijden uit de burcht, dan zou hij nog geleefd hebben,' mompelde hij verstikt. ‘Nu is hij dood en het was een zinloze, angstwekkende dood...' Dom Thaddeus legde troostend een hand op zijn schokkende schouders. En alsof hij kon raden wat er de laatste tijd in de jongen was omgegaan, zei hij zacht: ‘Huil niet, mijn zoon. Willem stierf in vrijheid. Hij is nu bij God.' De stemming in het kamp was opgewekt, ondanks de verliezen die ze hadden geleden. In één week waren twee grote heldendaden verricht die genoeg op de verbeelding van de kinderen werkten om tot legenden uit te groeien. Twee heldendaden: de expeditie naar de burcht van Scharnitz en Leonardo's gevecht met de bruine beer. De kinderen konden over bijna niets anders praten en vertelden elkaar de verhalen alsof ze die door minstrelen hadden horen voordragen.

Dolfs stunt in Scharnitz was een kolossale grap geweest, waarom je hartelijk kon lachen. Maar Leonardo's knots die neerkwam op de harde schedel van een verschrikte beer, zodat het beest er brommend en met grote snelheid vandoor was gegaan, werd in hun ogen het wapen van een reus. Het Inndal was breed, tamelijk vlak en zeer vruchtbaar. Vijftien mijl verderop lag de prachtige stad Innsbruck. En achter Innsbruck rees opnieuw een verschrikking op: torenhoge bergen die de toegang tot Lombardije afsloten. Een dag na de doortocht van de Karwendel bereikten de kinderen de oude stad. De burgers van Innsbruck ontvingen hen gastvrij en zelfs met eerbied. Levensmiddelen werden aangesleept en onder de kinderen verdeeld. Voor het eerst sinds vele dagen kregen ze weer groente en de kleintjes melk. De zon was eindelijk doorgebroken en het lange, brede dal baadde in een gouden gloed.

Ze droogden hun doorweekte kleren, beklopten het door vocht hardgeworden schoeisel. Gebroken ledematen werden - tamelijk ruw - door de stadschirurgijn behandeld en gespalkt. De bisschop verliet zijn paleis om het kinderleger te komen zegenen. De drie schapen die wonder boven wonder de tocht over de Karwendelpassen hadden overleefd, werden aan een slager verkocht en voor het geld werden gerookte hammen en worsten ingeslagen. Het kinderleger kwam weer op adem, het optimisme keerde terug. De Karwendel had hard toegeslagen, maar hun moed was niet gebroken. Vol vertrouwen zagen ze de tocht over de Brenner tegemoet.

Dolf, zwervend over het kamp, liep Carolus tegen het lijf.

‘Gaat het goed?' vroeg hij vrolijk.

De kleine koning lachte hem zonnig toe. Opeens schoot Dolf iets te binnen. ‘Carolus, dat heb ik je al een hele tijd willen vragen. Hoe komt het dat jij tot de toekomstige koning van Jeruzalem bent uitgeroepen? Hebben de kinderen dat zelf gedaan?' ‘De kinderen? Natuurlijk niet.' Carolus richtte zijn kleine, sierlijke gestalte hoog op. ‘Ik ben aangewezen door de Graaf van Marburg, wiens schildknaap ik was. Dat was een hele eer, hoor. Want hij had vier schildknapen en ik was de jongste. De drie anderen waren schreeuwend jaloers.' Dolf ging erbij zitten en trok de kleine koning naast zich neer. ‘Dus je bent niet van huis weggelopen, zoals Fredo?' ‘Dat kon toch niet, ik had mijn heer trouw gezworen. De Graaf van Marburg stuurde me met het kinderleger mee om te passen op zijn dochter Hilde, die koningin van Jeruzalem moest worden...' ‘Hé, wacht eens even,' riep Dolf, bij wie een oude herinnering opkwam, ‘je bent dus gestuurd. Door de Graaf van Marburg, die ook zijn dochter liet meegaan... met toestemming van de aartsbisschop, als ik het goed heb begrepen.' ‘Ja, de aartsbisschop heeft ons gezegend en in de bijzondere zorg van Nicolaas aanbevolen.' ‘Maar er is toch een koning van Jeruzalem? Ik bedoel niet bij de Saracenen, maar gewoon een christelijk edelman die zich zo noemt?' ‘Natuurlijk, maar zolang de stad nog in handen is van de Turken, is dat maar een formaliteit. Een geërfde titel, meer niet. Ik zal de echte, nieuwe koning worden.' Dat riekt naar hogere politiek, dacht Dolf. De Duitsers willen vaste voet en macht in Palestina krijgen. Ze hopen dat de kinderen er met Gods hulp in zullen slagen de Turken te verjagen, en dan kunnen de grote heren het overnemen. Carolus is niets dan een nietige pion in hun schaakspel. Ze proberen God, die aan Nicolaas wonderen heeft beloofd, voor hun karretje te spannen!

‘Wie is in naam koning van Jeruzalem?' vroeg hij.

‘Dat weet ik niet precies, er zijn er al zoveel geweest. Een Frankische edelman.' Juist, dacht Dolf, en hij moet vervangen worden door een Duitser. En dan niet formeel, als titel, maar in een bevrijde stad.

Wat de jongen het meest verbaasde, was toch dat volwassen machtige mannen als de Graaf van Marburg en de Aartsbisschop van Keulen en wie weet welke intriganten nog meer gelóófden in het succes van de Kinderkruistocht! Kennelijk had de aartsbisschop de zaak georganiseerd in samenwerking met Anselmus en Johannis. Hij had Nicolaas een huifkar, een span ossen en een legertent geschonken. De Heer van Marburg had niet geaarzeld zijn dochtertje en een van zijn schildknapen mee te sturen... Hadden ze dan geen verstand?

