Μουσική | Μια ηχοϊστορία - Ο βασιλιάς Αργός και η αρκούδα | Α'-Β' Δημοτικού Επ. 31
Γεια σας, παιδιά! Λέγομαι Γιώργος Σιτώτης και είμαι δάσκαλος Μουσικής.
Σήμερα θα σας παίξω και θα σας διηγηθώ μία ηχοϊστορία,
ένα παραμύθι δηλαδή με μουσική.
Αλλά ας ξεκινήσουμε αμέσως!
Καθίστε αναπαυτικά και προσπαθήστε να φανταστείτε...
όλα αυτά τα ωραία που εγώ θα σας περιγράφω,
και να ακούσετε όλους αυτούς τους ήχους.
Το παραμύθι μας ξεκινάει τώρα!
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΡΓΟΣ ΚΑΙ Η ΑΡΚΟΥΔΑ
Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μακρινό χωριό,
ζούσε ένας βασιλιάς που τον έλεγαν Αργό.
Και τον έλεγαν Αργό, επειδή τα έκανε όλα αργά.
Αργά ξυπνούσε, αργά σηκωνόταν,
αργά ντυνόταν, αργά έτρωγε,
αργά περπατούσε και αργά κοιμόταν.
Ένα πρωινό, Κυριακή ήταν,
ο πιστός υπηρέτης του βασιλιά του άνοιξε τις κουρτίνες.
- Ξυπνήστε, βασιλιά μου! Κοντεύει μεσημέρι.
Ο βασιλιάς ξύπνησε και με αργές κινήσεις σηκώθηκε από το κρεβάτι του,
ντύθηκε αργά και βγήκε για μια βόλτα μέσα στο κάστρο.
(Ακούγονται τα βήματα του βασιλιά) Περπατούσε, περπατούσε, περπατούσε...
Και περπατούσε... Πάντα αργά.
Στην αρχή πήγε στον ναό που υπήρχε μέσα στο κάστρο του για να δει τον κόσμο.
(Ήχος καμπάνας)
Εκεί είδε τους υπηκόους του που πήγαιναν για να προσευχηθούν, και περπατούσαν αργά.
(Ήχος καμπάνας)
Χάρηκε πολύ! Αλλά πιο πολύ από όλα χάρηκε...
επειδή ακόμα και η καμπάνα του ναού χτυπούσε αργά!
(Ήχος καμπάνας)
Λίγο παρακάτω συνάντησε μια μαμά με το παιδί της.
Αφού την καλημέρισε, τη ρώτησε πώς περνάνε στο βασίλειό του.
Εκείνη του απάντησε:
Δηλαδή...
- Μια χαρά περνάμε βασιλιά μου, μια χαρά!
Το παιδάκι όμως είχε άλλη άποψη.
Δηλαδή του είπε:
- Δεν περνάμε καθόλου καλά, βασιλιά! Καθόλου καλά!
Πώς να τρέξουμε αργά; Παιδιά είμαστε!
Πώς να παίξουμε αργά; Ξέρεις κανένα παιχνίδι που να παίζεται αργά;
Θέλουμε να τρέχουμε γρήγορα, να χοροπηδάμε γρήγορα,
να μιλάμε γρήγορα, όλα θέλουμε να τα κάνουμε γρήγορα!
Η δασκάλα όμως δεν μας αφήνει.
Πώς να είμαστε χαρούμενοι; Δεν περνάμε καθόλου καλά!
Ο βασιλιάς σάστισε.
Ρώτησε τη μαμά του παιδιού τι συμβαίνει.
Κι εκείνη γεμάτη τρόμο στα μάτια της, του απάντησε...
και του ζήτησε να μη δίνει σημασία στα λεγόμενα του παιδιού.
"Παιδί είναι! Τι να καταλάβει", του απάντησε.
Ο βασιλιάς όμως μπήκε σε σκέψεις.
Περπατώντας λίγο παραπέρα,
συνάντησε έναν άλλο υπήκοό του,
που καθόταν κάτω από ένα δέντρο κι έπαιζε με τη φυσαρμόνικά του.
"Καλημέρα, πολύ λυπητερή η μουσική που παίζεις", του είπε.
"Ναι, βασιλιά μου, είναι λυπητερή και είναι φυσιολογικό.
Πώς μπορείς να βάζεις νόμους και κανόνες να κάνουμε τα πάντα αργά;
Πώς θα παίξουν τα παιδιά;
Πώς θα κάνουμε τις δουλειές μας αργά;
Πώς θα παίξουμε χαρούμενη, γρήγορη μουσική,
αφού μας το απαγορεύεις;".
