Διαθεματικά | Το Πουλόβερ | Προδημοτική Εκπαίδευση Επ. 57
Σοφία, τι θα κάνουμε σήμερα;
[Η Σοφία γνέφει σαν να εννοεί ότι δεν έχει κάποια ιδέα]
Έχεις ετοιμάσει κάτι;
Όχι...
Έβαλε κρύο, ε;
Χειμώνιασε για τα καλά.
Σοφία, τι κάνεις;
Δοκιμάζω τα σκουφιά που έχουμε.
Α! Μήπως να κάνουμε για τα χειμωνιάτικα ρούχα;
Ωραία ιδέα!
Να τους πούμε να φέρουν κασκόλ!
Να τους πούμε να φέρουν...
Γάντια!
Πού είναι τα δικά μου;
Δεν τα έφερες.
Μήπως να φέρουνε και κανένα πουλόβερ;
Πουλόβερ, ε;
Ένα ζεστό, χειμωνιάτικο πουλόβερ.
Ναι, ένα χοντρό πουλόβερ.
Τώρα που λες πουλόβερ...
θυμάσαι;
Πέρυσι, τους είχαμε διαβάσει ένα παραμύθι.
Ναι!
Για ένα...
[και οι δυο μαζί]: χοντρό πουλόβερ!
Πού το έχουμε;
Πού το έχεις βάλει;
Εγώ...[γνέφει αρνητικά] Ψάξε από εκεί, θα ψάξω εγώ από δω.
Ναι...
Μήπως είναι σε αυτή τη ντάνα;
Σοφία, δεν είναι εδώ.
Για δυο λεπτά...
νάτο!
Το βρήκα!
Το αγαπημένο τους...
Το πουλόβερ!
Το αγαπημένο μου ρούχο είναι αυτό το χοντρό μπλε πουλόβερ.
Αυτό που φοράω τώρα.
Είναι μαλακό και με ζεσταίνει, δεν λέω...
αλλά, όπως είπα και πριν, είναι χοντρό.
Πολλές φορές, είναι άβολο...
ή με κάνει να νιώθω άβολα.
Με βαραίνει.
[Ακούγεται ένα κορίτσι που φωνάζει] Το καλοκαίρι;
Κάνει ζέστη.
Είναι φορές που φαίνεται αταίριαστο με τους γύρω μου,
ακόμα και με τους φίλους μου.
Κάποιες φορές είναι αταίριαστο και με μένα τον ίδιο.
Με δυσκολεύει. Αλλά, όπως είπα και πριν, είναι μαλακό και με ζεσταίνει.
Αυτή είναι η φίλη μου.
Για την ακρίβεια, η καλύτερή μου φίλη.
Το πουλόβερ σου έχει λίγο ξηλωθεί.
Η μικρή αυτή φθορά μου προκάλεσε μια απροσδιόριστη ευφορία.
Μου έφερε μια μικρή χαρά, δηλαδή.
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας.
Έχω δυο βελόνες!
Ξέρω να πλέκω! Θα φτιάξω κάτι!
Έχω και ψαλίδι.
Ωραία! Κόψε αυτή την κλωστή άμα θες.
Έκοψε τη μάλλινη κλωστή του πουλόβερ μου, όταν τελείωσε το πλεκτό που έφτιαχνε.
Αυτό, το ότι έκοψα τη μάλλινη κλωστή...
μου έφερε, μαζί με τη μικρή χαρά που είχα, και μια απροσδιόριστη ανησυχία.
Ένα μικρό φόβο, δηλαδή.
Έφτιαξε έναν σκούφο.
Τον φόρεσε στο κεφάλι της.
Της ταίριαζε, νομίζω.
Συνεχίσαμε να περπατάμε...
Περπατώντας δίπλα-δίπλα, έφτιαξε ένα ζευγάρι πολύ ωραία μπλε γάντια.
Τα άφησα προσεκτικά πάνω σε μια περαστική χελώνα.
Έφτιαξε μια χαριτωμένη μπλε τσάντα.
Την έβαλα μέσα σε μια πράσινη τσάντα.
Ένα μακρύ μπλε κασκόλ...
το κρέμασα μαζί με μια μπουγάδα.
Ένα ζευγάρι ζεστές κάλτσες...
τις κρέμασα σε μια κεραία.
Συνέχισα να κόβω τη μάλλινη κλωστή, κάθε φορά που τελείωνε κάτι.
Αν και η φθορά στο πουλόβερ μου ήταν πια μεγάλη, συνέχισε να μου προκαλεί αυτή την απροσδιόριστη χαρά.
Έγινε, μάλιστα, μεγαλύτερη!
Η ανησυχία μου πάλι, όχι.
Ο φόβος μου έφευγε σιγά-σιγά.
Συνέχισα να κόβω τη μάλλινη κλωστή.
Έφτιαξε ένα πολύ ωραίο βραχιόλι.
Το έδωσα σε έναν τεράστιο άνθρωπο.
Έφτιαξε έναν ωραίο φιόγκο.
Έδεσα με αυτόν ένα μπουκέτο λουλούδια κάποιου ερωτευμένου.
Δεν κρυώνεις; Δεν φοράς και το πουλόβερ σου...
Κρυώνω λίγο, ναι.
Αλλά νιώθω πιο ελαφρύς έτσι.
Νιώθω σαν πούπουλο.
Ωραία, σου έφτιαξα μια μικρή κουβέρτα.
Σκεπάσου αν κρυώσεις.
Την πήρα. Τον χειμώνα κάνει κρύο.
Τον ζέσταινε;
Τον βάραινε;
Η φίλη του είδε την άκρη της κλωστής...
Το μοιράστηκε.
Την εμπιστεύτηκε.
Τελικά, υπάρχει μία απάντηση;
Μπορεί να υπάρχει μια, μπορεί να υπάρχουν μερικές...
μπορεί να υπάρχουν κι όλες.