Maar wellicht hadden de beide heren zelf ook een hard hoofd in de onderneming en geloofden ze nauwelijks dat de kinderen het Heilige Land zouden bereiken. Maar je kon niet weten... Stel dát het lukte, stel dát de beloofde wonderen plaatsvonden, dan hadden die beide heersers een stevige vinger in de pap! Zo ongeveer moest hun gedachtegang zijn geweest. En dat de hele Kinderkruistocht kon uitlopen op de ondergang van achtduizend kinderen - ach, wie zou zich daarover druk maken? Misschien was hun bijgedachte wel geweest: onze streek raakt overbevolkt, er zijn te veel loslopende weeskinderen en zwervertjes, dit is een mooie manier om ze voorgoed kwijt te raken.

En ze hadden twee prachtexemplaren uitgezocht om hun politieke doeleinden te verwezenlijken, bedacht Dolf ook nog. Hilde van Marburg, de onvermoeibare hoofdzuster, fier en streng en allerliefst, een meisje uit duizenden. Hield haar vader niet van Hilde, dat hij haar blootstelde aan de verschrikkingen van zo'n tocht? Waarschijnlijk gaf de man weinig om het kind, zomaar een meisje in zijn ogen, goed genoeg om later uitgehuwelijkt te worden, een ding waarmee je macht en invloed kon kopen.

En Carolus! Hij mocht dan de jongste schildknaap zijn geweest, nauwelijks meer dan een bediende aan het hof van de Graaf, de man moest ongetwijfeld gezien hebben dat het kind dapper, trouw en eerlijk was. Dat kon hij gebruiken! Goeie genade, wat dáchten die middeleeuwers wonderlijk. Geen wonder dat het schaakspel in deze tijd zo populair was bij de hoge heren; in hun werkelijke leven gebruikten ze mensen, kinderen, hele legertrossen op dezelfde manier.

‘Het is niets leuk meer in de tent,' klaagde Carolus plotseling. ‘Anselmus en Johannis hebben voortdurend ruzie. Anselmus wil opschieten, hij heeft altijd haast. Johannis niet, die vindt dat de kinderen rust nodig hebben.' Daar keek Dolf toch van op. En Carolus vervolgde, met veel genoegen, want hij hield niet van Anselmus: ‘Nicolaas heeft hun gesmeekt de eenheid te bewaren. Het zou op de kinderen een slechte indruk maken als ze merkten dat die twee monniken ruzie hebben. Johannis is wel aardig, vind je niet? Ik geloof dat hij een goed mens is.' ‘Zo?' ‘Anselmus natuurlijk ook,' zei Carolus haastig, alsof hij het niet meende. ‘Hij is erg vroom en nogal streng. Dat moet hij wel zijn, omdat er zo veel lastige, ondeugende kinderen bij ons zijn die naar niemand willen luisteren. Maar ze luisteren wél naar Johannis en vooral naar Dom Thaddeus, en die zijn niet zo streng en hard. Gek hè?' ‘Waarover maken ze ruzie?' vroeg Dolf.

‘Dat heb ik niet goed begrepen. Over een zekere Boglio. Dom Johannis zegt steeds maar: Boglio wacht wel. Maar Anselmus is bang dat Boglio niet zal wachten, niet zo lang. Snap jij er iets van?' ‘Nee,' zei Dolf, ‘maar ik kom er nog wel achter.' Hij had de naam Boglio nooit eerder gehoord. Het klonk nogal Italiaans.

Ze trokken verder, opnieuw de bergen in. Moeizaam sjouwden ze over de zigzagweg omhoog. De weg was steil, slecht, zat vol met gaten, lag bezaaid met stenen, werd dicht omzoomd door bos. De zon scheen, de opgedroogde modder veranderde in stof, wervelde op onder de duizenden voeten, verstopte de neuzen, schuurde hun kelen, prikte in hun ogen. Nog hoger klommen ze, geplaagd door insecten, geplaagd door scherpe stenen onder hun voeten, door heet zonlicht en kille schaduwen. Ze stegen. Meter na meter. Elke voetstap bracht hen hoger, maar het waren korte, langzame voetstappen die veel kracht kostten.

Ze klommen: vierhonderd, vijfhonderd meter boven het dal. Soms, bij open plekken in de begroeiing, konden ze neerkijken op de lager gelegen wouden en heel diep zagen ze het gastvrije Innsbruck liggen, waar ze tientallen kinderen hadden moeten achterlaten in het klooster.

Ze klommen tot een wijde bocht in de weg de stad aan hun blikken onttrok. Nu waren ze weer omgeven door grimmig bergland, door torenhoge rotsen, door van wild wemelende wouden, door klaterend water, eeuwenoude dennenbomen, doornig struikgewas, zacht mos en bloemen, bloemen overal. Ze zagen adelaars en vossen, buizerds en gemzen, forellen in de rivieren en marmotjes tussen de rotsen. Prachtig en verschrikkelijk stonden de bergen om hen heen. Het landschap was overweldigend van schoonheid, gruwelijk van dreiging, groots en vreselijk. Ze passeerden donderende watervallen en doodstille meertjes. Ze ontmoetten een herder met zijn schaapskudde. Een dag later: zes struikrovers die verbaasd voor het immense kinderleger op de vlucht sloegen. Ze zagen bergbewoners die van de eindeloze stoet kinderen niets begrepen en uit angst met stenen begonnen te gooien. De jagers beantwoordden de vijandelijkheden met pijlen om hun te bewijzen dat de kinderen zich niet ongestraft lieten belagen. Daarna lieten de bergbewoners hen met rust.

