立即開始學習本課

DE KLEINE ZIELEN [tweede deel], Hoofdstuk 14

Hoofdstuk 14

De oude man, dikwijls, kwam nog op dit gesprek terug.

- Zoû je je kunnen voorstellen, Henri, dat ik, je vader, over een zonde, een misdaad ooit gesproken zoû hebben met jou, toen je dertien jaar was, als jij met je zoon hebt gesproken?

Neen, Van der Welcke zoû het zich nooit kunnen voorstellen! Het deed hem nu leed, zijn vader zooveel gezegd te hebben, toen hij zag, hoe hij den ouden man had geschokt. En hoewel hij zachte woorden poogde te vinden, om zijn vader na dien schok tot rust te brengen, klonk toch alles wat hij zeide, te sceptisch, te modern, te ironisch bijna, en hij antwoordde niet meer, sprak er over heen, als, weêr, iederen dag, de oude man, hoofdschuddend, zijne bedenkingen uitte. En glimlachen moest Van der Welcke, als zijn vader dan dikwijls die bedenkingen besloot met de opmerking:

- Laat je moeder er niets van weten...

- Maar evenmin als mijn vader zich tot mij zoû hebben uitgesproken, zoû ik ooit zoo met mijn vader gefietst hebben! dacht Van der Welcke, terwijl hij met Addy ijlde over de gladde wegen, de richting uit der Zeister bosschen. Nooit zoo, nooit zoo...

- Nu Addy, hier zullen we eens rusten! zei eindelijk Van der Welcke buiten adem.

Zij stegen af, leunden de wielen tegen twee boomen, wierpen zich neêr op het naaldenbed onder de dennen, die stil rustig rezen, als kerkzuilen zoo kalm.

- Ik ben moê, hoor! zei Van der Welcke, en, even, voelde hij zich wat ouder dan zijn zoon. Kerel, wat beul je je vader af...

Addy lachte, hij nam zijn pet af, hij wreef met den zakdoek zijn voorhoofd. Van der Welcke rustte zijn hoofd tegen Addy's knie. - Kom dan wat hooger: zoo lig je niet gemakkelijk, zei Addy.

En zijn vader pakkende onder de oksels, heesch hij hem een eindje op.

- Neen, niet zoo, vond Addy weêr; zoo lig je me te zwaar op mijn maag, hoor.

- Zoo dan?

- Ja... als je nu zoo rustig blijft, kan je zoo blijven liggen... ouwe jongen...

En hij rommelde door den korten kroezekop van zijn vader, terwijl Van der Welcke zweeg, de oogen sloot... Met een glimlach dacht hij:

Hij proestte het eensklaps uit...

- Zeg, wat heb je? Nou, vertel op... waarom lig je zoo te lachen.

- Addy... ik dacht... ik dacht...

- Nu... wat dacht je?

- Ik dacht - en Van der Welcke, van het lachen, schudde op en neêr.

- Ja maar... ho, ho... niet zoo hossen op mijn buik, ai, ai, schei uit... hoû je kalm... waarom ben je nou zoo vroolijk...

- Beroerde jongen... ik lag net goed...

Maar Addy, het eerst, werd ernstig.

- Vader... schei nou uit... met dat hossen op en neêr...

Van der Welcke sloot zalig de oogen. De zomerlucht wademde, de dennengeur stoofde, de naalden glinsterden en geurden. En Van der Welcke, met het hoofd op den schoot van zijn zoon, sliep in.

- Goeie, ouwe vader, dacht Addy, en hij streek met zijn hand over zijn vaders ronden kroezekop.

Hij zag op hem neêr, terwijl hij, om zijn vader te laten slapen, onbewegelijk zitten bleef, den rug tegen een boom. Hij zag op hem neêr... goeie, ouwe vader... Maar, hij was niet oud, die vader... Hij was jong... Het was eensklaps of Addy het zag, voor het eerst. Hij was jong... En hij dacht, zoo vreemd toch, als je kind bent, soms, iedereen noem je maar oud: oma Van Lowe, en grootpapa en grootmama Van der Welcke waren oud, en oom Ruyvenaer en tante, die waren oud, en heel, heel oud... mummies van oudheid, waren de twee oude tantes, tante Rien, tante Tien... Maar papa, papa was jong... Papa was een paar jaar ouder dan oom Paul, en die deed altijd als een jongmensch, als een fatje, met zijn mooie jasjes en prachtige dassen... En papa zag er jonger uit dan oom Paul. Papa zag er jonger uit... Terwijl zijn vader nu sliep, boog hij zich over hem heen... Hij sliep, hij lag kalm in Addy's schoot, het gezicht driekwart gekeerd. En Addy, als voor het eerst ziende, dat papa jong was, bestudeerde zijn gelaat... O, wat was hij toch jong, papa, hij was jonger dan mama. Hij zag er veel jonger uit; hij zag er uit als een oudere broêr van hem, Addy, bijna... Zijn haar, op den schedel even wat dunner, was nog heelemaal bruin, zacht, kort, kroesbruin, kort geknipt, gemilli- meterd, maar toch altijd even kroezend, zooals ook bij hem... Zijn voor-hoofd was blank, als van een beeld, zonder een rimpel, wit gebleven onder den klep van zijn fietspet, en zijn wangen, blauw gestippeld door het scheren, waren verbrand met een frische kleur... Jong waren zijn oogleden, die nu sloten over de oogen; jong die rechte neus, die mond met den kleine, vollen kroessnor er boven... Jong was zijn lichaam, en jong over Addy's knieën heen, lagen zijn handen, klein, breed, en fijn, met de nagels verzorgd... Addy keek naar zijn eigen nagels, jongensnagels, kort gescheurd eerder dan geknipt. Hoe vreemd, dat papa zoo jong was! Hij zag het voor het eerst. En voor het eerst voelde hij zichzelven als ouder geworden, niet heelemaal kind meer, een jongen nog, maar al gegroeid tot jonge man, al was hij maar veertien jaar... Ja, als kind, als heusch kind, zag je alle oudere menschen maar oud... Nu, hij verwonderde zich. Wat was papa jong... en mama, wat was ze veel ouder dan hij. Zij had wel een jong gezicht, maar zij had grijs haar, zij was drie-en-veertig... Papa... hij kon zich hem voorstellen naast een heele jonge vrouw, een meisje, zooals de nichtjes bijna, Louise of Emilie, of Floortje... Met zoo een vrouw zoû papa een goed paar zijn. Wat was hij jong, wat was hij jong... Als een kind, nu sliep hij op zijn, Addy's, buik met een rustige ademhaling... Die goeie, ouwe vader... Neen, heelemaal niet oud. Zoo jong als een broêr, als een vriend, als een kameraad... Zoo jolig ook, en zoo dol soms... Dan in eens poogde hij vaderlijk te doen! Goeie vader! - Addy lachte - dat ging hem heelemaal niet goed af!

