The Persian Language Die persische Sprache The Persian Language el idioma persa La lingua persiana Język perski

فارسی زبان رسمی ایران است و ایرانیان به این زبان با هم صحبت می کنند. فارسی تنها زبان مردم ایران نیست، بلکه در کشورهای تاجیکستان و افغانستان هم زبان رسمی است. Persian is not only the language of the Iranian people, but also the official language of Tajikistan and Afghanistan. بسیاری از مردم هند و پاکستان نیز در گذشته به این زبان حرف می زدند. Many Indians and Pakistanis also spoke this language in the past.

در ایران، مردم شهرها و روستاهای مختلف زبان فارسی را با لهجۀ خاص خودشان حرف می زنند. In Iran, people in different cities and villages speak Persian with their own accent. رایج ترین لهجۀ فارسی، لهجۀ تهرانی است، امّا به جز آن، لهجه های معروف دیگری مانند اصفهانی، شیرازی، یزدی، مشهدی و غیره نیز وجود دارد. The most common Persian dialect is Tehrani dialect, but besides that, there are other famous dialects such as Isfahani, Shirazi, Yazdi, Mashhadi and so on. گونۀ معیار و استاندارد این زبان در آموزش، اخبار، روزنامه ها و مکاتبات اداری استفاده می شود. The standard of this language is used in education, news, newspapers and administrative correspondence.

در طول تاریخ این زبان دچار تغییرات زیادی شده است و در دوره های مختلف تاریخی تحتِ تاثیر قدرت ها و زبان های مختلف قرار گرفته است. Throughout history, this language has undergone many changes and has been influenced by different powers and languages in different historical periods. زبان فارسی امروز بازماندۀ زبان فارسی باستان است که در زمان هخامنشیان وجود داشت و به خط میخی بود و سپس به فارسی میانه تغییر پیدا کرد که به خط پهلوی نوشته می شد. Today Persian language is a remnant of the ancient Persian language that existed during the Achaemenid period and was in cuneiform and then changed to Middle Persian which was written in Pahlavi script. زبان فارسی میانه بعد از اسلام به زبان فارسی نو و امروزی تغییر یافت. Middle Persian changed its language to modern Persian after Islam.

الفبای زبان فارسی نو برگرفته از الفبای عربی است و 32 حرف دارد و آن را از راست به چپ می نویسند. The new Persian alphabet is derived from the Arabic alphabet and has 32 letters and is written from right to left. عمر این خط بیش از هزار و صد سال است و زیبا نوشتن آن یکی از هنرهای ایرانی است که خوش نویسی نام دارد. The lifespan of this line is more than one thousand and one hundred years and its beautiful writing is one of the Iranian arts called calligraphy.

در طول تاریخ، تلاش های فراوانی برای زنده نگه داشتن زبان فارسی انجام شده است. Throughout history, many efforts have been made to keep the Persian language alive. نویسندگان و شاعران ایرانی و غیر ایرانی بسیاری به این زبان کتاب نوشته اند و شعر سروده اند و در نتیجۀ این تلاش ها امروزه زبان فارسی از ادبیات غنی برخوردار است. Many Iranian and non-Iranian writers and poets have written books and poems in this language, and as a result of these efforts, the Persian language has a rich literature today. این شاعران و نویسندگان در دنیا مشهورند. These poets and writers are famous in the world. شاهنامۀ فردوسی، مثنوی مولوی، گلستان و بوستان سعدی، رباعیات خیّام، دیوان حافظ، و کلیله و دمنه از معروف ترین آثار ادبی فارسی هستند. Shahnameh of Ferdowsi, Masnavi of Rumi, Golestan and Bustan Saadi, quatrains of Khayyam, Divan of Hafez, and Kelileh and Demneh are among the most famous Persian literary works.