Ze trokken langs kloven en ravijnen, langs loodrechte rotswanden en over glooiende bloemenweiden. Ze klauterden over versperringen en grondverschuivingen, struikelden over boomwortels, sneden slangenbeten uit. Ze scheurden hun kleren, verloren hun schoeisel. Ze aten beschimmelde koeken, stinkende vissen en vers vlees van gemzen en berggeiten. Ze dronken ijskoud water dat hun buikpijn bezorgde. Dolf dwong hen het voedsel dat door vocht bedorven was, weg te gooien en bracht daarmee opnieuw de honger in hun gelederen. Carolus en zijn jagers, Peter en zijn vissers deden wat zij konden. Maar in de wilde beken konden ze het zelden langer dan een half uur uithouden, het ijskoude water verstijfde hun benen. Vogels! Wat was deze wereld rijk aan vogels! In grote zwermen cirkelden ze boven de ravijnen, ze nestelden bij duizenden in de wouden, liepen met honderden zoekend over de bergweiden. De kinderen vingen, schoten en slachtten alle vogels die ze te pakken konden krijgen, met honderden tegelijk. Het deed Dolf pijn als Carolus grinnikend een wilde duif de nek omdraaide, maar het betekende dat die avond weer een kind iets te eten had. Ze klommen, kilometers achtereen, honderden meters hoog, en daalden dan weer af naar het volgende dal, naar de volgende schuimende rivier. Ze staken bulderende riviertjes over, wat dikwijls uren vergde, omdat ze een ketting van sterke kinderen moesten vormen waarlangs de kleintjes zich naar de overzijde konden werken. Bruggen die er ooit gelegen hadden, waren meestal weggeslagen door hoog water in het voorjaar. Soms brak zo'n ketting van kinderen en werden er vijf, zes door de stroom meegesleurd die met moeite gered konden worden. Het water was weliswaar nooit diep, maar het kwam met ongelooflijke kracht tegen hen aan en was bitter koud, terwijl hun voeten nauwelijks houvast vonden op de gladde steenbeddingen.

Ze spanden netten van de ene oever naar de andere, een levensgevaarlijk karwei dat echter binnen een uur honderden forellen opleverde. Ze joegen op gemzen, steenbokken, bergeenden. Ze leden soms honger, maar de goed getrainde jagers, de geharde visploegen weerden zich uit alle macht, en er kwamen ook avonden van overvloed voor. Niemand stierf aan een lege maag. Enkele kinderen stierven aan andere vormen van ellende: aan valpartijen, bloedvergiftiging, aan ziekten die geen naam hadden.

Dolf kon er niets aan doen: hij genoot. Zó woest, ongerept, puur en niet door mensen bedorven had hij de Alpen nooit gekend. Wat een wereld! Geen tankstations, geen industriesteden in de dalen. Geen torenflats of bungalowdorpen op de hoogvlakten. Slechts hier en daar een hoopje armelijke hutten van boeren of schaapherders, burchten boven de dalen, wat akkers op vruchtbare gedeelten en verder: een leeg land. Slechts beheerst door de dieren, door wilde plantengroei, door de overal aanwezige rotsen. Geen tunnels en asfaltwegen, maar slingerpaden die in het niets eindigden en hen soms noodzaakten een heel stuk terug te gaan. Woeste ravijnen zonder brug, die toch moesten worden overgestoken. Geen stuwdammen, geen elektriciteitscentrales. Niets dan het rauwe bergland, onverbiddelijk, steenhard: een uitdaging aan hun kracht en moed.

Zo trokken ze over de Brenner en ondanks het feit dat ze weer tientallen kinderen verloren, leek het leger nauwelijks geslonken. Geen kind of het had blauwe plekken, schrammen en builen. De mooie kleren van de baronskinderen verloren hun glans en pracht. Dom Johannis' pij hing in vellen om hem heen. Nicolaas' rechteroog zat dicht door een bijensteek (hij was verzot op honing). Mariecke veranderde van verwaarloosd stadskind in een bergnimf die gewichtloos over de rotsen sprong en wier lach boven het getinkel van een bergbeek uitsteeg. De Alpen slokten weerloze, zwakke kinderen op en gaven de anderen er vers vlees, huiden en kracht voor terug. De zon brandde of liet een dag lang verstek gaan - en werd in beide gevallen vervloekt. Ze kwamen aan een echte rivier, de Isarco, en volgden de loop daarvan. Ook de Isarco eiste slachtoffers en gaf er verse vis voor in de plaats. De bergen eisten hun tol aan kinderlevens en schonken aan de duizenden overlevenden gezondheid, gestaalde spieren, een hart vol vrijheid en geluk.

Het was vermoeiend, heerlijk, gruwelijk, opwekkend, vreselijk, verrukkelijk, alles tegelijk.

Wat ten slotte bij de poorten van de oude bergstad Bolzano aankwam, in stralend zonlicht, was een kinderleger van zevenduizend taaie, gebruinde, halfverwilderde wezens, gekleed in lompen waar hun bruine lichamen doorheen schemerden. Maar het waren zevenduizend schepseltjes die door de hel waren gegaan en die er vrolijk, zingend, barstend van levensvreugde en moed uit kwamen opduiken.

De inwoners van Bolzano wisten niet wat ze zagen!

