Börja lära dig lektionen nu

TEDx Ελληνικά, Fear of the other | Daphne Matziaraki | TEDxAthens - YouTube

Fear of the other | Daphne Matziaraki | TEDxAthens - YouTube

Μετάφραση: Maria Vardopoulou Επιμέλεια: Chryssa Takahashi

Instagram...

(Χειροκρότημα)

Σας ευχαριστώ.

Instagram, σχόλια στο Facebook, hashtags στο Twitter.

Οι περισσότεροι από εμάς, και ιδίως αυτοί που είναι κάτω από 40,

περνάμε περίπου δύο με τρεις ώρες την ημέρα στα social media και στα media.

Έχετε αναλογιστεί τι είναι αυτό που τελικά διαμορφώνει τη συνείδησή μας;

Ο φόβος για το άλλο, για το διαφορετικό, για το ξένο,

είναι -τουλάχιστον απ' όσο εγώ θυμάμαι- πιο έντονος από ποτέ σε όλον τον κόσμο.

Πολλές φορές αυτός ο φόβος είναι δικαιολογημένος.

Οι αλλαγές που υφιστάμεθα σαν πολίτες είναι μεγάλες, είναι έντονες

και πολλές φορές είναι άδικες.

Ο φόβος αυτός πολλές φορές βασίζεται στη λογική,

αλλά τις περισσότερες φορές βασίζεται στο συναίσθημα,

και νομίζω ότι είναι τότε που είναι κάπως επικίνδυνος.

Και ιστορικά οι πολιτικοί έχουν εκμεταλλευτεί τον φόβο αυτό.

Η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και οι ΗΠΑ είναι τα τελευταία παραδείγματα.

Είμαι η Δάφνη Ματζιαράκη, έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Αθήνα.

Ζω στις ΗΠΑ, είμαι σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ,

και ίσως κάποιοι από εσάς έχετε ακούσει για το ντοκιμαντέρ μου «4.1 miles».

Το έργο μου δεν είναι διδακτικό ούτε καταδικαστικό.

Αυτό που προσπαθώ να κάνω πάντα είναι να παρακινήσω μια συζήτηση,

μια κουβέντα μέσα μας και μεταξύ μας

για κάποια ζητήματα τα οποία ίσως να νομίζουμε ότι είναι αυτονόητα

αλλά πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο και πολύ σπάνια τα συζητάμε.

[Βίντεο] Τα πράγματα ήτανε ελεγχόμενα, ήρεμα.

Καλούμαστε να κάνουμε τους γιατρούς ενώ δεν είμαστε.

[H μεγαλύτερη μεταναστευτική κρίση μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]

(Χτύπος καρδιάς)

Ούτε έχουμε εκπαιδευτεί για Πρώτες Βοήθειες κι αυτά.

[ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ]

(Κόρνα σκάφους)

[«Μένεις με το στόμα ανοιχτό και κρατάς την αναπνοή σου. Εξαιρετική ταινία».]

Υπάρχουν άνθρωποι στη βάρκα που δεν φοράνε σωσίβια.

Φέρτε άτομο, βγάλτε κι άλλον για το παιδί!

[Θα δρούσες όπως αυτός για να σώσεις τη ζωή ενός ξένου;]

[Ή θα απέστρεφες το βλέμα;]

[4,1 ΜΙΛΙΑ]

Εφιάλτης. Αυτή η αγωνία να...

Όπου πηγαίναμε βρίσκαμε ανθρώπους στη θάλασσα,

κι εύχομαι να μην υπάρχει κανένας αγνοούμενος.

(Χειροκρότημα)

Δάφνη Ματζιαράκη: Ήθελα πάντα να κάνω ντοκιμαντέρ,

πέρασα από διάφορες περιπέτειες και από τη δημοσιογραφία για κάποια χρόνια

και πριν από πέντε χρόνια μετακόμισα στις ΗΠΑ για προσωπικούς λόγους,

δηλαδή ήμουν ερωτική μετανάστης,

και συνειδητοποίησα ότι ένα απ' τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου

ήταν 10 λεπτά απ' το σπίτι μου.

Και ότι το καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, πρόγραμμα ντοκιμαντέρ

είναι σε αυτό το πανεπιστήμιο, το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ.

Κι έτσι μετά από δέκα χρόνια που ήμουν μακριά απ' τα πανεπιστήμια

αποφάσισα να επιστρέψω για ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στο ντοκιμαντέρ.

