×

Vi använder kakor för att göra LingQ bättre. Genom att besöka sajten, godkänner du vår cookie-policy.


image

Coelho - Ο αλχημιστής (AudioBookWorms), 6. Μέρος δεύτερο

6. Μέρος δεύτερο

Το ΚΑΡΑΒΑΝΙ άρχισε να προχωρά ακολουθώντας την κατεύθυνση του λεβάντε. Ταξίδευαν το πρωί, σταματούσαν όταν ο ήλιος μεσουρανούσε και ξεκινούσαν πάλι όταν άρχιζε να δύει. Το αγόρι μιλούσε ελάχιστα με τον Άγγλο, που ήταν απασχολημένος τον περισσότερο χρόνο με τα βιβλία του.

Άρχισε λοιπόν να παρατηρεί σιωπηλά την πορεία των ζώων και των ανθρώπων στην έρημο. Τώρα ήταν όλα πολύ διαφορετικά από τη μέρα που είχαν ξεκινήσει: εκείνη τη μέρα, το πανδαιμόνιο και οι φωνές, τα κλάματα των παιδιών και το χλιμίντρισμα των ζώων ανακατεύονταν με τις νευρικές διαταγές των οδηγών και των εμπόρων.

Στην έρημο όμως υπήρχε μόνο ο αιώνιος άνεμος, η σιωπή και οι οπλές των ζώων. Ακόμη και οι οδηγοί κουβέντιαζαν ελάχιστα μεταξύ τους.

- Έχω διασχίσει αυτή την άμμο πολλές φορές, είπε ένας καμηλιέρης κάποια νύχτα. Αλλά η έρημος είναι τόσο μεγάλη, οι ορίζοντες της τόσο μακρινοί, που αισθανόμαστε μικροί και παραμένουμε σιωπηλοί.

Το αγόρι κατάλαβε τι εννοούσε ο καμηλιέρης, παρόλο που μέχρι τότε δεν είχε βρεθεί σε καμιά έρημο. Όποτε κοιτούσε τη θάλασσα ή τη φωτιά, μπορούσε να παραμείνει ώρες σιωπηλός, χωρίς σκέψεις, βυθισμένος στην απεραντοσύνη και τη δύναμη των στοιχείων της φύσης.

«Έμαθα από τα πρόβατα κι έμαθα από τα κρύσταλλα», σκέφτηκε. «Μπορώ επίσης να μάθω κι από την έρημο. Μου φαίνεται πιο ηλικιωμένη και πιο σοφή».

Ο άνεμος δε σταματούσε ποτέ να φυσάει. Το αγόρι θυμήθηκε εκείνη τη μέρα που ένιωσε τον ίδιο άνεμο, όταν καθόταν στο φρούριο στην Ταρίφα. Ίσως να χαϊδεύει τώρα το μαλλί των προβάτων του, που διέσχιζαν ψάχνοντας τροφή και νερό στις πεδιάδες της Ανδαλουσίας.

«Δεν είναι πια δικά μου τα πρόβατα», είπε στον εαυτό του, χωρίς νοσταλγία. «Συνήθισαν μάλλον έναν άλλο βοσκό και με ξέχασαν. Καλό κι αυτό. Όποιος είναι συνηθισμένος στα ταξίδια, όπως τα πρόβατα, ξέρει πάντα ότι κάποια μέρα φτάνει η στιγμή που θα φύγει».

Θυμήθηκε μετά την κόρη του εμπόρου και ένιωσε σίγουρος ότι θα είχε κιόλας παντρευτεί. Ποιος ξέρει, μ' ένα μικροπωλητή ποπ κορν ή μ' ένα βοσκό που ήξερε κι εκείνος να διαβάζει και να διηγείται φανταστικές ιστορίες; Στο κάτω κάτω, δεν ήταν ο μοναδικός. Αλλά το προαίσθημά του τον προβλημάτισε: είχε αρχίσει να μαθαίνει την παγκόσμια γλώσσα, που γνωρίζει το παρελθόν και το μέλλον όλων των ανθρώπων; «Προαισθήματα», έλεγε συχνά η μητέρα του. Το αγόρι άρχισε να καταλαβαίνει ότι τα προαισθήματα ήταν οι γρήγορες βουτιές της ψυχής σ' αυτό το παγκόσμιο στρώμα ζωής, όπου οι ιστορίες όλων των ανθρώπων αλληλοσυνδέονται και μπορούμε να μάθουμε τα πάντα, γιατί τα πάντα είναι γραμμένα.

- Μακτούμπ, είπε το αγόρι, καθώς θυμήθηκε τον έμπορο κρυστάλλων.

Σε άλλα σημεία της ερήμου υπήρχε άμμος και σε άλλα το έδαφος ήταν πετρώδες. Όταν το καραβάνι συναντούσε πετρώδες έδαφος, το παρέκαμπτε. Όταν όμως συναντούσε ένα βράχο, έπρεπε να κάνει μια μεγάλη παράκαμψη. Όταν η άμμος ήταν υπερβολικά λεπτή για τις οπλές των καμηλών, έψαχνε για ένα μέρος με πιο στέρεη άμμο. Μερικές φορές το έδαφος ήταν στρωμένο με αλάτι, στο σημείο όπου κάποτε υπήρχε μια λίμνη. Τότε τα ζώα δυσανασχετούσαν και οι καμηλιέρηδες κατέβαιναν και τα βοηθούσαν. Κουβαλούσαν οι ίδιοι το φορτίο τους στους ώμους, περνούσαν το δύσκολο έδαφος και ξαναφόρτωναν τα ζώα. Όταν κάποιος οδηγός αρρώσταινε ή πέθαινε, οι καμηλιέρηδες έβγαζαν με κλήρο έναν καινούριο οδηγό.

Για όλα αυτά όμως υπήρχε ένας σκοπός: δεν είχαν σημασία οι παρακάμψεις που έκανε αναγκαστικά, το καραβάνι έπρεπε να φτάσει στο στόχο του. Όταν ξεπερνούσε τα εμπόδια, στρεφόταν ξανά προς το άστρο που έδειχνε την τοποθεσία της όασης. Και όταν οι άνθρωποι έβλεπαν το άστρο να λάμπει το πρωί, ήξεραν ότι έδειχνε ένα μέρος με γυναίκες, νερό, χουρμάδες και φοίνικες. Μόνο ο Άγγλος δεν το καταλάβαινε, καθώς ήταν βυθισμένος τον περισσότερο χρόνο στα βιβλία του.

Και το αγόρι είχε ένα βιβλίο, το οποίο είχε προσπαθήσει να διαβάσει τις πρώτες μέρες του ταξιδιού. Έβρισκε όμως πιο ενδιαφέρον να παρατηρεί το καραβάνι και ν' αφουγκράζεται τον άνεμο. Μόλις γνώρισε καλύτερα την καμήλα του και δέθηκε μαζί της, πέταξε το βιβλίο. Του ήταν ένα άχρηστο βάρος, αν και είχε την πρόληψη ότι κάθε φορά που άνοιγε το βιβλίο θα συναντούσε κάποιον σπουδαίο.

Τελικά έγινε φίλος με τον καμηλιέρη που ταξίδευε πάντα πλάι του. Τη νύχτα, όταν έκαναν στάση γύρω από τη φωτιά, συνήθως διηγιόταν στον καμηλιέρη τις περιπέτειές του όταν ήταν βοσκός. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας κουβέντας άρχισε κι ο άλλος να μιλάει για τη ζωή του.

- Ζούσα σ' ένα μέρος κοντά στο Κάιρο, του διηγήθηκε. Είχα το λαχανόκηπο, τα παιδιά μου και μια ζωή που θα κυλούσε ίδια ως τη μέρα του θανάτου μου. Μια χρονιά που η σοδειά ήταν καλύτερη, τραβήξαμε όλοι για τη Μέκκα κι εγώ εκπλήρωσα τη μοναδική υποχρέωση που είχε απομείνει στη ζωή μου. Θα μπορούσα να πεθάνω ήσυχος κι αυτό μ' ευχαριστούσε.

«Κάποια μέρα, η γη άρχισε να τρέμει και η στάθμη των νερών του Νείλου ανέβηκε τόσο, που το ποτάμι ξεχείλισε. Αυτό που εγώ νόμιζα ότι συμβαίνει μόνο στους άλλους συνέβη και σε μένα. Οι γείτονές μου φοβήθηκαν ότι θα χάσουν τις ελιές τους με τις πλημμύρες· η γυναίκα μου φοβήθηκε ότι τα νερά θα παρασύρουν τα παιδιά μου. Κι εγώ έτρεμα στην ιδέα ότι θα έβλεπα καταστραμμένα όσα είχα αποκτήσει.