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

13-2 De tocht door de Alpen The|||| 13-2 Die Reise durch die Alpen 13-2 Το ταξίδι μέσω των Άλπεων 13-2 The journey through the Alps 13-2 El viaje a través de los Alpes 13-2 Le voyage à travers les Alpes 13-2 アルプスの旅 13-2 Podróż przez Alpy 13-2 Путешествие через Альпы 13-2 Alpler boyunca yolculuk 13-2 穿越阿尔卑斯山的旅程

De tocht door de Alpen deel 2

De volgende avond bereikten ze de voet van het gebergte en konden hun kamp opslaan in het brede Inndal. De Karwendel, de eerste hoge drempel van de Alpen, lag achter hen. |||||Schwelle|||||| |||||threshold||||||

Ze hadden vele kinderen verloren. Dolf schatte het aantal slachtoffers zeker op een honderdtal. |estimated|||victims||||hundred Mariecke, die er goed doorgekomen was, ging in de ziekenboeg helpen. |||||||||Krankenstation| ||||got through|||||sick bay| Voor het eerst sinds vele dagen kreeg Dolf de monnik Thaddeus weer in het oog. De bescheiden priester had zich in de bergpassen ongetwijfeld duchtig geweerd en op zijn eigen, stille manier zeker tientallen kinderen het leven gered, maar Dolf had er niets van gemerkt. |modest|priest|||||mountain passes|undoubtedly|fiercely|warded off|||||quiet|way||dozens||||||||||| The unassuming priest had undoubtedly fought vigorously in the mountain passes and, in his own quiet way, had certainly saved dozens of children's lives, but Dolf hadn't noticed. Het kinderleger was zo groot dat het gemakkelijk kon gebeuren dat je je beste vrienden dagenlang uit het oog verloor. |||||||||||||||for days|||| Nu pas vernam Dolf dat Willem, een van de jongens die hij uit de burcht van Scharnitz had gehaald, in de Karwendel was omgekomen. |only just|learned|||||||||||||||||||||had died Only now did Dolf learn that Willem, one of the boys he had taken from the Scharnitz castle, had perished in the Karwendel. Willem was nietsvermoedend het hol van een beer ingelopen om een slaapplaats te zoeken voor een aantal verkleumde kinderen en... De ironie van dit noodlot trof hem diep. ||nichtsahnend||Höhle|||||||||||||durchgefrorene|||||||Schicksalsschlag||| ||unsuspecting||den of a bear||||entered|||||||||chilled||||irony|||fate|struck|| William had unsuspectingly walked into a bear's den to find a place to sleep for some chilled children and.... The irony of this fate struck him deeply.

‘Als ik hem niet was komen bevrijden uit de burcht, dan zou hij nog geleefd hebben,' mompelde hij verstikt. ||||||||||||||||||erstickt |||||||||castle|||||||mumbled||choked ‘Nu is hij dood en het was een zinloze, angstwekkende dood...' |||||||||erschreckend| ||||||||meaningless|terrifying| Dom Thaddeus legde troostend een hand op zijn schokkende schouders. ||laid|comforting|||||| En alsof hij kon raden wat er de laatste tijd in de jongen was omgegaan, zei hij zacht: ‘Huil niet, mijn zoon. |as if|||could guess||||||||||was going on||||Cry||| And as if he could guess what had been going on in the boy lately, he said softly, "Don't cry, my son. Willem stierf in vrijheid. William died at liberty. Hij is nu bij God.' De stemming in het kamp was opgewekt, ondanks de verliezen die ze hadden geleden. |mood|||||cheerful|despite||losses||||had suffered The mood in the camp was upbeat, despite the losses they had suffered. In één week waren twee grote heldendaden verricht die genoeg op de verbeelding van de kinderen werkten om tot legenden uit te groeien. ||||||||||||Vorstellungskraft|||||||||| ||||||heroic deeds|performed|||||imagination|||||||legends|||grew into Twee heldendaden: de expeditie naar de burcht van Scharnitz en Leonardo's gevecht met de bruine beer. |||expedition||||||||fight|||| De kinderen konden over bijna niets anders praten en vertelden elkaar de verhalen alsof ze die door minstrelen hadden horen voordragen. |||||||||||||||||Minnesänger||| |||||||||told|||stories|as if||||minstrels|||recite

Dolfs stunt in Scharnitz was een kolossale grap geweest, waarom je hartelijk kon lachen. |Streich|||||||||||| |stunt||||||||||heartily|| Dolf's stunt in Scharnitz had been a colossal joke, for which one could laugh heartily. Maar Leonardo's knots die neerkwam op de harde schedel van een verschrikte beer, zodat het beest er brommend en met grote snelheid vandoor was gegaan, werd in hun ogen het wapen van een reus. ||||||||||||||||||||||||||||||Waffe|||Riese ||||came down|||||||||||||rumbling|||||away|||||||||||giant Het Inndal was breed, tamelijk vlak en zeer vruchtbaar. ||||ziemlich|||| ||||fairly||||fertile Vijftien mijl verderop lag de prachtige stad Innsbruck. |mile|fifteen miles ahead||||| Fifteen miles away was the beautiful city of Innsbruck. En achter Innsbruck rees opnieuw een verschrikking op: torenhoge bergen die de toegang tot Lombardije afsloten. ||Innsbruck||||||||||||| |||rose|||horror||towering||||access|||blocked off And behind Innsbruck rose another horror: towering mountains that closed off access to Lombardy. Een dag na de doortocht van de Karwendel bereikten de kinderen de oude stad. ||||passage||||reached||||| A day after crossing the Karwendel, the children reached the old town. De burgers van Innsbruck ontvingen hen gastvrij en zelfs met eerbied. ||||||gastfreundlich|||| ||||received||hospitable||||reverence The citizens of Innsbruck received them hospitably and even with reverence. Levensmiddelen werden aangesleept en onder de kinderen verdeeld. food||dragged in|||||distributed Voor het eerst sinds vele dagen kregen ze weer groente en de kleintjes melk. ||||||received||||||| De zon was eindelijk doorgebroken en het lange, brede dal baadde in een gouden gloed. ||||broken through||||||bathed||||glow