Hij hield van hem zoo, zoo jong, zoo vriend, zoo kameraad, zoo broêr... Mama was zijn moeder, altijd, ook al vrijde hij wel eens met mama - papa was geen papa - papa was zijn vriend, zijn broêr. Maar jong als papa was... vreemd was het toch - vond Addy - dat papa zoo vaak hem gezegd had: mijn leven is geknakt, mijn carrière is gebroken... Waarom was dat? Was dat alleen omdat papa uit de diplomatie had moeten gaan, toen hij nog heel jong was en getrouwd was met mama? Maar zijn jong, helder verstand, van redelijk, vroeg bevattelijk kind, kon dit niet bevatten, en... eensklaps - als het dan zoo waarlijk was, als papa het hem verklaard had - zijn leven geknakt, zijn carrière gebroken, dan vond Addy dat niet goed, keurde het af, vond het zwak in papa, zwak, ziekelijk bijna, ziekelijk... Hoe was het mogelijk, dat papa sedert dien dag, dat hij zijn ontslag genomen had, nooit iets anders had gedaan, dan geklaagd over die gebroken carrière, ze mama of stilzwijgend, of met woorden, had verweten, en in Brussel alleen wat had kunnen scharrelen in wijn en assuranties, terwijl er zooveel was, - het leven - de wereld... de heele wereld... open... open voor hem! En hem, het kind zelve, was het of wijde verschieten voor hem openweken, die hij alleen nog maar raadde als een droom van toekomst, die hij alleen nog maar voelde, dat er waren, dat er bestonden voor ieder, voor ieder, die jong was, en sterk, en gezond, en verstandig... Maar terwijl hij zoo zich verwonderde, zoo afkeurde in zichzelven... zoo zwak, waarom zoo zwak?... voelde hij iets als een zacht, liefdevol medelijden door die verwondering heen en die afkeuring - en een behoefte als om nog meer te houden met heel zijn hart van dien vader, die zoo jong, zoo gezond en... zoo zwak was... Zijn jongenshand legde zich zacht op het kroezehaar van dien vader, streelde het bijna zacht, terwijl die vader sliep, en met een soort van verteedering dacht het kind: hoe ben je zoo... hoe kan je zoo zijn... waarom heb je je nooit opgericht... uit die zwakte... flinker - fermer... arme, arme vader... En het was vreemd maar terwijl hij afkeurde, voelde hij zijne liefde sterker - als de liefde van een, die sterker is, toegaat tot een zwakkere, mindere, naarmate de eerste sterker zich voelt, de andere zich toont zwakker... naarmate in den eerste onbewust zich ontwikkelt de neiging te beschermen, te steunen. En nu bleef hij doodstil, meenende, dat hij papa waarlijk te veel had afgebeuld, want zij hadden een dollen rit dien morgen gedaan, als dronken van de gladde lengte der wegen, als bezwijmeld van overmatige snelheid.

Doodstil bleef hij, als was hij zelve een vader, die zijn moê kind liet in de armen slapen. En terwijl hij turen bleef op dat jonge vadergezicht, dat witte voorhoofd met de scherpe streep gescheiden van de scheergestippelde gebruinde wangen, dwaalden door zijne peinzing heen de nieuwe gedachten, als vogels, die leeren vliegen, naar de verschieten die openweken, naar de toekomsten, die hij alleen nog maar raadde omdat de wereld zoo wijd, en het leven zoo groot was... al kenden zij, de nog maar zwakjes fladderende gedachten, die wereld en dat leven niet - dwaalden ze rond, wijd rond en terug weêr naar haar nest, waar zij, de nieuwe gedachten, vonden haar rust rondom die grootste en sterkste en zichzelve het meest bewuste: die was om de liefde voor den vader zoo jong, dat hij als een broêr, en zoo zwak, dat hij als een kind was.

Hoofdstuk 14 Chapter Chapter 14

- Zoû je je kunnen voorstellen, Henri, dat ik, je vader, over een zonde, een misdaad ooit gesproken zoû hebben met jou, toen je dertien jaar was, als jij met je zoon hebt gesproken? would|you|your|could|imagine|Henri|that|I|your|father|about|a|sin|a|crime|ever|spoken|would|have|with||when|you|thirteen|years|were|if|you|with|your|son|have|spoken - Could you imagine, Henri, that I, your father, would have ever spoken to you about a sin, a crime, when you were thirteen, as you have spoken with your son?