Ήταν κατά το δεύτερο και τελευταίο έτος της φοίτησής μου,

δηλαδή τον χειμώνα του 2015,

όπου η μεταναστευτική κρίση ήταν στο ζενίθ της.

Όχι μόνο στην Ελλάδα, σε όλα τα πρωτοσέλιδα,

σε όλα τα ειδησεογραφικά δελτία, σε όλα τα περιοδικά, σ' όλα τα εξώφυλλα,

σ' όλα τα φωτορεπορτάζ, σ' όλα τα social media, σχόλια παντού.

Και η Ελλάδα στο επίκεντρο.

Και φυσικά, εγώ ως Ελληνίδα στο εξωτερικό, δεν μπορούσα να αντισταθώ,

διάβαζα ό,τι υπήρχε και όλη μου η προσοχή ήταν στραμμένη εκεί.

Ήταν τότε που συνειδητοποίησα κάτι που με τάραξε πολύ.

Κάτι πολύ αυτονόητο που όμως με ταρακούνησε.

Υπήρχαν δύο κόσμοι:

Η δική μου πραγματικότητα και η καθημερινότητα

ως Ελληνίδα στο εξωτερικό, που παρακολουθούσα την ειδησεογραφία μου

και η πραγματικότητα των ανθρώπων αυτών που βίωναν μια τραγωδία.

Το κενό μεταξύ αυτών των δύο κόσμων έμοιαζε αγεφύρωτο.

Φυσικά, επειδή θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες,

η ανθρωπιά υπήρχε.

Οπότε, τα σκεφτόμουν όλα αυτά με μεγάλη συμπόνια,

και στεναχωριόμουν πολύ, όμως, εγώ δεν ήμουν αυτοί οι άνθρωποι.

Εμείς δεν είμαστε αυτοί οι άνθρωποι.

Ήταν άλλοι.

Έγιναν ακόμα πιο «άλλοι»,

όταν στη συζήτηση άρχισε να μπαίνει κι ο φόβος.

Δηλαδή, τι θα τους κάνουμε, πού θα τους βάλουμε,

δε γίνεται, τους φοβόμαστε.

Σε όλες τις χώρες, όχι μόνο στην Ελλάδα, φυσικά.

Δικαιολογημένος φόβος και αδικαιολόγητος.

Αποφάσισα, λοιπόν, να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για τη μεταναστευτική κρίση

που στόχο θα είχε να γεφυρώσει αυτό το κενό μεταξύ των δύο αυτών κόσμων,

μεταξύ των δύο αυτών πραγματικοτήτων.

Ήξερα ως Ελληνίδα για τους πνιγμούς στο Αιγαίο

και έμαθα ότι το λιμενικό σώμα δεν είχε καν εκπαίδευση για πρώτες βοήθειες.

Και λόγω της κρίσης στη χώρα μας

οι δυνατότητες για να ανταποκριθούν οι άνθρωποι αυτοί

σ' αυτή την τεράστια ανάγκη ήταν πολύ λίγες, πολύ μικρές.

Δεν υπήρχε ο εξοπλισμός, δεν υπήρχε η υποστήριξη.

Ήξερα ότι μια χούφτα άνθρωποι,

ένα πλήρωμα μικρό του λιμενικού στη Μυτιλήνη,

και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο καπετάνιος του πληρώματος αυτού, ήταν στο επίκεντρο.

Και η Λέσβος, νοητικά και πραγματικά, συνέδεε τους δύο αυτούς κόσμους.

Οι δύο αυτοί κόσμοι ερχόντουσαν πρόσωπο με πρόσωπο.

Έτσι αποφάσισα να πάω στη Λέσβο, και μετά από πολλές προσπάθειες,

κατάφερα να πάρω την άδεια μετά από μήνες, να ανέβω στο σκάφος του λιμενικού.

Πριν φτάσω στη Λέσβο,

δεν είχα ακόμη μιλήσει στον Κυριάκο Παπαδόπουλο.

Μίλησα μαζί του όταν ήμουν στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο,

ετοιμαζόμουνα να πετάξω.

Και θυμάμαι χαρακτηριστικά τη συζήτηση που κάναμε.