»Δεν υπήρχε όμως καμιά διέξοδος. Η γη καταστράφηκε κι εγώ αναγκάστηκα να αναζητήσω ένα άλλο επάγγελμα. Σήμερα είμαι καμηλιέρης. Τότε όμως κατάλαβα το λόγο του Αλάχ: κανείς δε φοβάται το άγνωστο, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι ικανός να κατακτήσει ό,τι επιθυμεί κι ό,τι χρειάζεται. Το μόνο που φοβόμαστε είναι μήπως χάσουμε αυτά που έχουμε, είτε πρόκειται για τη ζωή μας είτε για τις καλλιέργειές μας. Όμως ο φόβος αυτός παύει να υπάρχει όταν καταλάβουμε ότι η ιστορία μας και η ιστορία του κόσμου γράφτηκε από το ίδιο Χέρι.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ τα καραβάνια συναντιούνταν μεταξύ τους όταν στάθμευαν για τη νύχτα. Το ένα είχε κάτι που το άλλο χρειαζόταν, σαν πραγματικά όλα να είχαν γραφτεί από το ίδιο χέρι. Οι καμηλιέρηδες αντάλλαζαν πληροφορίες για τις ανεμοθύελλες και συγκεντρώνονταν γύρω από τη φωτιά λέγοντας ιστορίες της ερήμου.

Άλλες φορές έφταναν μυστηριώδεις άντρες με καλυμμένα τα πρόσωπα τους· ήταν βεδουίνοι που κατασκόπευαν την πορεία που ακολουθούσαν τα καραβάνια. Έφερναν νέα για ληστές και ανυπότακτες φυλές. Έρχονταν σιωπηλοί κι έφευγαν το ίδιο σιωπηλοί, τυλιγμένοι στις μαύρες κελεμπίες τους, απ' όπου φαίνονταν μόνο τα μάτια.

Μια τέτοια νύχτα, ο καμηλιέρης ήρθε κοντά στη φωτιά, όπου κάθονταν το αγόρι και ο Άγγλος.

-Υπάρχουν φήμες για πόλεμο μεταξύ των φυλών, είπε ο καμηλιέρης. Και οι τρεις έμειναν σιωπηλοί. Το αγόρι παρατήρησε ότι πλανιόταν ένας αόριστος φόβος, παρόλο που κανείς δεν είχε πει λέξη. Να που για μια φορά ακόμη καταλάβαινε τη γλώσσα χωρίς λέξεις, τη Γλώσσα του Κόσμου.

Ύστερα από λίγο, ο Άγγλος ρώτησε αν υπήρχε κίνδυνος.

-Όποιος μπαίνει στην έρημο δεν μπορεί να κάνει πίσω, είπε ο καμηλιέρης. Κι όταν δεν μπορεί να κάνει πίσω, το μόνο που απομένει είναι να βρει τον καλύτερο τρόπο να προχωρήσει. Για τα υπόλοιπα φροντίζει ο Αλάχ, συμπεριλαμβανομένου και του κινδύνου.

- Πρέπει να προσέξετε περισσότερο τα καραβάνια, είπε το αγόρι στον Άγγλο μόλις έφυγε ο καμηλιέρης. Κάνουν πολλές παρακάμψεις, αλλά πορεύονται σταθερά προς το προκαθορισμένο σημείο.

- Κι εσύ έπρεπε να διαβάσεις πιο πολύ για τον κόσμο, απάντησε ο Άγγλος. Τα βιβλία είναι ίδια με τα καραβάνια.

Η ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΠΟΜΠΗ των ανθρώπων και των ζώων άρχισε πια να βαδίζει πιο γρήγορα. Εκτός από τη σιωπή κατά τη διάρκεια της μέρας, και οι νύχτες -όταν οι άνθρωποι συνήθως συγκεντρώνονταν για να κουβεντιάσουν γύρω από τη φωτιά- γίνονταν όλο και πιο σιωπηλές. Κάποια μέρα, ο αρχηγός του καραβανιού αποφάσισε ότι ούτε φωτιές δε θα άναβαν πια, για να μην τραβάνε την προσοχή.

Στο εξής, λοιπόν, οι ταξιδιώτες σχημάτιζαν έναν κύκλο με τα ζώα και κοιμόνταν όλοι στη μέση, προσπαθώντας να προφυλαχτούν από τη νυχτερινή ψύχρα. Ο αρχηγός τοποθετούσε μια ένοπλη φρουρά γύρω από τον καταυλισμό.

Μια από κείνες τις νύχτες, ο Άγγλος δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Φώναξε το αγόρι και άρχισαν τις βόλτες στους αμμόλοφους γύρω από τον καταυλισμό. Ήταν πανσέληνος και το αγόρι διηγήθηκε στον Άγγλο όλη του την ιστορία.

Ο Άγγλος γοητεύτηκε με την πρόοδο του μαγαζιού από τότε που το αγόρι είχε αρχίσει να δουλεύει εκεί.

- Αυτή είναι η κινητήρια αρχή των πάντων, είπε. Στην αλχημεία τη λένε Ψυχή του Κόσμου. Όταν επιθυμούμε κάτι μ' όλη μας την καρδιά, προσεγγίζουμε πιο πολύ την Ψυχή του Κόσμου. Είναι πάντοτε μια θετική δύναμη. Είπε επίσης ότι αυτό δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των ανθρώπων: όλα τα πράγματα πάνω στη γη έχουν ψυχή, είτε είναι ορυκτά είτε φυτά είτε ζώα είτε μια απλή σκέψη.

- Το παν, πάνω και κάτω από την επιφάνεια της γης, μεταβάλλεται, γιατί η γη είναι ζωντανό ον κι έχει μια ψυχή. Εμείς είμαστε ένα μέρος αυτής της ψυχής και σπάνια αντιλαμβανόμαστε ότι λειτουργεί πάντα προς όφελος μας. Πρέπει όμως να καταλάβεις ότι, στο μαγαζί κρυστάλλων, ακόμη και τα βάζα συνεισέφεραν στην επιτυχία σου. Το αγόρι έμεινε για λίγο σιωπηλό, κοιτάζοντας το φεγγάρι και την άσπρη άμμο.

- Έχω παρατηρήσει το καραβάνι να διασχίζει την έρημο, είπε τελικά. Εκείνο και η έρημος μιλάνε την ίδια γλώσσα, γι' αυτό και του επιτρέπει να τη διασχίσει. Ελέγχει το κάθε του βήμα, για να διαπιστώσει αν είναι τέλεια συντονισμένο μαζί της· κι αν είναι, τότε το καραβάνι θα φτάσει στην όαση. »Αν ένας από μας είχε φτάσει εδώ με πολύ θάρρος αλλά χωρίς να έχει καταλάβει αυτή τη γλώσσα, θα πέθαινε την πρώτη κιόλας μέρα.

Κοιτούσαν συνέχεια το φεγγάρι μαζί.

- Αυτή είναι η μαγεία των σημαδιών, είπε το αγόρι. Έχω παρατηρήσει πως οι οδηγοί διαβάζουν τα σημάδια της ερήμου και πως η ψυχή του καραβανιού κουβεντιάζει με την ψυχή της ερήμου. Έπειτα από λίγο ήρθε η σειρά του Άγγλου να μιλήσει.

- Πρέπει να δώσω πιο πολλή προσοχή στο καραβάνι, είπε τελικά.

- Κι εγώ πρέπει να διαβάσω τα βιβλία σου, είπε το αγόρι. Τα βιβλία ήταν πολύ παράξενα. Μιλούσαν για υδράργυρο και αλάτι, για δράκους και βασιλιάδες, αλλά το αγόρι δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτε. Στο μεταξύ, μια ιδέα φαινόταν να επαναλαμβάνεται σε όλα σχεδόν τα βιβλία: ότι όλα τα πράγματα είναι εκδηλώσεις ενός και μοναδικού πράγματος.

Σ' ένα από τα βιβλία ανακάλυψε ότι το πιο σημαντικό κείμενο της αλχημείας αποτελούνταν από μερικές μόνο γραμμές και είχε γραφτεί σε ένα απλό σμαράγδι.

- Πρόκειται για το Σμαραγδένιο Πίνακα, είπε ο Άγγλος, υπερήφανος που μπορούσε να μάθει κάτι στο αγόρι.

- Και τότε γιατί τόσο πολλά βιβλία;

- Για να καταλάβουμε αυτές τις γραμμές, απάντησε ο Άγγλος, όχι και πολύ σίγουρος για την απάντησή του. Το βιβλίο που πιο πολύ ενδιέφερε το αγόρι διηγιόταν την ιστορία των διάσημων αλχημιστών. Επρόκειτο για ανθρώπους που είχαν αφιερώσει όλη τους τη ζωή στον εξαγνισμό μετάλλων στα εργαστήρια· πίστευαν ότι, αν ένα μέταλλο έβραζε για πολλά χρόνια, στο τέλος θα ελευθερωνόταν απ' όλα τα ατομικά του συστατικά και στη θέση του θα απόμενε μόνο η Ψυχή του Κόσμου. Αυτό το μοναδικό πράγμα θα επέτρεπε στους αλχημιστές να καταλάβουν ό,τι υπήρχε πάνω στη γη, γιατί ήταν η γλώσσα επικοινωνίας των πραγμάτων. Αποκαλούσαν αυτή την ανακάλυψη Μεγάλο Έργο, αποτελούμενο από ένα υγρό μέρος και από ένα στερεό μέρος.

