Zij zetten juist nu een stap vooruit
Het coronavirus brengt Nederland in sluimerstand.
Bijna iedereen werkt thuis, maar dat geldt niet voor deze mensen...
...die juist nu onmisbaar zijn.
Wij volgden ze in hun werk en vroegen ze om te vloggen...
...over wat de uitbraak persoonlijk met ze doet.
Als je zou zien wat wij zien...
...dan begrijp je onze zorgen wel denk ik.
Mijn vader is al een week lang ziek, die heeft al een week lang koorts...
...ik kan mijn vader niet steunen. Ik kan nu niet bij hem zijn.
Stel je voor het is mijn familie, of mijn kind dat daar ligt...
...en ik mag de laatste verzorging niet meer doen.
Ik werk nu 9 jaar op de ambulance.
Wat ik leuk vind aan mijn werk is dat aandacht heb voor de patiënt.
En wat je nu merkt is dat we geen familie mee kunnen nemen...
...en dat die mensen helemaal alleen zijn.
Ja, wij zijn er bij, maar we zijn volledig in pak.
We kunnen niet even een arm om de schouder doen...
...je kunt eigenlijk niks.
Dat is heel verdrietig af en toe.
Sinds vorige week zijn wij op de lijst bijgeschreven voor vitale beroepen.
Wat ik ook meer dan terecht vind...
...want juist in deze tijd hebben wij het drukker dan ooit.
Zeker nu merk je dat je een stap vooruit zet, waar mensen een stap terug zetten.
En nu moet je eigenlijk wel meer stappen vooruit zetten...
...in een situatie waar het gaat om het coronavirus.
Dus daarin merk ik wel dat mijn werk nu anders is.
We krijgen heel veel covid-verdachte patiënten binnen.
Soms ook heel ernstig zieke mensen.
Waar we zelfs hier op de spoedeisende hulp al een afweging moeten maken...
...of ze aan een beademingsmachine moeten.
De spoedeisende hulp en de IC's stromen vol met coronapatiënten.
Veel van hen worden daar naartoe gebracht met de ambulance...
...waardoor ook daar de werkdruk stijgt.
We hebben pieken waarop het allemaal wat spannender wordt.
Als we een rit krijgen en het betreft mogelijk coronavirus...
...dan trekken we een heel isolatiepak aan.
Een mondkapje, een bril en een heel overall trekken we aan.
Daardoor duurt het ook langer voordat we bij de patiënt komen.
En ook dat is natuurlijk wel heel vervelend in sommige situaties.
Ik merkte voor het eerst vandaag aan mezelf dat ik...
Ja, het vreet energie dat je er continu mee bezig bent.
Op je werk omdat je continu...
...toch op je hoede bent, voorzichtig bent.
En thuis ben je bang.
Je isoleert jezelf echt, omdat je je familie niet wil besmetten.
Maar ik denk dat het voor veel mensen ook nog wel een ver-van-mijn-bed-show is.
Waar wij er wel dagelijks continu mee geconfronteerd worden.
Dan frustreert het ook wel als je ziet dat mensen het niet serieus nemen.
Als je zou zien wat wij zien...
...dan begrijp je onze zorgen wel.
Bij de islamitische uitvaart hebben ze andere zorgen.
Veel moslims willen begraven worden in het land van herkomst... maar door coronamaatregelen kan dit niet.
...maar door coronamaatregelen kan dit niet.
In de meeste landen zijn de grenzen nu gesloten...
...en dat betekent dat iedereen noodgedwongen in Nederland begraven dient te worden.
Mensen waren eigenlijk heel erg in paniek...
...we kregen heel veel telefoontjes van familieleden...
...veel moslims van de eerste en tweede generatie...
...die hebben een band met het land waar ze oorspronkelijk vandaan komen...
...en die willen graag begraven worden in dat land, dicht bij hun familieleden.
Dit is nodig voor als onze chauffeur corona-overledenen thuis moet ophalen...
...of uit een verpleegtehuis of uit een hospice.
De nabestaanden kunnen er natuurlijk van schrikken....
...en daarom vertellen we tijdens het eerste contact al dat onze chauffeur...