Neen, Van der Welcke zoû het zich nooit kunnen voorstellen! No|from|the|Welcke|would|it|himself|never|could|imagine No, Van der Welcke could never imagine that! Het deed hem nu leed, zijn vader zooveel gezegd te hebben, toen hij zag, hoe hij den ouden man had geschokt. It|caused|him|now|pain|his|father||said|to|have|when|he|saw|how|he|the|old|man|had|shocked He now felt sorry for having said so much to his father when he saw how he had shocked the old man. En hoewel hij zachte woorden poogde te vinden, om zijn vader na dien schok tot rust te brengen, klonk toch alles wat hij zeide, te sceptisch, te modern, te ironisch bijna, en hij antwoordde niet meer, sprak er over heen, als, weêr, iederen dag, de oude man, hoofdschuddend, zijne bedenkingen uitte. And|although|he|soft|words|tried|to|find|to|his|father|after|that|shock|to|peace|too|bring|sounded|yet|everything|what|he|said|too|skeptical|too|modern|too|ironic|almost|and|he|answered|not|more|spoke|it|about|over|as|again|every|day|the|old|man|shaking his head|his|doubts|expressed And although he tried to find gentle words to calm his father after that shock, everything he said still sounded too skeptical, too modern, almost too ironic, and he no longer answered, spoke over it, as, again, every day, the old man, shaking his head, expressed his concerns. En glimlachen moest Van der Welcke, als zijn vader dan dikwijls die bedenkingen besloot met de opmerking: And|smile|had to|Van|the|Welcke|when|his|father|then|often|those|doubts|concluded|with|the|remark And Van der Welcke had to smile when his father often concluded those concerns with the remark:

Neen, zijne moeder zeide hij het niet, omdat zijn vader hem dit nu beval: zijne moeder te laten zooveel mogelijk buiten alle zulke sceptische beginselloosheid en ironische wijsbegeerte, omdat zijn vader dacht, dat het haar kwetsen zoû, haar, zijne vrouw, die hij altijd gelaten had buiten alle kennis der wereld daar buiten, totdat het schandaal in Rome hen had geschokt, beiden... Toch, in de latere jaren, had hij altijd zijn vrouw van de wereld zooveel mogelijk nog verborgen, meenende, dat een vrouw, wat ook haar leeftijd ware, niet behoefde te weten, niet behoefde te lezen, te bepraten, en te bepeinzen, alles wat daar ver van henbeiden af, zonde was - zonde, zooals hun zoon had bedreven... No|his|mother|said|he|it|not|because|his|father|him|this|now|commanded|his|mother|to|let||possible|outside|all|such|skeptical|lack of principles|and|ironic|philosophy|because|his|father|thought|that|it|her|would hurt|would|her|his|wife|who|he|always|left|had|outside|all|knowledge|of the|world|there|outside|until|the|scandal|in|Rome|them|had|shocked|both||in|the|later|years|had|he|always|his|wife|from|the|world||possible|still|hidden|believing|that|a|woman|whatever|also|her|age|were|not|needed|to|know|not|needed|to|read|to|discuss|and|to|ponder|everything|what|there|far|from|both of them|away|sin||sin|such as|their|son|had|committed No, his mother did not say it to him, because his father ordered him to do so: to keep his mother as much as possible outside all such skeptical baselessness and ironic philosophy, because his father thought it would hurt her, his wife, whom he had always kept outside all knowledge of the world out there, until the scandal in Rome had shocked them both... Yet, in the later years, he had always kept his wife hidden from the world as much as possible, believing that a woman, regardless of her age, did not need to know, did not need to read, discuss, and ponder everything that was far away from both of them, was sin - sin, as their son had committed...

Van der Welcke, nu eerst ten volle, besefte hoe hevig die schok van het schandaal voor henbeiden moest geweest zijn, jaren geleden... Hij, hoe jong ook, toen kort geleden pas los van zijn ouders, had dadelijk zooveel van die strenge beginselen verloren in dat leven te Rome, in ontmoetingen met vrouwen van de wereld daar, in zijn elegante gesprekken van spleen met Constance... Nu eerst ten volle begreep hij den afkeer van zijne ouders voor wat zij eenmaal hadden durven bestaan, Constance en hij; nu eerst, ten volle begreep hij, dat zij henbeiden niet hadden willen zien - en dat er jaren moesten verloopen, eer van eenige vergeving kon sprake zijn... En hoe verlangd hij ook had naar zijn vader, in Brussel, hij voelde nu, dat hij verlangd had naar een hersenschim; dat, voor hem nu, een vreemde zijn vader was, en hij voor zijn vader een vreemde, twee vreemden voor elkaâr, die alleen een herinnering aan vroeger nog gebracht had tot elkander. from|the|Welcke|now|first|fully|full|realized|how||that|shock|of|the|scandal|for|both of them|must|been|be|years|ago|He|how|young|also|then|shortly|ago|just|free|from|his|parents|had|immediately|so much|of|those|strict|principles|lost|in|that|life|in|Rome|in|encounters|with|women|of|the|world|there|in|his|elegant|conversations|of|spleen|with|Constance|Now|first|fully|full|understood|he|the|aversion|of|his|parents|for|what|they|once|had|dared|to exist|Constance|and|he|now|first|fully|fully|understood|he|that|they|both of them|not|had|wanted|to see|and|that|there|years|must||before|of|any|forgiveness|could|talk|be|And|how|longed|he|also|had|for|his|father|in|Brussels|he|felt|now|that|he|longed|had|for|a|figment of the imagination|that|for|him|now|a|stranger|his|father|was|and|he|for|his|father|a|stranger|two|strangers|for|each other|who|only|a|memory|of|earlier|still|brought|had|to|each other Van der Welcke, now fully realized how intense that shock of the scandal must have been for both of them years ago... He, however young, just recently separated from his parents, had immediately lost so many of those strict principles in that life in Rome, in encounters with women of the world there, in his elegant conversations of spleen with Constance... Now he fully understood his parents' aversion to what they had once dared to exist, Constance and him; now, for the first time, he fully understood that they had not wanted to see them both - and that years had to pass before any forgiveness could be spoken of... And however much he had longed for his father in Brussels, he now felt that he had longed for a phantom; that, for him now, his father was a stranger, and he was a stranger to his father, two strangers to each other, who had only brought a memory of the past to each other. En, vreemd, had hij als kind zijn vader meer liefgehad dan zijn moeder, nu scheen meer zijn liefde te gaan tot die oude vrouw, tot die moeder, die nooit vreemde was geworden, die altijd moeder gebleven was, stilzwijgend lezende in haar verboden boek, eenvoudig verlangende terug naar haar kind, tot wien de stemmen gezegd hadden, dat zij gaan moest... And|strange|had|he|as|child|his|father|more|loved|than|his|mother|now|seemed|more|his|love|to|go|to|that|old|woman|to|that|mother|who|never|stranger|had|become|who|always|mother|remained|was|silently|reading|in|her|forbidden|book|simply|longing|back|to|her|child|to|whom|the|voices|had said|had|that|she|go|must And, strangely, as a child he had loved his father more than his mother, now it seemed that his love was more directed towards that old woman, towards that mother, who had never become a stranger, who had always remained a mother, silently reading in her forbidden book, simply longing to return to her child, to whom the voices had told her that she had to go...