- Δεν αρκεί να παρατηρήσεις τους ανθρώπους και τα σημάδια για να ανακαλύψεις αυτή τη γλώσσα; ρώτησε το αγόρι.

- Έχεις τη μανία ν' απλουστεύεις τα πάντα, απάντησε ο Άγγλος νευριασμένος. Η αλχημεία είναι σοβαρή υπόθεση. Το κάθε της βήμα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις οδηγίες των δασκάλων. Το αγόρι ανακάλυψε ότι το υγρό μέρος του μεγάλου έργου ονομαζόταν ελιξήριο μακροζωίας και αυτό το ελιξήριο όχι μόνο θεράπευε όλες τις ασθένειες, αλλά προστάτευε τον αλχημιστή κι από τα γηρατειά. Όσο για το στερεό μέρος λεγόταν φιλοσοφική λίθος.

- Δεν είναι εύκολο να ανακαλύψεις τη φιλοσοφική λίθο, είπε ο Άγγλος. Οι αλχημιστές περνούσαν πολλά χρόνια στα εργαστήρια παρατηρώντας εκείνη τη φωτιά που εξάγνιζε τα μέταλλα. Τόσο πολύ παρατηρούσαν τη φωτιά, που σιγά σιγά άρχιζαν ν' αδιαφορούν για τις ματαιότητες του κόσμου. Ώσπου τελικά, μία ωραία μέρα, ανακάλυψαν ότι ο εξαγνισμός των μετάλλων εξάγνισε και τους ίδιους. Το αγόρι θυμήθηκε τον έμπορο κρυστάλλων. Είχε πει ότι καλό ήταν που είχαν ξεσκονίσει τα βάζα, γιατί και οι δυο είχαν απαλλαγεί από τις κακές σκέψεις. Ήταν όλο και περισσότερο πεπεισμένος ότι την αλχημεία μπορούσες να τη μάθεις μέρα με τη μέρα.

- Άλλωστε, είπε ο Άγγλος, η φιλοσοφική λίθος έχει μια παράξενη ιδιότητα. Ένα μικρό θρύψαλο της μπορεί να μετατρέψει μεγάλες ποσότητες μετάλλου σε χρυσάφι. Αυτή η φράση, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του αγοριού για την αλχημεία. Νόμιζε ότι, με λίγη υπομονή, θα μπορούσε να μετατρέψει τα πάντα σε χρυσάφι. Διάβασε τη βιογραφία μερικών ανθρώπων που το είχαν καταφέρει: του Ελβέτιου, του Ελιάς, του Φουλκανέλι, του Γκεμπέρ. Ήταν συναρπαστικές ιστορίες: όλοι είχαν δοθεί ολόψυχα στον προσωπικό τους μύθο. Ταξίδευαν, συναντούσαν σοφούς, έκαναν θαύματα μπροστά στους επιφυλακτικούς, κατείχαν τη φιλοσοφική λίθο και το ελιξήριο της μακροζωίας.

Όταν όμως προσπάθησε να μάθει τον τρόπο να καταφέρει το μεγάλο έργο, δεν κατάλαβε τίποτα. Όλα ήταν σχέδια, κωδικοποιημένες οδηγίες, δυσκολονόητα κείμενα.

- Γιατί εκφράζονται έτσι στρυφνά; ρώτησε τον Άγγλο κάποια νύχτα. Παρατήρησε επίσης ότι ο Άγγλος φαινόταν στενοχωρημένος, του έλειπαν τα βιβλία του.

- Για να καταλαβαίνουν μόνο όσοι έχουν το αίσθημα ευθύνης, είπε εκείνος. Για φαντάσου όλος ο κόσμος να άρχιζε να μετατρέπει το μολύβι σε χρυσάφι. Σε λίγο, το χρυσάφι δε θα είχε καμιά αξία. »Μόνο όσοι επιμένουν, μόνο όσοι εξερευνούν πολύ, μόνο αυτοί καταφέρνουν το μεγάλο έργο. Γι' αυτό βρίσκομαι μέσα σ' αυτή την έρημο. Για να συναντήσω έναν αληθινό αλχημιστή, που θα με βοηθήσει να ξεδιαλύνω τους κώδικες.

- Πότε γράφτηκαν αυτά τα βιβλία; ρώτησε το αγόρι.

- Πριν από πολλούς αιώνες.

- Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τυπογραφία, επέμεινε το αγόρι. Δεν υπήρχαν δυνατότητες να μάθουν όλοι για την αλχημεία. Τότε γιατί αυτή η τόσο παράξενη γλώσσα και όλα αυτά τα σχέδια; Ο Άγγλος δεν απάντησε. Είπε ότι εδώ και πολλές μέρες παρατηρούσε το καραβάνι και δεν είχε ανακαλύψει τίποτε το καινούριο. Το μόνο που είχε προσέξει ήταν ότι τα σχόλια για τον πόλεμο όλο και πλήθαιναν.

Ένα πρωί, το αγόρι επέστρεψε τα βιβλία στον Άγγλο.

- Λοιπόν, έμαθες πολλά πράγματα; ρώτησε ο άλλος, γεμάτος προσδοκία. Είχε ανάγκη να κουβεντιάσει με κάποιον για να διώξει το φόβο του πολέμου.

- Έμαθα ότι ο κόσμος έχει μια ψυχή και όποιος κατανοήσει αυτή την ψυχή θα καταλάβει τη γλώσσα των πραγμάτων. Έμαθα ότι πολλοί αλχημιστές βίωσαν τον Προσωπικό τους Μύθο και στο τέλος ανακάλυψαν την Ψυχή του Κόσμου, τη φιλοσοφική λίθο και το ελιξήριο της μακροζωίας. «Προπαντός, όμως, έμαθα ότι αυτά τα πράγματα είναι τόσο απλά, που μπορούν να γραφτούν σ' ένα σμαράγδι.

Ο Άγγλος απογοητεύτηκε. Τα χρόνια μελέτης, τα μαγικά σύμβολα, οι δύσκολες λέξεις, τα εργαστηριακά εργαλεία, τίποτε απ' αυτά δεν είχε εντυπωσιάσει το αγόρι. «Η ψυχή του θα είναι μάλλον πάρα πολύ πρωτόγονη, δεν είναι σε θέση να τα καταλάβει», σκέφτηκε.

Πήρε τα βιβλία του και τα φύλαξε μέσα στις βαλίτσες που κρέμονταν απ' την καμήλα.

- Γύρνα πίσω στο καραβάνι σου, είπε. Ούτε κι εγώ έμαθα τίποτε από εκείνο. Το αγόρι επέστρεψε στην παρατήρηση της σιωπής της ερήμου και της άμμου που σήκωναν τα ζώα. «Ο καθένας μαθαίνει με το δικό του τρόπο», επαναλάμβανε μέσα του. «Ο δικός του τρόπος δεν είναι ο δικός μου και ο δικός μου δεν είναι ο δικός του. Και οι δυο όμως ψάχνουμε για τον Προσωπικό μας Μύθο και γι' αυτό τον σέβομαι».

ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, το καραβάνι προχωρούσε μέρα νύχτα. Όλη την ώρα έκαναν την εμφάνισή τους οι καλυμμένοι αγγελιαφόροι, και ο καμηλιέρης που είχε γίνει φίλος με το αγόρι εξήγησε ότι είχε ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ των φυλών, θα ήταν τυχεροί αν πρόφταιναν να φτάσουν στην όαση.

Τα ζώα ήταν εξαντλημένα και οι άντρες όλο και πιο σιωπηλοί. Η σιωπή ήταν πιο τρομερή στο παρελθόν τη νύχτα, όταν ένα απλό χλιμίντρισμα καμήλας -που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα χλιμίντρισμα καμήλας προξενούσε σε όλους το φόβο μην τυχόν και ήταν σημάδι εισβολής.

Ο καμηλιέρης όμως δεν έδειχνε να εντυπωσιάζεται πολύ από την απειλή του πολέμου.

- Είμαι ζωντανός, είπε στο αγόρι, τρώγοντας ένα πιάτο χουρμάδες κάποια νύχτα χωρίς φεγγάρι και φωτιές. Ενώ τρώω, δεν κάνω τίποτε άλλο από το να τρώω. Αν βαδίζω, απλώς βαδίζω. Αν πρέπει να πολεμήσω, όποια μέρα κι αν είναι να πεθάνω θα είναι εξίσου καλή. Γιατί δε ζω ούτε στο παρελθόν μου ούτε στο μέλλον μου. Έχω μόνο το παρόν, αυτό μ' ενδιαφέρει. Αν μπορείς να μένεις πάντα στο παρόν, θα είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Θα καταλάβεις ότι στην έρημο υπάρχει ζωή, ότι ο ουρανός έχει αστέρια και ότι οι πολεμιστές πολεμούν γιατί αυτό είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Η ζωή θα είναι μια γιορτή, ένα μεγάλο πανηγύρι, γιατί είναι πάντα και μόνο η στιγμή που ζούμε.