Ze droogden hun doorweekte kleren, beklopten het door vocht hardgeworden schoeisel. |||||abklopften|||||Schuhwerk |dried||soaked||pounded||||hardened|footwear Gebroken ledematen werden - tamelijk ruw - door de stadschirurgijn behandeld en gespalkt. |Gliedmaßen|||grob||||||geschient und geschient |limbs||rather|rough|||city surgeon|treated||splinted Broken limbs were treated and splinted - rather roughly - by the city surgeon. De bisschop verliet zijn paleis om het kinderleger te komen zegenen. ||left||||||||to bless De drie schapen die wonder boven wonder de tocht over de Karwendelpassen hadden overleefd, werden aan een slager verkocht en voor het geld werden gerookte hammen en worsten ingeslagen. |||||||||||||||||||||||||geräucherte Schinken||| ||||wonder||miracle||journey|||Karwendel passes||||||butcher||||||||hams||sausages|stocked up The three sheep that miraculously survived the trip over the Karwendel Passes were sold to a butcher and smoked hams and sausages were stocked for the money. Het kinderleger kwam weer op adem, het optimisme keerde terug. |||||||optimism|returned| De Karwendel had hard toegeslagen, maar hun moed was niet gebroken. |||hard hit|hit hard||||||broken Vol vertrouwen zagen ze de tocht over de Brenner tegemoet. |confidence||||||||ahead

Dolf, zwervend over het kamp, liep Carolus tegen het lijf. |umherwandernd|||||||| |wandering||||||||into contact Dolf, wandering about the camp, ran into Carolus.

‘Gaat het goed?' vroeg hij vrolijk.

De kleine koning lachte hem zonnig toe. |||||sunny| Opeens schoot Dolf iets te binnen. |came to mind|||| ‘Carolus, dat heb ik je al een hele tijd willen vragen. 'Carolus, I've been meaning to ask you that for a long time. Hoe komt het dat jij tot de toekomstige koning van Jeruzalem bent uitgeroepen? |||||||future|||||proclaimed Hebben de kinderen dat zelf gedaan?' ‘De kinderen? Natuurlijk niet.' Carolus richtte zijn kleine, sierlijke gestalte hoog op. |raised|||graceful|figure|| ‘Ik ben aangewezen door de Graaf van Marburg, wiens schildknaap ik was. ||designated|||||||squire|| Dat was een hele eer, hoor. ||||honor| Want hij had vier schildknapen en ik was de jongste. ||||squires||||| De drie anderen waren schreeuwend jaloers.' |||||jealous Dolf ging erbij zitten en trok de kleine koning naast zich neer. ||sat down|||||||||down ‘Dus je bent niet van huis weggelopen, zoals Fredo?' ‘Dat kon toch niet, ik had mijn heer trouw gezworen. ||||||||loyalty|sworn loyalty De Graaf van Marburg stuurde me met het kinderleger mee om te passen op zijn dochter Hilde, die koningin van Jeruzalem moest worden...' ‘Hé, wacht eens even,' riep Dolf, bij wie een oude herinnering opkwam, ‘je bent dus gestuurd. ||||sent|||||||||||daughter||||||||||once|just|||||||memory|came up||||sent Door de Graaf van Marburg, die ook zijn dochter liet meegaan... met toestemming van de aartsbisschop, als ik het goed heb begrepen.' |||||||||let|||permission||||||||| ‘Ja, de aartsbisschop heeft ons gezegend en in de bijzondere zorg van Nicolaas aanbevolen.' |||||||||special care||||recommended ‘Maar er is toch een koning van Jeruzalem? Ik bedoel niet bij de Saracenen, maar gewoon een christelijk edelman die zich zo noemt?' ||||||||||||||calls ‘Natuurlijk, maar zolang de stad nog in handen is van de Turken, is dat maar een formaliteit. ||||||||||||||||formality Een geërfde titel, meer niet. |inherited|title|| Ik zal de echte, nieuwe koning worden.' Dat riekt naar hogere politiek, dacht Dolf. |smells like|||politics|| De Duitsers willen vaste voet en macht in Palestina krijgen. |Germans|||||||Palestine| Ze hopen dat de kinderen er met Gods hulp in zullen slagen de Turken te verjagen, en dan kunnen de grote heren het overnemen. |||||||||||succeed|||||and||||||| Carolus is niets dan een nietige pion in hun schaakspel. |||||unbedeutende|Bauer||| |||||negligible|pawn|||chess game Ze proberen God, die aan Nicolaas wonderen heeft beloofd, voor hun karretje te spannen! ||||||miracles|||||cart||to harness

‘Wie is in naam koning van Jeruzalem?' vroeg hij.

‘Dat weet ik niet precies, er zijn er al zoveel geweest. Een Frankische edelman.' ||nobleman Juist, dacht Dolf, en hij moet vervangen worden door een Duitser. ||||||replace||||German person En dan niet formeel, als titel, maar in een bevrijde stad. |||formal|||||||

Wat de jongen het meest verbaasde, was toch dat volwassen machtige mannen als de Graaf van Marburg en de Aartsbisschop van Keulen en wie weet welke intriganten nog meer gelóófden in het succes van de Kinderkruistocht! |||||was surprised||||adult|powerful||||||||||||||||intriguers|||believed|||success of the children's crusade||| Kennelijk had de aartsbisschop de zaak georganiseerd in samenwerking met Anselmus en Johannis. Apparently|||archbishop||||||||| Hij had Nicolaas een huifkar, een span ossen en een legertent geschonken. ||||||a team||||military tent|gifted De Heer van Marburg had niet geaarzeld zijn dochtertje en een van zijn schildknapen mee te sturen... Hadden ze dan geen verstand? |the Lord|||||hesitated|||||||squires|||send|||||common sense