Zij waren als twee broêrs, een oudere en een jongere, beiden niet groot, maar vrij breed, en toch niet zwaar, beiden met iets fijns van ras, en toch met iets krachtigs van bouw; Van der Welcke nog jong en slank voor zijne negen-en-dertig - en beiden onder de gelijke petten het zelfde gezicht, de zelfde hardblauwe oogen, de zelfde rechte lijn van profiel - kleine neus, fijne mond, breede kin - al was de een een man, de ander een jongen. They|were|like|two|brothers|an|older|and|a|younger|both|not|tall|but|quite|broad|and|yet|not|heavy|both|with|something|refined|of|race|and|yet|with|something|strong|of|build|Van|the|Welcke|still|young|and|slender|for|his||and|||both|under|the|same|caps|the|same|face|the|same|hard blue|eyes|the|same|straight|line|of|profile|small|nose|fine|mouth|broad|chin|although|was|the|one|a|||||boy They were like two brothers, an older and a younger, both not tall, but quite broad, and yet not heavy, both with something fine of breed, and yet with something strong of build; Van der Welcke still young and slender for his thirty-nine - and both under the same caps the same face, the same hard blue eyes, the same straight line of profile - small nose, fine mouth, broad chin - although one was a man, the other a boy. Zij trapten, en trapten, en zij verslonden de wegen in den broeienden Augustusmorgen, blij pratende als twee vrienden. They|pedaled|and|pedaled|and|they|devoured|the|roads|in|the|sweltering|August morning|happy|talking|like|two|friends They pedaled, and pedaled, and they devoured the roads in the sweltering August morning, happily chatting like two friends.

- Ik ben moê, hoor! I|am|tired|you know - I am tired, you know! zei Van der Welcke, en, even, voelde hij zich wat ouder dan zijn zoon. said|Van|the|Welcke|and|just|felt|he|himself|somewhat|older|than|his|son said Van der Welcke, and for a moment, he felt a bit older than his son. Kerel, wat beul je je vader af... Dude|how|works|your||father|hard Guy, how you wear your father out...

Addy lachte, hij nam zijn pet af, hij wreef met den zakdoek zijn voorhoofd. Addy|laughed|he|took|his|cap|off|he|rubbed|with|the|handkerchief|his|forehead Addy laughed, he took off his cap, he wiped his forehead with the handkerchief. Van der Welcke rustte zijn hoofd tegen Addy's knie. From|the|Welcke|rested|his|head|against|Addy's|knee Van der Welcke rested his head against Addy's knee. - Kom dan wat hooger: zoo lig je niet gemakkelijk, zei Addy. Come|then|a little||so|lie|you|not|comfortably|said|Addy - Come a bit higher: that way you're not lying comfortably, said Addy.

- Zoo dan? So|then - Like this then?

- Ja... als je nu zoo rustig blijft, kan je zoo blijven liggen... ouwe jongen... Yes|if|you|now|so|calm|stays|can|you|so|remain|lying|old|boy - Yes... if you stay so calm now, you can stay like that... old boy...

En hij rommelde door den korten kroezekop van zijn vader, terwijl Van der Welcke zweeg, de oogen sloot... Met een glimlach dacht hij: And|he|rummaged|through|the|short|curly hair|of|his|father|while||||was silent|the|eyes|closed|With|a|smile|thought|he And he rummaged through his father's short curly hair, while Van der Welcke remained silent, closing his eyes... With a smile, he thought:

- Ik had mijn vader, toen ik veertien was, eens moeten optrekken bij zijn armen... en moeten zeggen: je ligt me te zwaar op mijn maag, hoor... als je rustig blijft... mag je zoo blijven liggen... ouwe jongen... I|had|my|father|when|I|fourteen|was|once|had to|lift|by|his|arms|and|had to|say|you|lie|me|too|heavy|on|my|stomach|you know|if|you|calm|stay|may|you|so|remain|lying|old|boy - I should have pulled my father up by his arms when I was fourteen... and said: you're weighing too heavily on my stomach, you know... if you stay calm... you can stay like that... old boy...

Hij proestte het eensklaps uit... He|burst out|it|suddenly|out He suddenly burst out laughing...