Ο βασιλιάς μπήκε και πάλι σε σκέψεις,
γιατί είχε βάλει έναν κανόνα, έναν νόμο,
που έλεγε ότι όλοι οι άλλοι πρέπει όπως και αυτός να τα κάνουν όλα αργά.
Λίγο παρακάτω, αφού περπάτησε για αρκετή ώρα,
βρέθηκε κοντά στην πύλη του κάστρου.
Μόλις τον είδε ο υπεύθυνος της πύλης,
έτρεξε γρήγορα με το άλογο του να τον προϋπαντήσει.
(Ήχος αλόγου που τρέχει)
Και τον ρώτησε αν χρειάζεται κάτι.
"Βασιλιά μου, στις διαταγές σας, χρειάζεστε κάτι;", τον ρώτησε.
Κι ο βασιλιάς του απάντησε, "Ναι, ναι, θα βγω μία βόλτα στο δάσος. Ανοίξτε τις πύλες".
Αμέσως ακούστηκε η βροντερή φωνή του υπεύθυνου να φωνάζει,
- Ανοίξτε τις θύρες! Ανοίξτε τις θύρες! Ο βασιλιάς θέλει να βγει μια βόλτα στο δάσος!
Ανοίξτε τις θύρες!
Έτσι κι έγινε!
Οι πύλες άνοιξαν αργά - αργά.
(Ήχος ανοίγματος)
Και ο βασιλιάς είδε το δάσος να απλώνεται μπροστά του.
Μια και δυο, ξεκίνησε να περπατάει στο δάσος.
(Ήχος βημάτων)
Αργά βέβαια!
(Ήχος βημάτων)
Όταν είχε σχεδόν φτάσει κάτω από το πρώτο δέντρο του δάσους,
άκουσε έναν περίεργο ήχο.
Κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά, και δεν είδε τίποτα!
Κοίταξε όμως πάνω και είδε... Για ακούστε!
(Ήχοι)
Καλά το καταλάβατε! Είδε μία κουκουβάγια!
Κοίταξε, τη θαύμασε, αλλά η κουκουβάγια είχε κάτι πολύ μεγάλα μάτια.
Έτσι τον κοιτούσε η κουκουβάγια, κοιτούσε κι ο βασιλιάς.
Κοιτούσε η κουκουβάγια, κοιτούσε κι ο βασιλιάς!
Αποφάσισε όμως να συνεχίσει.
Λίγο πιο κάτω άκουσε κελαηδήματα.
(Κελάηδισμα πουλιών)
Του φάνηκαν πολύ περίεργα. Αλλά και πολύ χαρούμενα!
Κοίταξε αμέσως το δέντρο και είδε πολλά μικρά πουλιά...
που κελαηδούσαν όλα μαζί σα να μιλούσαν μεταξύ τους.
"Τι ωραίο άκουσμα!", σκέφτηκε.
Αλλά και πάλι προβληματίστηκε, γιατί τα πουλιά...
φάνηκε σα να μην καταλάβαιναν τους νόμους των ανθρώπων,
και κελαηδούσαν γρήγορα!
Τι όμορφο όμως που ήταν το κελάηδισμά τους!
Πιο κάτω ένα ακόμα κελάηδισμα.
(Κελάηδισμα πουλιών)
Πολύ διαφορετικό βέβαια.
Τι όμορφο όμως που ήταν κι αυτό!
Ο βασιλιάς περπάτησε λίγο ακόμα.
Και ξαφνικά άκουσε έναν πολύ - πολύ περίεργο ήχο.
(Ρυθμικά χτυπήματα)
Κοίταξε δεξιά...
(Ρυθμικά χτυπήματα)
Κοίταξε αριστερά...
(Ρυθμικά χτυπήματα)
Τίποτα!
Πιο κάτω όμως κοίταξε σε ένα δέντρο και τι να δει;
(Ρυθμικά χτυπήματα)
Ένα πολύ περίεργο πουλί με μία τεράστια μεγάλη μύτη,
τρυπούσε με τη μύτη του τον κορμό ενός δέντρου.
"Τι περίεργο πουλί!", σκέφτηκε.
"Και πόσο γρήγορα τρυπάει το δέντρο!". Ο βασιλιάς είχε μπει για τα καλά σε σκέψεις.
Μετά από λίγο όμως άκουσε έναν πολύ γνώριμο ήχο.
(Ήχος νερού)
Ήταν ο ήχος του ποταμιού του δάσους.