Maar wellicht hadden de beide heren zelf ook een hard hoofd in de onderneming en geloofden ze nauwelijks dat de kinderen het Heilige Land zouden bereiken. |perhaps||||||||hard head||||enterprise||||||||||||reach Maar je kon niet weten... Stel dát het lukte, stel dát de beloofde wonderen plaatsvonden, dan hadden die beide heersers een stevige vinger in de pap! |||||||||||||||||||||||||Brei |||||suppose|||succeeded|suppose|||promised|miracles|occurred|||||||solid||||sauce Zo ongeveer moest hun gedachtegang zijn geweest. ||||thought process|| En dat de hele Kinderkruistocht kon uitlopen op de ondergang van achtduizend kinderen - ach, wie zou zich daarover druk maken? ||||||lead to|||downfall||||||||about that|| Misschien was hun bijgedachte wel geweest: onze streek raakt overbevolkt, er zijn te veel loslopende weeskinderen en zwervertjes, dit is een mooie manier om ze voorgoed kwijt te raken. |||afterthought||||region|gets||||||stray|orphaned children||little wanderers||||||||forever|||get rid

En ze hadden twee prachtexemplaren uitgezocht om hun politieke doeleinden te verwezenlijken, bedacht Dolf ook nog. ||||beautiful specimens|selected||||purposes||to realize|||| Hilde van Marburg, de onvermoeibare hoofdzuster, fier en streng en allerliefst, een meisje uit duizenden. ||||unermüdliche|||||||||| ||||tireless|head nurse|||||most beloved|||| Hield haar vader niet van Hilde, dat hij haar blootstelde aan de verschrikkingen van zo'n tocht? Held|||||||||exposed|||horrors||| Waarschijnlijk gaf de man weinig om het kind, zomaar een meisje in zijn ogen, goed genoeg om later uitgehuwelijkt te worden, een ding waarmee je macht en invloed kon kopen. ||||||||einfach nur||||||||||||||||||||| ||||||||just||||||||||married off|||||||||||

En Carolus! Hij mocht dan de jongste schildknaap zijn geweest, nauwelijks meer dan een bediende aan het hof van de Graaf, de man moest ongetwijfeld gezien hebben dat het kind dapper, trouw en eerlijk was. ||||||||||||servant||||||||||undoubtedly||||||brave|loyal||honest| Dat kon hij gebruiken! Goeie genade, wat dáchten die middeleeuwers wonderlijk. Good|||thought|||wonderful Geen wonder dat het schaakspel in deze tijd zo populair was bij de hoge heren; in hun werkelijke leven gebruikten ze mensen, kinderen, hele legertrossen op dezelfde manier. ||||||||||||||||||||||||Heereszüge||| |||||||||||||||||actual|||||||military troops||the same|

‘Het is niets leuk meer in de tent,' klaagde Carolus plotseling. ‘Anselmus en Johannis hebben voortdurend ruzie. |||||argument/fight Anselmus wil opschieten, hij heeft altijd haast. ||hurry|||| Johannis niet, die vindt dat de kinderen rust nodig hebben.' Daar keek Dolf toch van op. Surely Dolf looked up at that. En Carolus vervolgde, met veel genoegen, want hij hield niet van Anselmus: ‘Nicolaas heeft hun gesmeekt de eenheid te bewaren. ||continued|||pleasure||||||||||begged||unity||preserve Het zou op de kinderen een slechte indruk maken als ze merkten dat die twee monniken ruzie hebben. ||||||||||||||||argument| Johannis is wel aardig, vind je niet? |||nice||| Ik geloof dat hij een goed mens is.' ‘Zo?' ‘Anselmus natuurlijk ook,' zei Carolus haastig, alsof hij het niet meende. ‘Hij is erg vroom en nogal streng. |||pious||quite| Dat moet hij wel zijn, omdat er zo veel lastige, ondeugende kinderen bij ons zijn die naar niemand willen luisteren. ||||||||||freche||||||||| |||||||||difficult|naughty||||||||| Maar ze luisteren wél naar Johannis en vooral naar Dom Thaddeus, en die zijn niet zo streng en hard. ||||||and|||||||||||| Gek hè?' ‘Waarover maken ze ruzie?' vroeg Dolf.

‘Dat heb ik niet goed begrepen. Over een zekere Boglio. |||Über einen gewissen Boglio. ||certain|Boglio Dom Johannis zegt steeds maar: Boglio wacht wel. Maar Anselmus is bang dat Boglio niet zal wachten, niet zo lang. Snap jij er iets van?' Understand|||| ‘Nee,' zei Dolf, ‘maar ik kom er nog wel achter.' Hij had de naam Boglio nooit eerder gehoord. ||||||earlier| Het klonk nogal Italiaans.

Ze trokken verder, opnieuw de bergen in. Moeizaam sjouwden ze over de zigzagweg omhoog. |schleppten||||| |struggled upward||||zigzag path| De weg was steil, slecht, zat vol met gaten, lag bezaaid met stenen, werd dicht omzoomd door bos. ||||||||||übersät mit||||||| ||||||||holes||scattered with||stones|||surrounded|| De zon scheen, de opgedroogde modder veranderde in stof, wervelde op onder de duizenden voeten, verstopte de neuzen, schuurde hun kelen, prikte in hun ogen. |||||||||swirled||||||||noses|scratched|||||| Nog hoger klommen ze, geplaagd door insecten, geplaagd door scherpe stenen onder hun voeten, door heet zonlicht en kille schaduwen. ||climbed higher||plagued||insects|plagued|||||||||||cold|shadows Ze stegen. |rose Meter na meter. Elke voetstap bracht hen hoger, maar het waren korte, langzame voetstappen die veel kracht kostten. |footstep|brought them|||||||slow|footsteps||||cost