- Zeg, wat heb je? Say|what|do you have|you - Say, what do you have? Nou, vertel op... waarom lig je zoo te lachen. Well|tell|me|why|are|you|so|to|laugh Well, go on... why are you laughing so much.

- Addy... ik dacht... ik dacht... Addy|I|thought|I|thought - Addy... I thought... I thought...

- Nu... wat dacht je? Now|what|thought|you - Now... what did you think?

- Ik dacht - en Van der Welcke, van het lachen, schudde op en neêr. I|thought|and|Van|the|Welcke|from|the|laughing|shook|up|and|down - I thought - and Van der Welcke, laughing, shook up and down.

- Ja maar... ho, ho... niet zoo hossen op mijn buik, ai, ai, schei uit... hoû je kalm... waarom ben je nou zoo vroolijk... Yes|but|ho||not|so|jumping|on|my|belly|ow|ow|stop|it|keep|you|calm|why|are|you|now|so|happy - Yes but... ho, ho... don't bounce on my belly like that, ow, ow, stop it... keep calm... why are you so cheerful now...

- Ik dacht... aan het gezicht... dat je grootpapa zoû getrokken hebben... als ik hem... in der tijd ook zoo aan zijn armen had opgesjord, en hem had gezegd: als je nu rustig blijft... als je nu rustig blijft... I|thought|of|the|face|that|your|grandfather|would|pulled|have|if|I|him|at|the|time|also|so|by|his|arms|had|yanked|and|him|had|said|if|you|now|calm|stays||||| - I thought... about the face... that your grandpa would have made... if I had also pulled him up by his arms back then, and told him: if you stay calm now... if you stay calm now...

Addy begreep dadelijk, gevoelig voor humor; hij zag het voor zich... grootpapa, deftig, al oud, en papa, een jongen als hij... en dan papa zeggen: als je nu rustig blijft, dan mag je zoo blijven liggen... En beiden proestten zij het uit, over elkaâr, Addy niet kunnende uitlachen, maar van louter dolheid de beenen opzettend, bijna staande op zijn hoofd - zoodat Van der Welcke met zijn hoofd laag viel, achterover... Addy|understood|immediately|sensitive|to|humor|he|saw|it|before|himself|grandpa|dignified|already|old|and|dad|a|boy|like|him|and|then|dad|saying|if|you|now|calm|stays|then|may|you|so|remain|lying|And|both|burst|they|it|out|over|each other|Addy|not|able|to laugh at|but|from|pure|silliness|the||raising|almost|standing|on|his|head|so that|Van|the|Welcke|with|his|head|low|fell|backward Addy immediately understood, sensitive to humor; he pictured it... grandpa, dignified, already old, and dad, a boy like him... and then dad saying: if you stay calm now, you can stay lying like that... And they both burst out laughing, over each other, Addy unable to laugh out loud, but in sheer madness lifting his legs, almost standing on his head - so that Van der Welcke fell back with his head low...

Van der Welcke sloot zalig de oogen. Van|the|Welcke|closed|blissfully|the|eyes Van der Welcke blissfully closed his eyes. De zomerlucht wademde, de dennengeur stoofde, de naalden glinsterden en geurden. The|summer air|breathed|the|pine scent|wafted|the|needles|sparkled|and|smelled The summer air wafted, the scent of pine wafted, the needles shimmered and smelled. En Van der Welcke, met het hoofd op den schoot van zijn zoon, sliep in. And|of|the|Welcke|with|the|head|on|the|lap|of|his|son|slept|in And Van der Welcke, with his head on his son's lap, fell asleep.

- Goeie, ouwe vader, dacht Addy, en hij streek met zijn hand over zijn vaders ronden kroezekop. good|old|father|thought|Addy|and|he|stroked|with|his||||father's|round|curly head - Good, old father, thought Addy, as he stroked his hand over his father's round curly head.