Επειδή πλέον το θέμα είχε κάπως φύγει από τα media,

τον ρώτησα, «Κυριάκο, έρχονται ακόμα βάρκες;

Πώς είναι η κατάσταση;»

Και θυμάμαι χαρακτηριστικά τη χροιά της φωνής του όταν μου είπε,

«Έλα εδώ και θα δεις μόνη σου,

δεν έχω λόγια να σου περιγράψω αυτό που συμβαίνει».

Όταν έφτασα εκεί με τον συνάδελφό μου,

τον Αμερικανό που έκανε τον ήχο στο ντοκιμαντέρ,

αποφασίσαμε την πρώτη μέρα χωρίς κάμερες, να πάμε στην άλλη άκρη του νησιού,

για να δούμε τι συμβαίνει στον Μόλυβο, εκεί που ερχόντουσαν τα κύματα μεταναστών.

Ήτανε μια διαδρομή μιάμισης ώρας, δύο ώρες μέσα από τα βουνά της Λέσβου,

στροφές, κλασσικά, φτάνουμε προς την παραλία,

και ξαφνικά όπως κατεβαίνουμε στην παραλία βλέπουμε περίπου δέκα άτομα,

τυλιγμένα μ' αυτές τις κουβέρτες, τις πλαστικές, τις χαρακτηριστικές,

να στάζουν με νερό και ν' ανεβαίνουν προς τον δρόμο.

Με σόκαρε, ήταν η εικόνα που έβλεπα τόσον καιρό στο Ίντερνετ.

Ξαφνικά, κάποιος ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου μου, ένας άνδρας,

και σπρώχνει μέσα μια πολύ ηλικιωμένη γυναίκα,

η οποία ήταν μοβ, έτρεχε το νερό από παντού,

ήτανε βρεγμένη μέχρι το κόκαλο, και είχε χάσει σχεδόν τις αισθήσεις της.

Και μου λέει ο άνδρας, «Hospital, hospital».

Κοκάλωσα.

Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα,

έτρεμα και δεν μπορούσα να πατήσω το ντεμπραγιάζ στο αυτοκίνητο.

Ντρέπομαι να το πω, δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω,

δεν μπορούσα να οδηγήσω και δεν μπορούσα να την πάω στο νοσοκομείο.

Ξαφνικά, αυτό που διάβαζα τόσον καιρό, που ήμουν τόσο ενημερωμένη,

έγινε πραγματικότητα.

Αυτοί οι άνθρωποι ήταν σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου

κι εγώ είδα τη δεύτερη όψη αμέσως.

Ευτυχώς, ήρθε ένας άλλος κύριος

και μου είπε ότι υπήρχε ένας πρόχειρος σταθμός πρώτων βοηθειών

οπότε μπορούσα να την πάω εκεί τη γυναίκα,

κι ευτυχώς, διότι νομίζω πως δεν θα είχα καταφέρει να την πάω στο νοσοκομείο.

Έμεινα εκεί μέχρι να νυχτώσει,

όπου ερχόντουσαν οι βάρκες σχεδόν κάθε μία ώρα.

Και πραγματικά, θυμάμαι να κοιτάζω τον ουρανό

και να λέω, «Πού είναι τα ελικόπτερα; Πού είναι όλοι;»

Εκτός από πέντε-δέκα εθελοντές και το σώμα του λιμενικού,

δέκα άτομα μέσα στη θάλασσα, δεν υπήρχε κανείς.

Όλος ο κόσμος γνώριζε και δεν υπήρχε κανείς.

Την επόμενη μέρα, γνώρισα για πρώτη φορά τον Κυριάκο Παπαδόπουλο.

Ήταν ένας άνθρωπος πολύ χαμηλών τόνων, 43 χρονών με δύο μικρά κορίτσια,

ο οποίος είχε μια φυσιολογική ζωή πριν ξεκινήσει αυτή η κρίση.

Ζούσε σε ένα νησί ελληνικό, μια κλειστή κοινωνία.

Φυσικά ενημερωνόταν κι είχε τις απόψεις του,

και αυτά που συνέβαιναν μου εξομολογήθηκε ότι δεν του άρεσαν,

-αυτά που άκουγε- και δεν ήξερε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι.

Επίσης, όπως είπα πριν, δεν είχε καμία εκπαίδευση για πρώτες βοήθειες,

και δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα βρεθεί στη μέση

της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης των τελευταίων χρόνων.

Ξαφνικά, όμως, βρέθηκε.

Γνώρισα τη Στέλλα.