Δυο νύχτες αργότερα, ενώ ετοιμαζόταν να πέσει για ύπνο, το αγόρι κοίταξε προς το άστρο που ακολουθούσαν τη νύχτα. Του φάνηκε ότι ο ορίζοντας είχε χαμηλώσει λίγο, γιατί πάνω από την έρημο υπήρχαν εκατοντάδες αστέρια.

- Είναι η όαση, είπε ο καμηλιέρης.

- Και γιατί δεν πάμε εκεί αμέσως;

- Γιατί πρέπει να κοιμηθούμε.

Το ΑΓΟΡΙ άνοιξε τα μάτια του όταν ο ήλιος άρχισε να ανεβαίνει στον ορίζοντα. Μπροστά του, εκεί όπου, κατά τη διάρκεια της νύχτας, ήταν τα μικρά αστέρια, εκτεινόταν μια ατέλειωτη σειρά φοινικιών, που κάλυπτε όλο τον ορίζοντα της ερήμου.

- Φτάσαμε! αναφώνησε ο Άγγλος, που μόλις είχε ξυπνήσει κι αυτός. Το αγόρι όμως παρέμεινε σιωπηλό. Είχε μάθει να αναγνωρίζει τη σιωπή της ερήμου και του αρκούσε να κοιτάζει τις φοινικιές μπροστά του. Είχε ακόμη πολύ δρόμο ως τις πυραμίδες και μια μέρα εκείνο το πρωινό δε θα ήταν παρά ανάμνηση. Τώρα όμως ήταν το παρόν, η γιορτή που είχε πει ο καμηλιέρης, κι αυτός προσπαθούσε να την απολαύσει με τα διδάγματα του παρελθόντος και τα όνειρα του μέλλοντος του. Μια μέρα, εκείνο το θέαμα των χιλιάδων φοινικιών θα ήταν απλή ανάμνηση. Γι' αυτόν, όμως, εκείνη τη στιγμή, σήμαινε σκιά, νερό κι ένα καταφύγιο από τον πόλεμο. Όπως ένα χλιμίντρισμα καμήλας μπορούσε να μετατραπεί σε σήμα κινδύνου, μια σειρά φοινικιών μπορούσε να σημαίνει ένα θαύμα.

«Ο κόσμος μιλά πολλές γλώσσες», σκέφτηκε το αγόρι.

6. Μέρος δεύτερο 6. Zweiter Teil 6\. Part two

Το ΚΑΡΑΒΑΝΙ άρχισε να προχωρά ακολουθώντας την κατεύθυνση του λεβάντε. The CARAVAN began to move following the direction of the lavender. Ταξίδευαν το πρωί, σταματούσαν όταν ο ήλιος μεσουρανούσε και ξεκινούσαν πάλι όταν άρχιζε να δύει. They traveled in the morning, stopped when the sun was setting and started again when it started to set. Το αγόρι μιλούσε ελάχιστα με τον Άγγλο, που ήταν απασχολημένος τον περισσότερο χρόνο με τα βιβλία του. The boy spoke little with the Englishman, who was busy most of the time with his books.

Άρχισε λοιπόν να παρατηρεί σιωπηλά την πορεία των ζώων και των ανθρώπων στην έρημο. So he began to silently observe the course of animals and people in the desert. Τώρα ήταν όλα πολύ διαφορετικά από τη μέρα που είχαν ξεκινήσει: εκείνη τη μέρα, το πανδαιμόνιο και οι φωνές, τα κλάματα των παιδιών και το χλιμίντρισμα των ζώων ανακατεύονταν με τις νευρικές διαταγές των οδηγών και των εμπόρων. Now it was all very different from the day they had started: that day, the pandemonium and the voices, the cries of the children and the grimacing of the animals were mixed with the nervous orders of the drivers and the merchants.

Στην έρημο όμως υπήρχε μόνο ο αιώνιος άνεμος, η σιωπή και οι οπλές των ζώων. In the desert, however, there was only the eternal wind, the silence and the hooves of the animals. Ακόμη και οι οδηγοί κουβέντιαζαν ελάχιστα μεταξύ τους. Even the drivers chatted little with each other.

- Έχω διασχίσει αυτή την άμμο πολλές φορές, είπε ένας καμηλιέρης κάποια νύχτα. "I have crossed this sand many times," said one camel driver one night. Αλλά η έρημος είναι τόσο μεγάλη, οι ορίζοντες της τόσο μακρινοί, που αισθανόμαστε μικροί και παραμένουμε σιωπηλοί. But the desert is so big, its horizons so far away, that we feel small and remain silent.

Το αγόρι κατάλαβε τι εννοούσε ο καμηλιέρης, παρόλο που μέχρι τότε δεν είχε βρεθεί σε καμιά έρημο. The boy understood what the camel driver meant, even though he had not been in any desert until then. Όποτε κοιτούσε τη θάλασσα ή τη φωτιά, μπορούσε να παραμείνει ώρες σιωπηλός, χωρίς σκέψεις, βυθισμένος στην απεραντοσύνη και τη δύναμη των στοιχείων της φύσης. Whenever he looked at the sea or the fire, he could remain silent for hours, without thoughts, immersed in the vastness and power of the elements of nature.

«Έμαθα από τα πρόβατα κι έμαθα από τα κρύσταλλα», σκέφτηκε. "I learned from the sheep and I learned from the crystals," he thought. «Μπορώ επίσης να μάθω κι από την έρημο. "I can also learn from the desert. Μου φαίνεται πιο ηλικιωμένη και πιο σοφή». It seems older and wiser to me. "

Ο άνεμος δε σταματούσε ποτέ να φυσάει. The wind never stopped blowing. Το αγόρι θυμήθηκε εκείνη τη μέρα που ένιωσε τον ίδιο άνεμο, όταν καθόταν στο φρούριο στην Ταρίφα. The boy remembered that day when he felt the same wind when he was sitting in the fortress in Tarifa. Ίσως να χαϊδεύει τώρα το μαλλί των προβάτων του, που διέσχιζαν ψάχνοντας τροφή και νερό στις πεδιάδες της Ανδαλουσίας. He may now be stroking the wool of his sheep, who were searching for food and water in the plains of Andalusia.

«Δεν είναι πια δικά μου τα πρόβατα», είπε στον εαυτό του, χωρίς νοσταλγία. "The sheep are no longer mine," he said to himself, without nostalgia. «Συνήθισαν μάλλον έναν άλλο βοσκό και με ξέχασαν. "They probably got used to another shepherd and forgot about me. Καλό κι αυτό. That's good too. Όποιος είναι συνηθισμένος στα ταξίδια, όπως τα πρόβατα, ξέρει πάντα ότι κάποια μέρα φτάνει η στιγμή που θα φύγει». "Anyone who is used to traveling, like sheep, always knows that one day the time will come when he will leave."

Θυμήθηκε μετά την κόρη του εμπόρου και ένιωσε σίγουρος ότι θα είχε κιόλας παντρευτεί. He remembered after the merchant's daughter and felt confident that he would have already married. Ποιος ξέρει, μ' ένα μικροπωλητή ποπ κορν ή μ' ένα βοσκό που ήξερε κι εκείνος να διαβάζει και να διηγείται φανταστικές ιστορίες; Στο κάτω κάτω, δεν ήταν ο μοναδικός. Who knows, with a popcorn vendor or a shepherd who also knew how to read and tell fantastic stories? After all, he was not the only one. Αλλά το προαίσθημά του τον προβλημάτισε: είχε αρχίσει να μαθαίνει την παγκόσμια γλώσσα, που γνωρίζει το παρελθόν και το μέλλον όλων των ανθρώπων; «Προαισθήματα», έλεγε συχνά η μητέρα του. But his premonition troubled him: had he begun to learn the world language, which knows the past and the future of all people? "Premonitions," his mother often said. Το αγόρι άρχισε να καταλαβαίνει ότι τα προαισθήματα ήταν οι γρήγορες βουτιές της ψυχής σ' αυτό το παγκόσμιο στρώμα ζωής, όπου οι ιστορίες όλων των ανθρώπων αλληλοσυνδέονται και μπορούμε να μάθουμε τα πάντα, γιατί τα πάντα είναι γραμμένα. The boy began to understand that the premonitions were the rapid dives of the soul in this global layer of life, where the stories of all people are interconnected and we can learn everything, because everything is written.

- Μακτούμπ, είπε το αγόρι, καθώς θυμήθηκε τον έμπορο κρυστάλλων. - Maktoob, said the boy, as he remembered the crystal merchant.