Hij zag op hem neêr, terwijl hij, om zijn vader te laten slapen, onbewegelijk zitten bleef, den rug tegen een boom. He|saw|down|him|down|while|he|to|his|father|to|let|sleep||sitting|remained|the|back|against|a|tree He looked down at him, while he remained motionless sitting, with his back against a tree, to let his father sleep. Hij zag op hem neêr... goeie, ouwe vader... Maar, hij was niet oud, die vader... Hij was jong... Het was eensklaps of Addy het zag, voor het eerst. He|saw|down|him|down|good|old|father|But|he|was|not|old|that|father|He|was|young|It|was|suddenly|or|Addy|it|saw|for|it|first He looked down at him... good, old father... But he was not old, that father... He was young... Suddenly it was as if Addy saw it, for the first time. Hij was jong... En hij dacht, zoo vreemd toch, als je kind bent, soms, iedereen noem je maar oud: oma Van Lowe, en grootpapa en grootmama Van der Welcke waren oud, en oom Ruyvenaer en tante, die waren oud, en heel, heel oud... mummies van oudheid, waren de twee oude tantes, tante Rien, tante Tien... Maar papa, papa was jong... Papa was een paar jaar ouder dan oom Paul, en die deed altijd als een jongmensch, als een fatje, met zijn mooie jasjes en prachtige dassen... En papa zag er jonger uit dan oom Paul. He|was|young|And|he|thought|so|strange|after all|when|you|child|are|sometimes|everyone|you call|you|just|old|grandma|of|Lowe|and|grandpa|and|grandma|of|the|Welcke|were|old|and|uncle|Ruyvenaer|and|aunt|they|were|old|and|very|very|old|mummies|of|antiquity|were|the|two|old|aunts|aunt|Rien|aunt|Tien|But|dad|dad|was|young|Dad|was|a|few|years|older|than|uncle|Paul|and|he|acted|always|like|a|young man|like|a|dandy|with|his|nice|jackets|and|beautiful|ties|And|dad|looked|there|younger|out|than|uncle|Paul He was young... And he thought, how strange it is, when you are a child, sometimes, you call everyone old: grandma Van Lowe, and grandpa and grandma Van der Welcke were old, and uncle Ruyvenaer and aunt, they were old, and very, very old... mummies of antiquity, were the two old aunts, aunt Rien, aunt Tien... But dad, dad was young... Dad was a few years older than uncle Paul, and he always acted like a young man, like a dandy, with his nice jackets and beautiful ties... And dad looked younger than uncle Paul. Papa zag er jonger uit... Terwijl zijn vader nu sliep, boog hij zich over hem heen... Hij sliep, hij lag kalm in Addy's schoot, het gezicht driekwart gekeerd. Dad|looked|there|younger|out|While|his|father|now|slept|bent|he|himself|over|him|down|He|slept||lay|calmly|in|Addy's|lap|the|face|three-quarters|turned Dad looked younger... While his father was now sleeping, he leaned over him... He was sleeping, lying calmly in Addy's lap, his face turned three-quarters. En Addy, als voor het eerst ziende, dat papa jong was, bestudeerde zijn gelaat... O, wat was hij toch jong, papa, hij was jonger dan mama. And|Addy|when|for|it|first|seeing|that|dad|young|was|studied|his|face|Oh|how|was|he|indeed|young|dad|he|was|younger|than|mom And Addy, as if seeing for the first time that dad was young, studied his face... Oh, how young he was, dad, he was younger than mom. Hij zag er veel jonger uit; hij zag er uit als een oudere broêr van hem, Addy, bijna... Zijn haar, op den schedel even wat dunner, was nog heelemaal bruin, zacht, kort, kroesbruin, kort geknipt, gemilli- meterd, maar toch altijd even kroezend, zooals ook bij hem... Zijn voor-hoofd was blank, als van een beeld, zonder een rimpel, wit gebleven onder den klep van zijn fietspet, en zijn wangen, blauw gestippeld door het scheren, waren verbrand met een frische kleur... Jong waren zijn oogleden, die nu sloten over de oogen; jong die rechte neus, die mond met den kleine, vollen kroessnor er boven... Jong was zijn lichaam, en jong over Addy's knieën heen, lagen zijn handen, klein, breed, en fijn, met de nagels verzorgd... Addy keek naar zijn eigen nagels, jongensnagels, kort gescheurd eerder dan geknipt. He|looked|there|much|younger|out|he|looked|there|out|like|an|older|brother|of|him|Addy|almost|His|hair|on|the|skull|just|a little|thinner|was|still|completely|brown|soft|short|curly brown|short|cut|gemi|measured|but|still|always|just as|curly|as|also|by|him|His|||was|clear|like|of|a|statue|without|a|wrinkle|white|remained|under|the|brim|of|his|cycling cap|and|his|cheeks|blue|dotted|by|the|shaving|were|burned|with|a|fresh|color|Young|were|his|eyelids|which|now||over|the|eyes|young|that|straight|nose|that|mouth|with|the|small|full|curly mustache|there|above|Young|was|his|body|and|young|over|Addy's|knees|on|lay|his|hands|small|broad|and|fine|with|the|nails|cared for|Addy|looked|at|his|own|nails|boy's nails|short|torn|earlier|than|cut He looked much younger; he looked like an older brother to him, Addy, almost... His hair, a little thinner on the scalp, was still completely brown, soft, short, curly brown, cut short, milimetered, but still always slightly curly, just like his... His forehead was smooth, like a statue, without a wrinkle, remaining white under the brim of his cycling cap, and his cheeks, blue speckled from shaving, were sunburned with a fresh color... Young were his eyelids, which now closed over his eyes; young was that straight nose, that mouth with the small, full curly mustache above it... Young was his body, and young over Addy's knees lay his hands, small, broad, and fine, with well-groomed nails... Addy looked at his own nails, boy's nails, short torn rather than cut. Hoe vreemd, dat papa zoo jong was! How|strange|that|dad|so|young|was How strange that dad was so young! Hij zag het voor het eerst. He|saw|it|for|the|first He saw it for the first time. En voor het eerst voelde hij zichzelven als ouder geworden, niet heelemaal kind meer, een jongen nog, maar al gegroeid tot jonge man, al was hij maar veertien jaar... Ja, als kind, als heusch kind, zag je alle oudere menschen maar oud... Nu, hij verwonderde zich. And|for|the|first|felt|he|himself|as|older|become|not|completely|child|more|a|boy|still|but|already|grown|into|young|man|although|was|he|only|fourteen|years|Yes|as|child|as|real|child|saw|you|all|older|people|but|old|Now|he|wondered|himself And for the first time, he felt himself becoming older, not quite a child anymore, still a boy, but already grown into a young man, even though he was only fourteen years old... Yes, as a child, as a real child, you saw all older people as just old... Now, he was amazed. Wat was papa jong... en mama, wat was ze veel ouder dan hij. What|was|dad|young|and|mom|how|was|she|much|older|than|he How young dad was... and mom, how much older she was than him. Zij had wel een jong gezicht, maar zij had grijs haar, zij was drie-en-veertig... Papa... hij kon zich hem voorstellen naast een heele jonge vrouw, een meisje, zooals de nichtjes bijna, Louise of Emilie, of Floortje... Met zoo een vrouw zoû papa een goed paar zijn. She|had|indeed|a|young|face|but|she|had|gray|hair|she|was||||Dad|he|could|himself|him|imagine|next to|a|very|young|woman|a|girl||the|little cousins|almost|Louise|or|Emilie|or|Floortje|With|such|a|woman|would|dad|a|good|match|be She had a young face, but she had gray hair, she was forty-three... Dad... he could imagine him next to a very young woman, a girl, like the cousins almost, Louise or Emilie, or Floortje... With such a woman, dad would make a good couple. Wat was hij jong, wat was hij jong... Als een kind, nu sliep hij op zijn, Addy's, buik met een rustige ademhaling... Die goeie, ouwe vader... Neen, heelemaal niet oud. What|was|he|young|how much|was|he|young|Like|a|child|now|slept|he|on|his|Addy's|stomach|with|a|calm|breathing|That|good|old|father|No|at all|not|old How young he was, how young he was... Like a child, now he slept on his, Addy's, stomach with a calm breath... That good, old father... No, not old at all. Zoo jong als een broêr, als een vriend, als een kameraad... Zoo jolig ook, en zoo dol soms... Dan in eens poogde hij vaderlijk te doen! So|young|as|a|brother|as|a|friend|as|a|comrade|So|cheerful|also|and|so|silly|sometimes|Then|in|once|tried|he|fatherly|to|act So young as a brother, as a friend, as a comrade... So cheerful too, and so crazy sometimes... Then suddenly he tried to act fatherly! Goeie vader! Good|father Good father! - Addy lachte - dat ging hem heelemaal niet goed af! Addy|laughed|that|went|him|at all|not|well|easily - Addy laughed - that did not suit him at all!