Ze klommen: vierhonderd, vijfhonderd meter boven het dal. ||four hundred|five hundred|||| Soms, bij open plekken in de begroeiing, konden ze neerkijken op de lager gelegen wouden en heel diep zagen ze het gastvrije Innsbruck liggen, waar ze tientallen kinderen hadden moeten achterlaten in het klooster. ||||||Bewuchs|||||||||||||||gastfreundliche|||||||||||| |||places|||vegetation|||look down|||lower|lower||||very deep||||welcoming|||||dozens of||||leave behind|||monastery

Ze klommen tot een wijde bocht in de weg de stad aan hun blikken onttrok. ||||||||||||||entzog sich ihren Blicken |climbed|||wide|bend||||||||glances|withdrew from Nu waren ze weer omgeven door grimmig bergland, door torenhoge rotsen, door van wild wemelende wouden, door klaterend water, eeuwenoude dennenbomen, doornig struikgewas, zacht mos en bloemen, bloemen overal. ||||||||||||||||||||Jahrhundertealte Kiefern|||||||| ||||surrounded||grim|||towering|||||teeming|||gurgling||ancient|pine trees|thorny bushes|thorny bushes|||||| Ze zagen adelaars en vossen, buizerds en gemzen, forellen in de rivieren en marmotjes tussen de rotsen. ||Adler||Füchse|Bussarde||||||||Murmeltiere||| ||eagles||foxes|buzzards||chamois|trout|||rivers||little marmots|||rocks Prachtig en verschrikkelijk stonden de bergen om hen heen. ||terrible|||||| Het landschap was overweldigend van schoonheid, gruwelijk van dreiging, groots en vreselijk. ||||||schrecklich||||| |landscape||overwhelming|||horrific||threat|grand||terrifying Ze passeerden donderende watervallen en doodstille meertjes. ||thundering|||dead silent|lakes Ze ontmoetten een herder met zijn schaapskudde. ||||||Schafherde |met a shepherd||shepherd|||flock of sheep Een dag later: zes struikrovers die verbaasd voor het immense kinderleger op de vlucht sloegen. ||||bandits||astonished|||immense||||| A day later: six highwaymen who fled in amazement from the immense army of children. Ze zagen bergbewoners die van de eindeloze stoet kinderen niets begrepen en uit angst met stenen begonnen te gooien. ||mountain dwellers|||||stream|||||||||||throwing stones De jagers beantwoordden de vijandelijkheden met pijlen om hun te bewijzen dat de kinderen zich niet ongestraft lieten belagen. ||responded||hostilities||||||||||||without consequences|let themselves|attack The hunters answered the hostilities with arrows to prove to them that the children did not allow themselves to be attacked with impunity. Daarna lieten de bergbewoners hen met rust. |left||mountain dwellers|||

Ze trokken langs kloven en ravijnen, langs loodrechte rotswanden en over glooiende bloemenweiden. |||Schluchten||||||||| |||gorges||ravines||vertical|rock walls|||rolling|flower meadows Ze klauterden over versperringen en grondverschuivingen, struikelden over boomwortels, sneden slangenbeten uit. |||||Erdrutsche||||schnitten heraus|Schlangenbisse heraus.| |climbed over||obstacles||landslides|stumbled over||tree roots|cut out|snake bites| Ze scheurden hun kleren, verloren hun schoeisel. ||||||Schuhe |tore||||| Ze aten beschimmelde koeken, stinkende vissen en vers vlees van gemzen en berggeiten. |aßen|verschimmelte|||||||||| ||moldy||||||||chamois||mountain goats Ze dronken ijskoud water dat hun buikpijn bezorgde. ||ice-cold|||||caused Dolf dwong hen het voedsel dat door vocht bedorven was, weg te gooien en bracht daarmee opnieuw de honger in hun gelederen. |||||||||||||||||||||Reihen |forced||||||||||||||thereby||||||ranks Carolus en zijn jagers, Peter en zijn vissers deden wat zij konden. ||||||||did||| Maar in de wilde beken konden ze het zelden langer dan een half uur uithouden, het ijskoude water verstijfde hun benen. ||||streams||||||||||endure||||stiffened|| Vogels! Wat was deze wereld rijk aan vogels! In grote zwermen cirkelden ze boven de ravijnen, ze nestelden bij duizenden in de wouden, liepen met honderden zoekend over de bergweiden. ||swarms|||||||nested|||||||||searching|||mountain meadows De kinderen vingen, schoten en slachtten alle vogels die ze te pakken konden krijgen, met honderden tegelijk. ||caught|shot||slaughtered|||||||||||at once Het deed Dolf pijn als Carolus grinnikend een wilde duif de nek omdraaide, maar het betekende dat die avond weer een kind iets te eten had. |||||||||Taube|||||||||||||||| |hurt|||||grinning|||dove|||twisted||||||||||||| Ze klommen, kilometers achtereen, honderden meters hoog, en daalden dan weer af naar het volgende dal, naar de volgende schuimende rivier. |climbed||for kilometers|||||descended|||down||||||||foaming| Ze staken bulderende riviertjes over, wat dikwijls uren vergde, omdat ze een ketting van sterke kinderen moesten vormen waarlangs de kleintjes zich naar de overzijde konden werken. ||||||häufig||erforderte|||||||||||||||||| |cross|thundering|little rivers|||often||took hours|||||||||||||||||| Bruggen die er ooit gelegen hadden, waren meestal weggeslagen door hoog water in het voorjaar. Bridges|||ever|been located||||washed away||||||spring Soms brak zo'n ketting van kinderen en werden er vijf, zes door de stroom meegesleurd die met moeite gered konden worden. |||chain||||were||||||||||effort|saved|| Het water was weliswaar nooit diep, maar het kwam met ongelooflijke kracht tegen hen aan en was bitter koud, terwijl hun voeten nauwelijks houvast vonden op de gladde steenbeddingen. |||indeed|||||||incredible|||||||||||||grip|found||||stone beds