Σε άλλα σημεία της ερήμου υπήρχε άμμος και σε άλλα το έδαφος ήταν πετρώδες. In other parts of the desert there was sand and in others the ground was stony. Όταν το καραβάνι συναντούσε πετρώδες έδαφος, το παρέκαμπτε. When the caravan encountered rocky ground, it bypassed it. Όταν όμως συναντούσε ένα βράχο, έπρεπε να κάνει μια μεγάλη παράκαμψη. But when he encountered a rock, he had to make a great detour. Όταν η άμμος ήταν υπερβολικά λεπτή για τις οπλές των καμηλών, έψαχνε για ένα μέρος με πιο στέρεη άμμο. When the sand was too thin for the camels' hooves, he looked for a place with more solid sand. Μερικές φορές το έδαφος ήταν στρωμένο με αλάτι, στο σημείο όπου κάποτε υπήρχε μια λίμνη. Sometimes the ground was paved with salt, where once there was a lake. Τότε τα ζώα δυσανασχετούσαν και οι καμηλιέρηδες κατέβαιναν και τα βοηθούσαν. Then the animals became restless and the camel drivers came down and helped them. Κουβαλούσαν οι ίδιοι το φορτίο τους στους ώμους, περνούσαν το δύσκολο έδαφος και ξαναφόρτωναν τα ζώα. They themselves carried their load on their shoulders, crossed the difficult terrain and reloaded the animals. Όταν κάποιος οδηγός αρρώσταινε ή πέθαινε, οι καμηλιέρηδες έβγαζαν με κλήρο έναν καινούριο οδηγό. When a driver fell ill or died, the camels were drawn by a new driver.

Για όλα αυτά όμως υπήρχε ένας σκοπός: δεν είχαν σημασία οι παρακάμψεις που έκανε αναγκαστικά, το καραβάνι έπρεπε να φτάσει στο στόχο του. But there was a purpose to all this: no matter the detours it was forced to make, the caravan had to reach its goal. Όταν ξεπερνούσε τα εμπόδια, στρεφόταν ξανά προς το άστρο που έδειχνε την τοποθεσία της όασης. When he overcame the obstacles, he turned again to the star that indicated the location of the oasis. Και όταν οι άνθρωποι έβλεπαν το άστρο να λάμπει το πρωί, ήξεραν ότι έδειχνε ένα μέρος με γυναίκες, νερό, χουρμάδες και φοίνικες. And when the people saw the star shining in the morning, they knew that it pointed to a place of women, water, dates, and palm trees. Μόνο ο Άγγλος δεν το καταλάβαινε, καθώς ήταν βυθισμένος τον περισσότερο χρόνο στα βιβλία του. Only the Englishman did not understand it, as he was immersed most of the time in his books.

Και το αγόρι είχε ένα βιβλίο, το οποίο είχε προσπαθήσει να διαβάσει τις πρώτες μέρες του ταξιδιού. And the boy had a book, which he had tried to read during the first days of the journey. Έβρισκε όμως πιο ενδιαφέρον να παρατηρεί το καραβάνι και ν' αφουγκράζεται τον άνεμο. But he found it more interesting to watch the caravan and listen to the wind. Μόλις γνώρισε καλύτερα την καμήλα του και δέθηκε μαζί της, πέταξε το βιβλίο. Once he got to know his camel better and bonded with her, he threw the book away. Του ήταν ένα άχρηστο βάρος, αν και είχε την πρόληψη ότι κάθε φορά που άνοιγε το βιβλίο θα συναντούσε κάποιον σπουδαίο. It was a useless burden to him, although he had a premonition that every time he opened the book he would meet someone great.

Τελικά έγινε φίλος με τον καμηλιέρη που ταξίδευε πάντα πλάι του. Eventually he befriended the camel driver who always traveled by his side. Τη νύχτα, όταν έκαναν στάση γύρω από τη φωτιά, συνήθως διηγιόταν στον καμηλιέρη τις περιπέτειές του όταν ήταν βοσκός. At night, when they stopped around the fire, he usually told the camel driver about his adventures as a shepherd. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας κουβέντας άρχισε κι ο άλλος να μιλάει για τη ζωή του. During such a conversation, the other also started talking about his life.

- Ζούσα σ' ένα μέρος κοντά στο Κάιρο, του διηγήθηκε. - I lived in a place near Cairo, she told him. Είχα το λαχανόκηπο, τα παιδιά μου και μια ζωή που θα κυλούσε ίδια ως τη μέρα του θανάτου μου. I had the vegetable garden, my children and a life that would run the same way until the day of my death. Μια χρονιά που η σοδειά ήταν καλύτερη, τραβήξαμε όλοι για τη Μέκκα κι εγώ εκπλήρωσα τη μοναδική υποχρέωση που είχε απομείνει στη ζωή μου. One year when the harvest was better, we all pulled for Mecca and I fulfilled the only obligation that was left in my life. Θα μπορούσα να πεθάνω ήσυχος κι αυτό μ' ευχαριστούσε. I could die in peace and that pleased me.

«Κάποια μέρα, η γη άρχισε να τρέμει και η στάθμη των νερών του Νείλου ανέβηκε τόσο, που το ποτάμι ξεχείλισε. "One day, the earth began to shake and the water level of the Nile rose so much that the river overflowed. Αυτό που εγώ νόμιζα ότι συμβαίνει μόνο στους άλλους συνέβη και σε μένα. What I thought only happened to others happened to me. Οι γείτονές μου φοβήθηκαν ότι θα χάσουν τις ελιές τους με τις πλημμύρες· η γυναίκα μου φοβήθηκε ότι τα νερά θα παρασύρουν τα παιδιά μου. My neighbors were afraid that they would lose their olive trees in the floods; my wife was afraid that the waters would wash away my children. Κι εγώ έτρεμα στην ιδέα ότι θα έβλεπα καταστραμμένα όσα είχα αποκτήσει. I, too, trembled at the thought of seeing destroyed what I had acquired.

»Δεν υπήρχε όμως καμιά διέξοδος. "But there was no way out. Η γη καταστράφηκε κι εγώ αναγκάστηκα να αναζητήσω ένα άλλο επάγγελμα. The land was destroyed and I was forced to seek another occupation. Σήμερα είμαι καμηλιέρης. Today I am a camel driver. Τότε όμως κατάλαβα το λόγο του Αλάχ: κανείς δε φοβάται το άγνωστο, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι ικανός να κατακτήσει ό,τι επιθυμεί κι ό,τι χρειάζεται. But then I understood the word of Allah: no one is afraid of the unknown, because every person is capable of conquering what he wants and what he needs. Το μόνο που φοβόμαστε είναι μήπως χάσουμε αυτά που έχουμε, είτε πρόκειται για τη ζωή μας είτε για τις καλλιέργειές μας. All we fear is losing what we have, be it our lives or our crops. Όμως ο φόβος αυτός παύει να υπάρχει όταν καταλάβουμε ότι η ιστορία μας και η ιστορία του κόσμου γράφτηκε από το ίδιο Χέρι. But this fear ceases to exist when we understand that our history and the history of the world was written by the same Hand.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ τα καραβάνια συναντιούνταν μεταξύ τους όταν στάθμευαν για τη νύχτα. SOMETIMES the caravans met each other when they stopped for the night. Το ένα είχε κάτι που το άλλο χρειαζόταν, σαν πραγματικά όλα να είχαν γραφτεί από το ίδιο χέρι. One had something the other needed, as if all had really been written by the same hand. Οι καμηλιέρηδες αντάλλαζαν πληροφορίες για τις ανεμοθύελλες και συγκεντρώνονταν γύρω από τη φωτιά λέγοντας ιστορίες της ερήμου. The camel drivers exchanged information about the windstorms and gathered around the fire telling stories of the desert.

Άλλες φορές έφταναν μυστηριώδεις άντρες με καλυμμένα τα πρόσωπα τους· ήταν βεδουίνοι που κατασκόπευαν την πορεία που ακολουθούσαν τα καραβάνια. At other times, mysterious men arrived with their faces covered; they were Bedouins who spied the route of the caravans. Έφερναν νέα για ληστές και ανυπότακτες φυλές. They brought news of bandits and unruly tribes. Έρχονταν σιωπηλοί κι έφευγαν το ίδιο σιωπηλοί, τυλιγμένοι στις μαύρες κελεμπίες τους, απ' όπου φαίνονταν μόνο τα μάτια. They came silently and left just as silently, wrapped in their black veils, from where only the eyes could be seen.

Μια τέτοια νύχτα, ο καμηλιέρης ήρθε κοντά στη φωτιά, όπου κάθονταν το αγόρι και ο Άγγλος. One such night, the camel driver came near the fire, where the boy and the Englishman were sitting.