Η Στέλλα δουλεύει ακόμα στο καφενείο του Μολύβου.

Μου εξομολογήθηκε ότι όταν άρχισαν να έρχονται τα πρώτα κύματα μεταναστών,

δεν της άρεσε καθόλου.

Δεν είχε ξαναδεί γυναίκες με μαντίλες.

Το αισθανόταν αυτό το πράγμα σαν απόβαση,

γιατί ξαφνικά ερχόντουσαν κατά εκατοντάδες οι άνθρωποι,

και της φαινόταν ξένο.

Το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου 2015 έγινε ένα πολύ μεγάλο ναυάγιο,

με εκατοντάδες ανθρώπους στη θάλασσα.

Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και οι ψαράδες και το σώμα του λιμενικού εκεί

έβγαζαν συνεχώς ανθρώπους,

παιδιά, βρεγμένα μέχρι το κόκαλο, με χαμένες τις αισθήσεις τους.

Ευτυχώς, ήταν ένας γιατρός εκεί από τη Θεσσαλονίκη εντελώς τυχαία,

είχε έρθει για τουρισμό, ο οποίος κατάφερε να ανανήψει όλα τα παιδιά,

τα γυρνούσε ανάποδα και τα χτυπούσε στην πλάτη

κι έτσι έβγαινε το νερό απ' τα πνευμόνια τους.

Όλο το χωριό είχε έρθει στον μόλο και προσπαθούσε να κάνει ό,τι μπορεί.

Ξαφνικά, ήρθε ο Κυριάκος με μια ακόμα δόση ανθρώπων

και άρχισε να φωνάζει «Στέλλα! Στέλλα!»

και έβγαλε από το σκάφος μια έγκυο γυναίκα.

Φαντάστηκε ότι η Στέλλα θα τη βοηθούσε ως γυναίκα.

Κι έτσι κι έγινε, φυσικά.

Η Στέλλα πήρε αυτή τη Σύρια γυναίκα μέσα στο καφενείο,

η οποία ήταν στο νερό για τέσσερις ώρες, στο παγωμένο νερό, ήταν χειμώνας.

Φυσικά, δεν υπήρχαν γιατροί, οπότε με διάφορες εντριβές με οινόπνευμα

προσπάθησε να δει αν θα κλωτσήσει το μωρό.

Μετά από ώρες προσπάθειας, το μωρό κλώτσησε τελικά

κι όταν αυτό έγινε, η γυναίκα της είπε, «Είναι κι ο άντρας μου στο ναυάγιο».

Φυσικά, είχανε βγεί και διασωθεί πολλοί άνθρωποι

αλλά υπήρχαν εκατοντάδες ακόμα μέσα στη θάλασσα.

Κι η Στέλλα της λέει, γράψε μου σ' ένα χαρτί τ' όνομά του και θα τον βρω.

Κι όντως, η Στέλλα άφησε τη γυναίκα μέσα στο καφενείο

και βγήκε και για ώρες έψαχνε αυτόν τον άντρα.

Και τελικά, τον βρήκε.

Και τον έφερε στο καφενείο.

Το ζευγάρι αντίκρισε ο ένας τον άλλο και αγκαλιαστήκανε τόσο σφιχτά,

ο άντρας γονάτισε,

και η Στέλλα φυσικά, συγκινήθηκε πάρα πολύ και όλοι όσοι ήταν εκεί.

Πριν από λίγους μήνες, η Στέλλα μου έστειλε μια φωτογραφία.

Ήταν το μωρό των Σύριων.

Το ονομάσανε Στέλλα.

Οι προσλαμβάνουσές μας είναι πολλές.

Ιδίως όταν βλέπουμε βίντεο ενός λεπτού,

ή όταν διαβάζουμε τους τίτλους των ειδήσεων,

πολύ φυσιολογικά, γιατί έχουμε όλοι δουλειές.

Καμιά φορά, τα συναισθήματά μας για μια κατάσταση που είναι τόσο μακριά

μετατρέπονται σε φόβο, κι αυτό εγώ το θεωρώ δικαιολογημένο.

Προσπάθησα να δω την πραγματικότητα.

Κι όταν έκανα το «4.1 miles»,

συνειδητοποίησα ότι η γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου είναι πολύ λεπτή.

Συνειδητοποίησα ότι όλοι τη βιώνουμε έτσι:

Τον τρόμο, τον θάνατο, τη χαρά, την αντάμωση, την επιβίωση,

τη βιώνουμε όλοι το ίδιο, όλες οι μάνες και όλα τα παιδιά.