Ze spanden netten van de ene oever naar de andere, een levensgevaarlijk karwei dat echter binnen een uur honderden forellen opleverde. ||||||||||||gefährliche Aufgabe||jedoch|||||| |spanned|nets||||bank||||||task||however|||||trout|yielded Ze joegen op gemzen, steenbokken, bergeenden. |||||Bergenten |hunted|||chamois|mountain ducks Ze leden soms honger, maar de goed getrainde jagers, de geharde visploegen weerden zich uit alle macht, en er kwamen ook avonden van overvloed voor. |||||||||||Fischtrupps||||||||||||| |suffer||||||well-trained|||||defended|||||||||evenings||abundance| Niemand stierf aan een lege maag. |died|||| Enkele kinderen stierven aan andere vormen van ellende: aan valpartijen, bloedvergiftiging, aan ziekten die geen naam hadden. |||||||||Stürze||||||| |||||||misery||falls|||diseases||||

Dolf kon er niets aan doen: hij genoot. |||||||enjoyed it Zó woest, ongerept, puur en niet door mensen bedorven had hij de Alpen nooit gekend. |So wild||||||||||||| |wild|untouched|pure|||||spoiled by humans||||||known Wat een wereld! Geen tankstations, geen industriesteden in de dalen. |gas stations||industrial cities|||valleys Geen torenflats of bungalowdorpen op de hoogvlakten. |Hochhäuser||||| |tower blocks||bungalow villages|||high plateaus Slechts hier en daar een hoopje armelijke hutten van boeren of schaapherders, burchten boven de dalen, wat akkers op vruchtbare gedeelten en verder: een leeg land. ||||||||||||||||||||fruchtbare Teile||||| Only|||||a cluster|poor|||||shepherds|fortresses|||||fields||fertile|land||||| Slechts beheerst door de dieren, door wilde plantengroei, door de overal aanwezige rotsen. |controlled||||||plant growth|||ubiquitous|present everywhere| Geen tunnels en asfaltwegen, maar slingerpaden die in het niets eindigden en hen soms noodzaakten een heel stuk terug te gaan. ||||||||||||||zwangen zu|||||| |tunnels||asphalt roads||winding paths|||||ended||||forced them|||||| Woeste ravijnen zonder brug, die toch moesten worden overgestoken. Wild|ravines|||||||crossed Geen stuwdammen, geen elektriciteitscentrales. |dams||power plants Niets dan het rauwe bergland, onverbiddelijk, steenhard: een uitdaging aan hun kracht en moed. ||||||||Herausforderung||||| |||raw||unforgiving|||challenge|||||

Zo trokken ze over de Brenner en ondanks het feit dat ze weer tientallen kinderen verloren, leek het leger nauwelijks geslonken. |||||||despite||fact||||dozens|||seemed||||shrunk Geen kind of het had blauwe plekken, schrammen en builen. |||||||Schrammen|| |||||||scrapes|| De mooie kleren van de baronskinderen verloren hun glans en pracht. |||||baron’s children|||shine||splendor Dom Johannis' pij hing in vellen om hem heen. ||Kuttenrock|||Falten||| |||||sheets||| Nicolaas' rechteroog zat dicht door een bijensteek (hij was verzot op honing). ||||||Bienenstich|||vernarrt in|| |right eye|||||bee sting|||crazy about|| Mariecke veranderde van verwaarloosd stadskind in een bergnimf die gewichtloos over de rotsen sprong en wier lach boven het getinkel van een bergbeek uitsteeg. |||||||||||||||||||Geklingel|||| |||neglected||||mountain nymph||weightless||||||whose||||tinkling|||mountain stream|rose above De Alpen slokten weerloze, zwakke kinderen op en gaven de anderen er vers vlees, huiden en kracht voor terug. ||verschlangen|||||||||||||||| ||devoured|helpless|weak||||gave|||||||||| De zon brandde of liet een dag lang verstek gaan - en werd in beide gevallen vervloekt. ||||||||im Stich lassen|||||||verflucht ||burned||||||stay away||||||cases|cursed Ze kwamen aan een echte rivier, de Isarco, en volgden de loop daarvan. ||to|||||Isarco River||||| Ook de Isarco eiste slachtoffers en gaf er verse vis voor in de plaats. ||Eisack||||||||||| |||claimed|victims||gave||||||| De bergen eisten hun tol aan kinderlevens en schonken aan de duizenden overlevenden gezondheid, gestaalde spieren, een hart vol vrijheid en geluk. ||claimed||toll||||bestowed upon||||survivors||steeled|muscles||||||happiness

Het was vermoeiend, heerlijk, gruwelijk, opwekkend, vreselijk, verrukkelijk, alles tegelijk. ||ermüdend|||||köstlich|| ||exhausting|delightful|horrible|uplifting|terrible|delightful||all at once

Wat ten slotte bij de poorten van de oude bergstad Bolzano aankwam, in stralend zonlicht, was een kinderleger van zevenduizend taaie, gebruinde, halfverwilderde wezens, gekleed in lompen waar hun bruine lichamen doorheen schemerden. |at|finally|||||||mountain city|||||||||||tough|tanned|semi-wild|creatures|||rags||||bodies||shone through Maar het waren zevenduizend schepseltjes die door de hel waren gegaan en die er vrolijk, zingend, barstend van levensvreugde en moed uit kwamen opduiken. ||||Geschöpfe||||||||||||||||||| ||||little creatures||||hell||||||cheerfully|singing|bursting||joy of life|||||emerging

De inwoners van Bolzano wisten niet wat ze zagen!