-Υπάρχουν φήμες για πόλεμο μεταξύ των φυλών, είπε ο καμηλιέρης. - There are rumors of a war between the tribes, said the camel driver. Και οι τρεις έμειναν σιωπηλοί. All three remained silent. Το αγόρι παρατήρησε ότι πλανιόταν ένας αόριστος φόβος, παρόλο που κανείς δεν είχε πει λέξη. The boy noticed that a vague fear was lingering, even though no one had said a word. Να που για μια φορά ακόμη καταλάβαινε τη γλώσσα χωρίς λέξεις, τη Γλώσσα του Κόσμου. Here he once again understood the language without words, the Language of the World.

Ύστερα από λίγο, ο Άγγλος ρώτησε αν υπήρχε κίνδυνος. After a while, the Englishman asked if there was a danger.

-Όποιος μπαίνει στην έρημο δεν μπορεί να κάνει πίσω, είπε ο καμηλιέρης. - Whoever enters the desert cannot turn back, said the camel driver. Κι όταν δεν μπορεί να κάνει πίσω, το μόνο που απομένει είναι να βρει τον καλύτερο τρόπο να προχωρήσει. And when he can't go back, all that's left is to find the best way to move forward. Για τα υπόλοιπα φροντίζει ο Αλάχ, συμπεριλαμβανομένου και του κινδύνου. Allah takes care of the rest, including the danger.

- Πρέπει να προσέξετε περισσότερο τα καραβάνια, είπε το αγόρι στον Άγγλο μόλις έφυγε ο καμηλιέρης. - You must be more careful about the caravans, said the boy to the Englishman as soon as the camel driver left. Κάνουν πολλές παρακάμψεις, αλλά πορεύονται σταθερά προς το προκαθορισμένο σημείο. They make many detours, but they march steadily towards the predetermined point.

- Κι εσύ έπρεπε να διαβάσεις πιο πολύ για τον κόσμο, απάντησε ο Άγγλος. - And you should have read more about the world, answered the Englishman. Τα βιβλία είναι ίδια με τα καραβάνια. Books are the same as caravans.

Η ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΠΟΜΠΗ των ανθρώπων και των ζώων άρχισε πια να βαδίζει πιο γρήγορα. The ENDLESS TRACK of humans and animals began to march faster now. Εκτός από τη σιωπή κατά τη διάρκεια της μέρας, και οι νύχτες -όταν οι άνθρωποι συνήθως συγκεντρώνονταν για να κουβεντιάσουν γύρω από τη φωτιά- γίνονταν όλο και πιο σιωπηλές. In addition to the silence during the day, the nights—when people usually gathered to chat around the fire—became increasingly silent. Κάποια μέρα, ο αρχηγός του καραβανιού αποφάσισε ότι ούτε φωτιές δε θα άναβαν πια, για να μην τραβάνε την προσοχή. One day, the leader of the caravan decided that no more fires would be lit, so as not to attract attention.

Στο εξής, λοιπόν, οι ταξιδιώτες σχημάτιζαν έναν κύκλο με τα ζώα και κοιμόνταν όλοι στη μέση, προσπαθώντας να προφυλαχτούν από τη νυχτερινή ψύχρα. Henceforth, the travelers formed a circle with the animals and all slept in the middle, trying to protect themselves from the night's chill. Ο αρχηγός τοποθετούσε μια ένοπλη φρουρά γύρω από τον καταυλισμό. The leader placed an armed guard around the camp.

Μια από κείνες τις νύχτες, ο Άγγλος δεν μπορούσε να κοιμηθεί. One of those nights, the Englishman couldn't sleep. Φώναξε το αγόρι και άρχισαν τις βόλτες στους αμμόλοφους γύρω από τον καταυλισμό. He called the boy and they began the walks in the dunes around the camp. Ήταν πανσέληνος και το αγόρι διηγήθηκε στον Άγγλο όλη του την ιστορία. It was a full moon and the boy told the Englishman his whole story.

Ο Άγγλος γοητεύτηκε με την πρόοδο του μαγαζιού από τότε που το αγόρι είχε αρχίσει να δουλεύει εκεί. The Englishman was fascinated with the progress of the shop since the boy had started working there.

- Αυτή είναι η κινητήρια αρχή των πάντων, είπε. - This is the driving principle of everything, he said. Στην αλχημεία τη λένε Ψυχή του Κόσμου. In alchemy it is called the Soul of the World. Όταν επιθυμούμε κάτι μ' όλη μας την καρδιά, προσεγγίζουμε πιο πολύ την Ψυχή του Κόσμου. When we desire something with all our heart, we get closer to the Soul of the World. Είναι πάντοτε μια θετική δύναμη. It is always a positive force. Είπε επίσης ότι αυτό δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των ανθρώπων: όλα τα πράγματα πάνω στη γη έχουν ψυχή, είτε είναι ορυκτά είτε φυτά είτε ζώα είτε μια απλή σκέψη. He also said that this is not the exclusive prerogative of humans: all things on earth have a soul, be it minerals or plants or animals or a simple thought.

- Το παν, πάνω και κάτω από την επιφάνεια της γης, μεταβάλλεται, γιατί η γη είναι ζωντανό ον κι έχει μια ψυχή. - Everything, above and below the surface of the earth, changes, because the earth is a living being and has a soul. Εμείς είμαστε ένα μέρος αυτής της ψυχής και σπάνια αντιλαμβανόμαστε ότι λειτουργεί πάντα προς όφελος μας. We are a part of this soul and we rarely realize that it always works to our advantage. Πρέπει όμως να καταλάβεις ότι, στο μαγαζί κρυστάλλων, ακόμη και τα βάζα συνεισέφεραν στην επιτυχία σου. But you have to understand that, in the crystal shop, even the vases contributed to your success. Το αγόρι έμεινε για λίγο σιωπηλό, κοιτάζοντας το φεγγάρι και την άσπρη άμμο. The boy was silent for a while, looking at the moon and the white sand.

- Έχω παρατηρήσει το καραβάνι να διασχίζει την έρημο, είπε τελικά. - I have observed the caravan crossing the desert, he finally said. Εκείνο και η έρημος μιλάνε την ίδια γλώσσα, γι' αυτό και του επιτρέπει να τη διασχίσει. It and the desert speak the same language, which is why it allows him to cross it. Ελέγχει το κάθε του βήμα, για να διαπιστώσει αν είναι τέλεια συντονισμένο μαζί της· κι αν είναι, τότε το καραβάνι θα φτάσει στην όαση. She checks his every step to see if it is perfectly attuned to her; and if it is, then the caravan will reach the oasis. »Αν ένας από μας είχε φτάσει εδώ με πολύ θάρρος αλλά χωρίς να έχει καταλάβει αυτή τη γλώσσα, θα πέθαινε την πρώτη κιόλας μέρα. "If one of us had arrived here with great courage but without having understood this language, he would have died on the very first day.

Κοιτούσαν συνέχεια το φεγγάρι μαζί. They kept looking at the moon together.

- Αυτή είναι η μαγεία των σημαδιών, είπε το αγόρι. - This is the magic of signs, said the boy. Έχω παρατηρήσει πως οι οδηγοί διαβάζουν τα σημάδια της ερήμου και πως η ψυχή του καραβανιού κουβεντιάζει με την ψυχή της ερήμου. I have noticed that the guides read the signs of the desert and that the soul of the caravan converses with the soul of the desert. Έπειτα από λίγο ήρθε η σειρά του Άγγλου να μιλήσει. After a while it was the Englishman's turn to speak.

- Πρέπει να δώσω πιο πολλή προσοχή στο καραβάνι, είπε τελικά. - I must pay more attention to the caravan, he finally said.

- Κι εγώ πρέπει να διαβάσω τα βιβλία σου, είπε το αγόρι. - I have to read your books too, said the boy. Τα βιβλία ήταν πολύ παράξενα. The books were very strange. Μιλούσαν για υδράργυρο και αλάτι, για δράκους και βασιλιάδες, αλλά το αγόρι δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτε. They talked of mercury and salt, of dragons and kings, but the boy could understand nothing. Στο μεταξύ, μια ιδέα φαινόταν να επαναλαμβάνεται σε όλα σχεδόν τα βιβλία: ότι όλα τα πράγματα είναι εκδηλώσεις ενός και μοναδικού πράγματος. Meanwhile, one idea seemed to recur in almost all the books: that all things are manifestations of one and only one thing.

Σ' ένα από τα βιβλία ανακάλυψε ότι το πιο σημαντικό κείμενο της αλχημείας αποτελούνταν από μερικές μόνο γραμμές και είχε γραφτεί σε ένα απλό σμαράγδι. In one of the books he discovered that the most important text of alchemy consisted of only a few lines and was written on a single emerald.

- Πρόκειται για το Σμαραγδένιο Πίνακα, είπε ο Άγγλος, υπερήφανος που μπορούσε να μάθει κάτι στο αγόρι. - This is the Emerald Table, said the Englishman, proud that he could teach the boy something.

- Και τότε γιατί τόσο πολλά βιβλία; - And then why so many books?