Hij hield van hem zoo, zoo jong, zoo vriend, zoo kameraad, zoo broêr... Mama was zijn moeder, altijd, ook al vrijde hij wel eens met mama - papa was geen papa - papa was zijn vriend, zijn broêr. He|loved|of|him|so|so|young|so|friend|so|comrade|so|brother|Mama|was|his|mother|always|also|ever|made love|he|sometimes|once|with|mama|papa|was|no|father|papa|was|his|friend|his|brother He loved him so, so young, so friend, so comrade, so brother... Mom was his mother, always, even though he sometimes flirted with mom - dad was not a dad - dad was his friend, his brother. Maar jong als papa was... vreemd was het toch - vond Addy - dat papa zoo vaak hem gezegd had: mijn leven is geknakt, mijn carrière is gebroken... Waarom was dat? But|young|when|dad|was|strange|was|it|nevertheless|found|Addy|that|dad|so|often|him|had said|had|my|life|is|shattered|my|career|is|broken|Why|was|that But as young as dad was... it was strange - Addy thought - that dad had so often told him: my life is shattered, my career is broken... Why was that? Was dat alleen omdat papa uit de diplomatie had moeten gaan, toen hij nog heel jong was en getrouwd was met mama? Was|that|only|because|dad|from|the|diplomacy|had|to have|go|when|he|still|very|young|was|and|married|was|to|mom Was it only because dad had to leave diplomacy when he was still very young and married to mom? Maar zijn jong, helder verstand, van redelijk, vroeg bevattelijk kind, kon dit niet bevatten, en... eensklaps - als het dan zoo waarlijk was, als papa het hem verklaard had - zijn leven geknakt, zijn carrière gebroken, dan vond Addy dat niet goed, keurde het af, vond het zwak in papa, zwak, ziekelijk bijna, ziekelijk... Hoe was het mogelijk, dat papa sedert dien dag, dat hij zijn ontslag genomen had, nooit iets anders had gedaan, dan geklaagd over die gebroken carrière, ze mama of stilzwijgend, of met woorden, had verweten, en in Brussel alleen wat had kunnen scharrelen in wijn en assuranties, terwijl er zooveel was, - het leven - de wereld... de heele wereld... open... open voor hem! But|his|young|clear|mind|of|reasonably|early|comprehending|child|could|this|not|comprehend|and|suddenly|if|it|then|so|truly|was|if|dad|it|him|explained|had|his|life|broken|his|career|broken|then|found|Addy|that|not|good|approved|it|off|found|it|weak|in|dad|weak|sickly|almost|sickly|How|was|it|possible|that|dad|since|that|day|that|he|his|resignation|taken|had|never|anything|else|had|done|than|complained|about|that|broken|career|they|mom|or|silently|or|with|words|had|blamed|and|in|Brussels|only|what|had|been able to|scrounge|in|wine|and|insurance|while|there||was|it|life|the|world|the|whole|world|open|open|for|him But his young, bright mind, of a reasonable, early perceptive child, could not grasp this, and... suddenly - if it was truly so, if dad had explained it to him - his life shattered, his career broken, then Addy did not think that was good, disapproved of it, found it weak in dad, weak, almost sickly, sickly... How was it possible that since that day, when he had resigned, dad had done nothing but complain about that broken career, reproaching mom either silently or with words, and in Brussels could only scrounge around in wine and insurance, while there was so much - life - the world... the whole world... open... open to him! En hem, het kind zelve, was het of wijde verschieten voor hem openweken, die hij alleen nog maar raadde als een droom van toekomst, die hij alleen nog maar voelde, dat er waren, dat er bestonden voor ieder, voor ieder, die jong was, en sterk, en gezond, en verstandig... Maar terwijl hij zoo zich verwonderde, zoo afkeurde in zichzelven... zoo zwak, waarom zoo zwak?... And|him|the|child|itself|was|it|whether|wide|horizons|before|him|opening up|which|he|only|still|but|guessed|like|a|dream|of|future|which|he|only|still|but|felt|that|there|were|that|there|existed|for||||who|young|was|and|strong|and|healthy|and|intelligent|But|while|he|so|himself|wondered|so|disapproved|in|himself|so|weak|why|so|weak And for him, the child himself, it was as if wide expanses opened up before him, which he only guessed at as a dream of the future, which he only felt existed, that there were, that they existed for everyone, for everyone who was young, and strong, and healthy, and wise... But while he marveled like this, while he disapproved of himself... so weak, why so weak?... voelde hij iets als een zacht, liefdevol medelijden door die verwondering heen en die afkeuring - en een behoefte als om nog meer te houden met heel zijn hart van dien vader, die zoo jong, zoo gezond en... zoo zwak was... Zijn jongenshand legde zich zacht op het kroezehaar van dien vader, streelde het bijna zacht, terwijl die vader sliep, en met een soort van verteedering dacht het kind: hoe ben je zoo... hoe kan je zoo zijn... waarom heb je je nooit opgericht... uit die zwakte... flinker - fermer... arme, arme vader... En het was vreemd maar terwijl hij afkeurde, voelde hij zijne liefde sterker - als de liefde van een, die sterker is, toegaat tot een zwakkere, mindere, naarmate de eerste sterker zich voelt, de andere zich toont zwakker... naarmate in den eerste onbewust zich ontwikkelt de neiging te beschermen, te steunen. felt|he|something|like|a|soft|loving|pity|through|that|wonder|through|and|that|disapproval|and|a|need|like|to|even|more|to|love|with|whole|his|heart|of|that|father|who|so|young|so|healthy|and|so|weak|was|His|boy's hand|placed|himself|softly|on|the|curly hair|of|that|father|stroked|it|almost|softly|while|that|father|slept|and|with|a|kind|of|tenderness|thought|it|child|how|are|you|so|how|can|you|so|be|why|have|you|you|never|risen|from|that|weakness|stronger|firmer|poor|poor|father|And|it|was|strange|but|while|he|disapproved|felt|he|his|love|stronger|like|the|love|of|a|who|stronger|is|approaches|to|a|weaker|lesser|as|the|first|stronger|himself|feels|the|other|himself|shows|weaker|as|in|the|first|unconsciously|himself|develops|the|tendency|to|protect|to|support he felt something like a soft, loving compassion through that wonder and that disapproval - and a need to love even more with all his heart that father, who was so young, so healthy and... so weak... His boyish hand gently rested on the curly hair of that father, almost stroking it softly, while that father slept, and with a kind of tenderness the child thought: how are you so... how can you be like this... why have you never stood up... out of that weakness... braver - firmer... poor, poor father... And it was strange but while he disapproved, he felt his love stronger - like the love of one who is stronger, approaching a weaker, lesser one, as the first feels stronger, the other shows themselves weaker... as in the first unconsciously develops the tendency to protect, to support. En nu bleef hij doodstil, meenende, dat hij papa waarlijk te veel had afgebeuld, want zij hadden een dollen rit dien morgen gedaan, als dronken van de gladde lengte der wegen, als bezwijmeld van overmatige snelheid. And|now|remained|he|dead still|believing|that|he|dad|truly|too|much|had|exhausted|for|they|had|a|crazy|ride|that|morning|done|as|drunk|from|the|smooth|length|of the|roads|as|dazed|from|excessive|speed And now he remained dead still, believing that he had truly exhausted papa too much, for they had taken a wild ride that morning, as if drunk from the smooth length of the roads, as if fainting from excessive speed.