Αμέσως σκέφτηκε ότι διψούσε...
και ότι ήθελε να πιει λίγο νερό από το ποτάμι,
Και αποφάσισε να πάει προς τα εκεί.
Περπατούσε προς το ποτάμι.
(Ήχος βημάτων μέσα στο νερό)
Μόλις έφτασε στο ποτάμι έσκυψε να πιει νερό.
Και σηκώθηκε αμέσως τρομαγμένος!
Γιατί...
(Ήχος βατράχου)
Είδε έναν τεράστιο πράσινο βάτραχο να τον κοιτάζει με τα μεγάλα του μάτια.
Έμεινε να τον κοιτάζει κι αυτός με τη σειρά του.
Και θαύμασε την ταχύτητα με την οποία ο βάτραχος πετούσε τη γλώσσα του,
έβγαζε τη γλώσσα του κι έπιανε τις μύγες!
Το φαγητό του.
Τι γρήγορα που έπιανε τις μύγες!
Απορροφημένος όπως ήταν θαυμάζοντας το βάτραχο,
δεν πρόσεξε ότι ένας κάστορας παραδίπλα είχε αρχίσει να πλησιάζει ένα δέντρο.
Ο κάστορας ξεκίνησε με μανία να μασουλάει το δέντρο!
(Ρυθμικά χτυπήματα)
Ο ήχος ήταν πολύ έντονος! Κι ο βασιλιάς τρόμαξε.
Ευτυχώς όμως ήταν μακριά του κι έτσι δεν κινδύνευσε να πέσει το δέντρο πάνω του.
Πίσω του όμως συνέβαινε κάτι διαφορετικό.
Τον πλησίαζε ένα άλλο ζώο...
Ένα ζώο πολύ - πολύ μεγαλύτερο...
και πολύ - πολύ αγριότερο.
Γυρνάει απότομα και τι να δει; Μια αρκούδα!
Ο βασιλιάς ήξερε ότι οι αρκούδες δεν είναι και τόσο φιλικές με τους ανθρώπους,
που έμπαιναν απρόσκλητοι στο δάσος τους.
Κάνει ένα βήμα πίσω ο βασιλιάς,
κάνει ένα βήμα μπροστά η αρκούδα.
Κάνει δύο βήματα πίσω ο βασιλιάς,
κάνει δύο βήματα μπροστά η αρκούδα.
Κάνει τρία βήματα πίσω ο βασιλιάς,
κάνει τρία βήματα μπροστά η αρκούδα.
Ο βασιλιάς κατάλαβε ότι ήταν σε μεγάλο μπελά.
Κι έπρεπε να αρχίσει να βιάζεται, να τρέχει.
Ξαφνικά η αρκούδα ξεκινάει να τρέχει προς το μέρος του!
Πετάγεται κι αρχίζει και τρέχει!
Τρέχει κι ο βασιλιάς! Τρέχει κι αρκούδα!
Τρέχει κι ο βασιλιάς! Τρέχει κι αρκούδα!
Τρέχει κι ο βασιλιάς! Τρέχει κι αρκούδα!
Ο βασιλιάς έφτασε σχεδόν έξω από την πύλη του κάστρου.
Φωνάζει, "Ανοίξτε γρήγορα, με κυνηγάει μια αρκούδα!".
"Ανοίξτε, ανοίξτε!".
Ο υπεύθυνος, γρήγορα, με το που τον ακούει φωνάζει:
- Ανοίξτε γρήγορα, ανοίξτε! Ο βασιλιάς είναι στην πόρτα.
Και οι πύλες ανοίγουν γρήγορα.
(Ήχος γρήγορου ανοίγματος)
Μπαίνει ο βασιλιάς μέσα και κλείνουν γρήγορα.
(Ήχος γρήγορου κλεισίματος)
Ο βασιλιάς λαχανιασμένος όπως ήταν σταμάτησε για να πάρει μια ανάσα.
Οι υπήκοοί του μαζεύτηκαν γύρω του για να δουν τι συνέβη.
Μόλις πήρε μια ακόμα ανάσα κατάλαβε ότι πρέπει να αλλάξει τους νόμους.
Κι έτσι κι έκανε.
Από εκείνη τη μέρα στο βασίλειο του βασιλιά Αργού,
ο καθένας μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει είτε γρήγορα είτε αργά.
Έτσι η καμπάνα του ναού μπορούσε άλλοτε να χτυπάει αργά...
και άλλοτε να χτυπάει γρήγορα.