- Για να καταλάβουμε αυτές τις γραμμές, απάντησε ο Άγγλος, όχι και πολύ σίγουρος για την απάντησή του. - To understand these lines, answered the Englishman, not very sure of his answer. Το βιβλίο που πιο πολύ ενδιέφερε το αγόρι διηγιόταν την ιστορία των διάσημων αλχημιστών. The book that most interested the boy told the story of the famous alchemists. Επρόκειτο για ανθρώπους που είχαν αφιερώσει όλη τους τη ζωή στον εξαγνισμό μετάλλων στα εργαστήρια· πίστευαν ότι, αν ένα μέταλλο έβραζε για πολλά χρόνια, στο τέλος θα ελευθερωνόταν απ' όλα τα ατομικά του συστατικά και στη θέση του θα απόμενε μόνο η Ψυχή του Κόσμου. These were men who had devoted their whole lives to the purification of metals in the laboratories; they believed that if a metal were boiled for many years, it would eventually be freed of all its atomic constituents, and in its place only the Soul of the World would remain. Αυτό το μοναδικό πράγμα θα επέτρεπε στους αλχημιστές να καταλάβουν ό,τι υπήρχε πάνω στη γη, γιατί ήταν η γλώσσα επικοινωνίας των πραγμάτων. This one thing would allow the alchemists to understand everything that existed on earth, for it was the language of communication of things. Αποκαλούσαν αυτή την ανακάλυψη Μεγάλο Έργο, αποτελούμενο από ένα υγρό μέρος και από ένα στερεό μέρος. They called this discovery a Great Work, consisting of a liquid part and a solid part.

- Δεν αρκεί να παρατηρήσεις τους ανθρώπους και τα σημάδια για να ανακαλύψεις αυτή τη γλώσσα; ρώτησε το αγόρι. - Is it not enough to observe people and signs to discover this language? asked the boy.

- Έχεις τη μανία ν' απλουστεύεις τα πάντα, απάντησε ο Άγγλος νευριασμένος. - You have a mania for simplifying everything, the Englishman replied angrily. Η αλχημεία είναι σοβαρή υπόθεση. Alchemy is serious business. Το κάθε της βήμα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις οδηγίες των δασκάλων. Her every step must be done according to the teachers' instructions. Το αγόρι ανακάλυψε ότι το υγρό μέρος του μεγάλου έργου ονομαζόταν ελιξήριο μακροζωίας και αυτό το ελιξήριο όχι μόνο θεράπευε όλες τις ασθένειες, αλλά προστάτευε τον αλχημιστή κι από τα γηρατειά. The boy discovered that the liquid part of the great work was called the elixir of longevity, and this elixir not only cured all diseases, but also protected the alchemist from old age. Όσο για το στερεό μέρος λεγόταν φιλοσοφική λίθος. As for the solid part it was called the philosopher's stone.

- Δεν είναι εύκολο να ανακαλύψεις τη φιλοσοφική λίθο, είπε ο Άγγλος. - It is not easy to discover the philosopher's stone, said the Englishman. Οι αλχημιστές περνούσαν πολλά χρόνια στα εργαστήρια παρατηρώντας εκείνη τη φωτιά που εξάγνιζε τα μέταλλα. Alchemists spent many years in the laboratories observing that fire that purified the metals. Τόσο πολύ παρατηρούσαν τη φωτιά, που σιγά σιγά άρχιζαν ν' αδιαφορούν για τις ματαιότητες του κόσμου. So much did they observe the fire, that little by little they began to be indifferent to the vanities of the world. Ώσπου τελικά, μία ωραία μέρα, ανακάλυψαν ότι ο εξαγνισμός των μετάλλων εξάγνισε και τους ίδιους. Until finally, one fine day, they discovered that the purification of metals also purified them. Το αγόρι θυμήθηκε τον έμπορο κρυστάλλων. The boy remembered the crystal merchant. Είχε πει ότι καλό ήταν που είχαν ξεσκονίσει τα βάζα, γιατί και οι δυο είχαν απαλλαγεί από τις κακές σκέψεις. He had said it was a good thing they had dusted off the jars, because they had both been freed from bad thoughts. Ήταν όλο και περισσότερο πεπεισμένος ότι την αλχημεία μπορούσες να τη μάθεις μέρα με τη μέρα. He was increasingly convinced that alchemy could be learned day by day.

- Άλλωστε, είπε ο Άγγλος, η φιλοσοφική λίθος έχει μια παράξενη ιδιότητα. - Besides, said the Englishman, the philosopher's stone has a strange property. Ένα μικρό θρύψαλο της μπορεί να μετατρέψει μεγάλες ποσότητες μετάλλου σε χρυσάφι. A small drop of it can turn large amounts of metal into gold. Αυτή η φράση, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του αγοριού για την αλχημεία. This phrase further increased the boy's interest in alchemy. Νόμιζε ότι, με λίγη υπομονή, θα μπορούσε να μετατρέψει τα πάντα σε χρυσάφι. He thought that, with a little patience, he could turn everything into gold. Διάβασε τη βιογραφία μερικών ανθρώπων που το είχαν καταφέρει: του Ελβέτιου, του Ελιάς, του Φουλκανέλι, του Γκεμπέρ. He read the biography of some people who had succeeded: Helvetius, Elias, Fulcanelli, Geber. Ήταν συναρπαστικές ιστορίες: όλοι είχαν δοθεί ολόψυχα στον προσωπικό τους μύθο. They were fascinating stories: everyone had given themselves wholeheartedly to their personal legend. Ταξίδευαν, συναντούσαν σοφούς, έκαναν θαύματα μπροστά στους επιφυλακτικούς, κατείχαν τη φιλοσοφική λίθο και το ελιξήριο της μακροζωίας. They traveled, met sages, performed miracles before the wary, possessed the philosopher's stone and the elixir of longevity.

Όταν όμως προσπάθησε να μάθει τον τρόπο να καταφέρει το μεγάλο έργο, δεν κατάλαβε τίποτα. But when he tried to learn how to accomplish the great task, he understood nothing. Όλα ήταν σχέδια, κωδικοποιημένες οδηγίες, δυσκολονόητα κείμενα. Everything was blueprints, coded instructions, hard-to-understand texts.

- Γιατί εκφράζονται έτσι στρυφνά; ρώτησε τον Άγγλο κάποια νύχτα. - Why are they so sternly expressed? asked the Englishman one night. Παρατήρησε επίσης ότι ο Άγγλος φαινόταν στενοχωρημένος, του έλειπαν τα βιβλία του. He also noticed that the Englishman looked distressed, missing his books.

- Για να καταλαβαίνουν μόνο όσοι έχουν το αίσθημα ευθύνης, είπε εκείνος. "Only those who have a sense of responsibility should understand," he said. Για φαντάσου όλος ο κόσμος να άρχιζε να μετατρέπει το μολύβι σε χρυσάφι. Imagine if the whole world started turning pencil into gold. Σε λίγο, το χρυσάφι δε θα είχε καμιά αξία. Before long, gold would have no value. »Μόνο όσοι επιμένουν, μόνο όσοι εξερευνούν πολύ, μόνο αυτοί καταφέρνουν το μεγάλο έργο. "Only those who persevere, only those who explore a lot, only they accomplish the great work. Γι' αυτό βρίσκομαι μέσα σ' αυτή την έρημο. That is why I am in this desert. Για να συναντήσω έναν αληθινό αλχημιστή, που θα με βοηθήσει να ξεδιαλύνω τους κώδικες. To meet a true alchemist, to help me crack the codes.

- Πότε γράφτηκαν αυτά τα βιβλία; ρώτησε το αγόρι. - When were these books written? asked the boy.

- Πριν από πολλούς αιώνες. - Many centuries ago.

- Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τυπογραφία, επέμεινε το αγόρι. - At that time there was no printing press, the boy insisted. Δεν υπήρχαν δυνατότητες να μάθουν όλοι για την αλχημεία. There was no opportunity for everyone to learn about alchemy. Τότε γιατί αυτή η τόσο παράξενη γλώσσα και όλα αυτά τα σχέδια; Ο Άγγλος δεν απάντησε. Then why this weird language and all these designs? The Englishman did not answer. Είπε ότι εδώ και πολλές μέρες παρατηρούσε το καραβάνι και δεν είχε ανακαλύψει τίποτε το καινούριο. He said that he had been observing the caravan for several days and had discovered nothing new. Το μόνο που είχε προσέξει ήταν ότι τα σχόλια για τον πόλεμο όλο και πλήθαιναν. All he had noticed was that the comments about the war kept piling up.

Ένα πρωί, το αγόρι επέστρεψε τα βιβλία στον Άγγλο. One morning, the boy returned the books to the Englishman.

- Λοιπόν, έμαθες πολλά πράγματα; ρώτησε ο άλλος, γεμάτος προσδοκία. - So, did you learn a lot? asked the other, full of anticipation. Είχε ανάγκη να κουβεντιάσει με κάποιον για να διώξει το φόβο του πολέμου. He needed to chat with someone to dispel the fear of war.