Προσπάθησα να κάνω τη δουλειά μου με τον πιο ειλικρινή τρόπο

και απλώς να παρατηρήσω τους ανθρώπους για να μπορέσω να καταλάβω την κατάσταση.

Κι αυτό που κατάλαβα

είναι τελικά ότι αυτοί οι δύο κόσμοι,

αυτές οι δύο πραγματικότητες μπορούν να γεφυρωθούν,

όσα όρια κι αν κατασκευάσουμε.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Fear of the other | Daphne Matziaraki | TEDxAthens - YouTube Fear|of|the|other|Daphne|Matziaraki|TEDxAthens| Die Angst vor dem Anderen | Daphne Matziaraki | TEDxAthens - YouTube El miedo al otro | Daphne Matziaraki | TEDxAtenas - YouTube La peur de l'autre | Daphne Matziaraki | TEDxAthens - YouTube Fear of the other | Daphne Matziaraki | TEDxAthens - YouTube

Instagram... Instagram Instagram...

(Χειροκρότημα) Applause (Applause)

Σας ευχαριστώ. you|thank you Thank you.

Οι περισσότεροι από εμάς, και ιδίως αυτοί που είναι κάτω από 40, The|most|of|us|and|especially|those|who|are|under| Most of us, especially those under 40,

περνάμε περίπου δύο με τρεις ώρες την ημέρα στα social media και στα media. we spend|about|two|and|three|hours|the|day|on|social|media|and|on|media spend about two to three hours a day on social media and media.

Ο φόβος για το άλλο, για το διαφορετικό, για το ξένο, The|fear|of|the|other|of|the|different|of|the|foreign The fear of the other, of the different, of the foreign,

και πολλές φορές είναι άδικες. and|many|times|are|unfair and many times they are unfair.

Η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και οι ΗΠΑ είναι τα τελευταία παραδείγματα. The|Great|Britain|the|France|and|the|USA|are|the|last|examples Great Britain, France, and the USA are the latest examples.

Το έργο μου δεν είναι διδακτικό ούτε καταδικαστικό. The|work|my|not|is|didactic|nor|condemnatory My work is neither didactic nor condemnatory.

Αυτό που προσπαθώ να κάνω πάντα είναι να παρακινήσω μια συζήτηση, This|that|I try|to|do|always|is|to|encourage|a|conversation What I always try to do is to encourage a discussion,

(Χτύπος καρδιάς) Beat|of heart (Heartbeat)

(Κόρνα σκάφους) Horn|of the ship (Boat horn)

[Θα δρούσες όπως αυτός για να σώσεις τη ζωή ενός ξένου;] Would|act|like|he|to|(particle for infinitive)|save|the|life|of a|stranger [Would you act like that to save the life of a stranger?]

[Ή θα απέστρεφες το βλέμα;] Or|you would|turn away|the|gaze [Or would you turn away?]

[4,1 ΜΙΛΙΑ] MILES [4.1 MILES]

Εφιάλτης. Αυτή η αγωνία να... Nightmare|This|the|anxiety|to Nightmare. This anxiety to...

κι εύχομαι να μην υπάρχει κανένας αγνοούμενος. and|I wish|to|not|there is|any|missing person and I hope there are no missing persons.

(Χειροκρότημα) applause (Applause)

δηλαδή ήμουν ερωτική μετανάστης, that is|I was|romantic|immigrant that is, I was a love immigrant,

είναι σε αυτό το πανεπιστήμιο, το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ. is|at|this|the|university|the|university|of|Berkeley is at this university, the University of Berkeley.

αποφάσισα να επιστρέψω για ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στο ντοκιμαντέρ. I decided|to|return|for|a|second|master's degree|in|documentary I decided to return for a second master's in documentary.

δηλαδή τον χειμώνα του 2015, that is|the|winter|of that is, in the winter of 2015,

σε όλα τα ειδησεογραφικά δελτία, σε όλα τα περιοδικά, σ' όλα τα εξώφυλλα, in|all|the|news|bulletins|in|all|the|magazines|in all|all|the|covers in all the news bulletins, in all the magazines, on all the covers,

σ' όλα τα φωτορεπορτάζ, σ' όλα τα social media, σχόλια παντού. in|all|the|photo reports|in|all|the|social|media|comments|everywhere in all the photo reports, on all social media, comments everywhere.