Ο πιστός του υπηρέτης μπορούσε να ανοίγει την κουρτίνα...
για να ξυπνάει τον βασιλιά του, άλλοτε αργά...
κι άλλοτε γρήγορα.
Οι άνθρωποι μπορούσαν να περπατούν αργά.
Αλλά μπορούσαν να περπατούν και γρήγορα.
Οι μουσικοί που έπαιζαν φυσαρμόνικα,
μπορούσαν να παίζουν αργά, όπως πριν αλλά και γρήγορα.
Δηλαδή κάπως έτσι:
Τα άλογα μπορούσαν να καλπάζουν αργά.
Αλλά και γρήγορα.
Και βέβαια, όπως ήδη καταλάβατε, η πύλη του κάστρου...
συνήθως άνοιγε πλέον γρήγορα.
Και όχι αργά!
Βέβαια στο δάσος τα ζώα ακολουθούσαν τους δικούς τους κανόνες και πάλι.
Έτσι η κουκουβάγια, όποτε ήθελε,
κουκουβάγιζε αργά.
Κι όποτε ήθελε, βέβαια, κουκουβάγιζε γρήγορα.
Τα πουλάκια συνέχισαν να κελαηδούν γρήγορα.
Δεν κελαηδούσαν ποτέ αργά. Συνέχισαν τα ίδια.
Και τα άλλα πουλάκια συνέχισαν να κελαηδάνε γρήγορα.
Ο τρυποκάρυδος συνέχισε να χτυπάει με τη μύτη του γρήγορα τους κορμούς των δέντρων.
Και μερικές φορές πάρα πολύ γρήγορα!
Οι κάστορες, ξέρετε, συνέχισαν γρήγορα να μασουλάνε τους κορμούς των δέντρων.
Και βέβαια οι αρκούδες του δάσους,
δεν ήταν και πολλές, μη φανταστείτε,
όταν ήρεμες και ήσυχες περπατούσαν αργά.
Κι όταν βιαζόντουσαν, για να τρέξουν, για να ξεμουδιάσουν,
για να κυνηγήσουν κάτι, βέβαια περπατούσαν γρήγορα.
Ο βασιλιάς μας όμως συνέχισε να λέει ό,τι έλεγε και πριν,
με τον ίδιο μοναδικό του ρυθμό.
Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Πώς σας φάνηκε η ιστορία; Δεν ήταν πολύ ωραία;
Δεν ήταν όμορφα όλα αυτά τα μουσικά όργανα; Δεν ήταν καταπληκτικά;
Βέβαια πρέπει να σας πω ότι η ιστορία αυτή δεν είναι δική μου.
Είναι απ' το βιβλίο της Μουσικής.
Στην Α' Δημοτικού, στο βιβλίο της Μουσικής μέσα υπάρχει αυτή η ηχοϊστορία.
Και είναι γραμμένη από έναν πάρα πολύ σπουδαίο...
και πολύ καλό δάσκαλο Μουσικής, τον Ανδρέα Πριονά.
Βέβαια η ιστορία δεν έχει όλα αυτά τα ζωάκια κι όλα αυτά τα οργανάκια,
που μαζί με τα παιδάκια της τάξης του σχολείου μου,
αποφασίσαμε να τα προσθέσουμε και να τα βάλουμε,
έτσι ώστε να μπορείτε να δείτε όσο περισσότερα γίνεται.
Θα ήθελα να προσπαθήσετε να σκεφτείτε τώρα...
κάποια πράγματα που κάνετε αργά στη ζωή σας και κάποια που κάνετε γρήγορα.
Πάντα στο σχολείο όποτε ρωτάω τους μαθητές μου,
μου απαντάνε ότι υπάρχουν σίγουρα πράγματα που κάνουν συνεχώς αργά...
και κάποια που κάνουν συνεχώς γρήγορα.
Αλλά υπάρχουν και πράγματα που άλλες φορές τα κάνουμε γρήγορα
και ακριβώς τα ίδια πράγματα άλλες φορές τα κάνουμε αργά.
Για παράδειγμα αν αργήσετε να ξυπνήσετε και πρέπει να πάτε στο σχολείο,
γρήγορα δεν θα πάτε;
Αν όμως ξυπνήσετε στην ώρα σας, δεν θα πάτε αργά στο σχολείο;
Αργά - αργά θα περπατήσετε.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη μουσική.
Άλλες φορές παίζουμε αργά...
Κι άλλες φορές παίζουμε γρήγορα.
Και κάπου εδώ τελείωσε η ιστορία μας.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Γεια σας!