Doodstil bleef hij, als was hij zelve een vader, die zijn moê kind liet in de armen slapen. Dead still|remained|he|as|was|he|himself|a|father|who|his|weary|child|let|in|the|arms|sleep He remained dead still, as if he himself were a father, letting his weary child sleep in his arms. En terwijl hij turen bleef op dat jonge vadergezicht, dat witte voorhoofd met de scherpe streep gescheiden van de scheergestippelde gebruinde wangen, dwaalden door zijne peinzing heen de nieuwe gedachten, als vogels, die leeren vliegen, naar de verschieten die openweken, naar de toekomsten, die hij alleen nog maar raadde omdat de wereld zoo wijd, en het leven zoo groot was... al kenden zij, de nog maar zwakjes fladderende gedachten, die wereld en dat leven niet - dwaalden ze rond, wijd rond en terug weêr naar haar nest, waar zij, de nieuwe gedachten, vonden haar rust rondom die grootste en sterkste en zichzelve het meest bewuste: die was om de liefde voor den vader zoo jong, dat hij als een broêr, en zoo zwak, dat hij als een kind was. And|while|he|staring|kept|at|that|young|fatherly face|that|white|forehead|with|the||line|separated|from|the|shaving-stippled||cheeks|wandered|through|his|pondering|through|the|new|thoughts|like|birds|that|learn|to fly|to|the|horizons|that|opened up|to|the|futures|that|he|only|still|but|guessed|because|the|world|so|wide|and|the|life|so|great|was|although|knew|they|the|still|but|weakly|fluttering|thoughts|that|world|and|that|life|not|wandered|they|around|wide|around|and|back|again|to|their|nest|where|they|the|new|thoughts|found|their|rest|around|that|greatest|and|strongest|and|themselves|the|most|aware|that|was|for|the|love|for|the|father|so|young|that|he|as|a|brother|and|so|weak|that|he|as|a|child|was And while he kept gazing at that young father face, that white forehead with the sharp line separated from the shaving-stippled tanned cheeks, new thoughts wandered through his pondering, like birds learning to fly, towards the horizons that opened up, towards the futures that he could only guess because the world was so vast, and life so great... even though they, the still weakly fluttering thoughts, did not know that world and that life - they wandered around, wide around and back again to their nest, where they, the new thoughts, found their rest around the greatest and strongest and most self-aware: that was for the love of the father so young, that he was like a brother, and so weak, that he was like a child.

SENT_CWT:AFkKFwvL=11.81 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=4.84 en:AFkKFwvL openai.2025-02-07 ai_request(all=92 err=0.00%) translation(all=73 err=0.00%) cwt(all=2229 err=2.11%)