Και η Ελλάδα στο επίκεντρο. And|the|Greece|in the|spotlight And Greece is at the center.

Και φυσικά, εγώ ως Ελληνίδα στο εξωτερικό, δεν μπορούσα να αντισταθώ, And|of course|I|as|Greek woman|in|abroad|not|could|to|resist And of course, as a Greek woman abroad, I couldn't resist,

διάβαζα ό,τι υπήρχε και όλη μου η προσοχή ήταν στραμμένη εκεί. I was reading||was|and|all|my||attention|was|focused|there I read everything that was available and all my attention was focused there.

Υπήρχαν δύο κόσμοι: There were|two|worlds There were two worlds:

Η δική μου πραγματικότητα και η καθημερινότητα The|own|my|reality|and|the|daily life My own reality and the daily life

η ανθρωπιά υπήρχε. the|humanity|existed humanity existed.

και στεναχωριόμουν πολύ, όμως, εγώ δεν ήμουν αυτοί οι άνθρωποι. and|I was sad|very|but|I|not|was|those|the|people and I was very saddened, however, I was not those people.

Εμείς δεν είμαστε αυτοί οι άνθρωποι. We|not|are|those|the|people We are not those people.

Ήταν άλλοι. They were|others They were different.

Έγιναν ακόμα πιο «άλλοι», They became|even|more|'other' They became even more "different",

δε γίνεται, τους φοβόμαστε. not|possible|them|we fear we can't, we are afraid of them.

Δικαιολογημένος φόβος και αδικαιολόγητος. justified|fear|and|unjustified Justified fear and unjustified.

μεταξύ των δύο αυτών πραγματικοτήτων. between|of|two|these|realities between these two realities.

Δεν υπήρχε ο εξοπλισμός, δεν υπήρχε η υποστήριξη. Not|was|the|equipment|not|was|the|support There was no equipment, there was no support.

Ήξερα ότι μια χούφτα άνθρωποι, I knew|that|a|handful|people I knew that a handful of people,

Πριν φτάσω στη Λέσβο, Before|I arrive|in|Lesbos Before I reached Lesbos,

ετοιμαζόμουνα να πετάξω. I was getting ready|to|fly getting ready to fly.

Πώς είναι η κατάσταση;» How|is|the|situation "How is the situation?"

τυλιγμένα μ' αυτές τις κουβέρτες, τις πλαστικές, τις χαρακτηριστικές, wrapped|with|these|the|blankets|the|plastic||characteristic wrapped in those blankets, the plastic ones, the characteristic ones,

Ξαφνικά, κάποιος ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου μου, ένας άνδρας, Suddenly|someone|opens|the|door|of|car|my|a|man Suddenly, someone opens the door of my car, a man,

ήτανε βρεγμένη μέχρι το κόκαλο, και είχε χάσει σχεδόν τις αισθήσεις της. was|wet|to|the|bone|and|had|lost|almost|her|senses| she was soaked to the bone, and had almost lost consciousness.

Κοκάλωσα. I got stuck I froze.

Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, I not|could|to|do|anything I couldn't do anything,

Ντρέπομαι να το πω, δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω, I am ashamed|to|it||not|could|to|cope I'm ashamed to say it, I couldn't cope,

δεν μπορούσα να οδηγήσω και δεν μπορούσα να την πάω στο νοσοκομείο. not|could|to|drive|and|not|could|to|her|take|to the|hospital I couldn't drive and I couldn't take her to the hospital.

έγινε πραγματικότητα. became|reality it became a reality.

κι εγώ είδα τη δεύτερη όψη αμέσως. and|I|saw|the|second|side|immediately and I saw the second side immediately.

Ευτυχώς, ήρθε ένας άλλος κύριος Fortunately|came|another|another|gentleman Fortunately, another gentleman came.

Έμεινα εκεί μέχρι να νυχτώσει, I stayed|there|until|to|get dark I stayed there until it got dark,

και να λέω, «Πού είναι τα ελικόπτερα; Πού είναι όλοι;» and|to|say|Where|are|the|helicopters|Where|are|everyone and I would say, "Where are the helicopters? Where is everyone?"