- Έμαθα ότι ο κόσμος έχει μια ψυχή και όποιος κατανοήσει αυτή την ψυχή θα καταλάβει τη γλώσσα των πραγμάτων. - I learned that the world has a soul and whoever understands this soul will understand the language of things. Έμαθα ότι πολλοί αλχημιστές βίωσαν τον Προσωπικό τους Μύθο και στο τέλος ανακάλυψαν την Ψυχή του Κόσμου, τη φιλοσοφική λίθο και το ελιξήριο της μακροζωίας. I learned that many alchemists experienced their Personal Myth and eventually discovered the Soul of the World, the philosopher's stone and the elixir of longevity. «Προπαντός, όμως, έμαθα ότι αυτά τα πράγματα είναι τόσο απλά, που μπορούν να γραφτούν σ' ένα σμαράγδι. "Above all, however, I learned that these things are so simple that they can be written in an emerald.

Ο Άγγλος απογοητεύτηκε. The Englishman was disappointed. Τα χρόνια μελέτης, τα μαγικά σύμβολα, οι δύσκολες λέξεις, τα εργαστηριακά εργαλεία, τίποτε απ' αυτά δεν είχε εντυπωσιάσει το αγόρι. The years of study, the magic symbols, the difficult words, the laboratory tools, none of them had impressed the boy. «Η ψυχή του θα είναι μάλλον πάρα πολύ πρωτόγονη, δεν είναι σε θέση να τα καταλάβει», σκέφτηκε. "His soul will probably be too primitive, unable to understand them," he thought.

Πήρε τα βιβλία του και τα φύλαξε μέσα στις βαλίτσες που κρέμονταν απ' την καμήλα. He took his books and stored them in the suitcases hanging from the camel.

- Γύρνα πίσω στο καραβάνι σου, είπε. - Go back to your caravan, he said. Ούτε κι εγώ έμαθα τίποτε από εκείνο. I did not learn anything from that either. Το αγόρι επέστρεψε στην παρατήρηση της σιωπής της ερήμου και της άμμου που σήκωναν τα ζώα. The boy returned to observing the silence of the desert and the sand raised by the animals. «Ο καθένας μαθαίνει με το δικό του τρόπο», επαναλάμβανε μέσα του. "Everyone learns in their own way," he repeated to himself. «Ο δικός του τρόπος δεν είναι ο δικός μου και ο δικός μου δεν είναι ο δικός του. “His way is not mine and mine is not his. Και οι δυο όμως ψάχνουμε για τον Προσωπικό μας Μύθο και γι' αυτό τον σέβομαι». But both of us are looking for our Personal Myth and that's why I respect him."

ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, το καραβάνι προχωρούσε μέρα νύχτα. FROM THERE AND THERE, the caravan advanced day and night. Όλη την ώρα έκαναν την εμφάνισή τους οι καλυμμένοι αγγελιαφόροι, και ο καμηλιέρης που είχε γίνει φίλος με το αγόρι εξήγησε ότι είχε ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ των φυλών, θα ήταν τυχεροί αν πρόφταιναν να φτάσουν στην όαση. The masked couriers showed up all the time, and the camel driver who had become friends with the boy explained that a tribal war had broken out, they would be lucky if they managed to reach the oasis.

Τα ζώα ήταν εξαντλημένα και οι άντρες όλο και πιο σιωπηλοί. The animals were exhausted and the men increasingly silent. Η σιωπή ήταν πιο τρομερή στο παρελθόν τη νύχτα, όταν ένα απλό χλιμίντρισμα καμήλας -που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα χλιμίντρισμα καμήλας προξενούσε σε όλους το φόβο μην τυχόν και ήταν σημάδι εισβολής. The silence had been more terrible in the past at night, when a mere bleat of a camel—which was nothing but a bleat of a camel—made everyone fear lest it might be a sign of invasion.

Ο καμηλιέρης όμως δεν έδειχνε να εντυπωσιάζεται πολύ από την απειλή του πολέμου. But the camel driver didn't seem too impressed by the threat of war.

- Είμαι ζωντανός, είπε στο αγόρι, τρώγοντας ένα πιάτο χουρμάδες κάποια νύχτα χωρίς φεγγάρι και φωτιές. - I am alive, he said to the boy, eating a plate of dates on a moonless and fireless night. Ενώ τρώω, δεν κάνω τίποτε άλλο από το να τρώω. While eating, I do nothing but eat. Αν βαδίζω, απλώς βαδίζω. If I walk, I just walk. Αν πρέπει να πολεμήσω, όποια μέρα κι αν είναι να πεθάνω θα είναι εξίσου καλή. If I have to fight, any day I die will be just as good. Γιατί δε ζω ούτε στο παρελθόν μου ούτε στο μέλλον μου. Because I live neither in my past nor in my future. Έχω μόνο το παρόν, αυτό μ' ενδιαφέρει. I only have the present, that's what I care about. Αν μπορείς να μένεις πάντα στο παρόν, θα είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. If you can always stay in the present, you will be a happy person. Θα καταλάβεις ότι στην έρημο υπάρχει ζωή, ότι ο ουρανός έχει αστέρια και ότι οι πολεμιστές πολεμούν γιατί αυτό είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. You will understand that in the desert there is life, that the sky has stars and that warriors fight because it is part of human nature. Η ζωή θα είναι μια γιορτή, ένα μεγάλο πανηγύρι, γιατί είναι πάντα και μόνο η στιγμή που ζούμε. Life will be a celebration, a great festival, because it is always and only the moment we live.

Δυο νύχτες αργότερα, ενώ ετοιμαζόταν να πέσει για ύπνο, το αγόρι κοίταξε προς το άστρο που ακολουθούσαν τη νύχτα. Two nights later, while getting ready for bed, the boy looked up at the star they were following in the night. Του φάνηκε ότι ο ορίζοντας είχε χαμηλώσει λίγο, γιατί πάνω από την έρημο υπήρχαν εκατοντάδες αστέρια. It seemed to him that the horizon had lowered a little, for above the desert there were hundreds of stars.

- Είναι η όαση, είπε ο καμηλιέρης. - It is the oasis, said the camel driver.

- Και γιατί δεν πάμε εκεί αμέσως; - And why don't we go there right away?

- Γιατί πρέπει να κοιμηθούμε. - Because we have to sleep.

Το ΑΓΟΡΙ άνοιξε τα μάτια του όταν ο ήλιος άρχισε να ανεβαίνει στον ορίζοντα. The BOY opened his eyes as the sun began to rise above the horizon. Μπροστά του, εκεί όπου, κατά τη διάρκεια της νύχτας, ήταν τα μικρά αστέρια, εκτεινόταν μια ατέλειωτη σειρά φοινικιών, που κάλυπτε όλο τον ορίζοντα της ερήμου. In front of him, where, during the night, the little stars had been, stretched an endless line of palm trees, covering the entire horizon of the desert.

- Φτάσαμε! - We've arrived! αναφώνησε ο Άγγλος, που μόλις είχε ξυπνήσει κι αυτός. exclaimed the Englishman, who had also just woken up. Το αγόρι όμως παρέμεινε σιωπηλό. But the boy remained silent. Είχε μάθει να αναγνωρίζει τη σιωπή της ερήμου και του αρκούσε να κοιτάζει τις φοινικιές μπροστά του. He had learned to recognize the silence of the desert and it was enough for him to look at the palm trees in front of him. Είχε ακόμη πολύ δρόμο ως τις πυραμίδες και μια μέρα εκείνο το πρωινό δε θα ήταν παρά ανάμνηση. He still had a long way to go to the pyramids and one day that morning would be nothing but a memory. Τώρα όμως ήταν το παρόν, η γιορτή που είχε πει ο καμηλιέρης, κι αυτός προσπαθούσε να την απολαύσει με τα διδάγματα του παρελθόντος και τα όνειρα του μέλλοντος του. But now it was the present, the feast that the camel driver had said, and he was trying to enjoy it with the lessons of the past and the dreams of his future. Μια μέρα, εκείνο το θέαμα των χιλιάδων φοινικιών θα ήταν απλή ανάμνηση. One day, that sight of thousands of palm trees would be a mere memory. Γι' αυτόν, όμως, εκείνη τη στιγμή, σήμαινε σκιά, νερό κι ένα καταφύγιο από τον πόλεμο. For him, however, at that moment, it meant shade, water and a refuge from the war. Όπως ένα χλιμίντρισμα καμήλας μπορούσε να μετατραπεί σε σήμα κινδύνου, μια σειρά φοινικιών μπορούσε να σημαίνει ένα θαύμα. Just as a camel snort could turn into a distress signal, a series of palm trees could mean a miracle.

«Ο κόσμος μιλά πολλές γλώσσες», σκέφτηκε το αγόρι.