...in deze beschermende kleding de overledene op komt halen.
Ondertussen moet de politie op pad om te handhaven op het houden van anderhalve meter afstand.
Wij hebben net een melding gehad van een groepje jeugd...
...die zouden op een trapje heel dichtbij elkaar zitten en dat is natuurlijk niet wat wij willen zien...
...dus wij gaan ernaartoe en gaan met ze in gesprek.
Hallo, heren.
Denk er wel even aan, want jullie zitten nu naast elkaar en hou even die afstand...
...zeker als jullie met zoveel mensen zijn.
Ben verstandig. Ja.
Nu voelt het echt alsof ik politieagent moet spelen...
...en dat ben ik natuurlijk, maar dan voelt het eigenlijk alsof je mensen in hun vrijheid moet gaan beperken...
...en weg moet gaan sturen. En dat voelt tegenstrijdig, maar het is wel nodig, blijkt maar weer.
Hé, houd het rustig heren. Doei hè.
Maar privé met mij gewoon als persoon, niet alleen als politieagent, doet het ook heel veel.
Mijn vader is zelf ziek, die heeft al een week lang koorts en ze weten niet waar het precies aan ligt...
...maar ze kunnen ook niet uitsluiten dat het geen corona is.
...en dat is voor mij best wel heftig, want...
...ik kan mijn vader niet steunen, ik kan niet bij hem zijn en die schouder bieden die ik eigenlijk zou willen.
Op straat is het rustig en ook op de spoedeisende hulp komen minder mensen binnen.
Maar, hoe komt dat en wat zijn daar de gevolgen van?
We merken echt dat het aantal andere patiënten, met andere niet covid-gerelateerde klachten...
...heel hard is teruggelopen.
Dus dat is wel een vraag waar wij over nadenken...
...wat speelt hier nu, is de patiënt bang?
Durft-ie niet naar het ziekenhuis te komen uit angst, 'oh, dadelijk loop ik daar covid op'...
...of speelt daar dat ze de zorg willen ontzien?
Ja, dat is wel verontrustend.
Ik heb er één dienst drie achter elkaar gehad...
...en ja, dat is zwaar, dan ben je per patiënt twee uur bezig...
...inclusief schoonmaken van de auto en dergelijken.
Dus daar ben je eigenlijk zes uur achter elkaar mee bezig, waarvan zeker vier uur in zo'n pak.
En dat is heel erg warm en heel erg pittig.
Aisha laat ons de traditionele islamitische wassing zien...
...in dit geval niet met een echte dode.
Normaal gezien help ik familieleden met de rituele wassing...
...er kan daarna uitgebreid afscheid genomen worden...
...en nu tijdens de coronacrisis kan dat dus niet...
...en dat is een hele verdrietige situatie.
Voor mij is dat heel erg moeilijk, want ik krijg persoonlijk het gevoel dat ik de laatste kans op afscheid...
...bij iemand wegneem.
En dat wil ik helemaal niet doen, maar dat moet ik doen voor iedereens veiligheid...
...maar dat heeft echt een heel erge impact.
Als ik bedenk: wat als het mijn... Stel je voor, het is mijn familie of mijn kind dat daar ligt...
...en ik mag die laatste verzorging niet meer doen...
...en ik mag niet... Ik word er niet echt bij betrokken.
Dat is gewoon heel erg lastig en heel erg...
...heel erg verdrietig.
Vorige week had ik dus een reeks van acht dagen werken, één dag thuis...
...ik had de radio en tv aan en ik dacht zelf ook: wat gebeurt er allemaal?
Ik wil nu weer terug naar m'n werk, ik moet naar m'n werk, ik ben daar nodig.
We hebben een melding, ik weet niet of je het hebt meegekregen.
Over het algemeen krijgen we als politie wel complimenten voor ons werk dat we doen...
...want wij zijn er toch maar, wij moeten ook alles draaiende houden.
En dat doet mij heel goed. Dat ik dan toch die complimenten krijg van: fijn dat je er bent, ik ben echt trots dat je...
...dat je toch die stap naar voren zet. Die reacties krijg ik weleens en dat doet me echt wel goed.