Εκτός από πέντε-δέκα εθελοντές και το σώμα του λιμενικού, Apart|from|||volunteers|and|the|body|of|coast guard Apart from five or ten volunteers and the coast guard,

-αυτά που άκουγε- και δεν ήξερε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. these|that|he/she was hearing|and|not|knew|who|are|these|the|people -those he was hearing- and he didn't know who these people were.

Επίσης, όπως είπα πριν, δεν είχε καμία εκπαίδευση για πρώτες βοήθειες, Also|as|I said|before|not|had|any|training|for|first|aid Also, as I said before, he had no training in first aid,

Ξαφνικά, όμως, βρέθηκε. Suddenly|but|he/she/it was found Suddenly, however, he found himself.

Γνώρισα τη Στέλλα. I met|the|Stella I met Stella.

δεν της άρεσε καθόλου. not|to her|liked|at all she didn't like it at all.

και της φαινόταν ξένο. and|to her|seemed|foreign and it seemed foreign to her.

με εκατοντάδες ανθρώπους στη θάλασσα. with|hundreds|people|in|sea with hundreds of people in the sea.

έβγαζαν συνεχώς ανθρώπους, they were taking out|continuously|people were continuously pulling people out,

είχε έρθει για τουρισμό, ο οποίος κατάφερε να ανανήψει όλα τα παιδιά, had|come|for|tourism|the|who|managed|to|revive|all|the|children who had come for tourism, and he managed to revive all the children,

Όλο το χωριό είχε έρθει στον μόλο και προσπαθούσε να κάνει ό,τι μπορεί. All|the|village|had|come|to the|pier|and|was trying|to|do||can The whole village had come to the pier and was trying to do whatever they could.

Κι έτσι κι έγινε, φυσικά. And|so|it|happened|of course And so it happened, of course.

προσπάθησε να δει αν θα κλωτσήσει το μωρό. tried|to|see|if|will|kick|the|baby she tried to see if the baby would kick.

Κι η Στέλλα της λέει, γράψε μου σ' ένα χαρτί τ' όνομά του και θα τον βρω. And|the|Stella|to her|says|write|to me|on|a|paper|the|name|his|and|will|him|find And Stella says to her, write his name on a piece of paper and I will find him.

Και τελικά, τον βρήκε. And|finally|him|found And finally, she found him.

Και τον έφερε στο καφενείο. And|him|brought|to the|café And he brought him to the café.

Το ζευγάρι αντίκρισε ο ένας τον άλλο και αγκαλιαστήκανε τόσο σφιχτά, The|couple|saw|the|one|the|other|and|hugged|so|tightly The couple faced each other and hugged so tightly,

ο άντρας γονάτισε, the|man|knelt the man knelt down,

Ήταν το μωρό των Σύριων. It was|the|baby|of|Syrians It was the baby of the Syrians.

Το ονομάσανε Στέλλα. They|named|Stella They named her Stella.

Οι προσλαμβάνουσές μας είναι πολλές. The|recruits|our|are|many Our impressions are many.

Καμιά φορά, τα συναισθήματά μας για μια κατάσταση που είναι τόσο μακριά Sometimes|time|the|feelings|our|about|a|situation|that|is|so|far Sometimes, our feelings about a situation that is so far away

Προσπάθησα να δω την πραγματικότητα. I tried|to||the|reality I tried to see the reality.

Κι όταν έκανα το «4.1 miles», And|when|I did|the|miles And when I did the "4.1 miles",

τη βιώνουμε όλοι το ίδιο, όλες οι μάνες και όλα τα παιδιά. it|experience|all|the|same|all|the|mothers|and|all|the|children we all experience it the same way, all the mothers and all the children.

Προσπάθησα να κάνω τη δουλειά μου με τον πιο ειλικρινή τρόπο I tried|to|do|the|work|my|in|the|most|honest|way I tried to do my job in the most honest way.

Κι αυτό που κατάλαβα And|this|that|I understood And what I understood

αυτές οι δύο πραγματικότητες μπορούν να γεφυρωθούν, these|the|two|realities|can|to|be bridged these two realities can be bridged,

όσα όρια κι αν κατασκευάσουμε. however many|boundaries|and|if|we construct no matter how many boundaries we construct.

Ευχαριστώ. Thank you Thank you.

(Χειροκρότημα) applause (Applause)

SENT_CWT:AFkKFwvL=5.7 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=3.7 en:AFkKFwvL openai.2025-01-22 ai_request(all=261 err=0.00%) translation(all=217 err=0.00%) cwt(all=1758 err=0.68%)